Heimskringla - 03.02.1910, Blaðsíða 2

SlH 5Í.
WINNIPEG, 3. febr. 1910.
1 K l VI ^ K K I
Heimskringla
Pablished every Thursday by The
tfeiniskrinela Xews & Puhlishint? Go. Ltd
Verö blaðsins f Canada og Handar
•2.00 um áriö (fyrir fram boraraö).
Sent til Islftnds $21-0 (fyrir fram
Horgat af kaupendum blaðsins hér$1.50.)
B. L. BALDWINSON
Editor A Manaeer
Oöice:
/29 Sherbrouke Street, WiDDipee
f.O,BOX 3083. Talsfrai 3512,
Andvökur.
I.jóSabækur eftir Stephán
G. Stephánsson. Reykjavík.
Kostnaðarmenn : Nokkrir
Islendingar í Vesturheimi.
1909.
Andvökur eru þrjár bækur. Tvær
tru komnar hdngað. Sú síðasta
eða halinn er eftir austur á Is-
landi ennþá (enda er nú hala-
stjörnu-vetur mikiil! ) Hún á að
bdrtast hér vestra í vor.
Mikið er búáð að tala og rita um
þessar ljóðabækur. Blöðin Heims-
kringla, Lögberg og Bredðablik
hafa hlaðdð þær lofsorði og málað
tipp höfundinn með aíburðahóli.
Hedmskringla byrjaði. Sagði ekki
mikið um bókmentagildi ljóömæl-
anna, en minti vœntanlega kaup-
endur bókanna á skáldalofið, sem
höf. hefði fengið, og sem hann á,
yfirledtt, skilið. Lögberg fór mjúk-
iim orðum um málskraft, djúp-
syndi og ættjarðarást höfundarins,
en hlifðist við þungri gagnrýni.
Fyrirlesturtnn, sem síðar var
pnentaður í Breiðablikum, er ein
sama'nhangandi lofdýrð. þeir, sem
heyrðu. hann fluttan og þeir, sem
hafa lesið hann á prenti, finst íátt
um hann, eftir því sem ég hefi
heyrt og verið sagt. Stepháni er
eflaust svo varið, sem hverjum
skynsömum manni, að hann ætl-
ast til að njóta sannmælis og
sanngirni, en kærir sig ólíklega um
íagurgala upp fynr alt, sem v a r
og e r, í íslenzkum bókmentum.
J>að oflof snýst um og verður að
ömurlegu háði, þótt medningin
hafi átt að vera bróðurkærledki og
hjartagæzka.
Bækurnar eru í bandi, um 650
bls. báðar. Frágangur í góðu með-
allag , þó móti fyrir prentun víð-
ast gegn um blöðin. Prentvillur
nokkurar, þó ekki stórbagalegar.
Vandaðri frágangur var á “Ferð
°K flugi", sem Jón ölafsson ann-
aðist um litgáfu á fyrir hér um
bil 10 árum.
“Andvöktir” eru í dumbrauðu
léreftbandi, með gyltum nöfnum
bóka og höfundar. þess vegna
svipdökkur. Mannd finst þessi litur
næstum minna á vota flagjörð 4
hausttíma, þá himininn er þrung-
inn garrabólstrum, og allra veðra
von er í nánd. Tilkomumeira hefði
verið, að hafa mynd á léreítdnu af
Klettafjullunum, bæ skáldsins,
láta það koma út að morgni og
skvgnast til veðurs, þá árdegds-
roði er að hverfa úr djúpum döl-
nm, en sólgiltir tindar gnæfa
himni viður. Umbtiðirnar heíðu
orðið kostbærari, en átt miklu
betur við andlegt sjónarsvið höi, i
og innihald ljóðmælanna. Sama j
ttm bækur sem menn, að búningur-
ínn mælír stórum með, ef smekk-
legur er. Sá búningur mundi öll-
um hafa geðjast, og sjálfsagður
skáldsins vegna, því St.G.St. er
nú alment kallaður “Stephán
Fjallaskáld” eða “Fjallaskáld”.
Stephán er þektur fyrir mörg- i
tim árum sem skáld, — frumlegur,
sérfari, hugsanadjúpur, með fjalla- !
loft í kring um sig. Hann hefir
stundum tekið til sinna ráða, sem
málið áhrærir. Mörgum hefir ekki
fallið við lífsskoðanir hans. Staíar
það af því, að hann hefir ekki ver- j
ið almennur trúmaður, þá mælt er
á biblíunnar metaskálar. , Hann
hefir orkt um biblíuna, Guð og
Krist, og trúna, skop og ádeilu-
kvæðd., en það (hefir trúarsterku
fólki ekki geðjast. Stephán er vit-
ur, stórvirkur og kaldur, þegar
hann ræðst móti því, sem honum
er ógeðfelt. Heggur þá bœði hart
og títt, og veitir meira af holund-
ar og mergundarsárum, en rispum
og smáskeinum. Enginn hefir lýst
Stepháni betur enn gamli Mattlií-
as, sem segir hann vi'tran, kaldan
og strembinn, en s k á 1 d a g e r-
s i m i.
Stephán lætur á því bera allvíð-
' ast, að hann sé sjálfstæður og
einn síns liðs í ljóagerð, háednarð-
! ari og djúphygnari en önnur skáld.
í hans beztu kvæðum er alt þetta
samkvæmt sannleika. Auðvi/tað
getur enginn neitað því, sem skyn
ber á skáldskap, að skáldskapur
hans er misjaín, sumt hálfstaglað,
i tevgt sundur og saman. Hljómfag-
j urt rím og form eru víða hjá
jskáldinu, en mörg þau kvæði eru
léttmetislegri, enn þau, þar sem
rímið og hættirnir eru stdrðari,
nema þegar hann fjallar um sögu-
Ijóð, s.s.: Illuga-drápa, og Hervör
i á haug.i Angantýrs. Oefað er hið
| fyrrn'efnda eiithvert það allra
I bezta, sem skáldið hefir orkt út
1 af sögum vorum, og eru söguljóð
; hans öll prýðisvel af hendi leyst.
það tekur oflangan tíma og rúm
í vikublaði, að íara að eltast við
skáldskapargildi kvæðanna. Sum
kvæðin eru í fremstu röð í fleiri
aldir. þau minna lesarann á þá
Bjarna og Grím Thomsen, það
sem hreim og málfæri áhrærir, vit
og kjarna-hugmyndir. Manni mætti
samt koma tdl hugar, að sum
kvæðin hefðu vel mátt vera ó-
prentuð. þó þau séu ekki í léleg-
asta lagi, þá er þess að gæta, að
i úrvalskvæði skáldsins eru svo
mörg og stór, að þau mundu meir
en nægja ltonum að ná nafninu :
“Stephán Fjallaskáld”. En þar
sem hann hefir selt eða gefið öðr-
um útgáfuréttinn, þá má það vel
vera, aö þeir menn hafi óskað"eft-
ir að fá vissa arkatölu og stærð
j af ljóðmælum hans, á því tímabdli,
! sem þessi kvæði hans ná yfir. það
■ má álitast nokkurn veginn nær
sanni, að úrvalsljóðStepháns hefðu
1 getað rúmast í þeim 2 bókum, sem
þegar eru prentaðar. þar af leið-
andi tná álíta, að verð bókanna
hefði getað verið þriðjtingi lægra.
I Og þar sem sumum máske er nú
um megn fram að kaupa alt verk-
ið, þá hefðu þeir gjört sér að góðu
' að kaupa bækurnar fyrir jafnvel
dálítið hærra verð enn þær
tvær eru seldar, og þar af leiðandi
hefði skáldverkið orðið ennþá út-
hreiddara enn ella. Reynslan sker
! úr þessti. það kemur í Ijós, hvort
táp er i lofinu öllti, sem Stepháni
hefir verið sttngið, af sérstökum
flokkum hér vestan hafs og ein-
stökum manni, eða fám mönnttm
| austan hafs, þegar markaði er slit-
ið á ljóðabókum þessum. þeim,
sem fátt segja, en standa “sem
klettur úr hafinu”, eru forsjálastir.
þeim er engin dýrð, sem guma og
skjalla merkan mann, í eigingjörn-
j um tilgangi, hvort sem eru nær
eða fjær. Last er betra enn lof,
hverjum vitrum manni. Af því
þekkir hann sjálfan sig betur, og
sína samtímismenn og mentun
j þedrra nánara. Staðreynd sögunn-
| ar sýnir, að þau mikilmenni, sem
( samtíðin hossar upp á hátind lofs
) og vegsemdar, þeirra 1 jós dvínar.
þeir, sem samtíðin rekur löðrunga
: og olnbogaskot, þeirra minning
glæðist frá einni kynslóð til ann-
arar. öldungis sama hvert um
skáldskap, pólitiskar stefnur, eða
trúmál er að ræða.
En það má St.G.St. hugga sig
við að beztu ljóð hans liiía langt
íram um aldir. þau eru orkt í
íslenzkunnar anda, að megini.
Kjarninn úr þeim geymist. Svo
geymdust og brot úr ljóðum. Is-
lendinga, sem Grænland bygðu,
hjá Islandi og niðjum þeirra, þótt
ólíku sé saman að jaína, landnámi
íslendinga í Vesturheimi og Islend-
inga á Grænlandi.
Eg stansa að einu, í sambandi
við þessa útgáfu, sem er það, að
ég hefi ekki séð ritdóm um þessi
ljóðmæli í auðstur-íslenzku blöðun-
um. þó mega ritdómar hafa birst
þar í blöðum, enn þó ekki margir,
vegna þess, að ég les meginið af
blöðum frá Islandi. Ljóðmælin
voru gefin út í Reykjavík, edns og
kunnugt er, og eftirlitsmaður héð-
an að líta eftir útgáfunni. þau eru
eflaust vel auglýst á Islandi og
ódýrari þar, enn hér, svo þau
ættu að vekja þar mikla eftdrtekt.
Guðmundtir Friðjónsson á Sandi
hefir af fremsta megni bredtt út
þekkingu skáldsins á íslandi. þeg-
ar alt þetta kemur saman, þá ætti
salan og viðtökur ljóðmælanna, að
reynast ærið góð á íslandi, ef
nokkur meining fylgir máltim.
þess væri óskandi, að salan
gengi svo vel, að kostnaðarmenn
fengjti sína fyrirhöfn borgaða, og
höfundurinn fengi afgang til
styrktar för til ættlan.dsins, þang-
að mun hann sárlanga að koma,
áður enn dagar hans eru taldir.
Með virðingu og metum fyrir
skáldinu.
K. Ásg. Benediktsson.
Fimtíu ára hjónaband.
Grein sú og myndir, sem birtust
í Heimskringlu 20'. jan. þ.árs, hafa
vakið eft'irtekt og umtal. Margir
eru blaðdnu þakklátir fyrir að
haía tekið málið upp. Bæði fólk,
sem að þeim gömlu hjj/num stend-
ur, og félagsskapur sá, sem þau
voru meðal stofnenda að, munu
nú þegar haía hafist handa itil að
sýna þessum gömltt hjóntim verö-
skuldaðan heiður. Er vel, ef það
verSur sýnt myndarlega.
■ANNAI) M Á I,.
Islendingar hér - Winnipeg halda
samkomur í óða önn. Máske ekki
m'edri enn að venju, en óefað ekki
færri. það er ekkert að tala um
það, þó að félög og kirkjur haldi
samkomur, eða menn taki höndum
saman fyrir naijðlíðandi menn. Nú
er maður hér í bœ, sem búinn er
að liggja í rtiminti tim 3 ár. Hann
var framan af legunni úti á landi.
Hann var fluttur til bæjarins nœst-
liðið sumar, og er hjá venzla-
fólki sínu, sem fæðir hann og hýs-
ir fyrir ekkert. Maður þessi hefir
verið undir læknishendi nú um
langan tíma. Finst sér vera heldur
að batna. Hann var aflaus neðan
mi/ttis, en er nú það betri, að
hann getur hreyft tærnar og fmst
sér aukast styrkur hjá lækni sín-
um. Líeknirinn er bláfátækur mað-
tir, sem eðlilega þarf að fá ein-
hverja þægð fyrir alla sína fyrir-
höfn. En sjúklingtirinn er allslaus.
þarna er tækifæri, að sýna sannan
bróðurkærleika fyrir, kærledksefsk-
andi fólk. Ilafið jafnan fátæka hjá
yðttr. það, sem þér gerið einum af
þesstim minstu, það gerið þér mér,
sagði kontingurinn frá Nazaret, og
mttnti margir minnast þessara
orða með viökvæmni og vilja til
hins góða.
I haust sem ledð hélt tlnítara-
söfnuðtirinn í Winnipeg samkomu
fyrir mattn, sem líkt er staddtir að
heilsuleysi. Hún lánaðist svo vel,
að inn komti vfir hundrað dalir.
það var góð hjálp fyrir sjúkling-
inn og hús lians, og söfnuðinum
til sóma á allar greinar.
Nú er bæði brýn nauðsyn og
tækifæri, að sýna veglyndi þessum
umtalaða sjúkling, að hjálpa hon-
Jtm til að borga læknd símim eitt-
hvað. Ileimskringla leggur þetta
mál á dagskrá fvrir góða menn,
og gefur allar nauðsynlega upplýj-
ingar hæði einstökum mönnum og
félögum, sem vilja hjálpa þessum
sjúklingá, hvort heldur með sam-
skotum ednsstakra manna eða með
samkomum.
Hjálpin þarf að koma fljótt.
Hefir ísland mist okkur?
þeirri sptirningu liefði verið svar-
að játandi nú fyrir nokkrum árum
— en tíminn leiðir í ljós það sem
framtíðin hylttr í skauti sínu. —
FLestir hugsandi menn finna nú
glögt, að austur og vestur íslend-
ingar eru tengdir þeim böndum,
sem tekur langau tíma til að
slíta.
Eg held það sé rétt með mál
farið, þó ég segi, að við hér
vestra höftun fyrri orðið til að
rétta hendur heim, og er þaðnátt-
úrlegt, því við mistum meára. því
þrátt fyrir þessa lands gœðd og
marga breytingu til batnaðar,
hefir það reynst mörgum dýr-
keypt, og öllum verður föðurland-
fð í íersku minni, livar i heimi
sem lifa.
Lítið hefir verið gert í ræðum og
ritum í þá átt, að samedna þessa
tvo parta íslenzku þjóðarinnar,
sem Atlantshafið skilur, eða með
öðrum orðum, að brúa þettá
breiða sund. Er ekki þetta mál
þess virði, aö það sé tekið til í-
hugunar ? Hefir það ekki eins mik-
ið til síns ágætis eins og margt af
þvi, sem bdrtist í blöðunum á ís-
lenzku máli ?
Sumum máske þykir þetta ó-
þarfi, að hreyfa þessu máli. En ég
spyr : Er það óþarfi, að elska
móðurmálið? Er það óþarfi, að
elska föðurlandið, þótt oft hafi ó-
blítt reynst ? Hver góður sonur
og hver góð dóttir elska föður og
móður, þó þau mtini ef'tir hirting-
unni. Nokkrum kann að sýnast
þetta svo mikið stórmál, að þeir
veigra sér viö að hugsa um það.
það var stórmál, þegar forfeður
okkar byrjuðu að hugsa um að
feggja út 4 hið ólgandi haf, ó-
lærðir, á mjög svo lélegum skip-
um. En það var það stórmál, sem
er grundvölltir undir tilveru okkar
og sem við þann dag í dag erutn
stoltir af. Eg skal taka það fram,
að Austur-IsLendingar gera alt of
litið til að tryggja blóðskyldit-
böndin. lsland á marga velment-
aða menti'. það á mikið af skáld-
um, mikið af ungum efnismönnum
HUGRÚNARHARMUR.
•^AT ég 1 sidkynni Málvini mína
sv;t8rar æsku mæddi aldur.
fiidagnis rar ástvinum öllum
st ii/ér sungu. eiðar brngðust,
Sunnar svalheimi sjálf 8;it éji grætt
sevi midi. í sorgarnaustum
biosti á björtum uppskoluð ein
Glfðheims morgwi frá ygldutn sævi. —
Skinti 1 skuggsjá Laug mér ár æsku
sktlningsþnrdHr ald nn þulur,
lendur ljósofnar sól kvað hann skfna
laukum sprotnar. þars er sorti eilífur.
Hver ein hilling mfn Laug mér lofnarveig
heitna aliti iævi blönduð.
fram á furðulönd Drotna varð mér drukkur
fagnaðs benti. dauðlegt eitur.
Alt var það óvit Heill og hamingja
ungra drauma — heimskra sálna
grimmir gerningar endast í órum
geislum luktir. — æviglapa.
Hrundu til heljar lfkt og mýrarljós
himinborgir. missýninga
Vargar váskapa eða saltvikurtýra
vorsól gleyptu. svikinna vona.
Far vel friðrofi
feigðarskapa !
Albúin er ég
að enda gðngu.
Kveð ég engan
og ei mig gráta
svikulir, sfngjarnir
samfarendur.
Þorsteinn Þ. Þorsteinsson.
Winnipeg. Af hrærðu hjarta bið ég
þann, sem lætur ljósið skína og
alt gott gefur, að launa öllum
þessum velgerðamönnum mínum
ríkulega allar þeirra velgerðir mér
til handa. K.S.
r-----------------------*
Sparið
Línið Yðar.
Ef þér ðskið ekki að fá
þvottinn yðar ritinn og slit-
inn, þá sendið hann til þess-
arar fullkomnu stofnui.ar.
Nýtfzku aðferðir, nýr véla-
útbúnaður, en gamalt og æft
verkafólk.
1 I LITUN, HREIN8UN OG PRE8SUN 8ÉRLEGA VANDAÐ 1. Á
dodern Laundry l )ye Works Co.,Ltc HI7-315 llnrgiM've St WINNIPEQ, IMANITOBA Phones: 2300 og 2301

“Andvökur”
LJÓÐMÆLI EFTIft
sem bera lands og þjóðar velferð
fyrir brjósti. ALlir þessir menn
hafa gott af að heimsœkja okkur
við og við. Engin hætta, við erum
gestrisnir ennþá, og niargur sveit-
arómaginu orðinn bjargáinamaður.
Ef það svo yrði að framkvæmd
i í náiægri tíð, að við færum að
| heimsækja livor aðra, og gerðum
það sem bræður og systur', en ekki
| sem “agentar", sem enginn Isiend-
ingur ætti að fást til, — hugsa ég
að það kæmi betur í ljós, að Is-
land liefði ekki mist okkur, og þaö
ætti hér marga syni og dætur,
sem teldu skyldit sína að leggja
tölnvert fram til viðreisnar föður-
landinu.
Kæru íslendiii'gar, austan. hafs
og vestan! Tengið saman huga og
hönd. Alt of mikið af hæfileikum
<Akar fer til ónýtis, eða verra en
það. Hérna er það mál, sem eng-
an skemmir, — vinndð því, og
vinnið alljr.
Vestur-íslendángur.
I
María Jónsdóttir.
þann 18. des. sl. þóknaðist for-
sjóninni að burtkalla til annars
lífs mína hjartkæru eiginkonu
Maríu Jónsdóttir. Hún dó að
heimili okkar í Glenboro eftir
stutta legu. Banamein hennar var
afleiðing a£ slagi, sem hún íékk
stuttu áður en hún dó samíara
ellilasleika.
María sáL. var fœdd að Litla-
garði í Dalsmynni í Höfðahverfi í
þingeyjarsýslu á íslandi árið 1834,
á jóladaginn, og varð því tæpra
75 ára, er hún lézt. Frá Litlagarði
fluttist hún með foreldrum sínum
barn að aldri að Bengstöðum í
Reykjahverfi í sömu sýslu. þrett-
án árá fór hún í vist tdl föður
míns sál., Sigurðar Ólafssonar,
sem þá bjó á þóroddsstöðum í
Kinn og dvaldi þar í 6 ár, en
fluttist þá ásamt foreldrum mín-
um, að Hrappstöðum í sömu
sveit, og bjuggum þar í 10' ár ;
brugðum þá búi og dvöldum um
næsta þriggja ára bil á Hólsfjöll-
um, ég í vinnumensku, en hún
sjálfrar sín. Af Hólsfjöllum flutt-
um við vestur um haf árið 1891,
og settumst að í Argyle byginni í
Manitoba, og þar vorum við á
ýmsum stöðum í 10 ár. Síðustu 8
árin hefir heimili okkar verið í
GLniboro hæ í Cypress sveitinni.
Eina dóttur barna bignuðumst
við, Sigríði að nafni. Hún giftist
um tvítugsaldur KristjániJóhanns-
syni, ættuðum úr Reykjidal, en
hún dó skömmu seinna og eftir-
skildi eina dóbtur. Tókum vdð hana
að henni látinni og fórum með
hana til Ameríku. F,n skömmu
eftir að vestur kom, dó hún einn-
ig. Alt þetta var til hinnar mestu
sorgar fyrir okkur. En alt þetta
mótlæti, eins og oftar í lífinu, bar
María sál. með hinni mestu still-
ingu og þolinmæði og umburðar-
lyndi, í trú, von og kærledka.
María sál. var sönn og elsku-
verð eiginkona og heknilismóðir,
skyldurækin og umhyggjusöm i
stærstu merkingu orðanna. Við
fráiíall hennar er sloknað það skær-
asta ljós, sem hefir lýst mér., og
Ijómað upp veginn. En degdnum
hallar nú óðum, og þá er æfisólin
sígur í æginn, rennur ypp ný sóL
og nýr dagur. þá verður eálíf sam-
leið, hinu megin við hið dimma
hlið dauðans, þar höfug tár skiln-
aðarins aldrei titra á hvarmi til-
linninga og sorga.
Maria sál. var góð og vönduð
kona bæði til orða og athafna, hún
var brjóstgóð og viðkvæm fyrir
öllu, sem veikt var. Hún vildi öll-
tim gott gera, mönntim og mál-
leysingjitm, og mátti ekkert aumt
sjá. Hún var prýðilega vel gáfuð,
fjörug og ræðiu og skemtileg í
| samræðum. Ilún lagði sig mikið
eftir bókum og blöðum og var því
tttn marga hluti fróð. Bezti lesari
og söngkona. Trúkona var hún í
orðsins réttu merkingit, þó hún
hafnaði mörgum úreltum hjðtrúar-
kreddimi o-g hindurvitnum hinnar
dauðu bókstafstrúar. það var hin
lifandi trú kærleikans og samhygð-
| ardniiiíir, sem gagntók hjarta henn-
ar og sál og leáðbeindi henni á veg-
ferð lífsins með sterkri lotndngu
fvrir hinitm góða, ósýnilega krafti
tilverunnar. Blessuð sé minning
hennar. Friður hins góða fylgi
henni, sem fylgdi henni gegn um
lífið, út yfir takmörk þers, út yfir
gröf og dauða.
Jarðarförin fór fram frá hei.mil-
inu 22. des. slj Séra Friðrik Hall-
grimsson flutti húskveðju og lík-
ræðu og jós hina látnu moldu.
Kristján Sigurðsson.
*' * *
Eg leyfi mér hér með að þakka
öllu því heiðursfólki, sem af hreinu
hjartalagi sýndu mér hluttekningu
og hjálpuðu mér á ýmsan hátt við
þetta sorgartilfelli. Á nafn er ég
knúður að nefna Jón 'ólafsson
smið, Björn Einarsson og konu
hans Steinunni, Eldjárn Jónsson,
Jón Thordarson, Miss Stefaníu
Stefánsson og A. S. Bardal frá
Stephan G. Stephansson
Kosta, í 3 bindnm, $3.50,
í skrautbandi.
Tvö fyrri bindin eru komin útv
og verða til sölu hjá umboðs-
mönnum útgefendanna í öllum ís-
j lenzkuin bygðuin í Ameríku.
1 Winnipeg verða ljóðmælin tií
sölu, sem hér segir :
. Hjá Eggert J óhannssyni, 689
Agnes St., EFTIR KL. 6 AÐ
KVELDI.
Hjá Stefáni Péturssyni, AÐ
DEGINUM, frá kl. 8 f.h. til kl. 6-
að kveldi, á prentstofu Heims-
kringlu.
Hjá II. S. Bardal, bóksala,.
Nena St.
Utanbæjarmenn, sem ekki geta.
; fengið ljóðmælin í nágrenni sínu,
; fá þau tafarlaust með því að-
senda pöntun og peninga til Egg-
erts Jóhannssonar, 689 Agnes St.,
Winnipeg, Man.
Það kostar
minna en 4
cent á viku
að fá heimskrinoi.it heim
til þfn vikulega árið um
kring. Það gerir engan
mismun hvar f heimin-
nm þú ert, — þ v 1
HEIMSKRINOT.A mun rata
til þfn. Þú heflr m&ske
ekki tekið eftir þvf, að
vér gefum þér
$1.00 virði af
sögubókum
með fyrsta árgangnum
Skrifið eftir Hkr. nú
þegar, til P. O. Box 3083
Winnipeg, Man.
PRENTUN
VER NJÓTUM, sem stendur, viðskipta margra
Winnipeg starfs- og “Business”-manna.—
•En þó erum \é{ enþá ekki ánægðir —
Vér viljum fá alþýðumenn sem einatt notast við illa
prentun að reyna vora tegund. — Vér ábyrgjumst
að gera yður ánægða. — Sfmið yðar næstu prent.
pöntun til —
’Phone: Main 5944
The ANDERSON Co..X”™rA'i!SE
PROMPT PRINTERS WINNIPEG.