Heimskringla - 25.06.1924, Síða 5

WINNIPEG, MAN., 25. JÚNÍ, 1924.
HEIMSKRINGLA
6. BLAÐSIÐA
Gullfoss Cafe
(fyr Rooney’s Lunch)
629 Sargent Ave.
Hreinlæti og smekkvlsi ræðun* i
matartilbúninigii vorum. Lítið hér
irm og fáið yður að borða.
Höfuim einnig aitaf á boðstól-
um: kaffi og allskonar bakninga;
tóbak, vindla, svaladrykki og sæt-
Indi
ur af mönnum, sem bera bækur og
skjalatöskur, og fiar á eftir skarp-
leitur gamail maður í svartri
hempu, hvítur fyrir hærum.
Þessir átta í hvítu og svörtu
kápunum stíga upp á pall inst í
salnum og setjast í stól, hver við
sitt borð. Einn fær stól og borð í
miðju, en hinir skipa sér í hálf-
'hring til hvorrar hliðar honum.
Þeir svartklæddu Setjast nú nið-
ur. Lögmenn, skrifarar, ráðunaut-
ar og sérfræðingar í hinu og bessu,
flykkjast umihverfis iborð beinra.
Það er dáiítið >fát á þeim svart-
hvítklæddu, framkoma beirra og
látbragð er hvorttveggja fremur
vandræðalegt, en iþó auðséð að þeir
finna talsvert til sín. Sá siem í mið-
ið situr, grípur tréhamar og gerir
eig líklegan til að slá honum ofan
í horðið, sér sig þó um hönd, en
gleymir um leið, að lesa
hina algengu bæn, en segir, og reyn
ir að vera eins eðlilegur og biátt
áfram eins og honum er frekast
unt:
“Herrar mínir, þér megið setjast
niður.”
Þetta er kirkjurétturinn, sem
með málsókn fer á hendur Wiiliam
Montgomery Brown, biskupi mót-
mælend^-bisikupakirkj.i í| fBnnd^'-
rfkjunum. Cleveland er bær með
hér um hil miljón íbúa. Þar renna
sporvagnar um bæinn þveran og
endilangan, og rafljós stökkva að
minsta kosti nokkru á burtu af
myrkrinu innan húsveggjanna. Þar
sitja þessir gömlu menn í hvítum
og svörtuml klæðum, svo ósmekk-
getur sjálfum ekki dulist það,
hvaða hryjgðarmjynd þeir eru að
draga upp af sjálfum sér í augum
almennings.
Mikið hefir verið kostað kapps
um, að láta alian innanhúsbúnað
samsvara athöfninni. Að baka til
er tjaldað rauðbrúnni blæju og á
gólifi dómsalsins er samlitur dúkur.
Yfir höfði dómarans er marglitur
gluggi, og mynd á honum af guði,
mjög svo íburðarmikil, í feldu
j^ilsi alt of stóru. Kápa hangir á
skakk niður af öxlum hans, sem
-fest er með smaragð steini, á
stærð við undirskál. Guð hefir á
mynd þessari rautt hár og vanga-
skegg.
Til vinstri handar, andspænis
dómurunum, sem sitja í hálfhring
er vitnasætið á litium upphækkuð-
um palli, sem var hrönglað upp I
svo miklum flýti, að viðbúið er að
hann brotni niður í hvert skifti
sem biskupinn, sem hefir ístru all-
mikla, stígur upp á hann. Dómiar-
arnir eru því alt af með viðvar-
arndr um að stíga varlega upp á
pall þenna svo ekki verði slys af.
Loksims er paliur þesisi tekinn í
burt og vitnastóllinni íærður ofan
á gólfið og er ekki hærra settur en
stólar dómaranna. Yfirheyrsla
Browns biskups heidur nii áfram.
Dómsforsetinn rís á fætur til að
afsaka fyrir áheyrendunum, að lög-
mennirnir hafi orðið að bíða, vegna
þess að dómararnir væru í svo
miklu annríki. Þvínæst les hann
upp langan vélritaðan kafla, þar
sem hinum ákærða er synjað um,
að allir biskupar kirkjunnar ieggi
framl vitnisburð sinn um það,
hverju þeir trúi, og til að leiða í
ljós hvaða atriði það séu, sem hinn
ákærði er trúvillimgur fyrir. Það
atriði segir skýrsla þessi >að sé að
finna f hinni almennu bænabók.
Lögmenn 20. aldarinnar, kiæddir
gráum og brúnum nýtízku fötum,
halda ræður, færa fram ástæður,
karpa og deila frammi fyrir 13.
aldar rétti, og niðurstaðan er sann-
legum og óviðeigandi, sem frekast
má verða og eiga í málaferlum við
annan gamlan mann andspænis
þeim> við borðið, sökum villutrúr
ar. Þeir >eru sjálfir alt í eenn: á-
kærendur, dómarar, kviðdómendj-
ur.
Allir gera þeir sér far um að sýn_
ast ákaflega menfkilegir og hátíð-
legir á svipinn og leitast auðsjá-
anlega við, að bera á sér dómara-
snið, sem mest kemur fram í alls-
konar fettum og brettum á andlit-
um þeirra. Maður sér undir eins,
að enginn þeirra ber hið minsta
skyn á dómsmála eða réttarfar og
hafa ekki snefil af þekkingu á þvf
hvernig mál skuli sækja, samkvæmt
lagalegum og réttarfarslegum regl-
um og formúlumi. Sá af dómurun-
um, sem foi’setasætið skipar er svo
frámunalega ófróður um þær al-
gengustu reglur þeirrar aðferðar,
sem hver óbrotinn alþýðumaður
þekkir, sem hlustað hefir tvær
klukustundir á ]>að, í réttarsal,
hvemig mál eru vanalega sótt og
varin. Einum þeirra svipar í útliti
til .Tohn D. Rockefeller. Annar, sem
hörfar til baka fyrir augnaráði á-
horfendanna, er að búningi til að
því Heyti frábrugðinn hinum, að
hann hefir kvikað ]iað frá rétt-
trúnaðinum, að á svarta hlutann af
kiæðnaði hans slær purpura iit_
blæ. Má vera að það sé þesswgna,
að dálitill geigur er í honum, og
hann sé hálfsmeikur við, að höfð-
að verði mál á móti >sér fyrir að-
kenningu rórn.verskrar villutrúar.
Maður verðu þess skjótt var, að
leikurinn er ekki nógu mið-
aldalegur. Einn af dómur_
unum hefir t. d. yfimkegg. Vér vit-
»m það mieð fullri vissu, að engir
«f ofsækjendum Jóhönnu frá
Orlean.s höfðu yfirskegg. Einn
dómaranna flettir piisi sínu upp að
hnjám; og er öllum til aðíhiáturs
hteðan réttarhaldið stendur yfir.
Tveir af þeim krossleggja fæturna,
°g hreppa fyrirlitningu áhorfenda.
Oómarinn í fometasætinu er alt af
hteð gierauguni sín upp í sér og
®ýgur í djújium þönkum á sér
humalfingurinn. Sumir hinna æru-
v’erðu dómara eru að hvísiast á og
gera að gamni sínu, til að reyna
af5 rýma á burtu vandræðabragn-
l,ríl. »em er á framikomu þeirra all-
°g látbragði. Þeir lesa blöðini og
arlega skringileg. Þessir menn>, sem
kunna að stjórna bifreiðum, kasta
atkvæði við kosningar, standa hér
í kapellu í gotnesbum byggingar-
stíl, og halda træður'um það, í
mikium hita, hvort heiiagur andi
sé útgenginn af föðumum eða af
föður og syni, og um það hvort að
biskupinn sé sekur um trúarvillu,
vegna þess hann neiti að éta ofan
í sig, það sem hann hefir ritað um
auðvald og hindurvitnatrú. Alt er
þetta mjög alvarlegt og þess vert,
að það sé í minnum haft. Samt
sem áður geta fregnritararnir ekki
að >sér gert að drepa andlitunum af
og til á hlið við hatta sína og
hlægja upp í ermina sína, Áhorf-
endurnir eru ekki aiveg eins sið-
prúðir, þeir hlægja upp úr í hvert
skifti, sem eitthvaö kýmilegt kem*
ur fyrir. Biskupnum í forsetasætinu
verður svo við það, að hann næst-
um bítur í sundur gleraugu sín, og
segir:
“Rétturinn kreifst þess. að menn
hegði sér sómasamlega hér inni”.
Mikill hluti áhorfendanna eru
villutrúarmienn, sem allir að einj-
hverju Ieyti eru skoðanabræður
hins ákærða. Sósiaiistar, komm-
úniistar, uppreistarmenn, aðrir ó-
háðir öllum flokkum, gerbyltinga-
menn af ölium tegundum. Utan-
kirkjumenn, tilheyrandi allskonar
trúarbragðadeildum. Einnig má
sjá þar á stangii nokkra rétttrú-
aðar klerka, sem hingað eru komnir
til að sjá niðuriægingu trúviþings-
ins, óskandi þe«s inst í hjarta sínu,
að með einhverjum ráðum yrði
fengiö ieyfi hjá slökkviliðinu til að
brenna gamla manninn á báli við
hliðina á myndastyttu Tom. Jon-
sons, sem einnig var trúvillingur,
en var samt um eitt skeið, borgar-
stjóri í Cleveland.
“Svo þér ætlið að dæma liann
trúvilling” hrópar lögverjandi
hins ákærða. “Og tuttugasta öid-
in! Hvílík undur! Mér finst eg heyra
snarkið í logunum í Smithfield, um
hverfis oss!”
Dómararnir uppá pallinum iða í
Btóílunum. Þeir \"ita j'kká divort
þeir eiga að leyfa þessum ósvífna
lögfræðingi, sem varði Eugene
Deba og aðra frávillinga frá nú-
verandi ifjárhags- og mannféiagsr
skipulagi. fyrir dómstóium ríkisins,
að viðhafa slík orð í viðurvist há-
aðífis kirkjunnar Vissulega
myndi rómvereka kirkjan ekki
leyfa neinum, að svívirða þannig
tign sína, og það rétt fyrir augum
skrílsins.
En renni maður augunum sem
snöggvast hægra megin í réttarsal-
inn, til fregnritaranna, sem í óða
önn eru að búa um frásagnir
sínar og senda þær með gúmmijóðl-
andi hlaupadrengjum til aukablað.
anna, þá sannfærist maður fljót-
lega um, að dagar forfeðranna eru
liðnir hjá. Það voru engir fregn-
ritarar viðstaddir ofsóknir hinna
góðu og gömlu trúviilinga og ekki
heldur á alþýðutorgunum, þar eem
snarkandi bálkestir Voru hlaðnir
upp af vígðum, heilögum höndum.
Já, vinir mínir, biskup var eitt sinn
biskup!
Dómurinn, dómurinn!
Saksóknari kviðdómsins kemur
inn og les upp dóminn. Áhorfend-
urnir, trúviliingahópurinn, stendur
á fætur. Dómararnir setjast niður.
Dóminn les upp af vélrituðu skjali,
biskupinn í forsetasætinu.
“Sekur um villutrú”.
Hið örlagaþrungna augnablik
verður ekki að neinu. Það skekur
nienn ekki. Eitthvað gengur að.
Dómurinn er uppkveðinn. Enginn
skelfur, enginn grætur. Enginn
biður vægðar. Hinn ákærði bros-
ir góðlátlega. Vinir hans fiykkjast
utan um hann, taka f hönd han®
hlægja, tala saman blátt áfram, án
nokkurs hita eða ákafa. Ákærand.
inn, sem hvorki er mjög lærður, eða
sérstaklega mikill atkvæða-maður
í mannheimi, er orðinn hetja.
Rétturinn er samt sem áður hálf
súr á svipinn, að loknu þessu
mikla starfj. Enginn skeytir því
ihið minsta. Meðlimir >han.s, sem
svo skamma stund voru hafnir upp
á þetta leiksvið, hypja sig út úr
kirkjunni og reyna að láta ^em
minst á sér bera, ganga þétt saman
og eru hálfutan við sig að tala um
hvenær næstu eimlestir muni ifara.
Dað virðist sem hugsanir áhorf-
endanna eigi síður en lesenda blað-
anna, séu hvað málsókn þessari við-
víkur á ringulreið. Sumir fullyrða,
að Brovn biskup hafi verið fyrir
rétti. Aðrir halda því fram, að það
sé fölsk stæling, gömul stofnun
j á fallandi fæti, sem málsóknin hafi
snúist um, og það er vaifalaust
sannleikur.
Sigtr. Ágústsson,
þýddi úr The Nation.
------------x------------
Nokkuð sem er alveg
nýtt og þess vert að
athuga.
Mikið er hér rætt í blöðium og
; tímaritum um hve herfilega land-
i búnaðurinn sé kominn hér í Norður,
I Ameríku. Einkum er mikið af því
! látið hvað hveitirækt hafi farið
með öllu forgörðum og að allir
þeir séu illa haldnir, sem hana
hafi stundað undanfarið, og að
j þeim óförum liggi margar ástæður.
j Af búfróðum mönnum er ]>að stað-
! hæft að eini vegur út úr þeim
I vandræðum sé sá, að bændur taki
upp blandaðan búskap — - mixed
Farming. En i þvf sambandi þurfi ^
I rækilega að taka til ytfirvegunar j
j ýms atriði, sem hingað til allur j
fjöldinn af bændum hafi strandað
á. —- að þeir hafi haft of mikið land
undir og þekking á landbúnaðinum,
verið of takmörkuð. Skilyrðið «é
að bændum geti lærst að fara svo
með það sem þeir hafa undir hönd
| um, að þeir uppskeri allan þann
arð, sem mögulegt er, úr því að
fá. Þetta sýnist vera rétt athugað.
j t því sambandi er oft vitnað í
Dani, sem fengið hafa þá viðrur-
kenning, að búskaparlag þeirra
standi fremst allra þjóða í heimi.
— Danski smá-bóndinn býr á tæp_
um 50 ekrum lands kaupir áburð
á land sitt árlega úr annari heims-
álfu, mjöl ogiolfufóður fyrir kýr sín'
ar eða svfn. Lfir þarna með fjöl-
| skyldu sína sældarlífi og hefir í
kringum sig öll nútíðar þægindi
j — nema, ef til vill, bfl. öllu er svo
vel fyrirkomið í sambandi við bú-
skap hans, að hann kemst af með
að vinna 7—8 klukkustundir á dag.
En það er á annan veg hér í
landi, eins og öllum er kunugt. En
! svo >er þetta ungt land, þar sem
allar þjóðir hafa tekið eér bólfestu
en ekki flutt með >sér að heiman
þekking í þeim efnum, scm hér
koma að haldi.
1 Bandaríkjunum voru fyrir
nokkrum árum sfðan stofnaðar ný-
lendur mieð líku búskaparsniði og
í Danmörk. Hefi eg sanna frásögn
af einni slíkri nýlendu í Suður-
Minnesota. Auðmaður eða auð-
menn létu breyta feikilega miklum
mýrarflákum (swampland) í blóm-
lega bygð. Landið skorið fram og
hreinsað og mælt út' í 80 ekru bú-
jörð. Á hverri ibújörð bygt snot-
urt íbúðarhús, hlaða tða fjós.
Bóndinn fekk í hendur nokkrar kýr
hross og vélar, sem hann þurfti til
að vinna á landinu með. Smjörgerð-
arverkstæði bygt í hverri sveit, eða
með öðrum orðum: hann var sett-
ur svo á laggirnar, að honum var
borgið, en> undir atorku hans kom-
ið hvað honum yrði, úr því. Á
móti lét bóndinn nokkra peninga-
upphæð, en afganginum jaifnað
niður á 2o ár með lágri rentu.
Þessi nýlenda og aðrar með sama
fyrirkomulagi hafa reynst land.
takendum gullnáma, og einu
landbúnaðiairhénið í Bandaríkjjun-
um sem gefið hafa góðan arð a.f
búskap í aðra hönd, nú þegar ann-
ar búskapur hefir farið fallandi
fæti, eins og hveitiræktin o. fl.
Það var ekki ætlun mfn með
þessum Ifnum að skrifa um land-
búnað, til þess hefi eg engin skil-
yrði — þó gjarnan vildi eg leggja
gott til þeirra mála ef eg gæti, því
mér er það ljóst eins og öllum
'þorra fólks, að landbúnaðurinn
þarf að breytast — taka aðra
stefnu, svo honum verði borgið og
Mfskjör landbóndans orðið farsæl
á alla vegu, undir því >er velmegun
og viðreisn þjóðarinnar komin.
Erindið sem eg á með þessum
línum er það, að eg vil leiða at-
hygli fslendinga aö þvf, að hér í
Manitoba, 47 roílur suðaustur frá
Winnipeg, er í undirbúningi ný-
lenda með sama fyrirkomulagi eða
Mku og eg hefi hér að ofan sagt
frá. Auðmaður einn f Bandaríkj-
unum á þar fjögur Township a.f
landi, sem keypt var fyrir 14 árum'.
Búið er að skera þaff fram og á nú
að starfrækja það hornanna á milli,
leggja vegi og brýr, ryðja skóga og
hreinsa landið og brjóta 20 á hverj-
um kvarti (160 ekrum) byggja þar
4 herbergja íbúðarhús (Bungalow)
á cement grunni, hlöðu (hip roof
barn) 30x50 fet með básum og öllu
útbviið fyrir 18 kýr, 4 hross og
tvo smærri bása (box stalls), með
stóru heylofti, í öðrum endanum er
brunnur og við hinn endann cement
Silo (reinforced) sem tekur 65 tonn
af skepnufóðri. Grunnur og gólf
úr cementsteýpu. 160 ekrur af
landi með íbúðanhúsi, hlöðu og 20
ekrum brotnum, fær landtakand-
inn, með því að borga nokkuð nið-
ur og afganginum jafnan niðtir á
20 ár með 6% rentu. Fyrstu þrjú
árin þarf hann engan skatt að
borga af landinu, og ekkert af höf-
uðstólnum.
Auk þess fær hver landtakandi —
ef hann svo vill — 10 Holstein
mjólkurkýr af beztu tegund og
það annað af skepnum, sem hann
vill 'eigrtaist og vélar sem ltann>
þarf með, fyrir lægsta fnnatrkaðjp-
verð. Eyrir það borgar hann með j
helmingnum af tekjum þeim, sem j
hann fær fyrir mjólkina eða rjóm-
ann yfir mán-uðinn, þangað til það i
er aö fullu greitt.
Landsvæði þetta er ekki fyrir
hveitirækt, en gott fyrir riig, maís,
barley og hafra, og auðvitað fyrir
garðávexti alla, berjarækt og syk-
urrófur o. s. frv., Og ágætt fyrir
kúabú, svínarækt, fugla og bý-
flugnarækt. Nóg er þar af ágætu
neyzluvatni og kjarngott gras vex
þar vilt á sléttunum og skógar-
rjóðrum. Skógur er aðallega smár
poplar og birki á stöku stað. Eins
bg víðast á sér stað, þar sem um
stór landsvæði er að ræða, er auð-
vitað innanum létt land (sendið),
on ekkert gr ]>ar land, seia að engu
er nýtt, og hvergi grjót. Eg hef
fiarið allmikið um þetta la(nd-
svæði, en verð að játa, að mig
skortir þekking í þeim efnum sem
>að jarðrækt eða búskap lúta. En
með þeim skilyrðum eem þafma
eru fyrir hendi, leizt mér ágæt-
lega á framtíð þar — mér fanst
þar mundi “smjör drjúpa af hverju
strái” innan skams, eins og okkar
gamli og góði Þórólfur sagði forð-
um um œttband vort. Alstaðar
blasti við þar við hin alkunna fram-
takssemi og dugnaður Bandaríkja-
mannsins, með auðinn, eða þann
almáttuga dollar ag baki sér.
Smjörgerðarverkstæði verður
bygt undireins þar sem 200 mjólkur-
kýr eða fleiri eru til staðar. Ná-
kvæmt eftirlit er haft með því að
bændur fái hæsta verð fyrir all-
ar afurðir sem þeir iframleiða. Bú
fræðingur verður þar til að leið-
beina bændum að öllu sem lýtur
að búskapnum, þeim að kostnað-
arlausu. Þar verður nóg vinna
fyrir alla, sem geta gefið sig frá
heimilisstörfum við húsabyggingar
o. fl. Og séu einhverjir sem vilja
byggja byggingar á löndum sínum
sjálfir, þá er það velkomið, og geta
þeir fengið alt byggingaefni þar á
staðnum.
Eg hefi tekið að mér að leið-
beina íslendingum og Dönum sem
vilja nema land og setjast þar að,
og er því að leita til mín eftir
frekatri upplýsingum. Það vterðá
engar blaðaauglýsingar gefnar út,
þvf hér er um landnám að ræða,
sem færri fá en vilja, Eg sé um
flutning á þeim sem vildu ferða«t
þangað út og sjá sig um þar, er
það öllum að kostnaðarlausu frá
Mb’nnipeg og til baka að kveldi,
nema að öðruvfsi sé umsamið, eða
menn vilji dvelja þar Iengur en
einn dag.
Winnipeg, á Jónsmessu 1924.
Ólafur S. Thorgeirsson.
P.-AEf svo skyldi fara að hugur
tsHendinga hneigðist að þesisu
landnámi. svo um munaði, get eg
fengið eins margar sections og þörf
væri til, settar til síðu fyrir þá
eina. ef þeim, sem þangað flyttu
sýndist að halda hópinn.
------------0-----------—
Annar Agúst.
Annar ágúst nálgast óðum. Um-,
boðsmenn Ejallkonunnar eru út um !
landsbygðir að leita sér fulltingis.
Allir bíða með óþreyju eftir úrslit-
unum. Aldrei hafa verið eins góð-
ar horfur fýrir þfóðhátfð tslend
inga vestra.
En hvað skal segja um íþróttir?
]fslendingadagsnefndin biður að
geta þess, að það verður séretak-
lega vel gengið að verki frá þeirra
hálfu. Fj'rir utan, Hansons bikar
inn, Oddsons skjöldinn, Hannessons
glímubeltið og fjölda verðlauna-
peninga, hefur nefndin í hyggju að
bjóða auka verðlaun (lítinn bikar)
fyrir fegurðarglímu og boðhhlaup
(relay race).
Nefndin getur ek.ki mikið meira
Hitt verða íþróttamennirnir að
gera sjálfir.
“Það er erfitt”, segja sumir.
Yitaskuld er það erfitt — eng-
inn vinnur neitt fyrirhafnarlaust.
Fjórir piltar frá TVinnipeg fóru á
Olympisku leikina í París og sá
fimti varð mjög nálægt því.
Cyril Coaffee hefir verið við æf-
ingar í átta ár.
Laurie Armstrong. 32 ára gamall
en tók aftur upp íþróttir í fyrra,
og náði sér algerlega aftur. Hann
fór út oft kl. 5 á mprgnanna.
Jaek Harris, ungur piltur, en
hefur þó æ.ft sig á hverju ári.
Dave McGill. Fyrir 3 árum hafði
Dave ekki krafta til að hlaupa,
en ári síðar kom hann fram og
gerði alla hiasa. Nú er hann lik-
legur til að vekja eftirtekt í París.
Það er einn mánuður eftir til
íslendingadagsins. 24 ágúst verða
Manitoba Championships haldin í
Winnipeg. íslenzkir piltar geta vel
unnið sér frægð og frama, ef þeir
leggja stund á það. Þeir eru marg-
ir hraustir og sterkir út í íslenzk-
um bygðum, sem vita ekki hvað
vel þeir geta gert. Komið 2.
ágúst og reynið ykkur.
iWinnipeg piltar! Finnið að máli
E. J. Thorláksson Sargent Park.
Æfingar fara þar ,fram, og eftir
þetta verða þær reglulega 4 sinn-
um á viku.
-----------0------------
Dánarfregn
(Framh. frá bls. 1.)
in við gröf og dauða á eilífðar-
landinu, muni þeir fá að njóta
hennar og þeirra mæðgna, þar sem
hvorki er aðgreining né aðgrein-
ingarskuggi.
Það má með sanni segja að hin
framliðna umga stúlka hafði marga
góða kosti til að bera, þó manni
sýnist ekki að telja þá alla hér upp.
Hinum góðu skapsmunum, ljúfu
og léttu lund má ekki ganga fram
hjá, enda þess vert að á lofti sé-
’haldið. Ensk kona í Moose Jaw*
skrifaði föður hennar daginn sem
hiin fór á sjúkrahúsið: ‘Hún var
að vanda glöð og kát og skemti-
leg, og ætlaði ekki að trúa því að
hún væri að ganga undir upp-
skurð. hún var svo létt á fæti og
létt í lund. Það fylgdi henni verm-
|andi og skínandi sólskin. \ Þeslsi
fyrirtaks vel gefna stúlka er nú dá-
in. Þeir sem þektu hana hér í bæn-
um, er hnuggnir út af þessu svip-
lega fráfalli, og hefir vakig eftir-
tekt fólks hér í borginni.”
Lýsing þessarar konu er rétt eins
og Helga heitin var. Upplýst f
ikriistilegum fræðum valr hún og
fermþ f Glenboro af séra F. Hall-
grímssyni. Ein vetur gekk hún á
Jóns Bjarnasonar skóla, og síðar
annan vetur á verzlunarskóla í
Winnipeg. En árið sem leið upp
að seinasta nóvember var hún
heima í föðurgarði.
Hellgu heitinar er sárt saknað af
vinum o.g vandamönnum, en þeir
gleðjast yfir þvf að hún er búin
með lífsins þrautir, og er því laus
við tálsnörur íheimsinls, laats við
öfugstreymið og vonbrigðin, sem
þreyta og beygja alla þá sem langt
fara eftir Iffsins brautinni.
Blessuð sé minning hennar.
M. T.
f . . ____________ . "!!___________________________________•
Skattgreiðendur
í Winnipeg.
Greiðið atkvœði á MÓTI River Park-
sýningar aukalögunum
27. jflnt nf |m>ssiiiii Astn'Snm:
1. Vér eigrum þegar 2 sýningarsvæfci, og Kildonan svæ?ii?5 í
Norður-Winnipeg nægir oss um ótalinn árafjölda.
2. Kildonan svæ?5iÓ kostaói skattgreit5endur 554,000 dali og
• var keypt sérstaklega til sýningarafnota. Engin borg stenzt 3
sýningarsvæ"5i.
3. Er ekki kominn tími til þess fyrir öll stjórnarvöld, at5 lifa
ekki um efni fram, og hegöa sér í því, sem einstaklingurinn. Þ»ú
heflr ekki efni á at5 halda einn bíl, hvaó þá heldur þrlá. Eins hefir
W’innipegborg ekki efni á því at5 gína yfir einu sýningarsvæbinu
enn, þar sem hún nú á tvö þegar; og þess ber vel aö gæta, at5
hvorugt borgar sig.
4. LátiÖ ekki gabbast af yfirvarpslofort5inu um atvinnu. Nokkr-
ir ykkar fá kannske atvinnu, en varit5 ykkur á endalokunum:
sennilega hækkandi sköttum næsta ár, og, metS hækkut5um skött-
um fylgir ávalt minkandi atvinna.
Winnipeg Taxpayers’ Association
356 MAIN STREET PHONE A 9290
T. POX-DBCENT, Secretary.