Heimskringla - 08.07.1925, Side 1

r
VERÐLAIIN GEPIN FVHIR
COUPONS OG UMBfiÐIR
ROYAt,
CROWN
— SenditS eftir verSlista til —
ROYAL CROWN SOAP LTD.^
654 Main Street Winnipeg.
/
YERnLAUK GEFIY FYRift
COIPOXS 0« UIBtUlH
ROYAU.
CROWN
— SenditS eftir vertilista til —
ROYAL CROWtt SOAP LTD.
^54 Main Street Winnipeg.
XXXIX. ÁRX3ANGUR.
WINNIPBG, MANITOBA, MIÐVIKUDAGINN 8. JÚLl, 1925.
NÚMER 41
Canada og Vestur-Indíur hafa ný-
lega gert kaupsanining nieð sér, meS
gagnkvæmum hlunnindum. VerSur
.ha'.dið uppi siglingum í hverri viku
frá Halifax, St. John og Montreal,
alian ársins hringinn. Hingað er að-
alifga fluttur sykur og bananar frá
Vestur-Indíum.
C. N. R. lest, sem hafði meðferðis
300 stórsekki af silki, fór á 37
lclukkustund frá Vancouver hingað
til Winnipeg. Er það hraðasta vöru-
lestarferð, sem farin hefir verið þessa
Jeið ennþá. Silkið átti að fara til
New York, og svo mikið liggur þess-
nri vörutegund á markaðinn, að kaup
menn fá sérstakar1 hraðskreiðar auka-
lestir til þess að flytja hana.
Hinn mikli stíflugarður sem Win-
nipeg Hydro á við Poin^du Bois í
Wmnipegfljótinu, sprakk í vetur af
•óvanalegum ísalögum. Viðgerð hef-
ír ekki tekist í vor vegna rigninga, og
vdagana nú næst á undan hafa vatna-
vextir orðið svo miklir, að við stór-
hættu hefir legið. Á föstudaginn
vai, var talið víst, að ef vatnið hækk-
aði um 2 þumlunga i ánni, mvndi
það taka stíflugarðinn algerjega með
sér. Skipaði því Mr. Glassco, þeim
35 mönnum, er unnu að viðgerðum á
stíflugarðinum, að hætta unz útséð
væri um forlög garðsins. Allar flóð-
gættir á stíflugarðinum standa gal-
opnar, og aflstöðin hér í Winnipeg
vinnur af öllum mætti nótt og dag,
svo að t. d. aldrei er slökt á stræta-
Ijósum í borginni sem stendur.
•hvað um muni vera. Hún svarar eitt-
hvað á þessa leið: “Ja, eg veit það
nú ekki almennilega, en eg held að
þeir séu eitthvað að dekra við þenna
Colonel Haig frá Bandaríkjunum.”
Þegar lögmaðurinn næst rakst á lyft-
isstjórann (elevator-manninn), sagði
hann honum söguna. “Já, hún er
mest: asni, kerlingin, að halda að
hann sé Bandaríkjamaður. Ekki nema
það þó, að vita ekki að hann er gam-
al) Englendingur!”
Áreiðanlegar fregnir herma, að tap
þaö, er búist var við á fjárlögunum
fyrir 8 mánuðina, sem enduðu 30.
apríl, og áætlað var að nema myndi
rúmum $167,000, hefir snúist upp í
$100.000 ágóða. Útgjöldin voru á-
ætluð $7,283.179.11, en tekjurnar $7.-
115.350.50. Ekkert hefir verið gert
opinskátt um, hvað valdi þessum á-
nægjulega mismun, hvort heldur ýms-
ar tekjulindir hafi gefið nteira af
sér en búist var við, eða hvort það er
að þakka ráðdeild tsjórnarinnar.
Silfnrbrúðkaup
Dr. og Mrs. M. B. Halldórsson.
Mánudaginn var, 6. þ. m., áttu
þau hjónin Magnús læknir Halldórs-
sou og kona hans Ólöf Magnúsdóttir
(Bkaptason) 25 ára brúðkaupsafmæli.
Mintust vinir þeirra þess með fjöl-
ntennri heimsókn til þeirra þetta
kvöld.
George R. Gray, vara-formaður
Spanish River Pulp and Paper fé-
lagsins, lýsti yfir því á laugardaginn
var, að félagið hefði nú ákveðið að
"byggja 200 tonna pappírsmylnu fyrir
4,500,000 dali, að Fort Alexander, ör-
skamt frá Victoria Beach, og urn 60
m’.lur frá Winnipeg. Hann lýsti því
yfir, að táfarlaust yrði byrjað á
vinnunni, þá er verkfræðingar félags
íns hefðu lokið undirbúningi sinum.
C. N. R. hefir lofað félaginu að
leggja braut frá Victoria Beach til
Eort Alexander, og létta þannig und-
ír með fyrirtækinu.
Mr. Gray kvaðst vilja leggja á-
herzlu á það, að þeirn $4,500.000, sent
bygging mylnunnar kostaði, myndi
öllum verða eytt innan Manitoba-
fylkis. Þar að auki myndi mylnan
veita 500 manns fasta atvinnu, þá er
Fólk var komið að úr ýmsum átt-
urn, frá Dakota, Nýja íslandi, Selkirk
og víðar.
Stýrði séra Rögnv. Pétursson sam-
kvæminu og gat þess með örfáum
'orðum, í hvaða tilgangi fólk væri
þangað komið. Hafði séra Ragnar
E. Kvaran orð fyrir gestum og
heimamönnum, og ávarpaði silfur-
brúðhjónin á þessa leið:
“Eg tel mér það sæmd að fá að
vera fyrsti maðurinn, sem flytur yð-
ur, dr. og Mrs. Halldórsson, árnað-
aióskir vorar í kvöld á þessum minn-
ingardegi yðar. En vona að það
verði fyrirgefið, þó að eg geti ekki
stilt mig um að hefja þau með fáein-
um- persónulegutn þakkarorðum frá
minni eigin hálfu. Frá þeirri stundu
ei eg sté fæti út úr járnbrautarlest-
inni hér í Winnipeg, fyrir hálfu
húr væri fullger, og 7 manuði a arinu
þyrfti hún 1200 manns með til timb-
urfleytu. Innan þriggja ára kvað
h?nn myndi verða komið laglegt og
heilnæmt þorp að Fort Alexander
tneð 2500 rnanns, sern hefðu framfæri
sitt af mylnumii.
Douglas Haig, jarl og marskálkur,
yfirhershöfðingi alls Bretahers í
Frakklandi mestan hluta ófriðarina
mikla, kom hingað til Winnipeg á
mánudagskvöldið var, og var tekið á
móti honum með mikilli viðhöfn. /—
Portage og Main stræti voru upp-
ljómuð og var marskálkurinn leiddur
í skrúðgöngu til þinghússins, en þar
gafst uppgjafahermönnum tækifæri
til þess að ganga fyrir hann og
E' tðja hann, og þar var honum opin-
berlega fagnað af borgarstjóra. Leið
Haig marskálks liggur um Canada
þvert, og mun tilgangurinn vera sá,
að treysta þann félagsskap, er á sér
stað meðal uppgjafahermanna.
Annars heyrðum vér kátlega sögu,
út af komu jarlsins.
Lögmaður hér í bæ, er sökum anna
haíði i svipinn gleymt hvað til stóð,
sá að mikið var um að vera á Port-
age, er hann gekk heim til sín. Er
heim kom, mætti hann konunni, er
gtrir hreint í húsinu, og spyr hana,
fjórða ári síðan, hefir dr. Halldórs-
son verið sá maðurinn, sent eg hefi
ef til vill haft mest afskifti af hér i
lr.ndi. Hér á heimili hans dvaldi eg
fyrstu dagana, og sá vinarhugur, sem
eg þá þegar varð var við. hefir æ síð-
an andað frá heimili þessu í minn
garð. Eg finn, að það á ekki við,
að eg dvelji mikið við þau efni, sem
rrér korna einum persónulega við, við
slikt tækifæri sem þetta, því að það
er grunur minn, að meirihluti þeirra,
er hér eru staddir* hafi líkar sagnir
að flvtja af þeim persónulega. Þessi
msnnfjöldi, sem hér er saman kom-
inn, getur ekki haft tækifæri til að
láta í ljós a!t, sem honum er innan
brjósts, í þeim efnum. Vér verðum
að láta oss nægja að minnast þess,
sent vér höfum ‘sameiginlega fengið
að njóta af ykkar ágætu starfssemi
mörg undanfarin ár.
Eg held að það sannist hér, sem
svo viða, að þar sem fjársjóðir manna
eru, þar er og hjarta þeirra. Dr.
Halldórsson hefir ekki verið auðug-
ur maður að löndum og lausum aur-
um. En hatjn hefir átt aðra fjársjóði
— áhugamál, sem átt hafa huga hans
óskiftan og fölskvalausan, eins og
maðurinn allur er.
Hann hefir i fyrsta lagi unnað í-
þiótt sinni, læknislistinni. Eg skal
Líkkveðja móður minnar.
ÞÓRU ÞORVARÐARDÓTTUR AUSTMANN.
Dáin 25. júní, 1925.
Ó, hjarta, sem er hætt að slá,
ó, holdið elskulega,
nú kveð eg þig sem kaldan ná,
með kvíða, sorg og trega.
Það gengur alveg gegnum mig,
þá gröfina ber að sýnum.
Þar húmið eilíft hylur þig
frá holdaugunum nu'num. t
Ó, elsku hrör, sem hverfa fer,
þig heimti dauðans kraftur.
Það er svo sárt að sjá af þér
og sjá þig aldrei aftur. >
Eg harma’ ei sálar svefninn þinn,
þótt samvist þráði lengur. —
En hver má saka söknuðinn,
þá syrgir móður drengur.
Ó, lífsins herra, leyf mér fá
ljósbirtuna þína,
svo mér auðnist senn að sjá
sælu móður xm'na.
Kristján J. Austmann.
fúslega kannast við, að eg tala þar
sem blindur unt lit, en eg fæ ekki
hugsað mér, að sú vinátta, sem hann
hcfir aflað sér í gegnum þau störf,
sé sprottin af öðru en því, að menn
hafa fundið, að hann bjó yfir meiri
næmleika á þeim sviðum, heldur en
algengt er. Vér, sem átt höfum tal
við hann um áhugamál hans á þess-
urn' sviðum, höfum lengi vitað, að
hann hefir í mörgu vikið út af því,
scm var hinn troðni vegur stéttar-
bræðra hans. En vér vitum, að ekki
hefir getað hjá þvi farið, að honum
þætti nokkurs um vert að sjá þær
hugsanir, þær meginreglur, þau prin-
cip, sem hann svo lengi hafði alið
með sér og notað, verða viðurkend af
sumum merkustu stofnunum Iæknis-
visindanna á þessu meginlandi. Vér
göngum þess ekki dulin, að hann fær
elki þann heiðttr, sem honum ber í
þessu sambandi, en hann hefir þá
fttllnægju, sem viðurkenningunni er
meiri, sem er meðvitundin um að
hafa verið á réttri leið og hafa haft
réti fyrir sér.
Svo er að sjá, setn það hafi verið
fcrlög eða upplag dr. Halldórsson. að
hinda á fleiri sviðum bagga sína öðr-
ttni hnútum en samferðamenn hans.
Fyrir það eru að minsta kosti sttm
okkar honum ekki minna þakklát.
H'tnn hefir um langt skeið verið einn
ágætasti starfsmaður og lengi forseti
þess félagsskapar, sem í andlegum
ntálum hefir reynt að þræða aðra
götu en hefðarinnar. Eg hygg að
það sé ómæld sú skuld, sem vestur-
íslenzk menning stendur í við hér-
aðið, North Dakota, sem sendi dr.
Halldórsson frá sér og ýmsa agæta
jafnaldra hans, með þeirra hressandi
fvrirlitningu fyrir úreltu almennings-
áliti, og þeirra æfingu í að hugsa fyr-
ir sjálfa sig. Félagsskapur dr. Hall-
dórsson er honttm þakklátur, skoð-
anabræður hnas víðsvegar eru honum
þakklátir, og þeir, sem ekki eru skoð-
anabræður hans, en til þekkja, hljóta
að viðurkenna, að starf hans í þeim
efnum sé nátengt drengskap manns-
ins og sannleiksást. Hitt verðttr dr.
Plalldórsson að sætta sig við — sem
eg veit að honum er ljúft — að
skifta þar heiðrinum með öðrttm.
Hann hefir átt að fylginaut á lífs-
le'ðinni konu, sem er dóttir þess
manjisins, sem með breiðustu baki og
mestri karlmannslund hefir spyrnt
herðum í óvinsældir, skilningsleysi og
fáfræði. Arfsins frá._séra Magnúsi
Skaptasyni hefir verið vel gætt á
heimili þessu.
Og þar drep eg einmitt á þriðja
atriðið, sem eg hygg að mest hafi sett
mark siK á vorn ágæta vin, doktorinn.
Það er ást hans á heimili hans og
förunaut. En inn á þau svið dirfist
eg ekki að stíga fótum minum, jafn-
ve! þótt eg drægi af mér skóna. En
það er í minningu þeirra hugsana,
sem hér hafa verið hugsaðar, þeirra
vona, sem hér hafa fæðst, þeirra
drauma, sem hér hafa ræzt, sem eg
b:ð yður að syngja hinn gamla sálm:
“Hve gott og fagurt og indælt er”.
Að loknu þessu ávarpi séra Ragn-
ats, sttngu samsætisgestir sálminn
nr. 589: “Hve gott og fagurt og in-
dælt er” o. s. frv. Að því búnu á-
vr.tpaði hinn aldni faðir silfurbrúð-
arinnar, séra Magnús J. Skaptason,
þau, og mintist hinna liðnu ára Og
h-’ns góða og gæfuríka starfs læknis-
ir.s. Söng þá herra Sigfús Halldórs
frá Höfnum nokkra íslenzka þjóð-
söt-.gva. Næstur flutti Capt. Joseph
B. Skaptason þeim nokkur árnaðar-
orð, og afhenti þeim minningargjöf
frá gestunum, silfur-borðbúnað með
á gröfnu fangamarki þeirra hjóna.
Ræður fluttu þá Ólafur læknir
Björnsson, Gísli prentsmiðjustjóri
Jónsson og Magnús prentari Péturs-
son. Milli ræðanna voru sungnir ís-
lenzkir söngvar, en ungfrú Margrét
Dalman lék lögin á pianó. Þakkaði
dr. Hjalldóysson gestunum komuna,
vináttu þeirra og gjöfina.
Voru þá bornar fram veitingar
Skemtu menn sér svo það sem eftir
var kvöldsins með því að tala sam-
an og rifja upp minningar fyrri ára.
En þessir tóku þátt í samsætinu:
Frá Dakota: Mr. og Mrs. Björn
H. Hjálmarsson, Akra; Mr. og Mrs.
Jón H. Norman, Hensel; Mrs. Fríða
Helgason, Garðar. Auk þess sendu
kveðju þaðan að sunnan: Mrs. Sig-
rtður Galbraith, Cavalier; Jónas Hall,
Garðar; Magnús M. Haldórsson,
Granville.
Frá Nýja tslandi: Séra Eyjólf.tr
T. Melan, Gimli; Mrs. Margrét Stev-
ens, Gintli: Séra Magnús J. Skapta-
soti, Hnausa; Kristrún Sigurgeirs-
dóttir, Hnausa; B. B. Olson. Gimli.
En kveðju sendu frá íslendingafljóti
Mt. og Mrs. Sveinn kattpm. Thoc-
valdsson: frá Hnausa: Mr. og Mrs.
Sig. J. Vidal og Rögnv'. Vídal.
(ossðcoseseðeoeoesQoooðsoosðseQeeoð
MARGRJET SIGURBJÖRG HÚNFORD.
Pædd 4. sept. 1869; dáin 15. marz 1924
Hvað léttir fremur lífsins braut,
með ljós og yl í sæld og þraut,
en góð og göfug kona?
Sem elur vorsins æskublóm
við ástarinnar helgidóm,
með eldinn æðstu vona.
Því verður húm, og harmur sár,
og hjartans gleði snýst í tár,
þá svanni liggur liðinn,
sem rétti hlýja móður mund
og mýkti hverja reynslustund
með kærleiks-faðm og friðinn.
Þú kostaríka kæra víf,
sem krýndir geislum alt mitt líf
með ást á liðnum árum.
í þungri sorg við þína gröf
eg þakka dr<?ttins beztu gjöf
með heitum hjartans tárum.
Um langan genginn lífsins stig
þú lýstir alt í kringum þig,
frá hreinu blíðu hjarta;
þín endurminning helg og heið
á haustsins köldu æfileið
er sigursólin bjarta.
Af klökku hjarta þökk sé þér,
að þú varst lífsins sigur mér
á dagsins skyldu skeiði.
Nú húmar yfir bæ og bygð,
en brúðar minnar ást og dygð
er ljósið ofar leiði.
í nafni eiginmanns hinnar látnu.
M. Markússon.
j6ðsceosoooosQ666CB09soeooð560Soeeeoð9seegceoeosooeK
Frá Selkirk: Capt. og Mrs. J. B.
Skaptason.
Frá Lundar: I Á1 f ta vatnsby gö
serdu Rev. og Mrs. Albert E. Krist-
jánsson kveSju, er sökum heimilis-
ástæSa gátu ekki komiiS.
Frá Winnipeg: Rev. og Mrs. R.
E. Kvaran; Sigfús Hjalldórs frá
Höfnum; Mr. og Mrs. Magn. Pet-
erson; ólafur Pétursson, Rev. og
Mrs. Rögnv. Pétursson; Mr. og Mrs.
Thorst. S. Borgf jörS; Mr. og Mrs.
Jakob Kristjánsson; Páll S. Pálsson;
Jón Tómasson;* Mr. og Mrs. Árni
Thorlacius; dr. og Mrs. Ólafur
Björnsson; dr. Jón Stefánsson; Mr.
og Mrs. Jón Ásgeirsson; Þorst. Ás-
geirsson; Mr. og Mrs. Sig Oddleifs-
son; Stefán Scheving; Mr. og Mrs.
Ccnrad Goodman; Mrs. ólöf Good-
man; Miss FríSa Goodman; Steindór
Tr.kobsson; Bergþór K. Johnson; Mr.
og Mrs. Jón Markússon; Mr. og Mrs.
P S. Dalman; Mrs. M. Anderson;
Thoroddur Halldórsson; Miss Sigur-
rós Vtdal; Mr. og Mrs. FriSrik
Sveinsson; Miss Elín Hall, Mfss
Rósa Hermannsson; Miss Hlaðg.
Kristjánsson; Miss GuSbjörg Sig-
urfsson; Miss Margrét Dalman; Ás-
mundur P. Jóhannsson; Jóhannes
Gcttskálksson, Mrs. Fanny Cook; dr.
og Mrs. Ágúst Blöndal; Mr. og Mrs.
Jcn Magnússon; Mr. og Mrs. Th.
Jchnson; Mr. og Mrs. Gísli Jóns-
son; Mr. og Mrs. S. W. Melsted;
GuSm. Magnússon; Thorv. Péturs-
son; Edw. Pétursson; Thorst. Borg-
fjöríS; Sigfús Pálsson; Mr. og Mrs.
Gttðtn. Eyford; Jóhann Vigfússon;
Mr. og Mrs. Magn. Magnússon. —
Fjarstaddir voru, en sem hlut áttu í
samsætinu: Mrs. S. B. Brynjólfs-
son: Mr. og Mrs. Hannes Pétursson;
Mrs. Ólafur Pétursson; Mrs. J.
Gottskálksson; Mrs. P. S. Pálsson;
Mrs. Steindór Jakobsson; Mrs, A. P.
Jóhannsson; Mr. og Mrs. Hannes J.
Líndal; Mrs. GuiSm. Magnússon;
Mrs. Jón Stefánsson; Pétur Thom-
son; Mr. og Mrs. J. Frímann.