Heimskringla - 13.02.1902, Síða 3

HEIMSKRINGLA 13. FEBRÚAR 1902.
fr& &ri, þ& vorum vér knfiðir til að
aila peninga . til að borga þá bjóð-
- þurð, og urðum að gera það með
sköttum. Vér urðum líka að leggja
8katt & j&rnbrautafélög og peninga-
verzlanir, og jukum inntektirnar
með því um $80,000 Til þess að
uppfylla loforð vor við kjósendurnar
og gera jafnvægi & fj&rhag fylkisins,
þá urðum vér að setja hærri skatt á
sveitafélögin en áður.
í hitt er fyrra g&tum við n&ð
töluvert góðn jafnvægi & reikning-
unum, og samt fttt d&lftinn tekju-
afgang eftir. Næstliðið &r hötum
vér gert hið sama, og eigum nú all-
mikinn afgang. (Lófaklapp og gleði-
óp í þingsalnum). Af því að stj. í
Ottawa hefir lofftð að vér skulum fá
það tillag sem oss ber, þ& kom oss
aaman að létta fyrst af öllu á skatt
greiðendum sveitafél., og þess vegna
hefir stjórnin nú afnumið löggæslu
skatta er jafnað heflr verið á þau.
(Meira). ,
Fyrir alla.
Miklir menn bíða aldrei eftir
íjöldanum. Köllun þeirra er að
starfa. Þeir sjá verk þeirra út í æs-
ar, sem hafa unnið & undan og skilja
afleiðingarnar af þeim. Þeir finna
ómótstæðilegan kraft hjá sér til að
vinna að umbótum og byggja nýj
lög í uppbyggingu mannfélagsins.
Og séu þeir ákveðnir í að gerast
frumkvaðilar eða forgöngumenn að
8tefnu eða verkum þeim, sem lyfta
mannfélaginu & hæira stig, þá dett-
ur þeim ekki í hug að bíða eftir
fjöldanum. Þessar hetjur mann-
félagsins stjaldra ekki við og slæpast
eigi innan um hugsunarh&tt sinnar
aldar. Þeir eru eigi að spyrja hvern
einasta mann ráða, sem þeir mæta
á Iifsleiðinni, eða bíða eftir því ; ð
þetta og hitt, sem & undan er gengið
öðlist uppfyllingu. Þeir leggja ráð
sín*niður, og hugsa sínum hugsun-
um, efla þá hæfileika, sem búa í
sjálfum þeim, spila upp á sínar eigin
spýtur, en biðja ekki að lána sér eða
leggja sér til þá krafta er þeir eiga
ekki til, og ef til vill eru hvergi til
nema hj& þeim sjálfum. Þeir ör-
vinglast ekki af því þó hindranir
séu & vegum þeirra; en þegar þeir
koma að þeim þá ganga þeir í gegn
um þær, en reyna ekki að krækja
fyrir þær, eða klifra upp fyrir þær,
og amstrast ekki né skæla yfir þeim,-
Þeir halda strykinu og víkja ekki
frá takmarki sínu. Þeir starfa af
alefli og manndáð. Alt sem þeir
taka sér fyrir höndur og eru ákveðn-
ir í, er að bera sigur úr býtum.
Þeir þurfa kjark og frumlegt sjálf-
stæði, að ganga einförum út fr&
fjöldanum, og steypa sér í hið ó-
þekta hyldýpi nýunga, framfara og
siðmenningar, og eiga jafnt & hættu
að sökkva til botns og koma aldrei
upp aftur, eins og nVlandi'fram-
sóknanna. Þeir sem vaða eld og
reyk gegn öllum hættum eru vissir
að öðlast iðgjöld- verka sinna fyrr
%
eða síðar. Það er reynslan um öll
mikílmenni frá því fyrsta að mann-
kynssagan hefst.
Mannorðið er kóróna lífsins.
Mannorð staðfesta og áreiðanleiki er
meira virði hjá lántakandanum, en
efnalegar kringumstæður. Það er
gaman að veita því giögga eftirtekt
hvaða mismunur kemur fram hjá
tveimur unglingum þegar þeir hefja
lífsferil sinn út f heiminn, og byrja
að vinna sér almenningstraust. Þess-
ir tveir unglingar hafa alist upp
undir sörau kringumstæðum og haft
sömu kringumstæður til að menta
sig, og líka hæfileika. Þeir byrja
lffsferil í sama bæ, á sama tíma.
Annar þeirra nær strax trausti hjá
bönkum og víxlakaupmönnum, en
hinn nær engri tiltrú og nær hvergi
fótfestu. Menn sýnast hafa enga
tiltrú til hans og vilja ekkert við
hann eiga, ekki vegna þess að hann
sé brotleguf eða’ hafi gert nokkuð
ilt af sér, en þeir vilja engin við-
skifti leggja undir hann. Þeim
finst það með sj&Ifum sér, að honum
sé vart treystandi undir ðllum kring
umstæðum. Hann er ólíkur jafn-
aldra sínum, sem gengur alt að ósk-
um af því að hann hefir tamið sér
góða hegðun, sem er andirstaða allra
viðskifta í lífinu; en það er að eiga
gott mannorð. Mannorðið er sú eina
leiðarstjarna á lífsleiðinni, sem grun-
semi snertir aldrei við sínum minsta
fingri. Góður orðstýr ónetjast
aldrei í neti vantraust og lasta.
Þýtt af K. Á. B.
í tilefni af grein þeirri sem
stendur í síðasta númeri Dagskr&r,
með fyrirsögninni; I fótspor Júdas-
ar, vil ég leyfa mér að gera eftir-
fylgjandi athugasemd:
Þegar sóra Fr. J. Bergmann
heimsótti mig (fvrirskömmu síðan)
í þeim tilgangi að leita samþykkis
míns viðvíkjandi því, að hann fengi
að tíytja guðsþjónustur í Tjaldbúð-
inni þá sunnudaga, sem sérá Bjarni
Þórarinsson prédikar í Selkirk, þá
tók óg fram við séra F.Bergmann, að
þetta mál* heyrði undir dj&kna
Tjaldbúðarsafnaðar sarajcvæmt lög-
unum, og ég þess vegna (sem for-
seti) hefði ekkert við málið að gera
að svo koninu,-'
Það er þess vegna ekki rétt sem
ritstj, Dagskrár gefur í skyn, að ég
hafi neitað Séra F. Bergmann, eða á
einn eða annan vég ráðið þessu máli
til lykta enn þá sem komið er.
/Winnipeg, 10. Febrúar 1902.
M. Mapkorson.
Fastheldni við æsku trúna.
Indiánar þeir, er búa í Kauð-
skinna héraðinu n&læ^t Yuma í Ari-
zóna, höfðu um. síðastliðin áramót á-
kveðið að fórna seiðlækni sínurn til
þágu hinum „Mikla Anda” (the
Great Spirit). Skildi það afplána
syndir ættbálksins, Yuma Indíán-
anna, þvi vita þóttust þeir að ekkert
aimað en misgjörðir þeirra og seið-
læknisins væru orsokin tii bölsýkinn-
ar er geysað hefir þar í bygðinni
undanfarandi. Padre, seiðlæknir-
inn. grunaði fljótt hvað á ráði var og
fluði til fjalla en hiökklaðisfáumdög-
um síðar til félaga sinna aftur, ör
magna af hungri og grátbændi um
litaj. Brugðu þeir fljótt Við, tóku
Padre, bundu henduY hans og fætur
og sendu nefnd manna með hann til
Mesico. Var»hann þar bundin
rammlega við eikarstofn og síaðn
líflátinn á voðalegan hátt. Padre
var virtur og elskaður af ætt kvísl
sinni (Yuma Indiánum), en þeir á-
litu sig naúðbeygða, samkværat týz ;u
sirini og trú að leggja fram ríflegt
, oflfur” við neyðar atvik þetta.
Ath. Þýð.: það að þýða „Medicine
Meú” eins og • þau orð benda beint
til,1 með „lækni” eins og vana-
legterfer alveg eðaað mestu leit.
mis við starfsaðferð þessara embættl-
linga. Sama er að- segja um það að
brúka þýðingarnar:,,græðari”, „lifja-
maður” o. s. írv. þessir „Medicine
Men” lækna miklu sjaldnar með lifj
um heldur en særingum og öðrum
kynja látum, það liggur því nær að
nota þýðinguna: seiðlæknir; eða ef
til vill væri réttast að kalla þá
„seiðvalda”.
J.E.
Úr heimi virkileikans.
N ý r 1 e í k u r.
Hér með lýsi ég því yfir til bráða-
byrgða að ef prófessórinn við meþó-
dista háskólann og aðrir hákristn-
ir(?) náungar láta sér ekki segjast
við ádrepuna í Dagskráll. síðast,
en naga í hælana á séra Bjarna Þór-
arinssyni á níðinglegan hátt, þá
verður innan skamms dregið upp
tjaldið til fulls í blaði mínu; því var
að eins lítið eitt lyft upp síðast, og
þar skal fólkið sjá á leiksviðinu ým-
islegt fróðlegi Engu sk'al logið;
nóg er til samt. , Það skal sannað,
ef vill að greinin „í fótspof Júdas-
ar” er rétt. Þar er tveim atriðum
haldið fram öðru að scra Friðik fór
á bak við séra Bjama, hinu að
sumir kyrkju stólpar hafa svívirt
hann á ókristilegan hátt. Heyglar
þeir, ef nokkrir eru sem fylgja f
raun réttri séra Bjarna en þora
ekki að opna augun til fuls ef séra
Friðrik lftur á J>á, skulu verða að
koma fram opinberlega. Leikur-
inn er byrjaður - ekki endaður.
Sio. JUL JóHANNESSON.
Æíiiniftning.
Eftir langa og þunarf legu andaðist
á heimili sinu ölOElgin Ave. Winnipeg
26. Janúar þ á.. sóniakonan Friðbjörg
Einarsdóttir 70 ára gömul, og var jard
sungin frá fyrstu lútersku kirkjunni
af séra Jóni Bjarnasyni. En húskeðju
mjög lipra og vel viðeigandi flutti séra
B. Þórarinsson. - Friðbjörg sáluga
var f«dd á Auðnum í Laxárdal þingeyj-
arsýslu, og ólst þar upp hjá foreldrum
sínum Einari Jónssyni ættuðum frá
Reykjahlíð, og Friðfinnu Kristjánsdótt-
ir ættað úr Aðal Reykjadal — 18 ára
flutti hún úr foreldra húsum upp íMý-
vatnssveit og dvaldi þar.þartil hún var
/
\
460 Lögregluspæjarinn
búnir að vinna verk sinnar kollunar úti og að
nú væru þeir að koma upp sbigann til þess að
athuga ástandið í húsinu. Hann segir því við
Oru: ‘‘É>; sbipa þér að fara á meðan timi er til
þess”. En hún fleygir dúknum á gólfið og segir
um leið: “Hrernig get óg farið án þess að hafa
þetta?”
De Verney svarar; “Þó þú máske kærir
þig ekki um að frelsa þig sjálfa, þá veit ég að þu
vilt alt til vínna að frelsa mig- Taktu þess
vegna þessa vasabók til franska 'ráðgjafans og
segðu honum að koraahenni i vörslur Generals
Gourko. ásamt með dúknum Og Hermanni, sem
nú er í umsjá Frans, til sönnnnar því, að ég
segi satt í því er ég hefiritað. Þetta getur orðið
tii þess að frelsa líf mitt! Já. Nú ertu fús að
fara”. segir hann. þegar hann sér hana géra á sig
ferðasnið og heyrir hana mæla, aðhún'Skuli
ekkert láta ógert til að hjálpa honum:
Meðan á þessu stendur, kemur. Vassilissa inn
í herbergið. Ora ætlar að taka klútinn upp af
gólfínu áður en Vassilissa gætti að honum, en
hún kom auga á hann og segir: “Lyktin af
þessum dúk er önnur en af hinum”.
“Hinum?” s«gir Ora.
“Hvað liefirðu gert við þá?” segír de Verney
“Ég stakk þeim upp í Dimitri og hann er
nú dauður!” segir stúlkan.
“Er það mögulegt að Dimitri sé dauður”,
segir cte Verney og tekur sprett yfir í herhergið
þar sem hann lá í rúminu..
Nokkurra augnablika rannsókn nægir til
þess að sannfæra hann um að þræilinn er enn þá
Lögregluspæjarinn 461
r. eð lifsmarki. VaSsilissa hafði stungið klór-
óformuðu dúkunum upp i raunninn á honum.
Gufan úr þeim hafði rokið upp í vitin á honum
og við það varð hann rænulaus og eins og liðið
lík, en dó þó ekki
De Verney tók dúkana frá munni hans og
hugsaði sér að nota þá til þess að hann og kon-
urnar gætu komist hjá lögreglúþjónunum úti.
En þegar hann var að fara út úr berberginu, þá
heyrði hann svo mikla háre.ystí i stiganum úti
fyrir að hann vissi að hann var orðinn of seinn
ti1 að komast undan. Hann snýr þá að Dimitri
og tekur böndin af honum og felur þau i herberg-
inu, og skundar svo hvatlega út úr herberginu.
I „þessari svipan sér hann hvar Beresford
kemur hlaupandi upp stigann og hrópar á leið-
inni:
“Það eru komnir hingað bandvitlausir lög-
regluþjónar og eru að handtaka hvert manns-
barn i húsinu. Hafið þið passana ykkarjá reið.
um höndum!"
Úti á svölunum átti Feodor í erjum við einn
lögregluþjóninn, og hafði ieikið liaun voðalega
illa með rússneskum bóndakuíf, en varð þó að
lokum yfirbugaður, en aunar af vinnumönn-
unl Oru var einnig kominn i bönd og var drep-
inn hljóðandi úti á grasfletinum fyrir framan
húsið.
í þessari andrá koma þeir einnig inn á eftir
Beresford, Platoff og Zamaroff og nöldrnðu sin
á milli. Annar þeirra sagði; “Við gerðum ekki
lögregluþjónunum aðvart. Viðerum glataðir!”
Svo tóku þeir að skefia skuldinni hvor á annan,
21 árs giftist hún á Grænavatni i sömu
sveit Iudriða Daviðsyni ættuðum af
Tjörnnesi. og fluttist með hotium norð-
ur í Laxárdal, og stnttu síðar til Húsa-
víkur í sömu sýslu, hvar þao dvöldu
þar tjl hún misti manninn. eft.ii 6 ára
farsæla sambúð. Þan eignuðust saman
sjö börn, 8 dóu i æsku en 4 lifa enn. öll
í Ameríku, Jóhann, Þuríður og Sig
tryggur i Winnipeg og Hólmfríður
vestur í Seattie. Fyrir 14 árum flutti
Friíbjörg sáluga til Ameríku, og sett-
ist að hjá Jóhönnu dóttir sinni, sem þá
var og er, gift kona hér í Winnipeg, og
dvajdi hjá henni ávalt síðan.
Friðbjörg var sannkölluð sómakoua,
sem reyndi að koma alstaðar öllum
fram til góðs.—Fátæk var hún alla æfi.
en gjörði þó morgnm aumingja gott. og
treysti guði af öllu hjarta til æfiloka.
Blessuð sé ætíð minning hennar.
VINUR
Heiðraði ritstjóri Hkringlu.
Gjör svo. vel og Ijá mér rúm fyrir
eftirfarandi línur.
ÞAKKARÁVARP.
Ávalt skalég minnast með þakklæti
allra landsmanna minna, sem rétt hafa
mér hjálparhönd í erfiðum ’ kringum-
stæðum. þótt ég viti eigi nöfn þeirra,
og trúi því og bið þann sem alt launar
að launa þeim fýrir mig, er þeim liggur
mest á. — En sérstaklega vil ég nefna
stúkuna Heklu raeð hjartans þakklæti
fyrir styrk þann. sem hún veitti mér
og hluttekningu systkinanna í kringum-
stæðum mfnum. Ef hin góðu góðtempl-
arafélðg í R.vik gætu veitt nauðlíðandi
syskinumum sinum 30—40 kr. þá
mundu þau álita sig gjöra vel. Af
hjarta bið ég Guð að blessa og blómga
stúkuna Heklu, og borga meðlimum
hennar.þúsundfalt þeirra kærleiksverk
viðmig, ogauká og eflahana af góðum
og staðföstum syskinum, er starfa á
grui'dvelli kæileikans, undir hinum
fögru merkjum: trúar vOnar og kær-
leika.
Mrs. Sigurlaug P. Johnson.
DANARFREGN.
Mánudaginu 3. þ. m. dóheiðurs-
konan Þórun Peterson, Hún var
fædd 10. Febrúar 1810, nær 92 göm
ul. Hún dó hjá dóttur sinni Mrs.
G. A. Dalmann. Hún dó úr elli-
lasleik.—Hún giftist Jónatan Péturs-
syni árið 1832. Þau áttu 11
börn, og eru 4 á lífi, Mrs. G. A'. Dal-
mann Mrs. S. Högnason Jónatan
Peterson, Newark S. Dak. og Mr.
Jón Peterson í Montevideo. Þau
hjón fluttu til Ameriku 1878. Árið
1884 dó Jónatan Þórun nsál.flutti þá
til Mrs. S. Högnason fyrst og síðan
til Mrs, G. A- Dalmann, og dvaldi
hjá henm í 18 ár Þórun sál. var fast
lynd og skynsöm kona. Hún var
mjög vel að sér í Islendingasögum
og yfir höfuð. í íslenzkum bókment-
um. Jarðarför hennar fór fram
trá íslenzku kirkjunni. Séra B. B.
Johnson iarðsöng hana. Hún var
grafiní fsl. kyrkjugarðinurn Westur-
heim.
Macloiall, Hanarl & Wlilla.
Lögfræðingar og fleira.
Skrifstofur i Canada Permanent Block.
HUGH J. MACDONALD K.C. • ,
ALEX. HAGGARD K.C.
II. W. WHITLA.
LYKTARGODIR VINDLAR
eru T L, “Rosa Linda” og
“The Qordon”.
I þeim er ekkert nema bezta Havana tóbak
og Sumatra-lauf, þeir eru mildir og sætir.
Þeir eru gerðir til að þóknast notendunum og
þeir gera það daglega alstaðar. Biðjið um þá
WESTERN CIGAR FACTORY
Thos l.ee, eignudi. ‘WX2STJSTXIPIElGk
HANITOBA.
Kynniðyður kosti þess áður en þór ákveðið að taka yður bólfestn
annarstaðar.
íbúatalan f Manitoba er nú.....'......................... 250,000
Tala bænda í Manitoba er................................. 35,000
Hveitiuppskeran í Manitoba 1889 var bushels.............. 7,201,519
“ “ 1894 “ " ............. 17,172.888
" ‘ " 1899 •* " ..............4!’, .922,280
Tala búpenings í Manitoba er nú: Hestar.................. 102,700
Nautgripir................ 230.076
Sauðfé..................... 36.000
Svín....................... 70.000
Afurðir af kúabúum í Maíitoba 1899 voru................... $470,569
Tilkostnaður við byggingar bænda i Manitoba 1899 var..... $1,402,800
Framförin í Manitoba er auðsæ af fólksfjðlguninni, af auknttu
afurðum lan.isins.af auknum járnbrautum, af fjölgun skólanna. af vs i-
andi verzlun, af vexti borga og bæja, og af vaxaadi vefiiðan
almennings.
f siðastliðin 20 ár hefir ræktað land aukist úr ekrum............. 50 000
Upp i ekrur...........t............... ............................2,1)00 000
og þó er siðastnefnd tala að eins einn tíundi hluti af ræktanlegu landi
í fyikinu.
Manitoba er hentugt svæði til aðseturs fyrir innflvténdur, þar er
enn þá mesta gnægð af ágætum ókeypis heimilisréttarlöndum og mörg
uppvaxandi blómleg þorp og bæir, þar sem gott er til atvinnu fyrii
karla og konur.
í Manitoha eru ágætlr frískólarfyrir æskulýðinn.
í Manitoba eru mikil og fisksælveiðivðtn sem aldrei bregðast
í bæjunum Winnipeg, Brandon, Selkirk og fleiri bæjum mun nú
vera vfir 5,000 íslendingar, og í sjö aðal-nýlendura þeirra i Manitoba.
eru rúmlega aðrar 5,000 manna. Þess utan eru í Norðvesturhéruðunum
og British Columbia um 2,000 íslendingar.
Yfir ÍO millionír ekrur af landi i Haniloba. sem enn þá
hafa ekki verið ræktaðar, eru til sölu, og kosta frá $2.50 til $6.00 hver
ekra, eftir gæðum. Þetta land fæst með vægum kaupskilmálum.
Þjóðeignarlönd í öllum pðrtum fylkisins. og járnbrautarlönd með
fram Manitoba og North Western járnbrautinni eru til sölu.
8krifið eftir nýustu upplýsingum, kortum o. s. frv. alt ókeypis, til
HOM. R. P ROBLIN
Minister of Agriculture and Immigration,
WINNIPEG, MANITOBA
Eða til:
Josoph K. SkaptaNOn, innflutninga og landnáms umboðsmaður.
OLISIMONSON
MÆHR MKÐ 8ÍNU NÝJA
Fljotusta og
skemtilegusta leidin
AUSTUR
VESTUR
TORONTO, MOTREAL,
VACOUVER,
SEATTLE.
CALIFORNIA
KÍNA.
og til Ijvers annarfstaðar á hnettinum
sem vera vill.
Allar upplýsingar fást hjá
Wm. S'ÍITT C. E. McHPERSON,
aðstoðar umboðs- aðal umboðsmaður
maður, farþega farþegalestanna.
lestanna.
WINNIPEG.
7IM Hain Mtr.
Fæði $1.00 á dag.
Fyrir minna verð
en hægt er að fá nokkurstaðar annar-
staðar. tekur undirritaður að sér út-
búnáð eignarbréfa (Deedsh veðpknlda-
bréfa (.Vortgages) og alskonar samn-
inga (Agreements), og ábyrgist laga-
legt gildi þeirra fyrir dómstólura i Ifan-
itoba.
B. B. OI.MON.
Provincial Conveyancer.
Gimli J/an.
Ódýrust föt eftir máli „m
S. SWAN80N, Tailor.
51* Harvlaiul »t. WINNIPEG.
464 Lögregluspæjaiinu »
ekki séð yðúr i nokkur árr Mír þykir fyrir að
sjá yður hér á þessum stað. ■ En þér vitið að ég
geri ætíð skyldu mína. og þér eruð Frakklend-
ingurinn, sem Platoff prins sérstaklega skioaði
að koma fyrir á leynilegan hátt, ef hann skyldi
finnast hér dauður!”
Svo gafhann merki og tveir af mönnum
hans komu tafarlaust til þess að taka de Verney
og Oru, En de Verney hrópaði: "Eitt augna
blik!” Þetta .sagði hann með svo valdalegum
rómi, að lögreglumennirnir hrukku frá honurn
og gláptu á hann. En svo hélt hann áfram að
ávarpa Regnier og sagði: “Eg veit að þú hefir
tvenskonar skipanir. Ég sá þær ritaðar í þessu
herbergi, og kastað út um gluggann til þín, eina
i því tilfelli að Dimltri sé lifandi, en aðra í því
tilfelli að hann sé dauður. Og áður eu þú færð
að fra'nfylgjá Isíðarí skipuninni, Regnier, þá
ættir þú að fullvissa sjálfan þig um að Dimitri
sédauður! Farðu þvi og sjáðu,hann sjálfur”.
Þetta síðasta sagði hann bliðlega og bros-
andi á líkan hátt og hann talaði við Regnier á
fyrri árum, þegar hann var yfirmaðut hans í
l Paris.
Regnier bregður við og lyftir tjaldinl frá
millidyrunnm, til þess að skygnast inn í herberg^
Ið, en i því kemur lögregluþjónninn litli á móti
henum og segir:“Dimitri er lifandi, en er með-
vitundarlaus!” Þegar de Verney heyrir mál-
róm þessa manns, verðui^hann hissa, þvi að
hann þekti að það var sami maðurinn er kveldið
áður hafði gefið honum aðvörun um að hann
væri vaktaður í Pétursborg. En hann hafði
l
Lögregluskæjarinn. 457
herra aðsetursstaðarins og spurðu eftir gamla
Frans vinnumanni mínum og segðu honum að
biðja franska sendiherrann að fá sjálfúm Rússa-
keisara skjalið, sem ég bað hann að flytja”. De
Verney hélt að játning Hermanns kynni að
nægja til þess að koma i veg fyrir að allar eigur
Oru yrðu gerðar upptækar af keisaranum, * og
fáðu honum svo þetta”.
Hann ritar 6 línur á eina blaðsiðu í minnis-
bók siua, rífur hana svoúr bókinni, fær Oru
blaðið og segir: “Farðu nú”.
“Égætla að bíða eftir þér”, segir hún. De
Verney þótti Ora vera alt of þrálát. Hann
reiddist af þessu sagði með ákafa: “Geugdu
mér. Ég skipa t>ér! Farðu tafarlaust”. Svo
ýtti hann henni frá sér út úr dyrunum og sagði
um leið: “Þetta skjal verður að kornast tii
franska ráðherrans undir eins”. Svo kyssir hann
hana og biður hana að hraða ferðínni svo sem
hún gæti mest.
“Hvenær kemur þú?” segir hún. “Hvenær?"
‘Dé Verney gegnir þessu engu. en biður
-hana að vera sæla og ýtir henni frá sér. Snýr
sér svo frá henúi og segir við sjálfan sig: “Þetta
verk er unnið. Ég get treyst áFrans að gera
rétt. Á morgun verðor hún komin úr Russ-
landi, Enégverð einn í hópnum, sem sendur
verður til Síberíu, eða í verri stað !” Hann þótt
ist þess fullviss að hann kæmist ekki undan
v vargaklóm þessara hermanna harðstjóra, því
hann vissi að stjórn Frakklands megnaði ekki að
vernda borgara sina, sem voru í Rússlandi, móti
rangsleitni rústneskra laga.