Heimskringla - 17.12.1908, Qupperneq 5

HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 17. DES. 1908. bl* 5
.T^»fl,i,i,!,i,i,i,i,i,i,ini,r,r,ra»
iL,r,i,i,i,i,i,iiíir
□□□□□□□□□□□□
SAMTAL ™
BÚSKAP
Eftir ORItA
VII.
KETll/L : J>ú beifir etnin ekki
sýnt mC-r meátt af gxápuni þínum,
Atld miinn,. ]"á hlyt ég ]>ó aö sjá
og tiaia um við þiig áður en við
skiljum aftur.
ATLI : Lá'tum okkur þá kom,a
og litast um í högum þairra. Jæja
við komum þá aif sérstakri til-
viljuim fyrst að grísa beimkym,ninu.
— Aumimgjarnir, þið eruð æfinlegia
svo kumpámlagir, þið gerið manmi
aðvart um mærvaru ykkar. — Og
þó umdarleigt miegi virðast, Ketill
felaigi, þá ©r þ.að svo, að miargir
bera fyrirlitinimgu fyrir þessum
skiepnum, seig'a., að s v í n séu
ullra skapma auðvirKlagust, ljót-
nst, sóðalagust, þurfitarfrekust,
hieimskust, som málsbátturinn
sa,nmii :, ‘'Seinit m.umx svín að sól-
inmi gá”. E'iimnig færa sumdr fram
sem söimmu.n fyrir auðvirðileik þess-
arar diýraiteguindiar, að guð hafi
leiyft dijöflinum að æra þau þarna
á lárbiakfeaiiium íorðmm og sbeypa
þeám miður í dýpið, sem séra Grím
ur kvað :
“Ofaim fyrir hakkamn
öllu saimam stakk bamn,
belvítis humd'Urmm".
Em icftdr því, sem tírnar liða og
reymsla og memtuiv 'eykst hjá
inönmum, ryðja svínim sér alt ai
framiar og framar í fiylkimgumni,
sem arðsamt afnotadýr. — Að þaiu
séu auðvirðileig, er sem það er virt
og meitið. þa.u til dæirnis eru mjög
samræm 'eða flokfeelsk, óigjörm á ein
íarir, hoimfús engu síður em hver
önmur alidýr'ateg'und. Sérlega elsk
og umhyiggijusöm viiðvíkjand'i af-
kvæmi smu, gjörn til varna móti
orótti frá mönmumi eða öörum
sfeeipmmm, — sem þau haifa kimgi
venið kumn að, sa'miainlber orð
Raigmars í dýraigarðinum : —
“Gmauða mundu mú grísir, eif þeir
vissu, hvaið binm gamli líður”. —
þau eru 'trygg vinum símum, en
griinim óvinum. — Jxiimn. eiginkika
höfðu memn eitt sinn og þótti
kostur góður. — Að þau séu dýra
ljóitust, álít cg að séi eigi á röku.m
bygt. þiiu eru því iað eims ljó't, að
eigamdu þeirra og birðir vanræki
þam. Séu þau vej hirt, eru þau
frjálsfeg, lundgóð og gljáandi á
skrokkinn. Mað'ur heyrir oft sagt
um S’óðahiátt, að það sé ré'tt edns
og í svinastiu. En svímastían er
því að eins sóðaleg, að svímahirð-
irinm þvimigi svímin til sóðaihábtiar,
því í loðli sín'U eru þau hraimláibar
skiepnur, sem miaður getur diregið
al líkum, aif því, að stíu simm
skiifta þau í þremt : Eibt horn stí-
umnar ætla þau til mauðþurftia
siinma, amnað fyrir sviefmhvílu síma,
ern hinm hluitaittn fyrir inmgamgs-
hreyfin’gar símar. þess skyldi því
ictíð gætit, að kasta fæðu þielirra
aldred í mauðþurf'taihormið eða í
hvíluihornið, heldur að kasta henmi
í umgamigssviðið. þiar vilja þau
tafea fæðu síma, em í hormim tafea
þau hama með þramtU'in. Sam-
kvæmit þymgd simni eru þau ekki
þurftarfrekari en aðrar skopmur.
Mömnum fimst svo mifeið til um
það, hvað þau óti, vagma þess, að
nlt af ■eir verið að bma þau utKÍir
sölmdia/gimin, an aldned hefir svin
verið selt emn svo þumgt, að seij-
amdia hafi þótt það o£ þumgt á
feaiupmianmsV'Ogimnii. það er því
eðlileg afleiðiimg, að tiil þess að
til þsss að skopnan nái hárri vikt,
venður húm að haía mikið aí góðu
f jðri. öeifað eru svímiin arðsöm séu
þau réibtiili&ga mieðfarim. Til dœmisi,
geitur gylitan’ átt grís'i tvisvar á
ári. 'Meiðgöngutimi þeirra er 16
vikur, tviisvar 16 eru 32, svo að
eetla þeim .að hafa grísi á Sipema i
6 vikur. það gerir 12 vikur, sem
lagt vdð ’m'e'ðgö'nigutim'amm gerir 44
vikur. Og hafa. þær þá átta vikur
á ári til 'a'lgerðrar hvílclar. Setjum
svo lenmfnemur, að iþær hvier um
sig komi . á fót til markiaðiar 12
gr'srnm á áni, þá sjáum vdð þar al
að svin geta srnúdð afurðum lamds-
ins fljótiar í peninga en nokkrar
aðrar sk-epnur.
KETILL : Hvað geta gyltur átt
margia grísi í edmu ?'
ATl.l : Viaimaleiga eru 12 spemar
á gyltumni, en svo er alm®nt álitið
að hiún geti átt svo miargaf grísi,
seín spemar ie.ru. þó feemur það
íynir, að húm á íleiri grísi, em húm
hefir spema til. — Ýmsir tala um
svím sem hedimsfear skepmur, en
hver sá, sem ve'itir þeim -eiftirtiekt,
hlýitiir að viðurkienima’, að þau sýma
oft md’kil byggimdd. þeim, sem hirð
ir þau, vei'ta þau oft ýms vimarat-
lot. Jnegar þau verða hrædd, flýja
þau ■æitíð til mmsjómarmianns síns,
hamn í námundia'. Svo v«gvís
eru þau, að þieim skjátlvir varla.
Sjái miaður gnísafulLa igyltu vera
að hera að ba-li sínu hey eða
I háltnrusl í kjafti sér, er J>að órækt
mierki þess, að hún gjótd á þeim
sama sólarhning. MáLróm m-ainna
þekkja þaiu svo, að þait gegma vart
ka.lLi nokkurs manns, mamia þess er
hirð'ir ’Jnaiu. — En svo er með svín-
in sem allar aðrar skepn.ur, að því
að' oins feeimmr eðli þieirra óbrotið
í ljós, að þau eigi við góð kjör að
b.úa.
KETILL : Svin eru vist ekki
vamd-mieðfiarLn, mir sýhist þiam
mmnt óta feeðu síma úr foninni mað
jaifmgóðri 1-yst, sem af hnaimu fjala-
gólfi’. Eða er lakki svo ?
ATLI : Eims og 'ég sa'gði þér á'ð-
am, sagi ég þér 'emn : þa-u cru hraim
láta-r sfeepnur. Enginm væmir íugla
himiimisims um óhreúmlæitd, em hvað-
am itafea þoir fœðu sima ? — Margir
svímaeigamd'ur virðast að haita
þassa sömm huigmymd, setm þú, að
ekfeert sé, vamgant v'ið svin, — að
'if þeir gefi gyLtmmni gætur um það
leyti, Scin hún gýtur hvolpum svn-
um, hafi þeir uppfylt hirðdnig'ar-
skyldu sítta g’aignviart hamni. lín
l'ampnviar’a'ndi naymsla. sýttiiir, að mest
am og hazitam arð veitir gyltan eig-
amdia siinum hafi, hún góða og ná-
kvæma umönnmn, hvaö hirðingu
og fóömr smiertir. O.g því eldri, sem
gvltan vierður, því ihetri er húm til
undamaldis. Grísirmir verða stærri
og þnekmairi umdian1 gömlurn gylt'
um em ungum. J;ví aettu memm cagi
að lóiga þjiim, er góða raun gefa.
Kn 'þöer köllutn vér góða raun
giefa, sem fvrst og fremst eru góð-
ar miæður, eiga miarga gr'isi í senm,
eru 'góðar til mjólkur, eru lund-
góðar, — ]iað er, miMmlausar við
mienin og sfeepnur. þess háttar
gyltur skyldii tniaður láita lifa til
giamialsal'durs. — Ei'tt á meðal
marigs í mieðferð svína, er að verja
þau fyrir sólarhiita og íluguin.
Bezt ®r, ef því verður við komið,
að sutn't af haga þeirra sé viaixiið
sk’ógi. þakský'Li þurfa þau ■e.innig
til viirmar gsgm. iLlviörum. Jtað gat-
ur maður bygt ntjög billieiga tneð
því móti, að neisa upp staurrafjia,
slá iborðum’ 4 þak og mokkuð nið-
ur eftir vaggstaurum, en opið í
kning miaðfram jörðu. En þá rifu
cr Leizit að hyrgja með striga’. í
þamnig hygöu byrgi, er ætíð gnægð
í'f hneiinu lofti, og flugur Letta
þ-amgiað eii svo mjög. Dyr þurfa
emgiar opnar, því svínin læra strax
að skríöa iran undir stri'gamin. F.n
giæta vierður tmaður þess í þurka-
tíð, að strá vatni yfir .gólfið í
byriginu, því amtrars v.erður þar ol
mik.ið af fínu moldarryki, sem or-
safeað gotur sýfei og ýmsa kvil'La í
svínmnuimi. því þeigar ’þa.u sofa, þá
leggja þau ramann á jörðu, og sé
þar í fering fimt nyk, soga þan ]>iaö
upp’ í masirmar, og fier það svo sjm
leiið Liggur mpp í lumgum. Komist
það þangað, er hætta húAn. Ekki
er mauðsymleg't, að haifa umdanieldis
gvl't'ur íeitar, en í góðu staudi
vierðia þœr að vera, rmeð a-ila vöðva
vef fyltia. Drykkjarvaitn þurfa þœr
að haf a hæði hneimt og gimæigð aí
'því, svo um húlð, að það sé sval-
andii þors'tadrykkur, em ekki hálf-
volgt forarvaitn. Hredmt vatm við-
heldur mieltingarkraftinum og eyk-
ur hanm og hreinsar blóðið. — Um
geLtima verðutn við 'cinnig vel að
anmast. þeir þurfa umömnun og að
hjúkrun likt og gylturmar. 1 vali
'þieirra verðum vdð að v«ra vamd-
virkir, það er, að velja þá sem
mæst sanuikymja gyLtummm.
Að tniaður hafi góða-n hithiaiga.
fyrir svím að sumrinu til, er mik-
iJs viröd, — svo tniki's virði, að
þaö ®r brenmipunk'tur ARDS eöa
TABS á þeirri kvikfjámtegiund fyrir
bóndann. Hia.garnir eru piæigðir og
sáðir á hverju ári, og ýmsum
kormtegundum plantað í þá, svo
sem byílgi, höfrum, hvei'td, rú.g, og
baiumutni. Margir hafa þann sið, að
hó’ dhj hagramn í sundur í fleiri og
færri partia’, og or það írá öllum
•hliiðum mie'tið og virt sú hiaigfræð-
islagasta aðferð. er orðið gotur. -—
Til svona, sjáðu : Nú hiefir þú t.-d.
eina ekru Lands inmgirta fyrdr
svimahaga. Síðan- hó'.far þu ]>ann
-bJeitit miður í fjóra parta. Að vor-
inu ’til, þegar grasiö í haiganum er
orðið, segjnm þrdggja þuiinlunga
hátit, hleypdr þm svimuimi þínum inn
í hiólf nr. 1, og hefir þau þar þamg-
að til þam eru búim að éta upp
grasiið í því. Síðan opnar ]>ú fyrir
þeiim hiólf nr. 2, o.s.frv. A meðan
svímin voru að éta grasið i nr. 1,
óx grasdð ntikið í h.immm hólfun
ti'tn, sökum þess ©ndist þeim Lemg-
ur tiithaginn í næsta hólfi. Svo
þanmiig kolí af kolli. þegar svínin
eru búin með það og það holfiö,
tekur.þú hesta þ'na .og plóg, plæg-
ir það u]>p og sáir síðan. Jtannig
verður grasið í hólfi nr. 1 vaxið
upp aftur, þegar nr. 4 er uppurið.
En sieitjum nú aftur þar á móitii,
að þiúi bafir haigann allan í einu
la|rai, — ,ekki hálfaðamn í sundur, og
hlavpir svimunium imn i hattn þegar
gras er þriggjt 'þuiml’umga- h att, þa
er það gefm sök, að þau með ó-
iþa'rfa nmigimgi troða meira niður
af igmasii en ella, og rótia og rífa
jarðvagiiimm. Bannir skyldu ættð a-
litrnar, sem sjálfsögð graste'gund í
svímaihaigai.
Enm ier önmur aöferð til að fóðra
svín 4 grasi. Hún er sú, að hafa
þau í fœrikvíum. Fyrir smiá'grísd
eru þær mjög handhægar. 1 12- j
fetia ierhyrmingskvíum getum við
rnmað 10 grísi (smágrísi) ylir suin-
arið, ef við fiærum kvíarnar 6—8
simnum á dag yfir gott graslendi,
t.d. smiára'emgi og gefutn þaiim
góðan skoldrykk, mjólkurblamd eða
mjölbland þrisvar á dag, þá líður
þeim' vel, h.ifa íult eldi til þrifa og
vaxitar. Em í kvíumum þurfum við
að ætla þeim skugiga. það gerum
við 'mieð tvemnu mótá : Fyrst mcð í
því, að þenja striigad'úk yfir part
af kvíumu'm, eða þá að hafa Lausa-
kofa, 'sern við færum alt af með
þetm.
KETILL : En er það ekki ærimn I
viinmnauki þessar færikvíar ?
AT'LI :■ J'ú, ekfei meita ég því, en I
sá er kostur þar við, og h inm er ,
mifeilsvirðii, að grísirmir haía þá
ætíð hriaimt gras og nýtt, og frá |
hngfræðáíslagu sjónarmiði .getur j
það þýtit stórgróða. Salt þurfa j
svin aö fá til neyz.lu, eiins og aðr- j
ar sfeepn.ur. Einnig er sagt, að
koia-a'sfea sé þeim mjög holl, vörn
mdt ýmsum kvillum.
KETILL : Gefið þið hír gripuvm
ykfear salt ? Aldrei er slífet gert á<
Islamdi.
ATLI : Hér verðum við að gefi
öllumi ibúpemimgi vorutn salt, ann-
ars mumdi hann drepast miöur af (
ýmsum kvillnm. En >á Islandd nær i
sjáviairlc'ftið yfir alt Land. J>ar af
ieiðajnd'i eru jurtir allar saltar, — I
sá er t’Min kostur eyju'nnar gömlu. j
En hingað, svoni lamgt inni í meg-
inlandli, nær ekki sjávarloftiö svo ]
að nokkru nemi.
KETILL : Álítur þat, að svin séu j
arðmiest kvifefjártegund ?
ATLI : Vart er að segja það. j
En það má með samni’ segja, að j
þau tím'gast allra skepma fljótast. i
J>ar af leiðamdi snúia þau gripafóð- I
urtagundum ibómdians fljótar i
gjal'deyri en aðrar sképmur.
KETILL : Eru svín að eðli sinu
hraustar skepnur eða bi.iilsugéiðar ?
AiTLI : Svo er með 'þau, sem öll
dýr, að þau eru undirorp.in ýms-
tim- kviHum. En eins og ég saigði
þér áðan, er það mikdð undir með-
íerðinni komið. það er staðreymd,
að ýmsir sjúkdómar þei'rra orsak-
ast af ramgri meðíerð. Til dæmis,
þiegar grís'ir verða aflLattsir í aftur-
parti, sem oftast orsakast af sjúk-
um nýrum, — em síi orsök er til
þess, að þeir eru kreptir í þrömg-
um stíjum, sjaldan eða aldrei
hrieinsuðum. Sktpnunum er þröngv
að t 'l að nieyta tæðu sinnar inmam-
uitm simn eáigio saur. Og hvers er
þá að, viærnta undir slíkum kjörum,
annars 'em alls hins v-e,rsta ?
Við þess báittiar aflleysi brúfea
margir þa’nnig saansett niieðal : —
MuLið “nmx vomica", 4 grains,—
muLið “'amisie fræ", Jý dram, —
'miiLinm “gimger”, V2 dram. Og svo
á eStir þessari inmtöku ska-1 gt'fa 2
maitskiaiðar af Laxér-olíu. Séu 2
skedðar ekki nóg, þá að auka ‘ittn-
tökuma,
“Svíma kól:r,a" er bér á lamdi
algemg yieiiki, sem á hverju ári ger-
ir sfeaða svo hunidruðum þúsumda
dolLaria ncmur. Frægustu dýra-
lækmar hér haía í mörg ár unmið
að iþví, að komast fyrir upptök og
eðli þessa sjúkdóms. Nú þykjast
þeir Jnekkja sýkima til hlýitar og
hafa þogar að mestu fullyrt að
mótverkajndi m'eðalið sé fundiö. —
Sýfeiim sagja þeir að sé “bac'teríu"
blóðeitrum. Mörgum befir hepmast
vel við kóierusjúka grísi eftirfar-
andi samsetmimg : Viðarkol 1 pd.,
bnenmistaimn 1 pd., “sodium clvlor-
id” 2 pdi., “Sodium’ bdoarbona'te" 2
pd.i, “Sodiuim hy.posul'phite” 2 pd.
“Sodium sulphaite” 1 pd. og “An-
tiimoniy sulphid” 1 pd. þessar teg-
undiir verða að \iera vel miuldar og
vandLaga: hrærðar satmaim. Immtafea
af þessari saaniblöndu.n er ein mat-
skeið fyrir hverja 200 pd. þyngd í
svíni, að eins eiin inntaka á dag,
gefið með fóðri þeirra. Kólerusjúk-
um svímum skyldi 'imður ekki gefa
miaískorm, nema að eims í mjög
lit'lu'm skamiti, heldur gefa þeim
létta fæðu, svo sem hveiti úrsigti
og tmalaða hafra. Undire.ins og
maður sér nokkur merki til kóleru-
vieáki i svímaflokknuim, ættu hin
sjúku að verai tekin sér og hlúð aö
þedm, ssm ber/.t aö tök eru á, satt
í hrein og hlý byrgi, og iþeitbai með-
al 'gefi'ð. Eimnig sfeyldi himum heil-
brigðu gefið það til varmar veik-
inmi. Sé stía svinanma þannig, að
þau ösl'i feviðdjúpa for á þeim stað
er þan taka fæðu sína, mun hvorki
þetitai eða mokkurt amnaö meöal
duga tiil viarnar eða heilsu-
bótar í kóleru tilfellum. þeir, s.em
þannií hirða þau, ættu ekki að
láta sér verða 'biLt við, þótt þeir
sjái svín kútveltnst og d?>rji. J>að
er í sjálfu sér kraftaverk náttúr-
ummar, þegar hiin geitur Látið nokk-
uð, sem l’fsanda dregur, þrífast
við sóðahátt. — Gætum þess, að
einrnig svínin hafa réttmiætar kröf-
ur fram að færa á hendur oss, þær
kröfur, að vér látum þeim líða
seim h&z.t til fæðis og skýlis. Fyrir
oss er það dron'gsfeapar og fjár-
hagisspursmál, að uppfylla þær
kröfur.
Þú sýnir rétthverfuna
á þér, Lárus,
í 10. tölmblaði Heimiskringlu þ. 4.
þar samrnar þú þekkingu mína á
rithæíilie,ikum þímum. þú sýmir s©m
sé illmæl'gi smjaður o.g kla'iifalogan
ri'thát't. Emgin orð, erngin tákn og
emgimn bæstiréttur gotur betur
samnað ]>að, sem ég beld fra'tn, að
þ'á getir ekki skrifaö lamdnáma-
sögu Vestmamma. Já, ekfeert af
þiessu gæti sanmað orð min ljósara
en þú gerir sjálíur í áimimstiu tölu-
•blaði Haimiskrimglu, og má ég því
vera þér þakklátur, hefðirðu gart
þ:itta af driemgskaip, en það er nú
þviert 4 mótii. þú 'gierir það hLátt
ái.ram aí heimsku og mannvonzku.
Eg V't'it, að hver eimasti Vestmað-
ur er mú sanmfœrður um það, að
þaið væri að vamhelga söguma, aö
■þú fjallaðir um bama.
það hafa mergir þakkað mér
fyrir bendimguna', s:m ég gaf þér,
og sagt hama mjög hreinskilna og
holla fyrir þig og landmámasögu-
má'liö. • É'g fékk frá eimU’m larng-
hd 'ta rithöfuudi’ hér vostan hafs
bréf, sem mcðal amnars hljóðar
svo :■ — — — “Síðasta Krimgla
kom dc'gi seinna hingað en vamt
v.ar. En hún kom þá líka venju
fmamur skemtileg, fjölbreytt og
fræðandi. Já, ]>ökk fyrir “Bondin.g
til Lárusar". Ji-aö er sjaldgæf
hneiinjskilni, en þó þarft verk, að
lækna söguritumir höfuðsóttiima í
honutn. Vostur-tsLeindingar oiga
móg a£ bókmiein.ta'legiu gutli í 'bókcir-
formi, þó nýir og nýir þorlák-ar
bæti'st ekki v'ið”.------
þatta er a!t, sem ég ætla aö
spamdéra á þtg, Lárus rfi’ium, að
sinnd, og óska, aö heiilsa þín f«ri
biatmandi enn ekki versmandi i kom-
amdi tíð.
K.Ásg.BenedilciifSon.
-------#>-.---—
Til Ileilsiihælisins á Islandi.
Áöur auglýst $369.40
Tómas H. Jónsson 5.00
Kristófer Imgaldsscn 2.00
Stemt í bréfi (frá E.) 1.00
Sigtryiggur Jómasson 5.00
Ásntnndur P. Jóhamnssom 5.00
H: lgi SAgiu röss o.n 1.00
Hamrnes Pétursson 2.00
J>orlákur Jónsson 10.00
Pálmi Eimarsson 1.00
Sveinm Pálmason 5.00
Ólafur Thorgeirssom 2-00
Meötekið á Lög.bergi 16.00
Rjemhur af pen.in.gum. 10.45
Alls $434.85
Kostmaður við að seaida
penimgama 0.60
Samtals semt heim. $434.25
Eðæ 1613 krónur 17 aurar
þess sfeal getiö, aö það eru all-
margir hér í Winnipeg, sem ekki
hafa getað borgað það, sem þedr
lofuð'U enn seitn komið er, o.g skal
það 'tekið fram, að ég er viljugur
til að tafea á mótd þeim pemimgum
og koma þeim til skila eims fljótt
og mienn sjá sér fœrt, að greiða þá
af hemdi.
Winmipeig, 15. des. 1908.
Aðalsteimn Kristjánsson.
796 Victor St., Winmipag.
Finnið manninn!
Hv-er sá, sem kann að vita um
núverandi hei'inilisfamig og árltun
herra Guðna Benson, sem fyrir 2
til 3 áruim stundaðd fiskivetðar við
Wimmi]>eigos:s, er vinsamlega l eð-
inm að tilkynma það
Mrs. H. S. Pálson,
Woodward Ave., Fort Rouge,
Winnipeg, Man.
há'lísmiámaðar-
rramtioin , blaö £vrir tórn
og umglimga, ritstjóri séra N.
S'tieimgr. Thorlaksson, Sclkirk,Mam.
hefir komið út síðan í marsmián-
uði nœstl. Verð 75 oemts árg. BLað
þettta er gott og gagnlegt fyr'ir þá
Lesemdur, seim iþað er sérstaklega
ætlað, og leyfum vér oss því, að
mæla hið hezita mað bLaðimu. —Nú
býður úitgáifumelndin nýjum kaup-
emdum anmam árgarng þess, og það
setn> ókomið er út af fyrsta ár-
gamgi', þar 'tmeið vamdað jóla-númier,
tvöíalt 'tölU'bLað, í kápu með mymd
um. og mótusattum sönglögum,
fyrir 75 cemts, sem .borgist fyrir-
fram. — Fiéihirðir mefndarinnar er
FRIDJÓN FRIÐRIKSSON,
745 Toronto St.( Wimmipe.g, Mam.
Kœru skiftavinir!
J>ar sem nú jólin enn einu
simmi eru í mánd, mumum við öll
vera larin að hmgsa um, hvar og
hvterjar jO.LAGJAFIR kaupa skuli
þet'ta ár handa skyldmennum vor-
um og vinum, — og getum vér
ekki bont yður á neitt hemtugra
pláss t'il þess að kaupa slíka muni
mieð samng'jöru.u vieirðd cnn hjá
E.THORWALDSON & CO
nountain, N. D.
því .þar eru allir hlutir til sölu
unddir edmu þafei, frá tveimur króka
pörum upp að heálli bújörð.
10—25 prósent
afsláttur
Gullstáss af margskonar
teigund.
J'ól’a-Skrautkassar af mörgu
taigii.
JÓLa-Le irtau, sfe ra u tmálað.
Fínindis Húsmuuir af allrd
teigumd.
Silviervare af ýmsu tagi.
Gg aLlskyms Stáss-Álmavara
og silki, og margt og
miargt fleiira, setn þéman-
legt væri fyrir J ólaigjafir.
Og alit 'þietta verður selt fyrdr 90
cemts dollarsvirðið nú fyrir jólim,
og sumar vörnr með 25 prósent
afsJætti, sem við erum aö hreinsa
upp fiyrir vorið.
Líka g:fum við 18 pund af rösp-
uðum sykri fyr'ir dollarinn, og 17
pumd af Molasykri og okkar 20c
Kajffi, alþekt fyrir að vera það
bezita 20c kafíi, setn nokkurstaðar
er hægt að fá, á 18c pundið.
Við 'borgum fyrir Nauð'tgripa-
Húðir lOc pundið, 25c fyrir smjör
og 3oc fvirir egg. Ilættið að semda
penimna y.ðar til Sears Roabuck
and Co. og kaupa kött'inn í pokan-
U'in. Ka.upið fvrir þá hjá vðar
heiitna-vierzlara, E. Thorwaldson &.
Yo., satn tindir.ganiga.st að mæta
Seirs Roabttck prísum á öllu, sem
þ:iir hi.f i, tiil sölu, tafeandi geeði á
vörunt til greima'.
Komið scm al'ra fyrst, — btðið
ekfei þar til seinustu dagama fvrir
Jóliim. Með því er lvægt að af-
gneiiða alla nteð miestu regln.
Me6 ibeztu þökk fyrir yðar góðu
og miklu viðskifti.
E. Thorwaldson & Co.
By E. Thorwaldsom.
IVlountain - - N. Dak
S. R. HUNTER&CO
Skraddarar,
189 Lombard Street
Búa til ný-möðins karl-
mannafatnaði eftir mftlí.—
Efniog vinnubrögð afbeztu
tegund, og alt ábyrgst að
vera jafngildi þess bezta
sem fáanlegt er í borginni.
Verðið er við allra hæfi. —
S. R. Hunter & Co.
189 Lombard St.
Telephone 1395.
Giftingaleyfisbréf
selur Kr. Ásg. Benediktsson
540 Simcoe St. Winnipeg.
Vestur-íslenzk menning
Erindd flutt af séra Rögnvaldi
Péturssymi á siðasta Menmin'gaitfé-
laigsfund.i, gæti orðið ínörgum
landa tiil góðs, og mættu þeir læra
tmifeið af því, ef þeir hafðu gert
svo liitið úr sér, að koma að
hlusita á það. En ég býst við, að
það sé of mádð Únítöruim fyrir
samnkriiistiua, að gera svo. Sarnt
sem áður ætti hver maður með
heilbrigða skynsemi, að láta það
ekki aftra. sér frá, að eyða svo
sem tveiismur til þretmur klukku-
tímum á hverjuTn h'áifum. mámuði
þanmig..
■Meðal ammars dra.p fyrirlesarinm
á það, hve félagslífi hjá okkur
væri komið, hin.gað og ekk.i lengra,
og hv.að framntíðin. ætiti í stafni fyr-
ir oss. Og «r emgim furða, að bann
hefði orð á þessu. J>etta er mál-
efni, er allir lamdar ættu að hafa
hugfast. því er mjö-g áibótavamt
hjá okkur. Einkamlega datit mér
þetta í hug, er ég las grein í Hkr.,
og var undirskriiftin “Lútih. prest-
ur". J>að er a~ðd fræðandi, að lesa
svona. greimar i dagblaði, sem ætti
að vera þjó'ðiinmi til fræðslu og
uppbygginigar, oig s.-m hún bongar
fyrir. Og það frá eimiim. gviðsmiamm
in.um hemmar, — bara til ]>ess að
ná sér miður á náuniganum.
Ég hafði ekki verið bér í 'beenum
mié.r 'emn 2 til 3 máimuðd, þogar é'g
fór að finna til hnútufcastsims og'
ol'bogaskotanima, sem á sér stað
meðal landa vorra. J>egar éig fór
svo að hnýsasit lemgra imn í þetta,
þá kom spurmiingdn : Hverjum er
þeitita að fe:nna ? Svarið var auð-
fundið, og held óg að flestir Landar
séu kunmugiir því. það eru íslemzku
prestarndr, guðsmiamnirmir, boðarajr
kærleikans, samr.Laikams, og elsk-
aðu máunganm edms og sjáWan þig.
Og vel og sköruLiga býst ég við
þi.ir haLdi þ:ir þjónd drottni símutn
þamraig. Einhv:rsstaðar hieyrði ó*.
það sagt : ‘‘Römm eru þau ís-
lenzku örlög”. — Já, römm eru
þau, ef fáe'.mir einstaklimgar, að
eciks dropi í miamnféla'ginu, seim e,r
b:rjast áfram í einhverju frajmfara
ínesta landi heimsins, og sem eetti
að ha'.da siaman og láta V.era á
sér sam' sérstekur þjóðflokkui', —>.
skuli vera ýfður hver upp 4 móti
öðrum, af þeim mönmum, sem
ættu að vernda þá og halda þeiirn
aaimam. í bróðerni og góðuin félags-
skap. Ekki mjög langt frá ka-
þólsku einokunar og siðleysis tím-
umum gömlu og góðu heimam af ís
lamdi, og. vér vitum þíið alLLr,
hvað þeir leiddu í fÖr með sér. Og
élms vitum við lífea. Iivernig bót á
þessu var ráðim. — J>að voru ís-
Lemzku skólapil tarnir í Kaup-
manmaihöfn, sem f.óru að vekja
hmga þjóðarinniar í þessu efnA. J>eir
börðust nveð hnúum og hmefum
fyrdr þjóðina sína, og þeir umnu.
íslanddmgar fóru að sjá véikleikann
hjá sjálfum sér. Jx.iir fóru smám
sami-in að rakna úr rotinu, og þ:ir
haifa haldið áfnam að rakma við. —
Kn hvað mumdi taka mörg högg,
að slá þá í rot aftur, ef hef'Su þair
aðr v. eir.s hártogiara e;ns og ís-
Lemzku g.uðsnikíiniina hér í landi ?!
J>ieir h rjast nneð hmnvm og hnef-
umi hver á móti öðrum, og anmar
r.ey.tiir að sýcia 1 ind inuin í fiásinn-
inn, að hams guð sé dáli'tið betri
enn Frigga guð, o. s. frv. J>eir
hnimrai með þetta guð, guð sí og
æ og alla t’ð. Og hv.er er vvo á-
r m urin. :. ? Að þair hafa va. vð upp
þ.mm flrnig, sein; gemgur ljóswm
logium hér í Win.‘:ii:eg, og s: 11 gýt-
ur glánr au.gunn frá eimum 1 inda
t 1 vumm’rs. Og svo tefeur harn á
siig mútímasmið og íer út í pcl tík,
og þar rnær hanm aér nAðv.r f rir
alvöru. J>ví efgii mun honnin á
móiti skap'i., að taka í hem !«.1 á
rógi og lýgi og stíga lét tfev-l cam
danis til ununar sjá.I imi sér or til
er\’ðiLeiggingar mamníéla. imu í heild
sinmi. Og sást ]>að 'brz.t vAð síð-
ustu bæj’rstjárnar kos’ i.mg. r. En
voma vALtfi ég, að fraentíf in retti
það í skawti sínu, að i'La .. nli'.'ern
góðam dremg, sem gæti k\ :ðið
hanrn niðnr.
Við höíram Stúd.en tnf.élag L’r í
bæmnn. Og vel gerðo ]>eir, ef bair
Setuðu í fó'topor bræðra sinma í
Kau.pmi nma.hörín, ««0 hófu í iand
mpp á berðar sér, svo að '>að :r
iyrir in.n .11 sjóndei.di vrhring allra
miemtaðra þjóða heimsins, o- sem
er að skjí.ta V'esturheiims íslend-
imguim aftur fyrir sig svo lamgt í
andLegU'in og veraldLegmm skiln-
irny.i, að lan 'inn á töluvert gap á
milli sín og síðustn rófunnar, setn
st:ndur út úr ílokki frainfararion-
ar.
Og svo mætti mimnast með
nokkrmm orðum á samkomuna
hans Stap.hans G. Stieph.anssomar.
Efeki brést é.g vi.ð, að g.uðsbönvu.m
haíi þótt sj'ifum sér bæít að
sækj'. hana, eða heldur fræðandi,
að hlusita á eitthvað rímnarul úr
Sterán.i, því hart mun að koma
þiví si'-vmpn, St fin. og skynsemin á
aðra hlið na guð og fávi'.kam á
lvina. Hér er ekk.i átt við, að það
sé ekki margir góðir og vel skyn-
samer mienn, e.r fyb ja guðstrúmni.
En hiitt ætla ég, að hún sé nokkuð
gö’lluð hcr í Wi.nnipieig, og likari
piólitískum a f tiu rh.aldsflokk bldur
enm góðri siðfræði. S.S.
SPURNING. — Má faðir eða
móðir, sem á börn á lífi, arfleiða
aðra að eignum sínum ?
Forvitinn.
SVAR. — Júi, en betra er samt,
að það sé lögformle'ga gemgið frá
slikri erfðaskrá, annars gæti farið
svo, að hún yrði óný'tt fyrir dóm-
stólunum. J>að hiefir komið fyrir í
þessu landv. R vtstj.
3083
'Póstihús Box Héiimskrirvglu er
nii 3083, en ekki 116, eins og áður
hefir verið. Viðskiftavitvir eru því
heðnir, að senda bréf til blaðsiims
í P.O. Box 30HS