Heimskringla - 05.09.1901, Blaðsíða 4

HEIMSKRINGLA 5. SEPTEMBER 1901
V/innipe^.
Sóra Bjarni Þórarinson messar í
Selkirk & sua.i kemur.
Skrúðganga verkamanna á mánu-
daginn var, var ekki eics tilkomumikil
eins og verið hefir á undanförnum árum
þótt hún væri viðlíka fjðlmenn eða því
sem næst, á um’.iðr.um drum hefir það
verið siður að ýmsirkaupmenncgfram-
leiðendur hafa haft skrautbúna vagna
sem þeir hai'a ekiö ectir strætum borg-
arinnav I vögnum þessum hafa verið
handverksrnenn af ðllum tegundum
sem hafa verið ad vinna, hver að sinni
iðn, og hefir þaö verið aðal-prýði og
þýðing skiúðgangnanna. En í þetta
sinn voru als engir slíkir vagpar, aðeins
um 2,000 manns gengu í fylkingu eftir
strætunum, þeir representeruðu um 30
deildir af verkamanna félögunum.
Nokkrar saumakonur tóku bátt í skrúð
göngunni en þeim var ekið í kerrum,
þær tilheyrðu klæðagerðardeild verka-
manna félagsins, 2 eða3 hornleiksflokk-
ar voru os r. eð í göngunni og spiluðu
fjörug lög. Siö.ix i part dagsins var var-
ið til útidyra skewtana i lystigörðum
borgarinnar.__________
Þrjú börn séra Magnúsar J. Skapta-
sonar komu til bæjarins frá Roseau,
Minn. i fyrradag. Þaðvoru þau Mrs.
Dr. M. B. Hphdórson og systkin henn-
ar Anna ogJoseph. Þau fóru suður
til Hensel, N. D .ígærdag, þar sem
Mrs Halldórsson á beima. Anna
Skaptason kennir þar ívetur, en Joseph
gengur þar á skóla.
Skemtisamkomu með veitingum og
dans á eftir ætla nokkr i jngar stúlk-
r>r ftð Ualda á North West Hall að
kveldi þess 17. þ. m. Ágóðanum á að
verja til styrktar sleða-fvrir tæki herra
Sigurðar Andersonar. Sleðinn er nú
fullgerður að öðru leyti en þvi ad vélina
vantar enn þá í hann, og ágóðinn af
samkomunni á að vera til þess að
borga part í vélinni. Islendingar ættu
að gera sér það að skyldu að hjálpa
þessu fyrirtæki eftir megni með því að
fjölmenna á þessa samkomu stú'kn-
anna.
Sonuadagina keuiur þaun 8. þ. m.
verður messað í Unitara kirkjunni kl. 7
að kveidinu. Allir velkomnir.
Kauptítietnnir Heicskringlu hér í
bænum eru vinsamiega ámintir um
það að oss væri kmrt að sem flestir
þeirra vildu gera svo vel og borga oss
andvirði þes-a árgangs blaðsins fyrir
þann 18. þ. m. Útgefei,durnir eru í
skuldum sem verða bot, ast fyrir þann
tima.
Herra Jónatan K. Steinberg biður
þess getið aö utaoáskrift til hans só nú:
..Balla-d P. O. Wa.- h. U. S. A.” Þeir
sem viidu seoda houma skeyti eru beðn-
ir að muna þetta.
Þrjár fjðlftkQdur, sern verið hafa í
sóttvörn í Gross Isle í St. Laurence-
ánni fyrir norðan Quebec, um nokkrar
undai.farnar vikcr, komu til WinDÍpeg
á föstudaginn i fyrri viku.
Þro. jjr ; og uppskeruvinnendur
eru menn sem brúka mikið ut munn-
tóbæki, mun finna BOBS. PAY ROLL
og CURRENCY tóbakstegundirnar
þær hollustu sem hægt er að fá, hollari
miklu en hinar eldrí. tóbakstegtindir, af
því að ekkert nerna hreinustu efni eru
notuð í þær. Menn geta tuggið eins
mikið og þeir vilja af þeirn án þess það
sakki þá að nokkru leyti, og svo fá
menn verðmæta ^muni fyrir snoe shoe
plðturnar, ef menn halda þeim saman.
Hon. R. P. Roblm hefir höfðað
ennað mál móti félaga sínum Mills, er
hann kærði hér f lögreglurétti fyrir að
hafa rænt, frá sér §16,000 fyrir selda
gripi. Siðara málið er höfðað fyrir
dómstólunum í Torouto tíl þess að
tryggja sér verð 90 hesta, sem Mills
sendi þangað til að láta selja þar.
Þeir 20,000 kaupamenn, sem komu
að austan til að vinna við uppskeru
hér í fylkinu, eru nú allir komnir að
vinnu og mikill fjöldi bænda sendir nú
daglega bréf og hraðskeyti til stjórnar-
innar hér biðjandi nm fleiri menn. Mr.
Joseph B. Skaptason iiefii verið settur
til að útvega aukamenn og senda þá
vestur til bændanna eins ört og hann
finnur þá.
Herra Benedikt Benjamfnsson frá
Garðar, N. D., kom til bæjarins í síð-
astl. viku. Hann var á leið til Nýja
íslands. Hann festi sér þar land í vor
og flutti grjpi norður. Nú hygst hann
að hey/a handa þeim, ef bleytur ekki
hamia því.
Stórfelaasti haglstormur, sem vér
munum að hafa séð, æddi með ógna
atii yfir nart af Winnipeg bæ á miðviku
dagskvefdið í síðustu viku og stóð yfir í
hálfa klukkustund Höglin voru alt
að þumlung að þvermáli og buldu á hús
um manna með svo miklu afii að þau
hentust 3—4 fet í loft upp eftir að hafa
tekið við jðrðu; ogsvo þett var drifan,
sem mest eru snjókorn í kafaldsbyl.
En til allrar hamingju tók véður þetta
að eins yfir part af sjálfnm Winnipeg-
bæ—yfir miðbæinn frá Logan Avenue
að norðan og suður að Assiniboine-ánni.
Glnggar brotnuðu víða í húsum; blóm
skemdust og trén á sumuin strætum,
en að öðru leyti er alt í sama horfi og
áður. Uppskera í fylkinu alveg ó-
skemd. ___________________
Allir sem brúkaBOBS, PAY KOLL
og CURRENCY tóbakstegundirnar,
ættu að haida saman þeim snoe shoe
tags sem eru á tóbaksplötunum. Fé-
laginu er ant um að menn fái að njóta
þessara góðu verðlauna sem það gefur
fyrir þessi snoe shoe tags.
IPinnipegbær skuldaði Canadian
Bank of Commerce §799,701,63 um sið-
nstu helgi. Þessi skuld verður að borg-
ast með sköttum bæjarins í haust. ;•
Ódýrust föt eftir máli selu>■ —
S. SWANSON, Tailor.
512 Mavyland St. WINNIPEG.
Pétur Th. Johnson, einn af sonum
herra Þorsteins Jónssonar að Bru P. O.
í Argylebygð var hér í bænura um síð-
ustu helgi. Hann var á leið suður til
St. Peters, þar sem hann ætlar að
stunda söngfræði.
Meðlimir Oddfelhnvs stúkunnar
Loyal Geysir biðja að láta þess getið að
þeir haldi samkoraa þann 19. þ. m, á
Albert Hall. Program auglýst í næsta
blaði. — Samkoman er haidin til arðs
fyrir hjálparsjóð (relief fund) stúkunn-
ar, sem er varið til hjálpar nauðstödd'
nm meðlimum. Við mælum með að
íslend'ngar sæki samkorau þessa. í»-
ienzkaOddfellows stúkan á það vel skil-
ið og tilgangurinn er góður.
Frá Gladstone f Manitoba er oss
ritað dags: 1. þ. m. að þau hjón Kritján
skósmiður Kristjánsson og kona hans
Guðrún hafi orðið fyrir þeirri sorg að
missa son sinn ..Harald” rúmra 6 ára
guralann, haDn lést 30. Ágúst úr heila-
bólpu eftir 5 daga legu. Piltur þessi
var einkar efnilegur, og elskuríkt barn í
alla staði. Hann var yndi 'og eftirlæti
foreldra sinna og því er söknuður þessi
þeim afar sár. Vér efustum ekki um
að hinir mörgu vinir þeirra hjóna i
þessum bæ samhryggist með þeim og
votta þeim meðlíðun sína í þessari sáru
sorg þeirra.
Rafmagnsbeltin góðu fást á skrif-
stofuHkr., §1,25 hérléndis, §1,50 til
íslands; fyrir fram borgað.
ÆFIMINNING.
Eins og getið hefir verið í fsl. blöð-
unum síðustu hér í Winnipeg, andaðist
á almenna spitalanum héribænum hinn
22. f. m. öldungurinn Þorsteinn Guð-
mundsson 72. ára að aldri, Hann var
fæddur á Brekku í Þingi í Húnavatns-
sýslu. Þar ólst hann upp hjá foreldr-
um sínum. þangað til hann kvæntist
árið 1852 Steinunni Jóhannesdóttur frá
Þorfinnsstöðum og reisti þá bú á Hóla-
baki í Þingi. Vanaði þar einu ári í, að
þau hjón hefðu búið saman i hálfa öld.
Á Hólabaki bjuggu þau hjón að eins 1
ár en fluttust þaðan að Vatnsdalshólum
og hjuggu þar í 24 ár, þar næst á
Hnausum í 1 ár, þá á Grímstungu í 1
ár, 8tóru-Giliá 2 ár og á Skagaströnd í
• ár. Til Vesturbeims fluttust þau árið
1887. Þeim hjónum varð 6 barna auðið
og komust 3 af þeim upp, 2 synir og 1
dóttir, mjög mannvænleg og efnileg,
svo sem þau áttu kyn tílað íekja. Þeg-
ar þau fluttust hingað til lands, voru
með þeim hjónum 2 af börnum þeirra
og tengdadóltir þeirra með 4 ungum
börnum; af jæim dóu 2 á leiðinni, en
hin 2 nokkru eftir að hér uar komið.
Þar að auki voru með þeim 2 dóttur-
börn þerra, sem þau veittu sömu forsjá
sem sinum eigin börnum. Börnin sín
2 mistu þau bæði sama árið, úr’ lungna-
tæring. Þorstein stakan efnismann 24
ára. og Elisabetu 34 ára. sem lét eftir
sig 2 syni á unga aldri Allur Ástvina-
hópurinn var nú hoifinn þeim neraa
þessir 2 dóttursynir, sem þau tóku að
sér, munaðarlausa, og ólu upp á þann
hátt, sem þeim var laginn, betur en
flestum öðrum. En sorgin var svo sem
ekki horfin enn. Annan dótturson-
inn sinn., Gunnar, einstaklega efnilegan
góðan og vandaðan pilt. mistu þau síð-
astliðið vor úr lungnarseringu. Þeir
lágu þá banaleguna báðir í einu, afi og
dóttursonur í sama húsi, og veslings
gamalmennið, ekkja hins andaða. varð
að horfa á þessar stjörnur sínar báðar
sí og æ iækkandi á himni vonarinnar.
Nú stendur hún ein eftir með annan
dóttursoninn. Allir astvinirnir eru
farnir veg allrar veraldar. Það sem
einkendi Þorstein sál. mest, var dugn-
aður og frábært þrek. Hann var ein-
hver hinn mesti aflmaður, svo víða fóru
sögur af. Einatt vaa það, að Þorsteinu
á Vatnsdalshólum var sóttur, þogar
eitt.hvert verk þurfti að vinna í sveit-
intii, sem aflraun og karlmensku þurfti
við. Greiðamaður var hann mikill og
gestrisn' og örlæti þeirra hjóna var við
brugðið. Oftast var veitt af litlum efn-
um jafnvel nokkuð fram yfir mátt. Og
eftirtektavert var það, hve augljóslaun
góðverka sinna þessi hjón hlutu hérna-
megin grafar, þó að fá dæmi munu
ve.a þess, að nokkrar manneskjur hafi
i jafnstórum stýl, jafnvíða og jafnlengi
notið liðsinnis annara í þrengingum
lífsins. eins og þau nutu Allir voru
boðnir og búnir til að hjálpa þeim.
Mönnum fanst þau eiga það fremur skil-
ið, en margir aðrir og enginn efaðist
um þörfina. Þorsteinn sál. var þrek-
vaxinn maður. tilkomumikill ásýndum
oe karlmannlegur. Hann átti í orðsins
fyllsta skilningi þessa lýsingu: „Þéttur
á velli, þéttur í luna og þolgóður á
raunastund," Allar sínar raunir og
siðasta helstríðið, langa og stranga, bar
hann með kjarki. því að hann var trú-
arhetja hin mesta.
Hann var jarðsettur »f séra Jóni
Bjarnasyni, er einnig talaði yfir líkinu.
Þ. Ó.
ÞAKKARÁVARP.
Þótt ég viti, að þpkkarávörp h..fi litla
þýðingu, að þvi leyti, að sá, sem um-
bunar góðverkin, sem gerð eru á heims-
ins nauðstöddu systkinura, (ekkir bet-
ur nöfn hinna góðhjörtuðu, en nokkur
maður. bá get ég samt ekki bundist
ess, að íáta hérmeð í ljósi opinberlega
jartans þakklæti mittöllum þeim, sem
rétt hafa mér hjálparhönd i mfnum
dauðans raunum, sem svo þunglega
hafa heimsótt mig aftur, nú upp á sið-
kastið, eftir afia mæðuna, sem drottinn
hafði áður sent mér. Bæði við fráfall
míns ástríka dóttursonar, Gunnars, og
svo f hinni þungu banalegu mannsins
míns elskulega, Þorsteins Guðmunds-
sonar, hafa svo margir góðhjartaðir
menn styrkt mig f stríðinu. Öllum
inum mörgu. sem gengust fyrir gjöfnm
handa Gunnari sál. og til útfarar hans.
þakka ég af hrærðu hjarta, þar á meðal
eru stúkan Hekla. ýmsar ungar meyj-
ar og "Hvíta bandið“, sem að öllu leyti
sáu svo prýðilega um alt þetta og hugg
aði okkur í harmi okkar, mig aldur-
hnigna og særða og mannmn minn sál.
iicgjandi á beð kvalanna og dauðans.
Okkar forna og nýja valgerðamanni,
hr Árna Friðrikssyni og konu hans;
þakka ég af viðkvæmju hjarta fvrir aila
þeirra miklu hluttekningu i orði og á
horði, og síðast fyrir h'na hinstn sæng,
er þan bjuggu manninum mínum sál.
með heiðri og sóœa. Þá má ésr þakka
mínum ástkæru vinum, séra J. Bjarna-
syni og frú Láru Bjarnason kona hans,
fyrir alla þairra v-iðkvæmu hluttekn-
ingu og hjálp fyr og síðar í raunum
mínum. Þá má ekki gleyma minni hjart
kæru vinkonu, Rar.nveigu .Sveinhjarn-
ardóttir, er nú, sem áður hefir breítt
sig útyfir mig með liðsinni og huggun,
Og síðast, en ekki sízt nefni ég þann
mann. sem Þersteinn sál. mátti aldrei
af sjá, það var hr. Sigurður Anderson.
Hann lét ekkert hindra sig frá að likna
þessum krossbera ár og sið, hverjaand-
vökunóttina eftir aðra fekk hann hans
vegna og varð þó að vinna á daginn
myrkranna á milli. — Dr'ottinn blessi
alla þessa ástvini mína og velgerðamenn
og alla þeirra ástvini.
Steinunn Jóhannesdóttir.
Gistihús á Gimli.
Ég undirritaður gef hér
með ferðamönnum til kynna,
að ég hef byrjað greiðasölu
og gistihús á Grimli, — í húsi
því er Kristján sál. Lífmann
áður bjó í. Ég hef ágætt hús-
næði og læt mér ant nm að
allur viðui gerningur verði
sem beztur og með sann-
gjörnu verði.
St. J. Jones.

\ GOÐIR HLUTIR
\ í FROSTNU ÁSTANDI.
A Notið nú árstíðar tæþ’færið til
i þess að neyta þessa tælandi,
} heilsusamlega smekkgóða ÍS-
a RJÓMA, sem að eins fæst í
A BOYD’S ísrjómastofunni uppi
á yfir búð hans að 370 Main
á Street. Komið í tíma meðan
a hitinn varir. Hann er brfið-
Á um á enda.
$ Gleymið ekki brauðunum
f hans, þau eru beztu brauðin í
f borginni. Keirð heim á hvert
f heimili.
J IV. .1. BOYIl.
370 og .579 Main Str.
#
#
#
#
#
*
JÉk.
#
#
#
#
*
#
#
#
*
3
#
#
*
#
DREWRY’S
nafnfræga hreinsaða öl
“Freyðir eins og kampavín.”
Þett er óáfengur og svalandi sælgætis-
, drykkur og einnig hið velþekta
Canadiska Pilsener Lager-öl.
Ágætlega smekkgott og sáínandi i bikarnum
t
#
#
#
$
I
#
jjáöir ;-“«sir drykkir er seldir 1 pelaflöskum og sérstaklega ætl-
aðir til neyzlu í hcimahúsam. — 3 dúsin flöskur fyrir §2.00. Fæst
hjá öllum víu eða ölsölum uoa með því að panta það beint frá
REDWOOD BREWERY.
Areiðaniega það bezta er
EDWAED L- DEEWKY-
“ JHannlactnrer & Importer, WlHH'irfiG.
§«•»•*««*•»•«»••*•«»• «»««»
s
#
s
#
#
*
#
#
#
#
#
2
9
3
#
#
3
*
#
#
3
3
#
2
I
# ^
############*######« mmmm
Sjáið til þess að þér fáið OGILVIE’S.
THE HECLA
eru beztu, ódýrustu ogeyðsluminstu
hitunarvélar sem gerðar eru þær
gefa mestan hita með minstum
eldivið. Eru bygðar til að endast
og vandalaust að fara með þær.
Fóðursuðu-katlar fyrir bætidur
gerðir úr bezta járni eða stáli, ein-
mitt það sem þér þarfnist. Bíðjið
járnvörusala yðar um þá, þeir selja
ailír vörur vorar.
CLARE BRO’S & Co.
Verksmiðjur: Wínnipeg
PRESTON, ONT. Box 1406.
British Columbia.
Það er mikil eftirspurn í Brit-
ish Columbia eftir góðum
vinnukonum. Kaupiðerfrá
$10.C0 til $25.00
um mánuðinn, eftir hæfi-
leikum stúklnanna.
Einnig er nægileg vinna
fáanleg fyrir ungt kven-
fólk fi I1Steam“-þvottahús-
um. Kaupið er þar
einn dollar um daginn
og þar yflr.
Tíðarfar og önnur skilyrði eru
þau hagfeldustu sem fáanleg eru í
heiminum.
Upplýiingar fást hjá:
R. E. GOSNELL,
SECRETARY
Bureau Information & Immigration
VICTORIA B. C.
CANADA.
Tilkynning
til væntunlegra skUvindu-
kaupenda
-vi -w
Vestfold, Man. 5. Júlí 1901.
Mr. Wm. Scott.
Kæri herra:—
Rjómaskilvindan sem ég keypti frá
yður á sfðastl. vori „The í l! ite<l
State*" hefir reynst áeætlega. hún
reunur létt og skilur mjó'ikina vei. Eg
vildi ráðleggja hverjura þeim sem ætlar
að fá sér rjómaskilviridu. sérstaklega ef
hann þarf stóva vél, aö kaupa „The
United States" ogenga aðra.
SlGURÐUR EyJÓLFSSON.
WooðMne Restanrant
Stærsta Billiard Hall i
Norð-vestrlandinu.
Fjögur "Pool”-borð og tvö "Bfiliard”-
borð. Allskonar vín og vindlar.
Leitnon & Hebb,
Eigendur,
F. G. Hubbard.
Lögfræðingur o. s, frv
Skrifstofur í Strang Block 365 Main St.
'WINNIPEG - - - - MANITOBA
290 Lögregluspæjarinn
15. KAPITULI.
Leynilögreglan í Rúttlandi.
Tíminn leið þannig tilbreytingarlaust I Tula
nokkur ár, þangað til Ora var nálega orðin gjaf-
vaxta. Ungfrú Brian var þar enn til heimilis
og var aðalstarf hennar að ala upp Oru og annast
hana. Sergius dvaldi lengstum i St. Pétursborg
og kvað hann hðgum sínum þannig hátta fyrir
sakir umsvifa þeirra er hann hefði viðvíkjandi
eignum Oru frænku sinnar og skjólstæðings, að
hann yrði að dvelja í höfuðborginni. Sannleik-
urinn var sá, að honum fanst bezta tækiiærið
bjóðast til þess að 'eyða þar og ausa út eiguum
Oru með ýmsum fjárglæfra-og óreglumönnum
bæði frakkneskum og þýzkum, honum þótti gott
tækifæri til þess að eyða þar eignum mun-
aðarlausrar stúlku í solli með frakkueskum og
þjóðversknm leikmeyjum og ítölskum sönggyðj-
um. Þar er nóg um dýrð og kæti fyrir þa sem
hafa bfiðar hendur fullar fjár, hvernig em það
fé er fengið, að því er ekki spurt. Hann lætur
peninga þá er honnm hefir verið trúað fyrir ó-
spart fjúka og gætir þess lítt hvílíka ábyrgð
hann hefir tekist á hendur, en þótt hann ejddi
miklu í félagsskap við þer sar drósir, þá fóru
samt skildingarnir en þá fleiri á spilahúsum og
i taflsölum, þar sem Demidoff hinu ungi hafði
tapað 1,800,000 rúflnm á einn kveldb Með hverj
um degi -em ,0ra n&lgaðisi það aJdarstakmark
er henni bar rétti lega að vtiía fé síuu móttöku
og sjá fyrir því sjálf, varð Sergius órólegri; en
Lögregluspæjarinn, 295
stofunni hanga; ein þeirra er af stúlku á að
gizka 18 ára. er svo að sjá sem hún hafi verið að-
fram komin af tæringu þegar myndin var tekin.
Hann skoðar myndina nákvæmlega og skiftir
litum. Alt í eiuu kemur húsbÓDdinn inn og
verður hverft við þegar hann tekur eftir því að
gesturinn er að skooa myndina. “Komdu sæll,
Zamaroff !” segir hann hranalega. "Eg sendi
eftir þér til þess að gera inér greiða aftur, lags-
maður. Gerðu svo vel og skrifadu á víxil fyrir
mig. Hann er ekki stór, að eins tvö hundruð
þúsund rúblur”,
“Það er ákaflega mikil upphæð, yðar há-
tign !" svarar Zemaroff og þykir sér misboðið.
1 ‘Ég vonáðist eftir að þér munduð fremur minka
skuld yðar við rnig en auka hana”.
“Hvað er þetta ! Er það svo sem ekki nægi
leg trygging sem þú hefir? Ég tók eftir að þú
værir að skoða hana þegar ég kom inn”.
“Jfi, hún hlýtur að vera komin alveg í and-
lfitið; frænka yðar getur ekki fitt langt eftir ó-
lifað eftir útliti hennar að dæma á myndinni",
segir Zamaroff og horflr á myndiua.
"Vill yðar hitigu gefa sama veð og áður ?”
“AuðvitHð geri ég i-að og það ereins og þú
segir að þú þarft varla að bíða lengi eftir pen-
ÍDgunnm héðau af, því vist er aö ég erfi helm-
inginn eftir Oru Utna. Sjáð r nú til, ég heíi út-
búið víxilinn handa þér til undirskriftar”,
“<7á, ég geri það”, segir Zemaroff. Hann
andvarpar, dregur blað upp úr vai-a )-ínum, sezt
niður til þess að fylla það út, eu á meðatt hann
er að því, lit:rr hann á víxil Plxtoffs O ' segir:
294 Lögregluspæjarinn.
að fá bjá þér lán einu sinni enn!” segir Ski.mer.
Hann grunar það hálft um hálft að Zemaroff
muni bera traust til Platoffs. "Hvers vegna
segirðu honum ekki að koma og finna þig á skrif
stofunni, ef hann þarf að finna þig?— mér finst
þú ættir ekki rú vera að elta hann; þú hefir ekk-
ert veð frá honum !”
“Nei—en=en—en ég hefi góðar rentur bjf
hopum”, svarar Zemaroff í hálfum hljóðum.
“Já, eu hvaðer þá um höfuðstólinn?”
“Ég—ég hefi veð, gott veð------. Hún er
dauðveik-hún deyr bráðum”. Um leið óg Za-
maroff segir þetta, læsir hann skrifstofudyrun-
um og flýtir sér niður stigann. Við dyrnar
bíður hans sleði og er honum ekið yíir ána alla
leið til skuldunautarins.
Amiríkumaðurinn horfir á eftír honum,
blístrar nokkrum sinnum og hugsar með sjálfum
sér: “Það er engin furða þótt rússneskir fjár-
glæframenn séu fyririitnir. Zamaroff hefir lán-
að honuin ósköpin öli. Jæja, hva) sem öllu líð-
ur, er ég glaður yfir því að okkar skifti eru um
garð geugiri. Þó er það víst að enginn befði get
aðleikiö eíns á þá, er við átturn skift.i við og
hann. Þeir kunna mannlast. að ljúga, svíkja og
suuða, en hann lét eiki villa sér sjónir. Ég
heugi mig upp á það, að Isaac litli hefir fengið
gott veð; Enginn stenst brögð ha ,s uésér við
honum nema Ba.ndaríkjamenri; þeir eru þeir einu
sem engitin sér við. Þarna skjátlast honum.
Zamaroff iiýtir sór til Piatoffs, er boði ) inu
í skrifsloíu hans og verður að bíða 1 &r leagi, Á
meðan hann býður skoðar hann niyi dir, sem í
Lögregluspæjarinn. 291
hann reyndi að drepa og þagga niður hugsunina
tua það með því aðeyða enn þá meiru og lifa sem
óhóflagast, en þráttfyrir alt sá hann að það var
ekki e nhlitt ráð; hann hugsaði sér því að reyna
að fiuria upp eitthvað, er kæmi öllum eignum
hennar í hans hendur fyrir fult og alt. Þessi
lönguu Sergiusar varð enn ákafari við umhugs-
uuina um það að Dimitri Mencikoff beið þsss
með óþieyju að Ora yrði gjafavæxta svo hann
i.æti heimtað það er honum hafði verið lofað.
Sergius vissi að hann sem eiginmaður Oru eftir
þann tiina, gæti krafist þess að hann gerði reikn-
itii: ráðstriensku sinnar.
Þótt Mencikoff tækí engan þátt í Tyrkja-
strtðinu, þá var hann samt oft og einatt fjarver-
arídi. Hunn hafði ýmsum störfum að gegna í
lög’erlu nni eðn. þriðju deildinni, sem kölluð var
og hftföi þ«ð fyi-ir stafni að bæla niður aðgerðir
jiifnaðarmanna, sem ruddn sét til rúms í öllum
borgmn Rússaveldis, og áttu talsmenn meðal
alliitflokka þjóðarinnar. Það var um þetta
leyti kotnið að þeim tímamótum þegar jafnaðar
mannft hugruyndin rauf drungaský deyfðar og
aðgei ðaleysis og braustí gegn um þjóðlífið
eius og di ynjandi stormur; fjörkippirnir voru
svo sterkir að undit' tók í Kákasus- og Úralfjöll-
unum og alt ætlaði af göflum að ganga. Áður
hvíldi kyrkjuleg lognmolla yfir öllu lífi Rússa.
Nú breyttist það i pólitiskt stórviðri. Þessi
pólitiski gauragangur var það eina sem Sergiusi
þótti vekja sér vonir um að slt. mt;ndi slampast
af. Hunri sá það auðviíað glögt að efíhart
færi, þá yrði hann að múta dómaranum til þess