Heimskringla - 17.12.1896, Side 3

HEIMSKRINGLA 17 DEC. 1896
Fyrir Jolin.
Það er nýbúið að flytja í búðina hjá oss
mikið af allskonar JOLAVARNINQI sem
verður seldur við mjög vægu verði. Það
má einn gilda hvað þér þurfið til jólanna,
þér getið fengið það alt í þessari búð. Þér
þurflð ekki að ganga að því grublandi, að
þetta er sannleikur.
Komið ! Sjáið ! Sannfærist!
WM. CONLAN,
CANTON, NORTH=DAKOTA.
NYJAR
HAUST-VORUR!
sem til er, og spyrja um verðið, ]jví
vér seljum og ætlum að selja eins
ódýrt og nokkrir aðrir, ef ekki ó-
i dýrra. — Vér gefum sérstakan gaum
f þörfum og áhöldum fiskimanna. og
j) pantanir geta menn sent með pósti.
Vór erum nú að raða í búð vora
haustvarniugi, sem samanstendur af
fatnaði, álnavöru, skóm, stígvélum,
matvöru og öðrum vanalegum búð-
arvarningi. — Vor er ánægjan og yð-
ar er hagurinn að koma og skoða það
YÐAR MEÐ VIRÐINGU
í Thc Mm Trading Coinpany,
*
l l)A(Hi BLOCK
mm
KRLKIKK, JIAJÍ
*
mmt

*
*
MðLUN BYRJAR 8. NOV.
Vinum mínum og viðskiftamönnum tilkynni ég hér með, að ég
r hefi nú keypt
í The St. Thomas RoIIer Mills,
^ og mala framvegis hveiti fyrir bændur á MÁNUDAG og ÞRIÐJUDAG
f i hverri viku, fyrir 15 cents bushelið. Eg geri mér far um að framleiða
• gottmjöl og gera alla mína viðskiftamenn áníegða.
B Mór verður sönn ánægja að sjá alla mína gömlu skiftávini og svo
marga nýju sem vilja heiðra mig með viðskiftúm til reyuslu. “Sanngirni
og jafnrétti” er einkunnarorð mitt í öllum viðskiftum.
Með þakklæti fyrir undanfarin viðskifti, er ég
Yðar með virðingu.
71-
O. DALBY, ^Sras’'
Pappírinn sem þetta '
er prentað á er v
búinn til af
The E. B. EDDY Go.
Limited, Hull, Canada.
Sem búa til allan pappír
fyrir þetta blað.
The People’s
Bargain Store,
Herberts Block.
CAVALIER, N.-DAK.
Alt með innkaupsverði
Allur vetrarfatnaður verður að seljast og seljast fyrir gjafvorð
vegna þess hve liðið er á veturinn.
Yér höfum mikið af fataefnum, tilbúnum íötum, kvenntreyjum
og bamatreyjum, og yfir höfuð alt sem fólk þarfnast af fatnaði.
Vér höfum einnig hatta og húfur fyrir kvennfólk og börn.
Hanzkar og vetlingar.
Mikið af ábreiðum, kjólaefnum og ýmsu þcsskonar selt með
innkaupsverði og þar fyrir neðan.
Vertu viss um að leita uppi
Tlie People’s Barpn St«re,
og þig iðrar það aldrei.
|
Kaupin cru ágæt og þér verður mjög vel tekið
Kapitela.
EÐA
Upp koma svik um síðir.
EFTIll
MLrs. Fi. D.E. N. Nouthworth.
svo
Var henni
á karl, að
ur. “Vesalings gamla konan þarfnast engra tímanlegra
þæginda. Það eina sem hún æskir eftir er, að þú komir til
liennar áður en liún gefur upp andann-’.
“En 6g get ekki farið ! Ég ! Hvilík þó hugmynd !
Að draga mig úr rúminu um miðja uótt og út í þetta ótta
lega veður!”
“Þú fyrirgefur, herra majór, þó ég gangi liart eftir. Ég
má til og þetta er lagaleg skylda þín !” sagði prestur rólegur
en svo alvarlega, að þar var engin von um grið.
“Ég segi af mér strax á morgun !” sagði Fellibylur
gatnli, því nú fór að þykna í honum.
“Þú getnr gert það á morgun, en ekki nú, og af því þú
ert friðdómari enn. ertu háður þeim kvöðum og skyldum er
fylgja stöðunni. Og þess vegna er ekkert undanfæri. Þú
verður að koma með mér!”
“Og hvern þremilinn vill liún mér?” spurði karl í fyrsta
skifti.
“Þú útt að taka framburð hennar !”
‘ Taka framburð hennar ! Guð komi til!
veitt banatilræði ?” Og tilhugsunin verkaði
bann spratt upp og fram úr rúminu,
“Vertu rólegur”, sagði pre3tur. “Henni var ekki sýnt
banatilræði”.
“Nú, hvað er það þá ? Framburð dej'jandi konu ! Er
það álirærandi glrepaverk ?” Ogkarl var í ósköpum að klæða
sig.
“Já, það er ahrærandi glæpaverk”.
“Hvaða glæpur er það, fyrir guðs skuld ?” spurði karl
“Það liefi ég ekki leyfi til að scgja. þér. Ilún gerir það
sjálf”.
“Wool! Farðu og vektu liann Jeliw ! Segðu lionum að
láta múlasna prestsins inn í hesthúsið, en taka út svörtu
keyrsluhestana, setja þá fyrir lokaða sleðann og kveikja á
báðum vagnluktunum, því brautin er vond og dimmt úti.
Láttu aftur t urðina, lielvískur ! Ég bið afsökunar, herra
prestur, fyrir að blóta ! Þessi skálkur skilur dyrnar eftir
opnar, eða í bálfa gátt, rétt æfinlega”. Prestur svaraði engu
en hneigði sig, og karl hélt áfram að klæða sig og var hann
albúinn þegar Wool kom inn og sagði ökumann ferðbúinn.
Það var niðamyrkur, þegar þeir komu út fyrir dyrnar eg
ekkert sýnilegt nema tvær hringmyndaðar glæður — ljósin í
vagnluktunum.
2. KAP.
Saga hinnar deyjandi konu.
“Til ‘skolla púnskollunnar !” var skipunin, sem gamli
Fellibylur gaf ökumanni sínum um leið og hann og prestur
stigu upp í vagnínn. “Og nú, herra prestur”, hólt hann á-
fram, “held ég ekki væri úr vegi að þú liefðir upp bænina
um lausn frá stríði, morði og voveiflegum dauða ! ÞVí ef við
skyldum sleppa hjá svarta Donald og lians flokksbræðrum,
erum viðí lífsh&ska'samt. Það er hægur vandi í svona færi
að bylta öllu um koll í þassum óttalegu fjöllum”.
‘,Já, það iiefði óneitanlega verið hættuminna í þessu
færi aðsöðla tvo múlasna og fara svo ríðaudi”, svaraði prest
urinn.
Örskamt frá barminum á ‘skolla-púnskollunni’ ogskamt
frá skeifumynduðu klettunnm stóð koli einn úr bjálkum. í
kofanum bjó svertingjakona ein, er liafði ofan aí' fyrir sér
með því að fylgja ókunnu ferðafólki ofan í ‘púnskolluna’.
Kofi hennar var ýmist kallaður ‘seyðkonubjallur’ eða ‘lrattar-
breysi’. Þegar skamt var eftir til kofans varð vegurinn
bráðóúer fyrlr vagninu og máttu þeir Fellibylur og prestur
fara út og ganga það sem eftir var. Fór ökumaður á undan
og lýsti þeim með annari luktinni. Snjórinn var órðinti djúp
ur og sleiptá brautinni, en þó komust þeir slysalaust heim
aðkofanum. Prestur barði að dyrum og kom svertingjakon-
»n þegar til dyra og opn'iði. Hún var bá vexti og ekki ásjá-
leg og var búningur hennar fáránlegur. Hún var í stuttu
pilsi og hid efra í nærskorinni karlmannsyfirhöfn og með
barðastóran karlmannshatt á höfði.
“Jæja, Hatta. Hvernig líður sjúklingnum ?” spurði
prestur,
“Það fær þú að sjá sjálfur”, svaraði kerla og vísaði kouut
mönnuin inn. Þeir litu í kringum sig í þessu fátæklega,
veggjabera hreysi, og sáu að rúmflet stóð í einu liorninu á
kofanum. í þessu fieti lá sjúklingurinu.
“Hvernig liðnr þér, vesalingurinn, og livað get ég gert
fyrir þig, úr því ég er nú hingað kominn?” spurði Fellibyl-
ur.
“Þú ert friðdómari?” sagði kerling spyrjandi, og sagCi
karl svo vera.
“Og befir umboð til að tika niður framburð deyjandi
rnanns”, bætti prestur við.
“Verður framburður minn notaður sem vitnisburður fyr-
ir rétti ?” spurði kerling.
“Yitanlega verður það, blessuð vertu”, sagði Fellibylur.
“Ja, láttu þá alla fara út, svo að við tvö ein verðum eft-
ir”, sagði sjúklingurinn.
“Hváð ! Reka prestiun út í hríðina !” sagði Fellibylur.
“Það má hreint ekki. Er ekki núg að hann fari þarna yfir í
hornið og standi þar?”
“Nei. Þú sér eftir því, efeinhver annar en þú lieyrir
framburðinn”, svaraði sjúklingurinn.
“En góða, kona, ef á a6 nota liann sem vituisburð fyrir
rétti ?”
“Það verður gert því að eins að þú viljir hafa það svo ?’’
svaraði sjúklingurinn'aftur.
“Kæri herra prestur”, 'tsagði þá Felhbylur. “Viltu gera
svo vel ad ganga út ?”
“Það er eldur á arni í eldiviðarskúrnum, lierra minn",
sagði Hatta gamla.
“Jæja, góða kona”, sagði Fellibylur, er þau voru einsöm-
ul eftir. “Þú vilt líklega byrja með því, að vinna eid?”
“Já, herra”.
Karl dró þá biblíu npp úr vasa sínum oglétliana vinna
eiðinn. “Og nú, kona góð”, sagði liann svo, “sannleikann all-
an, sannleikann og ekkert annað en sannleikann, eins og þu
veizt. En fyrst af öllu: Hvert er nafn þitt ?”
“Er mögulegtað þú þekkirmig ekki, herra minn”.
“Já, víst er það satt”.
“í gudsbænum reyrdu að muna eftir mér, herra minn !
Það er nauðsyníegt aö einhver sem völd hefir þekki mig”, og
gamla koi an leit alvarlega framan í karl.
Karl hagiseddi gleraugunum og fór að horfa á liana.
Tautaði hann þá í sifellu fyrir munni sér. “Guð sé oss næst-
ur. Það er,— nei. það er ekki ! Jú, það lilýtur að vera,—
nei. það getur ekki verið Granny Grewell. Hum, hum !
yfirsetukona, sem livarf héðan fyrir 12 eða 13 árum síðan!”
“Jú”, sagdi kerling. “Það er einmitt Nancy Grewell
sem þvi sér nú, yfirsetukonan sem hvarf svo skyndilega fyr-
ir þrettán arum!”
“Guð minn almáttugur ! En hvaða glæp bafðirðu fram-
framið svo þú þyrftir að jlýjft? Segðu mér satt og réttfrá því
öllu, kona góð. Þú þarft heldur ekkert að óttast. Þú ert of
langt leidd til þess armur laganna geti hremt þig”.
“Ég veit það, lierra minn !”
“\jg það er langbezti undirbúningurinn fyrir dóm hins
alvalda, að játa yfirsjónir sínar og þannig gera bætur þær
sem gerðar verða”.
“Ég veit það, herra minn, — ef ég hefði framið glæp. En
það hefi ég ekki gert og lieldur ekki liefi ég flúið”.
‘,Hvað! livað ! hvað! Hvað var það þá? Þú verður að
gæta þess að þú hefir unnið eið”.
“Það veit ég vel, herra minn ! Ogég skallíka segja satt,
en framsetningunni verð ég að ráða sjálf”.
í þessu skall á svo snarpur bylur ofan úr fjallaskörðun-
um, að kofinn hristist eins og strá í vindi. Var það beppilega
val:ð forspil fyrir söguna, sem sjúklingurinn atlaðiaðfara
að segja.
“Það eru þrettán ár síðan”, sagði ‘Granny Grewell’ “í
sama veðri og nú er og um sama leyti nætur, að ég var á
ferðinni ríðandi á múlösnunni gömlu, henni Molly, með
þverpoka fullan af þurknðum jurtum og j-ótum, flöskur full-
ar af hreinsuðu vatni o. þvíl., sem ég hafði æfinlega með
mér þegar ég var að vitja um sjúklinga. Ég var á leiðinni til
frúar einnar, sem hafði beðið m’g að vera hjá sér”.
“Jæja, berra minn ! Ég get með sönnu sagt að ég hefi
aldrei veriðhra <!d við menn eða skepnur, eða enda svipi og
hikaði aldrei við að fara nm myrkustu skógarleyni á hvaða
tíma nætur sem var, ef á þurfti að halda. 1 þetta skifti var
þó sannast að ég liafði eitthvað ónotalegar tilfinningar þeg-
ar ég kom í myrkviðinn í lægðiuni umhverfis ‘hulduhúsið’.
Yar það hvorttveggja að veðrið var illt, að þetta var um mið-
nætti og að sagt var að margt undarlegt væri að lievra og
margt undarlegt færi fram í þessum myrkviði. Ég tók líka
eftir því að það voru fleiri en ég sem einhver ónot var i.
Molly sperti upp eyrun og lét hálfilla. Til þess að lierða
mig upp og til þess að hrossa Molly, sagði ég við hana: ,“Við
hvað ertu hrædd. Vertu karlmannleg, Molly!’ En hún gaf
sig ekkert að því, en sperti upp eyrun eins og áður.
Jæja, herra minn ! Það varsvodimt, að ég sá ekkifaðms
lengdfram fyrir eyrun á Molly, og stígurinn var syo mjór,
að ég komst með naumindum um liann. Þegar ég kom að
læknum, sem kallaður er‘túðan’, afþvívatnið gengnr í sí-
feldum gusum þangað til það kemur niður í tpúnskolluna’—
og rétt þegar Moll.y var að stíga út í laokinn, hlupu tveir
menn fram úr búskanum og tóku um beizlistaumana f”
“Gi:ð mlnn góðnr !” vnrð Fellibyl að orði.
“Jæja, áður en ég hafði svigrúm til að hrópa, liöfðu
þessir skálkar, eða annar þeirra, tekiðum hálsinn á mér.
Hinni hendinni skelti hann yfir munninn á mér og ssgði:
‘Haltu þér saman, eða ég sprengi á þér höfuðið!” Ég tók þá
eítir því að þeir höfðu grímur, að svartar slæður voru bundn
ar yfir andlit þeirra, Ég var svo lirædd að ég hefði ekki get-
að hljóðað þó þeir liefðu lofað mér það. Mér lá líka við
köfnun og fanst lielzt ég vera að missa ráðið.
Vertu ekki að brjótast um, en kondu með okkur viljug-
lega. Þá verð jr þúr ekkert gert”, sagði þá sá maðurinn sem
liélt mér. En ég var ekki að brjótast um, befði okki getað
það, þó það liefði átt að kosta lífið! Ég gat einusinni ekki tal
að. En löngun hafði ég til að geta fleygt jnér af hestbaki,
Annar þeirra tók eftir hveilla ég var á inig kominn og segir:
“Gefðu henni brennivín!”’ Og hinn maðurinn tók undireins
flösku úr vasa sínum, þrýsti henni að vörunum á mér og
sagði mér að drekka.
Hann hélt mér þannig, að pað var ekkert undanfæri, —
ég mátti til með að drekka ! Og það verkaði þannig á mig,
aö undireins á eftir náði ég andanum og gat íarid að tala.
Voru mín fyrstn orð þá: “Ef þetta tiltæki ykkar, herrar
mínir, þýðir: peningana eða lifið, þá liefi ég enga peuínga a
mér. Gnð veit það er satt að ég er ekki með skildingsvirði ;
þaðlítiðsem ég á af ekildingum er vafið innan í gamlan
fingravetling og er liann í liolu milli þilja í iiorninu iijá reyk
íifnum lieima í kofanum mínuru. Ef þið bara viijið gefa
mér iít, megið þið fapa heim til mín og gerk ykkur gott af
skildingunum”.
“Þú ert sauðarhöfuð !” sagði þá annar. “Við viijum
hvorki líf þitt eða peninga ! Bara kondu með okkur og þá
ertu úr allri hættu. En við fyrstu tilraun þína til að strjúka
þá skal j/essi kyrrsetja þig !” Og fanturinn rak skammbyss-
una svo nærri nefinu á mér, að ég fann brennisteinsfýluna !
A meðan á þessu stóð tók hinn maðurinn upp silkiklút og
batt fast yfir augu min. Og svo tóku þeir beizlistaumana
og teymdu Molly af stað. Eg sá okki glóru og þorði varla
að draga andann, — svo hrædd var ég við pístóluna. En
með sjálfri mér las ég allar þær bænir sem óg kunni.
Jæja, þeir teymdu svo Molly eftir stignum þangað til
liann varð svo breiður að hægt var að snúa við. Þá sneru
þeir við og héidu aftur inn í myrkviðinn. Þar fóru þeir svo
í oilífum hringum upp og ofan, þvert og endilangt, eins og
og ef þeir væru að gera mig ramvilta, svo ég hefði ekki hug-
inynd niii livoi t þoir færu með mig. Þegar þeir 'höfðu liring
sólaö þannig og farið alls á að geta mílu vegar, vissi ég að
þeir voru komnir með mig í sama skóginn aftur og á sömu
slóðina. Eg vissi þetta af því ég þekti hljóðið í. hríslunum
með fram stígnum og þá ekki síður niðinn í ‘túðunni’, þar
sem lækurinn kastaðist niður hlíðina. Þannig hóldum við
áfram niður eftir hlíðinni, lengra og lengra niður, þangað til
loks að við vorum komin ofan í kvosina og á jafnsléttu.
Þar var numið staðar og opnað hlið. Ég brá hendinni
upp að augunum og ætlaði að ýta klútnum frá svo ég sæi
hvar ég var. En á næsta augnabliki var ísköldu skamm-
byssuhlaupinu þrýst að gagnauganu hægramegin og fylgdú
þessi orð, sem skálkurinn hyíslaði í eyra mór : "El þú vog-
ar — /” Hann komst aldrei leugra, því ég var ekki lengi á
mór að láta hendina siga. Svo ég sá aldrei neitt. Við fórum
í svo inn um hliðið og eftir tröð, — ég vissi að það var
tröð af hljóðinu sem steinarnir og mölin gáfu af sór þegar
Molly var á ferðinni. Svo námum við staðar aftur og þar
tók annar grímuinaðurinn mig af baki og leiddu þeir mig svo
upp breið steinrið. Eg taldi stigin um leið og ég gekk og
voru þau sex. Þú sór, herra minn, að ég gerði mér far um
að kynnast, i því skyni að þekkja það aftur. Svo fóru þeir
með mig eftir gangi og upp stiga, — tiu stig áfram og tíu
aftur til anharar handar. Svo áfram eftir öðrum gangi og
upp annan stiga eins og þann fyrsta. Og áfram fórum við
enn eftir gangi og upp þriðja stigann.
Jieja, við vorum þá komin upp á efsta loftíð auðsælega^
því annar maðurinn opnaði dyr á herbergi til vinstri handar
og sagði þá hinn samtímis: “Farðu þarna inn og gerðu
skyldu þina !” Svo hrundu þeir mér inn um dyrnar og lok-
uðumiginni! Guð hjálpi mér! Hvað ég var lirædd ! Eg
var ekki lengi að taka af mér silkiklútinn og hafði ég rænu
á að láta liann í vasa minn, þó ég væri hrædd ! Ég leit í
kringum mig. Rétt hjá mór á arninum stóð kertisstjaki
með grönnu kerti í, og sá ég þó Ijósið væri dauft að ég var á
hanabjálkalofti og að hallileitt súðin var yfir höfði minu. Á
öðruni stafninum voru tveir þekjugluggar og á gólfinu á
núlliþeirra stóð kommóða. í hinum eudanum var lokrekkja
og tjald fyrir framan. Á gólfinu var dökkt gólfklæði og yár
iiöfuð að tala voru þar inni svo margir dökkir hlutir, en ljós-
ið svo dauft, að ég var alt af að reka inig á eitthvað þegar
ég hreyfði mig og gat með naumindum greint eitt frá öðru.
Og hvað var þá að gera í þessu herbergi? Ég liafði ekki
hugmynd um þaö. Mér varð þess vegna meir en lítið hverft
við þegar ég heyrði stunur og vein á bak við tjaldið. Fyrst
einn Stun, þá ann ui oí briðja og að lyktum skerandi neyðar
óp. rétt eins og þar væri bavn með óþolandi þjáningum. “í
guðs nafni forðaðu mér !” var sagt í grátþrunginni rödd.
Eg hljóp að rúminu. lyfti tjaldinu frá og—það lá nærri að
óg félli í ómegin, svo bylt varð mér við þaö sem ég sá”.
Murray &
Lanman’s
FLORIDA WATER
THE SWEETEST
MOST FRAGRANT, MOST REFRESHING
AND ENDURING OF ALL
PERFUMES FOR THE
HANDKERCHIEF, TOILET OR BATH.
ALL BRBOOISTS, PERFDIL1ER3 ÆNO
SENERAL BEALERS.
mm
Horskir nllarkambar
fyrír St.OO. Sendir kostnaðarlaust
HEYMAN BLOCK & KOMPS
• alþekta danska “sundiiedssAldt”
20 og 35c. pakkinn í Bandar og Canada.
Vantar umboðsmenn hvervetna. Skrif-
ið á Islenzku, Norsku eða Ensku til
ALFRED ANDEltiSON,
% tlie Western Importer,
1310 Wasli. Ave. So. Minueapolis.
N
orthcrn PaciÍLC
RAILWAY
TIME CARD.—Taking eflect Monday
August24. 1096
MAIN LINE.
North B’und STATION8. South Bcund
Freight JNo. ] 155. Daily x’ iá W'3 ^Cl §8 A<h A Ó St. Paul Ex„’ No.l04Dally. Freight No. j 154 Daily. j
8.rf0a| 2 55p .. Winnipeg.. l.OOa 6.45p
8.15á it.44p *Portage J unc l.lla '♦.OOp
7.50a 2.28p * St.Norbert.. 1.2hp 7.20p
7.30a 2.14p *. Cartier.... 1.37p 7.39p
H.59a 1.55p *.St. Agathe.. 1.55p 8.05p
6.45a 1.46p *Union Point. 2.03p S.lftp
6.23a 1.35p *Silver Plains 2.14p 8.34p
5.53a 1.20p .. .Morris.... 2.30p O.OOp
5.28a 1.06JI ... St. Jean... 2.44p !).22p
4 52a 12.46p . .Letellier... 3.04p ‘J.55p
3 30a 12.20p .. Emerson .. 6.26p ll.OOp
2.30a I2.l0p . .Pembina. .. 3.40j) 11.4ftp
8.3 lp 8.1fta Grand Forks.. 7.05J) 7.50a
ll.lOa 5 Ofta .Wpg. Junc.. lO.löp &.uop
7,30a Duluth 8.00a
8.30a Minneapolis 6 40a
S.OOa .. .St. Paul... 7.10
lO.SOa ... Chicago .. 9.3fta
MORRIS-BRANDON BRANCH
East Bounp
ór
; >■
Þ*
fx

* a
<M »
•é *
JS
STATIONS.
V\. Lound.

8.30ai 2.00il VVinnipeg..| l.OOai G.45p
ö ílftn 1 ftín Afr,rnio i O KKr, V I
2,<)5p 10.47a
2.08p I0.32a
1.35p 10J8a
8 30p l.Oðp .. .Morris .... i 2.35p
7.36p 12.43p * Lowe Farm 2.53ji
6.8fp 12.18p *... Myrtle...! 3.25p
6 04pl2.08p ... Roland. . 3.45p
5.27p ll.ðla * Rosebank..| S.53p
4.58p 11.37a ... Miami.... 4.0(5p
4 02p 11.17a * Deerwood.. 4.28p
3.28p 11.04a * Altamont.. 4.40p
.. Somerset... 4.58p
♦SwanLake.. 5.12p
___r.-----*Ind.Springs 5.26p
1.08pJ l0.02a, *MariapolÍ8 .. 5.87p
I2.32p 9.52a * Greenway ..
Il.56a 9.38a ... Baldur....
U.02a 9.17a . .Belmont....
I0.20a 8.59a *.. Hilton....
9.45a 8 43a *,. Ashdown..
9.22a 8.36a Wawanesa..
8.54a 8.28a * Elliotts
8.29a 8 14a Ronnthwaite
7.45a 7.57a *Martlnville..
7.00a| 7.40a .. Brandon...
Number 127 stop at Baldur
7.t0a
7 50a
8.45a
9.10a
9.47a
10.17a
11.15a
11.47a
12.28p
l.OHp
1.39p
2.07p
5.52p| 2.4ftp
6.20j
6.42p
7.00p
7.Up
7.23p
7.32ji
,45j
8.22p
4 18p
C.02p
5.82p
6.02p
6.19p
6.58p
8.02p 7.43p
8.20p| 8.30p
for meals
POR TAGELA PRAIRE BRANCH.
W. Bound Mixed No. 303 Every Day Except Sunday. STATION8. East Bound Mixed No. 301 Every Day Except Sunday.
4 45 p.m. .. W innipeg.. l‘2.3ftp.m.
4.58 p.m ♦Port Junction 12.17 a.m*
5.14 p.m. *St. Charles.. U.ftOa.m.
5.19 p.m. * Headingly.. 11.42 a.m.
5.42 ji.m. * VVhite Plains 11.17a.m.
O.OOp.m. *Gr Pit Spur 10.5J a.m.
6.13p.m. *LaSalleTank 10.43 a.m.
6.25 p.m. *.. Eustace... I0.29a.m.
6.47 p.m *.. Oakville.. J 0 06p.m.
7 OOp.m. *. . .Curtis: . . 9.50 a.m.
7 30p.m. Port.ls Prairie 9.30a.m,
Stations markeu—*—tiave no ag
Fre ght must b“ preraid5
Nnmbers t08 and 104 havethro
Pullma’' Vestibuled Drnwinc Room S
ing Cars between Winnipeg, St. Paul
5Iinneap úis. Also Pa’ace Dii ing C
fJo^e conection at Chieago with easi
’ines Ponnection nt. Winnip< i .Tpnc
with tr in< to and from the Pacific c
Forrates and full inforn ation
cerning connection with other lines, <
apply to anv sgent of th > company. (
CHAS S. FEE H. SVVINFORL
G.P.&. T, A.ST. Paul Gen,A,tV