Heimskringla - 24.04.1913, Blaðsíða 6

6. BLS' WINNIPF.G, 24. APRÍI. 1913.
IIEIMSKRINGLA
MANITOBA.
• Mjög vaxandi athygli er
þessu fylki nú veitt af ný-
komendum, setn flytja til bú-
festu i Vestur-Canada.
þetta sýna skýrslur akur-
yrkju og innflutninga deildar
fylkisins og skýrslur innan-
ríkisdeildar ríkisins.
Skýrslur frá járnbrautafé-
lögunum sýna einnig, a8
margir flytja nú á áSur ó-
tekin lönd meS fram braut-
um þeirra.
Sannleikurinn er, aS yfir-
burSir Manitoba eru einlægt
aS ná víStækari viSurkenn-
ingu.
Ilin ágætu lönd fylkisins,
óvtSjafnanlegar járnbrauta-
samgöngur, nálægS þess viS
beztu markaSi, þess ágætu
mentaskilyrSi og lækkandi
flutningskostnaSur —- eru hin
eölilegu aSdráttaröfl, sem ár-
lega hvetja mikinn fjölda
fólks til aS setjast a* hér i
fvlkinu ; og þegar fólkiS sezt
aS á búlöndum, þá aukast
og þroskast aSrir atvinnu-
vegir í tilsvarandi hlutföllum
SkrifiS kunningjum ySar — segiS þeim aS taka sér bólfestu í
Happasælu Manitoba.
SkrifiS eftir frekari upplýsingum til ;
.10.5. BXJRKK, Induttrial Burruu, 1 Vinnipeg, Manitoba.
JA8. //ARTNEY, 77 York Street, Toronto, Ontario.
.1. V. TRNNA NT. Oretna, Manitoba,
W. tv. UN8W0RTU, Emerton, Manitnba;
S. A BEDFORD.
Deputy Minnister of Agriculi.tre,
Winnipeg, Manitoba.
f ■ * W (LNION MADB) Wemtern Cigar Kactory ® * 9 ® Thoma8 Lee, eicandi WinnnipeK

♦ *
j»\/TTUR MAÐUR er varkár með að drekka ein- *
# -
göngu hreiut öl. þér getið jafna reitt yður á. «
DREWRY'S REDWOOD LAGER *
það er léttur, freySandi bjór, gerSur eingöngu
úr Malt og Hops. BiSjiS ætíS um hann.
*
«
«
«
«
* E. L. DREWRY, Manufacturer, WINNIPEG. X
» *
9999999999999999999999
Skriístofu tals.: Main 3745. Vörupöntunar tals.: Main 3402
National Supply Co., Ltd.
■ Verzla meS
■ TRJÁVIÐ, GI.UGGAKARMA, IIURÐIR, LISTA, \
r KALK, SAND, STEIN, MÖL, ‘IIARDWALL’
GIPS, og beztu tegund af ‘PORTLAND’
MÚRLÍMl (CEMENT).
Skrifstofa og vörugeymsluhús á horninu á :
McPIIILLIPS OG NOTRE DAME STRÆTUM.
s*stNr.rsa
Kominn heim aftur.
eftir nærri þriggja tnána&a
burtuveru vesttir á Kyrrahafs-
strönd. Eg ætla ekki aS skrifa
feröasögu, j)ó þaS sé aS verSa
hæst móSins að ferSast ekkert út
af heimdlinu svo þaS sé ekki sett í
blöSin, hvernig |>ú fórst ferSina,
hvaS þú sást á laiSinni, hverjum
þú mættir o.s.frv. Eg ætla aS eins
aS geta jtess, aS mér gekk feröa-
lagiS vel, og kiö vel, alt sem fólk-
ið gat aS gert. Og ég má bæta
því viö, að ísknzk gestrishi er á
háu stigi hjá löndum okkar á
Klvrrahafsströndinni. MaSur þarf
ekki að vera stórskáld eSa stór-
rnenni að neinu levti • til þess aS
j»edr álíti þaö skvldu sína að taka
manni meö opnum örmum og láta
mann hafa alla ánægju af ferðinni,
sem íslenzk gestrisni getur veitt.
ESa svo kom j»a5 mér fvrir sjónir
á jx'ini stöSvum, sem ég dvaldi
mest á : Vahcouver, Blaine og
Seattle ; en á þessum stööum eru
íslendingar flestir, hvaö margir í
hverjum stað er nærri ómögulegt
aS finna út. .T.d. var mér sagt í
Vancouver, að ]>eir mundu vera
l»ar um 5 til ö hundruS. ]>eir eru
þar afar deiföir. Sumir lifa norS-
ast í Noröur-Vancouver, aörir
sunnarkga í SuSur-Vancouver, og
svo dálítill hópur langt fvrir sunn-
an Vancouver, j>ó þar sé selt og
kevpt í smáláöum og veröi eftir
tírna tilhevrandi borginni. Eg álít
aö þessi fjarlægö milli íslendingaií
Vancouver geri þeim erfitt meS aö
halda uppi íslenzkum félagsskap,
og þó hafa j»oir nú 3 félög starf-
andi : söfnuð, lestrarfélag og
skemtifélag. En ekkert vinna 1»e>r
aö bindindisvinnu, og er slíkt
slæmt, því þörfin er þar eins og
allstaSar.
Vancouver borg er víSa fall-eg
oo ótrúlaga stór, þegar tekiö er
tillit til bess, aö hún er aS eins 26
ára, telur um 140 þús. fvrir utan
úthverfin.
Blaine ér smábær rétt fyrir sunn-
an Bandarikfa-línuna. í þeim bæ
oir þar í kring eru liklega flestir
Islendingar á Kyrrahafsströnd-
inni. þeir, sem lifa út frá bænum,
hafa allir kevpt sér Ikiri eöa færri
ekrtir og hamast nú við aS
hreinsa þær og gera þær að græn-
um grundum, og verSur þaö þá
fögur bvgö. í bænum vinna þeir
allar sortir af heiSarkgri vinnu,
nokkrir eru kanpmenn og farnast
vel. T»ar hafa j»eir söfnttS og tvö
! kvcnfélög og ísl. Forester stúku,
en enga Goodtemplara stiiktt. En
samt fann ég þar tnarga landa
mína, sem ertt eldheitir og einlæg-
ir bindindisvirrir, og sem áttu á-
reiSankga stóran þátt í ]»ví, að
viniS var rekið burt tir Blaine,
l'en'ar þar voru 4 til 5 vínsöluhús,
og sáu hvernig alt gekk þá til, og
þeir hafa veitt því eftirtekt j»essd
árin síSan vínsöluhúsunum var út-
hýst, að fólkinu í bænttm liSttr
lætur oa bærinn hefir grætt á því.
þeir ertt ekki sömu trúar þar og
aumingjarnir á Gimli, sem létu
tæla sig til aS trúa því, að öll
framför Gimli bæfar væri dattS og
grafin um aldttr og æfi, ef mann-
skemda faktoríunum væri bar lok-
aS. eins og einn gáfaSur tslending-
tir komst nvkga að orði. ]>aS er
vfirleitt unniS hart aS því, aö úti-
loka víniS úr öllu Washington rík-
inu, og síSastliðiS hattst nristu
levfiS 174 vínsalar. Eg bvst viS,
aS kvenlijóðin hafi átt góSan ]>átt
í þeirri vintiu, því að þær hafa þar
jafnrétti á móti karlmönnum, og
hafa eflaust haft og hafa ilt af
víndrvkkjunni, þar eins og hvar
annarstaðar, þó j»ær drvkki ekki
sjálfar.
Seattle er stór og falLeg borg,
meö um 300 þús. manns. ]>ar var
mér sagt aö værtt ttm 300 Islend-
ingar. Flestir búa þeir í öSrum
enda borgarinnar (Ballard) og á-
lit é"T jiaö hvggilegt, ]»ví þaö gef-
ur 1 “im betra tækifæri til aS viö-
halcla íslenzkum félagsskap, sem
j»eir liafa þar á mieöal sín, svo
sem söfnuS og Goodtemplara-
stúku, og máske íleiri félög. Eg
vildi óska, aö landar minir, sem
flvtja til Seattle, vildu ganga í
stúkuna ísland ; ég ábyrgist, aö
þeim veröur j>ar vel tekiS, og
þörfin er mikil j>ar eins og annar-
staðar, aS vinna að bindindismál-
inu.
þaö hvmr ég, aS öll j>essi ísl.
félög íi Kvrrahafsströndinni séu
vfirleitt stofnuS aí jteim hvötum,
aS halda í.skndingititi saman og
viShalda tungu jteirra og j>jóSerni.
þau hafa hvert út ttf fvrir sig sitt
ákvarSaða verkefni, og af því ég
komst aS því, aS þaS er vmsum
erfiðleikum háS, að viShalda þess-
ttm félögum, af því aS meölimirn-
ir ertt bœSi fáir og nreiföir,, þá
eiga þeir stórar jtakkir skiliö af
öllttm ískndingum allstaSar, sem
vilja að tunga vor og jtjóSerni lifi
sem lengst í jtesstt landi.
Yfirleitt fanst mér, aS landar
vera ánægðir á ströndinni, og all-
ir, sem ég talaöi við, sögðust ekki
vilja fara austur aftur. þeir eru
stoltir af náttúrufegurSinni og tíö-
inni, og mega líka vera þaö.
Ekki var neinn hugur í löndum
á ströndinni, svo ég vröi var viS,
aS flvtja noröur á Graham eyju,,
«g tveir menn, sem ég talaSi viS
og höföti veriS þar, sögöust ekki
fara jiangaS aftur. Og eftir því,
sem þeim sagöist frá, þá vil ég
sterklega aðvara landa mína, aö
kaupa ekki eina einustu ekrtt þar
aS óséSu. þaS er ekkert aö marka
j>ó þeim sé svnt kort og agentar
ltæli landinu framan í þá. þeir
geta vel fent í forarílóum eöa öSr-
tttn einskisverSum blettum, en
stórtjón og hrakningur viS aö
kornast j»angað og til baka aftur,
ef j»iS finduS út, aö ]>iS mynduö
ekki geta betrað kjör ykkar þar í
framtíSinni. Annaö, sem mér j»vk-
ir hálfeiiikennilegt viSvíkjattdi þess
um auglýsingtim um Graltam evju
er ; ]>ví er veriS aö hamast á að
fá fólkiö til aS kaupa landiS af
landsölufélagi, j>ar sem er nóg af
stjórnarlandi, setn menn geta tek-
iö heimilisrétt á, ef Iveir vilja btia
j>ar ? En hvort setn j>ið takiS land
eöa katipiö, j»á gerið ekkert aS
óséött.
Svo slæ ég botninn í jtessar fátt
línttr með ógleymanlegu jiakklæti
til landa minna á ströndinni fvrir
allar ánægjustundirnar, sem ég
átti meS ]>eim í vetur ásaint öll-
um góSgerSum og greiða.
Winnipeg, 19. apríl 4913.
B. M. I.ong.
Fréttabréf.
MARKERVII.I.E, ALTA.
(Frá fréttaritara Hkr.)
9. apr. 1913.
þó aS vorið sé mi sezt að hjá
okkur Alberta biiuin, er ttSin entt
köld lengst af ; snjór að sönnti á
förum, en ekki ertt það náttúrleg j
hlvindi, sem hann eyöileggja held-
ur að eins sólskin unt daga, en
næturfrost stööug, stundum mikil,
og kuldanæðingur aS jafnaði, oft
svo frýs í skugganum allan dag-
inn. Litlar líkur til, aS bvrjaS
verði á akurvinnu fyrst ttm sinn,
og er það mein mikiS, þvi fl-estir
eiga akra sína óplægöa að m-estu
levti.
Viellíöun og heilbrigSi nrt yfir
j>aS almenna í þessari sveit.
Nvskeð gifti séra l’. Hjálmsson
þau ungfrú Sezeliu, dót-tur Öfeigs
bónda Sigurössonar, að Burnt
Lake, og Mr. Jón þorvaldsson ;
og 6. j>. m. þau ungfrii Halldóru
fósturdóttur GuSbjarttar Svein-
björnssonar og Mr. Björn GuS-
mttndsson Thorlackssonar, bónda
\ ið Markervilfe. Ilvorumtv-eggju
j»essara nýju hjóna er óskaS ham-
itf-'ii og hagsælda í ]>eirra nýju
lífsstöðu.
G. E. Johnson, póstmeitari á
Markerville, l»efir ntt bvrjað aS
láta bvggja að nvju verzlunarhús
sín, er brttnnu 14. f. m., og býst
viS aS því verði lokiS innan
})riiTirj;l vikna, og aS bvrja þá aft-
ttr að r-eka verzlun síná, s-e.m ekk-
ert hafi aö orðiö. SkaSinn af brun-
anum var metinn $6,900, en var
talinn $3,000 í síSustu fréttum,
sem kom af misskilningi. Brttna-
bótafélag greiöir honum aS fitllu
hinar ákveSntt brunabætur. Bækur
og áríðandi skjöl pósthússins og
verzlunarinnar fvrirfundust i ör-
yggisskápnwm, algerlega óskemd
eftir brunann.
ÞAKKARÁVARP.
Ilér meö votta ég alúSarþakkir
öllum j>eim konti.m, sem stóðu fyr-
ir hlutaveltu þeirri, sem haldin
var hér í borg ]>ann 31. marz sl.
til styrktar mér. Einnig öllum
]>eim mörgu mannvinum, sem
sóttu l»essa hlutaveltu og með
þáttöku sinni geröu hana svo arð-
berandi, að þær ungfrúrnar Jó-
hanna Olson og Guðbjörg SigurSs-
son hafa í dag afhent mér $176.20
sem gerir mér mögulegt aS borga
fvrir fra-mlengda veru mina hér á
sjukrahúsi borgarinnar, þar sie-m ég
er nú búin að vera meirihluta a£
3 árum. Meö innilegri þökk til
allra velgerðamanna minna.
Winnipeg, 5. apríl 1913.
Mrs. álargrét Eyford.
LESIÐ ÞETTA, BÓKAEIGENDUR.
Eg undirritaður tek á móti bók-
tim vkkar, ef j»ér sendiö mér þær
til innbindingar. E g geri gamlar
bækur að nýjum bókum, en nýjar
bækur m-eiri en nýjar. Ef -menn,
sem eiga heima í Winnipeg, vant-
ar aS senda ba'ktir til mín, þá
komi j»eir ]»ei.m að 735 Alverstone
St. þar verSur þeim veitt mót-
taka. SendiS bækur ykkar til mín
— l>aö Itorgar sig.
Otto P.O., Man.
Siguröur G. Gíslason.
P. 0. Box Hkr. er 3171.
Vegna brevtingar, sem veriS er
að' gera á bréíahólfum í pósthúsi
Winnipeg borgar, liefir póstmeist-
arinn tjáS Heimskringlu, að talan
á pósthólfi blaösins verSi óumflýj-
anleo-a að breytast, og að sú tala
verði hér eftir No. 3171. ]>etta eru
þeir allir beSnir að taka til greina,
sem viðskifti hafa við blaÖiS.
MARKET HOTEL
146 Priucess St.
á móti markaOuam
P. O’CON'NELL, elgandl. WINNIPKG
Heztu vluföu^ vindlar og aöhlyuuiug
>?ÓC. ísieuzkur veitiiiKamaOur N.
Halldórssou, leióbeiuir lsleudiuffum.
JIMMY'S HOTEL
BEZTD VÍN OGVINDLAR.
VÍNVEITARI T.H.FRASER,
ÍSLENDINGUR. : :
James Thorpe, Eigandl
Woodbine Hotel
466 MAIN ST.
Stmrsta Billiard Hall í Norövesturlaudiuu
Tlu Pool-bí)rft.—Alskonar vfu og vindlar
Glstln*> og fæÖl: $1.00 á dag og þar yflr
JLeunon & llebb
Ei«endur.
i
I
Hafið þér liúsgögn til sölu ?
The Starlight Furniture Co.
borgar liæsta verð.
593—595 Notre Dame Ave.
Sími 'Qarry 3884
A. H. N0YE5
KJÖTSALI
Cor, Sargent & Beverley
Nýjar og tilreiddar Möt tegundir
fiskur, fuglar og j>>isur o.fl.
SIMl SHERB. 2272 13 12-12
f
DOMINION
HOTEL
523 MAINST.WINNIPEG
Björn B. Halldörsson,
eigaudi.
TALSÍMI 1131
BIFREIÐ FYRIR GESTI.
Dagsfœði $1.5o
Legsteinar
A. L. MacINTYRE
selur alskyns legsteina og
mynmstötiur og legstaða
grindur. Kostnaðar áætlanir
gerðar um innauhús tigla-
skraut
Sérstakt athygli veitt utan-
héraðs pöntunurn.
A. L. HacINTYRE
231 Notre Dame Ave. WINNIPEQ
PHONE MAIN 4422
6-12-12
D o 1 o r e s
167 168
S
safn ITeimskringlu
Dolores
169
þaS vegna ensku stúlkunnar en ekki mín vegna.
komdu nú, ég skal sýna þér leiöina’.
En einu sinni kom Dolores út úr mvrkrinu.
28. KAPÍTULI.
Ilans hátign veröur ástfanginn.
Staða frú Russell var bæSi óvanaleg og vandasöm.
AS dæma eftir þvi, setn hans hátign haföi sagt, þá
liafSi maður lieunar gert sig sekan um landráð, og
allar líkur til, að hann hefði verið hálshöggvinn eSa
skotinn. JafnhliSa ]»essu fanst h-enni hans hátign
liafa látið í ljósi hlýjar tilfinningar til sín. HvaS átti
nú göfug og háttstandandi kona að gera í slíkum
kringumslæðum ? Átti hún aö syrgja hinn fram-
liðna ? AuövitaS, og þaS ædaSi hún ávalt aS gcra.
En hvernig átti hún aS haga sér gagnvart hans há-
tign og atlotum hans og samdrætti ? Átti hún að
láta sem hún hevrði ekki eSa skildi ekki hina snild-
arlegu mælsku hans ? Átti hún aS kasta frá sér kór-
ónu Spánar og verja lífinu til gagnslausrar sorgar,
það sem eftir var af því ? ÁSur en hún gerSi þaS,
væri eflaust réttast, að hugsa sig vel um.
Og svo var fleira, sem þurfti aS athuga. þaS
var ekki maSurinn eingöngu heldtir konungurinn, sem
hún þtirfti að hugsa nákvæmlega um. það voru ekki
liennar eigin tilfinningar, sem hér var á aS líta,
heldur velferð Spánar, NorSuráEunnar og alls mann-
kynsins. Væri það ekki betra og farsælla, aS í há-
sæti Spánar sæti dugleg og forsjál ensk kona, heldur
en einhver léttúSarfull prinsessa af meginlandinu ?
Væri það ekki betra aS Spánardrotningin rækti
heimilisdygSir eins og Victoria, en ekki eyöileggjandi
heimsku eins og Isabella? Átti hún mi vegna eigin-
gjarnrar sorgar, að svifta Spán slíkum ómetanlegum
! gæSum ? Mundi Spánn geta fyrirgefiS henni slíkt ?
1 Mundi England, já, heimurinn í heild sinni gera það ?•
: Gat hún sjálf fyrirgefiö sér ?,
‘Nei, nei’, sagði hún við sjálfa sig, ‘nú er ekki
tíminn til aS sýna uokkurn heigulskap. Hjarta mitt
verður aö hvíla í gröfinni lijá mínum kæra, fram-
1 liSna Jolm, en hagsmunasemi landanna krcfst þess,
aS cg rétti konunginum hendi mína. Ég get ekki
harkað af mér neyöaróp hins bágstadda Spánar.
Já, þú konunglegi biðill, taktu hendi mina, hún er
þín. J>aS eina, sem liryggir mig er, að ég get ennþá
ckki gefiS ]>ér alt mitt sorgmædda hjarta. En vertu
þolinmþður, góði rninu, meS tímanum getur þaS ,orð-
iö þitt, alt og óskert, já, alt og óskert’.
Katie varS alv.eg hissa af að sjá óvanale|gan
metnaS og fyrirmensku lýsa sér í framkomu frú Rus-
I sell- Hún sagði ungu stúlkunni, aS hún mætti ekki
! hér eftir kalla sig frænku, hún ætti aS kalla sig
maddömu eSa senoru, og lét þess utan í ljós ýmsar
; huldar bendingar, sem Katie skildi undir eins að
! auglýstu ástand gömlu konunnar.
Katie varS svo glöS vfir þessari uppgötvan, aS
hún haföi aldrei verið kátari, og þaS eina, sem þess-
! ar* kæti hnekti var þaS, að hún hafði engan, sem
hún gat sagt frá þessu. Hún gerSi samt alt, sem
hún gat, til aS styrkja frú Russell í þessum skoSun-
um hennar og áformum, svo aS gamla konan fór að
ímj'nda sér, aS hún væri sem næst komin í hásætiS,
°íf _ þegar Katie einu sinni eða tvisvar eins og af til-
viljun kallaði hana ySar hátign, gerSi góSa konan
engar athugasemdir viS þaS.
þegar hans hátign kom næst til aö heimsækja
þær, fann liann frú Russell eins og fullþroskaöau á-
vöíst búinn undir uppskeru. Hann kom einn eins og
jhann var vanur, og var i ágætu skapi, enda var
sterk brennivínslykt ai honum. Hann byrjaði stratx
á því, aS slá stúlkunum gullhamra fyrir íegurö og
jymlisþokka þeirra.
‘þiS ættuS ekki aS vera lokaSar hér inni’, sagði
liann, ‘mér þætti vænt um, að mega sleppa ykkur.
t En hvernig gæti ég vitað, nær ég fen-gi aS sjá ykkur
taftur? Ég verS aS lialda ykkur þangaS til hlutkasti
mínu er varpað. Ég veit enn ekki, hvort þið viljið
ganga ,aS uokkrum samningum’.
‘0, herra’, sagSi frú Russell, ‘vSar hátign helditr
jokkur meS sterkari böndum en þvingun og fjötrum’.
‘Sannarlega eru þetta viðeigandi orS', sagSi
liann, ‘og hetri en ég hefði sjálfur getaS fundið upp.
Ég vona, að þær stúlkur, sem eru viSstaddar, séu
sömu skoðtniar’.
Meðan hann talaSi horfði hann á Katie, en hún
virtist ekki veita því neina eftirtekt.
‘Hásæti Spánar’, sagði hans hátign, ‘kóróna og
vddissproti, konungleg tignarmerki, vald landsins og
tignarþokki m.eö öllu sínu skrauti og ágæti — er í
þessu herbergi og biður um lysthafanda, og hér inni
er ein, sem ekki þarf annað en depla augunum, þá
er þetta alt saman hennar’.
Frú Russell gerSi alt livaS hún gat, aS ná augna-
tilliti hans hátignar, en hann einblíndi á Katie.
‘Já’, bætti hans hátign við, ‘og fyrir miðjan dag
á morguii getur alt þetta verið orSið hennar —
vigslan getur fariS fram að morgnlnum’.
Frú Russell fann í þessu nýjar sannanir fyrir
hugþokka hans til sín. i
‘þið megið ekki halda, að ég af ásettu ráSi spari
viS ykkur mat og drykk. É-g hefi ekki getaS náS í
neitt núna,, nema kindaket, og þrái sárt að eignast
170 Sögusafn Ileimskringilu
góðar kartöilur, en á morgun býst ég viö aS eignast
íisk’.
‘O, lierra, þér eruð svo undur skemtilegur. Eru
öll krýnd höfuð þannig ? ’ sagði frúin.
‘C'll, hvert eitt og einasta. En munið þér þaS
— að ég skara fram úr þeim öllmn. þér vitið, aS
ég er ekki eingöngu konungur Spánar, ég er líka erf-
iugi að konungstign Frakklands'.
‘Er það mögulegt?’ sagSi frúin.
‘HaldiS þér aS é.g segi ósatt ? Nei, þaS geri ég
ekki- Ég er nánasti ættingi Hinriks 5. — greifans
af Chambord, sem hann var kallaður. Greifinn af
París er af Orleans ættinni, en ég af Bourdon ætt-
inni. Og þegar greifinn af Chambord er dauSur og
næsta stjórnarbylting á sér stað, ]»á ter ég til París-i
ar, tek viS stjórn og stofna til friðar.
‘Og nú’, bætti hans hátign við, ‘verSum vér aS
fara. Vér höfum störf fyrir stafnj. Vér vonum
samt aS koma bráSum aftur’. Iíann laut aS frúnni
og hvíslaði : ‘þér veröiS aS hvísla aö mér, yndiS
mitt. Ég þarf aS tala viS ySur um áríðandi mál-
efni, sem enginu má heyra. En ég verö að bíSa
þangaS til ungu stúlkurnar eru sofnaSar, og þá kem
cg- Viljið þér bíða mín, yndiS mitt, núna i nótt, —
skiljiS þér mig?’
‘Ö, lierra, ó, yðar hátign. því þá ekki núna
strax! É.g er reiSubúin’.
‘þey, þey, þér eySileggið alt saman. MuniS eftir
því — núna í nótt’>
‘Ó, lierra, ég skal aldrei glej'tna því aldrei —:
aldrei’.
‘VeriS þér þá á varöbergi þegar ég kem’, sagði
hann og gekk svo út, og skildi frú Russell eftir í
því hugar ásigkomulagi, sem hægra er aS ímynda
sér en að lýsa, eins og skáldsagna höfundar komast
oft að orSi,
T
K