Heimskringla - 21.05.1908, Blaðsíða 4

<
*
4 bls.
WINNIPEG, 21. MAl 1908.

heihskeingex
Ýmsar
ástæður
eru fyrir því að vér höf-
um eins gott kjöt og' riok
kur annar kjötsali f bæn-
um Reynið hvort ekki er
C. Q. JOHNSON
Telefón 2631
Á hnrninu á Ellice og Langside St
FÉKK FYRSTU VERÐLAUN Á SAXNT
LOUXS SÝNINGUNNI.
Cor. Portage Ave aud FoJt St.
K<3nnir Bókhald. Vélritun, Símritun.
Býr undir Stjómhjónuatu o. tl. Kveld
ok da^ kensla. Sérstðk tilsögn veitt
eiustaklega, Starfshögunar skrá frí.
DR. A. E K E R
Sérfræðingur f Augna-, Nef-,
Eyrna- og Holdssjékdómum.
Qrand Forks, N. Dak.
Sendið Heimskringlu til
vina yðar á Islandi.
Cancer Cure.
R. D. EVANS, semfannupp
hið víðfræga lyf til lækninga
krabbameinnin
óskar að allir sem nú þjást af
krabbameinum, skrifi sér. 2.
daga notkun meðalsins, lækn-
ar útvortis eða innvortis krab-
bamein. Skrifiðstraxtil R. D
Evans, Brandon,Man. 27-8-8
A. S. IIAKDAb
Selur ltkkistur og annast um ótfarir.
Allur ntbúnaður sA bezti. Enfremur
selur hauu aliskouar miuuisvarða og
legsteina. 'w
121 Nena St. Phone 306
■þráöur gK.ign um mest alla greiu-
inia.
þaö eru oa'Utniaist líkur til þess,
aS hægt verSii aS koma alm«un-
ingi til aS tallast á svona lagaSar
kenuiingar «ú á tímum'. þaS k ekki
aS vera hægt aS krefjast þess af
ielagsskiaip, seim er þess eSlis, sem
é'g beíi sýnt fratn á, aS meSlimir
hians séu á neinn hátt ábyrgSar-
fullir fyrir báttalagi sinu og hegS-
un til orSia og verka, nemíi aS
eius þá stundina, setn þedr sitja á
fundum baus. Ef aS nú þessi miklu
og góSu áihrif t'il si'SgæS'is og
mati'nmgar, sem fiélagsskapurinn á
^L'S bafa, en seim þó aS.nieSlimir
bains á engain hátt eru siSferSis-
lega skvldir til aS bera vitni um,
þiegar lit til íil'nnonnings kemur. þá
veit óg ekki, bVaöa þýSiitgu sliknr
félagsskapur gieitur haft. þcgar
koiniS er út fyrir húsdyr haus. j>á
•eru félagsmenn lausir allra mála r
þeir mega þá liéa o.g láta plveg
eins og þeim sýnist, án þess aS
þeir séu á nokkurti bátt háSir
nokkrum skilyrSiim eSa ákvæSuin
frá hans hálfu. Enda virSist svo,
setn þeim hafi fyHi'legai veriS gefiS
Jætita í skyn á íundunum, eftir
framkomu Jæirra margra aö dæma
stnnidum utan þefrra.
AnuaS máJ er Jra.S, aS óg hafi
meS orSunum : “aS sjúga þær
lægstu og au5virSikigustu nautnir
úit lir lífinu, sem þaS liefir fram aS
bjóða”, gengiS of lamgt, ef aS fé-
lagsska/purinn og málsvarar hans
vilja endilega látæ- þaö heita svo,
aS óg heiinlín'is meS þeiim OrSum
eigi viS Good teni.plíira fiélagssKap-
inn. En óg held því fram, aS orS
þessi megi öllu heidur á'l’tast sem
viSvörunar orS tdl hanis, heldnr en
sem áburSur eSa aSdróttun til
hans aS harnm geri sig sekan í
slíku frajmferSi. En þá kemur til
gneiiinia, hverjar “þær lægstu og
iauðvir5ilogustu nautmir, setn lífiS
befir fram aS 'bjóða”, séu. S.etjum
einnfriemur svo, að óg heíSi meS
þessum orSum átt viS JyaS, aS ó-
siSsem.i milli karla og kventia ætti
sér staS innan funda félagsskapar-
ins, }>á væri hieiSnr og miannorS
félagsmanna alveg ’óskaddað af
Jneim áhurSi, því hann væri svo
heim.skulegur og hlægilegur,* að
eti'gánn mundd annaS viS hann ger a
en hlægja að honum og ekki álíta
þann mann me.S öHum mjalla,
sem slemgdi fram Jjamnig löguSum
staSha’fiin'gumi. því iiúni í fundar-
sal, þar sem oft og tíSivm er sam-
ankomiS hátt á annaS hundraS ul
tvö hundruS manm'S, þá v«eri ósiS-
semis athafnir þar milli pdl'ts og
stúlku algerl. ómögule'.gar, eins og
öllum gefur aS skilja, hve mikla
löngun, sem einhverjir kynnu til
þess aS hafa. Reyndar lítur það
svo út, sem íóLagsmenn viti sig aS
eiiin.hverju leyti seka i J>e.ssu efni,
þar sem þeir undir eins skilja
þessi orS mín á þeniuan veg, og að
þeir meS því gefa almonuiugi á-
tyllu til aS ímynda sér, aS máls-
hátturinn forni, “sök bítur sek-
an”, megi aS einhverju lej’.ti heim-
lærast til þeirra í því efni.
Eg æt'La mér ekki aS fara aS
þrátta um það, við þá soximcnn-
iugana, hverjar sóu }>ær “lægstu
og auSviröiLegustu nautnir lifsins”
því um þaS geta orSið mjög svo •
skiítar skoSanir og þaS mál svo
yfirgripstmkiS, að hér er alls ekk-
ert rúm til aö ræöa þaS, svo maS
ur veröi nokkru nær. En eitt er
þaS sainvt í þessu samibandi, sem
ég vildi fara fáum orðum um.
það eru kuattleíkir (‘Pool play-
ing’) og sLæpiU'gsskapur Gooditem-
plara á knaittíeikaibúsivnU'm (‘Pool-
roomsj, þa.S er öllum kunnugt,
aS Goodtemplarar og auSvitaS
margir fleiri, eySa þar, ekki ein-
ungis ölLum frítíma sínum, heLdur
slæpast J>ar dag eftir dag tímun-
utn saman, þegar aHir sjá og vita,
a.S þeir hefðu geitaS notaS tíma
sinn á annan bátt og á betri og
heiiSarLeigri stöSum. Samt haía
þeir hanigiS }>ar og sóaS hverju
oenti, sem }>eir haifa eiiginast, og
J>aS gengiS svo langt um marga
Goodtemplara, sem ég þekki, aS
þedr bafa þar aí LeiSandi orSiS aS
draga fram LífiS á einn Jyann ó-
hedSarlagasta hátt sem hægt er.
Einnig munu }>e.ss dæmi, aS Good-
tiemplarar, . sem eru fjölskyldu-
inenu haifa slæpst }>ar tímunum
samian, en fjölskylda þeirra liSið
talsvert sakir bjairgarskorts og
klæSLeysis. þaö er alls ekkert út
á þaS setjandi, þó inenn aö af-
loknu dagsverki skjótist inn á hús
Jk\ssí og spili }>ar einn eöa tvo
Jaiiki ; þaS getur jafnvel haíit góð
og upplífgandi áhrif á mann. En
þegar það er orðdS aö svo sterk-
nm og rótgrónium vana, aS tnenn
ekki geta annarsta'Sar veriS en á
húsum J>essum aban J>a«,n tíma,
sem þau eru opin, þá er þessi vani
orð'inn sá löstur, sem drotnar svo
yfir manimium, aS hann ekki Leng-
ur geitivr heitiS a-S ediga sjáLfan sig.
Allur viljakraiftur hans og sdðgæS-
ásmeSvi'tund eru þá oröin svo lötn-
, 11S og nautnasjúk, aS hann ekki
leng’ur hefir neitt siSJerSislegt þrek
tiil að standa á móti ástríðum
J>eLm, sem þetta befir í <för með
sér. þaS er heldur ekkert ofhermi
aS segja, aS knatt'leika stofurnar
séu nokkurs konar anddyri aS vín-
söluhúsunum, sem meinn svo,
rnargir liverjir, þar á eftir geri' aS
avfþreyingar og skemitama heim-
kynni sínu, og svo jaín^el leiSizt
þar á eftir inn á önnur enn þá
andstygg'ilegri óþverra heimkynni.
Til }>essa munu, því miSur, eigi
svo allfá dæmi hér í bæ. þfiS er
.ekki til neins, aS vera aS reyna áS
'breiSa Lengur yfir þaS, því JxvS er
Opinbert leyndarmál, sem miargir
vita.. HieJdur aetti hver sá félags-
skapur, sem hefir JxiS grundvallar-
ma.rkmiS, aS stySjy siSgæöi og
siðmeinningu, að beita áhrifnm sín-
ivm og kröftum til aS stemma
sti'gu fyrir öllu þessu.
Hér í vestunbæmwtt er eitt al-
íslenzkt kna'ttLeikahús, örskamt
frá fundiahúsi Goodteimplara, og
v'irSist miikiH hluti þeirra, einkivm
yngri manna, hafa þar bœkistöSu
sína öllum þeim stundum, sem
'Jyeir geta, og sóa þac út pendnigum
símvm og tíma á þa.mn hátt, sem
ég bér aS framain hefi lýst. Eig-
aindi og forstöSumaSur lvúss þessa
er einnig GoodtempLar.
Sorglegur vottur er þaS um
steifnuleysi, skort á velsæmistil-
finningu, hringland.aska'p og hugs-
unarjLaj'si yngri KynsLóSarinnar af
ísLeinidingum hér í bæ, aS oft og
tíSum, einkum á kveldin, verSur
ekki þverfótaS fyrir mönnum þess-
um á gangsitéittiinin'i fraimtni fyrir
hús<i þessu, og ber }>aS ekki ósjald-
arn viS, aS þeir kasta þá ýmsum
keskini.sorS'ivm aS möninum, sem
fram hjá ganga'. Eftir því hefi ég
tekiS, að íslenzkir Goodtemplarar
eru J>ar í talsvert miklum meiri
hluta,
Heribert Speneier, hie.imsipekin'gur-
inn frægi, sem margir Iislendingar
munu kamnast við aS nafni, þó
færri en skyldu hafi LesiS verk
hans, kom eitt sinn vnn á eitt af
'búsum þessum, o.g sá þar pilt,
sem sýndi þá fraim.úrskaraindi kunn
áttu í spili þessu, aS hann um
stund horfSi undrand'i á.haan, en
sagSi síðan, að hæfileg kunnátta
í J>essari grein væri aUs ekkert at-
hugaverS, en svona frábær kunn-
áitta í hieinni, bæri sa'nnarLeiga vott
um burtsóaða æsku.
AS félagsskapur, sem hefir jafn-
góöan tilgang eins og G-oodtempl-
ar.a Jil.ska.p.urinn raunar befir,skuli
ekki gieta haft sterkari og dýipri á-
hrif á meölimi sína, Iveldur en
íramanriituð dæmi sýna, er mjiig
svo hörmulegt, og skal ég kannast
viö 'það, aS af félagsska.parins
hálfu, þá er þar viö ramiman reip
að draga, «S geta breytt og LagaS
•hugsunarhát't fólksins í þassu eifni.
En þó vík ég ekki frá þeirri skoS-
un minni, að tialsvert mætti i
}>essu efni gera tíl um.bóta, em til
þess verSur íélagsskaipuriinn, eins
og óg áSur hefi bent á, aS breyt-
ast frá því sem bann nú er,
Eg ætía nú ekki aS svo komnu,
að útskýra frekar við hvaS ég neti
átt, þá er ég viöhafSi orSin, ‘‘aö
sjiiigia þær lægstu og auSvirðileg-
ustíi nautnir” o.s.frv., því ég kyn-
oka mér við, áS dr.aga fleiri og
gleggri dæmi íram í dagsLjósiö lir
starfslifi •félagsskaparins og fé.Lags-
manna hans sumra hverra, innan
og utan funda, em ef mál þetta
verSur frekar rætt, og á þan® hátt
að ég finni mig knúðan til J>ess,
þá skal ekki stamda á góSum og
giildtvm sönnunargögmvm í þvi
mál’i.
Sigtryggur Agúatsgon.

/N,
,«*** Ef þér **'
vjljið styrkja þárflegt
Nv

íslenzkt fyrirtæki, þá kaupið og
borgið Heimskringlu

-F. Deluca-
Verzlar meö matvöro, aldiui, smá-kökur,
allskouar sœtiudi, mjóik og rjóma, sömul.
tóbak og vindla. Óskar viðskifta ísleud.
Heitt kaffi eða te á öllum tímum. Fón 7756
Tvœr búðir:
587 Notre Dameog 714 Maryland St.
MIoiiiíiiídii liank
NOTHE DAMEAve. RKANCH Cor.NenaSt.
Vér seljum peuinfcaévísaDÍr borjf-
anlegar á íslaudi og öðrum lönd.
Allskonar bankastörf af hendi leyst
ÖPARISJÓDS-DEILDIN
tekur $1.00 innlag og yfir og gefur hæztn
gildaudi vexti, sera leggjast við inu-
stM*ðuféð 4 sinuum á ári, 30.
júuí, 30. sept. 31. desembr
o g 31. m a r c h.
Til fullkomnustu tryggingar
Vátryggiö fasteignir yðar hjá The
St.PauI Fire &
Marine Ins.Co.
Eignir félags. eru yílr 5 milllóu
dollars. Skaðabætnr borgaðar af
Sau Francisco eldinum W\ mill.
SKULI HANSSON & CO., 55Tri-
bune Hlig., Phone 6476, eru sér-
stakir umboðsmenn.
'KI.YINKKINUI.IT oK TVÆR
skemtilegar sögur fá nýir kaup-
endur fvrir að eius S5Í.OO.
Department of Agriculture and Immigration.
MANIT0BA
þetta fylki hefir 41,169,089 ekrur Lands, 6,019,200 ekrur eru
vötn, sem vevta landimi raka til akuryrkju'þarfa. J>ess vegna
höfum vér jafna.n nægau raka til uppskeru try'ggingar.
Ennþá eru 25 mdlíóndr ekrur óteknar, sem fá tná muS heim-
ilisréitt'i eöa kaupum. '£!$| ||>p| j 1.; , j)
Ibúataja áriS 1901 var 255,211, ivú er hún orSin 400,000
tnanns, hefir nálega tvöfaldast á 7 árurn.
IbúataLa WnMiipeg borgar áriS 1901 var 42,240, en nú um
115 þúsundir, hefir misir en tvöfaldast á 7 árum.
Flutningstæki eru nú sem næst fullkomin, 3516 milur járn-
brauta eru í fylkiuu, sem allar liggja út frá Winuipeg. þrjár
þverLandsbrauta lestiir fara daglega frá Wmuiipeg, og innan
fárra mánaöa veröa J>ær 5 talsins, þegar Graud Trunk Pacific
og Ganadian Northiern bætast viö.
Framför fylkisins er sjáanLeg livar sem litiS er. þér ættuS
4S taka þar bólfestu. Ekkert anltað land getur sýmt sama vöxt
á sanva tímaibili.
TIL FF.IIDAlflANNA :
Stjörnarformaður og Akuryrkjumála Ráðgjafi.
Skriíið eftir upplýsiugum til
Josepli Knrke. Jnw Hartnrv
178 LOGAN AVE., WINNIPEG. 77 YOJiK S'l\; TORONTO.
T.L.
Heitir sá vipdill sem allir "eykjp.. “Hversvegna?”,
af þvl liann er þaö besta sem inenn geta reykt.
ísleixlingarI muuið eftir að biöja um r|'
(LNION MADK)
AVestern 4’igar Fartory
Thomas Lee, eigandi Winnnipeg

FariS ekki f.ramhjá Winnipeg, án J>ess aS grenslast vvm stjórn
ar og járnhrautarlönd til sölu, og ivtvega ySur f'ullkomnar upp-
lýsingar um heiinilisróttarlönd og fjárgróöa möguJeika.
AÐALHEIÐUR 271
hjarta, ftða deyja að öðrum kosti. Henni fanst hún
verða að segja homirn, hve heitt hún elskaSi hann,
hve ó'bæritegt lifiS væri beinni, og aS hún vildi ytir-
gefa alt sifct fcil }>es's að geta notið hans.
Hún var niáföl og skalf aá geSshrærkiign. Hún
kvuJdust meira en unt er aS lýsa.
“þfi'S er svo hiaitt hér. Mig langar út til
'bl'ótnianna. ViljiS þér komia með mér, Allan ?”
Út mieöal 'blómia.mia! Hún þótfcist viba, aS
hann myndi ekki geba neifcað því. Hans innri og
beitri mu’Sur sefcfci sig upp á móti því, en hvernig
áfctd haum atð niuifca henn'i um }>essa litlu bón ?
Honum fanst, sem frefsandi engflill koma til sín,
er I.ady AðVi'Lheiiöur a.Jt í einu stóS hjá þedm og
sagði : ‘‘Hertogainnian fcaia'Si um í tnorgun, að
bana Langaöi til aS skoöa hlómin í kvald. “Allan,
mig''Langar svo t.iil, aS sýna henivi bJómin mín”.
Hann játfci því stTiaix. “þaS er þaS be/.ba, sem
viS geitum gert”, saigði hann, ‘‘kv'eldið er svo fagurt
og JxiS er svo skemtilagt, að sjá gosbrutvnana Jxtyta
yaitninu í loft upp í kve'ldkyrSinnd”.
, En heirtogaiinn.an sagði revgingstega : “Mér
þykir aldrei gaman aö neinii innan um bailan hóp af
fófkii”.
Lady AÖa'lheiiÖur hló góðlátlega. Caren lá-
varSur og ég, myndtvm engan hóp, og ég skal ekki
bi'ðja fleirá að fvLgjast með. Ef yður þykir gaman
að 'bJómiivm., er ég viss um, að yöur mund þykja fall-
egar frauskar rósir, sem óg á. þær eru ljómandi
fallegnt”.
Hiertoigaiiuníiin }>orðd ekki að hegöa sér dónalega
í nærveru lávarðarins. En ef hatur gæfci dreipið, pá
hef'ði Lady ASaiheiður dádð á sömu stundu. Hún
var töl og fcitr'aði af reJði, en það var ekki hægt fyrir
hana, að gera anniað em samþykkja Jvetta.
Hún gckk út meö þeim, og }>egar mesta reiSin
272 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
hafði runnaS af hen.nii, talaði hún við Jxtu. En alt
tal hemniar bar vofct um hæðni og kulda. Caren lá-
varður skdldi það ekki, og fainst það skemtiLegt. fín
Lady AðaJbeiiður óskaði í hjarta sínu, að kveldið
væri l'iðið. Hertogainnan leit hirðuLeysisLega á
hlótrvin, hún dáðíst ekkert að þeiin eða .þóttí neitt
tif þeirria koma. þeigar þau höfðu verið úbi hér utn
bii hálfan klukkutímia, saigði hún, að iblómin væru
alt öðrtt vísi, en hún hiefði btiist við, og fór svo til
henbergja sinnai. Hún hataði nú Lady Aðalheiöi
meirai iem nokkru sinnii áSur, og áseitfci sér á ný, aö
vitvna þann mann', sem hún elskaSi, hvaö svo sem
}>að mynd'i kosta.
LIV. KAP'IiTUIJ.
þrjár rósir hafði laady ASalh^iötir slLtið upp og
sett í vaifcn. Sú fyrsta var vistniS, önnttr byrjuð
aS Jölna, en sú þriðja stóð í blóma.
Að eins þrjá daga, — og svo var vonandi, að
hið föla, .þreytulega andlit Aðallieiðtir, myndi fá sinn
faigra roða aftur. Að eins þrir clagar! þá yrði
alltir kvíði og öll sorg horfin. Hún herfci svg upp.
Hún htvgsaði tneð sjálfri sér, að hræðsla sín væri ó-
þÖT'f, og ekki nærri eins mikif bæfcfca á ferðivm eins
og hún væri að gera sér í hugarlund.
“Eg elska hann svo boi'fct”, sagði hniin við sjálfa
sig, “aö ég 'fcel hvetrt augtiiaráð, sem hann geíur
henni og hverit orð, sem haran talar við híteai. En
það getur skeð, að é.g hafi rangt fyr’ir mér, og óð
mér með guðs hjá'lp fcakist enn þá að vitwva bann”.‘
H'enni varS gengiö inn • í búnm.gs herbergi her-
AÐALHEIDUR 273
togaininuunar, og benni léfctd ósegja.nfcga mikið, er
hún sá fecðakistunia standa J>ar tiLbá'tiia fyrir ferðina.
Her'boigaiinnan hafðd 'hlegiS aS þedm og sagt viS
sjáJJa- sig, að 'það mæbfci gjarnan fylJa þær fyrir sét,
en aldred skyldi hún nota þær framar.
Aðafiheá'S'Ur sá, að bertogainna.n sófcfcL miklu
meira efifcir AlLan, en hann eftir henn't. Hún' las í
hjarfca hertoga'innunnar, og skildi til fulls öll áfortti
hemmar. Hún sá, að maöur henn.ar var algierleiga
óvi'bandi um }>e:fcta alt saman.. V’æri Caren LávarS-
ur látinn ©inráSnr, mumdi hann aldrei gera sig sekan
i niein.u svo óbeiðarfcgu, hvað svo miikið, setn hann
liði við það. Kn þegar frábærlega fögttr, kæn og
ilsktvfull kona freistaði hans, eftir þvi seitn hún gat,
kona, sem hamm hafði fyrir ekki löngu siöam eJskaS,
— þá var ómögulegt að sagja um, hver endirintt
yrðv.
Hún var ekkd viss utn, hvort AlLan var reiður
við hana eða ekki fyrir fr.amkomu ben.nia'r kveldið áð-
ur. Hún bafði að vísu ekki komið öðrtivísi frant,
en gestrisinni húsmóður bar, en hún vdssi elki,
hvort hann hafði skiijð hina réfctu orsök tdl breytni
hennar.
Hann ha.fði veríð rnjög þegjanidítlegur eí'tir að
liertogainnan yfirgaí þrau. Hann sökti sef algerlcga
niðiir í hugsanir síniar, og oftar ern eitvu sioMli varö
hún vör við, að hann horfði á haoa ,• oiins og haun
vild'i reyma að geta sér tU utn luigstinfr hennar.
Sky’ldi hanin redðast benni og fca.pa þolinmæSi
s.'mui, áður en htvn hefði lokið æ'tliinarveTki sínu ?
31 h,ik!i ihann seg.ja benni, að bún mætti ekki ergja her
togainnutia með nœrverti sinni, sem bennii augsýni-
Leiga væn á mótii skapi ? Ef hann gsrSd það, þá
var'aJt fcapað, því hún þorði ekki að óhlýðiniast hon
um. þá var öll viSleitni hienniar til að frelsa hann
274 vSÖGUSAFN HEIMSKRiNGLU
til einskisi Attgu hennar fyltust bárum við þessa
hugsun'.
“Guö hjálpi mé-r, því óg á svo erfift”, sa.göi hún.
Hún reyndii að ifcaka öHu tnieð ró, giekk svo úit og
red.f upp fjórðu rósiniai, og settd hana hjá hdnum, sem
fyrir voru. ►
þó hertogainnan helði ekki ráðið sér fyrir reiði
kveJdið áður, var bún búin að jaifna sig ma’sfca dag
við morgunverðintt. Hún var vLngjarnleg við I,.adv
ASralh.'iSi, iþófct hl!,n saei, aS í lienni hafSi hún fundiS
tnótfcsitiuðumiawn, . er jafnaðist á við hana sjálfa.
Henni fan'st satmt hiún geta veriS hlýfcg og vingjartt-
leg viS hama, því þetfcta. kveld a-tlaði hún sér að spila
út sínu .síðas'ta háspili, — og viona. ög ef 'þa-5 hepn-
a.ðivst henn't., vissi hún að hún tnttnd'i leiða sorg og
stnián yfir höfðuð Lady A'ðalheiðar, — en Jwð var
|>að, serni1 hún óskaði svo hoifct eftir að geta gert.
Á meðan á má'ltíðin'ni sfcóð, sfcakk einhver gest-
annia tipp á því, að gestirnir skyldu skemifca sér við
aS skoðít gróðrarstíurnar, og allir féllust á það.
‘•‘Yður mun þykja gantan aS því”, saigöi kaifteiun
Randolph viö I.ady Aðailheiiði, “jaínmikið ganiian og
þér hafið af blómumi, itg •trúi varkt', að þér hafið j
séð öll hin fögru hlóm, sem finnast þ#r”.
Lady Aðalheiiður leit fra'tnan í Jtafitianmnn og
brosfci svo rautiiafciga, að ltio liarða'Sfca hjarfca hefði
hlofcið að kenna í hrjóstii um hana,
Hvernig gat húm ba.ft ánægju af nokkrum hhtt,
•þeigar hún varð alt af að vera á^ vier.fii, sem henuii féll
svo friámuniaJega 'ilLa1 ? Skyldí hún nokktvrntíma
hafia ánægjti af nokkrtt ? Æjbli ■ hún yrði nokkru
sinn.i hamiimigjusömi ? Myndi hún n'okku'rnit'ima Losna
\ ið sorgir og áihyggjur, og mega baða sdg í sólskitti
og 'gfci&i eins og aðrir gerðu ?
Kaiffcefrm RaindoLph stumdii þuinigan. “Ef hún
heifSi verið kouan rnín, skyldi ég bafa gert han.a á-
V --