Heimskringla - 09.07.1903, Qupperneq 2

HEIMSKRINGLA 9. JÚLÍ 1903,
PUBLiISHBD BY
Thí Beimskringla New* 4 Pnblishing Co.
Verð blaðsins í CanadaoK Bandar. $2.00
nm árið (fyrir fram borgað). Sent til
íslands (fyrir fram borgað af kaupend-
um blaðsins hér) $1.50.
Peningar sendist í P. O. Money Order
Registered Letter eða Express Money
Odrer. Bankaávísanir á aðrabankaen í
Winnipeg að eins teknar með afföllum.
B. Ii. Raldwinsun,
Editor & Manager.
Oífice : 219 McDermot Ave.
p o. box ian:t
Skattar Sveitafélaga.
Bkattur á Sveitafélögum í
Manitobafylki hefir stigið niður
um 40 per cent sfðan Grreenvvay-
8tjórnin var rekin frá völchim 1899.
Liberal málgögnin, og sumir Lib-
eral vindbelgir, hafa borið þau ó-
sannindi út, að skattur á sveitafél.
hafi hækkað í tfð núvrerandi stjórn-
ar, en slfkt eru hin mestu ósanu-
indi, og vísvitandi rógburður.
Skattniðurjöfnun á sveitafélög árið
190» er $27,142.15 lægri en
hún var sfðasta árið (1899) sem
Greenwaystjómin hangdi við völd-
in. Mismunurinn f borginni
Winnipeg er $9,452.14. Þessi
skattur er það lægri í ár, en
hann var sfðasta stjórnarár Grreen-
waystjómarinnar. Þetta sýna
skýrslur og skattniðurjöfnun beggja
þessara ára. Það er jafnt í þessu
sem öðru að núverandi stjórn hefir
sýnt dugnað, hæfileika og fjármála-
lega þekkingu langt yfir fyrver-
andi stjóm, Það er [>ví ekki til
neins fyrir Liberabblöðin og Lib-
eral sendlana iið sprangóla um það
bæði f borg og bý, að núverandi
stjórn hafi lagt hærri skatta á
sveitahéraðin en Greenwaystjórn-
in gerði. Slíkt er rakalaus þvætt-
ingur og uppspunnar flækjur. Það
er hægt að sýna þeim skýrslurnar
frá áðurnefndum ámm, úr hverju
bygðarlagi, livenær sem verkast
vill. Og bækumar og skýrslurnar
ú stjómarskrifstofunni standa á
bak við þessar skýrslnr. Það er í
þessu sem öðrum lierópum Liberal-
liðsins, að það stendur alstaðar
uppi bert og nakið, þegar upp-
gerðar- og dulargerfinu er flett af
þvf. Enda ekki hægt að búast við
öðru, þar eð sá flokkur hefir aldrei
átt í eigu sinni grundvöll né stefnu-
skrá f þessu landi, en að eins
brotist til válda með mútum og ó-
hróðri um mótstöðuflokkinn, og
þar að auki með alskyns kosninga-
brellum og yfirtroðslum á atkvæð-
isrétti landsmanna. Þeir hafa
ekki oft sigrað með meirihluta at-
kvæða almennings. Allur meiri
hluti hefir þvf nær undantskningar-
lítið verið með Conservativum
bæði f fylktskosningum og rfkis-
kosningum, samanb, kosningarnar
f Ontariofylki í fyrra vor.
Greenway og hans fylgifiskar
úthrópuðu Norqnaystjóndna með
hér um bil þrettán sinnum meiri
skuldum en hún var í. Með þvl
móti náðu þeir völdum—að Ijúga í
og æsa almenning. — Sömu aðferð
hefir Greenway við enn þá, eftir
þvf sem Free Press og Löglærg
sýna sig í dagsbirtunni nú. þeir
sem ekki eru hafnir upp f það
sæti að vera sjálfstæðir og lmgs-
andi menn, með svo lícill þekk-
ingu af eigin ramleik, þeir hljóta
að falla sem bráð þessarar óheilla-
vænu lilaðamensku og stjórn-
mensku.
í bráðina ætlar Heimskringla
að sýna að eins tölurnar úr tveim-
ur stöðum, og geta lesendur séð
hinn feykimikla mismun á þeim.
Skattur
1899 1903
G-imlisveit. .8192.24 $117.21
Misiiiuuur .............
Skattnr
1899 1903
Winnipej? bær......$12,597.93 $3,110.79
Mismunur...........Si) 452.14
Ef menn fá ekki séð þenna
afarmikla mismun, þá vita þeir
eflaust ekki hvað skatta mismun-
ur er.
Minnisvarði Greenway
gamla.
Þessi eftirminnilegu 12 ár í
sögu Manitoba, sem Greenway-
stjórnin sat við stýrið, munu verða
uppi eins lengi og fylki þetta er
bygt. Fyrir 545 mílur af járn-
brautum gaf sú stjórn $974,557.87
af fylkisfé. Enn fremur liafði
sama sómastjórn lofað og skuld-
bundið sig til að gefa C. P. Fél.
$150,000 fyrir fáeinar mflur af
járnbrautarspottum, sem félagið
hafði f huga að leggja. Hefði
Greenway og fylginautar hans
komist til valda 1899, þá hefðu
Þeir bætt þessari uiiphaið við hina
ofannefndu, en til allrar hamingju
sáu fylkisbúar lengra fram f tfm-
annn, en láta hana ansa út fé fylk-
isins, og ráku því Greenway og lið
lians frá stjórnarvöldum. A 12
árum, sem Greenway flæktist við
formensku fylkisins, eyddi hann
nærri mill. doll., og liefði sóað á
aðra milión ef lionum hefði enst
aldur til að gefa C. P. R. þessi
$150,(XX). En fyrir þessi $971,-
557.87 fékk Greenwaystjórnin ekki
umráð á flutningsgjaldi á einum
einasta þumlungi af þessum 545
mflum, sem hún jós út almenings
fé fyrir, auk heldur [>á á meiru.
Rolilinstjórnin hefir fengið
umráð yfir 620 mílum hjá Cana-
dian Nortliern, og er meira en
helmingur af þeim brautum brúk-
aður dagsdaglega og hitt er langt
komið til lestanotkunar, og hafa
þessar 620 mflur ekki kostað
Manitobafylki einn einasta dollar.
Hún hefir lækkað fargjöld og
flutningsgjöld, svo fleiri liundruð-
utn þúsunda skiftir á ári fyrir
fylkisbúa. og hefir full umráð á
flutningsgjöldum, ásamt fleirum
tilslöknnum. Greenwaystjórnin
gaf $1750 f styrkt á míluna, og
þóttist vel hafa veitt, og nú skiji-
ar Greenway fylkisbúum að koma
sér að völdnm aftur, til að gefa
járnbrautarfélögum fé fylkisins á
báðar hendur, og hækka far- og út-
flutningsgjöld upp í það sama og
þau voru í hans tíð. Það eina
sem hann lofar er að gera alt hið
síima — aðhafast alt hið sama— og
hann og flokkur sinn hafi gert á
stjórnarárum sínum. Það eru
kjaraboð eða hitt þó heldur við
fylkisbúa.
\’egna þess samingaástands
sem Greenwaystjómin var búin að
koma fylkinu f, og skildi við það f,
þá varð núverandi stjórn að styrkja
C. P. R. við bráðnauðsynlegar
brautarliyggingar með $75,000 á
á 82 mflur, en [>að er hálfu lægri
styrkur en Greenway var vanur að
gefa járnbrautarfél. eða fœra út
úr fylkisfjárhirzlunni, og láta
standa hjá félögunum. Það virðist
sem hver heilskygn maður œtti að
sjá þenna óumrœðilega mismun,
og sjá að það er ekkert annað en tál
ogginningar af Greenway og hans
mönnum, þegar þeir segja fólkinu,
að þeir oetli að gera alt hið sama
og á meðan þeir stjómuðu fylkinu
áður. En Greeway fer kænlega að
með þessari yfirlýsingu. Komist
h inn til valda, sem ómögulegt er,
þá getur hann eytt og svallað, ekki
einasta öllum eignum fylkisins og
öllu sem því til heyrir, heldur get-
ur þar að aukt steypt þvf í þær
skuldir, sem það getur borið, þvf
hann hefir aðvarað fbúa fylkisins
um }>að, að liann ætli sér að liafa
alt eins og hann hafði áður, og
eyða og sóa, og fita sjálfan sig og
fylgifiska sína. Það efnir hann ef
hann fær tækifæri. Er því bezt
fyrir alla hræfugla að safnast und-
ir vængi hans í tíina. Þeir finna
ekki til þess að vera ómagar á
fylkissjóði, eins og Greenway-
stjórnin og hennar dilkar voru.
Póstafgreiðslumaður-
irm á Dýrafirði enn.
Það er rétt hermt að í 14. tölu-
blaði þ. árg. Heimskringlu stóð
grein með fyrirsögninni: “Stjóm-
arþjófarnir”. Póstafgreiðslumað-
ur á þessuin stað heitir Jóhann
Ólafsson. I 22. tðlubl. Þjóðólfs þ.
árs, sem prentað er 29. Maí sfðastl.,
stendur eftirfylgjandi sk/ring og
yfirlýsing eftir hlutaðeigaiula sjálf-
an, Jóhannes Ólafsson, póstaf-
greiðslumann!! á Dýrafirði, ásamt
fjórum vottorðum. Af þvf skorað
er á ritsj. Hkr. að prenta þetta of
antalda í Hkr., þá nennir hann
ekki að neita ]>vf, • þó það sé ekki
mikils virði; manntetrinu er það
sjálfum til skaða, og styður það
fastlega að þvf, að Hkr. hafi verið
hermd rétt sagan þegar f upphafi.
„Heimskringlu-óh róður.‘;
Herra ritsj, H. Þorseinsson, Rvík.
„Meðfylgjandi svar gegn ó-
hróðrinum um mig í 14. tölubl.
Heimskringlu, hef óg sent ritstj.
þess blaðs til birtingar, ásamt ineð
sendum vottorðum með eigin hendi
vottorðsgefendanna, en þar sem ég
ekki þekki drenglyndi þess manns
svo vel, að ég þori að treysta þvf að
hann taki svar þetta og vottorð f
blað sitt þá sendi eg yður afrit
bæði af svarinu og vottorðunum og
bið yður að liirta það f heiðruðu
blaði yðar.
Þingeyri 9. maí 1903.
JóHANNES ÓLAFSSON.
“Stjórnarþjófarnir'’.
I 14. tbl. blaðsins ,.Heimskr.“
þ. á. birtið þér herra ritsjóri grein
með ofanritaðri fyrirsðgn, og þótt
grein þessi muni vera fjarstæða og
tilhæfulaus uppspuni frá upphafi
til enda hver svo sem tilgangur
yðar kann að vera—þá svara ég ein-
göngu því f henni, sem mig áhrær-
ir. Þér segið að maður hafi fyrir
fáum vikum sagt yður að hann hafi
séð póstafgreiðslumanninn á Dýra-
firði selja allmikið upplag af blað-
inu „Heimskringlu“ í búðirnar þar
til at nota sem umbúðarpappfr.—I
orðum þessum liggur að sönnu ekki
bein aðdróttun um, að þessi blöð
hafi—eftir utanáskript — tilheyrt
hinum og þessum, en eftir orðum
yðar að dæma. þar sem [>ér teljið
þetta þjófnað, er ekki annað, en að
svo hafi átt að vera.
Um leið og eg lýsi frétt þessa
helber ósannindi, skora ég á yður
herra ritstjóri. að taka f fymefnt
blað yðar yfirlýsingu þessa, ásamt
meðfylgjandi vottorðum frá öllum
þeim, sem versla og veita verslun-
nm forstöðu hér á staðnum og vott-
orði frá þeim tveim mönnum, sem
optast—annar hvor eða báðir—hafa
verið staddir hér á pósthúsinu, þeg-
ar póstar hafa verið afgreiddir.
Jafnframt skora ég á yður, að birta
í blaði yðar nafn og heimili manns
þess, er flutti yður lygafregn þessa,
svo að ærlegir menn, ve3tanhafs og
austan, geti fengið að vita, hver ó-
drengur sá er.
Þingeyri í apríl 1902.
JÓHANNKS ÓlAFSSON,
póstafgreiðslumaður.
Til ritstjóra „Heimskringlu“
Winnipeg, Man. Can.
Vottorðin.
Að gefnu tilefni og eftir að
hafa lesið grein í „Heimskringlu”
um ineðferð á vestanblöðum hér á
íslandi, þar sem póstafgreiðslu-
manninum á Dýrafirði er borið það
á brýn, að liafa selt mikið af vest-
anblöðum f búðina á Þingeyri til
umbúðapappírs, votta ég hér með,
að veizlunin liér hefir alilrei fei.g-
ið frá pósthúsinu umbúðapappfr,
hvorki keypt eða gefins; þvert á
móti hefir póstafgreiðslumaðurinn
hér nokkuruin sinnum keypt uin-
búðarpappír hjá versluninni. Ég
skal leyfa inér að bæta þvf við, að
póstafgreiðslumaðurinn hér á Þing-
eyri er mér kunnur, sem svo sam-
visknsamur og svo heiðvirður mað-
ur, að það er mesta fjarstæða og ó-
svífni, að bera honum slfkt á brýn.
Þingeyri f Dýrafirði 7. Apríl 1903.
F. R. Wendel.
Aktieselskabet N. Chr. G>ams Handel.
Kg undirritaður votta hér með,
að póstafgreiðslumaðurinn hér á
Þingeyri hefir hverki selt né gefið
mér neitt af vestanbliiðunum
„Heimskringlu1- og „Lögberg11 til
notkunar, sem umbúðapappír við
verslun né til nokkurs annars.
Þingeyri í Dýrafirði 6. Apríl 1903.
Guðni Guðmundsson.
TJt af ummælum í blaðinu
„Heimskringlu“ votta ég undirrit-
aður hér með, að póstafgreiðlsu-
maðurinn á Þingeyri hefir aldrei
eða gefið mér nokkur Canadablöð
handa verslun minni til umbúða
eða annara afnota, og mér vitan-
leg i livorki selt eða fargað téðum
blöðum.
Þingeyri í Dýrafirði í Apríl 1903.
Samson Samsson
Við undirritaðir, sem nú í
lengri tíma höfum—annarhvor eða
báðir—verið viðstaddir hjá lierra
póstafgreiðslumanni Jóhannesi
Ólafssyni hér á Þingeyri, þegar
hann hefir tekið á móti pósti eða
afgreitt póst, vottum hér með
að gefnu tilefni, að lierra Jóhannes
lætur sér mjög annt um rétta og
skilvfsa afgreiðslu á brtfum, blöð-
um og öðrum póstútflutningi og því
rangt að drótta að honum rangri
meðferð á blöðum, eins oggert hef-
ir verið f einu af vestanblöðunum.
Þingeyri 11. Aprfl 1903.
Bjarni Pjetur»*on. Naianaeí Mú*es»on.
kennaii. skósmidur.
“Til ritstjóra Heimskringlu.
Kæri herra:—
Eg var sjónarvottur þess f
Ágústmán. 1902, að 2 drengir,
Óskar og Andrew, og stúlka, sem
öll eru börn Jóhannesar Ólafssonar
póstafgreiðslumanns á Dýrafirði á
á íslandi, seldu stranga af Heims-
kringlu, ásamt fleiru af pappfrs-
rusli til föður míns Samsons Sam-
sonssonar kaupmanns á Dýrafirði.
Salan á þessum ströngum Hk. fór
fram þessa daga: 7. Ágúst 4
strangar, 11. samamán. 3 og 16.
samamán. 4. Fyrir þessa ofan-
nefndu siilu tóku nefnd bömin út
brjóstsykur og rúsfnur, nema fyrir
strangann, sem þau seldu sfðast
tóku þau út púðursykur. Enn
fremur var í þessu pappfrsdóti
sendibréf, sem póstað hafði verið
í Stykkishólmi og átti að fara til
Jónfnu Pétursdóttur á Akureyri,
sem ég sjálfur tók úr pappfrsdótinu
og fór með á póstafgreiðslustaðinn,
og kvartaði [>á undan [>vf við Jóh.
Ólafsson sjálfan, að vanhirða væri
á skilum á bréfum og blöðum frá
póstafgreiðslustaðnum, og aðvar-
aði hann um að gœta skyldu sinn-
ar betur framvegis, en hann svar-
aði þvf einu til þess máls, að
okkur Ameríkumönnum kæmi það
ekki við.
Enn fremur hefi ég fengið
bréf frá hra. Jóhannesi Ólafsyni,
ekki als fyrir löngu, sem ég svar-
aði undir eihs, og getið þið birt
það f Heimskringlu, ef ykkur sýn-
ist. Gefst þá almenningi kostur á
að sjá hvaða aðferð hann hefir til
varnar f þi>ssu máli.
M(>ð virðingu.
Ben. Samson.
West Selkirk, Man, 2, Júlf 1903
Heimskringla ætlar að gera
enn þá betur við póstafgreiðslu-;
manninn á Dýrafirði. og prenta
hér á eftir bréf frá honum til lira.
B. Samsons. Það liljóðar svo:
“Þingeyri 5. Aprfl 1903.
Kæri Benedikt!
Ef það er þú sem hefir borið
ritstjóra Heimskringlu lygina um
mig í 14. tölublaði hennar, þá
þekki jeg þig illa, en ef þú lætur
dónann ritstjórann jeta f sig
lygina ]>á þekki jeg [>ig vel, eða
eins og jeg hjelt þig vera.
Þinn.
JÓHANNES ÓLAFSSON”.
Svo langur er nú þessi Jó-
hannesinn orðinn. Eins og allir
sjá hrekur hann ekki með einu
einasta orði eða vottorði, að hra.
B. Samson hafi rétt flutta söguna.
Hann er að eins að þvo hendur
sínar. Jæja, þvoi hann þær í vott-
orðalaugum Dýrfirðinga eins oft
og hann vill og getur. Af hlýfð
við þenna Jóhannes. var þess ekki
getið f greininni f Heimskringlu í
vetur að það hefðu verið böm hans
sem gengu út til að selja blaðið
Heimskringlu til verzlunarmanns
eða manna á Dýrafirði. En }>ar
eð þessi Jóhannesvill fámeira um-
tal og skýringar f þessu máli, þá
skulu [>œr verða til reiðu lianda
honum nú og sfðar. í fyrsta lagi
vill Heimskringla fræða þenna
póststjómarþjón á þvf, að [>að er
til það aldursskeið, sem lögin nefna
lögaldur. Öll börn þau, sem hér
um rœðir eru innah lögaldurs, og
ber þvf faðir þeirra ábyrgð af
framferði þeirra. í öðru lagi ber
hann áliyrgð sem þjónn póststjórn-
arinnar, á öllu þvf, sem hún lætur
flytja og f hans hendur kemur,
Upplýsingarnar í þessu máli eru
uú orðnar þa‘r, eins langt og
auðið er að sjá, að hann hefir gert
sig sekan, f fyrsta lagi við uppeld-
isskyldur sínar, sem einstaklingur,
f öðru lagi við embættisstóðu s'na,
með þvf að hirða ekki um blöð og
bréf. Börn hans hafa selt póstfrí-
merkt blöð, og slætt eða selt privat
bréf,eins og sést á framanrituðu bréfi
til Héimskringlu frá hra B. Samson.
Það er ekki einasta það, að þessi
póstafgreiðslumaður sé hirðulaus
um utanríkispóstsendingar, heldur
líka um innanríkisbréf, og er þeirri
póststjóru illa farið, sem hefir slíka
menn f þjónustu sinni.
Hvernig á vottorðunum stend-
ur, sem þessi Jóhannes lætur birt-
ast í “Þjóðólfl”, ætlar Heimskringla
ekki að leiða nokkurar getur að.
Hvort þau eru gefin af vanþekk-
ingu á málinu, eða til yfirhylming-
ar því, hefir ekki svo afarmikla þýð-
ingu að svo komnu. Þetta mál
verður frekar ræt.t f Heimskringlu
siðar. Hringi nú Jóhannes aftur
ef hann vill. Svar er til re>ðu ná-
unga slíkum.
III. Bréf.
Það er margt, sem berst f loft-
inu. Bæði stórt og smátt, og engu
síður frá lágum sem háum. Það er
eins og vitleysan eigi sér það langt
um sléttari og breiðari götur, en
skynsemin og þekkingin. Auðvit-
að kemur nú þetta ekki að óvörum.
Eg hefi lifað nógu lengi, þó ég sé
ekki háaldraður til að sjá og þekkja
[>á herskara sem berast á vopnum
og orustu hug, á starfsleiðum mann-
legs anda. Þar hefir vitleysan þús-
und móti einum úr liði skynsem-
innar, og vanþekkingin níu þúsund
nfutfu og nfu móti einum her-
manni þekkingarinnar. Þetta er
að mörgu leyti eðlilegt og að sumu
leyti vel farið. Þegar ég skrifaði
grein um daginn með fyrirsögninni
„I. Bréf“ þá sagði ég, að þegar
mennirnir hefðu komið til sögunnar
[>á liefði fyrsta þrá þeirra verið sú
að bæta kjör sfn, frá þeim, sem for-
feður þeirra hefðu búið við. Þetta
hefir hneykslað einn af „bræðrun-
um.“ Eða svo hefi ég frétt, En
ég hugga mig við það, að „bróðir-
inn“ erekki hálúterskur,ogvonaþvf
að lineikslanin liaf fljótt runnið af
honum. Það verður hver að trúa
þvf, sem lionum þykir best, og
byggja á þeirri undirstöðu, sem
hann á. af sfnu eigin. Með þeirri
stefnu greiði ég mitt atkvæði. Eg
; er ábyrgðlegur fyrir mfnum skoð-
unum, og aðrir fyrir sínum, En
þeir sem vilja kynnast skoðunum
og rannsóknum þeirra manna, sem
eru viðurkendir náttúrufræðingar,
er betur farið. Eg vil fyrst minn-
ast á skoðanir lávarðar Kelvins, sem
er nú sá merkasti vfsindamaður í
þeirri grein, sem rannsakað hafa
uppruna dýralffsins.
Öá tfmi hefir verið í frumtíma
þessa hnattar, að ekkert lff hefir
I verið til á honum, og sömuleiðis
j er það áreiðanlegt, að sá tfmi kem-
; ur, að ekkert líf getur þróast á hon-
\ um. Lengi fram eftir liefir jörðin
verið of heit til þess, að nokkurt
lff hafi þróast á henni, og sá dagur
kemur að hún verður of köld til þess
að nokkurt lff geti haldið áfram að
vera til. Á þessum hnetti er eðlis-
j ástandinu svo varið, að lff getur að
eins þróast um vist tfmabil. Að
minsta kosti er það fyrirsjáaulegt,
af þektu lífslögmáli, að það lff sem
nú er til á þessum linetti, deyr út,
| þegar kuldinn er orðinn svo mikill
að það getur ekki lialdið áfram.
Hvort þá liefst tfmabil fyrir líf, í
einhverri mynd, sem menn þekkja
ekki nú, skal engum getgátum far-
ið um, að svo komnu. Sir Oliver
Lodge heldur þvf fram, að flest
mæli með því, að jörðin sé eina
reykjarstjarnan (plánetan) í sól-
kerfinu, sem líf sé á, á þessu tíma-
bili. Þrátt fyrir þær líkur. sem
hann byggir á, eru mörg skilyrði,
sem mæla fram með þvf, að lff se
nú til á Mars, þótt engin sjáanleg
sönnun né þreifanleg vissa sé fyrir
[>ví. Alt sem störnu fræðingar vita
er það, að sömu jarðefni og lífsskil-
yrði eru þarog hör, að vissu leyti.
| En svo gerir það hvorki til né frá
i hvort aðrir linettir eru bygðir lif-
] andi vemm eða ekki, að þvf leyti er
snertir uppruna mannsins hér á
jörðu. Aðal mergur málsins er
; hvenær, og undir hvaða kringum-
stæðum, að maðurinn liefir komið
j til sögunnar hér á jörðu. Lfffæra-
| fræðingarnir hafa komist að þeirri
föstu niðurrstöðu, að mannlegt lff
hafi byrjað einhverntíma á tak-
| mörkunum á milli frostpunkts og
suðupunkts. Það er að segja, þeg-
ar yfirborð jarðarinnar var orðið
nógu kalt til þess, að Iffið gæti þró-
ast. Sumir vfsindamenn halda því
fram, að lffið liafi fyrst byrjað ná-
lægt heimskautunum, af [>vf þar
hafi fyrst kólnað á yfirborði jarðar-
i innar, og aðrir að það eigi upp-
tök sín f sjó og vötnum. Lávarður
j Kelvin, er óefað sá djúphyggnasti
j og langséðasti vísindamaður, sem
nú er uppi, í öllu þvf er lftur að
j lffstilverunni. Hann hefir rann-
; sakað, og rannsakað aftur og aftur
og leitt afleiðingar af orsökum og
kringumstæðum um það spurstnál.
Hann hefir fengist mikið við að
að rannsaka livenær jörðin hefir
verið á þvf hitastfgi, sem líf gat
byrjað á, og hraða jarðarinnar á
umferð sinni, sem bundið er að
miklu leyti við aðdráttarafl tungls-
ins, sem hefir verið og er nokkurs
konar hömlur á snúningshraða
hennar. Enn fremur hefir liann
fengist mikið við að rannsaka ald-
ur sólarinnar, sem sumir vfsinda-
menn halda að sé tíu millfóna ára
gömul. Lávarður Kelvin hefir
rannsakað það, sem annað, en úr-
skurð hefir hann ekki gefið ský-
lausan um það efni. Endaerhann
sem liver sannur vísindamaður
mjög varkár, að setja fram getgátur
um eitt og aniiað, fyrr. en hann
finnur sterkar líkur eða vissu. Lá-
varður Salisbury gerði narr að
skýrslum og skoðunun. Kelvins,
þegar hann hélt ræðu fyrir British
Assocociation 1894. Hnnn liélt að
eðlisfræðingarnir muudu ekki
grufla mikið eða leita langt, ef þeim
auðnaðistekki að sjá tilveru manns-
ins byggjast á æðra stigi en þvf, að
marglitturnar, væru forfeður mann-
*