Heimskringla - 27.10.1920, Blaðsíða 3

WfNNIREG 2 7. OKTÓBER 1920
HtlMSKRINCLA
V BL AOStÐA
bókina á brjóst honum. Um dag-
inn kom Níls. Hann hafSi frétt
um dauSsfalliS, og hann háftSi sétS
Í anda hve einmana og sorgbitin
Gréta hlyti að vera, og 'hraSaði sér
Jjví á hennar fund til aS hugga
hana. Hann hugsaSi sem svo, aS
úr því Jens gamli hefSi ánafnaS
henni eitthvaS af peningum, 'þá
væri ek*ki óhugsandi aS Iþau gætu
nú keypt sér jarSarblett og gætu
síSan igift sig, og þaS vildi svo vefl
til aS hann vissi af jarSarskika^ sem
var til sölu, og á 'honum var hús-
kofi, sem var hæfilega stór handa
þeim til aS; byrja meS.
AS sönnu vaj þeta lítilfjörlegt í
samanlburSi viS þaS, sem Gréta
hafSi átt aS venjast hjá frænda
sínuim, en nú var hún einmana og
hafSi engum aS treysta nema hon-
um, iþví sá 9em garSinn fengi
myndi lí'klega ekki vilja 'hafa hana
þar, og Grúta myndi ekki heldur
sækjast eftir því, þar eS nú væru
löksins nokkur líkindi til aS hún
gæti 'byrjaS búsikap meS Nils slín-
um.
MeS sérstalkri varfærni byrjaSi
Níls aS opinbera hlenni iþessar
boMaleggingar sínar. 'En hún tók
því dauflega og sagSi aS þaS væri
aS minsta kosti nógur tími til aS
tala uim þetta, þegar vissa væri
fengin fyrir því, aS Jens gamli
hefSi arfl'eitt hana aS einhverju.
Auk þess lléti hún hann vita, aS
meS hans samþykki héfSi hún fast-
ráSiS aS gera þaS miskunnarverk
á eftirlætisdýrum Jens gamla, aS
taka þau aS sér og Vernda þau frá
hinni illu meSferS, sem aS líkind-
um yrSi hlutskifti þeirra, eftir frá-
fall gamla mannsins. Af arfþeg-
unum væri enginn líklegur til aS
KirSa neitt um vesaíings kvikind-
in, eSa vilja eiga þau. Líklegast
yrSu þau drepin þegar í 9taS, og
til þess gæti hún ékki hugsaS, er
Kún mintiát þess, hve vænt gamla
Jens háfSi þótt um þau. Þó ékki
væri til annars en aS heiSra minn-
ingu gamlla frænda míns, verS eg
furSanlega réttar; og þúsundum
rigndi nú yfir hinar <»æfuríku per
sónur og ýmsa opinlbera sjóSi
MaSur skyldi hpgsa, aS allir værr
hrifnir; en iþess gætti lítiS og á
hyggjusvipur var á mörgum. Enn
var óvíst hverjum hlotnaSist hinn
stóri og vel 'hirti búgarSur, serr
Jens hafSi átt og búiS á; en 'hitt
var víst aS enginn unni öSrum aS
njóta hans. Gréta sat og grét
gleSi- og þakklætistárum yfir fjög
ur þúsund krnóum, sem gamll
fræn/ii háfSi ánafnaS Ihenni. Svo
mikiS fanst henni til um þetta, aS
hún kom ekki upp orSi. Þega
minst varSi settist lögmaSurinn
niSur. Hann fékk sér staup a
víni og sagSi aS þaS væri gott aS
hvíla sig ofurlítiS og safna nýjum
kröftum, þessi emlbætitisverk
þreyttu mann þegar til lendar léti
En nú þraut þolinmæSina hjá
sumum.
“HöfuSbóliS vantar ennþá,
sagSi jarSeigandinn frá UrSum.
“SegiS okkur aSeins hver fær þaS
og svo getiS þér hvílt ySur eftir
eigin geSþótta, herra lögmaSur.”
“Já, höfuSlbóliS I Hver fær
IhöfuSbóliS ? ” var nú 'hrópaS úr
ýmsum áttulm.
"Nú, höfuSlbóliS er ekki þaS
eina, sem eftir er, minn kæri Will-
um9ent” sagSi lögmaSurinn og
brosti undiihyggjudega. “Hver vill
hafa Jáköb, Bob og Trúfast? Því
spyrjiS IþiS ékki eftir því? Já,
hver vill táka þessi aumingja kvik-
indi aS sér? Eg spyr erfingjana
aS því 'sérstaklega.”
LögmaSurinn leit rannsóknar-
augum yfir hópinn, og endurtók
spurninguna; en þar kom ekki
annað á móti en hllátur og spott-
yrSi.
“ÞaS faést líklega enginn til aS
taka viS þeim,” sagSi Níls Ander-
son. "Láttu heldur Trúfasít, hiS
gamla og geSilla hundkvikindi, fá
duglegt byssuskot, en hengdu stein
um hálsinn á högnanum gam'la —”
“Já, og snúSu hinn viSbjóSs-
aS vera góS viS vini hans; þaS er j lega páfagauk úr hálsliSnumf
aS segja, éf enginn annar verSur hrópaSi madama Knudsen. ‘Hann
til þess; en til þess eru engin lík-j hefir kallaS mig gamla kjaptakind
indi, því svo mikiS sem eg þékki j og bitiS mig, svo eg ber þess
til, voru alilr reiSir viS þessi kvik-^ menjar enn.”
indi. MeSan hann lifSi létu þeir. “Er þaS þá virkilega meiningin
ekiki á því bera, því þetta voru aS enginn vilji taka aS sér þessar
vinir Ihins ríka Jens Borglund; og skepnur?”
flestir vita hvers virSi þaS er aS “Nei, þakk, svo hleimsk erum
vera skjólstæSingur ríkismannsins. viS þó ekki,” var svaraS af mörg-
En þar eS hann er nú fallinn frá, um.
myndu þessi dýr ekki lengur vera Gréta kom þá fram og sagSi, aS
látin njóta hans.”
Níls var á sama máli og Gréta.
e fenginn annar vildi hafa dýrin
þá' vildi hún fá leyfi tU aS mega
ÞaS var sjálfsagt aS hún tæ’ki þessi hafa þau, sem þakklætisvott fyrir
aurrúngja kvikindi meS sér, ékki hvaS gamli Jens hefSi gert vel th
aSeins af þakklátssemi viS Jens »n.
gamla, heldur væri þaS sannarlegt
góSverk viS kvikindin. AS skiln-
aSi kysti Níls Grétu og hughreysti
hana meS því aS hann mundi áSur
en langt um liSi geta gift sig.
Loksins var þá sá mikli dagur
upp runninn, er erfSaskráin skyldi
opnast, eftir því sem Jens gamli
h^lfSi skipaS fyrir. MikiS umtal
var um Iþetta dánar'bú meSal al-
^uennings. Fregnirnar sögSu aS
^ann hefSi veriS mikiS auSugri en
aInient var álitiS. Svo voru þeir
talciir upp^ sem hafSi veriS boSiS
Uraeta. ÞaS var Níls Ander-
son frá SteingarSi, Lars Knudsen
^ra þ°rpinu Austur Egede, jarS-
eigandi Wilhimsen frá UrSum og
nókkurjir fleiri. Þetta voru alt
ætt*ngjar fyrverandi konu Jens
gamla, o,g enginn þeirra arfborinn
aS logun, því
Jens gamli lét enga
arfþega eftir sig.
BorSiÖ í stórU stofunni var al-
sett víni og kökum. Hver vagn-
annan rann heiS aS bú-
inn eftir
garSinum. Dyrlund lögmaSur
var kominn í tæka tíS, meS skjala.
töskuna sína undir hendinni. Og
nú sátu allir í kringum borðið og
biSu þögulir og eftirvæntingarfull-
ir þess er verSa vildi.
Gamli Dyrlund lögmaSur stóS
upp, opnaði veskiS sitt, tók úr því
skjal eit(, og fór aS lesa, hátt og
skýrt, eins og vera ber viS slíkt
tækifæri.
Já, þaS voru miklu meiri pen.
ingar en áætlaS var. Flugufregn-
írnar voru, aldrei , þessu vant
“Já, gerSu svo vél. VerSi þér
aS góSu. Ekki ér þér ilt of gott,”
var kallaS til hennar.
“HöfuSbóliS! LátiS okkur
loksins vita, hvaS verSur um þaS.
sagSi Willumsen í neiSi.
LögmaSurinn stóS þá upp.
Hann var alvarlegur, en hann
horfSi hálf gletnislega til 'hins ó-
þolinmóSa jarSeiganda. Já, nu
verSur þaS opinberaS hver IhöfuS-
bóliS fær. Eins og nú skal ljóst
verSa, var þaS nokkuS annaS, ei
eg varS fyrst aS fá vissu um. Og
takiS nú eftir hvaS Jens Borglund
hefir ákveSiS í erfSaskrá sinni.
Svo las hahn fyrir mannfjöldan-
um, aS 9á eSa þeir áf hinum viS-
stöddu erfingjum, sem fyrir fram-
kvæmanda erfSaskrárinnar, Dyr-
lund lögmanni, játuðu sig viljuga
til aS annast hin þrjú dýr, Jakob
Bob og Trúfast, skyldu fá Særslev
búgarSinn meS tilheyrandi jörS-
um og alt sem garSinum fylgdi og
fylgja bæri, fast og laust, lifandi
og dautt, sem til væri á þeirri
stundu, aS erfSaakráin væri upp
lesin. Ef þaS voru fleiri en einn
sem buSu þetta, þá skyldi selja bú-
garSinn og skifta peningunum á
milli hlutaSeigenda. Væri það
bklki nema einn, skyldu honum af-
hentar 30,000 krónur til viðhalds
eigninni. Og yrSi alls enginn til
gengi garSurinn sem arfur og eigr
til sveitarinnar, en peningamii
skýldu afhendast dýraverndunar-
félaginu.
Eftir þessu er Gréta Jörgensen
eigandi búgarSsins,” sagSi Dyr-
lund aS endingu. “En hin síSasta
grein etfSaskrárinnar ákveSur, aS
ef einhver af erfjunum mótmælir
nokkru, sem þar er tilfært, þá héf-
ir hann meS því fyrirgert sinni
arfsvon.”
ÞaS er hægt aS ihugsa sér þá
óttalegu reiSi og gremju, sem þetta
olli hinum erfingjunium, og hiS
takmarkalausa þakklæti, sem hin
góSa Gréta fann til yfir þessu ó-
VerSskuldaSa láni, sem hún kall-
aSi, og þau hreptu Níls og hún.
MeS hótunum um lögsókn og
héfnd yfirgáfu svo hinir erfingj-
arnir salinn.
“Nei, svo heimskulega breyta
þeir ekkit” sagSi Dyrlund hug-
hrleystandi viS Níls og Grétu, sem
eftir aS hinir voru farnir, stóSu
hjá honum og héldust í hendur, og
meS gleSitár í augunum horfSu á
hinn falllega búgarS, sem nú var
þeirra eign. “Þeir hætta ék’ki á
aS missa arfinn. GefSu nú dýr,
unum reglulegan hátíSamat. Köm
þú hingaS, Trúfastur.”
“Ó, guS hjálpi okkur!” hrópaS'
Gréta. “Hann snertir ekki mat
inn; hann aSeins ýlir og vælir af
söknuSi eftir húslbonda sinn.
Hann finnur aS slíkan vin fær
hann aldrei aftur.”
Stökur
til Sigurjóns Bergvinssonar.
Hér um strandir hrímístorkinn
taustsihs andi ríður;
reim til landans hugurinn
íart að vanda líður.
I
Oft mig kvíði’ og angur beit
illa hríðardaga,
þegar fríða svana sveit
‘sá eg líða úr haga.
Stjörnu fjöldi bros þó bar
bernsku völdum söngum;
bólstur-gjöldin Gunnlaðar
glöddu á kvöldin löngum.
Heima’ er Gríma gekk í hlað
— glæðast brímar náðu —
þá var tíminn, þegar að
þulir rímur kváðu.
Meðan raust og líf er léð —
Ijúf í haustsins rosta,
jeg til austurs kvæði kveð
kyljum traustum frosta.
Ekki’ er “hringhend” elli-leg
Óðins slingum rekkum:
Tryggvi’ óþvingað, þú og eg
þrímenninginn drekkum.
Engum bjálfum ( ! ! ) Óðni hjá
eflist gjálfur hörna;
Máske sjálfur Mímir þá
mundi “hálfur” þorna!
MeSan þér tef.iitS i bænum getití þér
haldið til é. heilbrigðishféH voru-
HEAOACHE;
L0S9 OP
MEMORY
POOR '
CYE3JGMT,
NÉRVOU3NESS
fAULTYNUTRiriON
LPITATION
THE HEART
SCIATICA'
PAIN3
RISORS
TOMACH
TROUBLE
NAUSEAU
ACKACHE
ION9TIPATI0N
WEAK
MONEYS
/GONOinONS
rpfLES MAY
CAUSE
ÆÐ.
Jafnvel blindir sólskin sjá,
svalur vindur hlýnar,
nálgast yndis æsku-þrá
óðs við myndir þínar.
Syngdu meira, syngdu hlýtt,
sælt er að heyra’ og geyma,
sem um eyrað tindrablýtt
andaði þeyrinn heima.
Pálmi.
SÉRSTAKT MATARHÆFI
EKKI LENGUR NAUDSYN.
LEGT.
ÞaB eru tvelr vegir fyrir fólk, sem
þjáist af meltingarleysi, súrum maga,
víndþembu o. s. frv., aS fá bót á þessu.
Fyrst, vegna þess a3 nálega öll tilfelli
af ofannefndum kvillum eru bein af-
leiöing af súr ogr ýldu, þá má forbast
ab boröa þann mat, sem myndar súr
og meltist seinlega, eins og t. d. alt
stífelsi og sykur, kartöflur, brauö, ald-
Ini og flestar kjöttegundir. I>á eru at5-
eins eftir sem hættulausar fæöuteg-
undir “gluten” brauö, kál, og litlir
skamtar af hvítu kjöti, hænsnum og
kalkúnum. Svona matarhæfi er ekki
fullnægjandi, en stundum bætir þat5.
Hinn vegurinn, og sem kemur þeim
sérstaklega vel, sem matlystugir eru,
er at5 bort5a alt, sem þá íangar í, en
fyrirbyggja alla meltingarleysishættu
mets því at5 brúka Bisurated Magnesia
— teskeiö í volgu vatni eftir máltí’ö-
um, et5a hvenær sem tilkenning er i
maganum. í>at5 eyt5ir á svipstundu
öllum súr og ötSru skat5næmu eitri í
fæt5unni og lætur magann gera sitt
verk náttúrlega. — Vegna þess hve
imetSalið er handhægt, þá er nú þessi
vegur brúkabur mjög alment — í statS
gamla vanans að fasta og kvelja sjálf
an sig meö sulti. 1 þessu sambandi
má geta þess, at5 sítSan fólk fór at5
þ^ekkja þetta rát5, þá hafa margir lyf-
salar beðið um at5 Bisurated Magnesia
væri sett saman í Htlar 5 gr. plötur, og
eru 2 et5a 3 af þeim á vit5 teskeiti í
duftformi, en er þægilegra atS bera þatS
á sér þannig.
Itutuhenian Booksellers & Publishing
Co. Ltd., 850 Main st., Winnipeg.
Veldur mörgnin sjúkdóm-
um, og þú getur tekið öll
þau einkaleyfis meðöl, sem
fást, án nokkurs bata.
— Eða þú getur reynt
alla þá áburði sem til eru
til engra nota.
Þú verður aldrei laus við
kvilla þennan með því (og
því til sönnunar er að ekk-
ert hefir gagnað þér af því,
sem þú hofir reynt).
EN VILTU NÚ TAKA
EFTIR?
Vér eyðileggjum en náttúran sjálf nemur burt það sem ves-
öld þessari veldur, og til þess notum vér rafmagnsstrauma. Pá-
ir þú enga bót borgar þú oss ekkertY Þú eyðir engum tíma og
ert ekki látinn liggja í rúminu. Lækningin tekur frá 1 kluklku-
tíma til 10 daga, eftir ástæðum. Eí þú getur eigi komið þá
skrifaðu oss.
Utanáskrift vor er: Dept. 5.
AXTELL & TH0MA8
Núningar og rafmagnslækningar
175 MAYFAIR AVE. — WINNIPEG, MAN.
Heilsuhæli vort að 175 Mayfair Ave. er stórt og rúmmikið
með öllum nýjustu þægindum. —
Ar»l ABilernoti
t ♦*. Garlaad
GARLANL & ANQtRSUH
JUÖiáJh’li
l*hoae j A2ÍIP7
801 Blrctiic Kitliuay t’kambcra
KBS. ’PHONJE: P. H. 37f>6
_Dr. GEO. H. CARUiLt
Stuiiáar Binsöngu Eyrna, Auens
Nef oj Kverka-iiúkdóma
KOOM 710 STERL.INO BANK
Phoncs A20O1
r
Gas og Rafurmagns-
áhöld
Við lágu verði.
Fjölgi'S þaegindum á heimflum yíar.
Gaahitunarvélar og ofnar áhöld tfl vatnshitunar.
Rafmagns þvottavélar, hitunaráhöld, kaffikönnur,
þvottajám o. fL
Or nógu að vdja í húsgagnabúð vorri á neÖsta gólfi
ELECTRIC RAILWAY CHAMBERS,
(Homi Notre Dame og Albert.)
Winnipeg Electric Railway Co.
►Jó»RÆKNISFÉLAG ÍSLENDIMGA í VESTURHEIML
P. O. Boz 923, Winaipog, Manitoba.
1 stjúrimmefnd félagsius eru: Séra Rögnvaldnr Pétnrsson
foraeti, 650 Maryland St., Winnipeg; Jón J. Bfldfell v»ra-fora«ti,
2106 Portago Ave, Wpg.; 8ig. Jöl. Jóhanneason akritari, 917 Ing-
ersoll St-, Wpg.; Asg. I. Blðndad. varaakrifari, Wynyard. Sask.:
Gfsli Jónsaon fjármálaritari, 906 Banning Bt-, Wpg.; Btofán Ein-
arsoon vara-fjérmálaritari, Riverton, Man-; Aam. P. Jóhannsson
gjaldkeri, 796 Victor SL, Wpg.; séra Albert Kristjánaaon vara-
gjaldkeri, Lundar Man.; og Finnur Johnaon Rkjalavörðnr, 696
Sargent Ave., Wpg.
Fastafaadi hefir aefadin fjörða föstudagskv. hvars máaaðar.
HEIIHSKRINGLA
Elzta og útbreiddasta íslenzka blatSiÖ, sem gefiÖ er út
í Vesturheimi. Upplag hennar er um 3000 eintök. En þa8
eru langtum -fleiri en 3000 ísleniflc heimili í Canada og
Bandaríkjunum, en inn á hvert íslenzt heimili hér vestan hafs
vill Heimskringla komast. HjáipiS hennit vinir góSir, til að
ná því takmarki. Hún hefir veriS og er alþýSublaS og verS-
ur þaS í framtíSinni. Hún flytur ýkkur beztar fréttir heim-
an af ættjörSinni, og gerir ykkur 'kunnug hin helztu 'áhuga-
mál hinnar íslenzku þjóSar. Hún flytur ykkuT ítarlegar frétt
ir frá öllum löndum veraldarinnar, flytur sögur, ritgerSir og
kvæSi, til fróSleiks og skemtunar. Og síSast en ekki sízt,
er hún forvörSur íslenzks þjóSemis og íslenikrar tungpi hér í
Vesturhqimi. Er því ekki ifull ástæSa til aS kaupa blaSiS
og vera því vinveitt?
Vegna hins gífíurlega kostnaSar, sem nú er orSinn viS
blaSaútgáfu hér, hefir þaS orSiS óumflýjanlegt aS hækka
verS (blaSsins aS nokkru. En þegar IitiS er á aS alt hefir
svo aS 9egja margfaldast í verSi á síSari ámm þá mun mönn-
um geta skilist, aS ekki var lengur hægt aS selja blaSiS meS
sama verSi og fyrir 34 ámm síSan, er þaS hóf göngu sína.
Verð blaðsins er $3.00 árfanfnrínn
sé hann borgaSur fyrirfram eSa fyrir 1. jan. 1921.
«sr Annars $3.B0.
ÞiS geriS því sjálfum ykkur hag meS því, aS senda
andvirSi blaSsins sem fyrst.
MimiS þaS, vinir góSir, aS Heimskringla þarfnast
dalanna, og þess betri skil, sem gerS eru, því betra verSur
blaSiS.
Kaupið, borgið og lesið
Heimskringlu.
Ths Viking Press Ltd.
Dr. IYÍ. B. Halldorson
4«l BOVI) RI ILDIV'G
Tal..! A3521. Cor. Port. ojc Edm.
Síundar einvöröungru berklasýkl
?■*..*.*? JífffiMíTfc.
TaUfmt: AS88Ö
Dr. J. G. Snidal
TANNLIEKNm
614 Somer.et Block
Pórtage Ave. WINNIPEO
Dr. J. Stefánsson
461 BOVD BUILDING
Horal Portaae Avc. og Edmonton St.
elngönsu augna, eyrnn.
kverka-sjúkdóma. Aff m.A
frá kl. 10 tll 12 f.h. og kl. 2 tll á. n.k.
„ Pkonci A31521
627 McMillan Ave. Wlnnlp.g
í - .
J COLCLEUGH & CO. í
f Notro Damc «>a Shcrbrookc Sta. ^
Phonca: N7639 og N76S0
Vér höfum fullar blrgtJir hr.in-
y«ar hlngah, vár
n»tu lyfja og meöala. Koml6
gerum mehulin nákvœmlega .ftlr
ávísunum Iknanna. Vér sinnum
gí?t?ngaíeyfE'*ntUnUm °* S#,jum
í
A. S. BARDAL
eelur llkklstur og annast um át-
farlr. Allur útbúnaáur sá besti.
Bnnfrsmur selur hann aliskonar
mlnnlsvarMa og legstetna. : s
611 6HERBROOK* ST.
Phonei N6607 WIN'NIPEG
TH. JOHNSON,
Ormakari og Gullsmiöur
Selur giftlngaleyfisbrét
Béíatvoí.?^8rU Leltt Pöntunum
®^v,o»Jört5um útan af landl.
^48 Main St. Phonet A4637
GISLI GOODMAN
tinsmiblr.
V*rkst*eÓl:—Hornl Toronto lt.
Notre Dame Ave.
Ph«»n«
AS847
HcJaUb
N6542
J. J. Swnnaon H. G. Hlnrlkason
J. J. SWANS0N & C0.
PASTEIGNASALAR OG
penlngn mlttlar.
Tal.Iml A0349
808 Parla Bullding Wlnntpcg
P. 0. 3ox 3171
729 Sherfcr«oke St.
Winuipeg, Maniloba.
j
i
I
j
40 a
Tannlænir
Dr. H. C. JEFFREY,
^ erketofa yflr Bank of Commerce
(Alexander & Main St.)
Skrlfntofutfml: O f. h. tll K.30 e. h.
öll tungrumAl tölu75.
Stcfán Sölvason
TEACHER OF PIANO
Phone N. 6794
Ste. 11 Elsinore Blk., Maryland St
Pólskt
Blóð.
Afar spennandi skáldasaga ,
í þýðingu eftir
Gest Pálsson og Sig Jónassen.
Kostar 75 cent póstfrítL
Sendið pantanir tfl
The Viking Press,
Ltd.
Winrúpeg
Box 3171
K
i