Heimskringla - 11.02.1904, Síða 2

HEIM8KR1NÖLA 11. FEBRÚAR 1904
HeimskriDgla.
PUBLISHBD BV
The Beimskringla N'ews i Pabiishing Co.
Veri) blaOsins í Canada og Bandar. $2.00 um áriö
(fyrir framborgað). Senttil íslands (fyrirfram
borgað af kaupendum blaðsins hér) $1.50.
Peningar sendÍ3t í P. O. Money Order Registered
Letter eöa Express Money Order. Bankaávís-
anir á aðra banka en í Winnipeg að eins teknar
með afföllum-.
B. L. BALDWINSOPÍ.
__Editor k Manager_
OFFICE : 219 McDermot Ave. Winnipeg.
P. O. BOX 116.
Konur og menn með
jafnrétti.
• ■ ■ ■ -
Kosningar eru nýafstaðnar í
Astralíu. Það sem merkilegast af
öllu er við þær, er það að þar
greiddu konur atkvæði, í fyrsta
skifti, jafnt karlmönnum. Margir
höfðu búist við æsingafullum kosn-
ingum og kvennatali miklu. En
aðrir bjuggust við litlum afskifum
og áhrifum frá hendi kvenmanna.
þessar kosningar gengn eftir hvor-
ugri þessari áætlan. Þær gengu af
hægt, skipulega og rólega. Menn
urðu ekki varir við dómadags
langar skjall og loforðaræður hjá
umsækjendunum. Það er al-
mannarómur f Astralfu, að þessar
kosningar hafi verið þær rólegustu
og siðprúðust.u, sem [>ar hafa farið
fram. Hvort f>að hefir verið f>vf
að þakka að kvenfólk tók [>átt f
þeim, er ekki hægt að segja. Það
virðist sem það sé komið inn í
meðvitund þjóðarinnar þar, að
kosningabarátta, sé engu sfður en
alt annað, innan vebanda kurteis-
innar og siðmenningarinnar. Það
er máske ekki dæmalaust að einn
geri þar annars f>ægð, ef atkvæði
hips er vissara, en peningamútur
eru þar ekki til, svo nokkur viti.
Meira að segja er ekkert atkvæða-
betl, og engir stjðmarsendlar
renna í kring fýrir kosningadag,
eins og tfðkast í sumum öðrum
rfkjum. Þar er ekki reynt að láta
nokkurn greiða atkvæði. Það er
hver sjálfráður um það, og enginn
er sviftur atkvæði, sem heitir
réttu nafni, og er [>að sem kjörlist-
inn segir hann vera. Atkvæða-
kfissunnm er aldrei stolið, þeir
em ekki brendir, og aldrei f jallað
um atkvæðin f þeim á óráðvandan
eða þjófgefinn hátt. Þarsjást eng-
in dýr, hvorki hvorki f hrossmynd
né manna, kringum kjörstaðina.
Þar sjást engir vasandi og másandi
stjómarþjónar utan við kjörstof-
una, með spjöld, mfða, brennivfns-
glös og vindla m. fl. f vfisunum,
eins og rftt er víða í N.-Amerfku.
Kjósendurnir lfða ekki þessháttar
sendingum að flaðra upp um sig.
Þar em engir ytri eftirlitsmenn né
innri verðir (scrutineers). Þar
þeyrast engin stóryrði né blót-
bænir. Þar sjást engar riskingar
eða Imrsmfði. Þar sjást ekki eftir-
litsmenn flokkannaæðandi fram og
aftur meðópum og fagnaðargólum,
hálffullir og alfullir, manandi einn
og annan að veðja fé á kosningamar.
Nei, ekkert af þessum skrflshátt-
um er þar til. Kosningarnar eru
unnar sem hvert annað algengt
verk, með dugnaði, spekt og kurt-
eisi. Kjörst'öðunum er lokað með
mestu ró kl. 7 á kvöldin. Kjósend-
umir hanga ekki í kring meðan
atkvæði eru talin á kjörstaðnum.
Þeir eru hinir rólegustu. Þegar
þeir fá að vita um úrslitin, safnast
þeir ekki saman á drykkjustaði
til að láta öllum illum látum og
drekka sig blind-sjóðandi fulla.
Nei, þeir taka úrslitunum sem
hverjum öðrum almennum fréttum,
ræða mn [>au skynsanilega og
kurteislega. en gefa gamla Backusi
engan sigurdýrðar álfadans.
I fáum orðum er þannig lýs-
ing gerð á framkomu kvennanna
við þessur síðustu kosningar:
Konur hafa aldrei áður greitt at-
kvæði í Ástralíu. Þær tóku alveg
sama þátt í undirbúningi kosn-
inga, sem menn þeirra, [>ær unnu
þær með hægð og skynsamlegum
ummælum. Þær komu, sem þeir,
hægar og hávaðalitlar á kjörstað-
ina og greiddu atkvæði sfn. 8um-
ir segja að svo vel hafi [>ær notað
atkvæðisrétt sinn. að 2 konur at-
kvæði hafi verið greidd á móti einu
karlmanns atkvæði, en það munu
ýkjur ver, nema að skeð getur að
það hafi’ borið við á einum eða
tveimur stöðum. Sumir höfðu
haldið þvf fram áður, að konur
greiddu ekki atkvæði þótt þær
fengju atkvæðisrétt. En þessar
kosningar sýna, að f>að hefir ekki
við nokkuð að styðjast, að konur
noti ekki atkvæðisrétt [>egar [>ær
fá hann. I Ástalfu var búist við
þvf, að konur yrðu f meirihluta
með verkamanna einingum, Má
vera að svo hafi verið, þvf verka-
mannafélögin unnu sigur stærri
en áður. En samt eru ekki nægi-
legar ástæður til að segja að þær
hafi eingöngu fylgt þeirri hlið.
Næst sanni er að segja að þær
hafi greitt atkvæði eftireigin skoð-
unum og hugþótta. Þess má vel
geta, að konur sóttu svo vel kosn-
ingastaðina, að sumar bændakon-
ur gengu 3 mílur til að greiða at-
kvæði, með börn á handleggnum,
frá hvítvoðungum og upp að 3 ára
gömlum. Konur á öllum aldri
greiddu atkvæði. alt frá hinni
blómlegustu yngismey, 21 ár3 að
aldri og til 80 ára aldurs.
Upphaf hinnar pólitiskustarfs-
hliðar kvenna hefir f>egar háfist f
Ástalíu. Heill sé þeim!
Þótt þessi grein sé all eftir-
tekta verð, og eigi að geðþótta
allra, og ekki innbindandi hinar
pólitiskuvenjur og vana, er nú al-
ment ræður f heiminum, þá getur
Heimskringla verið svo frjálslynd
að flytja hana, þótt ekkert annað
hlað á fsl, tungu hafi rúm fyrir
þannig lagaða merkisviðburði.
Kvenþjóðin, sem blaðið les, tekur
[>að eins og það er liæft til og á
hugsanatök. Ætíð verða einhverj-
ir að verða á undan f skinsemi og
baráttu fyrir sigri þjóðfélaganna.
Sá dagur ris fyrri eða sfðar úr
djúpi tfmanna, að kvenfólkið aflar
sér jafnréttis við karlmennina.
Komi hann sem fyrst!
University, N. D.
30. Jan. 1904.
Herra ritstj. Hkr.
Islendingar eru hér nú fleiri
en nokkru sinni áður eftir fólks-
fjölda. Senda nú íslendingar
hingað fleiri stúdenta heldur eu
nokkur annar þjóðflokkur og er
það töluverður heiður. Öllum fs-
lendingum gengur vel og fá [>eir
ágætan vitnisburð hjá kennurum
sfnum.
Dr. O. G. Libby, kennari í
sögu, er að safna öllum söguleg-
um munuin, sem hann nær í frá
Norður-Dakota, fyrir veraldarsýn-
inguna f St. Louis að sumri. Hon-
um er sérstaklega ant um að fá fs-
lenzka. Öunnar Olgeirsson safn-
aði töluvert fyrir hann um jólin.
Einkanlega dáðist hann að fs-
lenzka búningnum, rokki, aski og
Bvuntu.
íslendingafélagið hélt mifs-
vetrarfund sinn 25. Janúar. Yfir
$850 eru nú f sjóði, og bækur
verða keyptar fyrir [>á undireins
og bókakaupsnefndin er búin að
fá þær upplýsingar sem hún [>arf
viðvfkjaxidi prfsum o. s. frv. Hún
er nú að safna lista af öllum íb-
lenzkum bókum.
Skemtanir þær sem fresta varð
um jólin vegna veikinda, verða nú
bráðlega haldnar. íslenzka var
töluð á fundinum og afráðið að
halda allar bækur og reikninga fé-
lagsins á fslenzku hér eftir. Fund-
urinn var vel sóttur. Áhugi mik-
ill kom fram oe ánægja yfir hvað
vel íslendingar hafa tekið undir
málefni félagsins.
Eftirfylgjandi eru nöfn og
heimili fslenzku nemendanna, sem
nú eru við skólann:
I SÖGU-DEILDIN:
öunnar Olgeirsson, (iarðar, N. D.
II. COLLEGE-DEILDIN.
Guðm. S. Grfmson, Milton, N. D.
Sveinbjörn Johnson, Akra, “ “
Thomas Johnson, Mountain, “ “
Yaldimar J. Melsteð, Garðar ‘ “
III. NORMAL-DEILDIN.
Rósa Dalmann, Garðar,
Marfa Einarson, Mountain, “ “
Svanhvít Einarson, Hensel, “ “
Gunnar G. Guðmundson,
Mountain. “ “
Halldóra Hermann, Edinb. “ “
Maggie Indriðason, Mt. “ “
Emily S. Johnson, Garðar, “ “
John F. Johnson,
Grand Forks, “ “
Millie Johnsou, Hallson,
Ólfna Johnson, Mountain, “ “
Sigurlaug Jónasson, Hallson “ “
Aðalsteinn Sigurðsson, Mt. “ “
Fríða Snowfield, Byron, “ “
Sillian Thordarson, Esmond “ “
Rúna Thordarson, Akra, “ “
IV UNDIRBÚNINGS-deildin.
Hannes S. Anderson, Mt. “ “
Stefán S. Johnson. Garðar, “ “
Kristbjörg Kristjánsson,
Mountain, “ “
Christian Samson. Akra, “ “ .
Flora Scheving, Hensel, “ “
Thos. S. Sigurðsson, Mt. “ “
V. COMMERCIAL-DEILDIN.
E.O. Helgason, Garðar, “ “
Hafsteinn S. Johnson, Mt. “ “
J. H. Johnson, Meadow, “ “
Ólafnr G. Johnson, Milton, “ “
Paul Johnson, Milton,
Thorun J Johnson, Milton, “ “
Ámi Thorfinnsson, Klein, “ “
Alls 33.
Ættjarðarskilnaður.
(23. Maf 1900, frá Fáskrúðsfirði.)
Á fjöl er þá stigið,
Ferð skal nú hafin,
Burt frá þér ástkœra
Œttarlandið.
Kært væri hjá þér
Kyrr að vera,
Ef ólög og áþján
Öll væru horfin,
Áður fyrri
Fornaldar hetjur,
Undan ofríki
Út til [>ín flýðu.
Þá var nóg frelsi
í faðmi þfnum,
Og sælt hjá þér búa,
Blfða móðir.
Tfmamir breytast
og tíðarandinn.
Útlend þjóð
Þig f ánauð hnepti,
Og batt þig hlekkjum,
Er borið þú hefir
Til þessa dags
Með þínum börnum.
Fyrir f>að flýjum,
þvf frelsis þráin
Hin aldna lifir
I okkar hjörtum.
Vér f>olum ei lengur
Við f>au kjörað búa,
Og leitum því
Til landa fjarlægra.
Þá er að kveðja þig,
Kæra landið,
Vini og ættmenn
Einni kveðju.—
Leystar eru festar,
Lypt er akkeri.
Hafinn er fáni
I háa stöng.
Eftir á ströndu
Ástvinir hljóðir
Hugsandi standa
Og hinsta senda
Kveðju hljóðlausa
, Horfnum vinum,
Og biðja þeim gengis
Og góðra heilla,
Á haf stefnir hnffill,
Halda skal frá landi,
Knúinn af eimi
Knörr járni varinn,
Rífur fald unna,
Og ræflum fleygir
Burtu frá borðum
Og brjóstum sterkum.
Dimmt ertil dala.
Drungaskýjum Þakið
Loftið er alt—
Og land hverfur bráðum.
Stormur er í lofti
Stórvaxin alda,
Veltur að borðum
Og vaggar knerri.
E. V.
1 landsýn við Ameríku.
Skipið áfram skrúfan knýr,
Skýin kári hrekur.
Við mér horfir heimur nýr,
Hvað sem við þar tekur.
Hýrt þó brosi móti mér
; Mörk og grænir skógar,
Það gjaman kann að geyma’ í sér
Gremju og sorgir nógar.
SPANISH FORK, UTAH,
í Janúar 1904.
Herra ritstj.
Það lítur helzt út fyrir aö [>að
I sé komið upp í vana fyrir mér að
skrifa [>ér fáeinar Ifnur á nýárs-
S daginn, og sé ég enga ástæðu til
að bregða Þeim vana ef þú vilt
gera svo vel og lilusta á mig stund
arkorn. Ég nenni samt ekki og
hefi ekki tfma til að rita f>ér skýrslu
um ársins merkustu viðburði hér
hjá okkur Zionsbúum, þeir hafa
flestir verið sagðir áður. En til
lukku, heilla og hagsælda vil ég
| óska [>ér og öllum löndum vorum f
! Vesturheimi á þessu nýbyrjaða
ári. Að }>að mætti verða oss öll-
| um farsældar og blessunar ár, ekki
sfður en það sem kvaddi oss f gær,
mundi verða mér gleðiefni stórt,
og þar að hneigjast bænir mfnar á
Þessum degi.
Ég hefi líka haft í hyggju að
i mna þér vorar beztu [>akkir fyrir
117, árganginn af Kringlunni, sem
; oss hefir fallið vel í aUa staði,
bæði að efni og frágangi, og sfðast,
; en ekki sízt, finnnm vér oss skýlt,
! að inna þér kærar [>akkir fyrir hið
undurfallega, fróðlega og skemti.
lega jólablað. Oss var sönn
ánægja í því, að eignast [>að og
lesa. Myndirnar af prestuniun,
í sögurnar og kvæðin, sem blaðið
i flutti oss, var alt prýðilega af
hendi leyst. uppbvggilegt til fróð-
í leiks og gott til eftirbreytni. Ber
[>að ljósan vott um menningu og
; framfarir meðal Vestur Islend-
inga. Það syiiir að [>að er satt, er
ég hefi áður bent á f ræðustúf ein-
um fyrir minni Vestur lslendinga.
að ekkert hafi skeð sögulegra,
merkara eða tilkomumeira f sögu
hinnar íslenzku [>jóðar sfðastliðinn
i aldarfjórðung, en einmitt [>essi
j Vesturheimsflutningur vor. Ég
; get aldrei hjá mér leitt, fægar ég
I sé eitthvað manndómslegt og
merkilegt, sem Vestur-Islendingar
I aðhafast, að liugsa, hvort mundum
| vér nú hafa getað þetta, ef vér
hefðum enn [>á alið aldur okkar á
j gamla föðurlandinn ? En [>að er
j samt nokkuð, sem ég undir eng-
um kringumstæðum gæti fmyndað
mér. Vér [>urfum [ekki annað en
líta til blaða vorra: Heimskringlu
j og Lögbergs, til að sannfairast um
J vorn mikla vöxt og viðgang í þessu
i landi og 'bera það svo f huga vor-
j um sáman við [>að sem var, og er,
; á Islandi, og þvf segi ég, að við
! fáum varla nógsamlega þakkað
„gnði f alheims geimi og guði f
sjálfum okkur“ fyrir að hafa leitt
okkur til þessa lands, sem við bú-
um f f dag hinni þjóðfrægu lieims
1 álfu—Ameríku.
Já, ég var að tala um jólablað-
ið; jólablöðin mætti eins vel segja,
þvf ég vona þú takir það ekki illa
upp, þó ég f bréfi til þín sjálfs gefi
Lögbergi einuig verðskuldað hrós
fyrir sitt jólablað. Þau vorubæði
snildarverk, En vitanlega ættu
þakklæ istilfinningar vorar að ná
til allra, sem að [>ví hafa stíiðið,
að gera jólablöðin úr garði, eins og
þau eru. Ég sleppi náttúrlega
allri krítfk um þau, liefi reyndar
aldrei æft mig f þessháttar, eða
lagt í vanda minn að ,.krítikséra“
f>að sem gert er í gjðuin tilgangi
og eftir beztu föngum. Þar eftir-
læt ég öðrum. En }>að er ofurlltið
annað, sem mig langar til að mega
draga athygli þitt Jað, í niðurlagi
þessa bréfs, og það er Þetta: að
þegar við fáum falleg og skemtileg
inga hér vestra, þá krefst öll sann-
girni þess að f>að sé rætt hispurs-
laust og án f>ess það sé dregið und-
ir neina rós. En }>ar sem athuga-
semd yðar gerir það ekki, þá vildi
ég biðja yður að lofa mér að
gera eftirfylgjandi sk/ringar, í
þeirri von að við f>ær verði svo
bætt frá öðrum, er kunna að hafa
einhver kynni af þessu máli, og
þekkja atvik því viðkomandi, er
ekki verða hér talin.
Það sem athugasemd yðar er
áfátt í, er í fyrsta lagi það, að
hún er hártogun á orðum Br, Br.
Því það er hreint ekki tilgangur
hans að fara f neinn samjöfnuð
með ísl. nemendur sunnan og
norðan laudamæranna. Hann er
að eins að hvetja menn til að sinna
málum ísl. nemendanna við Uni-
blöð. bækur eða tímarit til að lesa,; versity of North Dakota, að koma
oss tilfróðlefksogskemtunar, sem!þar4 fót myndariegu fsi. bóka.
landar vorir hér vestan hafs liafa
veitt okkur, [af einskærri
elsku, eða þjóðarvináttu eða hveru
helzt sem tillilýðilegt er að nefna
það. Höfum vér þá ætfð metið
það og þakkað eins og vera skyldi?
Höfum vér t. d, sýnt skáldum vor-
um nokkra verulega viðurkenningu
fyrir listaverk þeirra í skáldskapn-
sem hefir oft verið hælt fyrir það,!
en það er lfka alt. I engu hefir j
þeim verið launaður 'sá mikilsverði j
starfi þeirra öðru en hrósi, sem nú j
er auðvitað gott og blessað, en j
samt er það líklega létt upp á vaö-;
aau. Vér höfum lesið og vitum
safni, verki sem þeir hafa starfað
mann- ag n4 mejr en 4rlangt, en unnist
lftið sökum deyfðar og viljaleysis
íslendinga syðra, en engan dóm
að fella yfir námshœfileika Isl.
hér. I annan stað farið þér skakt
með flest það f svari yðar er þér
tilfærið f sambandi við skólamálin
hér.
Málefni það, sem þér takið
fyrir í svarinu, er í sannleika ekkert
annað en það, sem hra. Þorv Þor-
valdsson benti á í sumar í grein
sinni, er hann kallaði “Eftirtekta-
verð úrslit”, og sem gekk út á að
lfka, að það er siður margra þjóða. &era rök fyrir, livernig þvf óláni
og þar a meðal íslendinga, að: væn varið er mætti íslendingain
' hér við vorprófin í fyrri bekk
undirbúningsdeildarinnar, og er
því atliugasemd yðar öllu meira
launa slfkum mönnum af opin-
beru fé, veita þeim skáldalaun, og
er það fögur regla, þvf að mfnu,
áliti vinna þeir betur til launa af! mótmæli gagnvart þeim grein en
opinberufé, en góðir rithöfundar : þvt’;_ 8em jira Br; ^OýijóHssou
og skáld.
Vér Vestur-Islendingar erum ! (
segir. Með þessu móti er dálítill
í ruglingur gerður á hlutunum. Það
j er látið sýnast sem verið sé að taka
málstað námsmanna hér gagnvart
stök þjóð eða keisaraveldi, en við, ímyndaðri ár&8 á þá £rá B. B , þeg-
nú samt auðvitað ekki nein sér-
erurn sérstakur þjóðflokkur hér 1 í ar f sannieika e£ni
yðar
ar i sanmeiRa erni svars
þessari lieimsálfu og við eigum á gengur út á það að hengja for-
meðal vor mörg skáld og marga kiœði £yrir gorðir [>ær sem verið
sem
Islenzkum
Hið þriðja, er fá mætti at-
fS|PI þær
góða rithöfunda, sem vel verð- er að" ieika hör f ‘
skulda það að viðgerðuin eitthvað mentamáluul” nyrðra.
fyrir þá, sem [þakklætis viðurkenn-
aimað en hæla þeiin \ ið
eigum auðvitað engan landssjóð hugasemd yðar til, er, að í gegn-
um ntgerðina alla byltist þung
“undiralda” er þeir einir
sk ilj a er standa hér f félagsmál-
um, en sem þeir hinir sömu skilja
lfka mæta vel. En látum það fara
nú, hitt er aða'málefnið “ísl.
mentamál”, og byrjum því á þeim
og höfum ekki ráð á neinni rfkis-
fjárhirzlu. En hvað gerir það okk
ur til? Vér höfum komið miklu
góðu til leiðar með almennum sam
skotum, og það er einmitt það sem
vér ættum að gera fyrir skáld vor
hér í Amerfku, fyrst [vér getum
ekki veitt þeim árlegan styrk, gæt- *ins ^au (.ru ér’ uPPf °8 niðrf
....i.* _u_ » ______; og þar í miðju
um vér þó alla daga skotið saman
nokkrum dollurum til að gleðja þá
með, til að styrkja þá f baráttunni
við tilveruna, og til að s/na þeim
maklega viðurkenniugu fyrir starfi
þeiria í þarfir bókmentanna.
Ég vona að þú takir ekki orð
mfn svo, að ég meini að við ættum
að endurgjalda f einhverri mynd
öllum þeim sæg hér á ineðal vor,
sem eitthvað hafa ritað eða ort f
og þar í miðji
Til þess hægt sé að fá botn f
þossu “mentamáli” þá er bezt
að gera sér fyrst grein fyrir hvem-
ig sakir hafa staðið hér að undan-
fömu og hvernig sakir standa nú.
Það ér þá fyrst, að undanfar-
in ár hafa Isl, liér nyrðra sótt aðal-
lega einn skóla háskólans, nefnil,
“Wesley College”. Þetta lag var
( , ... , , , , 1 komið á löngu áður en þar var
bundnu ináli, þvf það er ekki til- . ” , , , .
tt, , , ,, . , tarið að kenna fslenzku ar kyrkju-
gangunnn. En mér dettur f hug, . ,, , , =.. J J
, .. . felaginu lúterska. 011 }>au ár ineð-
að stinga upp á því að taka einn1 1
fyrir í einu og svo koll af kolli.
byrja vitanlega á þeim sem mest
kveður að á yflrstandundi t.fma, á
þeim sem f 1 e s t og b e z t snildar-
Ijóðmæli heflr gefið oss síðastliðin
20 ár. Manninum sem Heims-j
kringla og Öldin hafa fengið flest
kvæðin frá, manninum sem aldrei;
þreytist á að útkella sinni fögru
andagt yfir oss í fögrum og áhrifa-
miklum ljóðum, mannsins, sem
einn vorra mestu blaðamanna álft-
urbezta skáld Vestur-Islend-
inga, mannsins, sein f þessu á-
minsta Jólablaði hefir gefið oss 3
snildarkvæði,—Stephan G. Steph-
cinsson.
EinAr H. Johnson.
an ekki byrjaði íslenzkukenslan
þar, stóð mikill meiri hluti fs-
lenzkra nemenda sig ágœtlega vel
við öll próf skólans og sumir jafn-
vel framúrskarandi vel, eins og t.
d. hra. Þorv. Þorvaldsson, er út-
skrifaðist þaðan vorið 1902 og
hlaut þá silfur-“medalíu” háskól-
ans.
Eins og við mátti búast vóru
og þá strax nokkrir er innrituðust
við skólann er annað hvort ekki
stóðust próf. eða }>eir tóku þau
ekki, en þeir voru tiltölulega fáir,
svo naumast var orð á gerandi, og
máttu allir una þvf vel, hvað ísl.
nemendum vaiist í samkepninni
við þá innlendu, þvf þótt ekki
stæði þeir allir fremstir, þá var
| það ekki nema eðlilegt.
“Isl, mentamál”.
Herra ritstjóri Hkr.:—
Athugasemd yðar f 12. nr.
Hkr. með yfirskriftinni “Isl.
mentamál”, er út kom 31. Des.
sfðastl., er að sumu leyti dálftið
einkennileg, og engu minna það
en grein hra. Br. Brynjólfssonar,
er þ<“r þar takið til fhugunar.
Af þvf mér kemur málefni [>að
sem hér er um að ræða, svo fytir,
sem allmikilsvarðandi oss Islend-
Svo breyttist þetta altsaman
alt f einu, og það á mjög sviplegan
og snögglegan hátt. Meiri hlut-
inn varð þeim megin er ver gegndi
og það svo að í fyrra vor var ú-
standið alt annað en ánægjulegt.
Eldri nemendurnir, er þegar
höfðu verið þar í nokkur ár og
komið höfðu J-angað með rétt-
um undirbúningi, stóðu sig vel að
vanda t. d. eins og Þorb. Þbrvalds-
son, Stefán Guttormsson, Gutt-
ormur Guttormsson og fleiri; en
[>eir nýju hrundu niður á báða
bekki.