Heimskringla - 12.03.1914, Blaðsíða 6

WINNIPEG, 12. MARZ, 1914
HEIMSKRINGLA
MARKET HOTEL
1415 Princnas 8t.
4 aióti markaOnuai
' O’CONNKLL, eigaiull. WINNIPBH
Bezta viufOn»? viodlar o« aöblynuing
*6ö. Islenskur veitinKMuiaOur N.
Halldórsson, leiObeinir Islendingam.
verSa mtætti. þessi grein fjallar al^'Su situr h.já og lætur allskifta-
rri'eira um atvinnuvegi og fratn- lausa þá yfirgripsmestu og stærstu
tíSarhorfur fyrir þá, sem 9inna fræðiprein, sem nútíðar mentun
búfræöisnámi í einni eða ann- hefir að bjóða, á meðan nokkrir úr
ari mynd. hópi okkar aíla sér mentunar og
r •• , i , ■ metorða á ymsum stöðum. Iling-
E5f utið er vfir sogu Islenainga i • «
, . ,. J , , b , , að til hafa frettiur fair yngn Is-
þessu landi, sem þioðllokks, þa , ,. . , .. ... „ .
„ , . , , , lendingar stundað bufræðisnam, og
sest íljott, íilð þeir hafa a otrulega . „ , . . , ,
. •' ’ ' b þaðan af færn stundað það ser til
stuttum tima rutt- ser braut og -
gagns, því margir hafa byrjað nám
WELLINGTON BARBER SHOP|
nndir nýrri stjórn
i Hórskurönr 2í>c. Alt verk vMudnO Viö-1
skift.n Íslcndintía óskaO.
ROY PEAL, Eigandi
(591 Wcllington Ave.
Woodbine Hotel
4CA MAEN ST
, -um tn Billiard Hail 1 Noróvestnrlaudino
Tlíi Po »l-borO.—Alskonar vtnoR vlndlnr
T«stln og fmni: $1.00 6 dag og þar yflr
l.evnnn A Hebb,
Kífirnudar
Vér böfam fallar birtfðlr hreínadn lyfja
Dg m*iö ila, Koiniö meÖ lyfseöla yöar hin«-
aö vér or«)rnm meönlin nákvœmlesra oftir
ávísan l ♦'knisins. Vér sinnam utaasveita
pÖMnniim og seljnm KÍftmgaleyfl,
^olcleugh & Co.
Notre f)ame A ve, & Sherbrooke 5t.
*hone darry 2690—2691.
f PhoriH M. 33fi7 Res. G. 4172f
í G. ARNASON J
t REAL ESTATE t
^90fi 0onEederation Life Bidg.r
fengið orð a sig fyrir framsýni, f. . ’ . , . . , . x.
. „ y ., litt undirbumr, og litt hneagðir
dugnað og mentafysn. í yrir 25 ar- . , ,
, . ,, .. v, fvrir nam af neinu tagi. par af
im vorti þeir llestir annaöhvort . ... , , , .
. ,. , , , „ leiðandi hafa þeir oft ekki staðist
frumbylmgar 1 nyium latidsbygð- ,. , „
í h , JJ . . JbT, prof orr hætt við svo buið.
um eða verkamenn í bæjum. Nu , ,
má finna í hópi þeirra marga á-
gæta handverksmenn, “business”-
menn, lækna, lögmenn, stjórnmála-
menn, og all-marga, sem stunda
fagrar listir. Auk þessara eru
jmargir, sem mentast hafa á æðri
skólum þessa lainds, og sem starfa
nú í þarfir mannfélágsins á. ýmsum
stöðum. Yfirleitt hefir mentafólk
þetta öðlast viðurkenningu fyrir
námfýsi og dugnað. Og sú viður-
kenning hefir verið marg-verðskuld
nð, því svo er brezki andinn ríkur
þessu landi, að útlendingurinn
þarf ekki að eins að standa jafn-
fætis, heldur að skara fram
ú r þráfaldlega, áður en hann er
settur á bekk með hérlendnm.
En það hefir ennþá ekki heyrst,
að íslendinga bygðir hafi skarað
framúr, eða verið fyrirmynd, hvað
búskap snertir. þess ‘hefir ekki
gætt, að íslendingar hafi bætt
landbúnað, unnið verðlaun . á sýn-
ingum fyrir kom- eða kvikfjárrækt
eða tekið þátt í bændaþingum.
Hitt hefir heldur brunnið við, að
bygðir okkar eru margar fátækar,
og að fólkið á við fremur þröng
HERBERGI
Björt, rúrngóð, pægileg fást oltaf með
þvi að koma tll vor
City Rooming and Rental Bureau
< ffflce open 9 a.m. to 9 p,m.
Phone M 5670 318 Molntyre Blk.
orði sagt : skólamentunin e y ð i r
þröngsýninni og gjörir
menn hæfa til að sinna stöðu sintfi
og að vera fullveðja borgara lands-
ins jafníramt.
Undirbúningsmentun fyrir þeima
lærdóm er í þessu fylkl ekki nauð-
synleg, sem skilyrðd fyrir inntöku
á skólann, en það liggur í augu,m
uppi, að ne.mandinn þarf lengri
lærdómstima, eftir því, sem hann
er ver undirbúinn. þeir, sem hafa
háa undirbúningsmentun, þuría til-
tölulega styttra) námsskeið, og
I' ramtíð þjóðarinnar hér í landi þ,ejm verðuf meira úr tilsögninni
er mikið undir því komiu, að ; cn hiniltTli byrja frá ncðsta
sveitallýðurinn sé velmegandi, vel; grunni ag byggja upp mentun sína.
upplýstur og framfarasamur. Is- j Sérstakleea er vert að brýna það
lendingar, sem liáfa í öllum öðrum j fyrir mönnum, að það 1>orgar sig
greinum sýnt, að þeir eru fullkom- 1 mairgfaldlega, að hafa góðan undir
lega jafnokar innfæddra, ættu sann bnllin^r. þeir, sem hafa búfræöis-
arfegai að eiga sinn þátt í því, að ^ nam { hygg.ju, ættu fyrst að afla
land ogf þjóð blessist og blóni'gist. s£r eins mikillar uppfræÖslii og
íslenzkum bændum væri illa i ætt mentunar í almennum greinum
skotið, ef þeir gætu ekki tekið eins orr uni- er J>eir læra m't-ira og
leiðandi þátt í þessari nýju hreyf-
ingu, — vísindalegri ak-
nryrk ju, og öðlast metorð og
frarna, sem því starfi fylgir.
þeim notast hetur lærdómurinn á
búfræðisskólanum með því móti.
Og öllum er það augljóst, hverja
stöðu sem þeir skipa í mannfélag-
SHAW’S
-Itærsta og elzta brúkaðra
fatas ilabúdiri f Vestur Canada.
479 Notre D»me.
Dominion Hotel
523 Main St.
'X'Mtn víq os vindlar, CistinK oir ffoði$l,50
Máltíð ........... ,35
IS<>ni M 1131
B. B. HALLD0RSS0N eigandi
það eru tvær aðalaðferðir, scra inu, að góð mentyn er nauðsynleg
menn geta notað til að koma á j og æskileg, til þess að maður geti
umbótum í þessu efni. Enginn efi notið sín og afkastað scm mestu
er á því, að margir, sem vildu, starfi.
geta ekki ýfirgefið bú sín eða heim- j Að endingu má benda á fáeina
ili til þess að ajfla sér uppíræðslu, j atvinnuvegi, sem nú eru opnir fyr-
sem nauðsynleg er til þess að geta ir þeim, sem fullnaðarprófi hafa
talist góður bóndi. Beinasti og náð í búfræði. Ekki er hægt að
happadrýgsti vegurinn fyrir þá er, fara langt út í það mál, og alls
að afla sér upplýsinga í gegnum ómögulegt, að gefa fullkomna skrá
hækfinga, timarit og bréfaviðskifti. | — þyf þarfirnar aukast og breyt-
Akuryrkjudeildir íylkjanna. vedta ó- j a'st ár frá ári. í öllum fræðigrein-
keypis upplýsingar um alt það, ! um nú á dögum, er mikil þörf á
sem mcnn óska að vita, og gefa sérfræðingum og ekki sízt i akur-
kjör að búæ Tn úr* þessum bygð&- út bæklin^a orr smárit gefins. Bún- yrkju. Stjórnin og prívat félög
- ajðarblöð mörg eru gefin út víðs- borga liá laun eftirlitsmönnum,
vegar, og eru ómissandi fyrir all j umsjónarmönnum, sérfræðingum
þá, sem búskap stunda, bæði sök-; 0g vísindamönnum í ýmsum grein-
um upplýsinga og frétta, sem þau j um akuryrk junnar. Til dæmis má
flytja um búskap, og eins sökum nefna : Formenn og umsjónarmenn
þess, að þau haía að geyma upp- fyrir stórbú, tilraunabú, fyrir-
öyfTS’degt og skemtilegt lesmál af myndarbú, útsæðisbú og mjólkur-
ýmsti tagi, íyrir unga og gamla. j bú, skógræktunarmenn og skóg-
Réttasta og heillavænlegasta ráð- j verndunarmenn, dýralækna og eft-
leggingin í þessu efni er því : ; irlitsmenn með heilbrigði inn-
Kastið á eldinn söguskrudd fluttra gripa og sláturgripa,
unum, óheilnæmum blaðasneplum, j blaðamenn (fréttaritara og rit-
skrípahlöðum, fjárglæfra- og pran-- j stjóra búnaðarblaða),' kennara í
ara-auglýsingum, og set jið í stað- j alþýðuskólum og hærri skólum til
inn fréttahlöð, uppbyggileg tíma- að kenna búfræðis vísindi, — þeim
rit, biinaðarblöð og góðar bækur. 1 skólum fer oðfluga fjölgandi, sem
Út um land er bókalestur oft eina launa sérs'taka kennara í þessum
skemtunin, sem fólkið hefir, þess j greinum —, útbreiðslustjóra til að
vegna þarf sérstaklega að vanda, ferðast op- halda fyrirlestra osfrv.
til mieð val á lesmáli því, semfólk jum ýmsar búfræðisgreinar. Og
notar. Menn ættu að lesa með “síðast en ekki sízt” er að minn-
þeim tilgangi, að íræðast um öll' ast á bændastéttina sjálfa. Sú
þan málefni, scm snerta starf atvinnuprein er öllum opin, og er
þeirra, lesa fréttir og ritgjörðir lang-happadrýgst, þegar málið er
um kemur einmitt fleirihlutinn af
því námsfólki og dugnaðarfólki,
sem hefir getið sér frama. Aug-
sýnilega er ástandið meðal bænd-
anna ekki því að kennai, að í bygð-
unum sé lakari hlutinn af þjóðar-
broti okkar, — því reyndin sýnir
annað.
Stóra ástæðan fyrir því, að ís-
lendingar sem bændur hafa ekki af-
kastað eins miklu og Islendingar á
öðrum stöðum er sú, að þeir hafa
1 of mjög hópað sig saman í nýlend-
um, — þjóðernistilfinningin hefir
dreeið þá saman. Meðfætt sjálf-
stæði hefir orsakað það, að þeir
hafa verið seinir til, að taka upp
nýjar aðferðir í verklegum efnum.
En hvorutveo-pja þetta myndi lítið
gjöra til, ef íslendingar væru upp-
haflega akuryrkjuþjóð, en því er
ekki að heilsa. ísland er heim-
kynni sagna og skáldskapar. Is-
lendingar dýrka skáldskapar- o
lista-gyðjurnar, en gróðrar-gyðj-
unni færa þeir ekki að jafnaði
fómir sínar.
þetta mun vera aðalástæðan
fyrir því, að enn hafa Islendingar
ekki fcngið orð á sig fyrir búskap
þcssu landi. En metorðiu vega
lítið, —1 hitt er ^neira um vert, að
sökum vankunnáttu eða nýlendu-
einangrunar hafa íslenzkir bændur
yfir höfuð ekki notið góða lifsins.
þeir hafa gjört sig ánægða með
(Fyrri greinin um þetta mál- svo lítinn skerf af þeim auði, sem
efni — í Hkr. 22. jan. sl.— fjall landbúnaðnrinn framleiðir árlega.
aði um þær stofnanir og þau j Fátæktin leiðir svo af sér margt
fyrirtæki, sem starfa að út- j annað : þrengir lífskjörin, skapar
breiðslu þekkingar í húfræði. óglæsilegar fraimtíðarhorfur, lamar
Var og einnig bent á, að til starfskraftana, og eyðir fram-
þessa hefir verið mikill þekk- þránni hjá okkar yngri kynslóð.
ingarskortur manna á meðal í Og nú, þegar um hina stórfeldu
þeim efnum, sem hefir valdið vakn'ingu í landbúnaði er að ræða
því, að búskapur margra hefir f Yesturlandinu, sézt fljótt, að Is-
ekki verið eins arðsamur, né lendin~ar eru ekki að nota sér þá
sveitalíf yfirloitt eins aðlað- möpuleika, sem bjóðast, eins vel
andi og ánægjulegt eins og og vera ættí. Stór meirihluti ísl.
Mentun í Búfræði.
H.
um starf stéttarbræðra sinna fjær
og nær, lesa góðar sögubxkur og
fallep ljóð, — og árangurinn verð-
ár sá, að dagleg staffsemi manna
verður arðsame.ri og lífið bjartara
og betra.
Aftur á móti, .fyrir þá, sem
mögulega geta sótt skólal t’il að
nema búfræði, þá er ekkert sputs-
mál, að það verður happasælasti
vegurinn, að ganga skólaveginn
Menn læra þar ekki einasta heppi-
legar aðferðir við búskap, heldur
læra þeir líka að umgangast fólk
af öllum stéttum, helzt mentafólk
og læra að skipa sér á þaun hekk,
sem þeim ber í mannfélaginu, ogjer erfiði ritarans vel launað- ís-
hann er jafn hár o- virðittgarveið-1 lendingum er innan handar, aið
ur og sess allra þeirra hinnai, sein j nota sér þau tækifæri, sent bjóð-
á einn eða annan hátt starfa að ast til að starfa í þarfir betri
framförum og vaka yfir velferð; landhúnaðar, og þeir, sem aðrir
þjóðarinn.ir. þeir læra líka. að j frumhvlingar þessa lands, eiga
meta gildi annara stétta rétt, siðferðislegaf heimtingu á, að
Iæra að skilja landsmál, latra að verða aönjótandi þeirra metorða
sliku
vel athugað. Velmentaðir bændur
auka afurðir landsins, þeir gaug-
ast fyrir umbótum í bygðum sin-
um, veita forustu bændafélögum,
samverzlunarf'élögum (co-operative
marketing societies), styðjamcnta-
mál ogjönnur almenn mál — skapa
í stuttu máli velmegandi og vel-
mcntaðan bænda-aðal í sveit
um þessa lands.
Ilér er farið fljótt vfir sögu, og
mörgu slept úr, en vcrði þessar
greinar til þess, að einhverjir firni
hjá sér hvöt til að rannsaka mál-
ið frekar og kynna sér betur þá
möguleika, sem fyr'ir hcndi eru, þá
taka þátt í landsmálum og Cðrum
málum, sem miða áfram, — í einu
og þeirra hlunninda, sem
staríi fylgja.
MANITOBA.
Mjög vaxandi athygli er
þessu fylki nú veitt af ný-
komendum, sem flytja til bú-
festu í Vestur-Canada.
þetta sýna skýrslur akur-
yrkju og innflutninga deildar
fvlkisins og skýrslur innan-
ríkisdeildar ríkisins.
Skýrslur frá járnbrautafé-
lögunum sýna einnig, að
margir flytja nú á áður ó-
tekin lönd með fram braut-
um þeirra.
Sannleikurinn er, að yfir-
burðir Manitoba eru einlægt
aö ná víBtækari viðurkenn-*
ingu.
Hin ágaetu lönd fylkisins,
óvxðjafnanlegar járnbrauta-i
samgöngur, nálægð þess við
beztu markaði, þess ágætu
mentaskilyrði og lækkandi
flutningskostnaður — eru hin
eðlilegu aðdráttaröfl, iem árn
lega hvetja mikinn fjölda
fólks til að setjast að hér 1
fylkinu ; og þegar fólkið sezt
að á búlöndum, þá aukast
og þroskast aðrir atvinnu-
vegir í tilsvarandi hlutföllum
Skrifið kunningjum yðar — segið þeim að taka sér bólfestu I
Happasælu Manitoba.
SkrifiB eftir frekari upplýsingum til :i
JOS. BURKK, Induatrial Bureau, TVinnipeg, Manitobn.
JAS. IIARTNKY, 77 York Street, Toronto, Ontarrio.
■T. F. TENNANT. Oretna, Manrtoba.
IV 11. UNSWORTH, Kmerson, Manitoba;
S. A BEDF0RD.
Deptity Minnister of Agriculíure, g
Winnipeg, Manitoba.
********************** fM>***##*********#**>*«
\
♦ Y^ITUR MAÐUR er varkár með að drekka ein- 4
* * S:önjru hreitlt öl. þér getið jafna reitt yður á. +
t
%
♦
»
♦
*
♦
DREWRY'S REDWOOD IAGER
það er léttur, freyðandi bjór, gerður eingöngu
úr Malt og Hops, Biðjið aetíð um hann,
l E. L. DREWRY, Manufacturer, WINNIPEG.
♦
Skrifstofu tals.: Main 3745, Vörupöntunar tals.: Main 3403
National Supply Co., Ltd.
Verzla með
TRjAVIÐ, GLUGGAKARMA, HURÐIR, LISTA*
KALK, SAND, STEIN, MÖL, ‘HARDWALL*
GIPS, og beztu tegund af ‘PORTLAND’
MÚRLlMI (CEMENT),
Skrifstofa og vörugeymsluhús á horninu á r
McPHILLIPS OG NOTRÉ DAME STRETUM,
Meö þvl RÖ biöja pefinlepa nm
‘T.L. CIGAR,” þA erta viss aö
fá Agætan vindil.
T.L.
7 • >. •***’
(fXION MADB) '
WeMtern Cigai1 Factory
rhomas Lee, eigandi Winnnipeg
162
Sögusafn Heimskringlu
Jón o g Lára
163 i 164
24. KAPÍTULI.
Jólin voru að nálgast. Fyrstu jólin í hjóna-
bandi Láru. Aðdáanlegasta hátíðin, sem nokkru
sinni liefir staðið í almanakinu að skoðun Láru.
Hvérnig gat hún og maður hennar verið nógu þakk-
lát fyrir þá blessun, sem forsjónin hafði veitt þeim ?
Hvernig áttu þau að haga sér til að gera aðra liam-
ingjusama ? Hér um bil hálfan mánuð fyrir hátíð-
ina, ók hún með Celiú til Beechhampton, til þess að
kaupa miklar birgðir af ullarábreiðum og ullardúks-
skyrtum handa gömlu konunum, og góðar heimaunn-
ar treyjur handa gigtveiku gömlu mönnunum.
‘Hefirðu nokkra hugmynd um upphæðina, sem þú
eyðir, Lára ? ’ sagði Celia.
‘Nei, en ég hefi ásett mér, að enginn í nálægð
við Ilazlehiirst skuli þjást af kulda eða líða illa, ef
ég get ráðið við það’>
‘Ég vona, að þú ekki búist við neinu þakklæti’.
‘Ég vona að eins, að ábreiðurnar varni kuldan-
um að komast að gamalmennunum. Og nú til
Vryddvörusalans’.
Hún tók glaðlega við tanmunum og ók til helzta
nyddvörusalans í Beechhampton. þar bað hún um
hundrað bögla af rúsínum, kórennum, kryddefnum
>g súkkati, hver böggull átti að innihalda nægilegt
efni í jólaköku. Kaupmaðurinn gladdist innilega yfir
þessari pöntun, og hrósaði þessari nýju viðskifta-
konu.
Frá kryddsalantmr tfc hún til sætabrauðshakar-
ans, og bað þar um margar tegundir aí sætabrauði,
: — alt átti að sendast til Manor House á aðfanga-
daginn. — það lá við, að Celia héldi að Lára væri
jorðin brjáluð.
En hvað ætlarðu að gcra við öll þessi ósköp af
ómeltandi efnum ?’ sagði hún. ‘Etlarðu að setja á
| stofn' sætabrauðs verzlun ?’
‘Nei, góða mín, þetta verður notað í barna-
I veizluna’.
‘Barnaveizluna — undir eins. Ég skil ckki á-
'stæður þínar til að lialda barnaveizlu, nema það sé
til að æfa þig fyrir komandi tíma. Hverjum ætl-
I arðu að b jóða ? Ölltim Hörnnnum hennar lafði Par-
kers, aúðvitað, og Jafði Barkers barnabörnum, þess-
! um sjö strákum hennar frú Pendervis, Briggs, Drop-
.mores og Seymores. þú verður að fá þér þoku-
myndir og töframann. Fólk væntir mikils af barna-
iveizlum nú orðið’.
‘Ég held að gestir mínir verði fyllilega ánægðir,
án þokumynda og töframanns.
það efast ég um. Parkers börnin eru heimtu-
frek’. ,
‘Hvorki Parkers eða Barkers verða í mínu heim-
boði’.
‘En hvaða börn eru það þá, sem eiga að borða
allar þessar kökur?’ __
‘Börnin fátæklinganna. öll bömin, sem ganga í
skóla föður þíns, eiga að koma’.
‘þá er ég hrædd um, að þú verðir að loftræsa
herbergi þín, því ekki dettur mér í hug að verða hér,
ef loftið inni hjá þér líkist því, sem er í skólaber-
bergjunum’.
‘Ég treysti hinum góða hugsunarhætti Celiu
Clares, og vona að þú hjálpir mér eftir megni. Jafn-
vel bróðir þinn gæti hjálpað okkur ögn. Ilann gæti
lesið upp eitthvað skemtilegt, “Frú Brown á leikn-
um”, eða eitthvað því líkt’,
Sögusafn Heimskringlu
‘Hugsaðu þér Algeraon Swinbtirne lesa “Frú
Brown” fyrir hóp af fátækum börnum’, sagði Celia
hlæjandi. ‘Éig get fttllvissað þig um það, að Eðvarð
| bróðir minn álítur sig fyllilega eins merkan mann; og
hr. Swinfcurne’.
‘Ég tel víst, að hann hjálpi okkur’, sagði Lára.
i ‘Ég ætla að hafa jólatré með gjöfum á, þar á meðal
sumar gagnlegar, ég ætla að fá lánaða skugga-
myndavél frá London, — að öðru leyti verðum víð
að skemta okkur eins vel og við getum. Ég ætla að
láta hreinsa og skreyta vinnufólks herbergið fyrir
þetta tækifæri, svo gömlu góðu húsmununum okkar
sé engin hætta búin’.
‘Ef vesalings gaimli Treverton væri Hfandi og
sæi þetta’, sagði Celia.
'Ég er sannfærð um, að honum þætti vænt um,
að sjá auð sinn notaðan til að gleðja aðra. Hugs-
aðu þér þessi fátæku börn, Celia, sem naumast vita,
hvað orðið ánægja þýðir á sama hátt og ríka fólkið
tekur það’.
‘þess betra fyrir þau', safði Celia spckingslega.
‘Ánægja ríka fólksins er mjög tómleg. Nú, jæja,
Lára, þú ert góð kona, og ég vil gera alt, sem cg
get, til að hjálpa þér. Ég efast um, að fjórtán þús-
und um árið gerðu mig velgerðasama. Ég held, að
útgjöld mín myndu aukast svo mjög, alð ekkert yrði
eftir handa öðrum’.
Áður en jólin byrjuðu varð Jón Treverton veik-
ur, að sönnu ekki hættulega, því hr. Morton, sem
verið hafði heimilislæknir þar í 20 ár, kvað það vera
dálitla hitaivedki, scm engin önnur lyf útheimti en
kyrð og góða hjúkrun, en þetta var samt sem áður
skerðing á ánægju Láru.
‘þarf ég að fresta barnaveizlunni ?' splirði Lára
kvíðafull á þorláksmessu. ‘Mér þykir slæmt, að
J ó n o g L á r a
165
verða að bregðast börnunum, en — ef Jóni skyldi
versna —’
‘Góða frú Treverton, það er ekkert hætt við, að
honum vCrsni, að fám dögum liðnum verður hann
heilbngður. En ég vil, að hann sé kyr í herbcrgi
sínn og taki ekki þátt í jólagleðinni, en það er engin
ástæða tdl að fresta veizlunni, ef hávaðinn berst
ekki inn til hans', sagði læknirinn.
‘Vinnufólksherbergið er við hina húshliðina, svo
hávaðinn getur naumalst borist til han^, sagði
Lára.
Lára var ein um, að hjúkra manni sínum meðan
hann var veikur. Hún sat hjá honum alla daga og
vakti yfir honum megnið af nóttunni, — sofnaði
stundum dúr og dúr á gamla legubekknum við hlið-
ina á rúminu. Jón var hræddur um, að þessi fyrir-
höfn hennar kynni að skaða heilsuna, en hún þvertók
fyrir það.
þau voru gæfurík þessa daga eins og aðra. Húa
las fyrir hann, skrifaði bréfin hans og hjúkraði hon-
um eins vel og unt var.
Smátt og smátt óx skammdegismyrkrið og úti
var ofurlítið kafaldsél, og klukkan fjögur sat Lára
við rúm mamnsins síns og drakk te með honum, í
fyrsta sinn eftir að hann veiktist. Hann hafði farið
í föt og verið á fótum nokkrar stundir, en lá nú
endilangur ofan á rúminu undir hlýjum slopp.
Iíann hugsaði mikig um barnaveizluna, og
spurði Láru nákvæmlega um allan undirbúning
henna r.
‘Ég held, að aðalatriðið sé, að þú gefir þeim nóg
að borða’, sagði hann. ‘Fullkomnaista ánægjan, semi
ég hefi scð, var hjá barni, sem neytti þess, er þvf
þótti gott. Barnið lifir í nútímanum, en hngsar
hvorki um liðinn tíma né ókominn. Með síðasta
bitanum, er það rexlnir niður, hverfur gleðin, svo