Heimskringla - 20.02.1908, Síða 3

IKIMSKRINGLA
Wiiínipeg, 20. fcbr. 1908.
Dánarfregn.
A tni5vikudajtstnorjnjnitin ]>. 12.
1>. m. amla'fiist á sjúkrahúsi btcjar-
ins húsfreyja Sigríður Bjdmsdó'ttir
Gíslason, kona Hjálmars Gíslason-
ar, -bér í bæ. Hún hafði v«rið vcik
að eins nokkra dapa af vt-iki þeirri
cr dró harta til dauða. lianamein
hennar var .hedmakoma, «r tók
iiana þrem döpum ■eftár að hún
iagðist á barnsswnjr. A sjúkrahús-
ið var hún flutt frá heimili þeirra
hjóna austur í Khnwood. á laug-
aTdagitm 8. j>.nt., að ráði la’kn-
anna, er stunduðu Iiana, ef verð.i
mættá hún næði hieldur heilsu, ,r
<-kki auðnaðist, því á tniðviku-
dag’smorgun var hún önduð.
Sigríður haitin var dótur Björns
Hermaimssonttr og konu hans
R'annvieig’ar Stafánsdóttir, er lengi
hjugg’u á Selstöðum við Sayði.--
fjörð, og var lvún þar faedd 28.fr-'Dr.
1886. Systkinin voru mörjr, og var
hún ein þoirra yjigri, eru 7 hér
wstra en 2 á íslandi. Voru for. Idr-
nr hennar vel eítium búin franian
nf og nant hún ]>á hins beztia np]i-
eldis. Ilún var ágiætuni' gáfum
ga-dd og notaðist vel tilsögn sú er
bún fékk i föðurgarði, var hún les-
in í ensku og dönsku áður «1 hing-
að kom, og hafði húu aflað sér
þeirrar ]>ekkingar sjálf.
Móðir sína misti hún snemma,
og hingað til lapds fluttist lvún nú
fyrir tacputti 5 áruni síðan. Voru
þá efni fööur hennar mjög gtiigiu
til þurðar og hatvn íluttnr hin-gað
vestur ása'int sumum af börnum
hans. Arið 1905 þ. 31. ágúst gif'tist
hún •eftdrlifandi manni sínum
Hjáfmari Gíslasyni Jónassonar, og
Ingunn'ar Stofánsdóttur, bróður
þors-t. nitstjóra Gíslasonar og
þedrra systkina. Varð sanivera
þe'irra því tæp 212 ár. þau eignuð-
ust tvo sonu og er sá yngri nú
V'ið lát tnóður siunar tœpleiga 2.
vikna.
Við fráfall Sigríðar heitinnar
er skarð tttdkið og stórt liöggvið i
fie'itnili þeirra bjóna, er seint verð-
nr 'bastt. lir það þaim mun tiUittn*
tinlejrra að hún var uttg.og þau
hjón rótt að byrja að lifa. Kram-
tíðitv var björt á nvurgan fiátit og
þmi hugðu liið bezta til ókominn-
ar æfi. Köður sinn, er nú hefirinast
sjón sin-a fyrir nokkrum árum, tók
luin til sín, og verður dótturlátið
homnn ógfaður atburöur við æfi-
lok. Og heldur byrjar mannlífsár
ekkjumannsinS kalt, ervda i>r sorg
hans beisk og söknuðurinn dþipur.
SijTTÍður heitin var Iétt og glöð
i lund, þýð og viðkvæm, tryjrg og
vtníöst, viljasterk og djörf. Hún
var fróök'iksfús og ntikið hnedgð
til bóknien tak-gs náins, — en árin
uröu svo fá, að saga bc-miar tók
þar skjótan cnda.
Útíör hennar fór fratn frá fJní-
tara kirkjunni þ. 15. þ.nt., að við-
stöddum vinum og vandumönnum.
Kriður sé nveö minningu hcntvtvr,
vinum og ættingjum, búsi hennar
og gröf! H■
•■‘Austri” er beðinn að flytja dán
arfre-gn þessa.
Richter er þrálátur.
Jwiss var g-diö hér í bkiöinu fyr-
ir tvokkru, að C. H. Rich.tier, landi
vor í St. Paul, Mrnn., lvefði unnið
ttvál sitt móti drykkjukráan bæja-r-
ins, og íeugið því íramjnengt, að
þær skyldu fraimrps knuðar til
þess, að hlýða lögum ríkisins i því
að lnka. dyruin sínutn tfmianlejfa á
kveldin.
Jxvð hefði mát't ætía, að hann
hefði mátt una þessum sigri, og
halda kyrru fyrir fyrst um sinn,
en því ex ekki að heilsa. Nú hefir
hann nvtekið til að sameina í eitt
allsherjar f.'lag undir nafninu
“Ycung People’s I/aw Knforce-
nvent Iæague”, öll þau fólög, sem
áður studdu hann að m/áli, og
ýni s önnur félög, sem unna sdð-
ga-ði borgarinnar. þar með italdar
allar katólsku kirkjtvrnaT. Richter
heíir fullkoninað þessa íédaigsmynd-
un, sem telur vfir tiu Jnisund ínfeð-
lima, og cr hann forseti þess og
aðal leiiötogi. I.íklejTa hcfir enginn
íslendingur áður stjórnað jafiv-
wtóru félagi neinstaðar í lveimi.
Með jiessum tnikla h«r hvgst hr.
Kiehter að heíja atlögu móti spila-
liúsiun borgarinnar, sem þar eru
sögð á hverju strái. Tilgangur fé-
fagsins cr að hafa tólsjón með því,
aö lögu-m ríkisins og borgarinnar
sé hlýtt. Verður í því tilliti fyrst,
byrj ið á, að láta vínsöluhúsin
loka dyrmn sínum eins og áður er
sagt, bæði á sunnudögumi og tim-
anle -a á kveldin. ]>ar na-st að af-
iu"ina spila eða “gamblin'g” húsin,
og þar næst að afnema sunnudaga
sýningar á I'eikhnsutn. í einu orði
sagt, þetta allsherjar félag, seni er
sambfand af 68 sérskildum félags
og kirkjudeildum, tekur að sér að
sjá unv að öllum lögum ríkisins sé
strangk'ga lilýtt. Til þessa ætlar
félagið hvorki að spara vinnu, né
efui eða* áhrif.
Ennfremttr ætlar félagdð að hafa
tilsjón meö öllum kosningum í bæj
arstjórnina, og að reyna að sjá til
þess, aö þ.ir einir nái kosningu,
aeuv skuldbinda sig til þess, að
súirfa tneð alúð að áhugamálum
íélagsins. Til ]>ess enn betur aí?
tryp-gfv áhrif sín, hefir frélags sam-
handið sett sérstakar nefrndir til
)>css að stitrfa í hverri kjördeild
borgarinnar, og sjá vmv, að þeir
eiii'ir metm geti sig fram til kosn-
itvga, scm það nvæfrir tneð, eða að
öðruni kosti setja út im-nn úr sin-
ujn eigin hópt til að sœkja um
txv jarráðssa' tin.
Bl-aðiö ”St. Paul IHonoer Press"
flytur langa grein um þetta ú
fvrstu bls., og sömuk'iðis flytur
blaöið ‘‘St. Paul Despaitch” hedl-
langar greinar um máViö, daigs. 5.
og 6. þ. m. Meöal annars er þess
þ.ir getið, að lögreglustjóri borg-
arinnar hafi lofað Riehtcr því, að
hann skyldi tafarlaust skipa mönn
um/siuum, að hafa strangar ga-tur
á því, að öllum lögum bæjarins
' erði nákvæmlega hlýtit.
J>að er sýnilegt, að Richtcw
landi vor er að verða einn af á-
hrifamestu og vinsæ-lustu borgur-
ttti St. P-aul bæjar.
“T7NDIR ÁHRIFUNUM.”
‘‘Und'ir áhrifunwn” er bindindis-
leikur, sem kikinn var í fyrsta
.smni hér i b.emim í Goodtonvpfar'a
salnutn á miðvik-udags og fimtu-
dagskveldin í sl. viku. liftviö er
mikið og siöí.-rðisk'gt i ledknum,
og yfirkitt má hann heita 'góður.
Ilann á aö sýna, hv>e ill áhrif vín-
drykkjan hsifrir á þjóðlífið, og í
öðru fagi, hver áhrif konur geta
lvaf't til ]x-s's að fá vímbænn lög-
ledtit, }x‘gar ]>a-r hafa samtök til
Jx'.ss að vimva af afhuga fyrir því
nváli. Tíu voru k-ikendur í þessum
leik, og léku ]x-ir nokkuö misjafn-
k-ga vel, eins og við nvátti búast;
svona i fyrsta skifti. ■ Bezt léku að
vorri hyggju þau I/ára Wilbur og
Dent>is McShane, þar næst Kate
Greien. Annars léku alfrar stúlkurn-
ar fremur vel, en hie-fðu þurfrt að
tala nokkru hærra en þær gerðu.
Ef vel ætti að vera, þá þyrftu
þau Dára og I’étur vinsafri, að
Iæra að bera na'fnið Kitzmanriee
réitt fram. J>ar á áherzlan ekki að
vera á ‘‘Kitz.-" heldur á “-maur-”,
srm er vniðatkvæði nafnsins. Mc-
ShaiLL- kiikur bezit af karfrmönnun-
um og næst honum Wifrbur ofursti.
I.akast lék í fyrri hhvta leiksins
Haraldur héraðslögnvaður, en
bætti sig talsvert Jvegar á freikinn
kiið. Annars voru limaburðir hans
og látbragð á leiksviðinu etkki sem
eöfrik-gast, en úr þeim ókosti bætir
hann væn'tanlega með vaxandi æf-
fngu. — Hinir aörir leikendur léku
sæmilega, e« sá var þó einn galli,
og hann litt fyrirjrefanfeigur, að
leikurinn byrjaði 50 minútum sið-
ar en auglýst hafði verið. þeitta
hvorki á að vera né Jyarf aö vera.
íslLnz.kir leiikiendiir eiga að venja
sig á stuiidvísi, því að það er
rangt, að halda svo hundruðum
nvanna og kvenna skifitir frangan
tíma í fredkhúsum bíðíindi vonar-
augum eftir því, sem það hefir
borgað fyrir að fá aö sjá og
heyra. — þess skal og geitið, al-
mienningi til leiðbeiningar, að það
er engin von, að ísfrenzk leikarailist
fcái þrifist hér vestra, niemia al-
mcnningur hafi samtök til þes-s,
að sækja betur freikskiem tanir, en
jjert var á miövikudagskve.ldið var
þegar ekki voru ffreiri en 200 á-
horfendur. Næsta kvx-ld var Jvó
aðsóknin nokkru betri.
Sondift Heim>kring“lM til
vina yAar ú ÍsIh di
|> « k k a 1 o 1 ð
Kmtð af inn’legri þakklætis til-
finningu, sandi ég hér nveð mínar
hjartans þakkir til allra Jx-irra
mörgu af íbúunv IVmbina bæjar,
sem hafa sýnt ínér hluttckningu lOg
margvísfrega hjálpsetnd eítir fráfall
míns hjartkæra sonar, Jósaíats H.
Bjarnasonar, sem andaðist þ. 7.
janúar sl.
Eg heli ekki tækifæri til að nefiva
þá alla tneð nöfnum, en sérstak-
legv vil ég J>ó tilniefna hiö t'Slenz.ka
kvenfélag í IVinbma “Einingin”,
sc’iU' áður hefir rétt mér hjálpar-
liönd vvð líkt tækifæri. það frærði
nvér að gjöf sfr. fimtudag S42.50 í
pcningum. — Einnig hið tslenz.ka
ungmienna féiag, sem gaf mér J5.
— Knnfremur gáfu eftirm-fndir
menn nvér ríflegar upphæðir : óli
Pálsson, Gunnar Gunnarsson og
B.rgljót Paterson, S5 livert; Ófraf-
ur J>orstednsson og hans fólk Jy ;
Guðjón Bjarnason S2, og Margrét
Gunnarsson Si. — Marjþr aðrir í«-
lendingar og annara þjóða menn
hafa gefið mér og glatt tnig á
ýmsan hátt. J>ó ég ekki ívefnd nöfn
jxdrra, J>á i-r Jxvð ckki at þakklæt-
is-skorti frrá nvinm hlið, heldur
rúmsfns vegna íblaðinu.
Afrt, se-m ég get í té látið fyrir
kœrlLÍksverk og hlu ttvkningarsemi
Jx'.ssa fólks, er sú hj,irtanfrega ósk,
að hvrra kærh-ikans og miskunar-
innar endurgjaldi þvi í ríkum mæli
Jx-gar J>ví liggur mest á.
Göfuglyndu velgerðakonur og
menn, mejji blessun og ánægja
hvila yfir hvimilum ykkar og ást-
miennuin!
Pembrna, 1. febr. 1908.
. Sigríöur Pálsdóttir (ekkja)
♦----------------------------
Hefir þó borigað
eimskriuglu ?
--------------------------«
ít'lllHIIÍIiinii iíil K
NOTRE DAME Ave. HRANCH Cor. ttm St.
Vé safj 1 pei.t . -. Iin
anlella, á ístai d o o 1 irti.d
Allskonai bai k s'ó iu il I.-\st
íiPARIS.IÓMx-UKII l>IN
tekur Sl.00 innlap op yfir op pefur hwztu
gildandi vexti, sem loppjast viö ínu-
stæöuféð 4 sinnum ó óri. 30.
júul, 30. sept. 31. d sembr
o« 31. march.
A S. KAItnVI'
Selur llkkistur op annast um útfarir.
Allur útbnnaöur só b**zti. Enfremur
selur hsnu al skonar miunisvarÐa op
lcgst ina.
121 Ne»ia S’ Pho»*H HOH
Nobles
HOTEL
Bak viö Pósthúsiö.
Hér er Alt uf Beztu
Tegund.
J. Tliorpe. Ki >«i<di
F/rverandi eigandi aö
JIMMY’S RESTAURANT
MARKET kQTEL
146 PRINCESS ST tíSSsm,.
P. O’CONNELt. elgandl, WINNIPH
Bezi ii teK-md'i » > ló - m o,t
u n. aðhlyniiint . 6 *m b
Woodbine Hotel
títærsta Billiard Hall 1 Norövesturlaudi
Tíu Pool-borð.—Alskouar vId og viudlar
liennon A Hebb
Kigendur.
The Hotel Sulherland
Cor. Main og Sutherlond Ave.
C. F. BUNNELL, eigaudi. Winnipeg.
Kostar $1 00 og $1 50 á dag
TKLEPHONK 3 4 8
Allir skemti- og ‘Business’ staöir i bœn-
um uólægir moö Strætisvögnum
sem hjó dyruúum renua.
1 1 1 1
S T Ú K A N ISAFOLD I. O F. NR 1048
heldur næsta fntid siun í Go«xl Templar salnum FMMTUD \ (t"K V KLDIÐ, h. 27 þ M. j Byrjar klukkan 8. Komið f tfma.
1 1 1 1
# CáMKVÆMT fundarsamþykt síðasta fundar ^ verða fundir framvegis haldnir fjórða (4) hve n timtudag f mánuði hverjum. Með- limir minnist Jiess. í’yrir næsta fundi liggur að kjósa mann á Stórstúkuþing, og eru með- limir beðnir að fjiilmenna fundinn. J. W. Magnussson, Il.-S
1 1 1 1
Depurtment of Agriculture and Immigration.
MANIT0BA
Land nfliguleikanna lyrir Ivændur og handverksmenn, verka
menn Auónufxll landleitenda, þar sem korarækt, griparækt
smjðr og o-tagerð gera menn fljótlega auðuga.
-A-ZR-IjD 1906
]. H,l4l.f>37 ekrur gftfu 61,250,413 bushels hveitis. Að jafnaði
ytir 19 bushel af ekrunni.
2. Bændur l'lgðu yfir $1,515,085 f nýjar byggingar f Mauitoba.
3. I Winnipeg borg var $13,000,000 varið til n/rra bygging.
4. Búnaðarskðli var bygður í Manitoba.
5. Land hækkaði f verði alstaðar f fylkinu. Það er nú frá $6 til
f>50 hver ekra.
6. í 'ianifoba eru 45.000 framfara bændur.
7 f Mamtoba eru enþá 20 millfón ekrur af byggilegu óteknu
ábft^arlandi. sem er f vali fyrir innflytjendnr.
TIL ‘VTÆlIsrT.A.TSJ L. L-A_3STL)'isrLllÆ-A.
konmndi til Vestur-landsins: — Þið ættuð að stansa í Winniþeg
og fá fullar npplýsingar nm beimilisréttarlönd, og einnig um
önnur l<">nd sem til sölu eru hjá fylkisstjórninni, jámbrautafélög-
um og landfélögum.
Stjórnarformaður og Akaryrkjumála Ráðgjatí.
Skrififi eftir uppljsiogmn til
Knrke
6l7 MAIN SL'.. WINNIPEG.
J»h Hnrtnt-y
YORK ST., TOItONTO.
Heitir só víudill sem nllir "°ykjp.. “Hvcrsvegna?,\
af þvl hann er þaö hesta sem monn geta reykt..
íslendingarl mnniö eftir að biöja nni y.
(l.'NION MAPE)
WeHtern ('jgar Kaetory
Thomas Lee, eigandi Winnnipeg

Heitir sá oezt> bjór scm
búin er til i Canada.
Haon er alver eins óð-
nr ok hann sýoist.
Ef Þér viljið fa það sem
bezt er og holíast þá
er það þessi bjór. Ætti
að vera á hvers manns
heimili.
EDWARD l. DREWRY
Mamifactnrer & ImiHwter
Wiunipog, Canoda.
aðaliikidur
163
if>4
SÖGUSAKN
HEIMSKRINGLU
ADAUIKIDUR
þennan blævænjj! ” Og hún tæ;tti hann nllan í sund-
ur og fleyigði honinn í burtu.
‘‘Éjr -skal inierja hjarta hennar, þ\í 't“g sé úúu elsk-
ar hann! 1§g skal særa lmna, svo að bún skal liða
helvítiskválir! Ilenni hefði verið betra, að lata mijr
cimráða”.
Á næsta augnabfriki varð hún alvej; rofreR, °K
lyktaði af blómi, sem stóð rétt hjá hvnni. Hún
hieyrði, að hertojjrnn var að kotna inn, ojj hun vildi
ekki fvrir nokkurn rnun, að hann sæi hana i Jx'.ssu a-
standi.
“Ertu þreytt, Nita?” spurði hann.
“Nied, sagði hún brosandi. ‘‘líg gæti vel byrjað
daginn afrtur, Gervasie’ ’.
“Hvílík 'bfressun er ekki að vera ungtir og Iiraust-
ur, Ni'ta! líg hefi líka skemt mér mjög vel i dag.
Aldrei hv'fi ég talað við jafn gáfaðan m«nn, sem
Caren lávarð, og livað konu hans viðvíkur, J>á liz.t
mér svo fjarska vel á hana”.
“Já, þið æ’ttuð víst saman, það er ég viss nm",
sagði lnertogaitma 11 liáðslcga. En maðnr lnennar
veitti því enga efrtirtekt. Ilann tók að eins eftir
brosinu, sem lék um varir hennnr.
“Ug vildi gjarnan vera vinur hennar, Nita. Ilún
hefir auðvftað etkki ie ns mikla hL’inisþekkingu eins og
Izady Moivtfálcon, icn hún er vndisleg og saklaus, og
gædil miiklum liæfil-eikuin. ICg vildi óska, a'ð þið
gætuð orðið góðar vinkonur.”
Hún beit sig itil blöðs i varirnar. Svo mælti
b'in rólega : ‘•“lýg vil fara að vilja þínum og óskum
og haía edns mikin-n sainigung með Carens fólkiuu og
hívgt ier”.
“þvi ertu svona heiit í framan, Nita ? Ilvar er
fc.lævængtirinn þinti ?”
Nú sá hann leifarnar aí honum út ufn alt gólíið.
“J>að vildi svo illa til, að hann brotnaði”, sagði
hún.
“þú skalt Í4 annan miklu iillegri”, svaraði her-
toginn.
"(J, ]>að er nú það ha-jjasta, að kaupa einn bfræ-
vang afrtur”, sagði hún hugsandi. H.inn gat ekki
skilíö, hvað hún mxinti.
Nokkru seinna jnekk hún út úr salnum, stolt og
tíguleg. Maður hiennár horfði á eftir henni, dáðist
að henni, «>g hugs.i'öi um, hve vel hún sómdi sér í
þe-irri lváu s-töðu, svm hún var konvin í með því að
giftiast hontun.
I/adv A'ðalheiður nvfndi ekki á nafn við mann
sinu seöilinn, sem húu hafði scð, að honutn var fong-
inn. Hún var orðin umbrevtt íivjög. ÖU öfttnd og
a'fbrýðisseitni var horfin úr hjarta hentiar, síöan hún
sá hina hræðdlegtt hættu, sam nvaðnr hennar var
staddur í. í hetnnar góða, göfuga og liroina hjarta
á'ttí engin lág né ógöfrug hugsun sér stað. Hann var
í htrtitu, lmu móitití til að frelsa hann, eins og gíiöar
konur frá elzitu tnmvm «>5t hafra frelsað karlnvenn frá
glötun. liun tivátti ekki hugsa um síimr eigin til-
íinningar, lfoldur statwfra nvilli hans og hinnar íögru
en vondu komt, s.itv vildi lviða vfir hann evtnd og
sni'áti. Hú'tt' varö að gleyma sjálfri sér, gléyma að
ás't hennar var etnskis nnetiti. Gfreytna öllu nema
þvf, að hún varð aö fnelsa hann.
Jivtta sanv.i kwld, Jxsgar hún var orðin cin í her-
biergi sínu, fiéil hún ;t kné, og stteri hinu fajlega, sak-
fausa andii'ti sínu t:l hitnins. Hún bað guð um
styrk og þolininæði, svo hun gæti vakað yfir velferð
manns síns. Htui seittá sér þaö fyrir ntark og mið,
að frelsa hann, og 'aJdred hefir hreinni né göfugri ást
húið í íK'itiu komvhjarta en hennar.
"Gtið hjálpar mér”, sagði hún við sjálfa sig. “ég
skal ekki g-frast upp, ég vil standa í vegi fyrir eyði-
leggingu hans, og é-g skal vcra ámegð, bara ef ég
gat' írelsaö hunn frá hdnni hræðilegu synd og skötii'ii.
se-m yfir honutn vofir”,
Hún sýndist vera of ting til að varpa fra str
aJlri von utn ást og hanvitvgju, að hafa J>að tyrir tak-
mark sit't, sem órnógtifregt sýmfrist aö tva, en þó1
leysti hún þaö af hk-ndi setn alt atvnað snildarfrega
vel.
“Ivg tit'á ekki luigsa iw-itt ttnt tnittar tiltinningar, |
né hvað ég verð að líða", sugöi hún, “og eí ég gat
invnið sál hans fvrir hwnéninn, þá er það fnll borgun
fyrir alt, siem é-g liefi friðið”.
Að Jx-ssu takmarki stafmli ltún og lagði fratn alla
kraifrta sina til aö ná.
“Jx'itta er bardagi vegna kærlöikans, <>g ckki ein
asta vagna lvans, beJdur vegna guðsríkis, sein annað-j
hvort vittnur eða 'tapar”, sagöi lvún v-iö sjálfa sig.
J>að ke-mur vísit ekki ofrt íyrir, að kotvatt skeytiri
ekki unt tilfinninjyir sítvar, en ofrar hjarta sínu og I
sál til að fnt-lsa maivn, scin enga ást tvr til hetinar, j
en jjeri ltún' Jxið, líkist hún nvest góðmn engfi.
]x-gar I.ady Aöafrhieiöur kom niður til morgun-j
vt-röar tKrsta tnorgun, inufraðist b.eði nvaður hennar I
og tengdaitiióðir vfir hinni miklu alvöru, senv lá yfir
andliti heinnar. I/íwJv Caren kvsti fvana og nvaður I
hennar ltorfði lengi ;i ha«a.
J>að frefrt út h-rir, að hann væri hvorki rólegur né >
ána-gður. Hontim fiéll alls ekki að luertogainnan fóp
að skrifr;i honuin, og seiufra s'ðan þjón nvi-iS það. !
J>að var svo æfinitýraleg't, »g Jrað féll alls ekki í j
stmekk eitsks prúðttnetinis. Auðvit-aö var það sa't't, |
að hann hafði eiinu sinni elskað lvana, og tvú dáðist j
hann að henni, eti hún var nú attnars tnanns kona, j
og hantt æruverönr tnaöur.
Hatvn hatði t.ekið sér nærri, |x-gar hann mátti
hætta 'ttö hugsa utn hana. Ilann hafði «>ít lnlgsað |
166 SÖGUSAKN HKIMSKRINGUU
til iKttnar, og varð g.fraður vfir að liitta h.mn afrtur,
og gfraddist yfir, að gtiUt oft séð og talað við hanu,
en ekki kom hotium til Imgar neitt s.-m ékki mátti
vera. Jv-að var varla til sá nvaður, er virti tneira
hedtmfrisíri«5 og helgi hjóna'bands ns, en Care-n lá-
varður.
”því gat hún ekki talað tvm ]x-tta við nvig meö-
an ég var þar?” hugsaði hann. “Mér frefrlur þetta
ekki. en ttr þvi hún er spöusk kona, meinar hún vist
ekkiert ifrt tnvð ]>essu”.
Kkki varð hatin anægðnri, þegar haivn liaföi L'sið
bréfið, sem var á ]xssa freið :
“Kæri vinur minn! J>ér lia.fið alls ekki ver-
ið vingjarnfregur vdö ntig í kveld, — ég er svo
firvfTg' -K„ lífið er svo leiðinlag't! Kg fer á
morgun til Signor R ubinios til þess að láta ináfa
mynd ai mir. J>ér verðið aö koma þatigað, því
«g jj«eri ekkert út um, hvernig hún á að vera, fvr
en J>ér konvið. J>ér verðið að konvu. Njta".
lionum likatði afrls ekki tóttninn i bréfinu.
"Kg lveld, að hún muni ekkert eftir þvi, að hútt er
gif't”, sagíYi hann við sjálifan sig. Kn svo kom hon-
'tnt í hug hið töfrrandi fagra andlit hvnnar og hin
svuirtu tindrandi augu.
“Hún tneinar ekkert með þessu, hún er bara
svona j"erð”, hugsaði hann.
Attí ftanti að fara ? Saluviz.ka ltans og æra
s«>gðu n e i. Kn Nitu myrtdi falla það svo illa, ef
ftaiiii kættíi t-kki. það tok ]>ví ekki, að jaera v-eður
út af Jx'ssu. Húti vissi rkki svo nákva-mlega ttm
etiska siði, og svo gat skeð, að lvún fengi hinar og
aðrar grilhir í hofuðið, e«f ltann neitaði henni um að
kottva.
Haun áss-Ui svr að fara, og biðja I.ady Aðal-
f
t