Heimskringla - 30.03.1916, Side 5

WINNIPEG, 30. MARZ 1916.
II E I M S K R I N G L A
BLS. 5.
að herða á þeim; og ef á þarf að
halda, jafnvel berja á honum liggj-
andi, svo hann komi ekki meiru illu
til leiðar.
Yfirleitt virðist mér yfirlýsing
nefndarmanna ekki bæta málstað
þeirra: Að þykjast styðja og styrkja
vínbannsmenn, en rétta þó hjálpár-
hönd til vinsalanna, og segja sem
svo við þá: “Legðu i lófa karls-karls,
karl skal ekki tilsjá”, er andstyggi-
legt í mínum augum. Allir sannheið-
arlegir menn vinna að nauðsynleg
um framförum og umbótum í mann-
félaginu, án þess að taka tillit til
peningahagnaðar; þeir gjöra það af
góðvilja til meðbræðra sinna, og
reyna að halda krókalaust í áttina
að hinu fyrirhugaða takmarki, og
víkja ekki af hinni réttu leið, iþótt
hinn “almáttugi” dollar sé á aðra
hönd. —
Það var mjög óviðfeldið, að Gol-
umbia prentfélagið eða stjórnar-
nefndin, skyldi ekki vera einlægari
í vínbannsmálinu, en yfirlýsingin
ber vitni um. Og það er eftirtekta-
vert: að annar eins bindindis-ber-
serkur eins og Sig. Júl. Jóhannes-
son hefir ávalt verið, skyldi finna
hjá sér köllun til að verja slíkt. Því
i raun og veru mun hann vera sann-
ur bindindismaður og vinna íyrir
það málefni af áhuga og einlægni.
— En öllum getur yfirsést. — Eg
átti heldur ekki von á öðru en ljúf-
mensku og litillæti af honum. Þvi
kom mér alveg á óvart það stæri-
læti og fyrirlitning, sem kemur frám
gagnvart ritstjóra Heimskringlu, þar
sem hann ræðir um: “oss minni
menn” og “andleg elliinörk”. -— Það
er ekki í vorum verkahring að dæma
um það, hverjir eru “oss minni
menn”. Ef vér og breytni vor væri
lögð á metaskálarnar, og alt tekið
til greina, með og mót, svo að öll
kurl kæmu til grafar, er alveg óvist,
hvort nokkrir eru “oss minni menn”
— Og sízt af öllu gjörir stærilæti og
fyrirlitning gagnvart öðrum oss að
betri eða meiri mönnum. En það
getur heldur aukið manngildi vort,
að auðsýna öllum Ijúfmensku og li.t-
illæti, og láta sem mest gott af oss
leiða. Vinna með bróðurhug og kær-
leika til allra manna, — samhuga
að velferð og uppbygging þjóðfé-
lagsins.
Að endingu leyfi eg mér að taka
það fram: að þessar fáu linur eru
ekki ritaðar af óvildarhug til no'kk-
urs manns, heldur að eins til að
beina athygli leiðandi manna og
blaðaútgefenda, að þeim mikils-
verða sannleika: að við alþýðu-
mennirnir lokum ekki allir augun-
um, og gleypum svo i blindni það,
sem að oss er rétt, — hvort heldur
það er i ræðu eða riti. Vér viljum
reyna að gjöra oss ljósa grein fyrir
öllum atvikum og kringumstæðum
viðvikjandi velferðar- og áhugamál-
um vorum. Vér krefjumst þass: að
allir komi þar fram sem sannir
heiðursmenn, hvort heldur þeir eru
nteð eða móti. Þvi vér fyrirlítum
yfirskyn, óeinlægni og allan tví-
skinnung, og sjáum fljótt, hvar fisk-
ur liggur undir steini. Tökum að
eins gott og gilt það, sem unnið er af
einlægni, og með óskiftum kröftum,
framfaramálum vorum til eflingar
og uppbyggingar, svo þau komist
spm fyrst í framkvæmd, þjóðfélag-
inu til heilla og hagsælda.
Með vinsemd og einlægni
Árni Sveinsson.
ÁGRIP AF REGLUGJÖRÐ um
heimilisréttarlönd í Canada
og Norðvesturlandinu.
Hver, sem hefir fyrir fjölskyldu ati
já et5ur karlmaður eldri en 18 ára, get-
ur tekið heimilisrétt á fjórðung úr
section af óteknu stjórnarlandi í Mani-
toba, Saskatchewan og Alberta. Um-
sækjandi eröur sjálfur atS koma á
landskrifstofu stjórnarinnar, eöa und-
irskrifstofu hennar í því héraði. í um-
bofti annars má taka land á öllum
landslcrifstofum stjórnarinnar (en ekki
á undir skrifstofum) meti vissum skil-
yrtSum.
SKYLDl K:—Sex mána'ða ábút5 og
ræktun landsins á hverju af þremur
árum. Landnemi má búa metS vissum
skilyrt5um innan 9 mílna frá heimilis-
réttarlandi sínu, á landi sem ekki er
minna en 80 ekrur. Sæmilegt íveru-
hús vert5ur at5 byggja, atS undanteknu
þegar ábút5arskyldurnar eru fullnægtS-
ar innan 9 mílna fjarlægtS á öt5ru landi,
eins og fyr er frá greint.
í vissum hérutSum getur gót5ur og
efnilegur landnemi fengit5 forkaups-
rétt, á fjórtSungi sectionar met5fram
landi sínu. Vert5 $3.00 fyrir ekru hverja
SKYLDllIli—Sex mánatSa ábút5 á
hverju hinna næstu þriggja ára eftir
at5 hann hefir unnit5 sér inn eignar-
bréf fyrir heimilisréttarlandi sínu, og
auk þess ræktat5 50 ekrur á hinu seinna
landi. Forkaupsréttarbréf getur land-
nemi fengitS um leit5 og hann tekur
heimilisréttarbréfit5, en þó met5 vissum
skilyrt5um.
Landnemi sem eytt hefur heimilis-
réttl sínum, getur fengit5 heimilisrétt-
arland keypt í vissum hérutSum. Vert5
$3.00 fyrir hverja ekru. SIvYLDl'R:—
VertSur at5 sitja á landinu 6 mánut5i af
hverju af þremur næstu árum, rækta
50 ekrur og reisa hús á landinu, sem er
$300.00 virt5Í.
Bera má nit5ur ekrutal, er ræktast
skal, sé landit5 óslétt, skógi vaxit5 etSa
grýtt. Búpening má hafa á landfnu i
stat5 ræktunar undir vissum skilyróuin
W. W. CORY,
Deputy Minister of the Interior
Blöt5, sem flytja þessa auglýsingu
leyfislaust fá enga borgun fyrir.
Bændur og verkamenn.
Fyrir tæpu ári slðan atvifraðist
það, að verkamenn þessa lands
(Canada) stóðu mjög ráðaleysislega
frammi fyrir bændum og öðrum
verkveitendum og gátu naumast
fengið nokkra atvinnu. Af þessu
leiddi það, að sumir bændur og
aðrir, er verk þurftu að kaupa, urðu
hreint ekkert seinir á sér með að
brúka þetta ástand verkalýðsins sér
til eigin hagnaðar, með því að færa
kaupgjald niður fyrir alla sanngirni,
— vitandi það vel, að nú væri þeirra
tækifæri, og neyðin kendi verka-
mönnuin, að taika hvað liágt kaup,
sem þeim þóknaðist að bjóða. Þarna
var allri samvizku eða sannsýni
stungið í vasann, en ágirndin færð í
sín beztu spariföt.
Auðvitað ætla eg að taka það
fram strax, til að fyrirbyggja allan
misskilning viðvikjandi þessari sma-
grein, að til eru í landi þessu stór-
heiðarlegir bændur og fleiri, semjá-
valt borga sanngjarnt kaup, og söinu-
leiðis gefa gott fæði og aðra góða
aðhlynningu; en hinir eru margir,
sem það ekki gjöra, og er leiðinlegt
til þess að vita.
Nú breytast atvikin á ný, sem
stafar af hinni yfirstandandi styrj-
öld, að nú næstkomandi vor lítur út
fyrir mikla manneklu, ef marka má
hinar inörgu umkvartanir í hér-
lenduin blöðuni. Vilja nú liinir fyrst
töldu, bændur og fleiri, sem gjörðu
sér svo injög ant um, að færa niður
kaup i fyrra, taka sér fram i ár og
bjóða mönnum gott kaup, góðan við-
urgjörning og sömuleiðis gott við-
mót?
Þetta þrent verður að fylgjast að,
sérstaklega á þeim árum, sem um
manneklu er að fæða. Skyldi þessi
aðferð ekki verða þeim að liði, og
dálitið heppilegri?
Auðvitað myndi það ganga nokk-
uð nærri mönnum, sem eru sýnkir
að eðlisfari, og sem alt af eru reiðir
út i verkalýðinn, og álíta hann geti
lifað undir líkum skilyrðum og grip-
ir. Horfandi einhliða á sinn eigin
hagnað. Hugsandi sem svo, að engin
önnur stétt manna eigi eins sannan
rétt á að lifa eins og bændur og aðr-
ir verkgefendur. — Því miður á
svona lagaður hugsunarháttur sér
stað. Samt i fáum tilfellum, sem bet-
ur fer; enda þyrfti alveg að kasta
honum útbyrðis.
Hvaða afstöðu hafa nú íslenzkiv
bændur viðvíkjandi þessum mál-
um? Rorga þeir allir gott kaup? Gefa
þeir allir góða aðhlynningu? Hvern-
ig er viðmót þeirra gagnvart verka-
mönnum sinum?
Þarna eru fjórar íhugunarverðar
spurningar. Það er enginn skyldað-
ur til að svara þeim; en samt vairi
ekkert á móti því, að sumir isler kir
bændur legðu þær á minnið. En ef
að ætti nú að svara þessum spurn-
ingum af sannsýni, þá held eg að út-
koman yrði hin sama og hja ölluin
þorra bænda þessa lands, og í sum-
um tilfellum hreint ekkert betri, ef
ekki lakari. Það er alkunnugt, að
sumir islenzkir bændur hér i Can-
ada raga kaupgjald verkamanna nið-
ur úr öllu hófi, ef þeir geta komið
því við. Þeir eru grútar að upplagi,
og lifa sjálfir mesta sultarlífi, og
það sumir, þó þeir séu vel efnuni
búnir, og þess vegna er það einnig
hneykslunarverðara. Þarna kemur
fram hugsunarleysi og nízka, sem
hittir sig sjálfa á hausinn, með því,
að bóndinn tapar vinnumnnninum,
kanske þegar verst gegnir, og fær
svo engann til að fara til sín aftm'.
Verður síðan að vinna al-einsamall,
og getur því ekki orðið þjóð sinni
og öðrum eins nytsamur bóndi og
annars (verður að búa litlii búi). —
Oft er svona bóndi andlega nakinn.
Hann getur ómögulega séð, 'nv ' i
vegna hann skuli ekki geta fengið
mann, þegar hann þarf hans með.
Svo er annað: Þessi sami maður
er einmitt maðurinn, sem er helzt
mögulegur til að vaða að vinnu-
mönnum sinum ineð miður völdurr
og marg-krossuðum blótsyrðum, ef
eitthvað smávegis út af ber. Og svo
ofan á alt þetta er hann vís til að
láta vinnumann sinn liggja i ein-
hverjum útihússkofa með lítið i
kringum sig.
Aftur er öðru máli að gegna með
suma stórheiðarlega islenzka bænd-
ur, sem eru auðvitað miklu meiri
hlutinn. Þeir vilja eigi vamm sitt
vita í neinu og allra sízt gagnvart
sjálfum sér og hjúum sínum. Þeir
einir uppfylla öll góð skilyrði við-
vikjandi mönnum sínum. Og eins og
það er gott fyrir þjóðlifið, er það
einnig ána'gjulegt fyrir þá sjálfa.
Virðingarverðir eru þeir. Og engan
fá þeir óvin. Þeir umgangast menn
sína með brosi á vörum og tala á-
valt máli þýðleikans. Þetta virða
hjúin svo mikils, að enginn getur,
ef til vill, unnið nógu hart fyrir
swna bændur. Trúleika eiga þeir á-
valt skilið.
Eg ætla nú að vona, af því sem
að frainan er sagt, að enginn mis-
skilji þetta þannig, að verið sé að
fara með ósannindi gagnvart bænd-
um, þó til þeirra hafi verið talað
meira.
Eg ætla því að fara nokkrum orð-
um um verkamenn þessa lands líka.
Verkamenn eru, eins og svo marg-
ir vita, mjög misjafnir. Sumir jafn-
vel ósannsýnir, ónýtir, latir og svik-
ulir. Vilja fá hátt kaup fyrir sem
minsta vinnu. Þetta er samt engin
afsökun fyrir efnaðan bónda, sem
gefur slæma vist og lítið kaup. Það
réttlætir hann ekkert.
Svo eru enn aðrir verkamenn sér-
deilis fjölmennir' meðal íslendinga.
Þeir eru sannsýnir, duglegir og trú-
ir. Væri nú ekki vel til vinnandi, að
gjöra vel til svona manna? Því þess-
ir menn, þótt þeir séu góðir, eru
eins vísir til að ganga úr vist, ef
þeim er misboðið á einn hátt eða
annan. Það er deginum ljósara, að
til er þessi framannefndi mismunur
á verkamönnum, og því er eins gott
fyrir bóndan.n og fleiri, að þekkja
til þeirra manna, sem hann ræður
til sín, og þó þeir séu kaupdýrari,
en hinir óþektu, ætti bóndinn eigi
að fá sér það til. Enginn góður
bóndi þarf að hafa vondann vinnu-
mann til lengdar, ef hann á annað
borð er þektur að þ,ví, að vera gud-
ur húsbóndi og reiðilegur með kaup-
gjald. Hann getur látið hann fara,
og ávalt fengið sér góðan mann. í
stað þess, að bóndinn, sem gefur
vonda vist og er hrotti við menn
Þú hefur skyldu gagnvart sjálfum þér —Fáðu
McKenzies “Red Guide Book’’
<U
V
o
a
3
«3
3
a
^"3
c
<u
>
s2
3
s-.
:>
V0RIÐ ER K0M1Ð
Alvarlegt viðtal til þeirra er sá frægi
Pakki af Frægi er í sjálfu sér lítill, en afar uppspretta
ánægju og gróða þeim sem sáir. McKenzie fræ
gera garðinn þinn fagran af blómum og skaffa þér
gnægð af nýjum og gómsætum garðávöxtum allt
sumarið.
McKenzies fræ í smápökkum er til sölu hjá öllum
leiðandi matvörusölum í Vestur-Canada. — Spurðu
kaupmannin þinn í dag.
Beans — Beets — Celery — Cabbage — Carrot — Corn —
Cucumbers — Lcttuce — Onion — Peas — Radish —Tom-
atoes — Sweet Peas — og annað blóma fræ — allt í 5 centa
pökkum og upp.
A. E. McKenzie Co. Ltd.
Brandon, Man. Calgary, Aka.
McKenzies 20th Annual — Þeirra bezta á 20stu öldinni
Lauslegar þýðingar úr ensku.
I. Brjál mannheims. II. Hvítu ljósin.
“Hann er vitskertur, verður að hneppast Skáldið, sem orti þetta kvæði, var vélastjóri
í varðhald”, þú segir við mig. með jíírnbrautartestiim.
Ei hvernig né hvar hann varð þannig, ■ *
en hver það sé ekki, spyr þig. Svo oft er vél mín áfram þaut
Vor veröld er vitskertrahæii og ókunn leiðin var
þar vitfirring mannkyns er böl, eg gætti þess, er beygðist braut.
það geggjast af gleði og hjátrú hvað biði okkar þar.
er geðveikt af ástríðu’ og kvöl. 1 gegn um húmið ferða-frjáls við fleygjumst — út eg lít
Hvert ungbarn sem æsist við myrkrið, og líð svo fram á línum stáls,
hver æskusál töfruð við ljós, hver kona sem mest dýrkar móðinn, ef ljósin eru livít.
hver maður sem dauðans kýs hrós, Ið bláa ljós er “biluð lest ’,
hver nyrfill sem aurana eltir, ef blikar grænt “hæg reið”,
hver eyðslukind sóandi gnótt, við rautt ljós “hér er hættan mest”,
hver lærisveinn blindur við bóknám, við hvítt ljós “örugg leið”.
hver biðill sem vakir um nótt. Um opið land við leggjum þá.— Ef Ijósbjört nótt hér var
Hvert skáldið sem heldur alt hugsjón, eg hvelfdan stjörnuhimin sá,
hver hatursál nefnandi’ alt fals — hver óþroskun gálaus og glysgjörn, en hvaða ljós er þar?
hver guðstrú með orðið tii sals — Oss sögðu ekkert sálir þær,
hver kierkur sem eigingjarn krunkar, sem svifu guðs á fund;
hver kyrkjunnar efandi sál, þeim lengdist ekki líf oss nær
hver haiur sem hlæjandi masar, að Iýsa dauðans stund.
hver hryggur með bölsýnis-mál. Lífs endastöðvar enn ei sá, sem einhverntíma lít —
Hvort sem að við gáskafull gleðjumst, sú ljúfa von mér lifir hjá,
eða gremjumst, í mannfélags höll við göngum í grimmustu blekking að ljósin verði hvít.
jafn geggjuð og hugstola öll. O. T. Johnson.
sina, verður oft að gjöra sér það að
góðu, að hafa lélegan mann, og ao
endingu fær liann alls engan.
Margir munu segja, að þetta se
erfitt að laga, og eg býst við þvi. En
fari svo ,að mennirnir batni og fái
að skilja hvern annan til hlýtar og
sömuleiðis venji sig á, að viðhafa
ávalt sannsýni, þá getur það orðið
hugfast öllum, að gjöra aldrei við
annan það, sem þeir vildu ekki sjálf-
um sér láta gjöra, — og þá fyrst er
heimurinn orðinn það, sem hann á
að verða.
Erl.
* # #
Alhs. ritslj. við greinina ‘‘Bændur
og verkamenn”.
Kaupgjald er hærra hér en nokk-
ursstaðar annarsstaðar í heimi, sér-
staklega um þreskingar- og upp-
skerutíma. Sanngirni, hvað kaup
snertir, hlýtur að miðast við það,
sem maðurinn afkastar. Vér höfum
séð menn vinna í þreskin.gu fyrir
4 dollara kaupi á dag og eiga það;
en aðra vinna fyrir ° dollara kaupi
og gjöra ekki hálft verk þess, sem
fékk fjóra. Álíka tilfelli höfuin vér
séð í skógi og við heyskap og í sög-
unarmyllum.
Hjá öllum þorra íslendinga mun
fæði betra, en hjá ýmsum hinna
þjóðflokkanna, sem hér hafa saman
safnast. Og kemur það þó nokkuð af
því, að menn eru ekki vanir fæðu-
tegundum þeim, sem þeir hinir út-
lendu menn nota.
Hið bezta til að koma í veg fyrir
það, sem greinarhöfundurinn telur
vankvæði, er það, að gjöra ákveðna
og greinilega samninga . Enginn
verkveitandi vill missa ötulan og
dyggan vinnumann, þvi að þá tap-
aði hann mest sjálfur; en ókosta-
inenn vilja allir losast við.
Islandsfréttir.
Lögrétta, 23. febrúar.
Eggert Stefánsson söngvari hefir
nýlega verið á ferð i Stokkhólmi og
söng þar opinberlega kveldið 21. f.
m., i Visinda-akademíinu. — Hefir
Lögr. séð ummæli nokkurra Stokk-
hólmsblaðanna um sönginn, og láta
þau vel yfir honum. Þau geta um,
að hann hafi sungið lag Sigf. Einars-
sonar við “Gígjuna” oftir Ben. Grön-
dal og lag Árna Thorsteinssons við
“Kyrkjuhvol” éftir Guðmund Guð-
mundsson. Segir eitt blaðið, að i
þessum lögum séu skandinaviskir
þjóðlegir tónar, hlýjir og innilegir,
í ætt við þá norsku. Eggert söng is-
lenzku textana, en á söngskránni
voru þeir í þýzkri og enskri þýð-
ingu. Blaðið segir, að það hafi ver-
ið málfræðingunum unun að heyra
framburð fornsagnamiálsins í söng.
En veikara var það í framburði en
menn höfðu búist við, segir blaðið,
og var þó auðheyrt, að þar kom til
greina sérkennileiki söngvarans.
Mest bar á hinum hörðu 1-hljóðum,
sem sænsk eyru helzt vilja tileinka
fjörugu sveitamáli, en þykja síður
eiga heima i fáguðu bókmentamáli.
Lögunum var vel tekið, segir blað-
ið, og lýsir svo með velvilja meðferð
söngvarans á þeim og helztu ein-
kennum hans.
Annað blað, “Stokkhólmstíðindi”,
talar um, að rödd söngvarans sé ekki
! sterk; en hrósar henni samt ekki
i litið, og segir meðal annars, að hann
| hafi sungið “Svaninn” eftir Grieg,
“Gigjuna” og “Kyrkjuhvol” af mik-
illi tilfinningu og innilegum skiln-
ingi. Þriðja íslenzka lagið sem hann
söng, var “Sverrir ikonungur” eftir
Sveinbjörnsson, og þykir blaðinu
þar helzt um sérkennileik að ræða.
“Berlingatiðindi” frá 14. janúar í
vetur geta um, að Eggert hafi sungið
ásamt fleirum á samkomu í Khöfn,
sem blaðið gekst fyrir til þess að
safna handa íátækum fyrir Jólin, og
lætur það mjög vel yfir söng hans.
Þar söng hann ýms íslenzk lög, en
einnig “Brcit uber mein Haupt” eft-
ir Strauss, “En Svane” eftir Grieg,
ogitalska serenade eftir Paola Tosti,
og segir blaðið, að öllum lögunum
hafi verið mjög vel tekið, en sér-
staklega hinu síðastnefnda.
I
I

— Forseti bæjarstjórnar Regkja-
víkur var nýlega kosinn Sighvatur
Bjarnason bankastjóri i stað Júns;
Magnússonar bæjarfógeta, er baðst!
undan endurkosningu. ..
— ‘‘Sálin vaknar” heitir skáld-
sagan, sem Einar Hjörleifsson hefir
nú nýlokið við, og las hann upp
nokkra'kafla úr henni síðastliðinn;
sunnudag i Bárubúð. Sætin voru út-l
seld, og aldrei hefir sögu-upplestri |
eða fyrirlestri verið betur tekið hér!
í bænum. Segja það margir, sem j
heyrðu. að þessi saga muni taka
fram öllum eldri sögum hans.
— Mannalát. — Hinn 22. febrúar
andaðist í Reykjavik frú Ida Ann-
ette Nielsen, móðir frú Inger öst-
lund, konu D. östlunds áður ritstj.
og prentsmiðjueiganda hér í bænum.
Frú Nielsen hafði legið um tíma að
undanförnu og var banameinið
krabbi í lifrinni. Hún var fædd 28.
okt. 1845 i Brevik i Noregi, en átti j
lengstum heima i Kristjaníu þangað
til liún fluttist hingað til dóttur
sinnar og tengdasonar fyrir eitthvaðj
nálægt 10 árum. Nú er I). östlundl
] vestur i Bandarikjum og dætur hansj
I tvær, en frú Inger östlund býr hérj
enn, og eru synir liennar tveir hjá
henni, hinn eldri við náin á Menta-
skólanum. Var það ráðgjört, að þær
mægðurnar og bræðurnir færu áður
langt um líður vestur um haf. Frú
Nielsen átti son i Chicago, en þriðja
barn sitt, dóttur, hafði liún mist. —
Frú Nielsen var mesta myndarkona
og merkiskona að öllu leyti.
Nýlega er dáin i Reykjavik ung-
frú Helga Magnúsdóttir Gunnars-
sonar.
— Sæsiminn er ekki kominn i lag
ennþá.
— Aflabrögð eru nú í hezta lagi
hér suður með flóanum; eins á Vest-
fjörðum. Vélbátar ísfirðinga eru nú
að koma hingað suður i flóann til
veiða. v
— Fisksalan i Englandi. Siðustu
fregnir af henni eru þær, að ‘Apríl’
seldi nýlega fyrir 1300 pd. sterling
og ‘Maí’ fyrir eitthvað nær 1200.
‘Snorri goði’ seldi fyrir nokkru fyr-
ir 860.
— Veðrið. Snjór er hér enn yfir
alt, en veður hið bezta undanfarna
daga, sólskin og frostlaust.
— Tuttugu og fimm ára hringjara-
afmæli átti Bjarni Matthíasson
hringjari við dómkyrkjuna i Reykja-
vík 10. febr. og var honuin til minn-
ingar um það haldið samsæti af
sóknarhefndinni, dómkyrkjuprest-
unum og öðru starfsfólki kyrkjunn-
ar.
— Embættispróf i læknisfræði
hefir nýlega tekið hér á háskólanum
Halldór Kristinnsson frá Útskálum.
— Vélstjóraskólinn. Hinn 31 janú-
ar skipaði ráðherra M. E. Jessen for-
stöðumann vélastjóraskólans í Rvik.
— Hagtiðindi heitir blað, sem ný-
farið er að koma út frá Hagstofu Is-
lands, og er 1. tbl. komið út. Áskrif-
endur að ritum hagstofunnar fá
blaðið ókeypis. Tilgangur blaðsins
er, að flytja almenningi ýmsar hag-
fræðilegar upplýsingar örara, en
kostur er á i Hagskýrslunum; skýra
fná niðurstöðum rannsóknanna und-
ir-eins og þær eru fengnar o. s. frv.,
en nánari vitncskju fá menn siðar í
skýrslunum.
!!!§ DOMINION BANK
llornl \nlre Dnnte ng Sherhrnoke
Street.
HfffittSntMI tiitplt.......... £0,000,004)
Vnrattjðfitir ................. »7.000,000
\llor elKoir...................Í7N.000.000
Vér óskum eftlr v!t5sklftum verz-
lunarmanna og ábyrgjumst a» gefa
þelm fullnægju. SparlsjóUsdelld vor
er sú stærsta sem nokkur bankl haf-
Ir I borginnt.
fbiiendur þessa hluta borgarlnnar
óska aB sklfta vl8 stofnum sem þelr
vlta aB er algerlega trygg Nafn
vort er fulltrygglng óhlutlelka.
ByrJlTS sparl lnnlegg fyrlr sjilfa
your, konu og börn.
W. M. HAMILT0N, RáðsmaSur
PHONE r.AKIIl 84.10
Ein persóna (fyrir daginn), $1.50
Herbergi, kveld og morgunverbur,
$1.25. Máltíblr, 35c. Herbergi, eln
persóna, 50c. Fyrirtak í alla stabl,
ágæt vínsölustofa í sambandi.
Talslml Garry 22.12
R0YAL 0AK H0TEL
Clias. Gustafsson, elganill
Sérstakur sunnudags mitidagsvertS-
ur. Vín og vindlar á bortSum frá
klukkan eitt til þrjú e.h. og frá sex
til átta atS kveldinu.
283 MARKET ST. WINNIPEG
Hospital Pharmacy
Lyfjabuðin
sem ber af öllum öðrum.---
Komið og skoðið okkar um-
ferðar bókasafn; mjög ódýrt.
— Einnig seljum við peninga-
ávísanir, seljum frímerki og
gegnum öðrum pósthússtörfum
818 NOTRE DAME AVENUE
Phone G. 5676-4474