Heimskringla - 22.05.1913, Blaðsíða 6

6. BLS.
WINNIPKG, 22. MAÍ 1913.
HEIMSKRINGL’A
MANITOBA.
Mjög vaxandi athygli er
þessu fylki nú veitt af ný-
komendum, sem flytja til bú-
festu í Vestur-Canada.
þetta sýna skýrslur akur-
yrkju og innflutninga deildar
fylkisins og skýrslur innan-
rikisdeildar ríkisins.
Skýrslur frá járnbrautafé-
lögunum sýna einnig., aö
marjjir flytja nú á áöur ó-
tekin lönd með fram braut-
um þeirra.
Sannleikurinn er, aö yfir-
buröir Manitoba eru einlægt
að ná víðtækari viöurkenn-
ingu.
Hin ágætu lönd fylkisins,
óviðjafnanlegar járnbrauta-
samgöngur, nálægð þess við
beztu markaði, þess ágætu
mentaskilyrði og lækkandi
flutningskostnaður — eru hin
eðlilegu aðdráttaröfl, sem ár-
lega hvetja mikinn fjölda
fólks til aö setjast a* hér í
fylkinu ; og þegar fólkið sezt
að á búlöndum, þá aukast
og þroskast aðrir atvinnu-
vegir i tilsvarandi hlutföllum
Skrifið kunningjum yðar — segið þeim að taka sér bólfestu i
Happasælu Manitoba.
Skrifiö eftir frekari upplýsingum til :
JOS. BURKE, Tnduttrial Bureau, Winnipeg, Jfanitoba.
JA8. HARTNÉY, 77 York Street, Toronto, Ontario,
./. V. TRNNANT. Oretna, Jfani'.oba.
ójjfa W. IV. UNSWORTH, Emerxon, Manitoba;
fs. A BEDFORD.
Deputy Minnister öf Agriculíare,
Winnipeg, Manitobn.
Mflö þv( aO biöja mfÍDleffa nm
‘T.L.CIGAR," þáertu viss aö
fá AK»tan viudil.
T.L.
(C'NIOW MADE)
Wentern l'ÍK»r l'aetory
Thomas Lee, eigandi WinnnipeR
; Z
f* \/ITUR MAÐUR er varkár með að drekka ein- ♦
S * göngu hreint öl. þér getið jafna reitt yður á. «
| DBEWRY’S REDWOOD LflGER J
♦ þaö er léttur, Ireyiandi bjór, gerÖur eingöngu J
J úr Malt og Hops. Biöjiö ætíö um bann. 2
l E. L. DREWRY, Manufacturer, WINNIPEG.|
9f99999f99**9m«*««9* V*********************
Skrifstofu tals.: Main 3745. Vörupöntunar tals.: Main 3402
National Supply Co., Ltd.
Verzla meö
TRJÁVIÐ, GLLGGAKARMA, HURÐIR, LISTA,
KALK, SAND, STEIN, MÖL, ‘HARDWALL’
GIPS, og beztu tegund af ‘PORTLAND’
MtJRLÍMI (CEMENT).
Skrifstofa og vörugeymsluhús á horninu á :
McPHILLIPS OG NOTRE DAME STRÆTUM.
Fréttabréf.
MASSET P.O., B.C.
(Graham Island)
11. apríl 1913.
Hr. ritst.jóri! —
þegar ég fór frá Winnipeg, lof-
aði óg þér að sienda þér nokkrar
línur héðatt og láta þig vita,
hvernig núr litist á mig á þessari
ev jtt.
Eg er btiinn að vera hér í liðug-
att mánttð. Tvær fyrstii vikurnar
var ég að ferðast og litast ttm, en
það er ekki auðvelt, að kynnast
hér á stuttum tíma, því það er
örðugt aö ferðast hér og næstum
ómögulegt, ne.ma það sem maðttr
kemst á sjónum, því brautir eru
mjö" litlar á landsbvgðinrti, ettrta
víðast óbygt enn. Samgöngufæri
næstum engin, og engar brautir,
sem hægt væri að fara með hesta
og vagna eftir, neraa að eitis ein
braut héðan frá MassSt. Mér er
sagt, að liægt sé að komast með
hesta og vagtt alt að 17 tnílttr
austur í lanrtið. það ier, að ég
helrt, eina brautin hér á norður-
parti eyjarinnar, sem svo er kom-
i.n langt. Svo þegar menn eru
komnir eins langt og þeir komast
eftir vatnsvieginum, þá verða þeir
að taka það, sem þelr hafa með-
ierðés, tipp á bak sér og bera það
þannig heim til sín, sem oft ertt
nokkuð margar milttr (frá einni til
sex). Fáir mttnu áræða, að fara
lengTa upp í lanrtið, enn sem kom-
ið er, ertcla er það nógu langt, -ekki
sí/.t fvrir þá, sem hafa fjölskylclu,
að eiga að bera alla aðrtrætti,
sem þtirfa til heimilis, jxtntt veg,
oftast gegntttn jtröngan skóg og
meira og minna blautan ttm vot-
viðra tímann. j>etta ertt þeir, sem
tekið hafa “pre-emption”. En það
er einkenni’legt, að ég hefi ekki hitt
einn einasta mann, sem ekki virð-
ist vera vel ánægðttr með alt, svo
crn jjeir vissir ttm fra.mtíðina og
að hratitirnar komi bráðlega. Kn
allir vilja fá tnann til að setjast
að nálægt sér ; hvar sem maðttr
kemur, j>á revnir hyer maðttr til
að telja rhann á, að hvergi sé
betra en einmitt þar sem j>eir erit,
og út á það er ekki neitt að setja
Kn svo eru hér 1 andverziunarmenn
hingað og }>attgað, setn hafa úti
allskonar veiðarfæri til að ná í
m'enn, sem inn ertt aö flytja, til
þess að selja þeim nokkrar ekrttr
af landi, til þess að ná því iitla,
I sem jxir kynntt að hafa meö sér
af peningum, því petvingar ertt víst
hér litlir í titnferð ennþá, eins og
ná'ttúirlegt er, á meðan menn hafa
ekki kraft á að framleiða neitt úr
landinu. Menn, sem komnir er á
latxl, verða að sitmrinu að íafa út
i vinnti eða til fiskjar, til þiess að
afla sér vetrarforða, því að vetr-
inum skilst mér vera Htið eða *tkk-
ert um fiskiveiðar, og lítið um
vinnu. |>ví sitja menn á löndttm
sínum að vetrinum og vinna J>á
eitthvað á }>eim, sem raun ganga
seint, því skógttrinn hér er seinunn
inn.
Sttm'ir hafa farið svo langt frá
sjó til að taka land, að j>eir hafa
komist út úr mesta skóginttm. En
þeir standa lítið betur að vígi enn
sem komið er, j>ví engin ertt vinnu
dvrin, og þó j>eir kæmu með þau
með sér, þá gætii J>eir ekki komiö
j>eim fivrst um sinn á landið, sök-
um brautaleysis, því iþær brautir,
som þeir höggva scr útá landið,
eru ekki færar hestumi; allvíöa
auðvitað mætti gera jxrr ]>að meö
meiri vinnu.
Nú er eftir að segja jxr mi-t't á-
lvt á eyjtt þessari, semt er þó mjög
ófullkomiö ennþá ; ég er enn ekki
orðinn nógti kunnugur til þess, að
geta geíið það sem fullkomið. —
Ég beld að evjan sé og verði gott
framtíðarland, og dreg ég það
fyrst og fremst af }>ví milda og
góða loftslagi, sem hér er. þar
næst af því, að jarðvegur er hér
frjósamur, alltir jurtagróður mjög
stórvaxinn og fullkominn. þó er
ég hræddur um, að ekki sé nóg
kalk hér í jarðvegi, en það virðist
ekkí standa neinu fvrir góðum
þroska. J>að er ekki edns auðvelt
að byrja á jarðræktinni hér og i
Manitoba, á sléttunum þar sem
ekki er skógttr. þó ertt sumstaðar
mosaþembur, frá 6 til 30 þuml.
djúpar, sem menn verða að bfenna
af fvrst, og þá fá j>eir ágætan
jarðveg, feitan og djúpan, sem all-
ir garðávextir þrífast mjög vel í.
Kn kornvrkja er lítið reynd enn
sem komið er, en mér er sagt, að
l>ær (korntegundirnar) geti sprott-
ið mjög vel, en að hitar muni
naumast vera nógu miklir til að
móðna hveiti, og stundum bvrji
rigningar heldttr snemma líka til
j>ess j>að geti J>roskast.
það er enginn efi hehl ég á því,
að jx’tta lancl verðttr mjög gott í
fracmtíöinni. Knn sem stendur er
mjög erfitt, að koma hér og se.tj-
ast að, en svo þegar fer að greicð-
ast með brautir og aðrar sam-
göngltr, þá má búast við að alt
land verði upptekiö, sem hægt
væri að fá ineð ‘‘pre-emption”
eða “homestead” rétti. það er
auk helciur allareiðtt oröiö diálitið
örðugt, að fá “pre-emption”.
Samt ertt löncl hér hingað og
liangað, sem ha-gt er að taka enti-
þá', og verður þetta árið fyrir það
fvrsta. Aftur á mójti ertt lanrtverzl-
unarmenn allstaðar til ];ess að
sitja um innflytjenrtur, að fá þá til
aö kaupa að sér, og ]>ér er alveg
óliætt, að vara landa við því, að
kaupa af mönnum óséð, eöa binda
sig á neintt annan hiátt áður en
þeir kotna hingað og geta sjálfir
séð, hvað þeir eru að gera. Kn
J>að hygg ég, að þeír stun tjtafa dá-
litla |x-nitiga, sem þeir mega
missa og vtfja láta þá ávaxtast í
landi, að það sé alveg óhætt, ef
jxúr kattpa með því lægsta verði,
setn hægt er að fá. Kn ég licfi orð-
ið var við það, að jx'gar tnaðttr
hittir tnienn í Winnipeg eða Van-
eottvér, sem ertt að bjóða land hér
til kaups, að verðið hefir ekki
staðið heima við það sem var jx'g-
ar hingað kom ; eða l»á ;tð |>að
l»efir ekki vcriö satna landiö. Á
|>essu rnega menn vara sig dálítið.
það er enginn efi á þvi, að land
stígur hér í verði eftir nokkur ár,
en þatt geta orðið of mörg fyrir
fátækan mann, og honttm hefði
getað verið betra, að kiggja þá i
eitthvað, setn hann hefði betur
ráðið við og liaft meiri not af, —
því fyrir efnalítinn mann verðttr
bezt að reyna til að ná í ‘‘pre-
emptdon” og eyða á ]>að þeim pen-
ingum, sem hann mtmdi hafa
kevpt land fvrir, ef hann vill komia
°g setjast hér að ; en hinir verða
að kaupa, ef j»eir vilja eignast hér
land.
þetta held ég láti duga t betta
sinn, en j>egar ég er orðinn betur
ktinnii'gur skal ég senda jx-r líntt
oftar ag lofa jx-r að vita }>að sem
tnér ber fvrir augu og eyru, setri
ég held að eitthvað sé ábvggilegt.
Hér Iteyrir maður svo margt, að
það er töluverður vanrti að kom-
ast að, livað rétt er. öSg ætla að
biðja þig ;tð senda tnér Heims-
kringlu hingað, ]>ví hér um Jressar
slóðir verð cg fyrst um sinn. Eg
hefi enriiþá ekki lent í neinum
landakaupum, það heitið geturi;
ég kevnti hér eina ekru, í félagii
við atinan mann hér í bænum, á
sjávar.bakkamtm, og festi kaup í
fáeinum lotum lika. Éig hefi í
hv'trgju, að ná rnér í “prc-emption”
þesrar ég er farinn að kynnast.
jxtta er eini bærinn á norður-
parti evjarinnar, sem nokkuð er
kominn á staö, og er J>ó mjög
stnlávaixinii ennj>á. Kn það er eins
og allir vilji búa til bæi hér inn
með firðinum, ef þeir annars hafa
náð einhverju haldi á bletti á
lanrti við fjörðinn, og vilja náttúr-
lega selja bæjarlóöir, hvort sem
þeir mundu nokkurntíma gieta gef-
ið ei"-narbréf eöa ekki.
Niina þann 10. þ.m. komu 20
lamlar frá Winnipeg og fóru hér
ti pp með firði 20 tll 25 mílur mieð
emhverjum lanrtverzluniar mönn-
ttm. Elg hafði litið edtt tal af
]>cim, og Jx'ir höfðu víst i huga,
að kaut'a þar lanrt, sumir af þeim.
Ftestir af þeim ætl’uðu út í fiski-
ver, setn á að byrja um 1. rrtaí.
]>á verða l>eir sóttir af fiskifélag-
inti o" fluttir norðttr á cláli'tla
evjtt, sem er norður af þessari
eyju, vestarliega, og kölluö er
North Island. þaðan búast }>eir
við að fiska eins lengi og tækifæri
levfa.
Élcr bið að heilsa kunningjunum
í Winniipeg, og svo árna ég j>ér
allrar lukku og farsældar.
þinn einlægur,
S. S. Oliver.
Masset, Graham Islanrt, B.C.
Fréttabréf.
THISTLK, UTAH.
5. tnaí 1913.
Kæri ritst jóri : —
Veturinn sem leið var óvenjti-
lega harður. Snjókomur meiri en
vanale"a c>g gaddar mdklir. Um
vetrarmánuðina var oft fyrir neð-
an frostdepil, á stttnclum alt að 40
orr meira. Knn sem komið er helir
ekki yerið neitt stöðugt vorveður,
og í fvrri nótt var 14 fyrir neðan
frostcferril, seim er óvanalega kalt
fvrdr j>enttan tima árs. Fáieina
rtaga hefir ver.ið 30 fvrír ofan frost-
de''il, en ekki ofit. það értt miklar
ástæður til, að ávaxtá knapparn-
ir (tfx bticjs) hafi skemst, en j>ó
ertt margir vongóðir. Korrtakrar
lita vftr höftið vel út, sérstaklega
þurekri (dry farmitiig).
Krankkdki hefir verið talsverður
hér í Utah, mestmegnis “gripp”,
mislingar og kvef, en j>ó ekki rétt-
mar"tr rtáið. Fólk treystir að
heilsan mtini batna, }>egar gott
staðveður keimttr.
Fvrir stuttu kamtt þær fróttdr
hincnað. að náttúrtifræðittgniim
mikfa i California, Luther Bttr-
bank, hafi tekist að framletða
brockllattsan kakstus, sem sé á-
gætt gripafóðttr, sérstaklega fvrtr
Itross og nautpening. það er full-
vrt, að af jxssum kaktus verði
framleidrt svo mikdð setn 20 ton á
einni ekru. þurfi ekki nema fáa
þnmlttaga af regnfalli árlega, og
alt seitt meðl>ttrfi tdl að planta
kaktus, sé að taka eitt lauf, og
planta j)að í jörðttnni. Sumar kak-
tus plönttir gefa af sér yfir 30 lauf
árlega, sérstaklega ef vel er pass-
að ttnná. J>etta tnega álítast gleði-
fréttir.
John Thorgedrsson.
MARKET HOTEL
146 Princess St.
A móti markaOunm
P. O’CONNELL, elgandl. WINNIPEQ
Beztu vlnföng vindlar og aOhlynning
góö. Islenzkur^ veitinkamaOur N.
Halldórsson, leiöbeinir lslendingnm.
JIMMY’S H0TEL
BBZTU VÍN OQ VINDLAB.
VlNVEITABI T.H.FBASEB,
ÍSLENDINGUB. :
damcs Thorpo, Elgandl
Woodbine Hotel
466 MAIN ST.
Stmrsta Hilliard Hall í NorOvesturlaadino
Tiu Pool-borö.—Alskonar vfnog vindlar
Qistln* og fwOl: $1.00 á dag og þar yfir
Leunon A Iftebb
Eifirendnr.
I Hafið þér húsgðgn til sölu ?
| The Starlight Famiture Co.
borgar hæsta verð.
593—595 Notee Dame Ave.
Sfmi Grarry 3884
l
A. H. NOYES
KJÖTSALI
Cor, Sargent & Beverley
Nyjar og tilreiddar |«jöt tegundir
flskur, fuglar og pylsur o.fl.
SIMI SHERB. 2272 13-12-12 <
DQMINION
HQTEL
523 MAINST.WINNIPEG
Björn B. Halldórsson,
eigandi.
TALSlMI 1131
BIFREIÐ FYRIR GESTI.
Dagsfœði $1.5o
Legsteinar
ALMacINTYRE
selur alskyns legsteina og
mynnistöflur og legstaða
grindur. Kostnaðar áætlanir
gerðar um innanhás tigla-
skraut
Sérstakt athygli veitt utan-
héraðs pöntunum.
A. L. HaclNTYRE
231 Notre Dame Ave. WINNIPEO
PMONB MAIN 4*22
6-12-12
I) o 1 o r e s 199
‘Já, herra’.
KiUt hafði nú alt af horft á ltantt, en eftir J>essa
áskornn ltorfði htut ennþá innilegax á hann með
dökktt, djörfu attgunttm sínum.
‘J>ér sjáið, hvað ég er, góða Rita. mín. Kg er
fangi, sorgþrtinginn og örviinaðtir. Kf emhver vildi
hjálpa mé.r, þá gæti ég gert mikið gott fyrir þá per-
sómt’.
‘þér cruð hátt standandi aðajsmaður ?’ spttrði
Rita.
‘Ó, já, og ,það sem meira er vcrt, é-g gct gert yð-
itr gæfuríka þantt tíma, sctn j>ér cigið eftir að lifa.
Sannleikttrinn er, að mér geðjast að yðttr, .þykir vænt
um vðttr. [*ér erttð óvanalega fögttr stúlka’.
* Kusscll grei)> bendi Kitti og þrýsti hana intiilega.
Kita skildi þetta á alt annan ftátt en Russell ætlað-
ist til. Ilann vildi að eins gera hennii skiljanlegt, að
hann væri henni vinveittur og gætd borgað henni
ríkttlega, ef hún hjáLpaði hontim að strjúka, en Rita
skilrti orð hans og atlot sent bónorð og gdftirirg.artil-
boð, en af því bún var hyggin stúlka, beið hún jxss
að Russell tvtlistaði meiningn sína lætur.
Russell veitti þögn hennar eftirtiekt og hélt því
áfram sem áður :
‘]>ér eruð svo fögttr, kæra Rita mín, að ég hefi
aldrei séð fallegri stúlkn. þetta er ekki viðiedgandi
staður fvrir yður. ]x-r verðið að f'ara héðan, og el
þér viljið fara héðan með tnér, ]»á er enginn sá
hlutnr tfl, sem ég ekki vil gera fyrir yður. þegar
mtT geðjast að einltverri manneskjn, er ég reiðnbúinn
að gera hvað sem vera skal fvrir hana. Jsegar ég sá
yður datt mér í hug : ‘þetta er stúlka fyrir |>ig’.’
‘Er ég í raun réttri stúlka fvrir yðtir?’ sagði
Rita, setn tnisskildi hann ennþá og gerði sér of mikl-
ar vonir.
Einmitt sú rétta, fremur en allar aðrar. Ham-
200 Sögusafn Heimskringlu
ingjan hcfir leitt yður tU min, kæra Rita. Gerið það
sem ég bið yður um! ’
Rita yar hrifin. ]x-ssi göfugi herra virtist elska
hana. Hann vildi aö ht'm stryki með sér. En ef
hann skyldi nú revnast fafskur ?
‘Ó„ herra, jx-r eruð ekki heiðarlegtir — ekki á-
reiðanlegur’, sagði Rita og greip hendi hans tneð
báðum sínum.
‘ÁneiSanfegur, ? Heiðarlegur ? j'ig sver það, kæra
Ritia, að ég efni það sem ég ;lofa — ávalt, ætíð. Vilj-
ið (xt ekki trevsta mér, hezta Rita mín?’
‘Ö, Iterra! ’ sagði Rita hrifin. ‘þér hafið náð mér
yfir á yðar ltlið. Httgsið j>ér ttm hættuna — þó v*ð
liftttn, |>á er Jnetta ábyrgðarhluti — verði okkttr náð
aftur þá er datiðinn vís’,
‘Bezta Rita mín, við skulum ekki tala ttm hættu,
við skultim flýja saman, og ég skal aldrei glievma
hjálp vðar, ég skal aldrei gleyma vður á meðan ég
lifi. Kg er kunnttr fyrir sannsögli og trygð. Og nú,
kæra Rita mín, ef þér viljið haía þann, sem þj'kir
vænt tim vður og annast tim vðttr, þá er ég vðar
maður’.
Eins og úðttr misskildi Rita orð hans, og orðin
‘yðar maður áleit httn hreint og beint vera giftingar-
tilboð.
‘Minn tnaður’, sagði hún, ‘og viljið þér vera minn
maður, herra?’
‘Auðvitað, já, auðvitað’, sagði Russell, sem ekki
skildi við hvað hún átti.
Ntt flevgöi Rita sér i fang hans og lagði. hantl-
leggina um háls honu-m.
‘Ó, herra — þá — skal ég hjálpa yötir. Kg er
yðar, ég geri alt sem þér vUjtð. Við flýjttm — þér
erttð tryggur — yðar eigin Ritu’.
Rttsscll varð svo hissa, að hann gat ekkert sagt.
f-n þar eð hann vdasi, hve áríðandi vinátta hennar
D o 1 o r e s 201
var, þorði ltann ekki að segja henni, að hún gerði
sér rangar ímyndanir, og áfeit réttast að láta hana
hafa ijxer fyrst ttm sinn, tók því tttan ttm mitti
hennar og kvsti hatia.
Kita tók viðhragð.
‘Úg verð að fara’, sagði hún, ‘kem strax aftur’.
Um leið og hún sagði jxstta hraðaði hún sér út,
og lét Russell eiga sig sjálfan við morgttnverðinn og
httgsanir sínar.
Loksins skilcli nú Rttssdl, að Rita haiði lagt
aðra imetningtt í orð hans «n hann ætlaðdst til, en þó
fanst honu'in, að tilraun hans tneð að .niá vinfervgi
hennar befði hepnast vel.
Alverlegar hindranir voru fvrirtæki jxssu i vegi
samt sem áðtir. Gat ltann strokið frá kontt sinni
umkringclri aJ hættum? Eða — j>að sem verra var
— gat hann skilið eftir skuldabréfiti, sem hann haföi
faliö svo vel ? Kf hann gerði það, var eins víst að
hann sæi þau aldrei altur.
Var mögulegt að tvá í j>att áður en hann færd ?
\ ar óhætt að segja Ritu, hvar aðtt værtt og íbiðja
hatna að ná jx-itn ? Nei, }>að var ekki eigandi á
hættu, httn var máske spæjari, semi hans bátign hafði
sent til að komast eftir, hrar j>ati væru igieymd. Nei,
}>að var vissara, að þatt væm kyr á sínttm stað. Ef
hann gæti sloppið, gat skeð að stjórnin léði honttm
lierdedlci svo hann gæti náð borg.inni á sitt vald, og
j>á gæti hann náð jxsstim fjársjóði. þannig lntgsaði
Rttssell tttn jx'ssar kringtiimstæður sínar.
Um tnið an daginn kom Rita aftiur með dagverð-
inn, vef tiLbúinn spænskan mat. Afttir flevgði hún
sér í faðm Rvssells, sem revndi að láta í ljós þær
tilfinningar, er hún hlautað vonast eftir ttndir kring-
umstæðunúm.
í )>etta skifti hafði Rita með sér böggtil, sem hún
202 Sögusafn Heimskrittglu
f-ckk Russell og sagði honum að geyma undir Jtekkn-
um.
‘þetta er ditlftrbi'iningur’, sagði hún — ‘kvenkjóll’.
‘Kjóll ?’
‘Engin vandrasði. F'arið (>ér í hann í kveld, J>egar
climt er orðið, utan yfir einkennisbúninginn, og kom-
ið svo íneð tné>r. Kg verð þá tilbúin að fara.
34. KAPÍTULI.
K k k i v a r f 1 ó t t i n n h æ 11 u Sfi u s.
Kveldið kotu, og með aðstoð Ritu klæddist Rus-
selJ kvenkjólnum. Rita revndi að láta hann líta út
sem gamla konu, og tókst það vel. En nú misti
RusseU allan kjark og hefði ekki farið neitt, ef Rita
hefði ekki þvdngað hann ttl ]>ess.
‘ALt er í regítt’, sagði hún. ‘Mennirnir eru allir
inni, og svo hungraðir að )>eir hugsa að eins um
rnatinn. Komið jx-r nú, góðd vimtr minn. Enginn
sér okkur. Treystdð j>ér mér, og í grasinui heyrist
ekki fótatak okkar’.
Rttssell Cór nú mieð fvlgdarmieyjtt sinni kvíðandi
l>ví að þau rnættu ltans hátign og að hann þekti s:g,
Iéti taka sig og varpa i dimt neðanjarðar fangelsi.
Ur efri ganginutn gengu þau niðttr stigann í hinn
neðri ; var j)ar liinn mesti fjöldi manna t kringtim
aíarstórau kctil, allir starfancli að því að ná matar-
skia.mti símtm úr honum og neyta hans. ]x‘gar Rus-
sell sá menn jtessa, leitaði hjarta hans niður í btvx-
urnar, svo bræddur varð hann, en þar eð Rita hélt
áfratn var ekki um annaö að gera fyrir hann eu
■ ■ ■ i 1.. ■ ---- l