Heimskringla - 09.11.1927, Page 5

WINNIPEG 9. NOV. 1927.
HEIMSKRIN QLA
6. BLAÐSIÐA
ÞJ E R SE M NOTIÐ
TÍMBUR
K A U P I Ð A F
The Empire Sash and Door
COMPANY LIMITED
Birgðir: Henry Ave. East Phöne: 26 356
Skrifstofa: 5. Gólfi, Bank of Hamilton
VERÐ GÆÐI ÁNÆGJA.
anlega ekki svo mikill, aö hann gefi
tilefni til þeirrar djúpu gremju, sem
þessi starfsbróhir hefir í vorn garð,
þjónustumanna hins SameinaSa kirkju
félags. Og enn minni veröur ástæö -
an til gremjunnar, eftir ag menn hafa
áttag sig dálitið á þessu vandamáli,
sem i hans augum er þungamiöja allr-
ár kristinnar trúar: trúin á heilaga
þrenningu.
Þaö veröur aö minnsta kosti sagt
þessari kenningu til styrktar, aö hún
er nægi'lega gömul. Hún er reyndar
hvergi til í Nýja Testamentinu, í
andríku hugsun áöur hér í stólnunl,
og læt mér nægja að minna yöur á,
að Philo, sem er menntaður í heim-
speki Grikkja, hugsar sér elnhvern
ópersónulegan kraft, sem gangi út frá
guði og sé eins og meðalgangari milli
skaparans og hins skapaða. hogos
birtist í mannlífinu sem speki, inn-
sýni og andleg dýpt. Hann er kraft-
urinn eilífi, sem eilíflega yngir upp
tilveruna og skapar sifellt aö nýju
Með þessari hugmynd er leitast við
að brúa djúpið milli guðs ög heims-
ins, og eins og nærri má geta, upp-
un gat vitaskuld ekki staðið til lengd- j UI,a
ar, þvt að hin heimspekilega hugsun
'þarfnaðist einlhvers, sem var sama
eðlis og ZogfOi-hugmyndin áður. Guð
er enn i huga þeirra ofar og utar
heiminum, og þeir þurftu að brú.t
djúpið enn á ný. Þeir fundu andleg
áhrif streyma um sálir sínar. Þeir
fundu, mitt í ofsóknum og hörmung-
um, að þeim var hjálpað, þeim var
lyft yfir lítilmennskuna, þeim var,
gefinn kraftur með hinni nýju trú,
þeirri merkingu, sent hún síðar breidd fyllti þessi stórkostlega hugsun ntikla
ist út um löndin. En það má segjajeyðu i hinum gyÖinglegu trúarbrögð-
aði sér frá öðrum heimi. En sú hugs-'nn um guð fyrir utan og ofan tilver j því flestum nokkuð kunnugt, hverjar v;g auð sinn og fylgja sér eftir, ér
En nú á síðari áratgum hefir
öll hin frjálslynda kirkjuhreyfing í
öllum kir.kjudeildum sveigst að ein-
urn depli, sem er hin yfirgnæfandi á-
herzla, sent lögð er á imnu.nencc,
hinn íbúandi
þær skoðanir eru. Það eitt skortir
sagt um; hann: “En hann var dapur í
“guð í alheims-geimi,
. guð í sjálfum þér.”
Vor ágæti Matthias fékk þá hugs-
un frá Unítörunum, og Sameiningin
sem þeir höfðu aldrei vitað, að þeir I fær hana nú fra Matthíasi.
byggju yfir* Þeir fundu, að et*’Þeir I En hvorki Unitarar né Sameiningin
beindu huga sínum og sál I vissa átt,' eru ein um Þessa hugsun. Hún er
þá var sem sjálft hið andlega and- sv0 ríkjandi í upplýstum trúmönnum,
rúmsloft veitti friði inn í hugskot ] aö hun hefir alveff 1)0138 út hugsun-
þeirra, krafti og nýju lífi. Þeir j inni um þrenninguna. Það er jafnvel
fundu það, sem allar aldir hafa fund-. a^ ver®a undantekning. ef maður sér
ið, þótt misjafnlega skýrt hafi ver- nokkursstaðar á það hugtak minst
ið, ag jafnframt orku hins efnislega lenSur ' nýrri trúarlegum bókmentum
ef til vill á, að eg hefi ekETgertfgrein ^ bragði við þau orð og fór burtu
fyrir, til nokkurrar hlítar,, hvernig eg hryggur, því ag hann átti mtklar eign-
trúi ekki á Jesú Krist. Eg get nú ^ ir”. þag kostaði of rnikið, fannst
gert þag á mjög hægan hátt, þvi að ^ honum, að vera lærisveinn Jesú. En
þessi maður heíir komið því fyrir eignir, sem hindra, af þvi að þær
í einni setningu fyrir mig.
Hann orðar trú sína á þessa leíð:
“Jesús Kristur, ~ sannur Guð, af
Föðurnum fæddur frá eiiifð, og
sömuleiðis sannur maður, fæddur af
Maríu mey, er Drottinn minn, sem
eru hjartanu kærari en1 Jesús, eru
ekki aðeins fjármunir, heldur ljka
gáfur, þekking og annað ágæti, sem
manni finnst að sé eign hans.”
Eg er sannfærður um, að það verð-
ur ekkert eftir af “gáfum, þekkingu
mig glatiTðan og fyrirdæmdan mann og öðru ágæti” minu um það leyti,
hefir endurleyst, friðkeypt og frels-j sem eg verð sammála séra N. ‘Steingr.
að frá öllum syndum, frá dauðanum Thorlákssyni um þessi atriði, sem eg!
og djöfulsins valdi, eigi með gulTi ríé
silfri, heldur með sínu heilaga, dýr-
mæta blóði, • og með sinnl sakiouu
hefi nú minst á. En eg vi lekki held-
ur igera þau kaup. Er það hvorttveggja
að eg má ekkert missa af þessu litla,
pínu og dauða, til þess að eg sé hans sem fyrir er ,enda tvísýnar gersam-
heims, leikur andlegur straumur um
alla tilveru, heilagur andi hins skap-
eigin eign, lifi i hans ríki, undir hans
valdi, og þjóni honum i eilítu rétt-
Það er ekki af þvi, að mönnum finn-
ist hugsunin nein vitleysa, því að það
andi lífs. Hjá þeirra tíma mönnuni hefir hún aldrei yerið, heldur vegna
læti, sakleysi og sælu, eins o.g hann skilning á þessurn efnum, þá mætist
er frá dauðanum upprisinn, lifir og^hann þó } einu atriði aS minnsta
var skamt eftir til þess að hugsa sér
þetta afl eða viðleitni tilverunnar sem
sjálfstæða persónu guðdómsins, sem
að drögin að henni séu til áður en'ttm, sem voru að stirðna í eintómum hefði sérstakt starf með höndum, að
Jesús fæddist í þennan heim. Eg held ^ ytri formum o,g andlausri hlýðni við
að þag sé ómaksins vert að líta á reglur og dyrkunarsiði.
málift lítið eitt nánara. Kristnar hugsanir hafa ekki lifað
Gyðingaþjóðin hafði á mörgum öld- langan aldur, þegar Gyðingar, seni
um vaxið upp úr frumstæðum trúar- ( tekið höfðu kristna trú, en fengið
legum hugsunum' um vætti og anda höfðu menntun sina erlendis, i hinum
upp í marggyðistrú; úr henni upp i gyðing-gríska heimi, taka að læra
eindýrkun — þ. e. trú á einn guð j saman þessa nýju trú við þær heim-
yfir Gyðingalandi, sem ekki væri gug spekilegu hugsanir, er þeir höfðu van-
annara þjóða — og að 1okum upp í ist- Og nu virðist þeim, sem hér sé
algerða eingyðistrú. Það er þeirra ákveðið samband á milli. Þeir fá
stórkostlegasta tillag til trúarsögunn- j boðskap sinn frá mönnum, sem kynnst
ar. En á síðustu öldunum fyrir höfðu þessum undursamlega manni í
Krists daga, var sívaxandi tilhnéig-
ing til þess að fjarlægja guðshug-
myndina heiminum, sem mennirnir
lifðu i. Það var í raun og veru
fullkomið djúp staðfest í hugum
greint frá þvi, sem aðrar hliðar guð-
dómsins hefðu með höndum.
Jafnmikig og eg hefi orðið að stíkla
hér á stórum atriðum, og svo skamt
sem þessi Iítilfjörlega greinargerð nær,
þá vona eg að hún nægi samt til þess
að sýna, að þrenningarkenningin er
ekki losaralegar ímyndanir óviturri
manna, heldur sprottin upp úr þörf
fyrri tíma til þess að gera sér grein
fyrir starfsemi alverunnar, samkvæmt
þeirri heimsskoðun, sem þá var yfir-
leitt eign hinna menntuðustu manna.
Og mér hefir ávalt virzt, og virðist
enn, hún djúpvitur og andrík. Við
eigum óendanlega örðugt með að gera
oss grein fyrir, eða fá eins og nokkra
heildarmynd af, og þvi síður eitt ein-
Gyðingalandi, sem var eins og ímynd
alls þess, sem dásamlegast gát birzt
í mannlegri sál. Jesús var eins og
bjarmi frá æðri heimi, laus við alla
þessa lítilsigldu eiginleika og hvatir
manna milli skaparans og þess, sem' ástríður, sem ófegra Hf nrann- stakt gegnumgangandi princip í allri
skapað hefði verið. Guð var hátt upp' anna- Hann var speki, innsýni og
í sölum himins, voldugur og sterkur,! andleg dýpt. Ekkert er eðlilegra, held-
gerði einstöku sinnum vart við vilja ur en su hugsun vakni, að hér hafi
sinn með óvenjulegum atvikum og j I°gos, orðið, birst á fullkomnari hátt
kraftaverkum, greip fram í rás við- ( heldur en nokkru sinni áður. Hér hef-
burðanna, þegar honum þótti mikils ir orðið orðig hold — birzt í likama,
við þurfa, gaf sigur eða ósigur í or- Þar sem menn. áttu kost á að sjá
ustum og réði í höfuðdráttum örlög-
um þjóðanna. En hann var fyrir ut-
an og ofan hina eiginlegu tilveru.
Þessi skilningur er ekki fyr kom-
inn i verulega f.astar skorður, en þess
varð vart, að þetta nægði ekki trúar-
þörf mannanna. Þeir þiráðu eitt-
hvert nánara samlxand og innilegra.
Um það leyti sem Jesús kemur fram,
þá er hin eiginlega vitsmunalega mið-
stöð þjóðarinnar í Alexandriu, þessu
víðfræga setri andagiftar og heim-
speki. Þar mættust allar stefnur og
fræðimenn frá öllum þjóðum. Gyð-
ingar áttu þar ýmsa menn, sem virð-
ast hafa verið fyrir ýmsra hluta sak-
ir frábærir að gáfum og skerpu, eins
og sú þjóð hefir ávalt átt á öllum
öldum. Kunnugastur þeirra er Philo,
sem útlistar kenningu sina um logos,
orðið. Eg hefi stundum minnst á þá
það ómengað, hreint, i allri sinni
glæsilegu dýrð.
Þessar hugsanir, sem nú hefir ver-
ið skýrt frá, blandast saman við Mess-
íashugmyndir Gyðinga. Eitf naftiið
á Messíasi—eins og konungum þjóð-
arinnar yfirleitt — var guðs sonur.
Logos, Messias, guðs sonur og Jesús,
verður smám sama neitt og KTö^ sama,
Og með því er nægilegt efni komið
fyrir ímyndunaraflið, til þess að
nokkurir áratugir séu búnir að gangj
frá hugsuninni um aðra þersónu
þrenningarinnar.
Þriðja persónan er beint og rö.k-
rétt framhald af þessurn hugsana-
ferli. Sumir halda því fram, að
hinn heilagi andi, sem t. d. Páll post-
uli talar um, sé enginn annar en Jes-
ús sjáflur, sent Páll hafði þózt sann-
færður um að væri með sér og hjálp-
YETRAR
SKEMTIFERÐIR
KYRRAHAFSSTRÖND
FARnnep tii, sölii:
1, e, 8, 18, M, 20, 22, 27. 2» denpmber
8, 5, 10, 12, 17, 1», 24 janðar
, 2 o*r 7 febrOar.
Heimferöartími 15. apríl 1928.
AUSTUR CANADA
PAUIIItftF TILi SÖLVi
frA 1. ileHember fl^ 5. jnnúar
frA Ntöðvum 1
Manlfoba (WlnnipoK or vestur), SaNkntelnvean og Albertn.
FerSartími Þrír mánuðir.
SKEMTIFERÐIR til FRAKKLANDS
SÉRSTÖK LEST
Frft W'Innipep: kl. 3 e. h
17. denember
til
OTTAWA NONTREAL QUEBEC
SHERBROOKE SHAWINIGANA
Um frekarl
uppl^NÍnfcar
Hlttib
F'arbréfaMalnnn
City Tleket Offlee
Sfmar: 84 3211-12-13
Depot Tieket Office
I’hone 84 3210.17
CANADIAN PACIFIC
margbreytni fyrirbrigða lifsins. En
mér finnst það stórsigur í heinii and
ans, þegar komis var auga á þrjár
meginhliðar í starfsemi alheimsins.
Menn skynjuðu að bak við allt sýni-
legt var frumorsök, máttur, sem
faðmaði út yfir sól og stjörnur og
jörð og menn og dýr — yfir allt, sem
er og var og kemur. Þeir sáu, að
þessi Faðir og Höfundur sýndi si
ekki eða birti i öllum fyrirbrigðum
jafnljóst. Þeir sáu minna af eðli
hans, og ekki jafnmikilsverðar hlið-
ar, í leik hinnar Iíflausu náttúru eins
og í lifandi manni. Þeim kom sam
an um, að eitt sinn hefði eðli hans
brotist út úr takmörgunum efnisins í
frábæru ljósi — þvi Ijósi er skein í
ásjónu Krists. Ein meginhlið guð
dómsins hlaut að vera sá yndisþokki
hugsunar og speki, sem einkenndi sál
þessa manns. En þeir fundu líka, að
opinberun guðs var ekki einangruð
við þessa persónu, né neina persónu,
heldur var andlegur máttur hans lát-
laust að leitast við að ummynda allt
eíni og allt lif, til þess að í gegnurn
það gæti brotist sá fullkomleiki, sem
að baki lá. Þessar hugSanir leituðn
sér að buningi, og búningurinn var
þab symbol, sem hlaut nafnið þrenn-
ing eða þrieinn guðdómur.
En siðan þessar hugsanir voru að
brjótast um í hugum viturra manna
er langur aldur liðinn. Allt útsýni
} f,r starfsemi alheimsins hefir breyzt
margvíslega og á djúptækan hátt
Fyrir rúmri öld siðan fara að verða
ákveðnari raddirnar um það, að þessi
búningur sé ekki lengur rétt symbol
fyrir hugsanir þeirra manna, sem
bezt höfðu gert sér grein fyrir þei
nýju heimsmynd, sem var að form
ast í hugum raanna. Náttúruvísindin
— í nútíma merkingu — voru að fæð
ast. Hugsunin um afdráttarlausa ein
ingu tilverunnar er að ná tökum
mönnum. Trúarlega hliðin á þeim
hugsunum leitar sér að framrás í rit
um og máli ágætra trúarlegrá heim
spekinga ur ýmsum kirkjudeildum, en
að lokum kristallast hún í ákveðnum
kirkjulegum flblck, sem nlefnir
Unítara.
Unítarakirkjan á sér töluvert marg-
breytta sögu, ekki eldri en hún er
°g ef eg mætti láta uppi, i hverju
finnst breytingin vera fólgin í þessu
sérstaka efni, sem eg er að ræða um
nuna, frá þvi sem var, er hún fyrst
skar sig úr öðrum congregational
kirkjum, þá er það það, að þá eimdi
enn eftir nokkuð af hinni fornu hugs-
þess, að menn hafa vaxið frá henni.
Samskonar þróun hefir farið fram í
þessu efni, eins og gerst hefir t. d. í
sálarfræði. Fyrir fimtíu árum skiftu
sálarfræðingar sál mannsins í þrjú
aðgreind hólf eða hverfi: Skynsemi,
tilfinning og vilja. Nú er sú aðgrein-
ing ekki til lengur. Sálarfræðing-
urinn veit, að ekkert hugarstarf fer
fram, án þess að hugsunin hafi á sér
einhvern lit tilfinninganna, ef svo má
segja, og viljinn er sálin öU, er beinir
sér að marki. Trúfræðingurinn gerir
sér grein fyrir sál alheimsins í sama
ósi.
Af þessum orsökum er það, að
nokkur hluti Unitara hefir látið það
stundum i ljósi —eins og sr. N.
Steingr. Thorláksson einni.g . minnisí
að þeir hafi ekki ástæðu
til þess að nota lengur nafnið Unít
arar. Það er alveg rétt'. Nafnið
Unitarar auðkennir þá ekkert lengur
Þeir eru í þessu efni með öllu óað-
greinanlegir frá öðrum mentuðum trú
mönnum i kristninni. Það væri jafn-
fráleitt að segja, að þetta væri þeirra
sérstaka einkenni, eins og ef sagt væri,
að lút. kirkja hefði ein lært af sið-
bót Lúthers, eða að segja, að ein-
kenni nútíma Meþódista væri su
method til endurfæðingar, sdm for-
vígSsmönnum þeirrar hreyfingar
fannst í upphafi einhlít til sáluhjálp-
ar. Það er með þetta nafn, eins og.
flest önnur kirkjuflokkanöfn, að það
villir meira en það skýrir.
Það er áreiðanlegt að séra Steingr.
Thorláksson verður að hreinsa meira
til i kristinni kirkju, heldur en að visa
jaðan öllum Unítörum og þeini, sem
séu í hinu Sameinaða kirkjufélagi, ef
irenningar-skilningur ihans á að vera
mælikvarðinn á það, bverjir þar megi
eiga heima. Hann yrði að visa það
an megninu af höfuðmönnum kirkj
unnar, sent eg fullyrði að mum
standa nær þeiin skilningi, er eg Hefi
nú lýst, heldur en þeim, sem hann
telur sáluhjáíparatriði.
Eg hefi dvalið svo lengi við þett.
ríkir að eilífu. Það er vissulega
satt.”
Eg var búinn að gleyma þessari
kraftmiklu setningu úr Helga-kveri,
En eg skal geta um nokkur atriði
þessu máli, sem eg trúi ckki.
ar, sem í staðinn ferígjust.
En svo mjög sem oss ber á milli um
kosti. Séra N. Steingr. Thorláksson
segir á einum stað þessi orð um Krist:
“An hans er himininn tómur og jörðin
tóm og myrkur yfir djúpunum. Hann
«r Guðs orðið: Verði Ijós!” Eg
vildi að mér hefði sjálfum hug-
Eg trúi ekki á Jesú Kris't, fæddan kvæmst þessi orð, því að þau vekja
af Maríu mey. Þótt eg hafi gert ákveðig lærgmál í minum huga.
mér far um að leita uppi eina ein- r* •. ~______ ...
1 Lg veit að augu sextiu kynsloða
hafa ekki verið blekkt. Þau hafa star-
ustu röksemd fyrir því, að það væri
nokkur ástæða til þess að trúa á
meyjarfæðinguna, þá hefi eg ekki
rekist á hana enn. Hugsunin er
heiðingleg, ófögur og sprottin upp úf
virðingarleysi fyrir sambandi manns
og konu. Hugsunin hefir ekkert trú-
arlegt gildi, og er ófrjó fyrir allan
skilning manna á trúarlegum efnum.
Eg trúi því ekki, að eg hafi nokkru
að á þennan unga mann í Galileu
allar þessar aldir, og alltaf .kveður
við sama orðið í þeirra eígin hjört-
um: “Þessi maður er opinberun um
guð I” Gegnum fátækt, styrjaldir,
ógnir, menntunarleysi, hjátrú, hatur
og heimsku aldanna, brýst sifellt sá
skilningur, að tilveran sé ekki
innst inni köld, grimm og samúðar-
sinm verið glataður o;g fyrirdæmdur. ,aus> þótt svo virgist oft á yfirborð.
Eg trúi Þvi ekki- a» Jesús Kristu’' inu. Eftir að Jesús nær valdi á hugs-
hafi friökeypt mig og frelsað - né analifi veraldarinnar, þá fær aldrei
nokkurn mann, nokkhru sinni - frá dái5 sú sannfæring> aö bak vig
öHum syndum, dauðanum og djöfuls- j jarSar sé einhver máttur> senl sé j
ins valdi-“ Eg trúi Þvi f>’rst °S ætt við Jesú, er táraðist yfTr Jerúsal-
fremst ekki, að sambandi voru við , enl _ striðandi> samúðarfullur vilji,
guð verði á nokkurn hátt líkt við J er sé ag brjótast ^ úr takmörkunum
kaup og solu. Drottni verður ekki | óf„llkonlleilcans. Menn færa hugsanir
mutað. Þá hefi eg heldur ekki hitt, sinar um Jesú 4 allskonar búninga> en
nemn mann, sem var frelsaður frá j aöalatriðið og sameiginlegt allri
öllum syndum. Vér höfum öll nóg ( kristninni er lþetta> aS bún trúir með
magni eðlishvatarinnar á það, að
frelsaðan | Jesús sé sú !ýsing á guði; sen,, enn
frá dauöanum- Hitt skilst mér, að hefir veris unnt ag láta birtast ægsn
þetta orðalag er leifar frá þeim ; mannlegll tifi. Fyrir þá ^ er,
tíma, er menn trúðu, að dánarheimar ( hann ljós heimsins. Ekki fyrir þag
v°ru nokkurskonar fangelsi - Sheol | ag hann sé ekki. fæddur eins og aðrir
— skuggaleg, ömurleg tilvera, sem',nenn. ekki fyrir þats; ag hann haf,
T“"'" U‘r,í: le7st menn úr- °g a« friðkeypt oss við reiðan guð, heldur
af þeim að bera. Því síður hefir eg
vitað nokkurn mann vera
Jesús hefði
lokum trúi eg ekki á djöfulinn.
Séra N. Steingr. Thorláksson hefir
af þvd, að hann er ljós. Enginn mað-
ur er svo lítilsigldur. að hann ekkl>
sýnt mér þá persónulega sæmd, að vildi aS barnið sitt yr8i eins og Jes.
fara um mig ýmsum lofsamlegum ús; en?inn, sem hefir séð hann> sem
ummælum í þessari ræðu. Eg er j ekki finnur ; djúpi sálar sinnar> ag
honum vitaskuld þakklátur fyrir, þótt þarna er Maðurinn, sem undlrvitund
eg viti að lofið sé oflof. En hann aldanna, Heilagur Andi lífsins er aö
lúkir mér meðal annars við hinn ríka reyna ag skapa um alla jörðu.
ungling, sem kom til Jesú til þess Sé þessi eðlishvöt vor blekking, þá
að sPyUa hann- hvað hann ætti að er himininn tómur og jörðin tóm
gera, þess að erfa eilift lif. “En og myrkur yfir djúpum mannlegs lífs.
út af kröfu Jesú,” segir hann enn-
fremur, “að hann ætti að segja skilið
irenningarmál vegna þess, að þessum
manni, sem á félagsskap vorn hefir
deilt, finnst sýnilega svo mikils um
iað vert, og vegna þess, að ýmsir
aðrir kunna að vera honutn í þvi efni
sammála. En'eg veit, að hann mundi
hugsa, mœtti hann Heyra mál mitt, að
hvað > sem þrenningarkenningpinni
sjálfri liði, þá stæði það fast og ó-
haggað, að félagsskapur vor “afneit
aði Kristi”, eins og hann lceinst að
orði. Hann talar um að vér og hann
séum sinn hvoru megin við “djúpið
mikla”, sem sé svo geigvænlegt, að
þegar menn úr vorum félagsskap tali
um samvinnu og sæmilega sambúð við
hið evang. lút. kirkjufélag, JuTsé það
samskonar tilboð eins og er viss per-
sóna — hinn stóri samkomulags-
andi — fór með Jesús upp á ofur-
hátt fjall og vildi ig«ra hjnum tilboð
um samvinnu. Þetta er áreiðanlega
að fara ekki í felur með hugsanir
sinar. O.g, áreiðanlega finnst þeim
manni nokkuð i húfi, er svo "tekur til
orða, er hann er að leiðbeina fulltrú-
um safnaða á kirkjuþingi. Astæðan
til þessara orða er sú, að ræðumað-
urinn var sannfærður um, að skoð-
anir vorar á Kristi væru rangsnúnar
og hættulegar.
Eg hefi varið síðustu árunum til
að gera grein fyrir þvi hér í stóln-
um, hverjar væru skoðanir minar á
Kristi og í hverju mér virtist boð
skapur hans vera fólginn. Yður er
Fyrir ykkar
VETRAR HELGIDAGA
FERDIR
Vér nutnum, eftir vild ykkar leið
beina og hjálpa ykkur, með að
vejla þægilegustu og fegustu
brautirnflr ;
A USTUR
A CANADA
CANADIAN
NATIONAL
bydur
I ÁTT FARGJALD
i-iBRAUTIR OR AÐ VELJA
HAM.VRK FERÐALAG8 ÞÆGUD.V,
HLIInSíMDA OG 6HIILTR.A VAGS
LESTA tTBÚJfADI.
V-YRRAHAFS
STRÖNDlN
eðaGAMLáLANDIÐ
UmhoTSsmenn vorir hvar «em er velta ytiur allar upplý»Ingar
—GDA SKRIFIЗ
W. J. QUINLAN, stö»va farl>eg;a-iimbo«»ma*ur —
WINNIPEG
r.ANADIAN J^ATIONAL