Heimskringla - 19.03.1908, Qupperneq 4

Winmipeg, 19. tnarz 1908.
HEIMSKRINGLA
Kennnru
íslenzkan vantar viö I)iana S. D.
No,- 1355 (Manitoba), frá 15. apríl
næstk., eöa aö minsta kosti frá 1.
tnaí, í 6 eÖa ý mánuði. Lmsaekj
endur veröa aö hafa 3- ,eö;i 2. stigs
“Professional Teacliier’s Ccrtificate'
og eru beðnir að greina frá æfingu
sem kennari, og hvað mikiö kaup
óskað er eftir.
Antler, Sask., P.O. Box 145.
MAGNTJS TAIT,
Sec'v-Tneas.
S v a r
Gott kjöt.
Allir þurfa nð óoröa “gott”
kjöt um þennnn tlma árs. Og
ef þrt vilt vera viss um að fá
“gott” kjöt þá pantuðu |>að frá
C. Q. JOIiNSON
Telefún 263 1 .
X hornÍDU á Ellice ðg Langside St
w/,v/v//'£6/^
KÍKK FYRSTU VKRBLALN í SAIXT
LOt lS SÝNIXGUNNJ.
Cor. Portage Ave aud FoJt St.
Kennir Bókhald. Vélritun, Simritcn,
Býr uiid.r Sfjórnlijónustu o. fi. Kv*ld
ou dag kensla. Sérstök tiisösrn ve tt
einstaklega. Starfshögunar skrá frí.
^VWWW^«V»WllSVi^l»>^A
Winuipeg Selkirk 4 Lake W'peg Ry.
LESTAGANGL'R: —
Fer frá ielkirk — kl. 7:45 og 11:45 f. h..
og 4:15 e. h. Kemur til W'peg — kl. 8:50
f. h. og 12:50 og 5:20 e. h. Fer frá W’peg
— kl. 9:15 f. h. og 1:80 «g 5:45e. h. Kem-
ur til Selkirk - kl. 10:20 f. h., 2:35 og
C: 50 eftir hádegi.
Vöriirteknar meö vOgnnnnm aðeins
á unánudögum og föstndOgum.

Cancer Cure.
R. D. EYANH.sem fannupp
liið vfðfræKa lyf til lækninga
kriibbameÍDiim
ðskaraðallir scm nrt þjástaf
krabbameinum, skrifi sér. 2.
<laga notknn meðalsins, lækn-
ar rttvortis eða innvortis krab-
bamein. Skrifiðstrnx til R. D
Evans, Brandon, Man. 27-8-8
BRANDONS VINSŒLASTA
CISTIHUS
mriiuimrEi,
K. J. PELTIKR, eigundi
liefir öll nútffiur þiegindi.
IfcynlO þetta gistl ■ hú.s.
Á be/ta staO í horginni.
I.iing - vegu telefón 155.
Sumplc roonis.
72Y—741 Rossick Ave.
ItKAMMtA. JI A V
Woodbine Hotel
Stwrsta Billiard Hall 1 Norövesturlandinn
Ttn Pool-borö.—Alskonar vlnog vindlar.
Leunon A Hebb,
Eigendur.
í 23. tbl. Hkr. sé ég, aö einhver
: nic-r alls óþcktur náungi — Sig-
j try-ggur Agústsson að nafni, —
bsftr sett sig í dómarasætiö og
felt allharöau dóm yfir kvæöi mitt
er sungiö var á hinni síðustu
þorræblóts samkomu Helga tnagra
fólagsins hér í bænum. Jafnval
þótt grein hans sé ta-past svara-
verð, söknm þess, aö dómsástæö-
ur hans cru mestmegnis ómerkar
hártoganir og útúrsnúningar,— og
sem ég veit, aö öllum skviibærum
mönnum hlýtur aö veröa ljóst er
hana lesa, — get cg ekki algerfega
leitt hjá tnér, aö svara fáeinum
oröum.
Hann byrjíir á þ\í, að tielja mig
ekkert skáld og tæpast hagyrðing.
Slíkt læt ég mér nú liggja í léttu
rúrni, því “þaö veröur a-tíö hver
nð koina til dyrvirma setn hann er
klæddur'1. Kg hefi aldrei gengið á
skóla eða verið til mcnta settur,
og hefi því ekki búist við, «ð ljóö
min mnndu þykja berá á sér neinn
sérstakan listabla', allra sist í aug-
um hinna sprenglæTÖu stórspek-
inga, í hverra fiokki greinarhöfund-
urinn mun vilja láta telja sig. Hg
hefi sjáMnr aldrei talist vera stór-
skáld eöa hrokast upp a’f kvteðskap
mínum ; alþýða hiefir tekið honum
vel, og það er mér fyrir mestu.
þe.'ta umra'ddíi kvæði gerði ég
fyrk tón kunningja Tivinna, tim til-
tekið efni, undir tilteknu lagi ;
þeim líkaði jxið vel og létu ánægju
sína í ljósi við mig yfir því ; og
get ég þó ekki — með allri virð-
ingu fyrir hinuni lieiðraða dómara
— annað en álitið dóm’grednd
j>eirra engu síðri en hans og snma
jxiirra larvgt um fremri.
þá koma hártO’ganirnar : Hann
segir : “Báran á sæ breytist ekk-
ert, hún er alt af söm og jöin og
rís alt af á ný, í henni er alt af
hið sama efni og hún er nlt af
framknúð af sama afli”. Menn
mættu halda, að maður jvcssi
hefði aldrei séð ‘■‘•báru á sæ”, en
slíkt getur þó v.-irt átt sér stað
því hann mun hafa komiö hingað
til lands aiistan m» Atlantshaf,
og líkiega farið sjólaiöina, neldur
en svo hátt upp í lofti, að hann
liafi ekki gvtað eygt sjóinn. enda
þótt hann kunni aö vera hálleyg-
ur. Jvg heli marga báruna litið utn
dagana, en enga séö, sein ekki hef-
it tekiÖ sifeldum breytingum, ým-
ist íalliö eða risið og breyzt alla
voga að litliti, og vita þó allir, að
hún breytir ekki efnum. Getur
nokkur sá sagt, er séð hefir sjóinn
blæ'lygnan og sléttan, og einnig í
hinum mestu hatnförum upp æst-
van af stortni, að hatin hafi enga
kreyting tekiö? Og vita þó allir,
að frimie.fni bans erit ætíö hin
1 söinu. þaniug mætti ncína ótal
margt fleira, sem bneytist alla-
\hega aö útliti, þó í því sé ávait
hið sama efni.
þá kemur næst sem hann finnur
mír til foráttu, að ég nefni þór
alþýðugoð. Ivn ég lield fast viö þá
staöhæfmg, aö allir Asa guðirnir
æðstu hafi verið alþýöugoð, jvar
sem Ása dýrkun átti sér stað, því
alþýðain tilbað þá alla og trúði á
þá, og ekki hvað sist á þór, enda
voru honum helguö fleiri hof en
nokkrum liinna Asanna, bæði á
íslandi og víðar á Noröurlöndum,
meðan Ásatrú var í h.-iðri liöfö,
sem varaði utn langan aldur. Og
á hann hcitu jaínt konur sein karl-
ar, ríkir og snauðir. Kitt er með-
al annars, sem má marka af tivaö
haun var alþýðu kær, aö við ekk-
crt goðannvi voru tengd jafmnörg
nöfn, karla og kvenna, eins og við
þórs naifniö, bæði að fornu og
nýju. þet’ta hélt ég hver hoilvita
íslendingur ætti aö vita. Til frek-
ari sönnunar þessu atriði skal ég
tilfœra þær setningar. úr ritgerð
háskófakennara Dr. Aj Olrik, sem
mér 'barst í bendur nú samstnndis
þær hljóða þmnig :
“þór er vemdargoð gegn tröll-
skap, sjúkdómum og allskoaar
hættnm, að nokkru leyti líka ak-
uryrkjugoð”. Og ennfremur :
“þór hefir fengið mjög skýra
mynd, ekki að eins sein hiivn
þrúðgi Ás í trúsögniinum m?ö
gleðibragðitiu, h ldur og þýðitig
hans fyrir trúarlífið. Hann var
verndargoð gc-gn ölhv illu. f tni-
sögntinum cr hann sá, sem eyöir
tröllutn og jötnum, og í trúarlff-
inu heita íneiiin á hann gegn sótt
og hungrj, og með hvamarsmerki
hans vígja monn sig frá vöggu til
grafar, og sctja Jiað svo á sjálfa
gröfma til vernar grafarhioLginni.
Hann verndar og pinghclgina, og
þegar v ik u skjfit ingin kotnst á,
varð þórsdagurinn htnn altnenni
þinigdagur. ILár við bætist, að
hann, frá því að vera þrurmiguð,
er orðinn veðurgtið, og að á hanu
er beitið til afls, svo hann verður
líka hergnð og garpa, sem hafa
inætur á kröftmn í köglum. Yfir
öllu hans athæfi er ennfremur kát-
ínu og lagsmcnskubragiir. Ilann
er öflugiir og hjálpsamur vinur og
verndari mannkyrrsins’ ’.
]>etta held ég nægi til að sýna,
að fleiri en ég hafi þá skoöun, að
þór hafi vi-rið tignaður og tilbeð-
inn af alþýöu inatvna, á Norður-
löndum og víðar, í beiöni.
þá kenmr trúar vandlæ tarinn
frani' á sjónarsviðið og bregður
iTtér tvin “goðgá", aem hann þyk-
ist byggja á því, að ég ttndan-
skilji ekki guð almáttugan, j>ar
scm ég segi, að guðirnir vcrði
ganiiir og gtti, senv nvennimir,
orðið fyrir áhrifimv ellinnar. Satt
að segja kom mér ekki til hugar,
að nokkur inaður væri svo ein-
faldur, að lvann misskildi orð mín
•jvessi, enda þckti ég ekki greinar-
höfundinn þá, og verö ég því að
biöja velvirðingar á því, að ég lét
enga skýring fyfgja. Kg hefi nldrei
h.-yrt j>aim alinát'tuga guð, Siem
vér trúum að til sé og stjórni al-
heiminum, taLínn meðal hinna
mörgu goða eða guða, sem. menu
uf ýmsum þjóðum, á ýinsum tím-
um, hafa tignað og tilbeðið um
fengri eða skieimri tímabil, og sem
bæði að fornu og nýju eiu ýrnist
kölluð goðin eða guðirnir i fleir-
•tölu. Kg hefi ætíð álitið Jximi ei-
lífa sanna guö ekkert eiga skvlt
við þá guði, enda aldrei heyrt
það naftv nefnit í fleirtölu. Iiti fík-
loga álítur groiiuirstniðtiriiu 1 j>að
iniður vísindalega rétt.
Kg ætla svo ekki að fjölj-rða uiti
þeitta meir. Kg vona, að ég hafi
með línum þessum leitt rök að
því, hvor réttast hefir fyrir sér í
J>essuin áminstu artriðuni. Að ciivd-
ingu læt cg grriniar s nti ð inn vita,
að þó aldrei niema hann kunni að
byrja á nýrri áreitni við mig, býst
6g ekkí, við, að svara honuin fram-
ar. Kg álít að J>etta frumhlaup
hans sé nveir sprottið af fram-
hleypni og fávizku, en öðrum verri
hvötum, og get því vorkicnt hon-
um.
S. J. Jóhanneson.
Úr bréfi frá Alberta nýfendn, 2.
marz 1908 : “Fréttir skrifa ég eng-
ar í blaöið. Tíðarfar hefir verið
líkara vorveðráttu en vetrar nú
um undanfariiin tíma, ber angur
og hörsi «1120 va/gna, og sem sagt
eiginlega ekkcrt leiði með vagn eða
s-leða, — og er ekki alt fengið meö
VTeðursæfdinni. Útigangs peningur
«r akspikaður, enda fóöurtegundir
1 fágu verði, $4—5 markaðsverð á
hey ’tonninu. Sláturgripir seljast
fyrir y/^c pundið (lifaivdi vigt), og
svín 4C. Meiri framfeiðsLa auðsjá-
anleg en eftirspurn. Iíngir nafn-
kiendir dánir ný’lega, — fólk flest
við vanalega heilsu. Kg sendi þér
fátvr línur um norðurland Canada,
ef þér þættu þær jvess virði, að
prenta ei’tthvaö úr þeim (áður
prentað i “Kdmonton Bulfetiu”).
Kg man sem í drautni sumt er }>ú
síigðir í Heámskrýnglu um Kdmon-
ton og uorðurlandið, er þú varst
innflytjenda agent fyrir 14—16 ár-
um síðan. ]>á auðvitað sintu því
engir landar, og liklega ekki írekar
nú. Með þökk fyrir hið liðna, í
von nm þol bg þrött á tiinu ö-
komna”.
SPURNING. — Eru ekki allir
btiendur í löggiltu skólahéraði í
Mani’toba skyldir að gjalda “Spec-
ial School rate”, ef natvðsyn kpcf-
ur ? — Hvcr er núverandi ínenta-
niálaráðgjafi í jManitoba ?
S v a r : 1) Allir þeir, sein eru
á skattskrá sk«1 ahéraðsins, eru
skylddr að greiða “Special Rat.e”,
ef nauðsvn krehir.
2) Hon. R.G. Coldwell.
Ritstj.
C. O. F.
Court Harrj' No.
2
Stúkan Court Garry No. 2, Can-
adian Order of Foresters, heldur
fundi sína í Unity IíaJl, horni r.om-
bard og Main st., 2. og 4. hveriv
föstudag í mánuði hverjutn.
Allir meölirnir eru ámintir utu,
að sækja þar fnndi.
W. H.OZAIiD, REC.-SEC.
Fre« Press Ofticíf.
í'lNmiinioii ImiiiIy
XOTRF. DAME Ave. BKANCH Cor. NeniSt.
Vér seljurr peDÍnKaávísanir borg:-
anle^ar á í.slaudi örtrum lönd.
Allskonar bankastörf af hendi leyst
PPARISJ ÓU.S-DEILDIN
tekar $1.00 innlaK og yíir og flrefnr hwztu
ífildftndi vexti. sem lo*gjHst viö mn-
stieöuleð 4 sinumn A Ari. :-M).
júní, .‘J0. sept. 31. d#*sembr
oif 3 1. iii a r c h.
* átryggiö
A. S. BAKKAL
Selur likkistur ow annast um útfarir.
Ailur útbúnaöur s& bezti. Eníromiir
selur hauu al .skouar miunisvaröa og
leKSt^i UH.
12lNena St. PliOtm
MARKET H0TEL
A móti
markaöuum
146 PRINCESS ST.
P. O’CONNELL, eÍKandi, WINNIPEG
Beztu tegundir af vÍDföngum og vind
um, adhlynning góð húsid endurbætt
The Hotel Sutherlanc/
(’.or. Maln og Sutherlund zlve.
(’.. F. BUNNELL, eigamli. Winnipeg.
Kostar $1.00 og $1.50 fi dag
TKLEPHONE V í S
Allir skemti- og ‘Business’ sta^ir í bœn-
um nálægir meö HtrætisvOffnum
sem hjé dyrunum renna.
Department of Agriculture and Tmmigraiion.
MANIT0BA
Land mfiguleikanna fyrir bæmlur og liamlverksmenn, verka
menn. Auðnuböl landleitenda. þar sem kornrækt, griparækt
smjör og ostagerð gera menn fljótlega auðuga.
AEID 1906
1. H,141,537 ekrur gáfu 61,"250,413 bnshels hveitis. Að jafna^i
yllr 10 bushel af ekrunni.
2. Bændur lögöu yflr $1,515,085 f nýjar byggingar f Manitoba.
3. I Winnipeg-borg var $13,000,000 varið til nýrra bygging.
4. Brtnaðarsköli var bygður í Manitoba.
5. Jjand hækkaði í verði alstaöar f fylkinu. Það er urt frá $6 til
$50 hver ekra.
I Manitoba eru 45.000 framfara bændur.
í Manxtoba eru enþá 20 millfón ekrur af byggiíegu óteknu
Abrtöarlandi. sem er f vali fyrir innflytjendnr.
TIL IIST TAdsT L. L^dNT
komandi til Yestur-landsins: — Þið ættuð að stansa f Winniþeg
og fá fullar npplýsingar um heimilisréttarlönd, og einnig um
önnur lönd sem til sölu eru hjá fylkisstjórninni, júrnbrautafélög-
um og landfélögum.
6
Stjórnarformaður og Akuryrkjumála Ráðgjnti.
Skrifiö eftir upplýsiugiini til
.fosepli Knike. Jn« Harfnev
fii7 MAIN S L1., WINNIPEG. 77 YORK 8T„ TORONTO.
T.L.
H^itir sé Yindill sem allir -^ykja. 4iH vcrsvetrna?*\
af jþvi hann cr þaö iæsta sem irtonn gcta reykt.
íslendintfarj mnniö eftir aö biöju um rJ^ #
(VXIO.N MAf)E)
Weitern Cígar Factory
Thomas Lee, eÍRandi Wiunnipeg
Reáwoofl Lager
^Exira Porter
Heitir sá Deztí bjór som
búin er tíl i Canada.
Hann er alvep; eins ,óð-
ur ok hann sýnist.
Ef bér viljið fá það sem
bezt er og; hollast þá
er það þessi bjór. Ætti
að vera á hvers manns
heimili.
EDWARD l. DREWRY
Wannfactorer & Importer
Wmniiæif, Canada.
AÐAUIEIÐUR
199
hann heimsó’t’ti hana á hverjmn degi til að vita nær
hún óskaði sa*nfyl’gdar hans.
Herbogann gTuniaði ekkert. Hontim hit-fði eins
vel giebað dottdð í hiig, að lávarður Caren stæli silf-
urmunaim hans, eins og hann léki á.staræfintýri við
korni hans. Hann hafði of göíugan hugsunarhátt til
að gata látið sér detta slikt í hug.
Kf hiertogai'iinan var í leikhú.vimi, var J>aö ckki
nema náttúrk'gt, að kunrsingi hcinvar ka-iii'i til lienn-
ar og taiaði við hana.
Kf maðnr g-ætir sín og he-fir augun opin tyrir öll-
ym fneistingum, sem fyrir kuinm að korna, þá cr alt
gott. Kn gte\-mi hann þessu, og láti svæfa árvekni
og skyn.se-mi stna, er vegurinn fvrir óvLninn opinn.
Hiertogainnan hugsaði með s'r : “þegar ég hefi
náð honum á mitt vald, þá veit cg hvað ég skal
gera : Kg hiefl auð og völd, en hvað stoðar mig
'það ? HieÍTmirinn beygir sig fj-rir mér, memi liggja
fyrir fótum mír, en hjarta mitt er dautt og kaft.
Kg vil lifa og elska, og sjá að hverjti mér verö'ur
þaö”.
Hún reyndi að koma sér inn undir við Ixidy
Caren, nióðir lávaröarins. Iícnni þótti ekki ráð-
legt, að hafei hana á móti sér. Ilvenær, sem hún
h’i't’ti I/ady AðaJboiði, taiaði hún við hana, eii mieð
hverjtim diegi óx hatur ht-nnar til hiennar. Hún sá,
eins og allir aðrir, að láv-aröurimi var orðiun seni
annar maður við konu sína. Hann var nú ætíð
hlýlegnr við hatta, ráðiærði sig í öllu með b.-nni, og
spnrði hana oft, hvort hún óskaði ekki einhvers, sem
bann ga-ti veii’tt henni.
I>ady Aðalbaiður var mjög vinsæl. Fólki þót-ti
miklu meira til bennar kotna t-n bertogainnunnar,-
sem var mjög drambsöm, og ciigu likara en hún fvr-
irliti si’tt eigið kyn. Sérstaklega dáðist bertoginn
«ð Aðalheiði, og talaði oft um hana, og kona hans
200
SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
samjiykti það irteö honum. Hún var of kæn til að
l’áita sér mn nninn fára, að henni geðjaðist ekki að
I.ady Aðal’heiöi. Hún talaði alt af um Aðalhpeiði,
sietn faltego. og jtidisteg-a kouu. “Hún er róleg og
falteg”, saigði him, ‘fen alls ekki fjörug, og saint er
hún sketnitáteg”. Kaftjeiiiii Randolph lieyrði einu
sinni til og spurði bertogaimiuna, liverja meiningu
hún feigöi í orðiö fjör.
Ihcrtogainnan feit brosandi til hans. “Menn
leggja mi mirgvístega meinijigu í þaö orö, en mein-
dng inín cr, aö geta skeml, ftillu luisi af gestuin”, og
hún hló góðlátk'ga.
“Kg Ivefl aldrei beyrt komi tala af jafnniikilli
fyndnd og þnekking-u sem Iaady AÖaJheiði”, sagði kaf- j
te’inn Randolph, ”og ég Jx’kki enga konu betri liæfi- j
kitkum bnina og jafnviðfefdna í frainkomti sinni, sem ,
haiia”.
“Jxr takið svari vina yðar, kafteinu Randolph. J
pér yröuð víst mjög ánœgður, ef ég segði Lady AÖ- I
alfiiejöi fullkomna í alla staði, og ég vil gera það yð- j
ar vcgtiav.
“Nei, ekki miín vegna, heldur vegna rétttetisins !
og sannleikans”, sagöi hann. Hertogainnan reidd- j
ist ckki, icn upp frá þessari srtiindn varaöist hún, aö !
tala unv I/ady Aöalheiði, þiegar kafHteinninn be<yrði til |
Ivoks var hiertogiiin orðinn sárleiður af aö vera í '
I/ondon, og kona hans sá, að hún varð að láta und- ,
an hotium.
“Mér geðjast eikki að liflmi í London", sagði j
hann. “Við verðum ná't'túrlega vegtva stöðu okkar
að dvelja þar vissan títnia, en ég uni mér miklu bct-
ut í svertaloítinn”. \
Hertogainnunni íanst nú rcyndar J>að vera sama. .
Kn þá varð hún að fvaéa Jxvnn með sér, sem henni ,
þótti rneira tdl koma en manns síus. Alt í einu j
AÐALHKIÐUR
201
doitt hemvi ráð í hug. Hiertoganutn geðjaðist svo
vel að Carens hjónunnm, því þá ekki að fiara með
þaim til Brookland ? ”
Saitna dag kom Cartn lávarður að hnna.
Hertogjim var ekki heima, en kotva hans var cir í
herbergi stnu. Honutn var vísað Jvangað inn. Hún
þótitnst vita, að hann myndi komá og hafði lniið sig
undir, að taka 4 nvótá honiun.
Rauðíeirtimv ljósbjarma sló yfir herf>ergið. Hvít
’blóm stóðu hér og hvar og tóku sig út som stjörn-
nr. Sjálf var hún í hvitum kjól, bryddum með
rauðum böndum og nieð blóin í hárinu. Hún- hull-
aði sér upp í hæ-gin<fastól og hafðá rauðan flauels-
kod<la undiir höfði'nu. Hún hrcyfði sig ekki, er lá-
í, en brosti glaðtega framan í
k 0111118 Fiinduð
fyrst þár hcnnsóttuð
t
vill ríða eitthuað
varðurinn giekk inti
hann.
“Mér þvkir vænit uni, að þér
þcr á yður, að tnér léiddist,
tnig?”
‘’‘Kg hélt, að Jxér vtlduð ef til
vit. Veðrið er svo gott í dag".
Kún stundi þungan. “Nei, ég verð nu að sjá á
bak hinni inestti ántegjvi bis njíns”.
“Hvcrs vegna?”
“Kg hteifi saigt yður, að liertoginn er svo sér-
sinna, að hattn vill ekki lofa nin-r aö riða út með
iKÍmim mma yöur, og tiú líður óðum að þ&ian tima.
setn við verðum að skál ja”.
“Við förutn ekki strax í bnrtti úr Londou”, sagði
ha nn.
“En við förum”, sagði liún. “Hertoginn vill
ttieð engn móti dvelja liér leivgur, og ég vv-rð að gera
eins og hanu óskar. ó, hvað ég niun sakna sam-
veru okkar! ”
Láva'töurinn leit út, eins og hatxn hef#i or#i# fvr-
202
SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
ir vonbrigðtim. “Kg hafði ekki hugmynd um, að
Jváð feeruð svotva fljó'tt. Við mumttn sakna ykkar
mjög. Ilvenær fardð þið?”
“Hertoginn ræður því. Við geturo ekki íarið til
heiim.ilis bans, 'því Jxið er verið að breyta höllinni,
og a meðun gvt ég ekk’i lagt á mig að vera þar, —
hnyndu inír J>vi, að hiatni fari til búgarðs síns uppí í
landd. I’að verður siem fatvgelsi fyrdr mig, en nátt-
úrtega verð ég að fara að viJja hans".
Ilonvwn fanst hún’ vera svo góð og auðsveipúl.
Hann sá tár læðast ndð’iir kinnar lnemiar.
“Kg vildi, að ég gæti eitthvað hjálpað vöiir,
Nita, tnér tiekur svo sárt, að sjá yður svotia hrv’ggu”
“Kg kvarta ekki. Hvernig líka gæti ég það?
Kg li’i’fi alt til alls".
Afitur kotn homini í hug, hve þolimnóð hún var.
“Get ég nokktið hjálpað yður, Nita?” spurði
hánn.
Hún ’tedt brosandi framan i hann. “MuiiJiiö
þér reáðast, ef ég segði yður, hvað mér detittr i
hug ?”
•‘Rcdöast? Ned. Hvernig get ég þ.ið ?
“Mdg laivgar svo mikið til að sjá Brooklaiid, r.ig
langar svo til að dvelja Jxar nokkrar vikur. Mig
befi alt aif langað svo tal að koma þangvö. þar
gæitum við riðið trt og skiam't okkur vel".
Lá'Varöurinn sitóö ttpp og roðnaði út undir C’iru.
*’‘Kn tnyndi hertogiim vilja þiggja bedtnboð aö
Brookland?”
“Ef 'þér bjóðið honum, skal ég sjá um, aÖ larn
Jiággi Jsaö".
|>egar Caren var tarinn, sagöi hún brosandj v'ð
sjá'lfa sig : “Kænska, fastvir ásetningur og góð
hailibrigð skynseotni, gct n r niiklu tál leiðar komáö'.