Heimskringla - 20.06.1912, Side 6

€. BLS.

WINNIPEG, 20. JÚNl 1912.
■ ■ i ' ■■■ -----
HEIMSKRIH GL A
MARKET HOTEL
146 Princess St.
A móti BQarkaOQQm
P. O’CONNELL. etgandf. WINNIPEQ
Bezta vlofÖDg viodlar og aóhlyoDÍQg
góó. Islenzkur veitÍDgama&nr P. S.
AodersoD, leiöbeÍDÍr lsleodÍDgQm.
JIMMY'S HOTEL
BEZTD VÍN OQ VINDLAR.
VÍNVEITARI T.H.FRASER,
ÍSLENDINQDR. : : : : :
Jamos Thorpo, Eigandl
Woodbine Hotel
466 MAIN ST.
8t»rsta Billiard Hall 1 NorövestnrlandinD
Tlu Pool-borö.—Alskooar vfuog viodlar
Qlstlng og fieÖI: $1.00 á dag og þar yfir
Lennun & llebo
Eigeodar.
Landskjálftarnir.
Að minsta kosti 30 bæir hrundir.
Eins Ojr lesendum Isafoldar er
kunnugt, lögöum við séra ólafur
Ólafsson fríkirkjuprestur af stað
austur á landskjálftasvæðið í síð-
ustu viku. — Við komum heim
aftur í gærkveldi.
Við ^átum ekki, eins og öllum
hlýtur að skiljast, komið á alla
landskjálftabæina. En við höfum
fengið fulla vissu um það, að 30
bæir að minsta kosti eru sumpart
gjörhrundir, sumpart með öllu ó-
bygfilegir, þó að eitthvað af þeim
hangi enn uppi, á efri hluta svæð-
isins vestan frá þjórsá og austur
undir vesturhluta Eyjafjalla.
Auk þess eru stórkostlégar
skemdir á bæjum og útihúsum,
þar sem hrunið er ekki algert.
I
Hafíð þör húsgögn.til söln r1
The Starlight Furniture Co.
borgar hæsta verð.
593—595 Notre Dame Ave.
Sími Garry 3884
A. H. NOYES
KJÖTSALI 'V
Cor, Sargcnt & Beverley
Nýj’ar og tilreiddar hjöt teaundir
fiskur,'fuglar og pylsur o.fl.
SIMI SHERB. 2272
13-12-12

) Fæði og húsnœði |j
- ;-lur- • lí
Mrs. J0HANNS0N,
j J 794 Victor St. Winnipeg j JJ
0
|Sáí/
0
ÉG HREINSA FÖT
I Holtum.
Fyrsti hrunbærinn, sem við séra
ólafur Ólafsson komum að, er
Brekkur í Holtum. þar er tvíbýli.
Hjá öðrum bóndanum hafði fall-
iö eldhús, fjós, smiðja og tveir
kjallarar voru stórskemdir. íffls
útihús, önnur en.þau, er þegar eru
nefnd, voru mikig biluð.
Hjá hinum bóndanum hafði
hrunið eldhús, bæjardyr, skemma
Og- fjós. Fleiri útihús biluð.
Annar bóndinn mat það efni,
sem hann yrði að kaupa, á 400 kr.
minst, hinn á 250 kr. Við það bæt-
ist flutningskostnaður og vinna
við að koma húsunum upp.
Annars höfðu menu enga áætlun
gert um tjónið, enda höfðu menn
víða óljósa hugmynd um, hve
miklar bilanirnar væru, þar sem
húsin höfðu ekki alveg fállið.
þá héldum við upp eftir Holtun-
um austanverðum, og komum
fyrst að Árbæjarhjáleigu. þar
voru fallin búr, eldhús, bæjargöng
og fjós, og mörg eða flest útihús
skemd.
og pressa og geri sem ný
og fyrir miklu lægra verð,
en nokkur annar i borg-
iuni. Eg ábyrgi^t að vanda
verkið, svo að ekki geri
aðrir betur. Viðskifta yður
óskast.
a
GUÐBJÖRG PATRICK,
757 llome Street,
WINNIPEG
3
j Legsteinar
1 A. L. MaclNTYRE
selur alskyns legsteina og
mynnistöflur og legstaða
grindur. Kostnaðar ftætlanir
gerðar um innanhús t'glu-
skraut
Sérstakt athygii veitt utan-
héraðs pöntunum.
A. L. HacINTYRE
231 Notre Dame Ave. WINNIPEQ
PHONE MAIN 4422
6-12-12
Á Árbæ hafði fjósið bilað og
kirkjugrunnurinn skemst.
þá vorum við komnir á austur-
enda Holtanna. En sagnir höfðum
við af tveimur bæjum í þeim
hreppi, í Marteinstungu, Götu og
Bjálmholti. Bóndinn í Bjálmholti
sagði okkur sjálfur, að hjá sér
væru öll hús að mestu fallin, —
nema baðstofan. í Götu væru líka
talsverðar skemdir.
Jafnframt fengum við fregnir af
því, að víða væru í þeim hreppi
hús biluð, þótt ekki væru mjög
tnikil brögð að því.
Á Landi.
Snjallsteinshöfðahjáleiga var
næsti bærinn á leið okkar. Konan
sat þar inni í óþiljuðum skála út
iir bæjardyrum með börnitr, og var
döpur í bragði. Jtangað voru rúm-
in komin, enda hvergi kostur á að
vera annarstaðar í bænu . flg átti
tal við konuna stundarkorn.
Hún hafði verið ein inni í bað-
stofunni með 18 ára stúlku og 5
börn, tvibura á 2. ári, þriðja
barnið á 3. ári, hin eitthvað eldri,
þegar kippurinn kom. Maðurinn
var að heiman við sjóróðra, en
kom heim kveldinu áður en við
komum, fjórum sólarhringum eftir
landskjálftann. J>ær þorðu ekki út
úr baðstofunni meðan á hræring-
unni stóð, af því aö lætin voru
svo mikil í göngunum. J>egar kipp-
urinn var um garð genginn, fóru
þær út og sáu, að fjósið var hrun-
iö ofan á kýrnar. Konan bjóst við
þeim dauðum, en ekki hafði meira
að orðið, en að ein kýrin hafði rif-
brotnað og særst nokkuru meira,
hella dottið ofan á hana. Konan
varð að flytja sig úr baðstofunni
í þennan skála, þó að baðstofan
héngi uppi, því að þar var lífs-
liætta að vera, og enn hættulegra
að fara um göngin. Eld hafði hún
úti í smiðju, því að hvergi var
unt að vera með hann í bænum,
og samt var alt annað en hættu-
laust að vera í smiðjunni. Kýrnar
voru hafðar í stórskemdu lamb-
húsi. Konan kvaðst vera afar-
lirædd, einkum fyrir þá sök, að
hræringar héldu áfram næstum
daglega. Og þjáningarsvipurinn á
andliti hennar leyndi sér ekki held-
ur.
Öll hús á þessum bæ, þau sem
•uppi hanga, eru svo skemd, að
J>au verður að rífa, nema ef vera
kj nni skálinn, sem fólkið hefst við
í. Hjónin eru sögð bláfátæk.
Næstur var Snjallsteinshöfði. —
J>ar var með ölfu fallin heyhlaða
fyrir 600 hesta, fjós og fjögur hest-
hús. En öll bæjar- og utanbæjar-
hús eru meira og minná skemd, og
mörg liggja við falli. Vafamál,
hvort fresta má til næsta vors, að
taka allan bæinn. J>ar eru efna-
menn og dugnaðarmenn miklir, —
tveir bræður. J>eir kvörtuðu ekki
undan eignatjóninu, og er það þó
afarmikið. Hitt var þeim ekki
llóst, hvernig þeir og aðrir, sem í
þessu hafa lent, eiga að fá vinnu-
kraít til þess að koma öllu því í
verk, sem nú er fyrir hendi.
þá héldum við upp að Austvaðs
holti til Ólafs hreppstjóra Jóns-
sonar. Ekkert hús var fallið. En
smiðja og skemma voru stórbilað-
ar, grunnurinn skektur undir íbúð-
arhúsinu, heyhlaða gengin úr grein-
um og ílest hús að einhverju leyti
biluð.
Eftir dálitla viðdvöl þar héldum
við upp að Hyammi til Eyjólfs
Guðmundssonar hreppsnefndarodd-
vita. þar er tvíbý'i og tvö timb-
urhús. Ekki höfðu þau skemst
stórvægilega. lín útihús öll voru
stórskemd, flest svo, að þau verð-
ur að rífa, enda gerði Eyjólfur ráð
fyrir því, aÖ reisa öll s'n útihús
úr timbri.
Við báðum hann að lýsa land-
skjálftanum að svo miklu leyti,
sem hann hefði getað athugað
hann. Hann kvaðst liafa verið að
borða með sóknarpresti s'num,
séra Ófeigi Vigfússyni, þegar land-
skjáfftinn hófst. J>á finst honum
eins og húsið verði alt lifandi, og
það reisist á rönd, Fyrst áttaði
hann sig ekki á því, hvað þetta
væri. En þá byrjaði brakið og
hristingurinn. J>eir stukku upp til
]>ess að hjálpa konunni og börnun-
um. Gangan var þó torsótt um
húsið, eins og á skipi í stórsjó.
Móðir Eyjólfs er á níræðisaldri.
Ilún var úti í: fjósi, var að fara út
úr því. í sama bili, sem hún steig
út á þröskuldinn, kastaðist hurðin
á hana, af því að veggirnir innan
við hurðina voru að hrynja sam-
an. Ilefði konan verið eimt fót-
máli innar, er óhttgsandi annað en
að hún hefði beðið bana.
Synir Eyjólfs voru inni í þröngri
tótt, hlaðinni úr torfi og grjóti.
þeirn er ekki ljóst, hv.ernig á því
. stóð, að J>eir þutu alt í einu út úr
lienni, finst sem komið hafi að sér
felmtur, og að þeir hafi á því
attgnabliki ekki gert sér þess grein
við hvað þeir hafi orðið hræddir.
1 sama bili, sem þeir stigu út úr
tóttinni, hrundi hún inn, og vafa-
laust hefðu þeir beðið bana, ef
þeir hefðu ekki verið komnir út.
Töluvert algengt virðist það, að
mönnum hafi ekki verið full-ljóst,
hvernig landskjálítastundin leið,
vita að minsta kosti ekki, þegar
frá líður, eftir hverju þeir hafi
tekið. Sumir hafa orðið sljóir af
angist, aðrir hálf ringlaðir af ó-
sköpunum, sem á gengu, þó að
þeir hafi ekki orðið verulega
hræddir, eða viti ekki af því eft-
ir á.
Yið spurðum Evjólf, hve langur
liann héldi að kippurinn hafi verið.
Hann kvaðst ekki hafa athugað
það, en bjóst við, að geta mælt
það nokkurn veginn nákvæmlega
með því að fara sömu leiðina inn-
an um húsið með sama hætti eins
og í hræringunni. J>að gerði hann
og komst að raun um, að kippur-
inn mundi hafa verið rétt um eina
mínútu. Á sama máli voru aörir,
sem við töluðum við um þetta.
Um kveldið héldum við að Fells-
múla, til séra Ófeigs Vigfússonar,
og vorum þar um nóttina. J>ar
voru alfallin fjós, fjárhús Og hey-
hlaða. Önnur hús meira og minna
skemd. Ekki þótti ráðlegt, að
bjóða okkur inn í gestastofuna,
svo lasburða var hún orðin.
Prestskonan, frú Ólafía, systir
samferðamanns míns, og synir
hennar voru inni, þegar húsið tók
að hristast. J>au leituðu útgöngu,
en gátu ekki staðið, ultu hvert
! um annað. Út úr bæjardyrunum
komust þau í ofboði, um Leið og
þær hrundu. Kýrnar voru inni í
fjósinu, þegar það ' hrundi, en
skemdust þó ekki.
Morguninn eftir héldum við á-
fram upp Uandsveitina. Eyjólfur
í Hvatrumi fylgdi okkur allan þann
dag, ofan að Kirkjubæ. J>ann dag-
inn var mest að sjá af örðugleik-
um fólksins.
h'j'rst stóðum við við á I.eiru-
bakka. Alfallin voru þar fjós, hey-
lilaða, bæjardyr og göng. Öll úti-
hús þau, sem ekki voru alfallin,
voru svo stórskemd, að þau verð-
ur að rífa þegar. Baðstofuhús úr
timbri lafði uppi á skemdum
grunni og sprttngnum og föllnum
kjallara. Fólkið hafði flutt út í
t jald, en var nú komið inn aftur í
baðstofuna. Ástæður þeim nttin
örðugri, sem bóndinn lá þungt
haldinn af brjósthimnubólgu, þeg-
ar landskjálftinn kom. Samt var
hann í afturbata, þegar við kom-
um þangað, en ekki kominn á fæt-
ur, og engin von um, að hann
mætti neitt á sig reyna fyrst um
sinn.
Rétt við túnið á Leirubakka er
Vatnagarður. J>ar eru öll bæjar-
hús ýmist algerlega fallin eða 1 ita
ónýt ttppi. — Af heyhlöðu var fall-
inn annar veggurinn. Fjósið var
fallið opr hesthús, og önnur útihús
tneira og minna skemd.
Fólkið lá í tjaldi á túninu. Og
ofurlitlum skúta hafði það komið
sér ttpp fyrir hlóðir. Bóndinn var
ekki heima, þegar við kofflum. En
■við hittum húsfreyju, unga, glað-
lega, þingeyska.
Séra Ölafur þekti hana, og
spurði hana, hvernig henni liði nú. ^
1
— Mér líður ágætlega, sagði kon-
an og hló.
Á henni gat enginn maður ann-
að séð, en að alt léki í lyndi.
Eg spuröi hana um landskjálfta-
atviKin, uö svo mndu ieyti, sem
hún gæti frá þeim skýrt.
Hún kvaöst hafa veriö ein inni í
baöstofu með barn. Hún ætlaöi
iram göngin, en datt í baöstofu-
dyrunum. J>að varð henni til
þjargar, þvi aÖ í sama bili hrundu
gongin fyrir framan hana. Steinn
straukst við höfuðið á heuni og
meiddi hana.
Stúlka var komin fram í göng-
in. þau hrundu beggja megin við
hana, fyrir aftan hana og fyrir
framan hana. H<ún stóð þar i #jálf-
lieldu. En hana sakaði ekki.
Kona var að vefa úti í hlöðu.
Illaðan hrundi, vefstóllinn brotnaði
— en konan komst af. Hún veit
ekki, hvernig það atvikaðist, man
óljóst eftir sér síðustu augnablikin
í nlóðunni ; en virðist hafa verið
komin upp í stiga, sem lá upp úr
henni, þegar hrunið varð.
Vatnagarður var síðasti bærinn,
sem við komum að á Landi. En
áður en ég skýri frá því, sem fyr-
ir aug*un og eyrun bar hinumegin
Ytri-Rangár,—minnist ég á þá bæi
í Uandsveit, sem við komum ekki
á, en höfðum fregnir af.
Ráðsmaður húsfreyjunnar á
Galtalæk kom að' Vatnagarði, þcg-
ar við vorum að fara þaðan, og
varð okkur samferða fram eftir
deginum. Hann sagði bæinn alfall-
inn. En sú er bót i máli þar, að
bæinn átti að rífa í sumar.
Jarðrask varð þar nokkurt.—
Sprunga sú, setm getiö verður ná-
kvæfflar síðar, er þar skamt frá
bænum, og sprungur margar út
frá henni, svo að spell hafa orðið
á engjum. Lækur fyrir austan bæ.
inn breytti stefnu að nokkru leyti,
jöröin ljdtist upp, svo að tjörn
myndaðist eða fióð, áður en læk-
urinn náði aftur framrás.
Á Skarðseli eru öll hús meira og
minna skemd og sum fallin.
A Skarfanesi er íbúðarhúsið lítið
skemt, nema kjallarinn. Fjósið er
falliö og önnur útihús allmikið
biluð.
í Ósgröf laía húsin uppi, stór-
skemd, óbyggileg mönnum og
skepnum. — Fólkið (hjónin, upp-
komin stúlka og tvö börn) flúin
þaðan að Skarfanesi.
Á Irjum cr tvíbýli. Viö hittum
.annan bóndann þaðan í Vatna-
garöi. Hann sagði öll hús á jörð-
unni fallin og fólkið fiúið þaðan.
Konurnar voru einar heima í
landskjálftanum og voru staddar
inni í baðstofu. Framgaflaðið féll í
einum svip niður fyrir glugg.ann,
svo að myrkur varð alt í einu,
þær skriðu út um gat, sem kom á
þekjuna móti göngunum. En göng-
in féllu saman. Engin leið var
önnur til útgöngu.
Á Skarði hafa skemdir orðiö
með minna móti. þar er nýtt og
vandað timburhús, en grunnurinn
undir því er samt skemdur. Úti-
hús eru líka skemd.
1 kirkjunni brotnaði annar ljósa-
hjálmurinn, slóst í bita. Orgelið
valt um og stórskemdist, svo að
óvíst er, hvort það er nýtilegt.
Frá Klofa flýði fólkið (hjón og
börn) að Skarði, og er þar síðan
á nóttum.
(Framh. á 7. bls.).
Fljót ferð
Gufuskipið “PINAFORE”
folks og vwruflutnings
skip
The Armstrong Trading Co.
Skipstjóri Asmuodar Freemao
fer frá Oak Point, á þriðju-
dags og Ffístudags niorgna
til Siglunes, Norrows og
Bluff.
Allar frekari upplýsing-
ar við viðvlkjandi tlutningi
á fólki og vörum, fást lijá
Jóh. Halldórsson
ÖAK POINT, MAN.
Sherwin - Williamsí
AINTf
fyrir alskonar
liúsmálningu.
Prýðingar tfmi nálgast nú.
Dálltið af Slierwin-Williams
liúsuiáli getur prýtt húsið yð-
ar utan og innan. — B rú k i ð
ekker annað mál en þetta. —
S.-W. húsmálið málar mest,
eudist leiigur. og er áferðar-
fegurra en nokkurt annað hús
mál sem búið er til. — Komið
inn og skoðið litarspjaldið.—
CAMERON & CARSCADDEN
QDALITY UAKDWARE
? Wynyard, - Sask.
C.P.R. Lönd til s'ilu, í town-
sli ips 25 til 32, Rariges 10 til 17,
að báðum meðtöldum, vestur af
2 hádgisbaug. t’essi lönd fást
keypt með 6 eða 10 ára borgun-
ar tíma. Vextir 6 per cent.
Kaupendum er tilkynt að A. H.
Abbott, að Foam Lake, H. D. B.
Stephaiison að Leslie; Arni
Kristinsson að Elfros; Backland
að JVlozart og Kerr Bros. aðal
8<">lu umboðsmenn,all8 heraðsins
að Wynyard, öask., eru þeir
einu skipaðir umboðsmenn til
að selja C.P.R. lönd. Þeir sem
borga peninga fyrir C.P.R. lönd
til annara en þessara framan-
greindu manna, bera sjálfír
ábyrgð á þvf.
Katipið pessi lönd nú. Verð
þeirra verður bráðlega sett upp
KERR BROTHERS
QBNERAL SALBS AQENTS
WYNYARD :: :: SASK.
Sagan af Naton persneska 21
sauðahjörð og maður hjá. Kongsson gengur til tals
við hann, og spyr, hvað land það heiti. — Hann
svarar : ‘I.and þetta heitir Dalmaria’.
‘Hver er hér konungur yfir?’ spyr Naton.
‘Vilgeir heitir hann’, svarar hinn.
‘Er hér nokkuð tíðinda ykkar á meðal?’ spyr
■Naton.
‘Mikil og ill tíðindi eru hér’, segir maðurinn.
‘Hversu er þeim varið?’ spyr Naton.
‘Konungur átti sér dóttur eina’, svarar hinn,
‘er Svanfríður hét. Hún var bæði væn og vitur, og
öllum kvenlegum kostum prýdd, svo enginn fanst
hennar jafui í öllu Grikklands veldi. Unni konungur
henni mjög. Ilún fór oft í skóg, að skemta sér
með þernum sínum. Eitt sinn, er hún var þar
stödd, skall yfir svo niikið mvrkur, að hvergi sást.
Kom þar þá jötunn einn mikill, greip kongsdóttir
og hvarf með haua í myrkrið. Hefir konungur því
heitið, að þeim manni skyldi hann gefa alt sitt ríki
og þar með dóttur sína, sem hana finnur lífs. þor-
ir enginn þess að freista, því enginn veit, hvert henn-
ar er að leita’. — Naton kvað hann vel hafa frætt
sig, kvaddi hann og fór til skipa. Innir hann nú
Salander frá, hvað hann hafi fregnað. Ilann varð
hljóður .við og mælti :
‘Illa hefir nú til tekist, því að þessi var sú
kona, ,er ég hafði helzt spurn af, og ég hugði mér
ai5 biðja með framtíð. Vil ég nú biðja þig að veita
mér liðsemd og fylgi, til að leita kóngsdóttur’.
‘Skylt er mér’, sagði Naton, ‘að veita þér það
ég má. En hér er úr vöndu að ráða. Og er það
hvorugs okkar færi, að ráðast í þetta, ef við njótum
ekki annara aðstoðar. Veit ég engan, er geti sagt
okkur, hvar hún er niðurkomin, utan ef það væri
Dvalin, vinur minn, og skulum við þá fyrst þangað
sigla til fundar við hann’. — Draga þeir þá upp
l . .
22 Sögusafn Heimsjcringlu
segl og halda tif Persíu, að því sama nesi, sem fvr
er um getið. Síðan fara þeir til lands, o,g ganga
upp til hamranna ; finna hús Dvalins, og drepa á
dyr. Dvalin kemur út og fagnar Naton vel, og bið-
ur þá inn gamga ; þeir gera svo og setjast niður.
Dvalin spj^r um ferðir þeirra, og segir Naton honum
alt af létta, — að Salander vilji fara í leit eftir
kongsdóttir. ‘Erum við hér komnir’, segir hann,
‘að fá af þér fvlgd og liðsemd’.
Dvalin svarar : ‘það mun eigi auðvelt, aS ná
henni ; — en segja má ég ykkur, hvar hún er niður
komin. Fyrir eynni Carbon, er liggur í Grikklands-
hafi, ræður sá risi, er þröstur heitir, hinn mesti ber-
serkur o~ bardagamaður. Með homim er frændi
hans, er Grípnir heitir, seiðskratti versti og fullur
töfra. J>eir urðu eitt sinn missáttir við drj-kkju,
svo í milli þeirra kom orðakast og hnippingar, þar
til að þröstur steypti úr fullu drvkkjarhorni í and-
lit Grípnirs. Ifann varð æfur við, og rak hnefann
á nasir J>resti, svo nefið brotnaði og úr hontim
hrutu tvær tennur. þá var Grípnir handtekinn og
settur í fjötra, en næsta morgun skipaði þröstur að
drepa Grípnir. Bað hann þá á alla vegu um líf og
íleiri þáSu honum griða. Kom að því um síðir,
að þröstur sagði, að hann skyldi lífi halda, ef hann
útvegaði sér þá fríðustu kóngsdóttir, sem findist
um Austurlönd. þessu lofaði Grípnir og var hann
þá leystur. Eftir þa,ð bjó hann skip sitt og sigldi
til Daifflaria. Gerði hanp með fjölkyngi sinni þoku
og myrktir ; greip síðan kongsdóttir og færði hana
J>resti. Vildi hann þá strax gera brúðkaup sitt, en
hún vildi með engu móti samþvkkja hans vilja.
Sagði hún það væri lög, í sínu landi, að engin kona
mætti þar Jgiftast fyr en hún væri 25 vetra. Kvaðst
hún heldur láta lífið, heldur en gera á móti lands-
lögum föður síns. Skyldi hann bíða sín þrjá vetur,
Sagan af Naton persneska 23
og mundi hún þá samþykkjast hans vilja. I.ét hann
sér þetta lynda, og setti hana í turn einn sterkan,
og skyldi Gripnir ábyrgjast, að hún kæmist eigi
þaðan. Er nú eftir eitt missiri af þeim tiltckna
tíma, og sé ég ykkur ekkert færi að ná henni’. —
Salander dró þá digran gullhring af hendi sér Og gaf
Dvalin. — Hann mælti þá : ‘Lítið lið má ég ykkur
veita, en fara mun ég með )'kkur, og vil ég þá láta
mínum ráðum fram fara’. — þeir kváðu svo skyldi
vera.
X. KAFLI.
Dvalin býst nú til ferðar. Kveðja þeir síðan
kerlingu hans, halda til skipa og láta í haf. Gaf
þeim vel byr, þar til þeir komu f Grikklandshaf.
Gerði þá dimmveður og þokur miklar. J>á segir
Dvalin : ‘Skip Natons skal fyrst fara, og mun ég
sitja í frainstafni og segja leið, en öll hin skipin
haldi á eftir’.— Sigla þeir svo hægan byr, með haf-
muggu í tvö dægur. Á þriðja degi bauð Dvalin að
kasta akkerum, og var svo gert, og sáu menn þó
eigi land. þá mælti Dvalin : ‘Séð er það, að tið
getum eigi með leynibrögðum sótt vort mál, svo
þröstur verði þess eigi vís, því honum kemur ekkert
óvart. Er sá einn kostur til, að flytja liðið á land,
setja herbúðir ojg fara að hervíking’. — Síðan var
nú þetta gert. En er búið var að setja herbúðir,
gekk Dvalin í kringum þær allar og las fræði sín.
Áðu þeir svo af um nóttina. — Um morguninn tek-
Naton með sér tólf menn og gengur heim til hallar.
þröstur sat þá yfir borðum. — Naton gengur fyrir
hann og mælti :
24 Sögusafn Heimskringlu
‘Salander kongsson af Cappadosía lætur segja
þér, að þú, án dvalar, látir senda honum Svanfríði
kónigsdóttAir. En viljir þú það eigi, býður hann þér
til bardaga strax á morgun, hafir þú heldur manna
dug en merar’.
þröstur reiddist við orð þessi og svaraði : ‘Svo
djarfur hefir euginn fyr orðið, að bjóða mér bardaga
og skal hvorki sú mannfýla, eða þú, þurfa að bíða
leng.i eftir bana ykkar. Og verið á burt sem fljótast
eða ég læt höggva ykkur í stykki til fæðu fyrir
hunda mína’.
‘Naton svarar : ‘Fyr munu hmfnar hafa krás
af holdi þínti, en að þér vinnist þetta’. — Gengu þeir
síðan til búða og sögðu sin erindislok. — þá mælti
Dvalin : ‘Beri nú hver maður til min vopn sín, og
vil ég sjá, hve hvöss þau eru, því illa mun bíta á
þessa berserki. Líka deyfir Gripnir eggjar í vopnum
manna’. — Gerðu menn nú þetta. Dvalin hafði krús-
eina og rjóðraði um eggjar á sverðum öllum. Eftir
það sváfu þeir af um nóttina. — Strax að morgni,
er sól reis, æðir J>rostur út af borg sinni, með alt
sitt lið. Var það margt biámenn og illþýði. þeir
Naton fylkja og liði sínu. Var svo blásið í lúðra og
lagt til orustu. Sækja nú hvorirtveggja vel frami
með ópi og eggjan. Míkill skógur var þeim á aðra
hönd. þá sjá þeir Naton, að Dvalin er það uppi í
liárri eik, og skaut þaðan á lið J>rastar og fellur
maður fyrir hv'erri ör. Naton sækir nú hart fram,
°g heggur hvern á fætur öðrum ; Salander sækir og
bardagann fast og drepur margt manna. þykist nú
þröstur sjá, að fylkingar hans taka að þynnast.
Beljar hann þá á Grípnir og biður hann sækja fram
betur. ‘Sýnist mér þú’, segir hann, ‘berjast sljóleg-
ar en áður’.
Grípnir svarar : ‘þeir liafa einhvern ófagnað í
liði sínu, sem bæðt villír minn vísdóm og gerir mér
I