Heimskringla - 30.07.1908, Qupperneq 3

bbibsksingcx
WINNIPEG, 30. JÚEÍ 1908. 3 bl*
George G,
LENNOX
Selur f heildsölu SKÓ,
STÍGVÉL og YFIRSKÓ
150 Pórtage Ave. East,
Winnipeg.
MARKET HOTEL
146 PRINCESS ST.
P. O'CONNELl., etgandl, WINNIPES
Beztu teeundir af vinföngum og vind
um, aðhlynning góð, húsið endurbeBtt
JOHN DUFF
PLCUBEK, GAS AND STEAM
FITTER
Áli T«rk t«1 Tandaö, og Teröiö rétt
662 Notre Dame Ave. Phoue S815
Wimaipeg
Strathcona Hote/
Homi Main og Rupert Str.
Nýbygt og ágsett gistihös; Gest
um veitt öll þwgindi með sann-
gjgrnasta verði. Frl keyrsla
til og frá öilum járnbr. stöðv-
um. Beztu vtn og vindlar; og
herbergi og máltíðar ágætar.
McLaren Brothers
EIGENDUR
Hotel Pacific
219 líarket I H.UHicks
S treet ' Bigandi
Winnipeg - - - Manitma
Telephoue ÍSSS
Ný-endurbætt og
Ný-tfzku hús í alla
staði. Viðskifta
yðar óskast virð-
ingarfylst.
$1.25 a Dag
BRUN5WICK HOTEL
Horni Maiu St. og Rupert Ave.
£esta borðhald; Hrein og Björt Her-
bergi; Fínitstv Drykkir og Bestu Vind-
lar. Ókeypis Vagn mtetir ÖUvm Train-
lestum. Aeynið oss þegar þú ert d ferð.
Ávarp
TIL ÍSLENDINGA HEIMA Á
FRÖNI FRÁ ÍBÚUM nar-
ROWS OG SIGLUNESS-
BYGÐA.
Kæru landariJ
Allir ísletKÍMiigtar v'esban hiaís
fyigija tni?ð sberkmn ahuipa tíðind-
uffl þeiiim, er njú eru að gerast
h,eiiima á hinu kæra tósturlandi.
Viér hii'gsum til þess trueiö sökniuðá
miargiir, að örlögin hiaía íært oss
fjarri fósturjörð vorri, svo vér giat
um ekká tek'iö beánia.n þáitt í stríði
þvíf er nú er háð um það
hvort hin íslenzka þjó'ð sé réittur
eigarndii landsins síns, og hvort h*ún
hafi ré'tit til að vera til sem sér-
stök þjóð, eða hvort hún eáigá hér
ef'tár að eiins að vera greiin af rá'ð-
ríkri smáiþjóð, sem v>ill hrifsa und-
ir sig eignarréitt á íslandi tál þess
að ginta notað, sér í hag, auðs-
uppspreititnr þess.
Sigur, eSíi ósignr, hánnar ís-
lenzku þjóðar er nú uudir því
komifnn, hvort þjóðán ívlgár þeám,
er toezt haJda fram réibtá henmiar
váð þáugkosniingar þeer, er nú er
v’erið að umd'irbúa heiimia á ts-
lanidi, og fram eága að fara 10.
seipt. næstk., eða hún lætur tælast
af bJíðmiælum, eða gngnar fvrir
hótunum ráðríkra hirðsnáka og
skráödýra þeiirra, er þeim f'ylgja
að málum.
Vér undirritaðir íbfiar Narrows
og Sigluness bvg&a, sendum hræðr
um vorivm og svstrum heima á I«-
landi hlýja kvieðju og hugiheila ósk
mn það, að hinn góði mádstaður
meigii si'gra, og skorum á allé góða
ísle-udi'niga, að fvlkja sér nú unddr
það mierki, er hin ógleymanileiga
frielsishetja vor, Jón Sigurðsson,
hóf á loft. Láutið nú hieróipið: “Vér
mótmælum allir”, hergmiá.la um
fjöll og daii Islands. Skókið úr
þin.gsæitum þieitn, er þér hafið ráð
á, skræftvm þeim, er lögðust flabir
á fótskör danskra stórbokka í
samibandsl'agia neifndáinni, þeigar þér
t'rúðuð þeiiu fvrir yðar belgntstu
þjó'ðnéit'tindnim, 'eiignarréittimtm á
landinu yðar, réttinum til að v.era
frjáls þjóð í frjálsu laruli. Kjósið
þá eina á þing', er þér vitið með
vissu að hiafa drengskap til að
feilla umsviáalausti vélráða frum-
varp það, er nefnt er sambands-
laigaÆntmvarp. Fylkið vður niú í
haldlgóiða fylk'ing, og látið eii
gamiia flokkaskifcitig, c&a flokk.,
stöðu, gfeip.ja yður sýn. Hér er tvm
einifalt máil að ræða, er enigti'm
stjórnvéla skýr.ingum ætiti að vera
hæigt að vefja inn í. S'purniki'gin er
að eins : Hvort eiga ísl'endtnigar
Island, og hvort e-iga þeir réitt til,
að vera frjáls þjóð ? Hrópið nú
allár eirtium rómi, kjósendur ts-
lands : Vér kreíjnmst þess, að
veira viðuíkeiidif sem sjálfstiæö
þjóð, er eigum sjálfir landið vort,
og landihelgina.
Vúr íslen.dingar, er byggjum
þessiar bygðir, erum allflestir kynj-
aðir úr norður og austurhlu'ta ls-
lands. Vér bieinum því sórstaklega
máli v-oru til þeirra, e<r þann hluta
íslands byggja. þér hafið jaiuan
veirið tal'inn framgijarniasti og
þrauitseigas'ti hluti þjóðarinnar ís-
lenizku. I.át'ið nú sanniasit, að svo
sé: eun- Munið það, Austfirðingar,
að forfeður yðar játuðust síðastir
undir einveldið. Heill sé yður, aö
'þér haíið nú fyrstár kveðið úpp
úauðsKlóminin yfir saitnibaudslagia-
f'rumvarpimi! Norðleindingiar, mun
ið það, að Einar þveræringur var
úr yðar lamdshluba. VAK EY-
FIRÐINGUR. Riemnið augúmum
aftnr í tímann, til þjóðfundarins
1851. þ'Á voru það emibæittismienn-
irnir yðar, Eggiert Briam, Krist-
ján Kr'istjánsson og séra Halldór
Jónsson (sem þó var konutigkjör-
inn þámgmaður), sem börðust fvrir
frelsj og rét'ti þjóðariuniaT fremstir
í frvlking foringjans göfiU'gia Jóns
Sigurðssonar. Muuið þá er Bene-
dikt Kristjánsson, Einar í Nesi og.
Jón á Gautlöndum, eir jafuan
stóðu fremstár þegar stríðið var
harðast. Látið eikki falla niður
það mierki, ekki deyja þá hugsjóm,
er þenr börðust fvrir. Hugsjónina:
AUrjáls þjóð í alfrjálsu laudi.
Hrindiið burt úr öllum þedm trún-
aðarstöðum., er þér bafið ráð á,
öllum 'þeim, er safna saur á leiði
yðar látnu höíðingja og vilja
troða oían í skarnið mierki það ex
þedr viildu leigigja líf og blóð í söl-
urnar fiyrir.
Skúl'i T'horoddsen ritstjóri hefir
uú rieist drengitega þetta merki.
Hieill og beiður fylgii honum og
störfum hans! Isleiudiugar, góðir
bræður og systur! Fylkið yður
fast ttndiir þetta merki. Látið ekki
blekkjast af gylHngum hdrðgæðing-
att'Ua.. Gugnið ekki fvrir einkennis-
búningum og emibaettishroka.
“Gætið þér, góðir mienn, þess,
að gieyrna mttn na'fn yðar Saga,
ef þér af alúð og trú
'iðjið til farsældar lýð.
En sú hin fánýta fremd,
er þér fáið af tíitlum og krossum
tíðar það eldsmatur er,
ekkert hjá Sögu fékk rvim”.
Skú'li Thoroddsen hefir munað og
skilið þessi láitlausu orð föður
sins. Mundð þau og skdljið, brevt-
ið eftir þaim'.
þiað stara nú á yöur augu allra
manna, augu allr.a þjóða, þeirra
er frelsi unna. Láitið firamko'mu
yðar verða hinnd ísleoizku þjóð til
sæmdar.
Leggið öruggdr út í stríðið.
Standið fast í fylking. H'edjað upp .
heróptð : Vér mótmiælum' allir vél-
ráða frumvarpinu!
“Gæitd hver sín, en guð yðar
ullral ”
1 umboði um 150 manna:
Á maflinifundi að Norrows þamo
14. júlí 1908.
Sigurgeir Pétuxssoni,
María Jónsdóttdr,
GísH Jórvssott v
Ragttiheiður Gísladóttiir,
Nikulás Snædal,
Páll Kjæmested,
Gedrfmnur Sigurgedrsson,
Á mianntifundi að Sigluuiesi þann
18. júlí 1908.
Pétur Jónsson,
Kristján Pétursson,
Jón Jónsson frá SleðbTjót,
J. Kr. Jónasson,
St. ö. Eiríksson',
Framar J. Eyfjörð,
Jón Methúsatems'son,
S te ffanía S teíf ánsdó'ttdr,
A. M. Freetnan.
*------+------—
Móðurmálið.
(Talaö til stúdenta á
fundi 21. des. 1907.)
Aldarminnáug J ónasar Hall-
grímssonar hefir vakið margan
ftiaitin til umkugsunar utn íslenzKa
tungu.
Svieiun higmaður Sölvason segir
svo í farmálan'um að bók s'inni
“■Tyro juris” :
“þar næst mieðkenne eg, að hier
finnast ógjarnan gömul gullaldar-
orð, sem nú eru komien úr Móð,
og að eig þarímóit heíe stundum
hiálpast við þau orð, sem dregenn
eður samsebt eru af Dönskuttni,
hvað eig helld eingen spiöll ........
og so sem vor Efne í flestutn
Gredn.um dependieca af þeim
Dönsku ; því má þá ecke einnen
vort Tungumál viera sömu Forlög-
um undirorped".
þessi eymdarorð bárnst mönn-
um tiil evrna á ofanvierðrá átjándu
öld.
þjóðin var dauð úr öllum æðum;
httfli hafðd glatað trúnoi á mátt
sinn og mieigin ; þá var það taiið
Hktegast til fra'tna, að herma eftir
ertendri þjóð, semja sig að hennat
sáðum, tala henmar tungu.
Sltk náðurnáðsla itMÓðurmálsi n s
ber órækan voitt um þjóðarbndgn-
un, um litilmiensku, beiigulska'P og
vesaldóm.
En ernm við þá, sem nú lifutti,
sýknir saka ? Er mó'ð'urm'álið ok.k-
■ ar hafið tdl fnlls upp úr miöur-
níðslu undanitarinna alda ?
Líktega halda flestir að svo sé.
Ög það er saitit, að ritmál’ið hef-
ir tekið algerðum stakkaskiftum
síðan daga Sveáns lögimiannis. það
hefir kastað útlenda, danska og
laitme'ska hamnum.. Jxið hefir eins
og losnað úr á'lögnm, og þá lattsn
þökkum vtð ýmsum ágætismönu-'
utn, sem voru up.pi á öndverðri 19.
öld, þeám. Sveánbárná lúgáilssyni,
Komráði Gdslasynd, Jónasi Hall-
grímssvnii o. fl. ísienz.kan baíði til
allvair bam.ingju átt sér öruggt
tylgsni undir tnmgurótumi alþýð-
urnnar. þess vcgna var hettni þ L
vdðhjáilpandá. þessir mienn teiddu
hana út úr felttnum og sebtu hana
i hásæti bókmenitannia. YTið unnum
Jóuasi tm-st, ad því ha/nn hetir
mianflia beizt teitit í ljós, að nútíð-
armálið, e.ins og það lifðá og lifir
-tnn á vörum alþýðunnar, er svo
fjölskrúðugt, liipurt og hljómfagurt
ef rykið er hrist afi, að því ntá
mietð réittu skipa vdð hliö {ormtung-
nnnaT og í flokk mierkustu tungu-
mála hie.ims'ins.
Jónas Hallgrím'sson var upprisa
og líf íslen»krar tungu.
“En hvað er þá orðið okkar
sbo»rf». stðan ha«n og félagar hans
hnigu til moldar ?
“Höfum við gen.gdð til g ó ð s
götuma”, semi þedr vísuðu oss á?
Höfutn v i ð uunið, svo um
muni, að viðre.isn og þroska móð-
urmálsins ?
Nei. það er meináð. .Við höf-
umi ekkert ger t.
Enn ec flest lært 4 danákar bæk-
ur í hielzta altttiennia tmembaskóia
landsiins. Enn tala flestir keunarar
dönskutotetiiding við lærisveina sítta.
Emn er engin orðabók til yfir nu-
tflðarmálið í hedld stmni, engin orð-
beygiingafræði, emgiu orðskipunar-
fræði, eogdm orðsköpumarfræði, alls
emgar nýtar kienslubækur ul að
kemrna mó'ðurmálið. Móðurnt.'ls-
kenslan er þess vegna lítiis virði,
cða einskis, í ftestU'm menningar-
skólttm landsi'Us. Henni er hald:5
uppi fvrir siðasakir, rétt lil mála-
myndar, eins og einhverri hálfó-
þarfri ankage'tu.
það er safit, að málið hefir ailðg-
ast undamfiariom man'msaldur, því
hafa fénast mörg ný orð, sem
femgur er í . En meir hefir þó
diemgst í það af úttendum orðskríp-
um. Farið og talið við verzlunar-
mienn. þetr hada dönsk orð í antt-
ari hvorrí setningu, sem þeim
hrýitur af vörum. S'd'tna er að
seg'ja um sjóm'emn og ið'itia.5armtn n
Allir eru þeir dönskuskotmir. En
verstdr eru þó menbamiennirnir.
þeir gera s»ér að visu ftesibir eitt-
hvert far um, að rita máfið stór-
lýtalaust, en þeir t a 1 a það
tn a n n a v e r s t. Tal þeirr t
er mest mengað dönskum orðutn
og seitninigum.
Uppt í sveitum er emn töluð góð
ístenzka. En þar ftekkar hieldur
fólkáfliu. því fjölgar í kaupstöðun-
tvm-. þeim fækkar óðum, sem tala
ístenzku, þeitn fjölgar óðutn, sem
tala dönsknbtendiiing.
SveiitamiMvn tala ístenzku, af því
að þedr haifa eikki heyrt annað
mál, ekki lært anttiað. E» þeir
virða ltestir ntiá'lið einskiis. þeim
þvkir fratni í því, að kuivna Sáesn
erlemd orð og bafia þau jaiína.n á
lofti, viba oftast ekkd hvað þau
merkja, en ltalda þau hljo'td aö
tá'kna eit’thvað markvert, af því
þau eiu Úttemdi. það er t. d. altal-
að um eitit Ivérað, að þar séu alltr
vt'tmenm kallaðir “idiótar”.
Urvga fólkið h'lkist úr sveitun-
urn himgað í bæiinn t'il vetursetu,
pdltarnir til að# lœra tumgumál —
erlend miál, stúlkurniar til að
“ganga á verk&beð'’ eða læra “mat
arlaigmdng'U”. Og alt lærir það að
tala dön'skubtendifliig.
Reykjítvik er brttgðið um spill-
imgu. Eitta spillingin, sem að kveö-
ttr, það er spiUing móðurmiálsius.
En hana "nefnir en'gvnu,
og hú'tt bers’t óðílugia út yfir land-
ið eiims og 'brá'ðmæjn sótt.
þieit'Uv bl'eondingsmál kaupstaðanna
stikar skessuskrefttm' yfir bygð
manna. Eftir fáar aldiir verður
það komið itvn i afdali,
bvgðina á enda, þjóðána á enda.
þá mun htvn dattð, þessi fagra
tunga feðra vorra., húu, sem er
móftir allra nórranvna mála og íetr-
urst þedrra allra. þá mitnu niðjar
okkar bala og rvta eitthvert
hrogmamál, eittbvað á borð við
Fæ.rey jamá'lið.
því segi ég það :
Istemzk t'tinga er á glötumarvegi.
Má'lið er að spi'liast á vörum
þjóðarinniar. En ef því beldur á-
fram, þá hlýtur ritmálið einmig að
splillast, er tímar lífta, og alt að
giaitast,
það er eins og emgvnn viti aí
þesstt’m vofta, því líkast, %sem vtð
séutn allir úti á þekju, blindtr og
hevrnarlaiisir.
S
Y’ið höfum oft otð á þvi, að ís-
lemdiingar í YTesitvtrhedmd sén að
g'La.tia móðurmáli sinu. Við gerum
gys að þ e i m , þtegat þeir segjast
“krossa strítuma”, en sjálfir
“spá'sertvmi við á fortóiivu". Y'ið
sjáu'm emsku flísarnar vesbam hafs,
em eiygjum ekki dönsku bjálkana
he'ima fvrir.
Nú munu tnieinm vilja skella
skuldifliná á D a n i , kienna þ e 1 m
um það, að ístenzkao emm í dag
“diepiem'derar” af dönskuoini.
En það er röng sakargifit.
það er gaflnall og ljótivr stðnr
hér á iaodá, að kenma sambands-
(Franth. 4 bls. 4.)
inir áreiðanlegustu — og þar
með ltinir vin^ælustu —-
verzlunarmenu auglýsa 1
Heimskringlu.
—The —
Criterion Hotel
McDermott Ave.
Nýtt, vanciað gistihús
með ágæt herberífi,
vöndnðustu drykkjir
og ffnustu viudJar.
Y'insælt tneðal fslendinga. Er
beint á móti Tribune bygging-
unni á McDermott Avenue.
MORICE NOKES
KIOANDI
Woodbine Hotel
ðtærsta Billiftrd Hall 1 Norðvesturlandicu
Tlu Pool-borö.—Alskonar vtn og vindlar.
iiennon A Hebb,
Kigendur.
SPÖNNÝTT HÓTEL
■
ALfíERLEGA NÝTÍZKU
Hotel Majestic
John HcDonald,
eigandi.
James 8t. West. Rétt vestau viC MainSt.
Winnipeg Telefón 4 9 T 9
$1.50 á dag os: þar yfir
• Bandaríkja-snið
Alt sem hér er um hönd haft er
af beztu tegund. Reynið oss.
MIDLAND HOTEL
25ö Market St. Phone 3191
yi/Vtt hús, nýr húsbúnaður
” Fullar byrgðir af alls-
konar vönduðustu drykkj-
nm og vindlum 1 hressing-
arstofunni. Giating einn
dollar á dag og þar yfir.
W. G. Glil’LD :: FRED. D. PETERS,
Eigendnr
winnipeg ::: ::: canada
Jimmy’s
HQTEL
Rétt á bak við Pósthúsið
íslendingar ættu að
reyna þetta gistihús. í
hressingarstofunni er sá
eini íslenzki vínveitinga-
maður f Winnipeg.
Jaiiies Tliorpe,
eigandi
Fyrrum eigandi Jimray s Restaurant
AÐALHEIÐUR 347
iELeiiinii tálheiyrði með réttm b'erragiarfíuTÍ.nn Brook-
iaiv^s þó lvama fyrdir sitt teytd kærði sig ekkert ttm
oafin og eiginir, átt'i hamm ekkert mie-ð að svifba dótt-
,ur sfjta lögmæitum orfi hemnar. Svo lagðist hanm
yeáJcur, og. hanm bjóst við, að hami' mundi dieyja. þá
aefltidi hafliai boð efitir mér.
ts ‘DÉg ligig fiyrir damftamtim, bershiiffíáingi’, mæltd
haarn, ‘og þá litiur miaöur öðruvísd á hlutiíKL em áður.
Ég hefi ekkert birt uítv ar£ miiinflt, og ég hefi líka giert
rétt í því, leav við d(aiuða tnámm erfir Afío'lhe’iöur eáigiur
míuar. Ég eítáxlæt hemmi ekkert hér, em hún skal
erfia Brooklands. Húm er réttm'ætur eigamdi þess.
Élg get ekki diið írá hemmt sem eigmalausrá, þegar
bum er þó lögilegur eigandá að jafnmiklttm eiiginitim’.
‘‘i ‘þér 'brieytið alv«g rétt í því’, sagói ég.
‘þieigar ég er dáinm’, 'bsetiti hanm við, '(þá farið
rtveð bamia tfll Eoglamds, til Desmonds bróðnr mins,
stm við dauða mitm veröur { raum og vexu Carem lá-
.varður. Seg'ið. hoflium Jtað, siem óg hefi haldið
leymidm. Siegd'ð honum eánmig, að efi ég hefiði ekkert
barm átt, þá hefiðd ég aldrei ge,rt tilkall til arfs míns,
«n ég geitd ekki vitað dótitur mána setn fátœkam hetl-
ara. Stgið homufln líka., að á tmeðan hiatlm li.fir eigi
hainn, að skoða Brooklamds sem svna ei'gm, em þegar
hanm deyr, þá erfi Aðailhieiiðttr en ekki Allam eágnnma.
— Tak þessi skjöl : giít'in'giarvotitorð miit.t, vottorð
!um dauða komm mitinar og fæðingu Aðalhei’ðar, og
eríðaskrá mfna’.
“Hamrn lagðá þau í hönd miér, og ég var hjjá hon-
•uai, 'þeg-ax haitfli dó, og svo tók ég Aðalheáði »ð
Jtnér
Takið nú vel efitir, Carem lávarður. Eg fór með
Aðalh'eiði, hdmn rétita erfimgja Brooklamds, með trvér
itil Englauds — Ég get e-kki borið á miótii því, að
föður yðar íélli þieitta ekki illa. Hann haíði alt afi á-
iitið yður s*m erfingja sáac. Honutn þóttd innilega
848 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
væmit um yður og hamm var stoltur aí yður. Allar
horns vondr voru temgdar vdð yður. Hamn hlýddi
tn,eð þolinmiæ’ði á mig, em sagðd svo :
“ ‘þieitita er hart, hexshöfðingi. Aldr.ed nokkurn-
t«mn hiefir nokknr maðnr sitaðið þamm'ig að ví'gd, þeg-
ar ég dey, verður sonittr minm að vísu lávarður Car-
em, ieitii 'hanui eiignast ekki Brooklamds’.
‘ ‘þér verðið gð sadma pemiingitm hamda homuittii,
sagöi ég. Legigrið vissa u.pphæð tyrir, hvert ár, þá
geitur það m.eð timainum orðið lagleg eigm. það er
ósk og válji bróðiir yftair, ’að þér húáð á Brooklamd
meðam þér lifið, «m Aðalhienður — ekki Allam — tekur
v'ið því lef'tiir duuða yðar, sem réttmeetur eigamdd
Jtess.
“ ‘þ.að heíði verið betra, hefiði Jasper sagt mér
þeitta fiyr’, sag&i hamn,. ‘þetta verður þumgt sla.g
fyrir son mdfltm, og hainm er þó svo vel gefinm og fiall-
leigitr dmemgitir. Hann iiefir vierið alimn upp sem erf-
inigd Brooklamds. Hverndg á é.g að g?ta sagt homum
þetita ? ’
‘Látið börnin ailast upp saman’, sagði éig. Aö
öllutn ltkimdtHn gifita’St þau svo hvort öðru, og þá
kemur það fyrir eit't, hver á Brooklamid’.
“þ;essd orð, sem ég talaöi út i blá'inin, sým'ast þó
að hafia f-st rætur hjá föður yðar. ]>ér vitið svo,
hvernng hamm no.taði það.
“Orlof tnifbt frá herþijómvstunnd var tnijög *tutit,
og ég varð að fara straix afitur tdl Indlamds. Eg
fór og S'tóð í þeirri trú, að Desmond Canem myndi
g ra skyldu sína gagmvart Aðalheiði. Hamm skrifi-
aði mér við og vdð. Ilanm sagðd mér alt af, hvem-
ig AðalhiedSi liðd, hvað húm lærði og um fegurð henm-
ar, og mér — þóttd svo vænt um litlu stúlkuna.
“Svo dó h^mm, og sicámma heyrði ég talað utn
giftiingu ykkar. Mér þóttd inniiíega væn.t utn að
heyra það, svo eign.in gemgd ekki úr ættin.ni. En ég
, AÐALHKIÐUR 349
var alt ad hrædidiur tim, að Aðalheiður hefiði á edn-
hvern hátt fórmað sér, — áittiyður áin þess að húm
elskafti yður. Eg ga-t ekki verdð rólegiur, fyr eat ég
hafiði titií'ð mimium eigim aiUigtwn séð það.
“Eg kom tiil að v.itia, hvort hún va'ri bamdngju-
söm. Kn hvað finm égi? Hún hefir verið rænd arfi
sínium. Hún hieíir fóriiif'ært sér fyrir Desmond Car-
em, sem þó allur hr.'imurditi'n álítur beaðursmantti”.
“Hætt'ið! ” hrópaiði Lady Aðalheiður. “þér
dæmið of hart. Deismomd lávarður var alt afi mjög
góður oig umht,-g|g'jus'am'ur við mdig, alve.g ems og
hezti faftir”.
‘•‘Hamm rændd yðttr þó því, sem yður bar raeð
rétitu”, æptd hie'rshöfiðiingdinm'.
“Nei", saigðii I.ad.y Aðalhedður. “Er ekki
Brookiamd heimili mdibt ? í/g lne.fi vitað alt J>etta i
mörg ár, eai ég skvldi hieildur hafia d;uið, en swgja frá
því. Kver var ég? Át.ti ég að taka firá Allan arf
hatts ? Áttijég að teáða yfir hatiin srnáiit, auðmýkja
hanttti, þegar ég viildii svo gjarnan láta lítíð fyrir
hanitti? Sú áttiægju&amasíta stund, sem ég hefi lifiað
á æfi tnimti var, Jtegar ég fann, að ég gat horið alt
Jx'itta fvrir haTtiu’ ’.
‘■‘•þiéff eruð o.£ heiimskutega vifíkvæm kona”, spgfíi
hershöfðimgiimm. “Fg hefi ekki emrn jyi hitt fyvir þa
konitt, er htí.fíá fulla hugmymd mn, hvnð réttlæti er.
Hvað hafia tilfimmiiti|gftirmar að gera með þá sptirn-
ingu, s*sm viðkiemmr rétiti og réttdæmi. Mér J>ótti
•umdia'rleigt, þeigar ég kom tdl Eng'lamds., að lieyra
þetita ekki neifmt á oafin. En svo hélt ég, að úr þ\í
þið höfðuð giíst, Jtvi hefiði það aldreá veirið gert opitt'-
■berti, hvort vkkair áittá Brooklands uipjthaftega. Ekki
daitt miér í hug, að því væri haldið teyndu fyr.ir amitr
ari aðalpersóm.ummi, er bér átti hlut að truáli”.
SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
J M
Á .1 ‘
w«-✓ LXX. K APÍTULI. t »
Máliýfrmtr lneirshöfftingfjams varð æ læ(gri og lægri,
þar tiil seiitta&t liamn entdaði í lálgri hvíslam. Svo
varfí diálítdl hreyfing ntieöal áhevriemda hans. Careu
lávarður hafifti hlustað á sögu þiessa, etnis og hiún væri
diauftadiótnur hatvs. Hið karimamut'tega andlit hans
var orðið fölt sern tiár. J>að var e:m>s og tnargra
ára reymsla hefftd gemgtft yfir hamn. það var hálf-
gvröur kvífti í auigttóiráði ham«, }>egiar bershöíöinginu
að síðustu þaigniaði,. Hiamm ætlaði að tala, em kom
emg'ii orfti upp. Hamm herti sdg samt eáms og banu
gat, og sagftá svo :
“í)g er engiimtt J>jófmr, hershöffíingi, og hefi ekkert
inm alt þeitbíi vitað. Eg er eins og eyðálagðtu: mað-
ttr. — ívg li'élt, að faftir tniinn h.ffti verið hámm mesti
heiiftttrstnia'ftur, og ég trúði etins stiat't og stööuigt á
hatm eiitis og ég trúi á guð”.
Hamm var tnngur og strrkbyigður maður, em 4
meðain hain.n s.ngfti Jsetta, runmu kár niður kitœax
haittis og vardr hams skulfu.
I.ady Aða.lhieiifíur gekk tíl bams. Kúm lagði bafltdr
legjgitinm trm háls hiams, — fyrsta ástiaratlotáð, seín
httiu liaffíá nokkru sinmá svmt hontttn.
“Allam, kæri maðurinm mimm, táktu J>ér þetta
ekki svona nærri. Ivg jxekki svo vel, hve göfugur og
gófí'iir Jtú ext, og ég vildá heldttr hafa far.ið héða* og
aldried séð þáig framar, en að þú fengir að vita þeitta,
— elskan min.. það stciiidur alvog á sama, hvort
okkar ábtii Brooklamids upprunalega. Nti eigum við
bæði þessa eign. þetta var eittii veggurinm, setn var
á miUi okkar. Nú, þegar þú veizt alt, sendiir þú