Heimskringla - 17.12.1908, Page 3

w* 4 RHNIRfBOi 1T, DSSt 10M.
SSXBBB&IKOCX!
Ijm orðmyndanir.
Eins og víS Isl'eindiagar v'itum
allór, ,þá hefir eldurian þrjú aSal-
noin, nieímlegia Eldur, Logd og
Funii. Funi er sjaldjjæíaist, og fkist
í Anglo-siaxneskunini líka, livar
paið er ritað Fon. I»ogi er algangt
°rð bœði í t'jútönskum, keltiskum
°g skianidi'naviskum málmn. Kn
El'd'UE ©r eins í þtnirn skanidinavisku
En þar á móti ier orðið Fire, Feur
o,g Fyr o.s.frv. í skyldum Norður-
landiamálum.. Oröiö ’lvldur ber það
Wfeð sér, að það sé tn jög garnalt og
hvort upprunalöga stofnorðið er
v'ið lýði, er mjög viafasam't, og
hvað þaö hefir upipruniatega tákn-
ai\ er ekki mieð öllu víst. lirv þog-
'lv yÉE íhugum að t.d. oröin flur,
Hlýinid'i, að Ala (fæða af sér), og
1 s'diruseittuni orðum, svo sem Aft>
ureil'dimg, þrumuelding og tnáske
fleiri eru auðsjá'anjlega af sama
stoiiiii, þá er ástæöa til að í-
■uyrwla sér, að frumme.'iniin'giin hafi
máske verið líf, eða það sem lifir,
aE þvíumlíkt, og mikið líklegt, að
pvzka orðið Feur hafi táknaið
ttokkurn veiginn það sarna, og má-
ske eddukeuninigin Fýr, maöur, sér
stastega fjörugur ungur maður, sé
af satna stofni. því eins og ég befi
ut'epið litiltega á fyrr, þá eru maTg
ar eddukeuningar algang orð, sem
tíðkuðust á meöal nágrannaþ.jóöa
forfeðra vorra, og voru af þeim að
e'ns brúkuð í ská'ldskap. Ekki er
heldur ómögulegt, að íslen/.kn brð-
ið Fjár'i sé aí sama sitoíni, sem
P'ýzkia orðið Feur, og hafi verið
uinteitt í gegnum kristnána.
Eiris og ég drap á fyrir stubtu,
P'a a orðið L'Ogi heima í þýzkum
°K enskum og keltisku'm málum'.
A ’þý/.ku er það Lohc, á sko/.ku og
ensku Lowe og á dönsku Lue'- —
Hvernig það orð hafi myn'dast og
orðið alsagniarmál um al’.an norð-
frhluta Noröurálfunniar, aetla ég
®kki að teggja fram neiinar geitgárt-
Uri en hit't er víst, að Eldnr og
henr eru eldr'i orð.
Þaið eru mörg fieiri orð í islen/.k-
ttnini, sem eru vef þess verð, aö
'Þau sén íhuiguð oig þám gauniiur
ffsfiti. því það verður ekki langt
'þanjgað ti'l, að íslenzkan verður í
°flum helzitu mienitunarstöðvum
•^orðnr- og Vesturheimo viðurkiend
°E rannsökuð sem gríska Norður-
he.insins. Og á meöal þeirra tmesb-
"mvarðanidi orða, smi þarf að
"animsaka,. eru oröin MúspieiUsbeiiín-
Uri Mnspellslýðdr og Surtur, n.nfu'ið
a 'þedrri máittuigu hetju, senn var
ei" af höfðdingjum MusipeJlsihedms.
Oeáslar brunnn á undan honiumi og
e'Edr. Hann var m'eð guðuinum. —
Hg þó líddurnar segd ekk'i grieiind-
Ega frá, hvað veröur af heibjunni
Surti, þá teru ástæður bil að brúa,
að hann verði á meöal þeirra ó-
duíUðtegiu. Surbarlogi hreinsar al-
heiiminn. af því, sem er eyð'ilegigj-
andjj. Surtarlogi, ef ekki Snrtur
S'jóteur, er ‘‘sá fortæranidi eldur”
h'ídðjiiininar, og ber mieiri líkingu
S'iðs hiimniæ Hieibrsku, en nokkur
anaiiar guða'nma gerir. Hér um bil
aUstaðar í Giamlabestaimenitdniu,
þar sem sá rnikli Elohe'im hirtist
*°rfeðrum og spámöninum Israels-
harnia, þá var hann — eiins og
Hurtiir — umkritigdur af logiamdi,
'jútnanidi eldi. Elohim er lýsit svo,
að hann hafi komáð frá himínmn i
O'dikerru, siem var dregin af eld-
hrossum. þiebba alt gefur nýr að
shil'ja, að na.ín þessa mikla., ljóm-
amdd guðs þýðir víst ekk svartur,
eða sorti. Ilans nafu táknar ekk-
ert við'bjóðslegt, það gieitur vel
haifia táknað cibthvað ógnarlagt
eða tignarleigt, en hreint lekki neiíot
viðibjóðskgt. Og trúi ég helzt, að
nainið Surtur hafi verið myn.da ð
og gefið þe-ssum tigmarmikla og
fortærandii guði af kristnum tnönm-
ufn. því vér vitum mikið vel, að
ein af hinum fyrstu membunarregl-
um kristinna lærifeðra, á mieðal.
Norðmaimna, var að gera alla guði
hedðniinnar og athafnir þedrra svo
viðurstyiggitegt semi unt v,ar, og
bexa Ed'durnar með sár á ýmsum
stöðum, a~5 ekki er rótt frásag.t,
og viljandi aíibakað. En það eru
sæmb sem áður undur, hve mákill
saimnteikur er varðveibtur í þess-
um ágæbu hókum, þrábt fyrir það
gTimidarhatur, aifbak'ani'r og rang-
fiærimgiar, sem þessd göfugu kvæði
og frása'gmir urðu fyrir af læriifaðr-
um krisbniiMtar. Saga 'ÖLaifs kon-
ungs TryggV'asomar, ásaimt fLeiri
ritium og vanasögnum, sýna að
haröyðgi og uiniburðarleiysi var
orðið sérstakit einkenni kristniun-
ar löngu áður en Eddurnar voru
skrásetbar, eins og þær eru nú að
£á. Og að þœr eru ekki m.ira
skiemidar en þær eru, sýnir ásamt
me,ð kristnibökimni á ísfiandi,
hvaða framúrskarand't aldar af-
'hrigði í sannsýni og rétitiæti vorir
göíiuigu forfeður voru. Og þegar
við 'herum saman kristnitökmna og
siðaibótar imnl.iðsluna á I.sLiimdi,
hljótum vér að áfíba, að umihurð-
airlyndi, rébtsýni og manniúiðleiki
hafi verið mikiö algengari á mieðal
vorra heiðnu en kristnu forfeðra.
það er mikið liklegt, að nafnið
"þökk”, sam I/oki tók við dauða
Baildiurs, ha.fi uipprunalaga miaint
haitur, hefnd eöa því um likt, og
sé af samia upipriina sem nafnið
“þókiti” í þókba'fullur, því þó það
sé nú stafað þótti í staðinn fyrir
þókti, þá eir sögnLn ‘‘að þykja” ó-
ræk sönnun fyrir því. I‘>iö, sem er
i þaekbi af sam-a orðinu, sýnist ó-
'heunlíiMs að benda á, að í staðinn
lyrir ö, seim nn er brúkað þar, þá
hafi þar viarið ó, og nafnið ha.fi
vierið brúkað samkvæmb því senn'
við ábti í þann og þann svipinn.,
aaiinaðhvont karlkyns eða kven-
kyns. Og það, s?m nú er kallað
“iþótti”., naiðii, hofmóöur, ©ða því
urn l'ikb, “þók'bi”, og enda bendiir
fraanibiurðurinn í sumium stöðum
landsims á, að svo bati verið. En
Jtegar það var br.iikað í kvienkeai.n-
ing.u, |)iá hafi það viariö anoiað-
h'Vort 'vji'ók” eða “þókk”. Og tnik-
'ið likLegit, að h.ið f.yrra sé hiö
néibta, og vísuhendingin, sem orðið
er í, hafi verið “þók mum gráita
þurrum bármm" ebe. I/íkia giatiur
veá átit sér stað, að trollkon'Uheibi
þebba, ttafhitega “þók”, sé róbar-
orðið, s.m náitbú.rLega er kviankyns
og oið “þókbi”, það að viera hof-
nnóötigur eða grimtniur í lund, hafi
tniyimdast af orðinu “þók”. Og ef
svo er, þá hefir einktinimin “þóbta-
'eigmr” verið “þóktartegnr”. Og
að err-hljóðið, sem er þar í öfug-
um stað, hafi tapast fvrir máikið
löngu síðan. því allir geta séð, að
á þeitn stað verðmr að vexa á-
herzla á err-inu, eða því abkvæði,
sem það ær i, svo err-ið gati
heyrst. En í íslenzkunni er áherzl-
an ætíö á fyrsta atkvæöi sam-
sebtra orða. í eignarfalli hlaiut
niaínið “þók” að verða “þókbar”.
John Thorgcirsson.
Tihistl'e, U'tah.
Fréttabréf.
I)ES MOINES, WASH.,
2. des. 1908.
Herra ritstjóri !
Eg vildi gjarnan verða við til-
mælum þinum um fr'egnr'ituai' héð-
am úr bæ. En með því, að þetita er
í fyrsta. sinmá, sem ég bekst ú hiend-
ur, að gefa lýsimgu af bæ eöa. öðru
sem keimur framí fyrir almieinmámgs-
sjónir, þá voma ég að tesemdur
dætni væigilega umi vdðleiitaii mina.
Bærinn Des Motniss stemdur á
sjávarbakkanmm við Puget Souaid,
í nærri beiinnii lín.u, ert baygist þó
litdð eiibt til vinstri handar á leið
t.iL Tacoma borgar, og sjást ljósim
í bor.g þedrri vel héöan á kviafdim.
'Öll skip, s.ini' ganga hér inn sundið
milli Seaittfia og Tacoina., fora bér
fram hjá. Sundið er hér 3 milur á
breúdd og heétir næsti oddinm
R obierts Point. þar er ljósviti og
þokuhorn, sera gefur skipum að-
vörnn, hviemær sem þoka er yfir
sundinu. Bær þessi er mú orðitim 19
ára gaimiall, en er þó í barnæsku
að því er íbúatölu og framfarir
smertir. Hér er ta.lið 500 m.amns og
stunda miernn hér miest garö og ald
inarækt. Hiér er og talsverð hænsa
raíkit., og miar.gir hafa eiina kú í búi.
Að eiins löimn maður hefir 15 kýr,
o.? sslur 'hann mjólk í O’Brian bæ,
setm er 6 mílur austur héðam, með-
£r..m rafbraut þeirri, sam temigdr
samiam stórborgirmar Seattle og
Taeorna.. Sú braut er 30 milma
löng. Viagmair gamga eftir brautimni
á hvierri k.lukkustund, en við bér
höftim Iit.il not af ihemttii, þar sam
við erum í 6 mílna fjarlaigð, og
íarg'jöld mcð braubimind og tíma-
kuigd 'til fieröafiaigsins til ltverrar
borigarinnar, sem farið er, jafint
því, sem er á bátumim, — 2 kl.-
tímar, hvort sem farið er t'il Ta-
coma eða Seattle. Tveir manair-
ílutniingabátar og einn póstflutm-
imgabátur fara eina hringferð miili
boriganma á hverjum dogi, og kost-
ar farið 25c hvora teið, tneð 5 kl.-
stunda viðstöðu í borginni. Á
ferðum þessuitn er oft gfiaitt á
hjalla, því hver þekkir annam, eims
og vamatega gsngur í smáibeejum.
Kvienfólkið ræöir þá ttm börn og
bú og íiitisawn og fleira, en karl-
tniemmi reykji og spila og htvgsai um
kve'ldmia't'inn, sem bíði þeirra þeg-
ar hieim kemur.
þeigar biæjarstæði þetta var fyrst
mælt út t bygigingalóðir, hofðu
tniettn háar vonir um g.læsilega
fratmtið 'bæjarins. Sú var aðafteiga
orsök til þess, aö hér áttii að hafia
íruttdist stijinolíu brunnur, o.g gröft-
ur var gerður alt að 270' íata dýpi
og pípur set'tar niður, og ajtur
anttiar útbúnaður, scitt að olíubök-
unní lýtur, satbur hér í sbefilingar.
Eni svo reyndust þatta vonbxigöi,
og ibœjarlóðir LJht í vcrði, svo að
þær f.iiigust íyrir aíarlitið verö. —
Lióðir, sem áðttr höfðu selst fyrir
$250 til 300, voru fyrir 5 árum
seJdar á $5 til $10, og hæsta verð,
sem þá var borgað fyrir lóðdr hér
var $25. En eítdr það fóru þær að
hækka í verði, o,g fyrir 3 árum
seldust lot á 32 tiil 50 dolLara hv.
Og síðam hafa þau stöðugt farið
hækkiandi, svo að nú eru þau
lægst $125 og al't að $250 hvert
Jot. En ekrulóðir seljast fyrir $250
' til $1,000, Jtver ekra, <en litið um
sölu, því alléc vilja halda þeim
lönduim, sem þedr hafa, þar bil
nýja rafmaignsbra'Ubin vierður lögð
hér um bæin<n, frá Seabtle til Ta-
conia mefcfram sjávarströmdénni,
LEYNDARMÁL CORDULU FRÆNKU 151
152
SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
og 4 húni að ligigja um öll smiá-
þorpiot hér á ströndinni. ]>aö er nú
þegar búdð að leiggja viegsbæðdð 4
mílur snður frá Seaittte, oig á
briauitiin að verða fullgerð árið 1909
þeigar sýmiinig'im mikla verður haldim
í Seattle borg.
Bæijarlóðir eru litlar bér, — að
éims 25 feita bredffar, en 120 feba
lamgac. Stærð bæjarins er 2 milur
á Lengd og ein mil-a á breidd, en 4
bei'm'iilisnábtarlönd hafa verdð tnœld
út í tvegigja t.il 5 ekru lóðir.
Liandið er hér aflíðandi að sjón-
ttm, hœkkax uan eitt fet á hvierjum
100 fetum. Hús ent bér öll gerð úr
tnmibrd. Hér er pósthús, drykkju-
hola, samkomuhús (Hall), lyfja-
búið, kirkja og 2 sölubúðir, sean
verzla með mativöru, karlmanoiia-
fatmað og skóbau. Skólinn er bezta
byigigintgin fná fyrri árum, og kost-
aöi þá 12 þúsund dol’ara. þanigað
gamga nú dagtega 93 börn. Kenm-
arar ieru 3, og var 'einum bæbt við
á 'þessu ári. I 8., 9. og 10 bekk eru
keotdar þessar námsgreiniar, auk
ensku : Latína, franska, þýzka og
söngur, og siækja það nám marigir
uniglingar frá 16 til 20 ára gamldr.
Hér er ein þakspóna sögiunar-
mylLa, og er 'það helzta aitvitnmam
bér, é.tt laum hafa lækkað síðam í
fyrra,, úr $2.25, sem þá var, í $1.75
ILér er og talsverð abviaiata við
skógarhögg og að hreinsa lönd.
Félög, eru hér þessi : “I/adies’
Aid” og “Laiddes’ Enterpriœ”, og
vinna þau bœðd að kirkjumáluan.
Svo 'er bér “Ladies’ Bostom Clnb”,
og gengst það helzt fyrir viegabót-
um, að £á lagöar gamgitra'ðir og
aminað þe-ss háttar.
Mdkið er hér um tjöld á sumrin.
þiá eru hér mar'gar samkomur, og
að vetriiium er hér miikið um dains
ledka,. — Yftrlai'tt er íóIk hér mijög
V'iðkunnamlegt, 'þeigar þess er gæbt,
að það er samtinin'gur af allra
þjóða fóiki. HeiJsttfar er hér gott
um iþessar mumdár. Á sl. vori giekk
héx skiarlatssótt, en varð ekki
maimnskæð, að eins v.ar skólanum
lokað um þriiggja v'iktta tima fyr
en vanategt skólafrí.
'Tíðim' var mjög köld í vor er
leið, agi sumarið kom seámt, ag var
þá þurkasamt. Em í sepbemlher
gerði frost, og er það mjog óvana-
leigit nm það leyti árs. þá skemd-
ust Tomatoeis og Corrn. Síöam heifir
verið ágœt tíð, þar t'il fyrir 2 vik-
urn, að hér varð nokkurra daga
stöð'Ug rignimig, og nú er frost á
hverri nóttu. E'tuginm snrjór hefir
faJl'ð hér ennþá, og ávieixitir eru
ví'ða i jörðu, emda eru þedr vemjtt-
Letga láitnir sitja þar framt j’ftr jól.
Mieð ósk til Heimskringlu og les-
enda hemxiiar og Landa niinina allra
um gteöiteg jól og, hagsælt nýár,
er ég með vimsemd,
Gtiðrún H. Jiacobsiein.
Daglegt Ljós,
©ða “Orð frá drottni fyrir hvern
daig í árinu”, gefið út af ungfrú
Öfiafáu Jóihainnsdóttir, og premtað í
Reykjavík 1908, er nýkomið hing-
að viestur, og hefir Hieimskringlu
vetiið sent eimtak til yfirlits.
Bœklingur þessi, sem er í smáu
broti (hvier bls. 3Jáx5 þutnl.) er
um 400 bJs. að stærð í snotru
bamdi siJfurskrey.ttu. Ilver bJs. ílyt
ur leixíu fyrir lífið. Bók þessi
barsit H'eimskrin'glu 7. dss. Leixíam
í ibókimini fyrir þiann doig ©r :
“Hiamin, sem þekti ekki synd,
gierðd hann að synd vor vegma, bil
þess að vér skyldum veröa réitt-
Jæiti guðs í honttm.
“Droittinm' léb mis'gerð vor allra
koma niður á honutn. — ILann ...,.
...|... sjálíur bar syndir vorar á lík-
atitra síin'umi upp á tréð, tfl þess að
vér skyldium, dánir frá symdiinni,
lifá nébtlætiLnu, og fyrir hans miemj-
ar eruð þér læknaðir.
‘•‘Eins og himir mörgtt urðu a'ð
syndurttm fvrir óhlýön.i hims eina
malwt'S,. þnnnig niuttu og hinir
mörgu verða réttlæbtir frá hlýðni
hins eina.
“En, er gæzka guðs frelsara vors
og elska hams tdl m&nm'aminia birtist
þá ír:Jsáið,t hann oss ekki vagma
réttlætisverkamma, sem vér höfðum
umnóð, heJdur samkvæmt miskun
sinni fyrir laug endurfæði'nganinn-
ar og, 'endunnýuimgar hedlags amda„
sam 'hann úbheJt'i yfir oss ríkuLega
fyrir Jesúm Krist fnelsana vorn,
tiil þess að. vér, riéttlæbtir fvrir náð
hans, yrðum í vominni exfing'jar ci-
lífs l'ífs.
“Svo er þá nú engin fvrirdœm-
inig fyrir þá, sem eru í Jesú Krfstd,
því að lögmál lífsins anda hefir í
Knisti Jesú fnelsað mig frá lög-
máli symdarinmar og dauðams.
‘‘‘Drottinn, vort réttlæti”.
Mieð þessu er sýnt innihalddð aLt
frá bynjurn til ©nda. En amk þessa
ertt afbast í bókinmi kaflar við sér-
stök tækifæri, svo sem : ‘‘þakkar-
gjörð”, “Á aímœlisdagi", “Við
gilitimg”, '' {icgax vanda ber að
höndum”, “I veikindum”, “!■ erfið-
leikmm” og “Ástvinamissir”. —
Fromst í hókinni er fonmiáli, bend-
ing tiil Lasarans um það, með
hyaöa hugarfiar i hamn eigi aö tesa
rititiinguina til þess aö ná rétbum
ski'niingii á hemt'i og öðlast satima
þokkiimgu á umhyggju guðs fiyrir
börnum' maumiHnna. — tí bgefamdinm
tgkur það fratn, að hún hafi skrifi-
að bók þessa efbir ensku bókinni
‘‘'Daiily Dight, on the Daily Pabh”.
Bókim er til sölu hjá hierra H. S.
Bard.il og kostar að -eins 20c, sem
er rninna en hamdið er vert.
Department of Aijriculture and Immigraiion.
MANITOBA
þetta fylki hefir 41,169,089 ekrur lands, 6,019,200 ekrur eru
vötn, sem vedta landinu raka til akuryrkjuþarfa. þess vegna
liöfum vér jafnan nœgam raka til uppskeru tryggin'gar.
Ennþá eru 25 milíómir ekrur óteknar, sem fá má með heim-
ilisrébti eöa kaupum.
íbúata;a árið 1901 var 255,211, nm er hún orðin 400,000
manns, hcfir nálega tvöfaldast á 7 árum.
Ibúatala Wimmipeg borgar árið 1901 var 42,240, eo nú um
115 þtisundir, hefir meir en tvöfaldast á 7 árum.
Flutningstæki eru nú sem næst fullkomin, 3516 milur járn-
brauta eru í fylkimu, sem allar liggja út frá Winmi'peg. þrjár
þverlandshrauta Lestir fara dagtega frá Winni'peg, og inman
fárra mánaða verða þær 5 talsins, þegar Grand Trunk Pacific
og Canadiam Northem bætast viö.
Framför fylkisims er sjáanteg hvar sem litið er. þér ættuö
að taka þar bólíestu. Ekkert annað land getur sýnb sama vöxt
á sama tímabili.
TIli FERDAH % XY A :
Farið ekki framhjá Winnipeg, án þess að grensdast um stjórn
ar og járnbrautarlönd til sölu, og útvega yður fullkomnar upp-
lýsingar um heimilisréttarlönd og fjárgróða möguleika.
RP. ROBLIIV
Stjórnarformaður og Akuryrkjumála Káðgjafi.
Skriíið ©ftir upplýsiugum til
.1oníi>1) BnrLo .1««» Hartney
178LOGAN A VE., WINNIPEG. 77 YORK ST , TOliONTO.
x
LEYNDARMÁI/ CORDULU FRÆNKU 153'154 SÖGUSAFN KEIMSKRINGI.U
sHgiam,U'm og fastið yð'ur í íjötrum, svo þér séttð viss-
'r J®1! að hnaipa ekki úr tiigm yöar, — og óg beyri
Pötmi flokki til, er þér mafinið ‘'‘Frihyiggandur”. — þér
^ei'ð sjálfur/ að viagir okkar skiiijii imnam skams, og
við miunum aldnei sjást framar. — En, enn þá
■"teira aðskilm erum við hið innra. —------------Hafið þér
a°kkuð að segja i 'tiUitá bil barmsins ? ’ ’
Haim hnisbi höfuðiö, og áöur en hann gat mælt
orð, var búm horftn út um dyT'nar.
XVII.
SÖNGURINN.
Harninu fór niú óðnm að hatma, em alt fyrir það,
Var® FeLk-itas að halda áfram oið stunda það. Lótla
fUdkan, sem vattiaieiga var svo ]xcg og auðsveápini,
'Uttist í ákaira geðsJirœriaiigu jnfinskjótt og FeJiciitas
P-kk út úr henbierigiinm. Ríkisstjórafrúin. varð þvi að
p“"a ®ér það að góðu, að bið'ja Felici.bas að v.era bjá
anrmmiu, þangað tiil því væri alvieg þatnað. Unga
^kkjiin, gieröii þa,ö líka með fú.su geði, því mi var pró-
'-ssoriom hér itm btil aldreii inni í henhergi sjúklingsins
a’ staðaJdri. Hamai kom að vísu á hverjum mor.gni
s,já barnáð,' cti stóð aldinei tenigur við cn tvær mín-
, ur> — Ofit tók hann ibarniið á Jiaindlegg sér, og har
'það nokkrum sinmum bil og frá í framgarðinttm, þar
“-wi scJan skedm oig' skýLi var íyrir rigniinieatm og vindi.
Aninars kom hamin varla 'inn í húsið. — Honum
’P'O'tbi afit í einu orðið svo vænt nm garðfinn. Hann
Vaotitt nvi ekkd lemgiur á morginana í herbergi sínn. —
Vieri aexn vildi fimma hattn, varð að fara út í garð-
inn. — þó undarlegit tiiegd virðast, léb frú Heilwig
sir þiatta veJ líka, og léit borða ftestar •máltiðdr dags-
ins í garðJtúsinu, t!l hinnar miestu ánægju fyrir ríkds-
sitjóraiíirúnai. — A£ þessum ástæðum var oft algcr
þögm í hinu stóra kaiUipananmiahúsi, — fólkið kom oft
ekki hieim á kvieJdim' fyr crn klttkkaat tíit. En það kont
líka oft fiyrir, að próifessorinn kotn efinn heiirnt á umdam
hiotiu fólkimm. — þá hieyrði Felicítas að ha«m gekk
hœgt tipip stigamai, og svo fáiein fet i áitbina að her-
hsrgd því, er húm og ibarnáð var í. Svo staðmæmd'ist
haotm afit í einu, og svo loksins gekk banm hröðum
fetium til hexibergiis síns, er lá beiint ttppi yfir her-
bertgd ibarmsiats. — þau kveld sat hatt.n ekki miðursokk-
inm í ibækur sínar, — timuniiim sama.ii gekk hamm um
giólf, ám þess að stamsai hið miioiista. — Felicitas hélt,
að þessi óróLeikd hans stæði í 'einhverju samibandi við
já'tmimigiu hans utn nóbtima, er þau áittu tal satttan.
VainaJiega var A.n.na litla sofmuö klukkam ábta á
kvieJdin, og þá settbist Rósa við rúm lK-mxiar, og Feli-
cibas fékk að Lábba sér upip. — Htin fór þá ávalt npp
á efsta lofibið. — Corduia gamila var nú alveg búiin að
ná sér .afitur, og var nú glaðtegri o.g fjörugrj eot nokk-
uru sinrt'i fyr. Hún 'tialaði eins og ámægt barm utn
fraimitiðina, þegar Fioiicitas fiemgd stöðugt að búa hjá
henni. Húm. beið alt .af. með kv.eldntabinm, þangaið til
FieJic.itas kom, og hin unga stúlka var v.iss með, að íá
aJt afi eiibthvað, er henoti geðjaðist að, og nýkoniim
daj>iblöð Láu alt afi hjá diski heotinar. A þessutn
stubtu, skemitdleigu kveldstmind'um, gl?'vmdi Felicibas
sér til mieist.u undrunar ofit öllu því, er olli hemni ska.p-
ramniar niðrii í h.úsin.u, — enda talaði hún aldreii um
það. Gaimila konam bxey'ttii ekki á mó'td vemju sinni,
og spurði hana aldrei um neiitt, og þa.nmig gleymdd
Fielicibas utm stund hiinumi mamgvisLegm hmgsumum sín-
utn, er búm sjálf upp á síðkaist.ið skildi litið í.
það var ci'nn seinintt prart ilags. Veðrið var hið
íeigursta. Hún sait edn imaií hjá barndnu. í húsfinu
vax alger þöigm. eiins og í kirkju. Frú Hedlwig og rík-
isstjórafrúim höfðu farið í heimboð, og prófiessori.nn
viar án efia úti í garð'inmm, því ekkert miinsta hljóð
heyrðist mr herhargii haois. — Lfitla Amma haíði verið
að leika sér, .em' lagðist nú þmeiytul'eiga aftur á biak, og
sagöi í bæatarróm : “Sýmgidu nú eitt La.g, Karó-
lína>”.
'Bariiið hlttsbaði alt af misð mestu ánœigju á söng
Feiicibas. Hin. unga stiúJka hafiði mikla og hljómi-
faigra rödd, — “alt”-rödd, sem áður em nokkur átbi
von á, rifur sig frá 'brjóstánm, og befir þít.nm ltijómiblæ
sem auökeatmiir fiðlumn svo mjög, — sá hljómmr, sem
eims og deyr út í loftið, og ber vobt um þmnglvmidiis-
keim og hugsamaigmóbit. — Hfin igatmlia jómfrú, er í
assku simoni hafði hafit hirna beatu keaimara og siálf var
ntijög giefirn tyrir söngJist, hiafið'i keoit Felicitas aö
tefita hinutn ágætiu hljóðum sinmm vel, — og húm
sömg þýzka sömgva aðdáanleiga. — Hcmni hafiöd fmnd-
ist, að húm £á bftrnp'ö til að vera. róleigt, ef húxt' í háJf-
um róm sömg. efitit eða anmnö. Siðar söng húm full-
um hálsi, ®n eims og gefiur að shiJja, aldred er hún
vissi aí 'eimJiverjmm í miámd.
VD« ju'itiges Grum, dtt friches Gras". — þiet'ta 4h.ll-
ega sönigJaig efitir Schtwn'amm hljómaði nú ttm h.ið liit’a
heT'tea^i, svo þýtt og hrcitt't eims og að eins óspdt sá.1
getur sumigið. — Fyrst söng hún veikt og blábt á-
fram, em cr hún kom að þiessum orðttm : “Was trefibt
mich vom dern Meinchem f-ort tmein I/efid das hebt kain
MemschetLwart”, — þá söng bún af fúllttm hálsi. — í
þessari svip'.n var stóll ekki dregimm, hvJdttr ragltt-
lega fteyigt til hli'ðar uppi í htsrherigjium prófeasorsims,
— hröðum skreifum var 'gengið að Imrí'.'inn'i og gripiö
svo hart í klukkustnean;inn, að hljótraöi ttm aLt hús-
ið. — það var í frvrsba skifti, aö hamn var brúkaður
þar. — Friðrika hJjóp e'ims hart og fæturnir gátu bor-
ið hana upp std.gamm, og FcJicitas þaignaði hrædd
m.jög. — Rébt sbraix koin eldakerlingin ofaot aftur og
gekk imi' bii FieJiiciitias.
“'Eg á að skiila til þín frá prófess'orn'U'm, að þú
máitit ekki symigja micfira, — hamm hefir ekkert nœði",
íniælti hún í hörðum róm. — “Hann var máfölur og
koirn varla orði npp fiyrir neiði. Iím er 'það líka ekki
oðJtegb? Hviers kottiar hefimskulæti eru þetita ? —
Aldrai á æfi iminmii hefi é.g beyrt ammað eins! þm
symgur eins og katliruaður! — Og gttS varöveiti mig,
annar eims sönigur! — þaö er hreimn og beinm sjó-
mariiniasönjgur! Eg skil ekkert í þér. — Eg gat líka
suongttð á mínuan vngri áruni. Og, hvað söng maiður
ekki þá? Fiögur kvæði, svo sem : “Gleð þig vtð
1‘íifið og 'bJómiiLn”, o,. >s,. frv.----Gerðu þetba ekki í
ammað skiftd, Kaxólinai.----------Já, ég ábti líka aö sagja
þér frá jiróit. ssor.tniin, að þn ábt að íara mieð barnið
út í garðinn, og keyra það ofiitur á bak og áfrann”.
Fclicfibas huldi briannheiit't amdlitið í h-öndum sér.
Hamni loið iemgu bintur bcidur en þó húm heföi vierið
rekirn í gagn. — Eixus og hún var óhrædd og varði á-
vait niálstaið sintt, þagar því var að akifita, eins var
hún fia’imiin og lút aldnei ttppfi hæfl ika og kunmábtu
sínia. — Að eitts það, að efinhver ókunnugur beyrði
söng hemmar, var nóg til þess, að hra'ða hama og
koma hemni tfiJ að þaigni 4 aug bragöi, — og hugs-
ttniin utn þr.tð, að lvúitt. haíði vrrið að svngja tfi.l þass,
að sér væri veitit eít'irbekt, ftmst hc nri elt’iag ófcæriliag
— Nú var það simt sLeð, — og mú máitti fólk halda,
að h'ún' vdldi láita taka eftiir s. r cyt láita fceyra tfil sfin.
— Heinmi 'óamst h’úm ekki fá afborið það. — Frú Heil-
wi.g hafðii 'bæði btrið hana og auðmiýkt hana á allar
lundir, og hún heíðfi aldrpi fclt eitit cinasta táx, em
nú 'grát h.úm sáran,.
Ein.um fjórðumgi stundar síðar keyrðd Felicibas
'barmvatgnfinn gæt'iLega á ttndan sér eftir garðinum.