Heimskringla - 04.03.1909, Síða 3

■ JSIHBHEINGCX
bls S
Cor. Portage Ave and Foat St.
FÉKK FYRSTD VERÐLADN Á. SAINT
LODIS SÝNINGDNNI.
D«ug og kveld-kttisla'. LeitiS
fullra tippliýsinga og biöjiö um
vorn nýja pappírslmíf ókeyipis. Véir
kemnuim emska tun.gti.
M. E. ATACKKY, Skrifari
MARKET HOTEL
146 PRINCESS ST. iSSSU™,.
P. O’CONNELL, efgandl, WINNIPEG
Beztn teRundir af vinföngum og vind
um, aðhlynning góð, húsið endurbætt
JOHN DUFF
PLDMBER, GAS AND STEAM
FITTEE
Alt verk vel vandaö, og veröiö rétt
664 Notre Dame Ave. Phone 3815
Winnipeg
Strathcona Hotel
Homi Main og Rupert Str.
N ýbygt og A gætt gisti h ús; Gest
um veitt öll þægindi með saun-
gjarnasta verði. Frí keyrsla
til og frá öllum jfirnbr. stöðv-
um. Beztu vfn og vindlar; og
herbergi og máltíðar ágætar.
McLaren Brothers
EIGENDUR
Hotel Pacific
219 Murket I H.M.Uicks
Street 1 Eigandi
Winnipeg - - - Manitoba
Telephone 1838
Ný-endurbætt og
Ný-tfzku hús f alla
staði. V iðskifta
yðar óskast virð-
ingarfylst.
$1.25 a D a g
BRUNSWICK HOTEL
Homi Main St. og Rupert Ave.
Be&ta borðhald; Ilrein og Björt Iler-
bergi; Fínustu Drykkir og Beelu Vind-
lar. Okeypis Vagn mastir ÖUum Train-
lestum. lieynið oss þegarþú ert d ferö.
Stigamenn.
(Niðurlag frá síðasta blaði)
II.
ILLGJARNIR STIGAMENN.
Sá flokkurinn eða deildin er
miklu fjölmennari, einkum þó aust
an hafs. Við höfum orðið varir
við þá líka, og rekur sjálfsagt
minni til þess. Hér birtast þeir all
oft í gegn um fréttapistla, og úr
því verður svo endalaust og mark-
laust orðaskvaldur. Væri allir
fréttapistlarnir, sem blöðin fá,
skrifaðir undir nafni þess, sem rit-
ar, þá mundi flest, ef ekki alt það,
sem til ásteytingar eða rifrilcfts
verður, aldrei hafa verið skrifað.
Sama er að segja um ýmsar grein-
ar, sem blöðin birta. Má þar til
nefna sem dæmi grein frá Foam
Lake, sem birtist í fyrra, og
“Kvæði og skáldsögur’’, sem birt-
ist nýlega. þannig ilagaðar ritgerð-
ir, ef ritgerðir skyldi kalla, birtast
ekki nema undir dularnöfnum. Höf
undarnir mundu skammast sín fyr-
ir nöfn sín undir þeim, enda þó
þtfLr hafi ef til vill lágan siðferðis-
karaktér.
En þó Vestur-íslendingar eigi
talsverðan hóp af þessum stiga-
mönnum, þá eiga þó Austur-ís-
lendinoar enn fleiri. þar er hópur-
inn stór, — því miður. Og það er
ekki í neina launkofa að fara með
það — því það er vitanlegt öllum
— að í þeim hóp eru engu síður
hámentaðir menn en alþýðttmenn.
iSg veit ekki nokkurt blað lands-
ins latist við stigamenn af þessari
tegund. En játa verður það, að
misskift er þeim á þau. Stjórnar-
blöðin, þó fá séu (4), hafa á síð-
ustu tímum yfirgnæfandi fjölda við
hin öll, og einnig yfirgnæfandi
skaðsemismenn. þetta sér maður,
þegar ö 11 blöðin eru lesin. Eg
hefi safnað saman nálega hverju
einasta eintaki af öllum blööum
landsins, meðan bardaginn stóð
yíir í sumar tun nefndarfrumvurp-
ið (frá 12. maí til 10. sept.). Og
ég hefi marglesið þau öll. Við
þann lestur liefi ég veitt þessu ná-
kvæma eftirtekt, og fullvissast um
þá niðurstöðu, sem áður er greind
Að sanna þetta hér með dæmum,
tæki of mikið rúm, — en verði
þessu neitað, skal ég sanna það.
Sem að eins eitt dæmi — í þetta
sinn — má nefna það, þegar eíinn
stigamaðurinn í blaðinu Reykja-
vík, sagði berum orðum, að af-
skifti Vestur-lslendinga af sjálf-
stæðismálinu, væri af því þeir sæu
“glampa á mannsalsdollarana”, er
þeir fengju hjá Canadastjórn fyrir
það að hleypa öllu í uppnám á
íslandi og ginna svo fólkið í burtu
Fleiri lík dæmi mætti. nefna. — þá
mætti minna á stigamenniná, sem
komið hafa fram til að ræna
mannorði andatrúarmanna o.fl.
Blöð sjálfstæðismanna voru, því
miður, ekki með öllu laus við
stigamenn. Sum þó næstum alveg,
t. d. þjóðviljinn og Norðurland ;
en grímumenn þeirra voru fæstir,
jafnvel enginn beinlínis skaðlegur.
En þeir hefðtt alls ekki átt að
vera til, — ekki einn einasti.
I
það er bráðnauðsynlegt, að upp-
ræta alla stigamenn, og grímu-
menn. það er nauðsynlegt vcgna
siðmenningar og siðfágunar, nauð-
synlegt vegna sannrar menningar
og framfara. Sbigamenskan er
skálkaskjól óhlutvandra og ill-
gjarnra manna. Að viðhalda henni
í hvaða mynd sem er, er eitt hið
versta afglap, sem nokkurt þjóðfé-
lag getur hent. það, sem menn
þurfa að segja og vilja segja, eiga
þeir að segja þar, sem allir sjá þá,
hvort heldur það líkar betur eða
ver. Aldrei að standa í skuggan-
um með grímu. Menn, sem aldrei
tala á þann liátt, eru aldrei ó-
heiðarlegir mótstöðumenn, hvað
sem þeir segja, viö þá er hægt að
eiga, — kappræða, e£ þurfa þykir,
og lofa svo almenningsálitinu að
fella dóminn. Að glíma við stiga-
menn, er aftur á móti alveg eins
og sagnirnar segja að hafi verið
að glíma við afturgöngur. þcgar
búið er að ná handfestu á þeim,
urðu þær að reyk, eða gufti, og
voru jafnharðan komnir aftan að
YIRÐI FYRIR
Örfá orð til þeirra sem EKKI
kaupa blaðið Heimskringlu:
EF AÐ VER tækjum $11.00 upp úr vasa vorum og biðum
yður þá f skiftum fyrir $2.00 þá munduð þér fljðtt
taka boði voru. — Vér ætlum nú ekki að gera það,
ekki beinlínis, en vér ætlum að gefa yður tækifæri, — sem
þ<5 ekki kemur oft fyrir, — að fá keypt $3.00 virði af LES-
MÁLI fyrir $2.00. — Ef að þér sendiðoss $2.00 nú þegar,
þá skulum vér senda yður Heimskringlu frá þessum tfma
til 1. maí 1910, f 15 mánuði, ($2.50 virði), og sömuleiðis
eina rffandi skemtilega 50-centa sögubók f góðri kápu. —
Og f>á fáið þér $3.00 virði af lesmáli, og það fjölbreyttu,
fyrir $2.00. — Þér, sem EKKI kaupið Heimskringlu, notið
yður þetta tækifæri, — skrifið eða komið til vor f dag, Á
MEÐAN ÞÉR MUNIÐ !
Heimskringla, P.O.Box 3o83,Winnipeg, Man.
LEYNDARMAl CORDUI.U FR.LNKU 235
ar”> bætti hún við með uppgerðar ró og fitlaði við
eina af teskeiðnnum.
“Hin framJiiðna hefir aldrei nefnt á nafn við mig
Dein atriði úr æfisögu sinni”, mælti Felicitas rólega.
Hún 'þóttist vita, að nú mundL hræðilcgt óveður bíða
biði sín. Og nú reið á, að taka því með ró.
“það var þó leiðinlegt”, mælti ríkisstjórafrúin og
kristi hæðnislega höfuðið. — Roöinn var nú aftur
kominn í andlit hennar. — Ég get dáðst að leikara-
hœfileikum yðar, Carólína! Yður hefir tekist prýði-
lcga vel, að leyna þessum samgöngum.-----------Kæri
Jóhannes, sérðu elin þá eftir, að þti hefir dæmt rang-
lega lyndiseinkunnir þessarar manneskju?”
þegar Felicitas alt í einu stóð í dyrunum, hafði
prófessorinn staðnæmst frá sér numinn aí undrun. —
Orðin streymdu viðstöðulaust af vörum hennar, —
djörf, tregablandin, þrungin af áhuga og krafti. —
Hennar skarpvitri, hugsjónaríki andi var aldrei lengi
að ráða við sig, hvað gera skyldi, og hún hafði ber-
sýnilega æft sig í því, að gera orðatiltæki sín áhrifa-
mikil. — Síðustu spurningu ríkisstjórafrúarinnar var
látið ósvarað. — — Prófessorinn horfði stöðugt á
Felicitas, og brosti, er hann sá, að hún þrátt fyrir
stillingu sína hrökk saman við hæönisörvar þær, er
beint var til hennar.
“Var þetta leyndarmál yðar?” spurði hann og
sneri sér að Felicitas.
“Já”, mælti hún og attgu hennar leiftruðu. — —
það var undarlegt, — en við hljóminn af rödd ltans,
fanst henni hún ekki mundi standa ein síns liðs í
heiminum, — í hinni óhjásneiðanlegu baráttu.
“þér ætluðuð yður að húa hjá gömlu frænku, og
það var hamingja sú, er þér áttuð í vændum?"
spurði hann ennfremttr.
"Já”.
Ef ríkisstjórafrúin hefði ekki alt af horft á
236 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
“svikadrósina" á þrepskildinum, þá hefði hún mátt
hræðast, hve augu og alt andlit prófessorsins ljóm-
aði af ánægju. — Spurningar og svör höfðu rekið
hvað annað og tekið svo stuttan tíma, að frú Heil-
wig var ekki búin að ná sér enn. Hún sat eina' og
myndastytta á stól sínum, prjónarnir höfðu fallið úr
höndum hennar, og snjóhvítur hnykillinn valt án
þess nokkur veitti því eftirtekt fram á mitt gólf.
“þetta eru góðar upplýsingar fyrir mig”, maelti
málfœrslumaðurinn, og færði sig nær Feficitas. “þér
þurfið samt ekki að óttast, að ég fari að hnýsast
inn í nein leyndarmál gömlu konunnar. það deíttur
mér ekki í hug. — En ef til vill getið þér gefið mér
upplýsingar um það, sem hvergi finst, en sem gamla
konan kvaðst láta eftir sig?”
Guð almáttugur! Átti þá að yfirheyra hana
viðvíkjandi silfurgripunum, er hvergi fundust? Ilún
fann sjálf, hvernig likami hennar skalf og að hún ná-
fölnaði. — Hún leit óttafull til jarðar, og líktist að
öllu leyti þeim, er vonda samvizku hafa.
"Af því cg elska sönglistina og hefi safnaS göml-
um handritum, þá hefi ég verið í töluverðri æsingu
síðan erfðaskráin var lesin upp”, mælti málfœrslu-
maðurinn eftir stutta þögn. Ilann undraðist mjög
breytinguna, er varð á hinni ungu stúlku vi.ð spurs-
mál hans. — “í erfðaskránni er talað um hiindrita-
safn, eftir marga fræga ljóðlagasmiði. Við liöfum
árangurslaust leitað eftir því. Margir hafa fullyrt,
að hin framliðna hafi ekki verið með öllum. mjalla,
og þetta, sem hún tilnefnir, sé að eins heilaspuni
liennar, — Hafið þér nokkurntíma séð safn þ<Ata hjá
gömlu konunni?”-------
"Já”, mælti Felicitas. Henni létti stórum, er
samtalið snerist í þessa átt, en tim leið reiddist hiin,
er hún heyrði gömlu vinkonu sinni borið á brýn
brjálsemi. — ‘‘Ég hefi séð hvert hlað”, hætti hún ,vgð.
þeim, er viö þá glimdi. þetta gekk
þangað til dagur rann. Eins er
með stigamennina. þeir verða til,
og aldrei yfirunnir, fvrr en dagur
skynseminnar og reglulegraT sið-
menningar rennur upp. þ á eiga
þeir aldrei aíturkvæmt.
Eina einustu ástæðu hefi ég
heyrt borna fram fyrir dularnöfn-
um. Hún er sú, ef menn sem hafa
vont nafn (eru illa kyntir) hafi
eitthvað að segja. En ég vil
spyrja : Eru nokkur líkindi til, að
þeir menn geti nokkuð hugsað eða
sagt, sem er nokkurs virði? Eg
held ekki.
HVERJIR CrETA EYÐILAGT
STIGAMENSKU ?
því er fljótsvarað, — það eru
blaðamennirnir. þeir eru mennirn-
ir, sem hafa viðhaldið henni, lánað
blöðin sín fyrir grímu, og þeir ,eru
mennirnir, sem geta og ættu að
dauðadæma alla stigamensku. —
þeir ættu að hafa samtök sín á
meðal (í hvoru landi fyrir sig), og
lögleiða aðflutningsbann
á öllum stdgamannagreinum í blöð
sin, hvort heldur þær væri frá
betri eða verri deifdinni. þeir, sem
tilheyrðu fyrri deildinni, mundu
strax koma fram undir eigin nöfn-
um, en hinir, sem tilheyrðu deild
nr. 2, hvyrfu, og ættu að geraþað.
Veturinu 1906 (12. nóv.) voru
flqstir blaðamenn á Islandi sam-
taka um, að setnja ávarp þaö,sem
nefnt er vanalega ‘'‘Blaðamanna-
ávarpið”. Ekki er ég í vafa um,
að það er eitt hið hcýlarikasta á-
varp, er nokkurntíma hefir verið
samið á íslandi. þaö er hyrningar-
steinninn undir þeirri sterku sjálf-
stæðisþrá, sem nú hefir náö föst-
um tökum á þjóöinni. Nú ættu
allir blaðamenn íslenzkir, beggja
megin hafsins, að bindast samtök-
um og semja nýtt blaðamanna-
ávarp, er taki skýrt fram að frá
ákveðnum degi yrði ö 11 u m dul-
nefndum greinum neitað upptöku í
hlöðum. Fyrir þeim blaðamönnum
sem vildu hér skerast lir leik,
mundi fara líkt, þegar tímar liðu,
og þeim, sem á Islandi neituðu að
skjifa undir blaöamannaávarpið
1906. Blöð þeirra yrðu að saur-
blöðum, fyrirlitin af bezta hluta
þjóðarinnar. *)
Með nýju blaðmannaávarpi, er
færi í þessa átt, væri stigið eitt
það stærsta heillaspor, eins og
1906. það mundi reynast íslenzka
þ.jóðflokknum til hammgju og vel-
ferðar austan hafs og ve.stan.
A. J. JOHNSON.
*) Taka vil ég það fram, að
langt er frá því, að ég álíti, að
a 11 i r þeir, er fylgja Hafsteins
stjórtftnni að málum, tilheyri lak-
ara hluta þjóðarinnar íslenzku, en
mér kemur ekki annað til hugar,
en fjöldi manna í þeim flokki fyrir-
líti aðra eins saurblaðamensku og
er á stjórnarblöðum, einkum þó
Rcykjavík og Norðra. A.J.J.
Það er alveg víst, að
Það borgarsig að aug-
lýsa í Heimskringlu.
WINNÍPEG, 4: MARZ 1909,

Fréttabréf.
MIKLEY, MAN.
16. febr. 1909.
Herra ritstjóri Heimskringlu!1
Af því það er svo langt síðan
nokkuð hefir sést héðan í blöðun-
um, langar mig til að hiðja þig,
að ljá þessum línum rúm í þínu
heiðraða blaði.
Mér þykir leiðinlegt, að Mikley
skuli vera eins og olnbogaharn, að
hennar skuli ekki vera getið að
neinu, fremur en hún sé engin til.
það er þá fyrst að byrja á al-
mennum fréttum. Hér hefir verið
afbragðstíð í vetur, oftast hrein-
viðri og frost. Snjór féll hér tals-
verður í desember, en mjög lítill
síðan. Frostið hefir stígið hér
hæst 42 stig á F., en ekki var
það nema einn dag. Fiskafli hefir
verið hér í meðallagi ; héðan
munu vera farin til markaðar 30
tímæki þennan vetur, enda er nú
fiskitíminn á enda, því lvér er ná-
lega fisklaust sem istendur, og
kaupmenn farnir aö láta illa við
sumum sortum af fiskinum.
Líðan manna er hér með bezta
móti. Heilsufar í bezta lagi, — að
undanteknum nokkrum gamal-
mennum, sem elli er búin að koma
á kné.
þá er nú að minnast á félagslíf-
ið. það mun eiga að heita í með-
allagi, en ckkert þar yfir. Menn
vinna hér þó saman í ýmsum fé-
lögum. Við höfum hér I.estrarfé-
lag með 32 meðlimi. það er orðið
14 ára gamalt, og hafa allir, sem
í því ertt, verið einhtiga í, að gera
það sem fullkomnast, enda höfum
við nú allmikið aí íslenzkum bók-
um, og fáeinar enskar. — Kvenfé-
lag er hér einnig starfandi. það er
elzta fé-lagið á eyjunni, og var
það stofnað í þeim tilgangi, að
lijálpa þeim, sem bágt ættu, bæði
einstaklingum og ýmsum félags-
skap, sem mvndast kynni til
til heilla fyrir hvgðina, og mun
það hafa haldið þeirri stefnu sinni.
Helztu framfarir hér ertt nokkttt
hús, sem hafa verið bygð á sið-
ustu árum.
Ilelgi Tómasson, póstafgreiðslu-
maður á Hecla P.O., hefir komið
sér upp stóru og vönduðu húsi.
það er eitt með stærstu og beztu
húsum, sem bygð hafa verið í
Nýja Islandi, enda veitir honum
ekki af því, þar sem hann hefir
bæði greiðasölu og póststörf á
hendi.
Hér er ein sögunarmylla, sem
þeir Tómsons feðgar eiga. Hún er
búin að vera hér í tvö ár. Sagt er
að þeir ætli að “taka út” 3-0 þús-
undir af trjábolum þennan vetur.
Svo láta bændur einnig saga eitt-
ltvað af við fyrir sig.
Við höfum á orði að byggja hér
samkomuhús næsta sumar, ef efna-
hagur leyfir og samtökfást nægi-
leg, svo við gettim tekið á móti
leikflokkum, sem kynnu að heim-
sækja okktir úr öðrum plássum í
komandi tíð, og jafnframt til þess,
að við getum haldið okkar eigin
samkomur, án þess að verða að
fá lánað hús, sem ætlað er til
annarar brúkunar.
Margt mætti segja meira í frétt-
um, en ég læt þetta nægja í bráð.
— Ég vona, að einhver færari mér
skrifi héðan fréttir næst, og bœti
með því upp fákænsku mína.
P. S. Jakobsson.
R08LIN HOTEL1
115 Adelaide St.
Winnipeg.
Bezta Jl.50 á-dais hús í Veettir-
Can»da. Keytsla óKeypis milli
vagnstöðva ott hússins A nóttn og
detri. AóhiynDÍuí hinsbez'". Vid-
skifti íslendiiiga óskast. William
Ave- strætiskarið fer hjá húsinu.
O. ROY, eigaridi.
SPÖNNÝTT hótel
ALGERLEGA NÝTÍZKU
Hotel Majestic
John HcDonald,
eigandi.
James St. West, Rétt vestan viö Mair St.
Winnipeg Telefóu 4 9 7 9
$1.50 á dag og þar yfir
Bandaríkja-snið
Alt sem hér er um hönd haft er
af beztu tegund. Reynið oss.
MIDLAND HOTEl
285 Market St. Phone 3491
Aiýtt hús, nýr húsbúnaður
Fullar byrgðir af alls-
konar vfinduðustu drykkj-
um og vindlum f hressing-
arstofunni. Gisting einn
dollar á dag og þar ytir.
W. G. GöULD :: FRED. D. PETERS,
Eigeudur
W'innipeg ::: ::: canada

Jimmy’s
HQTEL
Rétt á bak við Pósthúsið
íslendingar ættu að
reyna þetta gistihús. í
hressingarstofunni er sá
eini Islenzki vínveitinga-
maðnr í Winnipeg.
.Innies Tliorpe,
eigandi
Fyrrum eigandi Jimmy‘s Restaurant
Tld}ouiiuion Bank
NOTRE DAMEAve. RRANCH Cor. Naoi Si
VÉR GEFUM BÉRSTAK
AN GAUM AÐ SPARI.
SJÓÐSDEILDINNI. —
VEXTIR BORGADIR AF INNLÖODM.
HÖFUÐSTOLL - - . $3,983,392.38
SPARISJÓÐUR - - $5.300,000.00
A. E. PIERCY, MANAGER.
LEYNDARMÁL CORDULU FR.ENKU 237
“Var það stórt safn?”
■“það voru ljóðlög eftir öll fræg tónskáld, er uppi
voni síðastliðna öld".
“En þetta ljóðlagasafn eftir Bach ? Ég ímynda
mér, aö það sé einhver misskilningur, — og þó er
það nefnt oft í erfðaskránni. Muniö þér hvað stóð
á titilblaði bókarinnar ?” spurði málfærslumaðurinn
og horfði með nánu athygli á hana.
“Já, ég man það”, mælti hin unga stúlka. “Hin
framliðna befir þar einnig haft rétt fyrir sér. — það
var ofurlítil sönglagabók, — Jóhann Sebastian Baeh
samdi lögin fyrir smábæinn X..., og þau voru sungin
í gamla ráðliássalnum. Fyrirsögnin var þannig : —
“Kænska yfirvaldanna. — Um fyrirskipanir ölgerðar-
innar".”
“það ér ómögulegt! ” hrópaði ínálfærslumaður-
inn. Hann næstum hörfaði undan, svo forviða varð
hann að hevra alt þetta. — “þetta ljóðlagasafn, sem
er nokkurskonar goðafræði fyrir sönglistina, — «r það
þá til enn ?•"
“það var skrifað með eiginhendi Bach” mælti
Felicitas ennfremur. — “Hann hafði gefið það ein-
liverjum Gotthelf von Hirschsprung, og hin framliðna
hafði fengið það að erfðum”.
“þetta eru ómetanlegar upplýsingar, — og n'ú
ickora ég á yður, að segja mér hvar allar Jiessar bæk-
mr eru”.
Hún fann, að nú hafði hún gengið helzt til of
langt, — að þessi spurning var sker, er hún hlyti að
stranda á. Hún hafði reiöst svo, þá er Cordulu
irænku var borið á brýn vitfirring, að hún haföi að
•eims hugsað um, að hreinsa minningu hennar undan
þeirri ákæru, — og henni hafði ekki komiö til hugar,
hverjar afleiðingarnar yrðu. Nú varð hún að svara
spiiTTiinqunui. Atti húu að ljúga ? Nei, það var ó-
mögulegt!!
238 SÖGUSAFN IIEIMSKRINGLU
“Eftir þvi, sem mér er frekast kunnugt, er bókin
ekki lengur til”, mælti hún í lægri róm en hún haföi
hingað til talað í.
“ICkki lengur til ? þér meinið víst, að jxer hafa
ekki lengur sitt fulla gildi?” .
Felicitas þagði. Hún óskaði sér margar mílur í
burtu frá hinum áhugasama rannsóknardómara.
“Eða?” spurði hann felmstraður. — “Eða getur
það skeð, að það sé búið að evðileggja safnið ? Ef
svo er, þá veröið þér að segja mér, hvernig það hefir
viljað til”.
Hún var í vandrafðum. — þarna sat frú Ileilwig,
og ef hún segði nú frá öllu saman, myndi hi'm valda
henni hneysu. — Hversu oft hafði þó ekki hefnigirnin
hreyft sér í brjósti hennar. Ilún hafði álitið, að
það yrði sér ánægja, ef hún einhvernthna gæti hefnt
sín á þessutn hjartalausa kvalara sínum og séð hann
líða. Nú var tækifærið komið. Hún gat kært frú
Hcilwig um brot, er stríddi inóti lögunum.------En
hún hafði ekki þekt sjálfa sig rétt, — hún gat ekki
hefnt sín.----Hún leit rétt í svip til óvinar sins, —
og augu, er líktust mest tígrisdýrs augum, mættu
hennar. Kn það skelfdi hana ekki.
“Ég var ekki viðstödd, þegar safnið var eyði-
lagt, og get því engar upplýsingar gefið mn það”,
mælti hún, svo einbeittlega og djarfiega, að auð-
heyrt var, að það hafði enga þýðingu, að spyrja
hana neins frekar. — En þetta varö henni dýrt
spaug, — því nú skall óveðrið á, er vofði yfir höföi
hennar. Frvi Heilwig var staðin vipp. Hvvn studdi
háðum höndum á borðið, og djöfullegur eldur brann
úr augum hennar.
‘‘Ræfilsskepnan þin! Vogar þú þér að þyrma
mér”, mælti lvv'in skjálfandi af heift. "þvi leyfir þér
að ímynda þér, að ég þurfi að hylja gerðir mínar
fvrir heiminum, og þú þurfir að breiða yfir þær!, —
i
\
i