Heimskringla - 04.09.1913, Qupperneq 4

BLS. 4
WINNIFEG, 4. SEPT. 1913.
HEIMSKRINGEA
„ieimskringla
Pnblished every Thnrsday by The
Heiciskringla News & Fablishioe Co. Ltd
Verö blaOsins f Canada og Handar
§2.00 nm ériö (fyrir fram boraraö).
8ent til Islands $2.U) (fyHr fram
borgaöj.
GUNNL. TR. JÓNSSON,
E d it o r
P. S. PALSSON,
Advertising Manager,
ÍTalsími : Sherbrooke 3105.
Office:
729 Sherbrooke Street, Wiooipeg
BOX 3171. Talnimi Garry 41 10.
Hvað Manitoba
vanrækir.
fylki
S«m akuryrkjufylki stendur
Manitoiba fyrst af fylkjum Cati-
ada, ojr framfarir í heild sinni eru
hér hlutfalislega meiri en í nokkru
Ö5ru fylki þessa lands. Auösaeld
og- Velmeigun er hér á háu stigi og
framtíSarhoirfurnar hinar glæsileg-
ustu. Manitoba búar eru hagsýnir
framsóknarmienn, sem hafa einlíeg-
an vilja á, aö vinna verk sinnar
köllunar og gera það. j>eir vilja
ekki vera eftirbátar annara, og
þeir eru það ekki heldur nema í
e i n u.
petta eina er framleiösla bænda-
afuröa.
þrátt fyrir þaö, aö hér er ágæt-
ur markaÖur fyrir bændaafurðir,
og hinar ákjósanlegustu kringum-
sta-öur til framleiðslu þeirra, nota
bændur þessa fylkis sér ekki þetta
gullna tækifæri til hagsbóta sjálf-
um sér, að því ráði sem skyldi.
MuuíLí ekki að minsta kosti
ttiega búast við því, að þeir fram-
leiddu nægilegt fyrir hejmamark-
aöinn? þeir hafa öll skilyrði fyrir
hendi að geta það, og meira til,
en samt sem. áður láta þeir doll-
arana svo þúsundum skiftir fara
vikulega út xir fylkinu til þess að
íá þessar nauðsynjar fólksins, sem
þeár ættu að veita.
Rjómi er íluttur hingað i ríkutn
-mæli írá St. P-auI, þrátt fyrir 30
prósent toll og fhxtningsgjald.
Smjör og egg eru einnig flubt inn v ara-
á Manitoba markaðinn frá Banda-
xíkjunum, og er þó hvorttveggja
tollað.
Ef gerður er samaniburður á
mjólkurverði í Bandaríkjumim,
Austur-Canada og Manitoba, sézt
það greii.ílega, að lang-arösamasti
markaðurinn er fvrir Manitoba-
bóndann. í New York ríki er með-
alverð mjólkur um sumartimann
$1,275^ hunidrað pundin ; Ontario
bændurnir íá $1.50 fvrir sömu
þyngd á sama tíma, og $1.90 á
vetrarmánuðunum. Kn Manitoba
bóndanum er boðið langhæsta
veröið, $2.00 yfir sumarið, en $2.50
yfir veturinn, íjrir hver 100 jmnd
mjólkur.
Er nú haegt aö benda á greini-
legri röksemdir fvrir stundun
bænda-iðnaöardns en tölur þessar ?
En röksemdirnar verða ennþá
þyngri á metunum, þegar litdð er
á framleiðslukostnaðiinn. í Banda-
ríkjunum er land það, sem mester
notað til þess kvns landbúnaðar,
4rá $40.00 til $150-00 ekran ; í
Ontario frá $40.00 til $100.00. Pln
hér í Manitoha, þar sem landið er
hvað ákjósanlegast víðast hvar
fyrir mjólkurbú, er hægt að fá
landið meö vildarkjörum, — gefins
sem heímilisréttarland, eöa, eí
ræktaö er, kevpt fvrir verö, sem
sjaldan fer fram úr $40.00 ekram
Ennþá er eitt, sem gerir þetta
ennþá hægara fvrir mjólkurbónd-
ann. Hann getur fvrir dna 5 dali
fetigið hevleyfi, sem tryggir hon-
um nægilegt fóður handa meðal
hjörð. Hann þarf því ekki að verja
neimi til fóðurkaupa til viðhalds
björð sinni um dýrasta árstimann.
Með arðsamasta markaðinu
íneginlandinu, framledðslu fyrir
Jninstan kostnað og fyrirtaks
landshögun til að stunda þennan
ibúskap — stendui- mjólkurbóndinn
ágætavel að^vígi til velmegtinar;
htr er hans gullvæga tækifæri. Ef
iBandaríkja bóndinn, á verðmætu
Jandi, getur borgað flutningsgjald
og 30 prósent toll, til þess að
koma vörum sínum hingað á
markaðinn og selja þær sér í hag,
— hversn hægar ættu ekki bænd-
ur vorir aðgöngu, og hversu
mannlepra vær þeim ekki, að upp-
skera sjálfir þau hlunnindi, sem
eru þeirra, samkvæmt staðhátt-
um, og gefa þeim meira af sér fyr-
ir minni tilkostnað ? Manitoba
flytur inn rjóma, mjólk og smjör
og osta á hverjum degi, með til-
finnanlegum tilkostnaöi fyrir neyt-
andann, o,g miklu tapi fyrir bænd-
tir fvlkisins.
þetta verðnr að breytast.
MarlLtoba ívlki á ekki að eins
að geta framleitt nóg fvrir sig,
heldur á og að gcta flutt út
bændaafurðir. það er að eins á-
hugaleysi bóndans að kenna, að
svo er ekki. ]tað virðist, sem
mjólkurbúskapur geðjist bœndun-
um ekki, en svo má ekki vera.
Akurvrkja er þeirra uppáhald, en
hún vill oft bregðöst. Aftur á
móti má jafnaðarlega reiða sig á
mjólkurbúin. þetta má þó ekki
skilja svo, að vér seuni að ráða
mönnum frá akurvrkju ; síður en
svo. ICn vér vitum það, að hér i
þessu fvlki eru margar bújaröir,
sem ekki erti hentugar til akur-
yrkju, en aftur á móti ágætfega
vel fallnair fyrir m.jólkurbúskap. Á
öðrum stöðum má og hæglega
Jiafa hvorttveggja, og sá jbúskapur
mvndi flestum revnast heillavæn-
logastnr. ‘‘Mixed farming-’ k;dlar
Enskurinn það, og ætti lan'gtum
meira að vera af þeim búum. Ef
uppskeran bregst, þá er alt af
hitt að gripa til.
Vér yiljum brýna það fy/rir lönd-
um vorttm, áð gefa mjólkurbú-
skaonum sem mestan gaum þeir
geta. þeir mega retða sig á það,
að kvrnar þeirra mjólka, fád þær
sitt afskamtaða fóður, þó akrarn-
ir þeirra evðileggist tneð öllu.
Auk þess sem kúara'kt er stund-
uð á mjólkunbúum, er þar o.g jafn-
aöarlega einnig hænsna- og svina-
rækt, — sérstaklega þó ha-nsna-
rækt. Og er það drjúgur skilding-
ur, sem hún færir í aðra hönd,
með tiltölulega litlum tilkostnaði.
Emr eru alt af ágætis veir/.luniar-
um ljóst, að slíkt myndi til hagn-
aðar fyrir báða málsparta. Árang-
urinn af ferð ráðgjafans varð og
sá, að mjög aögengilegir samnjtig-
ar hafa tekist milli Canada og
Ástralíu og Canada og Nýja Sjá-
lands. Og munu allir réttsýnir
menn þeirrar skoðunar, að ferð,
sem farin er í slíkum erindum og
ferð Fosters, og sem hefir í för
með sér jafnmikinn árang.ur og
för hans hefir, — hafi ekki verið
einilótnur lystitúr eins og feögberg
segir.
Satt er það, að Mr. Foster kom
við í Japan á • heimkLðinni og
ræddi um ver/lunarSamband við
stjórnitta þar milli Canada og
Japans, og þó ráög.jafinn gerði
ekki uppkast að viðskiftasamning-
um við japönsku stjórnina, þá
koin það til af því, að hann haföi
ekki timlHtðsvald til þess. Pjn liinu
fékk hann framgengt, aö japanska
stjórnin ætlar að senda fulltrúa til
Ottawa til þess að ræða* um við-
skifti milli landanna og komast að
samningum, ef um semst.
P'erð Mr. P'osters liefir því ekki
reynst Canada einskisvirði. llann
hefir rekið erindi sitt sem verðug-
ur fulltrúi þjóðar . sinnar og
stjórnar.
Greinarstúfurinn um
bert Rogers er þannig :
Ilon. Ro-
En hvað sent búskaparfyrirkomu
laginu liður, þá er það þó ekki
nema 'sanngjörn krafa til bænda
þessa fvlkis, aö þeir framleiði
nægikga mikið af mjólkurbúskaps-
afurðum fvrir ft lkið. ]>eir geta
það auðveldiégá, og það er þeim
ótvíræður gróöavegur.
“Hon. Bob. Rogers er alt aí á
ferÖa"lagi vestanlands. P'ylgifiskar
hans koma til móts vdð ha-nn sum-
staðar, og heldur hann þeim
vei/lukorn eöa þeir honum. Viö og
viö hirta flokksblöð lians stúfa úr
ræðum eftir hann. Bob er ótrúlega
fátækur að hugmyndum og stirður
og jaínvel klaufalegur f orðavali,
og það jafnvel þegar hann gerir
það verk, sem honum ætti áð láta
vel : að senda tóninn. F,n það sem
á málsnildina vantar, bætir hann
upp með kjarkinum. Hann er sá
öruggasti, ásæktiasti og grimmasti
brigslari, sem þetta Laiid á. Og ai
honuni dregur allur flokkttrinn
dám. Bob er ekki í gltmunni að
gamni sínum, honum t>r full al-
vara. Ef að því skvldi koma, að
Bob tæki sér máltak að stórhöfð-
ina.ja sið, þá er þetta honum lík-
ast : “Góiðmenskan cildir ekki”...'’
Ummæli þessi eru tvent í ednu :
ósvifin og ósönn.
lætur hann sannleikann ómeingað-
an koma í Ijós, hvort sem mönn-
utn líkar betur eöa ver.
þannig var bað í Moose Jawj
um daginn, í samsæti þvi hinu j
mikla sem honum var haldiö þar.,
Ilann fletti þá hlífðarlaust ofan ai ^
kosningasvikum stjó(rnarinniar íi
Saskatchewan við síðustu fvlkis-
. . . 1
Kosmngar, og las upp eiosvarin
vottorð, sem sönnuöu sögu hans í
öllnm greimtm. Sýndi ráðgijafinn
fram á„ að hefði sanngirni og lög
ráðið, heföu feiberalar ekki unnið
kosningarnar. En því hefði ékki
veríð að heilsa. Scott stjórnin
heiði jafnvel gengið svo langt í
ósómanum, að breyta kosninga-
lögunnm þannii'. að þaö ákvæði
kosríinirarlaganna, að kjósendur
þyrftu að vera bre/.kir þegnar, var
numi’ð buritii, og lét stjórnin síðian
taka nöfn bre/.kra þegna og
arkvæðisbærra manna af kjósenda-
listunum, en fvlla þá með útlend-
in.nim, sem engan rétt höfðu til
að vera þar, en þeir voru vilja-
laus verkfæri f höndum fylkis-’
st jórnarinnar, og það var fyrir!
mestu.
Mr. Rogers
vottorð fyrir
sdnrn, og* það
las upp edðsvarið |
hverri staðhæfingu
frá mönnum, sem j
veriö höfðn bjónar Scott stjómar-
innar og unnið að þessu þokka
verki.
[iaö munu vera þessi ummæli
Mr. Rogers, sem komiö hafa Lög- i
bergs skrifaranum til þess iað
skrifa þessa klausti sína. PCn hann
má vera viss tun það, að óhróður
hans og gleps sakar Ilon. Robert
Rogers að engu.
■‘íræzka, ntiskunn og mildi! Eng-
“inn er sem hann! Alt, sem vér
“annars köftlum fagurt, tignar-
“legt, háleitt, það bliknar og
‘fölnar við hliðina á honum.
“Ilugur minit segir mér, að alt
“hljóti að eiga sér sína orsök.
“Hvað veldur hér fegurðinni,
“tigninni, þrottinum, hjartagæzk-
“unni, mdskunninni, mildittn'i ?
“Hví er hann svo öðruvisi en
“aliir aðrir ? Ég hlýði á vitn|is-
“burð trúaðra vina hans. Ivg
“heyri samspil tnargra radda.
“lín svo margvís’legar, sem radd-
“irnar eru, verð ég var við sam-
“eiginleran frumtón hjá þeim
“öllum. Frumtónninn er þessi :
‘ ‘GUD VAR 1 KRISTI! ’ og
“jaiiiskjótt skilst mér, að beyri
“eg líka frumtón fagnaðarerind-
•‘isins.
•‘Guð var í Kristi!
“Ijósi er brugðið vfir alt líf hans
“og starf, öll orð hans og öll
“hans verk með þessum orðum!
“það verður mér alt að lifandi
“opinberun guðs. Guð kiemur
“sjál'fur á móti mér í því öllu.
‘ Ilann stigur niður til min í
“persónu mannsins Jesú, til þess
“að s-vala þrá lijarta míns eftir
“sér, fullvissa mi!g tttn tilvaru
“sína, um að til sé ainnar ófor-
“giengilegur heimur bak við
“skuggatjöld jarðlifsins ; full-
‘ vissa mig um, að alt mitt ltf
‘;og allur minn hagttr sé í hendi
“sinni, svo ég þurfi ekki að
“kvíða ; fullvissa mig um fyrir-
“gefning'ti mér til handa og fulla
“uppgjöf saka ; fullvissa mig um
“föðuirauga vfir mér, föðurarm
“viö hliðina á mér, og föðurhús
“framundan mér á strönd eilifð-
“arinnar! Nú skil ég til fulls
“hið mikla orð :
“elskað heiminn,
■‘sinn einifetinii son’.
geta nýguðfræðingar aldrei varið.
Annaðhvort verða þeir að taka
trúanleg orð postulans um Krist :
“Hann sem er guð yfir öllu, bless-
aður um aldir”, ellegar þeir verða
með einlægum Úuítörum aðkann--
ast v'ið, að Jesús hafi einungis ver-
ið mannleg vera, maður fyltur
guðs anda, en þó .ekkl nema mað-
uri °g geta þá frá skynsamlegu
sjónarmiðd með próf. J. II. vonað
að verða það annars hteims, setn
Jesús var þegar hér í hieimi”.
Mikið má það vtira, ef vegur
forsetans, bæði sem guöfræðings
og manns, vex mikið við þessa
röksemdafærslu!
Setningin, sem hann strandar á,
og lteldur að sé heimskautið,, sem
hann hefir verið að leita að, er
alls ekki ný guðfræði í rauninni,
Hvílíku þótt forsetinn í fáfræði sinni haldi
það sé svo. Hann hefir sjáUsagt
aldrei rekist á þessa hugsun áður
í þessari mynd og kannast þess
vegna etcki við, hvaðan htin er
runnin, vegna vanalegrar vanþekk-
ingar sfnnar á því, sem hann vel-
ur sér að umtalsefni. .
Hann rennir ekki grun í, að
þetta er einmitt kenning postulanS
Páls, eins tvímælalaust og hægt er
að hugsa sér. 1 RómverfaTtréfinu
segir hann, að guð hafi fvrirhugað
þá, sem trúa á Krist, “til þess að
líkjast mynd sonar síns, svo að
hann sé frumburður meðal margra
bræðra” (Róm. 8, 29). Með ö'ðrum
orðum, trúu&um mönnum er ætl-
að að líkjast 'því, sem Jesús var
hér, þangað til vér erum orðinir
honum eins líkir og yngri hræðurn-
ir á einhverju jarðnesku heimili
eru elzta bróður sinum. Ivkkert
annað er unt að fá út úr þessum
Svo hefir guð I or‘')tinii cti uákvæm’lega þessa hugs-
að hann gaf | an-
I Galata-bréfinu talar Páll um,
I að íklæðast Kristi (3, 28). Ilvað
J.II. tekur undir meö feúter, þar . er þaö ann,.lö) en aö byrja 4 því
að verða þaö sem hann var, og
v.erða það ávalt meira og meira ?
Hann nefmir Jesúm fru.mgróða.
þeirra, se.m sofnaðir eru (1. Kor.
15, 20). Hann er frumburðurinn.
frá hinum dauðtt (Kól. 1, 18).
sem hantt gerir þá greim guðseðlis-
ins, að það sé persónulegur, and-
Mr. Rogers er einn af agætustu legur kærleáksvilji, eða hin almátt-
og atorkusömustu stjórnmála-, u«?a vfirdrotnan kærleikans, og þar
,. , 'sem hann áleit, að þessi persónu-
monnum þessa lands, og Conserva- ^ kærkiksvilji he,f6i ivU sólu
flokknum er sómi að “draga Jcsú oc „wndað inndbald henuar, 1 ^ merkir þetta> ag JesÚ8 er
dam aí honum”, eins og feogbergs- og að í því væn fólginn giiðdótn- ,fruln(rróði 0? fmmburður annað
tir Krists.
Síra Jón Hielgason tekur undir
mieð postulanum Páli, þar
hann segir, að “fylling guðdóms-|
ins hafi búið í Kristi líkamLega" I
klausan segir.
Eitt vindhögg
forsetans enn.
• en það, að Jesús sé tipphaf að
nvju mannkyni, sem fram eigi að
sem i koma í líkingu hans ?
Hvergi kemur þetta betur fram,
! cn í 2. Korintu-bréfi, þar sem liann
Ljótur fréttaburður.
Síra Björn Jónsson hefir enn
layt út á ritvöllinn. Gireinarkorn
hans um moldviiðrið fyrir
nokkrum miánuöum
það eátt er satt, að ráðgjafinn I minn.isstætt og það sem út ai því
, a ' r v i -w-r . i xi-efir vSpunuivS't. Svo reit hann einar
liefir verið a ferðalagi t.m Wtur- he(ir spunn st. Svo ttit hann ein,Hr er þrír heyra báðir til, síra Jón
ftlkin, og á hann stórmiklar þakk- , tvær smágreinar í Sameininguna, j
ir skvldar þ-rir, en ekki skætáng | sem áttu að vera svar g,egn trú- ir, aö
eða níð. Mr. Rogers hefir síðanj málahuglaiðjngmit Jóns Hfclgason- kalli til
hann várð ráðgjaíi borið Vestur- , ** J>rófe®sors, í Isafold ;
(Kól. 2,9). Samkvæmt þessu segir j segir . ,,1<:n aIlir vér, ^m me,ð ó.
haiin, að inaðurinn Jesús sé þa J hjúpuðu andliti skoðum í skuggsjá
! dýrð drottins, ummyndumst til
j hinnar sömu myndar, frá dýrð tjl
j dýrðar, etws og frá drotni, sem er
andi” (3, 18). Vér eigum að um-
myndast til hinnar sömu myndar,
j guðs sonur af því andlegur kær-
leiksvilji g.uðs er orðinn innihald
sálar hatis. Ilann gerir þannig ná- j
er mönnum kva mlega sömu grein þessarra j
dii'’hi trúarsanninda og Uúter, j
sjálfirr faðir þeirrar kirkjudeildar, [rú dýrg til dýrðar
Og í sama
bréfinu sk'ýrir postulinn þetta enn
á öðrtim stað í næsta kapí-
fvlkin einlæglega fyrir brjósti og
reynst þeim sannur hollvinur. —
gafst hann upp á miðri leið
greimtm hans svaraöi síra Magnús ’ri,41
Jónsson, og mun flestum haia
Hann hefir unmið að því að flytja fundist þar ekk; skilinn eftir steimi
deildir stjórnarinnar vestur, þær yfir steini. Nú tekur síra Björn
deildirnar, sem
málefni
Helgason og síra Björn. Ilann seg-<! betur
öll persóna Jesú eins _ogjtula) þar sem hann segir : » því
vor : ‘V erið ^hugliraustir! ! ag gng, s^gjj. I.jós skal skítia.
mn hefir látiö
hjörtum vortim til
j upplýsingar þekkingarinnar á dýrð
guðs í ásjónu Jesú Krists” (4, 6).
en þar sÍa- h<'r «r Yöar! IIann kem' frmn úr im-rkri! ht
ð. Jteim ur sjálfnr Og frelsár \ ður (Jlt sTþað skína í hjörtur
'þessu
Testis
“Ijómi
verður honttm með
dvrðar guös og í- !
mes't hafa með I^1111111111 tilað þakka síra ’jóni — eitt allra
1 síðasta Lögbergí eru tvær smá-
greinar, sem heita eiga fréttagrein-
ar, á öftustu síðu, innanum aug-
lýsingar, og auðsjáanlega settar
þar niður, af því i'itari 'þeirra hefir
ekki feng'iö æðra rúm fvrir þœr
hjá ritstjóramim, en þær bera
greinilega eyrnamiark undirtyllunn-
ar. Smágreinar þessar eiga lika
bö/t heima í skugganum, — þær
eru illkvitnislegt rógburðarþvaður
— klæddar fréttabúningi, en sem
sýna glögt, hvernig sumir blaða-
menn láta sjálfa viðburðina ljúga,
þegar þeir halda, að það sé flokki
þeirra eða þeim sjálfnm í hag.
Báðar snerta smágreinar þesstir
Borden stjórnina, eða öllu heldur
tvo af ráðgjöfum hennar, þá Hon.
Geo. E. Foster, verzlunarmálaráð-
gjafa, og Hon Robert Rogers, op-
inberra verka ráðgjafa.
Um hinn fyrnefnda ráðgjafa eru
að eins fáar línur, svohljóðaindi :
' Hon. Geo. E. Foster er loks
kominn heim aftur eftdr langanj
lystitúr. Hann segist búast við, að
viðskifti fari vaxandi milli- Canada
og Japan. VSð þurfum ekki að
senda mann kringum hnötitinn til
að segja okkur annað eins”.
Sumum mun nú kannske fmnast,
a að hér sé ekki mikið sagt, sem gefi
tilefni til þess að gera veðlur út
af, en svo er nú samt. Hér er far-
ið með bein ósannindi. Mr. Foster
var af stjórninni sendtir til Ástr-
alíti, samkvæmt tilmælum stjórn-
arinnar þar, til þess að koma á
viðskiftasamningum milli ey-álf-
unnar og Canada, og var það öll-
,, „„ _r ,i • v i Helgasvni fvrir lesturinn, eins og
Yesturfvlkjanna að gera ; | , b
hann kemst að orði. Trmnalahug-
og nu fvrir hans tilstilli hefir þeg- j j j^jn<r
mynd veru hans”, eins og( höfund-, j»ostlllinn er hér vitaskuld að
ur Iliebrea-bréfsins kemst að orðn, | hl,ega lim það) s.em vér llL.sum j
sterkasta oröatiltakið j sköpunarsögunni, þar sem
sem nvja testamentir viðhefir. | seKÍr . Vtröi ljós> 0f. það varð
Ég ímynda mér, að flestum 1«h ljós. Postulinn setur hér hið nýja.
endnm ísaíoldar muni hafa fuffd-1 mannkvn í Kristi við hlið hinnar
ist, að fón jirotessor Helgason fyrstu sköpunar. Kaflann i Róm-
hafi gert öldungis ótvíræða grein | verjabréfinu (5, 12—21) gerðti mtnti
trúar siinmar á guðdóm frelsarans, j vel í að lesa í þessu sambandi,
giuð
í ísafold er
mi
;um hans
ar ein d-eild akuryrk jumála .rá-ða- , löneu lokið.
mevtisins veriö sett hér í Winnipegl j)ar |)vkist forsetinn ha.£a ,ert
vestanmönntim til hægðarauka, og ! heldur en ekki uppgötvan. Nokkuð
er í ráði, að bæði akuryrkjumála- lengi hefir hann verið að því, og
og innanríkis-stjórnardeildinmi verði! hersýnilcga gefir sér mikið ómak
algerlega gefið aðsetur í Yéestur- jv,r'r ,.svo kra hennh
Canada.
Meðan Uaurier stjórnin
völdum, og Hon. William Pugsley
var opimherra verka ráðgjafi,
1 sýndi sá góði herra sig því ■ nær
hún verði mönnum minnisstæcí.
! það er likii.st því, þegar C )i,k
sat að Var að söfíja mönnum frá, að hat'ii
hefði fundið lieimskautið. En eins
og þeir unmi heimtnum þægt ve:k,
| sem lustu tipp um Cook þeim ó-
j sannandum, sem liann fór með.
aldrei í Vesturfvlkjunum. Hann lét ; held é-g skyldugt sé, að gera al-
sig litlu skifta framfíirir þeirra og mennjitgi þann greiöa að benda
gat ekki verið að ómaka sig til
að líta eftir natiðsynjum þeirra.
Annað mál er m,eð Álr. Rogiers.
Hann er vakinn og sofinn í þvi, að
finna út þarfir þeirra, og líta eftir,
að það sem gert er sé einsog það
eigi að vera. þa-r ágætu viðtökur,
sem Hon. Rogers fékk hvarvetna,
jafnvel í aðal-vígi Liberala Moose
J ■ " ! ursta t>g mmlegas't grein gerð fyr-
menn kunna aö meta það sem vel , ir guðdómi hatts, sem þeir hafa
er gert.
aS sú uppgötvam, sem forseti
Kirkjufélagsins þykist hafa gcrc
hér, hefir álíka sannleiksgildi og
feröasaga Cooks.
Uppgötvan þessi er í því íólgin,
að sýna fram á, að Jóm prófessor
Helgason hafi í trúrnálahugleiði 11g-
um sínum greinilega neitaö guð-
dómi Krists. Flestum öðrurn muu
hafa fundist hið gagnstæðia. [ntim
mun þar hafa íundist ein hin feg-
ölltim, sem ekki höfðu fvrir-f þar som páll ber Krist eins og
fram ásett sér, að finna þar afne't- hinn nýja Adam samam við hinn
það að Mr. Rogers sé klaufaleg
ur í orðavali og fátækitr að hug-
myndnm, er ósatt. Ilann er á-
hevrilegur ræðumaður, talar stilli-
lega og æsingalaust, en er manna
ga’O-norðastur. það, að hann sé á-
sæknasti og grimmasti brigzlari,
sem þetta land á, eru hálfu mieiri
ósarfnimdi.
Mr. Rogers er manna kurteisasit,-
ur í ræðum sínum, en þó bitur-
yrtnr, þegar því er að skifta. En
hann ber aldrei neinum á brý-n
annað en það, sem hann hefir á-
reiðanlegar sannanir fyrir. En þá
séð. Ég hefi að minsta kosti lesið
mest af því, se,m forsetinn hefir
ritað, og ekki man ég neitt, sem
eftir hann liggur um betta efnd, er
kemst í hálfkvisti við læssar trú-
málahugleiðingar, enda liggur
meira hugsanastarf og þekkingar-
forði ]>eim að baki, en fle.stu öðru,
er birzt hefir lencí á íslen/.ku máli.
Eins og lærisveinarnir á dögum
frelsarans bvrjar síra Jón Helga-
son með því, að virða fyrir sér
manninn Tesúm. Ilanji fer um það
svoíeldtim orðum :
“Vér „emiim aftur. staðar
“frammi1 fvrir manninum Jesú,
“eins og hann blasir við oss i
“guðspjöllumim. Hvílík fegurð,
“tign, og þróttur! Hvílík hjarta-
an þess trúaratriðis. En í þieim
furðulega hópd virðist forsieti
Kirk jufélagsins vera.
þrátt fvrir alt þetta, sem fram
er tekið, þrátt fvrir það, þó síra
Jón Helgason geri sterkustn orð-
tækj nvia testamentisins um guö-
dóm frelsarans að sínum einin, —
þrátt fvrir að liann gerir það ná-
kvæmlega á sama hátt og Lúter,
— þykist forsetinn finna heim-
skaut trúvilltinnar og afneitunar-
innar, — á líkan hátt og beim-
skautafarinn, sem nefndur var.
Hvar finnur hanii það ?
Ilann þykist finna það í þessum
orðum, scm hann hefir eftir síra
Jóni : “Jiesús er þegar hér ti hedmi
það sem vér vonum aö verða ann-
ars heims”.
Út af þessu spinnur hann Svo
þessa klausu : “Naumast getur
síra Jón ILelgason búist við að
verða guö annars heims, og ef Jes-
ús verður þar hið sama og Jón
Helgason, þá er Jesús áreiðanlega
ekki guð. Nú getum vér allir orð-
ið sammála um, að engan læri að
tilbiðja nema guð einn, þá er sam-
kvæmt orðum hins virðulega höf-
undar syndsamleg lijáguðadýrkan
að tilbiðja Krist, því ekki mun J.
II. vilja láta tilbiðja sig eftir að
linnn er (láinn, eða nokkurn annan
framliðinn mann. En ef Jesús er
ekki aninað en það, sem vér vom-
um að verða annars heims, ]>á er
það liásfealeg skurðgoðadýrkan ’ja'ð
tilbiðja hann, eða biðja í hans
nafni, að maðu,r ekki nefni, að
hafa um hönd sakramenli, honum
helguð, hvort heldur skírn eða
kvöldmáltíð. þessa afstöðu sína
fvrsta mann. Sömuleiðis kaflann í
I. Korintti-bréfi (15, 45—49).
“Ilinn íyrsti maðtir er frá jörðu,
af moildu, hinn annar maðtir erfrá
himnum. Kins og hinn jarðneskr
var, þannig eru og hinir jarð-
nesku ; og eins og hinn himmeski
var, bannig eru og hinir himnesku.
Og eins og vér höfum borið mynd
hins jarðneska, tminum vrér einnig
bera mynd 'hins himneska”.
þetta ætti að íullnægja, en er
ha-gt að sýna fram á, að er hugs-
an, sem hvað eftir annað kemur
fyrir í nýja testamentinu, hjá ýms-
um höfundum öðrum e,n Piáli. það
mætti enn benda á staödnn, þar
siem Páll talar um, að vér eigum
að vaxa “til mælis vajxtar Krists
fvllingar”. Ilvernig er unt að taka
ljósár fram, að oss er ætlað að
verða það sem hann var ?
'ÖUum þessum stöðum virðist
forsetinn hafa glevmt, — eða þá
aldrei lesið. E£ hann hefði haft þá
í huga og verið búinn að átta sig
á hinti dýrðlega fagnaðareriúdi,
sem í þeim felst, mvndi honum þá
hafa fundist, að heimskaut guð-
dómsafneitnnarinnar vora fundið
um leið og hann raksit á þessi tim-
ma-li síra Tóns, sem hann kann sér
ekki læti fyrir og skoöar — wic
e i n g e f tt n d e n e s F r e s s e n,
eins og þjóðverjar segja?
Hefði hann þá komið fram með
þessa barnnlegn og fáránlegtt rök-
færslu tim, ;lð síra Jón Ilelgason
geti naumast búist við, að verða
guð annars lieims, og ef Jesús
verði þar hið sama og Jón Helga-
(Niðurlag á 5. bls.).