Heimskringla - 16.11.1916, Side 3

WINNIPEG, 16. NÓVEMBER 1916
HFIMSKBINGLA
BLS. 3
Fréttabréf.
i
BLAINE,
WASH.
30. okt. 1916.
UeÍNiAkrinsla mín! N* tnun eg
aö vamda senda þér nokkrar lí*ur í
yiðwrkenningarskyni fyrir koanu
þína, ag un* leiS geta þeirra at-
burða hér, er fréttnæmir hafa orðið
og aðrir hafa ei um ritað síðan eg
reit þér síðast.
Það tíðkast nú orðið að minnast
glaðra stunda þeirra, er menn hafa
1 samfélagi með oírum, fl. en vana-
lega gjörist, nfl. heimafólki sínu.
Við hafa þær komið í Blaine, sem
annarsstaðar. En þeirra einna, er
aðrir hafa ei um getið, mun eg hér
wmmast.
Það var eitt kveld í júnímánuði sl.
að á þriðja hundrað manns komu
sauiao í húsi hjónanna Magnúsarj nágrannar hans á aðra
«g Steinunnar Jósepssan, til að
kvcíSja tMigdason þeirra og dótturj
hjónin Freeman og Jósephínu Sig-;
fússon, er þá voru í þann veginn að ' í brekánum, ofan á bryggjuna
Eyrst og fremst er það vani sumra,
að hafa í heitingum, þó þeir ekkert
meini með því; og einnig hitt, að
fólki fanst sér ei koma við sam-
komulag þeirra. En svo kom það jió
á daginn, að gamla konan livarf
(þau voru bæði við aldur). Su»»uni
sagði karlinn í óspurðum fréttum,
að nú væri ráðskonan búin að yfir-
gefa sig og komin til sonár síns
norður fyi;ir línu; sumum, að hún
hefði farið til dætra sinna suður í
ríki. En hvort sem hann sagði sög-
ur sínar í óspurðum fréttum, eða
sem svar upp á spurningar nágrann
anna, sem þótti kynlegt um hvarf
hennar, bar honum aldrei saman
við sjálfan sig. Vissu nágrannarnir
ei tll, að gamla konan hefði haft
peninga til slíkra ferða; og lagðist
nú illur grunur á manninn. Mua
hann hafa kent Þórarinsson most
uin þenna grun, þar sem þau voru
hlið. Nú
bættist það tvent við, að menn
höfðu orðið varir við hann fara
með kistu eða stóran kassa, vafinn
flytja alfarin til Seattle.
Sigfús hefir dvalið í Biaine um 14
ár eg mikið aí Jieiin tíma verið við
verálun ýmist fyrir sig etta aðra. Hér
kvongaðist hann ungfrú Kristínu
Oasper og misti hana eftir 6 til 7,
ára sarabúð: kvongaðist í annað
ainix, «g þá núverandi konu sinni.
morgun einn svo snennna, að ein-
ungis fyrstu verkamenn á sögunar-
myilunum voru í þann veginn að
fara á stað tii vinnu sinnar; og
annað hitt, að hann hafði selt kven-
mannsföt til rusla-sala nokkurs. —
Þeim, sem sáu liann með kassann,
liótti það þó ei grunsamt í fyrstu,
Jóseptiían Magnúsdóttur Jósepiis-| vegna þess, að liann var fiskimaður,
son. hiköintnu áður en þetta skeði J og iiafði gjört ráð fyrir, að liggja úti
höfðu þan Slgfússons hjónin mist
hús «g hásmuni aila í eldsvoða:
þess yegua v»ru þau nú að finna f
hási þeirar Jósephssons.
ÖH þau ár, er Xigfússou hefir dvai-!
um haustvertíðina, og hugðu J»ví
kistuna geyma útgjörð hans. Það
var ei fyrri en hvarf konunnar varð
opinbert, að menn fór að gruna um
kistuna. Er það nú almenningsálit,
ið hér i Blaine, hefir hann staðið að hann hafi haft lík konunnar í
fracitaHega í öilum íslenskuia félags
*aj» ag verið meli-stoi'nandi ýmsra
félagg, þai á aieðal ísleneka safnað-
ailashér, ag verið forseti hans hin
frrsta Íri n. Og iná satna un segja
féiags.Jtarfse<ni kottu hans. Það var
því aV vonum, að fólk fyadi hjá sér
kistunni.
Iíveldið fyrir húsbrunann yar
liann yfirheyrður á óformlegan hátt
í húsi sínu af syeitar-“sheriff” og
bæjarlögmaninum; spurður um
kistuaa o. s. frv. Kvað hapn sjó-
mann frá Seattle, er dvalið hefði hjá
lötigua til að minnast þess að nokk- sér um sumarið, liafa átt hana, og
ani, er þau færu héðan alfariu. —
Ktiða nun þetta liafa verið eitt iiið
fjiHinehnasta samkvæmi af |»ví tagi
hér í Blaine; Jiví sem eðlilegt er, eru
*örg og trygg vináttuboud kaýtt á
akemmi-i tíma en 14 árum. Enda
söknuðu menn nú góðra starfs-
krafta ár hinust ýmsu féiögum, er
þaú hjóa stóðu f. Sanat var það ei
látið ukyggja á gleðiaa. Heldur
skeostu ■rnn sér við ræSuhöld,
söug og saratal og veitiagar fratu
uaQir atergun.
Að skiinaði voru þeim þjónuiu
færðar þessar gjafir: honum sjáifum
Wekuagur (gullpenni), henni raf-
naagns-sti'aujám, ásarat nokkrum
döluBi í siifri, er vera skyldi fyrir
horðþénað.
Fylgdu þeim hjónuM heitlaóskir
lanfla héðan úr Blaine og nágrenn-
i«U til hius nýja heimilis þeirra í
See^tle.
Þrjú hús íslenzk hér hafa hrunn-
ið á þeatm ári, og eru þau sea» i'ylg-
ir: Heimili Freemanns Sigfússonar,
hlgurðar Hafliðasonar og Hansar
Þórarinssonar. Un orsakir til þruna
hinna fyrnefndu húsa vita
menTn ekki. En hið síðasta vai- rneð
þeim hætti, að nágranni Þórarins-
sonai-, enskur maður og þá líklega
yiti sínu fjær, kreikti í sínu eigin
húsi; barst eldurinn þaðan í hús
Þórarinssonar, og bruonu bæði hús
in til kaidia kola áður yið yrði
gjtirt. Enda yar það um hánótt, og
síökkyiáhöld bæjarins b*eði lítil og
léleg, og liðið — sem er alt sjálfboða-
lið — dreift, og þessutan vatnsiaagn
á ýmsuin stöðutn í bænum svo kraft
lítið, að lftt kemur að liði, þegar um
wikinn eld er að ræða. Er ekki ó-
Wídegt,
hefði komið henni á skip, er suður
fór. En er hann var spurður um
heimilisfang þess manns, vissi liann
það ekki. Undrar nvi flesta, að þess-
ir löggæslumenn skyldu ei taka
manninn þá þegar og setja liann f
gæsluvarðhald, Jiar til eitthvað
fréttist til konunnar; J»ótti að von-
um full ástæða þar til. Afleiðingin
var *ú, sei» vænta mátti: bruni
tvegggja húsa og lffsliætta allrar
Þórarinssons fjölskyldunnar þessa
voðanótt, ásamt sjálfsmorðinu.
Ekkert hefir frétzt til gömlu kon-
unnar og telja menn víst, að hún
hafi myrt verið.
Þetta er þriðja konu-morðið, sem
átt hefir sér stað í Blaine og ná-
grenninu.
Geta má þess, að öll voru þossi
hús vátiygð að nokkru.
Dauðslöll nokkur hafa hér orðið.
síðan eg reit sfðast, en vevið getið af
öðrum.
Þó skal hér nainnast, að Stella
Pearl Stevens-Brady iézt að Stock-
ton, California, 11. okt. sl. Foreldrar
hennar voru hjónin Runólfur Þor-
kell Sigurðsson, hreppstjóra frá
Geirastöðum í Hróarstunguiu (dó-
inn l#. febr. 1899 í Seattle) og Júlf-
ana Hallgrímsdóttir frá Fremraseli
í Hróarstungum; nú gift Þórarni
Gíslasyni Sigmundssonar, fyr meir í
Dakota (South), en nú til heimilis
hér f Blaine. — Stella var fædd 26.
janúar 1890; gift í ágúst 1911 Orbin
Jack Brady. Stella var sérlega vel gef
in og þótti mjög falleg kona. Bróðir
hennar, Roy Walter Stevens, lézt í
nóvember 1911, þá 19 ára. Eigi mun
þess áður hafa verið getið 1 íslenzku-
blöðunum. — Þannig týnast iand
hópnum í Winnipeg og víðar aust-
urfrá, er J»ó æfinlega toiuverður
fjöldi af fólki, scin kann að mota og
metur andlegt atgjörvi, hvort sem
J»að birtist í skrautklæðuin tízk-
unnar, fegurð og framgfrni æskunn
ar, eða linjáð af heillar eða hálfrar
æfi örðugri lffsbaráttu.
Eigi ar þetta last til fslendinga
liérna. Þeir liafa flestir haft öðrum
hnöppum að hncppa, en grafa eftir
gulli andans lijá sjálfum sér og
öðrum, og enginn tii að leiðbeina í
þeim efnum utan kyrkjunnar. Því
þar hafa l>eir nú góðan leiðtoga,
sem hann vilja nota. Enda snýst nú
allur áhugi fjöldans utan um það
efni, j— eða }»að af áhuganum, sem
missast má, frá baráttunni fyrir
daglegu brauði.
Suma hefi eg þó heyrt óska þess,
að Guðmundur Finnbogason eða
Kamban kæmi hér vestur. Og eg er
viss um, að Kamban — um hinn er
nú ekki framar að ræða að Jæssu
sinni — fengi ferð sína vel borgaða,
ef hann kæmi, og hcfði l>að í ágóða,
að minsta kosti, að sjá Kyrrahafs-
ströndina okkar óviðjafnanlegu,
sem vatrar-Veðra óblíðan nær svo
sjaldan til. --
— Tíðarfar hefir á þessu útlíðandi
ári verið óstöðugra og að ýinsu leyti
verra, en vanalega gjörist. Veturinn
síðastliðni einhver sá versti, sem
menn muna eftir; vorið kalt og vot-
viðrasamt og sumarið líka. Aftur
höfðum vér óvenjulega góða tíð í
septeinber og meginið af október.
Frost gengu J»ó snemma í garð og
gjörðu ail-miklar skemdir á aldin-
um og jafnvel ýmsum garðmat. Nú
fyrir rúmri viku er veturinn geng-
inn f garð fyrir alvöru, með storm-
um og regni.
— Atvinnuvegir hafa verið mun
betri J»etta ár en 1915, einkanlega
síðan leið fram á sumarið. Heldur
var þó sumarvertíðin léleg. Aftur er
nú liaustfiskur töluverður. Sögun-
armillur hér f Blaine eru allar að
vinna, sunmar nótt og dag. Sva þó
dýrtíð sé meiri — voðalegri en nokk-
uru sinni áður hefir átt sér stað, er
útlitið samt ekki eins slæmt og í
fyrra.
— Kosningarnar eru að eins ó-
búnar, en mikið gengur uú á um
það mál. En þar eð úrslitin um J»að
efni verða á undan þessu bréfi aust-
ur, skal hvorki tíma né rúmi eytt í
getgátur um l»að. En mjög eru hug-
ir manna skiftir um það, hverjar af-
leiðingar J»eirra úrslita verði. Skift-
ist ]>að með fiokkum, sem vænta aá.
Með virðing og vinsemd. Þín ein-
ær.
M. J. Benedictssoa.
Burnt Lake, og messar á
ville nsesta sunnndag, og
svo austur aftur.
Marker- fyrir hvern og einn, sem það reynir,
hverfur og hvar sem það keinur fyrir; og svo
leiðis var það einnig við þetta rauna
| tilfelli. — Magnús sál. var sá eini
eftirlifandi af börnum móður sinn-
, ar, því mun sorgin hafa gengið nær
hjarta hennar, en annara skyld-
menna hans. Guð blessi og styrki
hana f strfðinu.
Auk áður umgetinna skyldmenna,
er Magnús eftirlætur, mætti líka
geta tveggja föðurbræðra hans á Is-
landi: Síra Bjarna Einarssonar
prófasts á Mýrum, og Jóns bónda í
Heraru. Trær föðursystur í Spanish
Fork: Mrs. Níelson og Mrs. Snell,
og sömuleiðis tvær háifsystur, bú-
sett; r í Spanish Fork: Mrs. Jones og
Mrs. Bowen. Síðast einn hálfbróður:
prófessor Ix»ftar Bjarnasonar í Log-
an og mesta fjölda af frænkum og
frændum bæði þar og á íslandi.
Lík Magnúsar var fiutt til Spanish
I
SC'RGLEGT SLYS.
Það vildi til í náiuabsenum Sun-
nysidc f Utah að morgni liins 15.
október síðastliðinn. Ungur maður,
Magnús Kristján Bjarnason að
nafni, lenti þar á milli náinukola-
vagna, 'innj í aðal námunni, og
meiddist svo mikið, að hann beið
bana af, að kveldi hins 16. s.m. á St.
Marks sjúkraliúsinu í Sait Lake
City, sem Iiann var fluttur til stuttu
eftir að slysið vildi til.
Magnús þessi var sonur þeirra
Gísla E. Bjarnasonar, bónda í Span-
ish Fork, og Marínar Ilalldórsdótt-
ur, fæddur 8. febrúar 1885. Hann
kvæntist eftirlifandi ekkju sinni,
Hattie, fædd Hunter, 12. september í'ork. og jarðað þar í grafreit bæjar-
ins hinn 19. s.m., 1 viðurvist mesta
fjölmennis.
Friður hvíli yfir moldum hans; en
kraftur hins hæsta vermi, styrki og
huggi öll hans sárt syrgjandi ætt-
menni og vini.
E. H. Johnson.
1905 og eignuðust Jiau 5 börn, hvar
af fjögur eru á lífi: þrjár stúlkur og
einn drengur, hið elzta á 11. ári. —
Stuttu eftir giftinguna fluttu hjón
þessi til Sunnyside og þar hafa J»au
búið síðan, og þar stundaði Magn-
ús sál. aðallega námavinnu, og farn-
aðist vel. Líkaði þar öllum vel við
hann, bæði í verkum' og daglegu
framferði. Hann var líka myndar-
maður bæði 1 sjón og raun. Hann
átti fjölda vina og mörg ættmenni í
Spanish Fork, sem öllum er sár
söknuður að missi lians, svona á há-
degi æfinnar og í blóma lífsins. En
samt mun sorg og söknuður hafa
komíð þyngst niður hjá hans kseru
konu, ungu börnum og aldur-
hnignu foreldrum, or á svona fljótan
og sviplegan hátt urðu að sjá á bak
ástríkum eiginmanni, umhyggju-
sömum föður og elskuverðum syni.
Móðurliarminn teljum vér þó sár-
astan; allir þekkja og kannast viS
Ameríku 1888, og settust að 1 Span-
ish Fork, og þar hefir heimili þoirra
verið ávalt síðan.
Vigfús var ekkjuntaánr, «g hafði
verið það f síðaatiiðÍB fjégur ár. En
hann eftirlætur eina þréfur í Is-
landi, Gunnar að nafni, til heimilis
á Eyrarbakka, e#a þar i grendinni,
og þrjá sonu og eina dóttur, og 12
barnabörn; eru synir lians: Guð-
laugur bóndi f Vestmannaeyjuin:
Einar í Spanish Fork, «g Ár*i í
Clearcreak, og dóttirin, Sesselja,
ekkja Árna Helgasonar, dáian i.
september 1918.
— Vigfús var stór natur veati,
hraustmenni mikið og burðainaður
góður, þá er hann var upp á sitt
hið bezta. Hann var hversdagslega
glaðlyndur, og fróður um naarga
hluti, bezti trúmaður, og vinur vina
sinna: en vina-vandur samt. —
Hreinskilni og trúmenska, í orðum,
verkum og viðskiftum við alla menii
var hans aðal mottó, og einkendi
J»að lífsferil hans. Yfirleitt þezti
karl, og mun niinning iians því
lengi hjá oss lifa.
Friður sé með lionum um allar á-
komnar aldaraðir og eilífð!
E. H. Johnson.
DÁNARFREGN.
Hinn 9. ektóber síðastliðinn lézt
að heimili sonar síns og tengda-
dóttur, f bænum Spanish Fork í
Utah, öldungurinn VIGFtrS EIN-
ARSSON, rúmra 78 ára að aldri, og
mun brjóstveiki samfara ellilas-
leika liafa verið aðal dauðameinið.
Vigfús var fæddur á Loftsstöðum
í Mýrdal í Skaftafellssýslu 12. júlí
1838: sonur Einars bónda Jónsson-
ar, sem þar bjó lengi, Gunnarsson-
ar; en móðir hans hét Kristln Árna-
hið viðkvæma og umhyggjusama dóttir, ættuð úr sömu sveit. Ólst
móðurhjarta. Margir vita lika af eig-
in reynslu, hvað sár og bitur sorg
og harmur móðurinnar er, þegar
hún hlýtur að missa og sjá á bak
sínu eina eftirlifandi barni, og «kki
sfzt, þá æfideginum tekur að halla.
Það er þungur kross. Sumir segja
saint: Þetta er engin ný saga í heimi
vorum; aðrir hafa reynt það sama
og mun það rétt. En samt er það
ætíð ný saga, «g nýtt sorgartilfelli.
Vigfús upp með foreldrum sínum,
1 ofannefndum bæ, l»ar til hann
var nær 20 ára að aldri; eða árið
1858, að liann flutti til Vestmanna-
eyja, og bjó hann þar á bæ, sem
Miðhús eru Kölluð í 30 ár. Hann
kvæntist 1884 Guðrúnu Guðmunds-
dóttur, bónda að Heylæk 1 Fljóts-
hlíð. Hún var fædd 1834, en dó 1
Spanish Fork 12. október 1912.
Vigfús «g kona hans fluttu til
LANGSKIP BANDARÍKJA
horfa á Þýzkarann sökkva skipun-
um við Ný-Englands strendur.
Frá Beriinarborg kemur sú fregn,
höfð eftir skipstjóra Rose, sem var á
kafbátnum þýzka U-53, er sökti 8
stórum skipum við strendur Nýja
Englands, að Bandaríkjamean hafi
tekið þeim fyrirtaks vei, er þeir
komu inn til Newport. Kn fegin-
leikann kvaðst hann hafa séf út úr
]»eim er hann bað þá ekki um olíu á
bátinn.
Undir eins og þeir komu aftur út
frá Newport, segir liann að þeir hafi
farið að sökkva skipunum. Svo tel-
ur hann upp skipin, sem hann
sökti, og að síðustu segir hann:
Sextán langskip (destroyera) Áme-
ríkuinanna (Bandaríkjamanna) —
voru þarna nálægt, en þau gjörðu
ekkert til þess, að hindra oss við
starfa þenna. Imiu horffu á, en
hreyfðu sig ekki fyrri en þau fóru
að bjarga mönnunum.
að hinir tíðu hásbrunar' ar vorir á ýrnium stöðum, að þeirra
kér í bæ séu að nokkru leyti því að
kenna. Því komi eldur upp, er liann
siMdan slöktur, fyrri en hann hefir
ffjört sitt verk og deyr náttúrlegum
“dauða.
Maður sá, er ódæðisverk þetta
yapn, skaut og 8 eða 8 ukotum á hús
Þórarinssouar, ineð þeim tilgangi,
*ó myrða iiann og fjöiskyldu hans,
Jrði þess kostur. Að það var til-
Kangur hans vissi Þérnrin«s«u á
]»ví, að hann reyndi fyrst að þrjót-
inn hjá honum. En er það tókst
**, lét haan skotin ríða á Unsiau. —
Kallaði Þórarinsson út, þá er hann
reyndi að brjótast inn, og frétti
hvað haun vildi. Var svnrið ský-
laust, að hann ætlaði að drepa
hann. En að svo varð þé ei, á Þórar-
insson ef til vill því tvennw að
þakka, að myrkur yar inni hjá hon-
um, og svo því, að innan skamnis
dreif að fólk, sen vaknað hafði bæfi
við skothríðina og eldhringingai n-
ar- — Áður en maður þessi yrði telc-
inn fastur, skaut hann sjálfan sig
til dauðs.
Orsakir eru til allra hluta «g sv«
var og fyrir þessu voðayerki. Maður
þessi hafði fyrir nokkrum mánuð-
um tekið sér ráðskonu, — fékk hana
gegnum anglýsingu. Urðu menn
þess varir, að Jieim kom ei vel sam-j
an. En engum kom til hugar, að til
ills mundi draga, þó sambúðin væri
svona hávaðasöm; sérstaklega bí
því, að mönnum var kunnugt iiin,
er aldrei getið, hvorki fæðingar né
dauða. Afleiðingin verður æfinlega
óáreiðanlsgar manntalsskýrslur af
fólki voru hér v«stra. Og þó að tjöld
anum þyki það litlu skifta, nunu
þó ættingjar og yinir jafnan yilja
yita, hvað af þ«im verður.
Samkomnr hafa tvær verið hafðar
iiérna f Blain«, það sem af er haust-
inn; önnur af Framsókn (kvenfé-
lagi), en hin af söfnuðinum. Var
það «itt markvsrt við þá fyrri, að
þar k«m akáldkonan Júlíana Jóns-
dóttir, nú b«zt og mest kunn af
“Uagaiögðnm” nýprentuðnm, «g
eins #g Sig. Júl. Jóhannesso* kyað
að «rði in Karólínu Dalman á 70
ára afmæli h»nnar — sjötíu «g átta
ára u * g. Þtí sannarlega er Júlí
ana u * g, sá miðað yið andans
fjör h»nnar og glaðlyndi. Á samkom
unni laa hún opp nýort kræði til
Framsóknar, ásaint fleiru. Ei er
henni létt um, aö koma frara á sam
komum, líklega mest fyrir órana.
En það «r þó yel þess yirði, að fara
spöl til að sjá hana, — konuna, sem
lýsir »ér sto makalaust yel í yfsun-
uib "Kerlingarraup”. En þar er ein-
ungis lýst líkamanum. Sálina minn-
ist hún skkert á. En í góðyina hóp
er gaman að yera með henni. Og
]»að s«gi eg satt, að þegar eg sá aldr-
aða skáldið uppi á skemtipallinum
í Blaine, óskaði eg af öllu hjarta,
að það hefði yerið í Winnipeg. Mig
grípur stundum óþreyja — og mig
iangar austur, — sérstaklega þegar
að maður þessi heyrði 111». Þó höföul
inenn lieyrt hann hóta Jiví, að (lroi)a eg sé í blöðunum, liverjir liafa verið
kerlingu. En enginn gaf því gaum.j gestir ykkar þar. 1 stóra Islendinga
Fréttabréf.
KAUPIÐ
MARKERVILLE, ALTA.
(Frá fréttaritara Hkr.).
2. nóv. 1918.
Hér í þessu bygðarlagi og yfir
norður Alberta hefir tíðarfarið ver-
ið lönguin alt annað en liagkvæmt.
yfir sumarniánuðina óstilt og vot-
viðrasamt, svo bleytan á láglendi
keyrði fram úr liófi; heyskapur
gekk því með seinna móti; akrar
reru vel, en notuðust víða illa;
skeindust bæði af frosti, einkum
byggakrar, og bleytu, sena á rnörg-
uin stöðum he:ir hindrað akra-
slátt til nálægs tíma. Fyrstu dagana
tvo af september rigndi hér ákaf-
lega; en úr þvf inun hann mega telj-
ast hezti mánuðurinn á sumrinu.
Næstliðinn mánuður liefir verið ó-
stöðugur, með stormbyljum. regni
og snjó, og nú næstliðna viku liörð
næturfrost, svo nú er nær því ó-
plægjandi. Þresking byrjaði önd-
verðan síðastliðinn mánuð, en heiir
gengið seint og suniar vélar ekki
getað byrjað fyrir bleytu, bví víða
eru þeim vegir ófærir. Mun Jjresking
standa yfir J»enna naánuð og suin-
staðar lengur.
Haustmarkaður hefir rnátt kallast
viðunanlegur. Fyrir tveggja ára
gripi og eldri var borgað 5—5!4 cts.
pundið lífvigt; fyrir veturgamla $30
til $35 á fæti; fyrir lömb 8 ets. líf-
vigt, e nl6 cts. pundið f kjötinu af
þeim. Svín stigu nijög í verði að á-
liðnu sumri, urðu hæst 10>4 cts pd.
lífvigt, en eru nú 9-10 cts. pundið.
Markaðsverð á korni er hér: hveiti
$1.40—$1.80 hush.; liafrar 45—50 cts.
bush.; bygg 60 -81 cts. bnshelið, alt
eftir gæðuiu. Smjör er bændum nú
borgað fyrir frá smjörgjörðarhúsinu
á Markerville: bezta tegund 37—40
cts, varð lægst í sumar 29 cts. Tylftin
af eggjurn 30 ets. — En þó afurðir
bænda hér séu í bærilegu vcrði, þú
eru líka flest innkaup þeirra til bú-
anna erfið, og öll vinna er dýr; mán-
aðarkaup verkamanna mun hafa
verið í sumar $45—$65, og varla mun
nokkurt dagsverk fást fram að þess-
um tíma fyrir minna en $2.00; og
mannavöntun liefir vérið hér til-
finnanlega sumstaðar.
Að tillilutun Albcrta safnaðar
kom hér öndverðlcga í síðastliðn-
um mánuði síra Jakob Kristinns-
son, frá Wynyard, Sask.; hefir hann
flutt messur á Markarville tvo
sunnudaga og eina austur við
Heimskrin glu
Nýtt Kostaboð
v
Nýir kaupendur að blaSinu, sem senda oss
fyrirfram eins árs andvirði blaðsins, oss að
kostnaðarlausu, mega velja um þRJÁR af
af eftirfylgjandi sögum í kaupbætir :
• *P 1 ' ** *‘I ' **
oylvia Lara
“Hin leyndardómsfullu skjöl” “Ljósvörðurinn ’
“Dolores” “Hver var hún?”
“Jón og Lára” “Forlagaleikurinn’
“Ættareinkennið” “Kynjagull”
“Bróðurdóttir amtmannsins ’
N
N
N
N
a
N
N
N
N
Sögusafn Heimskringlu
Eftirfarandi bækur eru til sölu á Heimskringlu, — með-
an upplagið hrekkur. Sendar póstfrítt hvert sem er:
Sylvía .............................. $0.30
Bróðurdóttir amtmannsins ............. 0.30
Dolores .... -........................ 0.30
Hin leyndardómsfullu skjöl............ 0.40
Jón og Lára .......................... 0.40
Ættareinkennið...................... 0.30
Lára.................................. 0.30
Ljósvörðurinn ........................ 0.43
Hver var hún? ....................... 0.50
Forlagaleikurinn...................... 0.55
Kynjagull ............................ 0.35