Heimskringla - 04.02.1909, Blaðsíða 5

SBIUBEIINGIA
WINNIPEG, 4. FETVR. ]90ð.
Ma S
Er dómurinn
sanngjarn?
í 17. tibl. lieimskringlu stendur
all-löityr, grein mn “Kvæöi og skáld
sögur”. Viökimnvanlegra hefSi ver-
ið fyrir þ;oun, er þá grein hefir rit-
a®, að skrífta frawi úr skugigantim
*n®ð nafn sitt, utn leið og hann
hjó svo stiór högg til þcirra nuvnma
sem nn semja belzt skáldsög.ur
mieðal iskmdin.ga, og mieð rétitu
má kalla hijlztu rithöfunda þjóðar-
innar.
Um þann hluta greinarinnar, er
ra'ðir um skáldskap í btindnu nuáli,
er ég höfundinnm iekki ósasmþykk-
ur- þaið er rátit, að mikill meiri
hluti þess, sertn birtist í blöðum
h-r vstra af ljóðum (og í sumum j
kvaeðiabókum), er einskisvert rusl, J
sent hvergi ætti að fá rúnn til að
birtiast á prcnti. Snautt að allri
hugsan, og því saninkallaður leir-
bitrður. Að víta þ :nnan ómerka
ljóðaj'tustur, hvort heldur hann er
kvöðinn uudir “stefjahiáittum” eða í
öðrum bba.giarháttum, er ekki I
nema þarflegt og gctt. En illa sýn !
lst það eiga við af imanni, sern
finna, niest leggur til í þessa rusla-j
kistu, eins Og 6g hvgg að höf. þess i
arar greinair gexi, sem óg a?t!a að j
sé Kristján Ásgeir Bemediktsson,
~ þó ekki hofði hann einurð til að
láta nafns síns getið — af skiljan-
Lgum ástæðuin. “T.oekuir, hjálpa
sjálfum þér”, segir gaanall málsi
hátt'ur.
K.Á.B. ætti að lækma sjálfam sig
af þassari ljóða- og rínmabulls-
sýki, og hiætta aö utvga út öðrum
eins “bókmiemtium” og “Brávallar-
rítnum”, “Drotningarrímum” o.fl.,
o.fl., og'þanmigi gangia á iintlam. öðr ;
mn álíka ljóðbullurmn með góðu J
eltirdiæmi. Aðfinslá, hams heifði því
verið einkar góð, og skvnsa/mleg,
i'efði hann komið 'mi.’ð ávarp umdir
fulln mafnd á þossa leið :
“Menm og konmr ! Nú er ég al-
veg haettur að yrkja. Eg vo.ma a.ð
}'ið, s:m standið á líku skáldskap-
arstigi, hættið líka".
Yfirlýsimg lík þessari af hálfu K.
Á. B., hefði ef til vill komið góðu
til ledðar. Einihv.erjir hiefðu kamm-
ska vierið svo skyii'saniir, að fara
að hans daeimi, svo : dálítið hefði
teikig fyrir ljóöaaiustmrinm, þtmmam
léliegastia, sem kammr því til leiðar
— “að fólk heldur að alt sé vit-
Isysa og vaðall”, sem á pneimti
s,est í bundnu nnáli.
S.ean betur fer, er þó svo ekki. j
Stöku kvæði hafa birst og birtast j
enm í blöðunum, sem skáldskapur |
er í, og eru þess virði, að vera les- I
in og lærð. En það er full ástœða
til, að þeir höfuimdar, sam þam
kvæði vrkja, hætti alvng að látia til
sín hieyra, meðan þetta Nóaflóð af
leirbmrði stendur yfir.
Um ljóðskiáldskaipinm ætla óg
e.kki að fjölyrða meira í þetta sinm
og sný niiér því að um'mæluam höf.
«m sagmaskáldskapinn.
Þ>ar sagir hanai að sá sýmíteg aft-
xirför. Eftir því eiga sögur Jóns
Trausba og lúinars Hjörleifssomar
að vera lakari, .bæöi æð* efni og
búmimgi, en sögur Jóms Thorodd-
sems, Jóms Mýrdals (“Mammamum-
nr”) og Páls Sigurðssoriar (“Aðal-
sbeimm”). Ekki þarf að sýima sam-
anibiurð á þessxx, því allir hljóta að
sjá, s:m lesið hafa efbir þessa
nrenn, að þessi umanæli hiif. eru
sögið át í bláimn. Sögur Jóoiis Thor
o<jdiS:ns vorxi að vísu mjög góðar
a sínum tíma. Jxær lýsa sveibalíf-
iun á íslandi eims og það var þ á.
þó eru að líkindnm talsverðiær öfg-
ar 1 lýsimgunni á köflum. Jafn-
framt sýma þær mymdir af persón-
"m, sem g.eta veriö til fyrirmynd-
ar, og aðrar, sem tijr að forðast.
I horodds m hiefir vitað, að “Gróa
á Leiti” og “séra Sigvaldi”, sem
alt ilt hafði til að berai: — hræsni
ægirnd, sbelvisi, skjalafölsun, lýgi,
m-fl- — liafa átt heirnia í þjóðlífi'mu
því hefir hanm dreigið mymd
þeirra svo skýrt fraan, svo hægt
y*ri að varast þau, og þjóöféla-g-
ið femgi viðibjóð á þeim. En þrábt
fyrir það, þó sögmr J. T'h. sóu á-
gcebar á sínum tíma — og lamg-
fremstar af eldri sö^iim — þá
stamdia þær ekki jafnfætis sögum
Jóns Trausta eða Éimars Hjörleifs-
somar, hvorki að efni eða rithæbti.
Bögur J.T. og E.H. — einkum þær
stærri — eru þrumgmar af efni, —
lífsspeki fyrir þjóðina — spjald-
a'’.ma á milli. þeir detba aldr.ei nið-
ur á meimar hálfótrúte'gar kymja-
S')?Ur’ tucldxxr bala eimtóan al-
v ö r u o r ð til þjóðarimnar umx
nútíðar ásta'nd henmair, —
öregða xipp fyrir hemni margvísteg-
um myndum, sem til eru hjá hienni
sjalfri, — sutmi'm fögru'm og glæsi-
tegum til eftir.hreytni, öðrxim ó-
fögrmn og athugavieröu'nx \til við-
vörumar.
Jón Trausti lætur þorgeir ver/1-
umarstjóra ólafsson, i “Heysimgu”,
v*rja öllu sínm lífi til þess, að
revna að fá menn til að vera
Skilvísa í verzluxxiarsökxnn. —
öll sú saga er heróp til þjó&arinm-
ar uin, að leggja miður þemnan
hættutega og niðurdrapamdi þ j ó ð-
1 ö s t — áskilseminia — seirn er
langstœrsti og tilfinmaml'egasti þjóð
löstur ístemdimga. þar eru dregmar
npp inyndir af Bjarna á Fossalæk,
Jóni á Tjörnum og Árrua á Fífu-
mýri, sem æfitega hlaupa frá einni
verzlun til amm.iT'ar, frá sbórskuld-
xim, lofa alt af öllxi fögru um
gneiðslu þeirra en svíkja alt af, og
forðast lámardrotma símx, eins og
það væri fjandinn sjálfur. þeir
eyða innitektum sínxun f)’rir ínun-
aðarvöru, glingur og alls konar ó-
þarfa. Alt finst þeim bjbra að
gera við þær en borg.a skuldir sín-
ar. þeim þj’kir það sæmra, að
kaupu tóbak og bri.*mnivín, og
teggja xit í allskonar kostnað,
Ixeði þariiain og óþarfan, heldxir en
stardia í skilum við viðskifbaimenn
sírua, o.g gieiba svo komið fram, seim
frjáls r og heiðarlegir Tmenin. Allir
rrwnin, seim nokkuð htigsa, vita þó
vel, að þeir pemingiar, s:m meana
þeirri upphæð, s:m þeir skulda
öðrum, eru e k k i eign þeirra
sjálfra, og með því, að stamda ekki
í skilum, erti menm að skaða hæði
sjálfa sig og þá, sein þeir liafa
skift við.
því et Ver og íniður, að til eru
bæöi austam haís og veisbam al-t of
niargir mi.mn, s:m að öllu eiga
saimimerkt við þá, seim Jón Trausti
dreigur niynd af, livað óskilvísi
snertir. Á Trausti skilið, að bitið
sé í hælinm á homum fyrir það, að
hamm hemdir á þemnam þjóðlöst og
leitast af öllum nxætti við aö
kippa hommi burt úr þjóðfélaginu ?
Til þiess . r “I,e.ysing” skrifuð.
“Halla”. — Með heitiui hefir hann
unmiö. sér til óbelgi hjá K.A.B. —
Hvað cr “Halla” ? Sagia af ungri,
faltegri f>g mynd.irtegri stúlku,
s.m gaf áat sinu maiini, senxx var
bundinn þeim hönidum, að haiftm
ga t ekki átt hanra, — en það
vissi liúrn ekki fvr em of seinit. Fyr-
ir þotta, að gefa tilfimmiiiigxnii sín-
um of f 1 j ó t t lamsam bautm, á ð -
u r em hún vissi, hvernig stóð á
höguni manmisin's, sem hún feldi
hxiig til, —.fvrir það varð líf henm-
a.r miðurlæg'ing, eymd o.g mœða,
eins og allir vita, som lesið hafa
“Höllu” og “Heiðarhýlið”.
Á höf. ilt skilið fvrir það, þó
hann dragi tiipp mymd af þessari
stxxlku, og sými hania ímeð eims
skýrxim dráttxxm o.g mögutegt er
— öllum ístenzkuan stúlkuan ? Er
“Halla” ekki viðvTöruu til þeiri',a?
Hvíslar hún ekki að þei-m þessxxm
viðvöriinarorðuin : Istenzkar stúlk-
ur! lá'tið ekki cins fara fyrir ykk-
ur og fór fvrir mér. Af lífssögu
tninni gstið þið lært, að viera for-
sjálli en ég var. Haauitxigja hefði
gjtað verið á leið minini, on varð
óhaanin.gja, af því ég var fljótfær
o<> óforsjál ?
Mi.r li.ikst J.T. eiga miklxx [namur
þakklæti skilið, t-n last, fyrir
“Höllu”, og svo mu-ftu fleiri álífca,
seim s k i 1 j a söguua.
þá á Einar Hjörlrifsson ekki upp
á háiborðið hjá K.Á.B. — “ Vitr
lausa Gunaa” hefir gert K.Á.B.
vitlaiusam'.
Hamn .sagir, að E.H. sé að “fara
aftur í miálinu og á lýsim-gum' hams
sé hrákadulu óigað”. Hvaar skyldi
það vera? því beoxdir K.Á.B. ekki
á það, áður an hamtt obar spjótinm
framx úr inyrkrinu í hjartastiað E.
H.? Ég saxiaifærist um það, að
“Gmmnia” hefir miklu m.'ira vit em
K.Á.B.j þó enginm “þorvaldmr”
eða “Gxiddra” hafi verið á veigi
hans til að revna að gera liamn
vi'tlaiixsan — ieins og “Gxinnu”. Uan
þobta tala ég ekki ttaeira, þampað
til K.A.B. reynir að sýna liið
gaignstœ&a.
Allir, sem fylgt hafa ane'ð E.H.
sisíix saigniaj.sk álxli, og m®ð samn-
girni vilja líba á verk liams, s;á
það, að honxiom er alt af að ttxk-
ast betur og batxrr. I öllum hams
söguin, smáuim og stórum, er iiidk-
ill lærdórnxxr fólginm, sem þjóðin
þarf að veiba eftirtekt. Em stór-
fe'nigleiga'Situr er banx í síðustu
sögmnni hams “Ofxirefli”, og hendir
það á alt ammað em “afturför”. —
það er ekki vanþörf á, að bemdia
þjóðfélaiginu á, að varast nxienn
eins og þoribjörn kauipm. ölafsson,
seam alt treður undir fótumx nema
sinm eigin vilja, og öllxxm brögð-
um beitir, bæði sæmitegxwn og ó-
sæatxileigxi’m, til að fá honum frattx-
gemgt. Slíka tnenn sjáxvm við nú
gauigu ljósxx'iu logum á Islamidi imi
þessar mmndii'. Menn, sem fotxx'm-
troða lög og réfct, og láta kné
fylgja kviði, til að komia sí n xx tm
vilja fratn. ])á menm þarf þjóðin
að varast. Af þeim stafar hæfcfca.
Em mamm exns og séra þorvald
Gxttttíarsson þarf þjóðin að eigmast
— imarga, tnarga. þá verður “þor-
hjörn” hrakimm hmrt úr þjóðfélag-
inxt, og éig er viss utn, að “Ofur-
efli’’ flýtir fyrir því.
þagiar maður lítur yfir sögur E.
H. Oig J.T., og virðir fyrir sér,
hverju þeir vilja fá til lei&ar kom-
ið mieð þeim, þá enga þeir sainmar-
tega þökk skylda hjá hverjumi góð- 1
um tslemding. Og frá mirnx sjóttar- j
miði eru þeir mjög velkotnnir að
þcssutu 600 kr., semi þeir fá hvor á !
ári úir landssjóði. Eg efasfc xun, að
ttokkrum piemingum sé hetur varið
en einmitt þeim, því ég tiel "þessa
skáldsagnahöfunxla báða með allra
merkustu og þörfustu uanhióta-
mönmmin þjóðarininar.
Að beina huga og starfi þjóðar-
iftttar inn á hrautir fullkommunar í
hvívieifctua, með þeirri aðferð, sam
þeir við hafa, er eitthvert það göf-
ugasta hlutverk, setn nokkur íruað-
ur befir með höndum. þetfca hlut-
verk eru þeir að inrta af hemdi m,eð ,
sögunt sínxvm.
Að þessu athuguðu, er það ekki
neatiia oðlilegt, þó maður biðji fólk
alvarlega að íhuga, hvort
það sé sammigjarn dótnur, að vark
þessara miainai'a séu að eihs til að {
“æra fólk og fæla út af bókmenta-
sviði ístenzkrar tunigu, flýita fyrir
að tortíma vestur-ístenzku þjóð-
erni, oig séu illar sendingar vestur i
um ■haf”, eins og K.Á.B. kamst
að orði.
A. J. JOHNSON. j
xitn þeim', sem með fasteiginarétrti ! in, verða stramgtega að fara eftir.
geta uppfylt sötnu skilyrði og | þær verða að sjá þeim fyrir fæði,
til að gata klæði, hr.eimJæti og læknishjálp.
Stjórnin í Obtawa hefir sérstafcar
skrifstofur og imeinn, sem að edms
I
kaa-lmeiin eru báðir
'greitt atkvæði í þingkosmingum.
Emmjfremur, að konur hiafi alls ekki
fyr em á allra siðustu árum látið líta eftir þessuin tarna inmflxttn-
mieitt til sín beyra tim stjórnmál flutmimigi.
landsins, og þá aðallegia að eins í
sjálfri höfuð'borginÆii Reykjavík. —
Hins vegíir hafl þœr atkvæði í
sveitiatnál um, og mnx nýitega hafi
konur náð sæfci í 'borgarráði höf-
sbaðarins. Hún andmælir og á-
kærum tíwiiarits grrinarinin xr um
sóðaskap, sitttt sagðxir er að vera
við Laugarnar í Reykjavík, og
einnig sýmir húm fram á, að jafnvel
i " —j----------
i hér í Canadæ. þam
eru s:md tmeö 'eiiihverjxvm inmflytj-
emdu'm- eða ferðafólki, scm korna
Hvað mörg börn, að Camada
tiekur til uppeldis á hverju ári, er
ómögukgit að segja mcð nokkurri
vissti. Fyrir utam þ:ssa barnaimm-
flxxitndnga, sam opinberlega er amm-
ast uttt, þá er fjöldi barna se.ndxir
til Camjid.v ársárlega, frá ftesfcum
lomdu'tn. Axiðvitað senda Bne'bar
miast. Börnin eru semd sam bréf
,,, .eða sendittg til skyldimemma ov
ktegustu bæiidabylx a lamdinu hafi va,„d.l<ma.IUtel h;.r í Caxtada.
vind iuga upp úr þakittu, sean leiði
hreint loft um húsin. Húm b:mdir
einmig á, að i Reykjavíli, siean anm-
arsitiaðar á Islamdi, sí gmægð af
he'iltiícami drykkjarvatini, og .að emg
imn siá, setxi nokkra h'iigmynd hafi
um hreinlæti, fái trúað því, að
skólpið úr fataþvottar pollinum
sé þar nofcað til drykkjar.
Viðvíkjandi drykkjuska.p Islemd-
er á hnebtiintiim, jaínt að itóbfc
degi, og hvermdg sem veður er. —
það er talið áxeiðamtegt, að þobfca*
einfalda teikfamg verði bráðl’ftgiin
eitt hið gagmlegasta Oig þarfasfcai
verkfæri, sietn heimurinn hefir í
höndumi sér. — (Útdrá'btiir úxr
tímariti. K.Á.B.
þeiim til skila til uppeldis foreldr-
fittr.a. Allar slikar Larn.xsiemdittgar
til C ’iii idu ti.ljast ckki til mnnað-
arteysittgja, heldur að eins inn-
ílyrtj.ndur. Caina.diariki stendur að
vissu teyiti vel að vigi, að ala alla
slíka krakkakássu xvpp, og kotnia
börnunvvm í litvæntega stöðu, því
iriga, bjndir Mrs. Johnson á, að i ]iað hefir miargam franvigiemgimm
Áhrif hugsananna.
Fyrirlestur sá, er ungfrú Stein-
umu Stefámsscm, frá Gitnli, ílutti á
síðasta fundi Mem.ningarfélagsins,
þanm 27. jam., var vel sóttur, og er
xltuient vel yfir honutn lá'tið.
Fyrirtesturinn var tuu “N«vv
T'hought” (“Nýhyggju"), og sagði
fvrirlesari, að s'tefni sú væri i
ratvn og v.eru ekki ný sbeftta,' þvi !
hcm’.iiar hefði viða orðið vart fyr á
öldum, en hefði logið í dvalu, þar
‘íl iixui á síðus'tu tímutn, að hún
fciefði vaknað' upp hjá Bandarikja-
tnönauum og víðar. Kvað hún
srteifnmtta lvafa imxrgur góðar ksmn-
ingiar að fcjóðia, sé þær flivbtar í
hófi, eai fylgjendutn þeirra hætti
mörgum við, að fara oflangt í I
staðhæ íi nguim sí n xnn.
Aðalhenminig stefnunnar kvaö !
búm v:era þá, a ö kemmia mönnuim að
liugsa rértt og fallega, — 'sitis og
maiðxirinn hugsar svo er hann.
Karaktér hvsrs um sig er að eiivs
httgsun hans í lieild.
“Niew Thongiht” fciður alla aö
taka s.m min.st á móti ölluavt á-
hrifuim, nc'ivia augljóst sé, að þau
séu góð. I manninum sjálfum býr
kraftur, og þeim krafti á hamin að
vtfca af og fara sér hamn í niyt. —
Memm g:ta tamið sér glaðlymdi, og
þ nð er skylda iiianiKi að vera ká.t-
ir og taka lífinu mnö glöðu bragði.
Mcmn ærttm að spyrja sjálfa sig að,
hvort þeir sjálfir væru ekki orsök
v kjörunv sínutiv, sjúkdótti'Uim, ravim-
iian ag ólámi. “New Thought’’ fyr-
irlítttr þá hugimynd, að ólánið elrti
suma’misnm, etv finst aftur á' móti,
að sumir menm elti ólárnið, og bni-
ist ialt af við, að nvæta því og
höndla það. Mismrn ættu að hafa
tramst á sjálfum sér, og teitast við
að herða þá krafta, s?m til eru í
þeirra eigin prrsómu, til að gefca
rurtt bravvtina g.gn utti lífið.
Fyrirtesturittn var á góðri ís-
tettakti og þýðu máli, og létu til-
heyreittdurnir hið fcier.ta vfir. Nokkr-
ar umræður urðu á eftir, flesbar
hlvmtar stefnm fvrirlesarams.
E.Á.
skýrslur alhei'msstjórnar Goodrtem-
plara félagsins sýni, að vínmaivtm
þar s: minmi 4 hverm mama, að
meðaltali á landinu, heldur em hjá
nokkurri ammari þjóð, og .að líkindi
sém til þisss, að ísland verði fyxsta
land í heimi til þess að fögleiða
gsimling fiemigið frá öðrum þjó&ivm,
sem náð fctefir þrifuan og þjóðinni
reymst drjúfur til tiiöurlag.s. En
þráitt fyrir þettæ má Canada eiga
það miað réttu, að húm fóstrar
flesit muttaðairlaus börn, af öllum
þjóðum', þá miðað er við fólks-
K. A. B.
•1«
Þyngdarlögmál
skoparaki inglunnar
algsrt víubamm, og þar eð ekkert fjöldia hienn.ar o-g aldur. Heill sé
vin sé. fciúið til í lamdinm, þá þýði | he*ini fyrir autninigja litltt muttaðar
það, að' öll þjóðin verði í algerðu leysingjana
fcindittdi. Og að þitta sé »kki að
] akka áhriiuiin Frelsishersins, seim
alls ekki hafi náð mikilli fótfestu í
landinu, og s.im e’kki hafi fteiri
meðlimi eh svo, að tæpleiga verði
þeir taldir í tttgatali. •
Mesfa áhsrzlu teggur Mrs. Johns-
son á, að andtnæla þeirri staShœf-
ingvv enska timari’tsins, að tsl&n.d-
ittgar séu sóðalegri og í meiri nið-
urké'gingu en allar þjóðir í Ev-
rópu. Húm biemidir á', að þr.ásinais
hafi ísletv’.k hlöð dragið - atfcygli
héftettdit þjóðarinmar að ísleudinig-
um, sem þcim beztu inntlytjandum
fvrir .gáfur þeirra og líkavvvlega
heilfcrigði, dugittað og lögh'ý5nd, og
þamm eiginleika, að g’-fca allra
þjó'ða fcezt samið sig að hértemd-
wm staðdá'ttutn og þjóðsiðum. —
þetta sé velþekt og vi&urfcent, ekki
eingöngvi í Cainada, þar senn fliestir
þeirra séu bmsettir, beldur einmig í
Norður Dakota og Mináiesota, og
öðrum ríkjtvm, þar setn þ:ir lua
tiekið sér bólfestu.
Damdar vorir á Kyrrabafsströrd-
inni éiga þökk skyld.x fyrir að hafa
svo rækitega tekið svari lieima-
þjóðarinnar, — þó æ'tla m©gi, að
það hefði ekki áfct að ver.a mauð-
symleigt, þar semv fraimkoma Islend-
inga hér vestra — að nokkrwm ein-
stökum tilfellum umdanskildum —
hefir veriö • þannig, að þeir hafa á-
rei&amtega verið sónvi sinnar þjóð-
ar, og fullkoTnið ígildi hdmma amn-
ara. fceztm þjóðflokka, sein hinigiað
hafa flmtit til lamdsins, að sjálfum
Breitum ekki undiamskildmm, bæði
að líkattvteigu og amdlegu atgierfi og
sammri Háfctprýði.
Rétt hefðwm vér talið, að ís-
kmidinigar heima hefðw seitfc sig
beint í samibamd við stjórnemdur
emska títtiaTÍtsins, og gefið þedm
alvartega ráðmingu fyrir ritgerð þá
s-e'tti hér er um að ræða, því um
hamia vter&ur ekki ammiað sagt, em
að hún sé í hæsta máta móðgaiudi
árás á alla íslenrku þjóðina, og
nátega hvert einasta atriði í heivni
ósafct. .
Kyrrahafs íslendingar
í vígamóð.
Svo er að sjá, sem grein sii um
stjónvmálakonur ísla'nds og menn-
ittoarskort lamdsbúa, sem ttýleig.a
stóð í Hieimskrittglu, þýdd úr
ensku t'mairiti, hafi komið hreyf-
ingu á blóðið í löndum vorum á
Kyrrahafsströmdinmi, — eítir því
sem lýsir sár í blaðinm “Seafctle
Sunday Tim.es”, da.gs. 17. jan. ’09.
]>ar koma fratn andttvœli geigm á-
rásittni á íislamd og Isteudimga, vir
tviaittuir ábtutti : 1 fyrsta lagi frá
Goodfcempliara stiiku Islemdinga
þar, og í öðru lagi frá' Mrs. Isaak
Johnson, sem ritað befir amdmæla-
grein í blaðið.
F. R. Johnson, fyrir hönd Good-
tieimplara stúkunnar, hefir birt ein-
róma amdanœli henmar mót gapein
þessari í cmska tfeniarirtinm. 1 amd-
rnæla ákvörðún stúkumavar, er því
haldið fraan, að staðhæfimigar enska
tímiaritsins séu ekki á rökum bygð
ar, og að hin réfcta lýsing þjóðar-
inmar felist í því, að hxitx sé vel
menfcuð og kristin imienmingarþjóð.
Mrs. Johmson, í ritgerð sinmi,
tekur fratn, að orðið stjórnmála-
koma sé ekki algettgt orð á Islandi,
því að þar hafi konxxr aldrei setið
á þingi, þó þær hins vegar kunni
að hiafa haft heillarík áhrif á um-
ræður mála í þingin.u. Að konmr
hafi ekki kjörgemgisréfct til þim.gs-
ins né aitkvæðisréfct, að undamskild-
Barna innflutn-
ingur.
Það þarf að bíta.
Kæru lamdar, eí þið v’iljið fá vwB
skerpbar saigirnar ykkar, þá kom-
ið þeim til mín., að 501 Beveriy
St. IÁka skerpi ég skauta, skesgg-
hnifa og .allskomar eggjárn. — Alk
fljófct og vel gerfc.
G. BERGþöRSSON,
501 Beverly St-
þiess hafir verið gefciö áður í
Hteimskrin,lu, að fyrir rúmu ári
J síðam þykist Eniglendimgiur (þó
j írskur að ætt) hafa fivndið vi<ixp' þá
j íþr.ól't, að riEinitta járttbrautarvöign-
j titti a5 éins á einum sporfceini. —
! Hvieruig má það ske ? inunu marg-
l ir apyrja. Ilreyfimgu og remsli
fciyggi r ha.ttn á þyngdarlögmáli
skoparakring'luiuiiar. það var og
er er.in, að skoparakringlan hiefir
vieriö uippiáhaldsleikfaittg allra barnia
— jafttt ríkra semi sniauöra, 'eflau.st
j í ftesbúm löndum, sem menn
byggja. En að það teldist sérstiakt
j lö'gmiál á bak við þjfcta einfalda,
j ódýina 'barnaleikfamg, það er upp-
götvam. 'Um allar þær aldir, sfflii
j skotparaikrittgteim hefir skemt hörn-
I uttii, hefir aö evns eitt i maður vieitfc
I lögimiáli hiemmitr .eftirfcek.t. EStir að
i haiin sagði frá uppgötvun sinni,
jhafa ýmsir brotið he.ilann um, að
j noitia ’þyttgd'arlög'mál hcmittar til
hrieyfiniga. þessi áðurniefndi Eng-
tettdittgmr bygist að h©mja það til
að flyt.ta lifamdi og dautt, á eimu
beudingskasti, I'andshorniamitta á
milli. Liáittist aö hemja hreyínafl
sk o^iarak ri ngl uri nar, þá .verður
flutningshraði þess lögmáls svo
igieysimikill, að hamin ter lamgfc fraim
úr gufuafli og rafimnignisafli til
flutnittga. Lögmál skaparakrimgl-
umáiar er það, að á nveðan hván hef-
ir fullan hraða, eða er kmúin á-
fraivii með fvillum hraða, stendur,
halinav æfmlega og hún öll lóðnétt
upp og niður, eins og aílir hafa
sáð. E» þeigar sniimingshraðinn fer
ofam fyrir visfc snúmingshrajðastig,
þá fer hún að hallast, og eftit því,
setti snmmingshraðinm minkar, þá
hallast hvin meir og mieir, þangað
til hiún dsttur á hliðina. U'ppgöfcv-
arinn fann það, að það var snúm-
indsbraðinn, sem hcldur jafnvæg-
! inu á svona lögmðum hlut. Svo er
{lögimál smimingshraðaiiis á skop
j aiakrittglunni óskeikult, að þó
I komið sé við hana, þá stekkur
h'úin til á amn n sn'úminigspuittkit, og
' heldur áfranv lóðrétt, mieðan næg-
Um mörg ár befir fjöldi bacna jur hraði endist he.vni. þefcrta g©tur
verið fluttur áustan frá BreUandi hver fundið, settt srnyr skopara-
til Canxda, em aldrei jafnmörg og |kringlu. þa er að eins galdurvnn
, síðasfca ár. þá vorn fixxtt til Can- 1 a& smx&a henni starfrækan utbxm-
ladta 1938 börn. Elletx. skrifstofx.r | a«. Að þvi er EttgWangurvnn
* störfuðu að þessxvm útflutmittgi. - H,amm heitir Bremmn. Hamm ætlar
Skvrsla herra ]. J. Kelso, sem er j »*ita hemmx fyr.r ,arn,fcra«fcar-
a&al xirniboðsmaður á' barnaflurtm- j eins og áður Iwfir vienð fra
ittgs skrifstofunxvm, hefir g'efið xvt | sa&t.
ársskýrslu xvm bartiaflutmiingimm
190-8. Allxir þessi baruahópur heíir
sest að i Onfcario fvlki, og hefir
verið látinn þar inm á fcarnaheimili
og hjálparstofttamir. Af ]>essum
1938 börnxim eru 573 stúlkur og
1365 sveittbörn. Flest munaðar-
laxis, koinxx frá Barnado barna-
beiinilunnm á Iínglandi. þau gáfu
Camada 943 börn. þar uæst ftest
frá Katólskra útflutninga eitxing-
ummi. Hxim lét af hemdi til Caniada
308 börn. Mxmaðarteysin'gjahæli á
Skotlandi gáfu 164 fcörn. þau vortt
tekin til uppeldis í Brockvilte, Onfc.
En Macpherson harnih’eimilið i
Straitford, Ont., tók og gaf xifc 177
fcörm, og Meþódista texrnastöðin í
Ilattiiltom, Ont., tók 103 hörn. Af-
gamigurinn dreifðist hingað og
þangað tim Ontario fylki.
Hviert einasta barn er gaumgæfi-
lega skoðað, áður en það fer af
stað af ii'miboðsmanni Onfcariofylk-
is. Fylkið hefir laiga>ákvarðanir
sem stofittamirnar, sem taka börn-
Mjög vanxlaðar, stórar og fagyar,.
af sk&ldkóngunum fslenzku, Hall-
grími Péturssyni og Jónasi Hall-
grfmssyni, fást hjá nndirskrifuðnna,
önnur & 35c en báðar & 60c. Ag*t
stofuprýði. Myndir af þessam
mönnum munu verða kærtkomaar
til prýðis og endurminningar 4
mörgu „fslenzku heimili. ' TJtsölu-
inenn vantar enn víðsvegar mra
bygðir Islendinga mót saringjöru-
um sölulaunum.
F. R. JOHNSON,
1419 W. 57th 8t., Seattle, Waslri
ATH. — bessir hafa þegar teki®
að sér útsölu á myndunuin :—
Friðrik Svpinsson, 618 Agnes St>.
Winnipeg; Wm. Anderson. 179T
7th Ave. W , Vancouver, B. C.;.
S. Bárðarson, R. F. D. 1, Box 90.
Blaine, Wash .; Sigurður John-
son, B ntry (ogUphaui), N. l>ak.
Jóh. H. Húnfjörð, Brown, Man.
S. R. HUNTER&CO
Skraddarar,
189 Lombard Street
Búa til ný-móðins karl-
mdinafatnaði cftir tnáli.—
Efniog viúnubrögð afbeztu
tegund, og alt ábyrgst að
vera jafngildi [æss liezta
sem fáanlegt er f borginni.
Verðið er við allra hætí. —
S. R. Hunter & Co.
189 Lombard St.
Telephone 1395.
KENNARA VANTAR
við Marshland skóla nr. 1278. —
Kanisla hyrjar 1. apr 1 nk. og lictet
til ársloka, að einxvm miánuði feár
dreginum (áigiúst), 8 má'ttaða teensta
Umsiæk'jeinidnr fciltaki mi^prtiasfcigj,
neynslu og kaup, og snítii sér til
undiirrifcajðs íyrir 1. ínarz.
STEINI B. OLSON,
Post Master Marshlamd P.O., Matv.
Nú nýleya eru monn farnir að
nofca skoparakringhvna til fleiri
verka einn Brem'Uan kom upp nvieð
Nýi'agia hefir maðxtr nokkur fundið
baizli við bana til að tatoa veltu
af skipunv í ofsa roki. Var úfcbún-
aður sá reyndmr snomttia í vieitmr,
úrti á roksjó í ofsastormi. Skipiö
valt og steyptist á ýim«um. lemd'iim,
svo illstiætrt var á þilfarinu. Em
þe'gar gripið var til skoparakrittgl-
unniar, þá rnmm skipiö gieiglaust og
sléfct, setti dvvnalogn væri. þykir
þefcta ein hin undraverðasta og
t.ezfca hjálp, setti sjó'mönnmm heifir
verið fundin, og farþ«gu«ii, sem
þjást af sjósótt. Til þessa er not-
uð, ekki skopar.akringla tnieið bala,
heldmr er það nokkurs kon'ar
trýssa, en sein snýst fyrir sama
lögttiráli og skoparakringlam.
það telja menn vafalaust, að til
margs fleira verði skoparakrittglan
notuð innan lítils tíma. Einn vvs-
indam.aður er cmnað fást við, aö
nota hama sem áfctavita, hvar sem
KENNARA
sem hefir 2. og, 3. Jxiemnan'i sti g,
vamifcar við Norðmr-Stjörnxi skóla.
No. 1226 niæsrta keiislutíiviaihil, ne>jc
mánuði, frá 1. 'inaí til 1. -nóv. Til-
boðmim, sem tilgreina memtastig ag
k.aup, sem óskaö er efrtir, verður
veitit móttaka af 11 n. lirri'tuðxnn til
15. marz næstkomandi.
Sfcony IIill, Hf xm., 23. jan. 1009.
G. JOIINSON, Sec.’y-Troas.
KEXNAKaVaáTAR
til Laufas Sch.. Disfc. No. 1211, tvl'
þrigigja máíraaða, frá 1. apríl
honuttv nneðrtöldtuirv). Unxsxx'kjo’i'd ir
s.mdi inn til’boð s:n til xxndirritaðs
fyrir 15. marz næstk., s.un tiltaki
niienfcastig og æf ngu, ásamt kaxipi,
sein ósioaö fcr eftir.
Geysir, M'iam.., 22. jam. 1909.
25-2 * ’* B. JÓHANNSSONI
James Flett & Co.
PLUnBERS,
Lpiða Gae- Vntús- og Hita—
pípnr 1 bús yfiar. tyrir sannerj-
borgun. Verk vandað, tíjótlega
gert og ábyrgst.
57 2 Notre Dame Aveniie
Telephone nr. okkar- er 3380 Jrfca 8r»3>.
Stefán Johnson
Horni Sareent Ave. og Iu wrm gi Stt
HEFIR ÁVALT TIL feÖLU
Nýjar Áfir
■vK*tar til bftvunar. 15c
Bertu 1 bœnum.
Woodbine Hotel
Stmrstft Billiard Hail Nor6T«storlftr>«ii»
Tíu Poöl bor*.—Alskouar vluog riudlftx.
Lennnn A Hebb,
Eieendur.
(