Heimskringla - 03.12.1908, Blaðsíða 3

BS1BSE3KIHGEK
WINNÍPEG, 3. f)EÖ. 1908.
bls :t
‘"roslin'hotel"1
115 Adelaide St.
Winnipeg.
Bezta $1.50 i-dag hús í Vestur-
Can»do. Keyrsla ÓKeypis milli
vagnstöúva og hússins á nóttn og
degi. Aðhlynuiug hius bez’-e. Vid-
skifti Isleudinga óskast. William
Ave. strætiskarið fer hjá húsiuu.
O. ROY, eigandi.
SPÖNNÝTT hótel
ALGERLEGA NÝTÍZKU
Hotel Majestic
John HcDonald,
eigandi.
James St. West, Rétt vestan viö Mair St.
Winnipeg Telefóu 4 9 7 9
$1.50 á dag osr þar yíir
Bandaríkja-snið
Alt sem hér er um hiind haft er
af beztu tegund. Reynið oss.

MIDLANO 285 Market Ht. HÖTEl rhone 3491
Slýtt hús, nýr húsbúnaður
** Fullar byrgðir af alls-
konar vönduðustu drykkj-
um og vindlum f hretsing-
ar stofunni. Gisting einn
dollar & dag og þar yfir.
w. G. GöULD FRED. D. PETERS,
Bigendur
winnipeo ::: ::: canada
^ceaæececewaceyegfflaæeæettjff;
Jimmy’s
HOTEL
Rétt & bak við Pósthúsið
íslendingar ættu að
reyna þetta gistihús- í
hressingarstofunni er sá
eini íslenzki vfnveitinga-
maður f Winnipeg.
Janies Tliorpe,
eigandi
Fyrrum eigandi Jimmy's Restaurant
? cececemececeææceaicecewæcecö:^
NOTRE DAMEAve. RRANCH Cor.NensSt
Vér seljum peningaávísanir borg-
anlegar á íslandi og öðrum lönd.
Allskonar bankastörf af hendi leyst
SPARISJÓDS-DEILDIN
tekur $1.00 innlag og yfir og gefur hwztu
gildandi vexti, sem leggjast viö ínu-
steeöuféö 4 sinnum á Ari, 30.
júnt, 30. sept. 31. desembr
og 31. m a r c h.
Kr. Ásg. Benediktsson.
Viertu rólagiur, — þár fer dauð-
aiius illa allur sviarraskapur ogi ill-
giirnii,. í 'htein.diniguitiini, sam þú kall-
ar, tdl mín í Iledmskritiglu 19. þ.
m. (nióv..), er daU'ðiagt hiatur og
hafindarigirinu; vafið um' ag yfir
hverja setniinigu, sem til rnán gatur
náð, og íyrir þá sök g«tur ekki
þeitita asmaspark þitt gert mér
neitt ilt, leims og vitanLaga þó að
tilgianigurinn var. Allir góðir
momn og réttsýirur fyrdrlíta þær
tendingar, setm geifnai; eru í heiipt-
rækná, mieð forsmán og skömm.
ívg er á báð-um áittum mað,
hverndig óg á aið svara þessari fá-
ieigiu “ibemdiinig”. Allir, sem þú hefir
ráiðist á nú í sedinni tiíð, mieð lík-
um rosta og stærólætdsfólsku, hafa
lamið þiig n'iður eins og grimanan
s®i)ipa, og virðist þa-ð vera beálsu-
samtegria en alt amnaið fyrir þditt
amdiega latgerfi. því í langam tíma
þar á eftiir, hefir þú ramihað á-
fram í miei'nlaysi, og ekki þorað
fyriir þitt leiigið borið lif, að riedsa
þiitt ógæfusama og ill'gjarna amdr
lausa skott. þú hefir driagdð það í
skýtinuani, dýpra og dýpr.a m®ð
hverju árdinu, sem yfir þig líður.
þiað er alrrveniniingsálitiiið, seim bnið
er að stinga giat á stóra vimdibeJig-
inn þimn, sem þú rogaðdst með hér
fraiman af árnnuitn. Hiatvn hieJidur
þér ekki u.ppi leugur. þér er batra
að gæta að sjálfutni þér í timia, ef
þú ekki vilt drukna í forinnd.
Eg hefi að edns edmu simnd áður
svarað kulda illgirni þinni. Og
það gerði ég með niiestu hógvœrð
! og stilldmgu, því ég 'héit að við
værunt góðir kunniingjar. ’En síðam
má hieita, að v'ið livetrt möguJiagt
tækiifiæri, hefir þú reynt að sví-
vdrða niig á allam hátt, bæði í
vísnadruslu'mi — eins og þér ferst
það nú fimJeiga ! — og óbundmu
máJi. Sakir liggja miedra emm nóg-
ar til 'þess, að ég tæki dugJieigia og
hjifðarlaust tdl þín, karltotnr. Og
liaim'ingijan vedt, að ég þori það,
og sldktir hu gsjóna-bambu r og
þumigJama-klaitfi, sem þú ert,
skyldir al'drei ríða fcdtuim bestd frá
niiér í þedtn viðskiítum. — lvtt sök-
tvm þess, að þessi ótugtar “bend-
ing'” þín, Kr. Ásg., er líka bend-
ing t,il aJlrá Vesitur-fsLanidinga, og
eins mikið þeirra má'kifnd eiims og
mditt', — þá ætla ég ekki að fara
iK'iiitt út í fornar sakir. Einungis
ætla ég í hreinskilni að segja, hvað
fyrir iniér vakti, þeigar ég sagðist
haJia sterka iöngun til, að halda
því fraftt, að Kr. Asg. Bemediikts-
son æ.tÉk alla gineimima “þjóðleigt
gr ipiasam’ ’, em ekkí né'tti rits'tjór-
imm, herna B. L. Baldwimsom. Og
það var sam fylgir :
þessi naifiiida gredin var svo ó-
kfayf og ópriaktdsk á allam hátt.
það var burðarás, seitn vor þjóð-
Uokkur hcfði aldned orðið viljug,ur
að reiða sér um öxJ. — þetta geit
ósköip vöI át't heimia hjá Kr. Á. B„,
■eif edtthviað er eft'ir af viindihelgnum
g,aiii:l i, en herna Baldwinson er
eiinn af vonu'm baigfróðustu og
praktískustu mönmvm. —
í öðru lagd hefir herra B.L.B.
ekki alls fyrir löngu skriiað vel og
ýitarlegia um vora lamidnáinssöigiu-
ritun, og b.'in-t á fraimkvæimianleiga
V'ög’i í þá áitt, svo þet.tia famst mér
komta hvont öðru andstætt. Aftur
á móti hafir K.Á.B. aldnei lagt
neimia ilt — og alt ómögulagt —. tdl
þess miáls, og því fanst mér þatta
alt leiga svo dæmalaust viel bedrna
hjá honum.
1' iþriðja lagi var hugmynd tniinmá
stolið tdl gr'undvallar að byggja
þessa. gnedm á. þaö gerir hierra
BaJdwinsom aJdrei, að taka í leyfis-
leysi a.nnara hugsjónir og eiigma
sér. Em það gerir Kr. Ásg. Beme-
diktssom, því í sínum andiaga tómi-
ledk og aJlsLeysi hefir hann í nafni
skiáldlistardinmar ! ! stolið orðum
mínum og hmgsjómum, fæ'rt það í
aörar flýkur og búdð tdl amdlaga ó-
fneskju, setm hamm liefir svo bælt
sér -aif á eftir.
1 fjónða lagi var viðlaga-tuskam
og leppurimn hanm Kr,. Ásg. að
raimiba í ri'tstjóra sætinu sömu
vikumai, sem grejmin ‘‘þjóðlegt
gripasafm” kom út.
Sökin h já mér er þessi : “Eg
hefi stierka löngun til að halda því
fram, að K.A.B. eigi gredind'na, em
ekki herra B.L.B.". — þetta' er alt
og sumt. Ekki eitit cinasta móðg-
unaryrði ititedr frá minnd hlið. —
Skaimmiastu þín nú ekki, K.A.B.,
greit'iö mitt, íyrir ,að blása þig út
eins og naðra fyrir emgar saJeir ?
Éig lagg þatta rniál svo til álita
fyrdr alla saminigjarma mann.
Og vertu rólegnr, K.A.B. þinm-
,ar hjálipar uérður aldnai frá miér
leitað t'il styrktar lamdnáimssögu-
r.itun. Og sama má sagja nrn það,
að vildu Vestur-Lslandimgar voga
eins mikilli upiphæð eims og einum
doilar tuttugaiS'td hver maiður af
lömdum vorum, tdl þess að ibyrjað
yrði á vterkinu, og svo skyldi ég
day,ja frá hálfkláruðu vierki, — já,
vísit er þatta atliugavert, — en
ueirtu rólegur : Aldnei yrði ledtað
eítir dollarnum til þím, þú ert og
verður aldrei aflagsfær, hvorkj pan.-
ingaJiega oða á nokkurn anman
hátt.
Hiafðu svo ^kömm fyrir aJla
fnaarnhleypndiUa og bemddmg'arnar!
þinn í hredmskilnd,
Lárus Guðmundsson.
-------*----—
Mótmæli gegn
tilkymmingu Mr. Guðbrandar Árna-
sonar í 7. tbl. Heimskringlu þ.4.
það bafir dnegist fyrir mér að
svara, af því mér þótti það svara
sér býsma vel sjálfit og lofa medst-
aramn hann Guðbramd Ármason,
swn margir þekkja.
Já, Bnamdiur minn, það var
siæmt, að þú skyldir fá þemnam
íðrauerk kosningardaginm fyrar
þamn óhnekj.inloga sammleika, sem
fnétt’ist, að þú befiðir b-oðið miér
$5.00 fyrir vót mitt með J. C.
Milfcr, þdingmamnsefni Conserva-
tiuei. É>g varaði mig ekki á því,
uinur mdnn, að ég maet'ti ekki hiafa
orð á þeiitn samnieika, ekki síst þar
sam þér varð á, að bjóða það að
öðrnm viöstöddum.
Em þar e-ð nú er nokkur tími
síðan', að ég heíi heyrt talað umi
“’pillu-pramgaramn’’, og ég býst
við, að sú vara sé u].'Pgengiin hjá
þér, vesoJiingur, og þú eigir bágt
nueð að lækna þig sjálfur, er é>g að
semdia þér meðalið, sem við þig
kamm að edga að ednhverju ley'ti.
Sarnnt býst ég við, að það lækn'i
þdig ekki að öllu lieytd, Bramidur
mimn, því búkhlaupið sem ;þú fékst
er magnað, þar sem þér þóknaðist
að svívirða ótiltekinn hóp bygðar-
manna, sem fyrir mdna þekkim'gu
eru alt hedðarlegir memn', — og þér
]:ar af Ledðamdi mjög ólíkir.
Ég furða mig ekki á því, Bnamd-
ur mdnn, þó 'þú hatir samnledfcamn
í þessti ©fni, þar sem fáir hafa lík-
lega fumdið mdkla sainnleiksást hjá
þér, þó þeir hafi' þekt þig fyrir
lemgri tíma, em ég, og er það sorg-
legast fyrdr sjálfan þiig, og þá, sem
að þér standa. Og þyk'ist ég vita,
að þedr lnefðu ekki liðið dtellu þimni
að fara edms langt, ef þeiir hefðu
vditað, hvað máJstaður þ'inm er
vedkux. — Oig þess vegna ætla ég
að lilífa þér í þetta simm.
En það get ég saigt þér, Bratul-
ur minm, að ef þessar linur gieta
ekki læknað þdnm ‘iðraverk og þig
varntar meira, að þá verður flett
ofam af þér gredm.ileiga. Og hvað
sést þá? þá' sést það, sem þig
dreiyimdr líktega ekki fýrir, að aðrir
vitd um þig emn þú sjálíur, og þeir
verða þá mest hdssa-, setn amnast
er um þdig og standa þír næstir.
Ég óska, að þessar Pdllur geri
þér 'gott, Bramdur mamn, svo þtt
hJianpir fiærri gömuhlatupin, og gæt-
ir að því, að þú verðir ekki ann-
ara éueggjumarfífl. því skeö getur,
að 'það verði þér að ónotalegu
fó'takefli, að Lýsa það lygi, sem þú
sjálfur vedst að er saitt. — þar af
ledðamdd er vel komið, að kalla
miig íyrir lög og dóm. Eg mun ó-
hræddur heru samnleikamum vitnd.
Hiitt ainmað, sem þú 'talar nm í
greiinarstúf iþánum, er ekki þess
vert að svara því. það er alt
saima kyns : Uippddktur og lygiar,
se<m loia þdig sem meistara sinn, er
sýniir glögt manndygð þána og
bed'ðarieghiei't', eins og þess mamms,
sean ekki kamn'að skamanasit sín.
það er hedlræði til þdn, Brandur
miimm: Hngsaðu þig vel um áður
emm þú ræðst mneð aðra eins til-
kymningu að saklausu fólki. Ekki
veldur sá er varir, þó ver fiari.
Churehbridige, 23. nóv. 1908.
Benedikt Ásgrimsson
Maðurinn frá jarð-
stjörnunni Marz.
Á ferð sinm um jörðina koan mað-
urinm frá Marz í land nokluirt, sem
var stórit og undursaonleiga falleig't.
Skipgengar stórár ruttmu um lamd-
ið hér og hvar, og laudiið ff jósaant
og fagurt bJ.asti við eins lamgt og
angað eygði. Hann redikaði tdl og
frá uu\ þessa fögru veJli nokkura
stumd, þangað td'l liann mættii edn-
um jarðaribúa^ sean var mjög sorg-
bitinn á svip.
“Góðam diag”, sagði Marz-búi.
‘‘Góðam dag”.
“Hvað gemgur að?”
“Ég er svan-gur”.
“því DorðarðU' þá ekki?”
“Eg heifi ernga peninga”.
‘‘Farðu þá vinna þér inn' pen-
inga”.
“Ég göt ekki femgið neftt tdl að
•gera”.
“þetta víðáttu'mikla, falleiga og
frjósama landssvæði, setn 'blasir
við okkur, bíður eftir 'þvi, aö ttiiað
urinm taki það í sína þjónustu. —
Farðu og ræktaðu hveiiti, maís,
kartöflur, — ©itthvað þcss komar.
Skilurðu itiiig?”
“'Eigamdinn vill ekki láta rækta
landið”.
“Hver er það, sem 'ekkí vill láta
rækta landið ?”
“Eigamdinn”.
“Hvað er þessi ‘eigandi’ ?”
“Maðuritm, sem á lamdið, vita-
skitld’ ’.
“SEM Á LÁNDIÐ ?”
‘‘Já, auðvitað”.
‘i‘Jra, nú er ég alv©g. fforviða. —
Vedztiu þá ekki, að guð skaipaði
laatidiið ?”•
“J'ú, ég hefi liieyrt það sagt”.
Skapaði hann það eikk'i hamda
öllu'in ibörnnm sínum í samedndingu,
svo þau gæitu haft aJls nægtir ? ”
“Jú, — ©g hefi heyrt það, — ég
-býst við -þvd, — ég viedt ekki?”
“Hvernig stemdmr þá á því, að
eimhver ©instakur maður á larnd-
ið?”
“það er auðskilið. það eru
lögdm, som vieita honum eigmarrébt
á því”
“Og hver hýr til lögin?”
“þiað giertxm við, nát'túrLeiga”.
“Hverjir eru þessir ‘við’ ?”
“Kjós&nd'urmdr, auðvi'tað. Ég
sjáJfur og alt hitt fólkið”.
“Og þið — hin alvalda þjóð —
bnið til lög, sean vei'ta einum eim-
stökum tnianmi' ©ignarrétt á stór-
um, frjósömum lítmdflákum, ogrétt
til að fyrirb'jóöa, að landdð sé gert
arðberamidi, ©f homii'tn líst svo, —
mieðan þið, sjálfir valcLhiafarnir og
eigiemdurnir, gangið utn krimg og
biðjið um vimnu, og sveltið ef þið
fáið ekkert að starfa!.”
“J—á”.
"Viltu gera svo ve1, að taka of-
an hattinn þinm svo ég 'giati séð,
hverndg höfuðlag þitt er?”
Og maðurimm frá Marz léitti akk-
eri, og loftbátur hams lyfti sér frá
jörðu, um leið og Jiamm sagði við
sjálfam sig : 1,1 Já, miklir heimsk-
imgjiar erutm við memmirair! ” —
Dr. George W. Corey.
I ■
Skriíið yður
fyrir HEIMS-
KRINGLU syo
að þér getið æ-
tíð fylgst með
aðal málum
íslendinga hér
og heima. ^
■ 1
C. O. F.
Court Oarrjr !Vo. 2
Stúkan Court Garry No. 2, Can-
adian Order of Forestiers, heldur
fundi sitia í Unity Hall, horniLont-
bard og Main st., 2. og 4. hvern
fö'studag í mámuði hverjum.
Allir tneðli'mir eru ámintir uni,
að sækja þar fundi.
W. H. OZARD, REC.-SEC.
Freo Pross Oflíico.
Giftingaleyfisbréf
se ttr Kr. Ásg. Benediktsson
540 Simcoe St. Winnipeg.
/
FÉKK FYRSTD VERÖLAUN k SAIXT
LOUIS SÝNINOUNNI.
Cor. Portage Avo aud KoJtSt.
Dag og k.veld-kettsla. læitið
fullra upplýsinga og biðjið um
vorn rnýja pajtpírshnif ókevpis. Vcr
kemtum enska tungu.
<«. \V. DO\Al.I> ráðsmaður.
myN/r£&
IfcUA
MARKET H0TEL
146 PRINCESS ST,
P. O’CONNELL, elgundl, WINNIPEU
Beztu teRundir af ví'föniruut ok »md!
íui, adhlynuÍDK KÓð húsiö euduibratt
JOHN DUFF
PLUMBER, GAS AND STEAM
FTTTER
Alt verk vel vandaö, og verðið rétt
664 Notre Dame Avo. Phone 3815
Winuipeg
Strathcona Hotel
Horni Main og Rupert Str.
Nýbygtogfigætt gistihús;Gest
utn veitt ðll þægindi með sann-
gjarnasta verði. Frí keyrsla
til og frá öiluni jfirnbr. stöðv-
um. Beztu vfn og vindlar; og
herbergi og máltíðar ágætar.
McLaren Brothers
EIGENDUR
| Hotel Pacific
( 1 219 Mnrkel 1 H .M.Uickt S treet Kigandi í Winnipeq - - - Manitoba Telepboae 1338
Ný-endurbætt og Ný-tfzku hús í alla staði. V iðskifta yðar óskast virð- ingarfylst.
$1,25 a Dag
DRUNSWiJK HOTEL
Horni M&in St. og Rupert Ave.
Besia borðhald; Hrein og Bjort IIer-
bergi; Fiuuetu Drykkirog Betlu Vind-
lar. ókeypis Vagn irustir Öl um Train-
leatum. Heynió oss þegar þú ert á ferö.
LEYNDARMÁL CORDULU FRÆNKU 131
við gæbnm skilið ám ftiekari fjandskapar. — Gebið þér
tkki liitiiö 'til mín ©ða mióður minnar mieð öðruvísi
s.ngmiaráði ©n þessu, sem fult er af ótœmandi hartri! ”
'‘Miotiin igeita' ekki uppskorið anmað en það, sem
sáð er”, mælti húm í háJifnm hljóðum. Hún reymdd
að losa sig, oig borfðd stöðuigt á fingur h'ams, er liéldu
blíðleiga em fast um úlnlið hemmar, mieð eins hræðilagu
angmaráði, sem væru.þiair glóíimdi eldur.
Al’t í ednu sJeipti haaim hönd hemnar og öll m©ð-
auankvnn hvarf af andJitd Jiaois, og gremjulega sló
haotin imoð staf sínum nokkur grasstrá, s.eon uixu titeð-
íraaiD vagitvum. — FieJiciitas léitti um h j artaræt u r mar.
Svona átiti fiann að vema, — harður og kuldaiegur.
Mieðauimkvun haois Laoist hor.mi hræÖ'ile'g.
‘‘Alt af samia á'SÖkutuim”, miælti hamn loksims
kuldale'gia.. ‘ ‘Etg skal játa það, að tilfinmingar yðar
hafa eí til vdll oft verið nokkuð særðar. það var
líka áseitningur okkar, að gera yður eiins yfirlætis-
lausa og unit var.----Éig gat með góðri saonvizku
borið Iuatiur til yðar, því ég vildi yður vel, — og. móð-
ir imítt.) — Já, að viotma á®t heinmar — ég skal ekki
medita því, að ’það er ef til vill 'erfitt mjög, — eat hún
er ntijög réititsýn', oig húm er það guðhrædd' kona, að
húm hefði ©kki gatað liðið, að yður væri nokkur ó-
ué'titur sýmdur, — þiér ætl’ið nú bráðuim að byrja
göngu yðar út í lifið, og ráöia yður sjálfar. — Fólk
i yðar stöðu þarf u'mfraan alt að haldia á því að vera
eftirlátsaanit. — En 'hverniig veröur það möguLegt ívr-
rr yður, að umigaoiiga-st fóJk, mieð himum fölsku skoð-
ttnum yðar, ex þér lnal'diiö svo fas't við? Hverniig
tnunuð þéx nokkurm tíima vimma svo mikið sem edtt
tinasta hjarita rnieð þessum micitiþróafullu augum ?"
Húm leiit upp cgi virtd hamm rótega fýrir sér. —
''Þeigiar mér er sammað það, að skoðanir mínar komi
1 báigia vdð siðfræði og' skymseattd, þá skal ég sogja
skiltð vdð þær”, mælti hún m:eð sinmi djúpu, skýru
132 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
rödd. “'En ég vieáit, að þaið eru flieiri á sarna máli og
ég með það, að emigimm rnaður, hver sem það er, á
iitieð að dæma anman til lifaindi dauða. ÍLg ve.it, að
þúsundir manma veirða á mímu bandi mie>ð það, að
það er óréittlátt og ’heigmimgarvexit, að ned'ta mafflms-
sálinni um rótt tiJ að auðiga amda sinn, af því að sá
himm saatm ar af l-'tilmóítteguan ættum koaninn. Eg
gieing' óhrædd út í lífið,' því ég btr fulla tdltrú til
maaiatiamina, og vona að hiitta fólk fyrir., er ég þarf
ekki að sýma mó'tþróa og þrjósku. — Jafn ólámssöm
mannskeipmia og ég er, sem verð að lifa ttteðal maaima,
er sýmast vera ailveg h'jartaJiaiusir, hefi ekki ammað
vopn til að verja miig metð em stórlæti msitt, — emiga
aðra stoð ©n meðvi'tiwidina um það, að ég líka er
giiðsbarn, og andi af hams amda. — Eg vedt, að Jtattm
f;r ekki í mamm'gXTdaiarál'it, og takmörk og stig í
mammfélaigittnu eru að edns manuaverk, og þess litilfjör-
leigrii og ttidmmi, sem mannssálin er, þess fastara heJd-
ur hún sír við þau”.
Hún snéri sér seiotleiga við og giekk hœgt imn um
dyr, er lágu inn í vimmufólks li'erbergdð. — Hínnn stóð
kyr og horfði á eutir heatni. Svo þrýstd hanui hattini-
um niiöur á emni, og gekk heirn að framdyrunutrii. —
Hvað var hamm að hugsa um? Eltiginn gait geitdð
þess, — eot svo mikið var víst, að ámægjan, er skedm
úr angum hans, þá er hamm koan hedm, var horfim,
og í stað þess'var hamin nú þumigbúimm mjög.
1 framdiyrnnuitn stóð Frank málafluitndngsimaður
og Hijtriik. Prófessorinn kit fljóttega upp, eins og
hamm vaknaði af draumd, þá er hann heyrði málrórn
}>edrra.
“Nú, 'íg heyri sagt, að þú hafir sjúklinga í hús-
imu, prófessor! ” mælti Framk utn leið og hamm réitti
honum hemddmai. Eldurinm Jiefir haft slæmtar afleið-
ittgar í för.með sé® — harmið —",
“Hefir anegina liitiasótt”, greiip prófcssorinn þur-
LEYNDARMÁL CORDULU 'FRÍNKU 133
lega fram t. það var anðséð, að hamat vildi helzt
ekkiert saamtal hiefja.
■ “E, herra prófc-ssor, það gsrir nú mimst tál”,
sajgði Hinr'ik. ‘“'Bairnið er nú hvort seon er alt af
veikt og grætur aJlam dagdnn. En þegar öttm'ur edms
stúlka ogFee, er aldrei á æfi simmi hefir orðið veiik,
hangrix með'höfuðið, þá verður maSur hræddur —”
‘■‘Nú, hvað því viðvíkur, að hariigia með höfuðið,
þá hiefi ég eikki orðdð neitt var við þa.tð”, sagðd pró-
tessorimn í ©inkeaimdJieiga hvössum róm, og ofurlitið
kýanndisbros lék umt varir hrams. “þiað >höfuð situr
eins fast og mokkurt anna'ð höfuð, — það mátt þú
vera vdss utn, Himrik”.
Hamot gekk svo npp stdigamn ásatmt málafærslu-
ímanmdnum. — Efst í tröppnnnd kom. litla Ann*. á
mótd 'þeiittn í ná'ttkjólmmm, bierfiæitt og hágrá'tatidi og
þrútim í amdiiti af sótithitainum.
“Maiinma «r farin, Rósa farin, — Anna litla vill
fá vatm oð drekka”, kallaði hún, er hún sá pcófess-
orimm. — Hamm tók hana npp og !6ar hana dmn í
sviefnh.erbiergdð aítur.
þor var emigdmin, og lækniriinin kállaði reiöuloga á
stújkuna, — langt í burtu opmuðuat dyr og Rósa
koan eklrauð í ínaman tmeð heitt stnaujárn í heatdiittimi,
o.g inm um diyrnar á lierhcrgi þvi, sem ltún kom frá,
sást einm af kjólum ríkisstjóra frúarknnar á strau-
borði, — líkastur hvítu skýí.
“I ölluam gU'ðatttma beenmmH Hvar eruð þér ? —
því látdð 'þér barndð vera einsariialt ?” spurði prófcss-
orinn greanjuLeiga.
‘‘‘,E, herra prófcssor! Eg get þó ekki s’kifit ’miér
■ miarga parba”, mælti stniikaai rtæstmm grátamdd al
redð"i'. — “Hdmi ttáðuga frú þarf nautðsjrnle<ga að fá ný-
þveigdm kjól fynir morgnndiaigdinn. i-f- — þesisi þvottur
og stratving tekur nú emgam enda. i—■ Ef þér btaræ viss-
134 SÖGXJSAFN HEIMSKRINGLU.
uð alt nm það, — og þessi kjóll henii'ar, hattim er samn-
neírid Hierkúfc's.aT þraut —”.
Húm þaigna.Öiú Málaiœrsluimaðurinn rak upp
skiedlihliá'tur.
‘‘Ha, lia', ha!l Og þeitta er konan, sem alt aj
klæðist í eiinifalda fcjóla úr hvítu “molli”-taui”, sagði
hamn og studdii höudiinium á síðu sér, því hinot þumg-
'búitti em vaindræðaiJ'agt svipur prófessorsdms fainst hotir
um sárlagia hlægik'gur.
“Hin náðuga iirú”, anaelti Rósa ennfreanur, “sagði
að úr því þebba v.æri alS eins smertur af sótjthita, þá
gæld li'tla Anma vcrið ©iis. :svo sem hálftíma. — Hún
lagðd tnikið af harmaigullmr. í rútnið lijá henni”.
“Hvar er fræmókona anim ?” 'tók prófessorimu
frattti í fyrir heatmi í Eösttrm on álróm.
‘“Hin náðuga frú ier í JaitS'tniboðs erindum mteð
írú H'edlw'ig”.
“Nú, er því þanmtg varið”, mælti prófcssorimm
stu'btlega. Haitui var redðufcgur mjög. — “Farðu nú
og l'júfctu vdð 'þemm'am bágórna, saan þú ert að gera”,
skiipaðd Jiiamm, oig biemti á dvr þær, er liún hafði komiið
út um. Síðam kallaði hamn á Friðriku., eu húm var
önmum kafin, og semdi Felkditas í sinn stað.
Húm ge.kk upp á loítdð. Kinnar h«nnar báru
vott um geðshræTÍtiigiu þá, er hún hafði verið í. En
samit som áður horfði hún alvag róloga fratnamí lidið
reiiða andlit próíassorsims. Svo bedð húm þegjandi
eftiir þvíj að hamn yrti á sig. — þaö var auðséð, aö
homum var ekki Ijiúft, að þuría að }rrða á hítma að
fyrra bragði.
“Litila Atima er eftirlitslaius! Viljið þér vera hjá
honr.i, þamgað til •mamma lt'annar keanur aftur?”
spurði hamm loksiats, em hægit var að heyra, að hfamm
neyddd sjálfam sig til að tala vingjirnilega vdð hatuv.
‘fiGjirnam”, naælti húm blátt áfram. — En ég er
ekki viss unij að Srúmu sé mikið um það gefið, hú*