Heimskringla - 02.11.1921, Page 4

4. BLAÐSÍBA
HEIMSKRINGLA
W INM'PEG. 2. NÓVEMB. K'2 »
HEIMSKRINGLA
(St«»fnu« J886> ^
Kenaur út ft hverjum roltÍTÍkadr^l.
útKefmtiur uk eÍKeuéur:
THE VIKÍNG PRESS, LTD.
S.'3 «K SAIKÍBXT AVE., WINJÍIPEG,
Tnlaiml: N-WÍ3T
Ver5 blaSnlmi rr *:í.oe ármncnrlin b»r«-
tnt /yrlr íram. lllar bnrcanlr nrmAlat
rtHnusal blaSabia.
Ráðsmaður:
BJÖRN PÉTURSSON
Ritstjórar:
B JöRN PÉTURSSON
STEFÁN EINARSSON
UtauAokrift ttb
THE TIKIXU PRRSS, U4, B«z «71,
JTIaalpee, Maa.
UtMAikrlft tll rttrijértM
KDITOIt HKIMSKRITGLA, Box «T1
Wlnnl/ec, Han.
The “Hetnukrtncla” ia prlntaA u( pak-
lishe bT the Vlklae Press, UatltaA. at
*63 og 856 Sargent Are, Winnlpeg, Manl-
toba. Telepbone: N-C637.
WINNIPEG MANITOBA 2. NÖVEMBER 1921
Stutt athugasemd
Stutta athugasemd vasri ekki úr vegi að
gera við grein, sem stóð í Lögbergi síðast-
liðna viku um verndartollana, enda þótt vér
ætlum ekki að taka mikinn þátt í flokkspóli-
tíkinni að sinni.
Þungamiðja þeirrar greinar virðisc vera
sú, að reyna að koma því orði á núverandi
stjórn, að Hún ínfi látið sér annast um a
auðga einstaka menn í landinu, og að það
hafi verið verndartollarnir, sem hún haf
framkvæmt þetta áform sitt með.
En það ber að gæta þess fyrst og fremst
í sambandi við tollana, að hvort sem p
eru vondir eða góðir, hefir ein stjórn eftir
aðra í þessu landi haldið þeim við í nærri
hálfa öld. Liberalstjórnin, sem við völdin
sat 15 ár áður en núverandi stjórn tók við
smáhækkaði tollana alt fram að árinu 1911
þegar hún þóttist ætla að færa þá mður, en
tapaði þá algerlega fylgi fólksins. Á stjóm-
artíð liberala var tollurinn 26% á öllum inn-
fluttum vörum frá Bandaríkjunum, en í tíð
þeirrar stjórnar, er nú situr að völdum, hefir
hann að jafnaði numið 21 %. Að liberal
stjórnin eigi ekki, þar sem hún hélt tollunum
ávalt hærri en núverandi stjóm, sinn þátt
þessari “hjálp til að auðga einstaka menn”
sem Lögberg ber á núverandi stjóm, munu
færri vilja taka fyrir.
það er einmitt svona löguð hálfvelgja, eins
og fram kemur í grein Lögbergs um tolhnál-
in, sem gerði út af við Iiberalstjórnina 1911,
og það er sama hálfvelgjan, sem Kings-flokk-
urinn er nú að svigna undir í áliti fólksins.
Að þykjast vera með frjálsri verzlun, en
bjóða þó það sama og liberalflokkurinn hefir
verið að gera í þeim efnum, er svo auðsæ
blekking, að fólkið er hætt að taka mikið
tillit til slíks, hvað oft sem því er hampað
framan í það.
i Það er ekki tilgangurinn hér, að fara að
ræða tollmál Canada. Þetta er aðeins at-
hugasemd við það, sem haldið var fram um
þau í Lögbergi. En svo mikið er þó óhætt að
segja, að þó tollarnir verði afnumdir, verður
ekki alt bætt hér, sem bæta fiarf. Það verð-
ur eitthvað að fyrir því. Vinnuleysi þessa
lands verður ekki mikið bætt fyrir því; og
það er eitt af þýðingarmestu málum lands-
ins. — Skyldi það bjarga því máli, eða at-
vinnu þessa Iands mikið, að afnema tollana?
Það eru engir tollar á Englandi, eða voru ekki
til skams tíma. Var þar ekkert af vinnulausu
fólki fyrir því? Það kvað svo ramt að
vinnuleysinu þar, að það varð að reisa rönd
við því, með því að leggja til síðu verzlunar-
frelsið og verja sig með tollum gegn afleið-
ingu þess. Og það mun saunt ekki af veita,
ef vel á að fara.
Eins og þessu er farið á Englandi, svo er
þvf einnig farið annarsstaðar. Það eru flest-
ar þjóðir að vemda sig með tollum nú. Að
Canada næmi þá úr lögum, væri eins ótíma-
bœrt og hugsast gæti. Að auka viðskiftin
við Bandaríkin nú með þeim gengismun, sem
er á peningunum væri blátt áfram að fleygja í
þau stórfé. Það gæti ekki einungis heitið
óráðleg viðskifta-taðferð, heldur væri það
að leggja út í það, sem hlyti að koma á dag-
inn að verzlunarlegt hrun leiddi af. Undan-
farin ár hefir Canada keypt um 400 miljón
dala virði af vörum frá Bandaríkjunum meira
en það hefir selt 'þeim. Þetta hefir það orðið
að borga í peningum. AfföHin á þeim nema
50—70 miljónum dala. Það er það, sem
Canada hefir orðið í hreinu tapi fyrir þessi
viðskifti við Bandaríkin. •— Ef undir núver-
andi ástæðum ætti að, auka þessi viðskifti
með því, að nema burt tollinn, yrði tapið
auðvitað þeim mun meira, sem viðskiftin
ykjust, eins og gefur að skilja. Þetta ætti
að vera svo auðskilið hverjum verzlunarfróð-
um manni, að óþarft ætti að vera aö segja
nokkuð um það.
Nei — það eru ekki allar syndir guði að
kenna, sagði karlinn, þegar hann fór í rang-
hverfar buxurnar. Það eru ekki öll mein
þessa lands tollunum að kenna. Þau verða
heldur ekki öll læknuð, þó þeir verði rifnir
niður.
Dr. Bliss Carman
Miðvikudaginn 2. nóv., sama dag og þetta
blað kemur út, kemur mjög frægur gestur til-
þessa bæjar, sem Dr. Bliss Carman heitir.
Hvaða maður er það? spyrja eflaust marg-
ir. Ef hann væri pólitískur vindhani, her-
foringi, prins eða eitthvað þvíumlíkt, myndu
menn ekki þurfa að spyrja um hver hann
væri.
En nú er hann ekkert af Jjessu. Hann er
skáld — eitt bezta skáld Canada. Fyrir fá-
um dögum, er hann var í Montreal, var hann
krýndur sveigum fyrir skáldskap sinn, og við-
urkendur sem hirðskáld Canada.
Dr. Carman er fæddur 15. apríl 1861 í
Fredericton, N. B. Faðir hans vann þar á
stjórnarskrifstofu og þar ólst sonur hans upp.
Hjá föður sínum lærði hann undir skóla.
Þegar hann útskrifaðist úr háskólanum í New
Brunswick, fór hann suður til New York. Var
hann um tíma einn af þeim, er reit í tímaritið
“The Atlantic Monthly”. Nokkru síðar varð
hann ritstjóri þar; fyrst að ritinu “Indepen-
dent” og síðar að “Current Literature”. En
nú í nokkur ár hefir hann ekki verið við blöð
riðinn. Hefir hann skrifað fjórar bækur á
þeim tíma um hin og önnur efni (essays) í
óbundnu máli, og í ljóðum liggja víst einar
6 bækur eftir hann.
Það er 'haft eftir enska skáldinu Brown-
ing, að hann hafi sagst mega til að skrifa ljóð
til þess að frelsa sál sína. Dr. Carman mætti
eflaust segja hið sama. Hann hefir frá því
að hann var drengur, ávalt verið hrifinn af
því, sem fagurt er. Og í einu kvæði sínu
segir hann, að nafnorðinu fegurð finnist sér
altaf ætti að fylgja sögnin að elska.
Því miður höfum vér ekki orðið varir við
að neitt af kvæðum hans hafi verið þýtt á
íslenzku, en samt getur það verið fyrir því.
I einu kvæði, sem hann gerði um æskuvin
sinn og sig, kemst hann að orði á þessa leíð:
“Við litum á lífið og náttúruna með brenn-
heitum augum æskumannsins. Og alt, sem
við æsktum og sintum nokkuð, var fegurð,
gleði og sannleiki.”
Vér getum um þenna mann hér af því, að
það má telja víst, að einhverjum Islending-
um þyki gaman að ihlusta á hann, er hann
kemur til bæjarins í þessari viku og flytur
hér kvæði eftir sig. Svo Ijóðelskir hafa Is-
lendingar til þessa verið, að þeir munu marg-
ir nota það tækifæri, sem þá býðst, til að
hlusta á eitt af fremstu skáldum Canada.
Stjórnmálapistlar
VI. Skattar.
Eitt af því, sem mönnum er verst við
stjómir fyrir, em skattamir. En er hægt að
komast af án þeirra? Það er annað mál.
Undir núverandi ástæðum getur það varla
komið til mála, að tala um að þeir séu ónauð-
synlegir. En hér er verið að tala um stjóm-
ir sem stofnanir. Og frá því sjónarmiði skoð-
aðir, geta þeir ekki skoðast heppilegir. Eins
lengi og tveir menn geta lifað saman án þess
að verða hvor öðmm til kostnaðarauka,
gengur alt vel. Undireins og annar fer að
hafast eitthvað það að, sem kostnað hefir í
för með sér fyrir hinn, fer samkomulag þeirra
út um þúfur. Þetta er það, sem stjómir í
öllum löndum brenna sig á. En svo segja
einhverjir, að engir tveir menn séu jafnir, og
að ánnar þurfi að ráða fyrir hinum, og geri
það, sökum mismunar á hæfileikum þeirra.
Það fljóti af sjálfu sér. Annar sér framför
í þessu, hinn í einhverju öðru eða engu. Til
þess að koma þessum framförum í verk þarf
að skatta hinn, honum að fornspurðum. Þeg-
ar faðir sér syni sínum fyrir því, sem syni
hans er ómissandi, setur hann sig í spor son-
ar síns. Þegar stjórnir aðhafast eitthvað,
sem þær álíta að nauðsynlegt sé fyrir þjóð-
félagið, setja þær sig ekki nógu vel í spor
norgaranna. Að segja borgurunum að
greiða skatt, sem kostar þá meira en það sem
>eir eru bættari með umbótinni, sem með
skattinum er gerð, hlýtur að vekja efasemd
um það, að sá skattur sé réttlátur. Og þar í
iggur það, að í öllum kaupum og sölum í
>jóðfélaginu þykjast borgaramir verst leikn-
ir af sköttunum, sem þeir borga. Þeim finst
þeir nokkurnveginn fá það, sem þeir vænta
fyrir peninga Sjiia, nema þegar um skatt-
greiðslur er að ræoa. Þá segjast þeir ekkert
fá fyrir þá, og fá ekki í mörgum tilfellum.
Að því er "skattamál snertir, er stakkurinn
því ekki ávait sniðinn eftir vexti. Og þeir
verða ekki velkomnir boðnir meðan svo er.
En að samræmið geti ekki verið meira en á
sér stað um þá milli borgara og stjórnar, neit-
ar þó enginn. Samlíf borgaranna þarf þó til
þess allmikið að breytast, verða mantíúð-
legra, betra og frjálsara.
VII. Hvar stöndum vér?
Þetta verður síðasta atriðið, sem athug-
að verður í þessum pistlum. En heldur en
að láta það óskrifað, hefðu þessir stjórn-
máiapistlar mátt vera óskrifaðir. Það var
vikið að því í upphafi þeirra, að stjórnir
væru, frá sjónarmiði heilbrigðra manna, eigi
annað en stofnanir í þjóðfélaginu, líkt og
skólar. Hefir ekki flest af því, sem sagt
hefir verið, einmitt lotið að því að sanna
þetta? Er það ekki eitt, sem mest á ríður í
stjórnmálum eins og í mentamálum; það, að
menta, upplýsa og hefja borgarana? Því
mentaðri sem ein þjóð er, þess auðve'dara er
að stjórna henni og því minni stjórn þarf
hún. Þetta sýnir sig greinilega hjá olium
þjóðum heimsins, ef menn vilja hafa fyrir að
taka eftir því. En hvað er mikið lagt upp
úr þessu, að því er stjórnir alment snertir?.
Hefir nokkur stjórn þorað svo mikið sem
minnast á það, að ieggja siðferðistilfinningu
manna til grundvallar fyrir lögum þjóðféiags-
ins? Nei — hversu mannúðlegar og kristn-
ar sem þær hafa verið, hafa þær trúað á, að
það væri betra ráð til að gera einn að góðum canadLskra kvenna saman
borgara og sanngjörnum, að hafa tugthús tii, Niagara Falis og stofnuSu jþær fé-
naiciin K\cnna
Varkahrlngur kvenna má nú
heita svo «iór, a5 hann fe'U í isér
iflíest eSa öll mái þjóSfélagsins;
þaS eru 'fá miál nú orSiS sem ekki
geta talist málafni kvenna. Einu
sinni var sú tíS, aS þessu var ann-
an yeg fariS. ÞaS er ékki ýkja-
langt síSan, aS verksviS konunn-
ar var ekki taliS annarsstaSar en
á heimilinu. IHeimiliS var hennar
'heimur. Þar átti Ihún aS vaka og
sofa, vinna og hvílast, gleSjast
og gráta. Á isvelli þjóSlífsins ut-
an heimilis mátti ástmærin ekki
reyna kraftana. ÞaS var húsfreyju
og eldabusku staSan sem henni
var ætluS. Þessi Iheimska er nú
ikveSin niSur. Konur taka nú iþátt
í þjóSimálunum eigi síSur en karl-
menn. Og IþaS eru ekki síSur hin j
stærri m’ál sem þær iláta sig skifta S5e.-~XJ
en hin smærri. j unarmálinu fylgjandi. ÞaS er því
íEitt af ihinum stærri málum, naumast aS éfa iþaS, aS konur
sem konur hafa beitt sér fyrir, er geta haft mikil áhrilf á ihiugi mann*
eflaust afvopnunarmáliS, sem nú og snúiS þeim til fylgis afvopn-
verSur einnig bráSum lagt fyrir unarmálinu.
ráSstéfnuna í Washington. ÞaS ÞaS er 'Vonin aS vér getum
er stærsta máiliS sem nú er á dag- sýnt þaS, er til sjálfs afvopnunar-
s/krá þjóSanna. En ékki láta könur
sér ifyrir brjósti brenna, aS taka
sinn þátt í ,því. I ágúst í sumar er
leiS kom hópur bandarískra og karlimennirnir sem kréfjast í nafni
canadiskra kvenna saman aS mannúSar og ails sem sanngjarnt
....Dodd’* nymapillur eru bezta
nýmtiiieWiÍ. Lækna og gigt,
bakverk, hjartabihm, þvagteppu,
og mtr veðundi, sem stafa frá
nýnmwn. — Dodd’s Kkkwy Pills
kosta 50c askjan eSa 6 öskjar fyr-
ir $2.50, og fást hjá ölkan lyfsöL
um eSa frá Tke Dodd’s Medicine
Oo. Ltd., Toronto Ont........
fundarins kemur, aS jþaS sé ekki
aSeins kvenþjóSin 'frá einu Iheim-
skauti til annars, heldur einnig
sem benda mætti honum á. I trúmálasögunni
þekkjum vér og sjáum þessum sömu mynd-
um bregða fyrir. Það er valdboðið gamla.
Afl kærleikans hefir aldrei verið reynt sem
undirstaða þjóðfélagslaganna. En þetta á
ekki fremur við stjórnir en einstaka menn.
Það eru fáir menn til, sem dettur í hug að
neita nokkrum punkti í lögum, vegna þess,
að hann sé ósamkvæmur hans eigin siðferðis-
tilfinningu. Menningin er ekki komin lengra
en þetta. Menn skoða siíkar hugsanir sem
loftkastala og þora ekki að nefna þær upp-
hátt. Mentamennirnir sjálfir, kirkjumennirn-
ir og það fólk annað í þjóðfélaginu, sem bú-
ast mæitti við og með sanni má segja um, að
sé öðrum æðra, myndi líta á það sem mestu
fjarstæðu, ef því væri haldið fram, að und-
irstaða þjóðfélagsins ætti að vera mentun og
siðferðistilfinníag borgaranna, ætti að vera
réttlæti og kærteikur, í stað valdboðs.
Unnendur og vinir lifa saman undir þessu
lögmáli — helgasta lögmáli mannanna. —
Geta ekki þúsundir manna eins lifað sarian
eftir því lögmáli?
Hveitiuppskera
Manitoba.
Hún er talin að vera 48,125,000 mælar
/ /
i ar.
Hveiti var sáð í 3,500,000 ekrur af landi
og verður uppskeran því 13J4 mælar af
ekrunni.
I fyrra nam hveitiuppskeran 37,542,000
mælum. En þá var ekki sáð nema í 2,705,-
622 ekrur. Munurinn á uppskeru þá og nú
j verður ekki mikitl á hverri ekru. En öll er
i uppskeran í ár samt 10,583,00 mælum meiri
en í fyrra.
Ástæðan fyrir þessu er talin sú, að bænd-
um hafi fjölgað talsvert í fylkinu. Annars
hefði tæplega verið sáð í svo miklu fleiri ekr-
ur í ár en í fyrra, sem raun er á. Árið 1920
voru 50,000 bændur í fylkinu. En þó fullyrt
sé að þeir séu fleiri nú, eru ekki tölur við
hendina til að sýna það.
Að því er gæði komsins snertir, var það af
því talið ágætt, er þreskt var fyrir ótíðar-
kaflann í haust. Það korn, er í drílum stóð
yfir þann vætutíma, er talið að hafi rýrnað
að gæðum.
Bygguppskera er einnig talin meiri f ár en
í fyrra. Af hverri ekru fékst nú 21 /i mæl-
ir; í fyrra 21 mælir.
Hafrar eru einnig meiri í ár en í fyrra. En
það varð þó dálítið minni uppskera af hverri
ekru nú en þá; nú fengust 27 mælar af ekr-
unni, en í fyrra 30Y^.
Yfirleitt má þetta ár því heita gott upp-
skeruár í þessu fylki.
lagsskap sem á aS vinna að ifram-
gangi afvopnoinar máilsins. 'Fé-
lagsakapurinn Ihlaut nafniS “Wo-
men’s Peace union of tihe West-
ern Hernisphere.” Og til þess aS
gefa nokkra hugmynd um stefnu
er, aS allar þjóSir -slíSri sverS síix
— afvopnilst aS fullu og öi'lu.."
Sýningin í New York.
hans, skai ihér taka upp orS ritara
192 f
New York, 29. okt.
'félagsskaparins, Mrs. E. TlhiO'mas; hugur var ekki
þau eru Iþes-si: ; tvískiftur í þessu tmáli.”
“Ef aS cilldrei er fariS fram á þrjú Islendingafélög hafa nú
aifgerSa a'fvopnun þjóSanna, þailí t,eSar sent okkur styrk itiil sýning-
ekki aS ihugsa til aS hún verSi ar>nnar.
nokkurn tfma veitt. Fé'lagsskapur Hjér fer á eftir kafii úr bréfi frá
vor er stofnaSur til þess, aS krefj- Si£urj°ni Bergvinssyni:
ast þes,s a.f ölHum þjóSum aS þær' _ “ViS erum tfámennir Mend-
afvopnist hiS bráSasta. Vér trú- in«arnir hérna, rúmar 20 fjöl-
um |því ekki, aS þaS sé undir skyldur, en hugur vor var óskift-
nokkrum kringumstæSum rétt aS ur 1 þessu mái'efni. Vér óskum því
sviíta menn 'lífi. Vér skuldbind-1 allra hcilla, og litum svo á aS hin-
um oss til aS vinna aS alheimsL ir söguiegu viSburSir sem þiS haf.
friSi og bjóSum hvaSa konu sem sýna verSi íslenáku þjóS-
er í Vesturheimi velko'mna í fé- inni til mesta heiSurs. Þar hafiS.
lagsskap vorn, irteS því skiiyrSi, t>lS aS sýna verk landkönnunar-
aS íhún vinni ekki hvernig sem á manns sem talinn er m'eS þeim
stendur aS neinu þvi er (lífcur aS frægns-tu. iFund Ameríku, mynd
stríSi eSa hrann-morSum. I Þorfinns karlsefnis. Alt þetta er
E'f koniur héfSu ekki beSiS um varan,legra en kletturinn í Ihafinu.
atkVæSísrétt, IhefSu þær aidrei Hann máist en sagan er eilff. Og
fengiS hann. Nú er tíminn til aS svo koma rafmagnsljósin Ihans
krefjast algers 'friSar j Hjartar ÞórSarSonar eins og
Ef aS tvær þjóSir, eins og send af æSra krafti tfl aS lýsa upp
Bandariíkin og Canada geta JifaS hin g°mJu fjarlægu spor. ÞjóS-
saman í ,friSi í heiila öld, því ^knisfélagsdeiLdin Island sem
skyldu ekki einnig önnur nábúa- stofnuð var hér í Morden-lbygS s.
Iön-d geta |þaS?
Vér erum þeirrar skoSunar, aS
1. vetur samþykti á sí'Sasta fundi
aS senda $50.00 í 'sýningaísjóS
þaS sé nú þegar ihægt aS afvopna yk'kar, framtakssömu landar okk-
tll fullnustu allar IþjóSir. i ar 1 Nev: Yioric. MeSlimir hennar.
ÞaS er ekki skoSun vor aS j— Vér allir hér þökkum sýningar
efnafræSisstofnainir ilandsins eig,i nöfndmni fyrir þetta stóra spor
aS vernda meS herskipum meS sem f*ún er aS stíga föSurlandinu
gapandi hvoffi og gínandi trjón-
um. Vér hölfum snertandi þetta
atriSi sent efnafræSidfélölgum
landsins elftirfylgjandi tillögu:
“ÞaS er sannf-æring vor, aS
/þaS sé verkeifni vísindanna, aS
koma í veg fyrir þaS, aS saga
mannkynsins sé eitthvaS annaS en
ekýrslur glæpaverka, ófratnsýni
og ógæfu. Vér væntum þess fylli- j — eitt hundraS dollara. — Ásarnt
lega alf ySur aS þér sjáiS um aS vingjarnilegum brélfum til okkar,
vísindin séu framvegis helguS sorn eg fyrir hönd nefndarinnar
tíl 'frama.
MeS h'lýrri bróSurkveS'ju.
Sigurjón Bergvinsson.
Frá Isllendingum í Seattl’e,
Washington, hefi eg meSfekiS
$75.00 — þjötíu og fiimm dtilara
og ifrá ÞjóSræknisfélagsdeil'dinni
“Fjallikonan” í Wynyard $100.00
Vanalegast mun það vera svo, að maður-
inn biðji fyrir sjálfum sér, en konan biðji fyr-
ir öðrum. Sören Kirkegaard.
Þeir eru maigir, sem ekki eru trúlofaðir, on
eiga unnustu samt; aftur eru nokkrir, sem
eru trúlofaðir, en eiga ekki unnustu.
Sören Kírkegaard.
þarlfara verki en gas og eitur til
búningi tíl imanndrápa. iHeimurinn
er þreyttur á stríSum. Hann er
éfnalega svo sáTt þjakaSur af
þeim, aS ibrýn þörf er á hjálp allra
sem hjál'paS igata.”
þákka kærlega. I bréfum, sem
viS höifuim meSte-kiS tfrá IsL, er
óskaS eftir aS viS sendurm ís-
lenzku 'blöSunum Ifréttir a'f sýn-
ingunni og llangar okkur til aS
verSa viS þeim tilmælum. ViS
Konur hafa nú fengiS atkvæS-j eru‘m aíta-f aS sanmfærast -um þaS
isrétt. Þær fara því aS l'áta »ig) Þetur og betur, aS löndum lokkar
skifta eitthvaS stjórnmálin. Og bæSi í Canada og Bandaríikjunum
ein af fyrstu spurningunum sem í er imjög ant um aS þátttaka okkar
huga þeirra vaknar, hlýtur aS
verSa sú, till hvers hervaM sé? Og
þær sjá þá df tiil vill aS spurnimg-
unni verSur eklki betur svaraS af
öSrum en Bismark gamla. H'ánn
sagSi, aS þaS gæti hvaSa
heimskingi sem væri stjórnaS
meS h-ervaldi.”
Konur í öSrum löndum sem
vér höfum skrifaS, eru áfvopn-
í þjóSimyndunarsýningu þessari
takist sem bezt.
Eg sendi íslenzku blöSunum
skýrslu yfir peninga þá, 'sem eg
tek á móti, og hvernig þeim verS-
ur variS.
ViS skiljum þaS öll, aS þaS
verndar og varSveitir þjóSerni
vort og tungu, þegar viS finnum
1