Heimskringla - 12.05.1898, Blaðsíða 2

2
HEIMSKKIMíLA 12. MAÍ iSðS .
Hcimskringla.
ftrcTl VÆaðsins í Canada og Bandar .$1.50
inn ártö (fyriríram borgað). Sent til
Xalaada (fyrirfram boigað af kaupend-
-«n blafisins bér) $1.00. j
Peoingar seudist í P. 0. Money Order
Áee;istered Letter eða Express Money
Order. Bankaávísanir á aðra banka en •
Winnipeg að eins teknar með afiölluin
B. F. Walters,
Útgefandi.
Office: Corner Princess & James.
P.O- BOX 305-
Yínsölubannið.
Ef dæma má af afstöðu þing'sins
í Ottawa gagnvart vínsölubanninu
þá er lítill efi á því, að almenningur
í Canada fær tækifæri, og það áður
en langt líður, til þess að skera úr
því með atkvæðum, hvort alment
vínsölubann skuli vera í Canada eða
ekki. Þegar til þeirrar atkvæða-
greiðslu kemur, sem búist er við að
verði í næstk. September, mun verða
svo um málið búið- að ekki verði
nema um tvær hliðar að velja;
stjórnin mun sjá um, eins og í sjálfu
sér er nauðsynlegt og sjáifsagt, að
þar verði enginn millibilsvegur,
hún mun sjá um, að þar verði ekk-
ert skúmaskot fyrir þá að skjótast
í, sem ekki hafa nóga djörfung til
þess að koma upp að kosningaborð
inu og kasta sínu atkvæði hreinlega
með eða móti, eftir sinni eigin Siinn-
færing, ef þeir hefðu hana nokkra;
hún mun sjá svo um, að hver ein-
asti kjósandi verði, ef hann vill
neyta kjörgengis síns, annaðhvort að
vera ákveðinn á móti slíku vínsölu-
banni, eða þá á hina hliðina, að
hann verði hreinlega að ganga inn á
það, að hann álíti það heppilegast
fyrir land og lýð að vínsöfubannið
nái lagagildi.
Það væri ekki íjarri sanni fyrir
kjósendur lands þessa að yfirvega
þetta mál sein ýtarlegast. Það ætti
hver og einn að hugleiða það með
sjálfum sér og leita sér áreiðanlegra
upplýsinga um þau atriði sem hann
kynni að vera í vafa um, svo hann
gætí því betur int þegnskyldu sína
af hendi, með því móti að greiða
skynsamlega og eftir eigin sannfær-
ingu atkvæði sitt með eða mót, án
þess að láta stjórnast af hlutdræg-
um fiokksraönnum og fylgifiskum
þeirra.
“Það er svo margt ef að er gáð,
sem um er þörf að ræða”; kemur vel
heim við þetta málefni. Hér er fyr-
ir hendi svo víðtækt spursmál, að
það er ekki auðhlaupið á neina rétta
niðurstöðu í því. Búast má við tölu
verðum upplýsingum þegar fram í
sækir frá hinum gagnstarfandi hlið-
um, bæði í ræðum og ritum, og veit-
ist þá léttara fyrir hvern og einn að
gefa úrskurð sinn eftir þeim plögg-
sem fram verða lögð. Það má búast
við að sjá allar bindindishetjur og
vínhatara landsins raða sér hér á
sömu hlið, því um leið og vínsölu-
bannið næði fram að ganga, endaði
alt þeirra starf og strit, hvað bind-
indismál snerti, þer eð undir þáver-
andi kringumstæðum yrði hver mað-
ur í lögskipuðu bindindi, sem tekur
það fram, að enginn mætti búa til,
kaupa, selja, gefa eða um hönd hafa
áfenga drykki. Þó að vitaskuld hin
núverandi bindindisfélög hatt hér
um bil hin sömu ákvæði bvað vín-
nautn meðlima þeirra snertir, þá
yrði undir algerðu vínsölubanni
reynt að taka fyrir rætur víndrykkj-
unnar, með því að banna að búa vín-
ið til eða flytja það innan rikisíns.
Hin hliðin mun verða nokkuð
margskipuð lika, og þar yrði litið á
eignamissi þeirra manna, sem eiga
aleigu sína í húsum og áhöldum, er
hafa framleitt vínið; þar yrði litjð á
atvinnumissir allra þeirra þúsunda,
sem áður hafa starfað við vínfram-
leiðslu og vínsölu, og þar sæist einn-
ig stór hópur manna, sem álíta að
frelsi mannsins væri stórkostlega
misboðið meö bðru eins athæfi.
ast, og þá ekkert líkara en að þeirra
eigin skattur yrði aukinn að því
skapi.
Vér viljum ekki í þetta sinn
haldaannari hliðinni fram fiekar en
hinni. Það verður tækifæri til þess
seinna, en vér viljum að eins draga
athygli landa vorra í Canada að
þessu stóra spursmáli, sem þeir eins
og aðrir verða að leysa úr með at-
kvæði sínu,
(Vér höfum verið beðnir að taka
upp í blaðið eftirfylgjandi ágrip af ræðu
þeirri, er Mr. Geo. Leary hélt á sam-
komunni í Unity Hall 22. þ. m. Oss er
það ánægja að verða við þessari ósk,
því ræðan er hlýleg, sanngjörn og vina-
le? í garð Islendinga, og finst oss það
ástæðulaust og lúalegt af ritstjóra Lög-
bergs eða hverjum öðrum, aðbera menn
brígslum og skömmum fyrir slík um-
rnæli sem þessi.—ltiWj. Hkr.\
ÁGRIP AF RÆÐU
MR. GEO. LEARY.
.....í Canada er samankomið fólk
frá nær því öllum heimsins löndum, af
öllum stéttum og öllum trúbrögðum
En af öllurn þeim sem hingað hafa kom-
ið í stórhópum, skara Islendingar fram
úr, sem heild, að dugnaði, löghlýðni og
góðu siðferði. Engir hafa verið jafn-
ttjótir að nema enska tungu og laga sig
eftir hérlendum siðum og háttum, án
þess þó að týna nokkru af ástinni til
síns forna föðurlands, sem öllum mönn-
um er svo eiginleg. Þessi hæfileiki er
hinn bezti hyrningarsteinn til að byggja
á nýtt þjóðfélag. og Canada getur aldrei
náð sínu hæsta marki, fyr en allir rík-
insis þegnar hafa það fast i huga, að
fyrst af öllu eru þeir brezkir, svo cana-
diskir og síðan íslenzkir, enskir, írskir,
skozkir eða hverrar þjóðar sem þeir eru
að uppruna. Eg er sjálfur írskur, eins
og flesta mun gruna sem þekkja mig, og
ég elska hið gamla, kæra föðurland mitt
með dölunum grænu og lindunum silf-
urtæru, eins heitt og nokkur maður
getur elskað ættland sitt. En ást mín
á Irlandi raskar ekki hið minsta hinni
víðtækari ást ríkisheildarinnar, og til
þessa lands, sem ég býst við að verði
framtíðarland mitt og barnanna minna.
Mér þykir vænt urn að fá hér tæki-
færi til þess að ávarpa íslendinga,—
sannleikurinn er aldrei smjaður. ís-
lendingar í Manitoba eru einn hinn sið
ferðisbezti þjóðflokkur ríkisins. Sjaldan
heyrist þeirra getið fyrir lögreglurétti
eða í nokkru lagastappi, að undanskildri
lögréttu ástarinnar. Þeir eru iðnir og
ástundunarsamir, sem sjá má af fast-
eignum þeim, sem þeir hafa eignast síð
an þeir komu til þessa lands. Þeir eru
framsóknamenn og gæddir góðum and-
legum hæfileikum, sem meðal annars
má marka á því hvernig þeir greiða at
kvæði sín. Fyrir nokkrum árum var
það sagt, og aðrir þjóðflokkar höfðu þaö
sem bríxlyrði til íslendinga, að Mf.
Greenway ætti þá alla með húð og hári.
Hann hefði lokað íslenzku atkvæðin
inni í flöskum og sendi svo vinum sín-
um flöskurnar lokaðar og innsiglaðar
þegar atkvæðanna þyrfti með. En ís-
lendingar í Manitoba hafa sjálfir sýnt
það og sannað. hve áburður þessi er
rangur og illgjarn, með því að greiða
atkvæði með konservativum eða liberöl-
um þingmönnum. rétt eftir því sem
þeir ætluðu ríkinu eða fylkinu fyrir
beztu. Þannig á það að vera. Á hverju
máli eru tvær hliðar og þaðer mín skoð-
un, að íslendingar séu nógu hyggnir og
nógu óháðir til þess. að hlusta á báðar
hliðar áður en þeir greiða atkvæði sín.
og að þeir láti enga stjórnflokka teyma
sig í blindni.
Svo óska ég íslendingum gæfu og
velfarnaðar hér í þessu fagra framtíðar
landi þeirra....
endurnir og engir aðrir. Bændur borga
jafnhátt verð fyrir verkfæri sín eftir sem
áður. En landsjóðurinn tapaði á þess- j
ari tollbreytingu sem svarar þeirri upp-
,hæð, sem verksmiðjueigendur hefðu orð
ið að borga í toll af óunnu járni, ef eng-
in breyting hefði verið gerð.
Það er því fullsýnilegt hverjum skyn-
berandi manni. að í þessu tilfelli er toll-
breytingin gerð eingöngu til hagsmuna
fyrir verksmiðjueigendur, en til óhagn-
aðar fyrir bændur. Því að tekjuhalli
sá sem landsjóður bíður við þessa toll-
breytingu, hlýtur að leiða af sér aukinn
toll á öðrum nauðsynjavörum, eins og
óg hefi sýnt í grein í Heimskringlu áður.
En svo er dálítið annað atriði í sam-
bandi við þessa svikastefnu Laurier-
stjórnarinnar, sem bændur í Manitoba
ættu að hafa hugfast, og það er það, að
stjórnin hefir nýlega borgað til baka til
McCormicks sjálfbindarafélagsins (en
það er Bandaríkjafélag), talsvert af þeim
tolli, sem þetta félag hafði borgað
stjórninni af þeim vélum. sem það flutti
inn til Canada og seldi hér á síðastliðnu
sumri. Með þessu var landsjóður auð-
vitað ræntur talsverðri upphæð sem
engin ástæða var til að kasta burtu, að
eins til að auðga útlent verksmiðjufélag.
En bændur og aðrir landsbúar hljóta
auðvitað að bera birðina af þessum og
öðrum eins svikum og glappaskotum.
B. L. Baldwirson.
vera að manntetrið finni ekki eins sterka
hvöt hjá sér til að vaða uppi eins og ill-
hveli nieð óbóta skömmum um einn og
alla sem ekki lúta honum. Hann verð-
ur þá — eins og hin núverandi fylkis
stjórn — lagður svo lágt að velli í álit1
allra sanngjarnra manna, að hann verð-
ur ekki neitt stórveidi í pólitík eða öðr-
um málurn.
B. L. Baldwinson.
Kosningaloforð
Lauriers.
Þar yrði ef til vill enn anntr
höpur, þeir sem eiga rnestar skatt-
gildar eignir. Þeir mundu mjðg lík-
lega fara að hugleiða hvaðan þessar
8 millíónir dollars, sem stjórnin fær
beinlínis og óbeinlínis & hverju ári
fyrir vínnautn þegna sinna, myndu
koma- Þeim ditti sjálfsagt í hug að
einhvemveginn yrði skarðið að fyll-
Laurierstjóruin virðist hafa einkar
sérlega aðferð við það að lækka útgjöld
bændanna í Manitoba, eins og hún lof-
aði hátt og hátíðlega að gera, fyrir síð
ustu Dominionkosningar. Eitt af því
marga sem hann og flokksmenn hans
gáfu ákveðin loforð um, var það, að
lækka toll á akuryrkjuverkfærum.
Hann byrjaði á að efna þetta loforð með
því,—að svíkja það, eins og flest öll önn-
ur kosningaloforð þeirra liberölu. Toll-
urinn er enn þá hinn sami og hann var
þegar stjórnin tók við völdunum, n.
20%. En þar á móti hefir stjórnin tölu-
vert aukið tollverndun verksmiðjueig-
endanna, að því ieyti, að hún tók allan
toll af járninu sem akuryrkjuverkfærin
eru búin til úr. Þeir sem græða á Jjcss-
ari tollbreyting eru því verks— •’ <-' <■
Lögberg og tollurinn.
Ritstjóri Lögbergs hefir í síðasta
blaði sínu logið því að lesendunum, að
“toillækkunarstefna” Laurierstjórnar-
innar spari þjóðinDÍ um 3 milj, dollara
á ári, og styður hann þessa staðhæfingu
með því að birta lista af fáeinum vöru
tegundum, sera lítilfjörleg tollbreyting
hefir verið gerð á, og er sá listi—og það
sem um hann er sagt í Lögb.—lapið upp
úr ræðu Mr. Pattersons, eins og hún er
birt í Hansard á bls. 3336—38. En ekki
hefir ritstjórinn haft nægilegt frómlyndi
til þess. að taka fram það sem þó vitan-
lega er sannleikurinn í þessu máli, að
tolllækkanir og breytingar þær, sem
Laurierstjórnin hefir gert, hvergi nærri
vega upp á móti þeim tollhækkunum,
sem hún hefir gert á ýmsum helztu
nauðsynjavörum, sem mest eru brúkað-
ar af bænda og vinnulýð landsins, svo
sem allskonar fataefnum og fatnaði,
hrísgrjónum, sykri og öðrum matarteg-
undum, og tóbaki. Það er áætlað að
hin síðasta tollbækkun stjórnarinnar á
sykri eingöngu, muni á ári hverju nema
alla leið frá $250.000 til $100,000, sem
náttúrlega verður sogið út úr blóði og
merg þjóðarinnar, að sínu leyti eins og
kapteinninn og Guðni Thorsteinsson
sjúga út skatta fylkisbúa, annar fyrir
að ljúga lofi á Liberala, en hinn fyrir,
—ja, það er nú enn þá ekki útrætt um
það mál, en það getur komið til umræðu
síðar í sambandi við glæpsamlega fólks-
fjölgun í Nýja íslandi.
Eftir nýjútkomnum stjórnarskýrsl
um sést, að stjórnin hefir á síðastl. 10
mánuðum tekið inn í tollheimtum sem
nemur $17,973,728, og er það $1,408,203
meira en tollheimtur á sama tímabili á
síðasta fjárhagsári, svo að í staðinn fyr-
ir að létta 3 milj. dollars af þjóðinni ár-
lega, þá eru tollarnir auknir um hátt á
aðra miljón á ári, og sýnir þetta tvent,
fyrst það, hve frámunalega svikul
stjórnin er í loforðum sínum við al
menning, ogannað það, hve ósvífnislega
og svívirðilega ritstj. Lögbergs getur
fengið sig til að ljúga að fáfróðum lönd-
um sínum, í hinum mestvarðandi og
þjóðlegustu velferðarmálum. Allir þeir
sem hafa aðgang að skýrslum stjórnar-
innar geta auðvitað sannfært sjálfa sig
um hið sanna í þessu máli, án þess að
varpa allri sinni trú á Sigtrygg Jónas-
son. En því er mönnum áreiðanlega
óhætt að trúa, að það eru enn þá engin
merki þess sýnileg, að almenningur hafi
nokkurn hag af ríkisstjórnarskiftunum.
Flest af því sem menn þurfa nú að
kaupa, er að mun dýrara en það var
vorið 1896 og hækkar auðvitað enn mpir
eftir því sem Liberalar hækka tollinn.
Meira hefi ég ekki tima til að taka
fram í þetta sinn, en síðar meira.
Til hinna mörgu sem bréflega og
munnlega hafa tjáð mér þakkir fyrir
greinar minar, og mælst til þess að ég
héldi áfram hinu upptekna góðverki, að
líta eftir ritstjóra Lögbergs, — til þeirra
vildi ég segja, að þeir mega örugt
treysta því, að ég ætla honum ekki að
hafa siða&ta orðið í þet 'uri málum eða
öoi um fram yfir næstu fylki. kosaÍLjar
p * minnsta kosti. Eftir þann tíma má |
Frá löndum
Úr bréfi frá Pipestone-bygð.
4. Maí 1898.
....Ef einhverjir Islendingar hafa
í hy*ggju að flytja hingað (sem ég hefi
frétt úr prívatbréfum), þá er tækifærið
nú, því nú er fólk að riðjast inn hingað
í stórhópum og þykir landið gott og
fallegt. Eg staðhæfi ekki að hér séu
lönd sem jafnist á víð beztu lönd t. d. í
Argylebygð. En ég er báðum bygðun-
um kunnugur og veit ég vel, að á öllu
hinu mikla sléttulandi hér, um 70 mílur
á lengd og um 40 á breidd. er ómögulegt
að finna jafnléleg lönd, eins og stöku
landar hafa setið á í Argyle i fleiri ár.og
hefir þeirn þó búnast allvel. Það er því
ekkí landið sem menn þurfa að óttast
ef menn að eins væru ekkí hræddir við
að hreyfa sig úr stað. Það hefir oft ver-
ið tekið fram, að lífið sé bara skáktafl,
þar sem alt er undir því komið á hvaða
reit fært er. En það er ekkert tafl nema
eitthvað sé fært úr stað. Eg hefi heyrt
sagt að nokkrir ætli að flytja sig hingað
frá Argyle, og er einn alkominn þaðan,
Stefán Sigurðson, drengur góður og dug-
legur maður, og vonum við að fleiri
komi á eftir, því við viljum sjá landa
okkar hér í kringum okkur. Þetta verð-
ur síðasta tækifærið fyrir í-lendinga að
fá sér lönd hér, því mjög bráðlega verð-
ur alt land hér upptekið af annara þjóða
mönnum.....
KAFLI UR BRÉFI FRA PEMBINA,
N. D„ 8. MAÍ 1898.
....Ágætlega fellur mér Hkr. síðan
þú tókst við henni, og heyri ég ekki
annað en að allir kaupendur þess blaðs
ljúki upp sama munni. En þvert á
móti finna Lögbergs- og kyrkjumenn
nógar skammir og vantrú í því ennþá;
og þarftu ekk að hugsa þér aðreyna að
sigla fyrii það. Svo eru þá lika tví-
skiftar meiningar um hvaðséu skamm-
ír og vantrú. Það lítur út fyrir að það
séu í huga sumra þeir draugar, sem
hljóti að fylgja blaðinu, jafnvel þó eng-
inn sjái þá. En ég og minir líkar trúa
ekki þesskonar, nema það sjáist. Að
rita um málefnin með tvískiftnm skoð-
unum, eru engar skammir, séu engin
persónuleg meiðandi orð þar við höfð,
því með sínum augum lilur hver á þau,
og ætti það ekki að vera ófyrirgefan-
legt. Að hugsa, lesa og rita um hvert
mál með frjálsu hugarfari og frjálsu
skoðanaafli, en þrælbinda sig ekki við
neitt athlægi, er það sem hver þarf að
læra að temja sér, til þess að geta kom-
ið fram sem frjálsir og skynberandi
menn. Marga vantar umburðarlyndi
tíl að þola aðfinningar. og virðast álíta
sín verk þau einu réttu,en slíkter skort
urjá reynslu og réttri yfirvegun við-
buröanna og síns eigin vanmáttar. Það
þarf nákvæmt og stöðugt eftirlit á orð-
um og gerðum, til að geta verið viss
um að óaðfinnanlegt sé. Allir virðast
unna frelsi, en til að geta verið frjáls,
þarf meira en setja nafnið frelsi á papp-
írinn; alt þjóðfélagið þarf að verða i
anda og sannleika sem ein persóna, en
til þess vantar stórt stig áfram, því
ekki er nema sem daufur morgunroði
runnin upp 3nn þá, af því rétta og
sanna sem koma mun, en sem verður ef
til vill aldrei fyllilega uáð, Stríð það
sem nú stendur yfir verður líklega alt
of skammvint til þess að þjóð raar geti
komist til viðurkenningar á hvort tjón
það er fyrir mannfélagið að beita ó
stjórn og ofríki, stríði og styrjöld með
þeim ógurlegu morðvopnum nútímans,
til að bæla niður með hei óp mannfrels-
isins, og reyna að halda þeim undirok-
uðu þjóðum niðri í sinni auðvirðilegu
fáfræði og niðurlægingu gagnvart hin
um upplýstu og mentuðu. Þjóðiruar
þurfa að komast á jafnara stig, en þær
standa á þann dag í dag, i mentun og
kærleika og bróðurlegri skyldurækni,
til þess að sól mannfrelsisins nái upp
að renna, og nái hún ekki upp að renna
af þeim bjarma sem nú er á lofti, þá
verður ef til vill langt að bíða til þess
annar e'ns bjarmi sést, því mentunin,
bróðurelskan og jafnréttið myndar hið
sanna frelsi.
Islands-fréttir.
Eftir ‘Nýja Öldin.”
Rvík 26. Marz.
Yfir hálft fimta þúsund að tölu voru
íbúar Reykjavíkurbæjar við nýjár í vet-
ur. Miklu fleiri í sókninni.
Jón ritstj. Ólafsson semur útlendar
fréttir í ‘ Skírni” í ár, eins og í fyrra.
Stöðug hláka hefir nú um stund
gengið hér um alt nærlendis. Er jörð
þvi komin alstaðar, enda var mörgum
þörf á orðin.
Reykjavík, 2. April 1898.
Húsbrunar. Ste’nhúsið á Héðins-
höfða (Þingeyjarsýslu) brann 12. Marz
svo, að veggir einir standa eftir, og þeir
stórskemdir. Vátrygt fyrir 10,000 kr.
— S. d, brann bærinn á Eyhildarholti i
Skagafirði, timburhús nýtt. Vátrygt
fyrir 5000 kr,
Breiðdal, S.-Ms., 2. Marz. — Kuld-
ar og jarðleysur, þótt snjólítið se, því
ísalög eru svo mikil, að alt er i gljá.
15. Febr. gerði fádæma norðanveður,
og urðu þó óvíða skaðar að, því að það
skall á svo snemma morguns, að hvergi
var búið að láta út fé. Þó var ungur
maður, Björn son Einars Gunnlaugs-
sonar á Höskuldstöðum. kominn út til
fjárhúss á túninu, náði hann ekki bæn-
um aftur. Fanst daginn eftir, er veðr-
inu slotaði. heifrosinn í túnfætinum.
Sakamálið gegn séra Bjarna Þór-
arinssyni fyrir fjárdrátt og sviksamleg
reikningsbrögð er nú dæmt í undirrétti
(af Guðl. sýslum. Guðmundssyni), Er
séra Bjarni dæmdur i 8 mánaða (ein-
falt) fangelsi og til að endurgjaida
landssjóði þær upphæðir (samtals á 4.
hundrað króna), er hann hafði ranglega
af honum haft.
Hafís er nú sagður allmikill að eins
5 vikur sjávar undan landi.
Húsbruni á ísafirði. Hús Svenseng
Færeyings (á Torfnesinu) brann 8, Marz
til kaldra kola. Mannbjörg varð, en
litlu öðru borgið. Húsið vátrygt (1500
kr.), en innanstokksmunir eigi.
W. G. Spence Paterson brezkur
konsúll andaðist hér28 f. m. af heila-
blóðfalli. Hann var fæddur 30. Agúst
1854 og var B. Sc. (bachelor of science)
frá Edinborgarháskóla. Hafði dvalið
hér á landi að mestu síðan 1878. Var
um tíma kennari við Flensborgarskóla
og við Möðruvallaskóla. Talaði og
skrifaði íslenzku, sem hérlendur væri.
Hann var valmenni og öllum að góðu
kunnur. Verzlun rak hann hér í Rvík
síðustu árin.
♦
*
*
\
*
t
t
*
\
Ef þú vilt fá þér góðan
Bicycle

t Photo=
Jgraphs
*
*
Það er enginn efi á því að f
vér getum gert yður á- x
nægða bæði hvað snertir \
verðið og verkið. "
) PARKIN {
$ 490 flain St. $
Exchange Hotei.
612 JVC^A.IISr ST.
Þegar þið viljið fá GÓÐANN DRYKK,
Þegar þið viljið fá GÓÐA MÁLTÍÐ,
Þegar þið viljið fá GÓÐAN NÁTTSTAÐ
þá munið eftir því, að þið
fáið hvergi betri aðbúnað
að öllu leyti, en hjá.
H StATHKLRN,
EXCHANGE HOTEL.
012 Jinin SStr.
1 Þá er þér bezt að kaupa
* Qendron eda Reliance.
^ Það eru beztu reiðhjólin sem nokkurstaðar eru seld hér í Winnipeg.
D. E. ADAMS í
Dr. N. J. Crowford
PHYCICIAN AND
SURGE0N ....
462 Main St.. Winnipeg, Man.
Office Hours from 2 to 6 p.m.
OLI SIMONSON
MÆLIR MEÐ SÍNU NÝJA
Skandinavian Hotel.
718 IMain 8tr.
Fæði $1.00 á dag.
lírimswick Ilotel,
á horninu á Main og Rupert St.
Er eitt hið ódýrasta og bezta gistihús í
bænum. Allslags vín og vindlar fást
þar mót sanngjarnri borgun.
McLaren Bro’s, eigendur.
M«ii(liitgar!
Lítið á eftirfylgjandi verðlista á
hinni nafnfrægu Lisk’s Blikkvöru,
sem er ábyrgst að riðga aldrei. Hún
fæst í harðvörubúðinni hans
TRUEMNER,
i Cavalier.
Mr. Truemner ábyrgist vöruna sjálfur
og lofar að gefa ykkur nýjann hlut fyrir
sérhvað eina sem þið kaupið af Lisks
Blikkvöru og sem riðgar hjá ykkur með
sómasamlegri brúkun.
Áður seldar Nú á
16 potta fötur 90 cts. 67 cts.
14 potta fötur 75 “ 55 “
12 potta fötur 70 “ 52 ‘‘
14 ” “ með sigti $1.10 78 “
17 potta diskapönnur 90 ct. 70 “
No. 9 þvatta Boilers $2.50 $1.90
). E. Truemner,
Cavalier, N-Dak.
0 Næstu dyr fv ' . ðan Pósthúsið.
407 MAIN STREET.
Karl K. Albert íslenzkur umboðsmaður.

National Hotel.
Þar er staðurinn sem öllum ber saman
um að sé hið ódýrasta og þægilegasta og
skemtilegasta gestgjafahús í bænum.
Fædi ad eiiiM igi I .OO a dag.
Ágæt vín og vindlar með vægu verði.
Munið eftir staðnum.
NATIONAL HOTEL.
HENRY McKITTRICK,
—eigandi.—
Munið eftir Því
að beza og ódýrasta gistihús (eftir
gæðum), sem til er í Pembina Co. er
Jennings House,
Cavaíier, X. Dak.
PAT. JENNINGS, eigandi.
Kaupið þér
gott brauð ?
Það er spurning sem hver heimil-
isfaðir ætti að íhuga nú, þegar
brauð er svo ódýrt, ekki nema
5-6 c. braudid.
Því þá ekki að kanpa það bezta
brauð sem búið er til í Canada,
sem er áreiðanlega brauðið hans
Boyd’s
Þá fyrst finnur þú mismuninn
sem er á brauðum ýmsra bakara.
Kallið á einhvern af keirurum
▼orum og 7erzlið við hann.