Heimskringla - 16.07.1908, Síða 3

heihskeingex
WINNIPEG, 16. JÚGÍ 1908
3 bls
Hlaupa-drengir fást á svip-
stundu ef kallað er á
Phone
4862
WESTERH MESSENCER
SERVICE,
224NotreDame - Winnipeg
Virðingarfylat óaka Viðakifta yðar.
Auglýsinga-Skiltum
Dreyft uy Feat Upp•
A. J. Huckell, ráðsmaður.
JOHN DUFF
PLUMBER, QAS AND STEAM
FITTER
Alt y«rk vel vaDdeö, og veröiö rétt
662 Notre Dame Ave. PJioue 3815
Winnipeg
Strathcona Hotel
Horni Main oe; Rupert Str. Nýbygtogágaett gistiliúsjGest um veitt 011 þsegindi með sann- gjarnasta verði. Frí keyrsla til og frá öllum járnbr. stöðv- um. Beztu vfn og vindlar; og herbergi og máltíðar ágætar.
McLaren Brothers EIGENDUR
Hotel Pacilic
219 Market 1 H.M.IIicka Street ' Kigandi Winnipeg - - - Manitoba T«lephone 1338 Ný-endurbætt og Ný-tfzku hús f alla etaði. V i ðskifta yðar öskast virð- iugarfylst.
$1.25 a D a g
BRUNSWiCK HOTEL
Horui Muin st. og Ruport Ave.
Besta borðhald; llrein og Bjðrt Her-
bergi; Fínuatu Drykkirvg tíentu Vind-
lar. Okeypu Vagn mcetir Ötlurn Train-
leatum, Reynið us» þegarþú ert d ferð.
FERHENDUR.
(Eítir aö haifa lesið Kirkjuþin.gs-
írét'tiir).
Hieilög sálna hii'römig'iin
hjörö utn vilta tajla.
Fjamdi er mieinilieig íátæktin., —
fáum emgan smala.
Kreddu bund'im kristin mál
korma munu þaöan.
Hiér éig held að sérhver sál
syr.gr lítið skaöann.
Alt að tala umd.ir rós
oít lá nærri táli.
J>að V'ill heldur litað ljós
leggja a.f Fr.iðriks máli.
Fr.ið mun veita framtíðin, —
fríð er blessuö Ströndi.n.
Bíðið ívrst með boðskapinm, —
•baeitið hsknialöndim.
Sigurður Jóhaniusson.
— ' '
Fréttabréf.
NOME, ALASKA'
16. júní 1908.
Heiðraiðia Heimiskrinigla!]
þ-aö er nú komiö á ,amma'ö ár síð
an' a.ð ég sendi þér fáoröa fréttar
grieiim, og er þvi síst úr viegi aö
senda þér fáar límur af söm.u teg-
umd mú, vitandi, að þú tekur vólj-
a.mn fyrir verkið, og með því gefur
leseimduim þínuim dálitla hugmymd
um lif og starf'semd þessa' hluta
veraildarimmar, í þe-im hezta búmimgi
setm þú átt kost á.
Vorið 1907 kom ímeð vaanalegum
máttúru viðbur.ðmni., þeiim siem
smjór og ís uröu aö víkja fyrir.
vorsólin: sendi sæluríkar von.ir og
nýtt líf í aillar átitir tal aillrai og
alls. SumariS va.r hagstaatt yfir-
kiiitit aö tíöarfari til, en haustveiör-
átita byrjaöi snemma, byrjaiöi raeS
kuldum með ok'tóber byrjun, sem
hédduat úrtakalítið..* Að öðru kyti
góð veiörá.tta, því ekki ga.t heitiö
að Sin.jór sæ.ist, f.yr en með byrjun
deseimber. Úr því var óstööug tið,
þar til frarm um miöjan raarz, að
hún fór aö jafma sig. Kn engin
verukg' vorhlýimdi bafa emn gent
vairt við sig. Um mið'jan maí voru
hel/.t dálitil náttúru hlýdndi ívrir
nokkra daiga. þann 6. þ.m. (júimi)
snijóaði' og að morgmi þess 7. v.ar
hv it’t fraim að sjó'. Yfirleiitit var
veturinn þó góður, frostavægur og
snjóléttur. tsirnn losniaðii fr.á laandi
20. maí, en er þó emn 4 þvælinigi
talsvert mikill.
Heilsufar hiefir verið fremur
slænnt í vetur, ýmiiskonar stná.-
kvijlar, heiliniargir botmlamga sjúk-
dómar og aörair uppskuröa mein-
se'mdiir. Nokkrar smáslysa bilvddj-
anir afi námaivöldu.m, og fáieini slvs
stœrri moö þreimur til fijórAim) lff-
láitmtn. K5i mörg brjádsemis tdd-
fedli. Nokkuö margir dá.iö og þrír
orðiið' úiti, eitiin af þeitn grískur
kaii'pimaðnr, sie'mí ásatnt bróöur
sírnum áibti kolaoáma iwn 38 milur
hóðtnn, og höfðu miein.n þar í vintiu.
H;tnn a-tla.ö'i þangað til a.ð hafa
•afitiirliit með verkinu í fáa dag.a, og
meið honnim var ánn.ar grisknr
miaðiiir. þaið sk.all á þá vpnskuveð-
ur, og þrjár vikiiT liiðn, svo það
hevröist ekkert f'rá þeiim, etii þá
var fariö nö gremslast eítir þeim,
og fundust þeir báðiir frosnir tid
dauös, aiivmair við hmndasd'e.ðonn,
sam þeiir höfð.u, og bumdarnir þar
lika og höfðu éiti'ð stóran hlu'ta af
líkimu. En kaupimaöurinin var um
tva*r mílur kngra hurtu, og því
óskaddaður af humdutn þedrra fé-
laiga.
Norme baer er tadimn að ha<fa lia.ft
í veitur um þrjú þiiisund íbúa, með
fáa 'þunfalinga, og félagsdíf og
skeniitaniir í betra Xa.gii. Einm skódi
er þar með tvö hundruð netwend-
ur á mismunandi addursskei'ði og
miism<uima<ndi námsstigi, frá A, B,
C. u.pp í háskóla m.t-nitu.n. Krtsbim
trú ier prédikuð af fjórum mi'smun-
andi kork judeikfnim, og þreim aið
aiukii, se.m eftir a'ösókn að dærna,
eru hara' maifnið. þá eru og tvö
dagblöð gefim úit og fjögur viku-
bdöð.
Á veitrum berst okkur póstur
venjudeiga eftir að hann hefir ihyrj-
að komu sííla, setn er vanakga
seiimt' í deiseimber, en svo er það
ekki mema fyrstu tegundar póstur,
og hrafl af annari sort, svo sem
bdööum, seim berast tneð mikdum
Vianskilum.
Suraair og vetur elja menn hér
og erfiða, og þó að á fjöldamuro
sjáist ekki mikil fraimför efmalega,
þá er þó í fæstum tiffe'llum leti
eðu ómeimsku um að kiemma. • það
befir mikið verið aöhafst og. til-
kostað liér síð'astliöiimm veitur í því
aiuigmamiði, að fimma mýja gull-
náimia', eim fiáiir haifa fundist, og
emigiir, seitn geta kallast veruktga
“ r í k i r Fraim'tðin hefir þvi
að voninui til verið lömuð hjá
æði mörgum, ef diæmia rmá eítir
þeiim íijölda írús-i., sem í Vor liafa
verið og eru auglýst til sölu. Á
hiinn bó'gimn sýmast auðié-lög og
efm'airnemm vara órög á ceintunum.
þau ráðast í eitt og ammað., sem
berndir á fraimsýni urn endurgjalds-
voniir í íjarlaegri frainitið, og er
það ám efa svo. það er og nýskeið,
að nokkuð til tnuma hafi verið
simt “Quarts” ('gullgr.jóiti) náma.-
vinnu, og 't-r það, sem þeigar hefir
veriö að því ger>t, m.jög áiitlegt.
það er og lamgt frá, að þessi svo-
kaldaöa “Plaeer” námav’inma sé á
förum. það, sem þeg.ar hefir fumd-
ist, er nokkurra ára áditdegur
foröi, og svo öll sú víöátta, sein
enn> er ósnert og ókönnuð, en sem
tíminn einn og erfiöi gHur ki'tt í
ljós.
það er o.g mikið af námum, sem
haía lítið veröma-ti (“low grade”)
eu seim auðtnenm og auðfiélög geta
með S'tórumi ágóða lagit út í að
vimma með véla úitibúnaði. Sá
vinmu sparmaður, st-m því er sam-
fara, sést ef tal vill hvergii tetur
en í nárna vinnu. — Gull afurðir
veitaarins eru áætlaðar með lang-
rmesta móti. Giillhreinsuin (Sduic-
ing) heifir mti staðið yfir síðam um
og fvrir mi'ð'jan maí, og er þó ekki
nániidiarniærri kláruð emn.
“Uncki Sam” h'eifir byrjað á
tveimur eigin húsa tiindirsitöðmm.
Annað er dómaradiús (Cour.t
Housie), em hiitt er stöð fyrir þráð-
laus skeivti (WireJess Staitiom).
Dómhaisið, sem nO'tað Jiefir verið í
naerfeít ártta ár, er nai álitiö of lít-
ið og lóJegt til þess komar aifnota
lemgiiir, enn í þess stað befir vierið
farið fram á’, að fiá. það fiyrir bæj-
arráðhús (City Hall), og befir rík-
isstijórinm (The Governor of Al-
aska) lofað sínu liðsiumi, að veffa
millimaður fvrir bæinn við ‘Umcle
Sam’.
Fyrsta skip (Corwiiim) kom 3. þ.
m., em í g«>r þaain 15. kotn Vic-
tor’ia og Olvmipia, og tvö önnur
sjást mú. þessi tvö baía leignið föst
í ísmium um vikutíma og mosttu
aeðá mikildi hættu, em kláruðu sig
þó mað liblum skeimdum.
Af okkur löndunum er það »ð
segja, aið við erum “'fáir og smá-
ir”. Öllum líður okkur þó bæri-
kgai. Við erum að freiista gæíunn-
ar -af og, til, og svo aö vaiuua á
milii hjá öðrum'. NæstTiðið haust
réðisit ég og Ed’. F. Edwards i
að kaupa- gaifuvél með tilheyrandd
úitibúnaiði, og fórum að þíða og
grafa fyrir gudli, fyrst í nárna se.m
ég 'áitti', Oig svo fórum vdð í félag
með sviomskum og tókum máima á
leiigu. Á 'báðnm stöðuinum varð
kituu erfið og áraugurslaus, ekk-
ert gudl fon'St, og viið hæittum eftir
að hafa sefit miikimn part veitrar í
cpitn
Abi.K t*r “í-trHerula t’ion”.
Krist Goodmanson, í félagi með
landa Krist Thordakssyni (se.m vcr
ið tefir ter í þrjú ár, on viö eií um
vitað fyrr eum í haust) voru meiri
part vetrar með úbbúnaðd að
grafa og leiita gulls, á.n þess aö
fimna nokkuð. Asgeir Fimmbogason
vann um fjóra máimuöi fyrdr kaupi,
og svo í vor um mámaöartima,' en
varö að hœ'tta af Va slieika í baki.
John S. Bergmann fór fyrir
nokkru síðan til Kougarok, mn
100 mílur liéðan. Hamn æblar að
vinna þar í máma, sem hann hefir
tekið á leiigu.
Frá Hallgrími Öla'fis'sym hefi ég
ekkefft frétt, sföan síöastl. haust,
hamn heJdur til í sama sta ö.
Krist Goodmanscn vann sem
verkstjóri síöastdiðiið sumar við
niámaV'innn, og vinnur við sanva
og fyrir þann sama iþetta sptmar.
Eg verð í téJagd með þýi/kum
manni í sutnar við máimastarf í
SaJomon héraöi. Viö vorum þar
síöastliöið sumar, höfum þar
máima 4 kágu.
Asgeir Fimmbogason hefir, í fé-
lagi með þremur öðru'm, tekið á
leigiu niá'tma ter i Nome béraði, og
vimmutr þar í sumar.
Kriist Thorlaksson o.g Ed. F.
Ed'Wards hafa enn, ekki ráöið vdð
sig, hvað þeir ætla að haíast að
yfir sumarmánuöin.aj. Sá síöar-
nefndi er og hefir ver.ið að vimna
fi-mm tid sex síðastdiönar vikur.
Mér er sagt, að hér sé landi,
bróðir Chr. kichters í St. Paul,
en ég hefi ekki séð hann tiil þess
að þeikkja hann, og veit því ekk-
ert h.vað bann starLar.
Með þökk fyrir það umliðna og
bezitm óskum um fram tið þóuai og
Heimskringlu.
S. F. BJÖRN.SSON.
4-
ÁstVæra, langþjáða íslenzka þjóð,
Aitlants þar íyrir haindan sæinn,
mieð deivfi að senda þér línu eða
ljóð,
ég lyftii þá hatt: Góðan daginn!
Austan uffl haf kom mér atkvæða
-fréttv
er ákaddar vitið og þorið :
Að lagit sé til bardaga Bakkusi
gegm, —
editt tjJessumar langstiærsta sporið.
ö, hjar'ta mitt slær mú svo hedtt,
það ég finn,
fyr’ heidl þinni velferð og sóma,
æðstan því tel ég það ávinning
minn,
mIIIV"I r ....... ———
ef ednihverjnm losnaði’ úr dróma.
Eg kveð vkkur að þessti, konur
og mann,
ég kvieð ykkur, piltar og stúlkur ;
vel'ferðin barma’ ykkar, sóminn í
seran
og samvizkan, guðs-rödd, mimn
túlkur.
Fylkiið þér liði og fvlgist að nú,
fraim langt í títnana sjáið!
Ef til vidJ verður þá orustau sú
hin acðmesta sein að þér háiið.
Sigur er a'uðfengimn. Sýmist mér
rétt?
Sækiið um beiöurimn þjó5a.
Hierfaimgið verðmikið, vopnin svp
lébt,
en valda þó eilífum gróða.
0, sýndu mú, þjóð mín, að sér-
málum þín
sé þínum borgið í höndum,
íra.mar en þar, sem að fávizkan
gím,
í frekustu villimniar löndum.
Ei fátur þér skriSmi eða steyti við
siUiin’,
af ste'fnjunná dram’ má ed víkja.
Heil/'t tir það vörn fyrir hættukg
medn,
að heilbrigðýstjórn mái að ríkjai.
«
Hámark þér settu og hæfðu svo
réitti,
telz/t í þeim stórvægu tnálum, —
þvoðu nú hrein't af þér Bakkusar-
•blett,
banivæn er hálfv'elgjan sáluro.
Líbtu! það vært sefur vö.ggunnd í,
velferðair greiddu því sporvn. *
Týmirðu strikinu, tærdrðu því
límans og andlega 'horimn.
Sýndu nai engin svik cða preibt
í sjálfrar þín trúskaipar máJum!
Hi.ignvittn vitlega heiiLigaim rétt,
því hinsviegar sbend.urð'u’ á mádtim.
Sint'u’ ei um Molhúa sjóndeildar-
liring.,
e5a svíviirtan áfengis tollinn.
Auðvirtu, jairðsettil þess kornar
þing,
í þjónustu með þeim er skolUnjti.
Víst tel éig teimurimn teimbi sirnn
rétt,
helzb eftar atkvæða þingiu,
og nnniaöhvort einkenjmið aetU þér
sett :
“aðdáiin” — ‘‘f'vrirlibmingin”,
Kom nokkur t'il þín svo knvjandi
skálD
Mig kynjar ei, þó ykkur hitn.i!?
Eg afhendi þér þebta allsterjar
mád *
og admætt'iö bek fyrir vitni.
O'LAFUR ÖLAFSSON,
frá Vatnsenda.
Addmghiam P.O., Mam., 1. júlí ’08.
— Nöfnd hcfir ver’ið sebt áFrakk-
landi tid að ákveðá um það, hvort
beppiiogt mumi vieffia að taka u.pp
í iögg.jöf iandsims líflátsdióma fyrir
morðglæpi, og hefir mefimd sú lokifi
starfi símu, og ráðiagt mieð 6 atkv.
geign 2, að löglaiöa á ný lífláts-
dóma. Ástæöain er sú, að morð-
glæipum hafi svo nijög fjölgað í rik
inu sí5ajn slík.ir dótnar voru þar úr
lögmm numdir, að þeir eru nú
orðimir daiglegir viöbur.öir.
inir árciðanlcgustu — og þar
með liinir vinsælustu —
verzlunarmenn auglýsa í
Heimskringlu.
—The—
Criterion Hotel
McDermott Ave.
Nýtt, vandað gistihús
með ágæt herbergi,
vönduðustu drykkjir
og ffmistu vindlar.
Vinsælt meðal íslendinga. Er
beint á móti Tribune bygging-
unni á McDermott Avenue.
MORICE NOKES
EIOANDI
Woodbine Hotel
ðteersta Billiard Hall 1 NorövasturlandÍLu
Tíu Pool-borö.—Alskonar vlu og vindlar.
LeuBon A Hebb,
Kigendur.
SPÖNNÝTT HÓTEL ALOERLEGA NÝTÍZKU Hotel Majestic
John HcDonald, eigandi. James St. West, Rétt vestan viö Main St. Winnipeg Telefóu 4 9 7 9 $1.50 á dag og þar yfir Bandaríkja-snið Alt sem hér er nni hönd haft er af beztu teguud. Reyuið oss.

MIDLAND HOTEL 2.rt5 Market St, Phone 3491 é —
hjýtt hús, nýr húsbúnaður ” Fullar byrgðir af alls- konar vönduðustu drykkj- um- og vindlum í hressing- ar stofunni. Gisting einn dollar á dag og þar yfir.
W. 0. GDULD :: FRED. D. PETEHS, Eigendur winnipeg ::: ::: canada

Jiinmy’s 1 HOTEL | S Rétt á bak við Pósthúsið \
S íslendingar ættu að | c reyna þetta gistihús. í Ö hressingarstofunni er sá ð eini lslenzki vinveitinga- | S maður f MTinnipeg.
JanieN Thorpe, g* eigandi 8 Fyrrum eigaudi Jimmy's Restaurant

ADALHEIÐUR
En 'ásetnimgur hans varð að etigu. Hann hafði
ekki búisit við táruni tennaff, ekki ibúis't við liinni
miklu sorg og örvænti'ng hemnar. Hún vitmaði til
réittlætii.s hains oig meðaumkvnn.ar. Hún hajfði ruglað
svo sajnsa hans, að liaimn vissi varla sítt rjúkandi
ráð, og aldred haiföi hann þakkað guði eins innil'ega
fyriir imokkurn hlut, eins og það, er koma hans kom
og JijáLpaði honum. Aldrei hafði hann dáðst eins að
benimi, eims og þái, er hann tevrði ha.ma taJa. Hanu
skiJdi þá 'tiil diulls hima, hriimi og göfu.gu sáil hennar,
og hainin hugsa.öi þá mieð sér, að addrei yrði bann ró-
legur fyr en hann teföi unjnið ást henimar, — fyr en
hanim teföi bæbt ad'lan þaain kulda, er híinn fyr meir
sýmdi hiemnd. Láitið han;i gdieyma öllum þeim bitru
orðu'in, sierm hanm haiði sagt viö hana. lla.n.n faatn,
suð ásít hemmar imymdi var.pa gleöi og ánægju yfir lít
hanis. Að haimn ga.t ekki öðla®t meitii sælu í lífinu en
þá, aið Lifa mieð henimi í ást og einlægmi.
Hamn iþekbi svo vel hið iblíða lumdarLaig tenmar,
tið ihainín þóbbist viita, að hún mumdi fúslega fyrirgiefa
sér. Hamm var í emgum eia. um, iað Uippfrá þeirri
stundu yrðu þa.u bæði gdöð og haroingjusöm.
En það var samit iemnþá ieártit, sieni skildd þau að,
•kkert nýitit, beldur gamila, LeiðinLegia spursmádiö :
'Hveffsvieigma' ábti hún hajiiin á móti v'ifja lians? Hann
fann mú, að þessi spurming' heimtaði advarlegt svar,
iþví dianm þóttds't fudlviss um, að hún befði alvairlega
og 'gilda ástæðu fiyrir því.
Hiamm varð að komast efbir þessu. það var ekki
að eims af bómri forviitn'i, og sárlangaði hann þó að
fá vitme'skju í þe«su atriði, lieldur f.iimn hamn til þess,
aö á mieðan hanm þeiktji ekkert ino í þetta levn da r-
■mál, mymdi ekkert immilegt samihand tengja.st á milli
þeirra. Nú datt honum í hug, að þe.tta myndi að
eitus vera leyndajrm'ál konu hans, em móðir hans og
332 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
her.sdiöfðiingiinn myndn ekkert Vi.ta um það, eims og
hanm hrafðd halddð í fyrsitu. En hvað gait það veffdð ?
Hooiium kotni ekki til hngar, að eíasb um, að hún |
miyndi segija honnm' það, hvemær sem hamm spyrði
hama utn þaö. Hiawn hafði gefiö henmi mmhmgisuaar-
títna, og hamn hedð þoiLinmóður eftir svari hemmar.
Hann' bæöi undraðisit og dáðdsrt aö, hversn konu
hans haföi farist ved við he.rt'Ogainmiina, og satntimis
óx ásb haoiis tiif hemmar, og hojnmi Langaði til þess, að
alt yrðii setni fyrsrt kLa.pip;ið og klárt á milli þeiirra.
‘ ‘ Húm er miklu fremur engill em kona”, sagði
hamm eiinm morguni vdð sjáJfan sig. “Mér finst ég
alls ekk’i vera tenmi samboðdnn. Aldrei heföi bún
breytrt e.ijis og é.g geirði. Hún er mdklu betri en ég
er’V
Hanm déit það bíða, að nefna þetba við hana,
þatugað tid hertoigainman var farin þaðam, en harnn
veititd konn sintii nákvætna eftirtekti, og hann gat
ekki skddið í þeJrri sorg, sem sýndist að hvíla yfir
henmi. Hi® var bæði orðin föl og mögur, öll fram-
kotna hönmar bar vortb um þrev-tn og sorg. Hún
var næstum magnlaus eftir alla þá ibaráttu, sem
hún hafði ártt í. Hann skildi ekkert í þessu. Hann
hiafði vonað, að nú, þeg-ar hún vissi að hanm elskaði
hatia, mivndi hun veröa glöð og ánægð, en honaim
famsb hún addrei liafa verið eins þreyitrt og áhygigju-
fudl eins og nú.
Hamn itók eimjnig eftdr því, að hún forðaðdst hamn.
Ofitar en ein.u sdmmi hafði hamn ærtdað að ná rtali af
hemnd, em húm hafði þá alb af baxiö ednhverju við. 1
fyrsrtunmi hafði hann brosað og halddð það sbafa af
f‘-jtnmi, em svo sá hanti að húm hafði þjáðsrt af tnegnri
sorg.
Nú var jnjeira em vika síðam hertogaimnam fór
þaðam, og einu sin.ni' sieinni part dags, er Carem lá-
AÐALHFJÐUR 333
varöur giekk í hægðuim sínium skanirt frá Brooklamds,
sá hanm konu sína gangia imn í skógimm.
Nú gait hiaiim tafað við hana. Nú gat hún ekki
Siajgiti, að Lady Carem biði aftir sér, eöa hún væri búin
að lofa Atísu að gaimga' með heinni. Hann hugsaði
| sér, að Láita þebta tækii'Sær.i ekki ónotað og gekk hsegt
1 á 'eiStir hienti’i. Hún sart á mosavö'xmum' sbein við
læk, er ramm þaff.
“Mimin faigri, hræddri fnigl, nú skaltu ekki fljúga
frá mér”, hugsaði diamn. Hann kom hægt við hand-
legg hiemiwar og mefnidi rnafn tennar.
“AöaJ'heiiður, elskan mím, ‘‘loksins te.fi,ég náð þér,
— mú skaLt'U ekki sleppa' frá mér”.
Hainm diafði hmgsað, að húm mundi roðna og líta
brosamdi fraiman í svg, en það brá'St. Hamm varð
I tiæsbumi hræddur, því þetgar hún sá hann, varð húm
náföl af hræðslu, og rak upp Lágt hdjóð.
“Ég vona, að ég hafi -ekki gert þér bilt við, Að-
alheiður ?” saigði hanm hlíðlega.
“Nei, — þjið er að segja, ekki nrikið”, svaraði
húm.
“þiað tíitur út fyrir, að þér þyki ekki væmt iwn »ð
sjá mig”, sagði hann bæði forviða og graniur yfir
því, hveraégi hún rtók á móibi honum.
‘H'ún svaffaði ewgu og banm kemdli í brjósti urn
hama, er hanin sá, hversu hún skalf. Hamn settist við
hlið tenni.ir og dagða band'legginn utan mn hama.
“AöaiLteiðtir, el-sku koniaii mín. Eg er kominn
hingað -tiil að fá svar. Eg kem til að bjóða þéff .alda
þá 'ást og U'mdvyggjusami', ar maður getur boöið konu
simvi, en í staðimn vil ég £á að vita leymdarmiál þitt.
þú neitar mér ekki uin það. Eg gaf þár umdiugsun-
artdmia, og þú hlýtur að vera búdn að hugsa þig um.
þú <ert of góð kona tdd að v'idja halda nokkru leyndu
fyrir tnér’
HÚO’ lerat tdl himims, ednis og hún bæði uan hjálp
334 SÖGUSAFN HEIMSKRiNGLU
þaðaim. Hún þrýstii höndunum að brjósti sér og
leit því næst djaffflega framan í hamni.
“ Allaíi), þú máitit halda um mdg hv.að sem þú
vilb, heigitva tnér edns og þú vilrt', — ég gert ekki borið
hiind fyrir höfuð mér. Eg geit ekki opimberað le'vmd-
armál mibt, jafnved' þó að hegtungtn fyr'ir það yrðí
dauðiuti eða skilnaður við þig”.
Hiann stóð upprétitur fyrir framati haija. “Er
þetba nneiiíiing þin Aðadhieiður ? Neditarðu »ð segja
mér leyndarm álið ? ”
“Já, það geri ég og verð að gera það, þó é-g gæu
íredsmð lífið mieð því. Ég gert ekko. getiigið á bak orða
mimna”.
LXVIl. KAP1.TULI.
Caren Lávaröur var alveig. forviða. • það var ekki
að eins þaið, að hann fékk ekki svalað forvitmi sinni,
held'ur sá hanti', að hér var iro tn'ikilsvarðandi leymd-
arinád að ræða, sem hatin máttd ekki fá að vita um.
Hvað g.ut iþað verið úr því kaman ha,ns, sem elskaði
hamn. svo iniiiiiLega, vaddi heldur skidja við hann, en
se.gija 'honum það. það gait ekki verið neitrt viðvíkj-
an.di honumi. Lif hans var eins og opán bók, sem
allir gáitn lesið. það hlaut þvi að vera eitrt'hvað
hiímtid sjálfri vdövíkjandd, etitrthvað er sneirti foreldra
eöa f.i>ðiingai henniar.
Nú fór baTun alt í einu að hugsa um, hve lítið
haiwn vdssd um ærtt hetiimar. Hanti h-afðd þeigar hann
V'air drengur, hevrt að húai, væri dóttir eimhvers .bezta
vinar föður hans, og hann hafði trúað þyí, og svo
ekkert tn.eira um það hmgsað. þessi vinur foður
hatus hafðt dáið utamlands og á banasæiigin.ná beöið