Heimskringla - 11.06.1930, Qupperneq 4

44. BLAÐSIÐA
HEIMSKRINCLA
WINNIPEG, 11. JÚNl, 1930.
okkar lengur. “Hver var þessi
Johnny Sigurðsson?” spyrja þeir.
Þeir heimta nýja, lifandi guði að
sverja við, ný afrek íslenzk á arenu
heimsins í opinni samkeppni, sem
gefi þeim kapp í kinn og stolt í huga
yfir því að vera Islendingar. Þeir
heimta Island á landabréfið. Þeir
eru orðnir dauðþreyttir að benda
fólki á þennan litla blett norður í
hafsauga, sem enginn kannast við.
Þeir heimta ný afreksmerki á brjóst
íslenzks þjóðernis.
Eg hefi þá föstu skoðun, að vestur-
islenzk söngmennt gæti orðið það
ferska blóð, sem veitti nýju lífi í
æðar þjóðernis vestan hafs. Gæti
framkvæmt þau nýju afrek, sem
gerðu menn hér heita af stolti yfir
að vera Islendingar. Mér finnst að
Islendingar hér vestra hafi flestum
öðrum þjóðum betri skilyrði til að
verða heimkynni beztu og frægustu
músíkmanna og söngflokka, ekki
einungis Canada, heldur allrar Ame-
ríku.
Stefnið að því, söngmenn Vestur-
Islendinga. Það er göfugt takmark
að berjast fyrir, — og líka að falla
fyrir, því að
“Det er skönare lyss till en streng
som brast,
en att aldrig spenna en boge.”*)
Stefán Bjarman.
Anna Vigfúsdóttir
Vigfússon
F. 38. ágúst, 1856. D. 13. marz, 1930.
“Guðhrædd bæði’ og mikilmenni,
mild var hún við snauða og arma.
Eg man önnu fyrst, er eg var
drengur í Asbjarnarnesi, fyrir innan
eða um fermingaraldur. Kirkjusókn
áttum við þá til Vesturhópshóla. Þar
bjuggu þá Þorlákur Þorláksson, prests
Stefánssonar, frá Undirfelli, bróðir
sóknarprestsins, séra Jóns, og Mar-
grét Jónsdóttir, prests Eiríkssonar,
einnig frá Undirfelli. Sonur þeirra
Þorláks og Margrétar er Jón Þor-
láksson, fyr ráðherra. Hjá þeim var
Anna umsjónarstúlka innan húss í
sjúknaði húsfreyju. Hún var 9 ár-
um eldri en eg. Man eg því gerla
eftir henni er hún var á bezta aldurs-
skeíði.
Þegar við síðar, bæði aldurhnígin,
fundumst hér vestra, kom eg enn tii
hennar, manns hennar og barna, sem
gestur. Kifjaði hún þá upp, með
móðurlegum kærleika, endurminn-
ingar yngri ára. Varð eg þess þá
fyrst vísari, hve hollan og ágætan
vin eg hafði ávalt átt þar sem hún
var. Um 40 ár hafði fundum okkar
ekki borið saman. En stöðugt hafði
hún þó í raun og veru haldið fram
mínum hlut, stutt mig ósýnilega og
fyllt þann flokk, er lætur mig njóta
æskuáranna.
Um æfiferil hennar er mér þó ekki
fullkunnugt. Þótt föðurætt mín sé
úr Borgarfirði, er eg norðlenzkur.
*) Það er fegurra að hlusta á hrökkv-
andi streng
en að hafa aldrei bogann dregið.
Uppruni önnu var suður í Mosfells-
sveit. Foreldrar hennar voru í Als-
nesi og hétu Vigfús Arngrímsson og
Margrét Vigfúsdóttir. En sýnilega
hafði hún fengið gott uppeldi og
mannast betur samtíð sinni. Vestur
um haf fór Anna 1887. Ari síðar
giftist hún Narfa Vigfússyni, er eg
tel hiklaust í hóp beztu og þörfustu
bænda íslenzkra hér vestra. Hvern
þátt hin látna á í góðum sigri þeirra
hjóna og barna þeirra, verður hér
ekki lagt á vogarskál. En eg minn-
ist margra ástúðlegra orða í hennar
garð frá eiginmanni hennar. Sá
vitnisburður varðar mestu.
Fyrstu hjúskaparárin bjuggu þau
hjón í Keewatin, Ont., en fluttu
byggð sína til Tantallon, Sask., 1892.
Var þar þá auðn ein. En brátt urðu
þau hjón oddvitar allra framfara í
héraðinu. Var Narfi um langt skeið
í sveitarstjórn og sveitaroddviti. Is-
lendingurinn reyndist þar sem víðar
sjálfkjörinn sveitarhöfðingi. Er bú-
skapur þeirra, bústaður og barnaupp-
eldi allt fyrirmynd. Börn þeirra eru
þrjú og auk þeirra tvö fósturbörn.
Hefi eg kynnst þeim, einkum þeim
er heima búa, og taka þau hvert öðru
fram að kostum og manngildi. Munu
þau bera merki foreldra sina með
sæmd, enda var það hjartfólgið á-
hugamál móðurinnar látnu.
1 vetur er leið héldu vinir og vanda-
menn Vigfússon hjónanna þeim heið-
urssamsæti. Er þess itarlega getið
í blaðinu Lögbergi, er út kom þann
6. marz síðastl. I vitnisburði sveit-
armanna er rækilega lýst lífsstarfi,
kostum og kyni þeirra. Tvö bréf
fjarlægra vina eru og prentuð, ann-
að frá séra G. Guttormssyni, en hitt
frá undirrituðum. Vísa eg til þeirra
orða um hina látnu, mann hennar
og börn.
En þá voru dagar hinnar góðu
konu nálega allir. Hún dó 12. marz
1930. Eg fylgdi henni til grafar
14. sama mánaðar. öveður mikið
var á þann dag, og fylgdu henni því
færri en vildu siðasta áfangann.
Anna var gáfuð kona og góðsöm.
Hún var ljóðelsk og íslenzk. Hún
hvatti mann sinn til kærleiksverka
og börn sín til guðsótta. Hún var
hjarta heimilisins. Verkmaður var
hún ágætur, auðug af skilningi og
smekkvísi bæði í hugsun og starfi.
Og hún var gæfukona, hvað hag,
mann og börn snerti. Er þar skarð
fyrir skildi er hún féll, og bætir sízt
úr, að hinum kappgjarna, vitiborna
og vaska manni, er var förunautur
hennar, hnignar nú óðum, sem Agli
og öðrum hetjum, er Elli ein gat
komið á kné.
örfá orð, hripuð þegar hugurinn
er sundurtættur af áhyggjum og sárs-
auka, tákna fátæklega hlýhug minn
til hinnar látnu og ástvina hennar á
þessum vegamótum lífs og dauða. Og
þó eru þau það eina, sem eg get látið
té.
Sem niðurlagsorð er það eitt hið
dýrmætasta i eðli góðra manna, sem
eg vil hér minna á, því hún átti það
í ríkum mæli. Það var tryggðin.
Tryggð við ættjörð sína og ættjarðar-
fræðin; tryggð við íslenzka atgervi
og mannkosti; tryggð við ástvini og
forna samferðamenn og tryggð við
trúna á klett aldanna.
300
30
30
THE MANITOBA COID STORAGE CO.
LIMITED
Stofnað 1903
Winnipeg, Man.
PLÁSSIÐ ER 2,000,000 TENINGSFET, EÐA 35,000 TONN
Vér samfögnum hinum íslenzka þjóðflokki og árnum honum hamingju,
í sambandi við þúsund ára afmæli Alþingis.

Sérfræðingar í öllu er lýtur
að ávöxtum, nýjum eða
þurkuðum, smjöri eggjum,
kjöti, o. s. frv.
Sérfræðingar í öllum nýj-
ustu kæliaðferðum, sömu-
leiðis í geymslu fiskjar.
Því nær allar vandgeymdar fæðutegundir
E1
REKUM VIÐSKIFTI YÐUR TIL ÞÆGINDA
Því nær allar vandgeymdar fæðutegundir
E3
SANNGJARNT VERÐ LÁG ÁBYRGÐARGJÖLD
SKRIFIÐ OSS VIÐVÍKJANDI KÆLIÞÖRFUM YKKAR
The Manitoba Cold Storage Company Ltd.
WINNIPEG, MANITOBA
“Ættgeng er í Egils kyni
Órofa tryggð við forna vini,
Vér höfum aldrei getað gleymt.”
Jónas A. Sigurðsson.
Guðni Tómasson
“Hans brann glaðast innra eldur,
Hið ytra virtist sumum kalt;
Við alla var hann fjöl ei feldur,
Fann ei skyldu sína heldur, •
Að heiðra sama’ og aðrir allt.”
Gr. T.
Þeim fækkar óðfluga, er eg varð
samferða á árum mínum í Norður
Dakota. Og Guðni lét í ljósi, að hana
kysi að eg minntist sín með örfáium
orðum, “því við þekktum hvor ann-
an."
Guðni var fæddur í Snóksdal, hinum
sögrufræga stað Dalamanna. Var
hann einn af 14 börnum. 1 minning-
arriti um 50 ára landnám Islendinga
í Norður Dakota, telur Arni Magn-
ússon Guðna fæddan 14. desember,
1855. En Þórstína Jackson-Walters
segir hann fæddan 14. ágúst 1856, í
Sögu Islendinga í Norður Dakota
(bls. 151). Má í þessum ritum lesa
frekar um Guðna, uppruna hans og
æfi. Til Vesturheims fluttist Guðni
1876, fyrst til Ontario, þá til Mani-
toba, en 1878 til Norður Dakota, og
bjó þar ávalt síðan. G. var kvæntur
Hét kona hans Margrét Sigurðar-
dóttir, látin 1918. Tvö börn þeirra
eru á lífi; barnabörn og tvær systur
lifa hann. Frændkona hans, Astrós
Johnson, annaðist bú hans síðustu ár-
in, og stundaði hann eftir að hann
varð fyrir hörmulegu slysi 9. janúar
1927.
Guðni var ávalt gildur bóndi. Þrek-
maður var hann sem kyn hans.
Kæktarsemi hans var jafnan við-
rugðið. Það var gert, sem hann gerði.
Snauðum var hann einatt hjálpar-
hella. Hann var glaðlyndur og gest-
risinn Dýravinur var hann mikiU-
Lét hann sér annt um að friða fugla
á landareign sinni, er var víðlend.
Jurtarækt og blóma var honum á-
hugamál. Ekki batt hann í öllú
bagga sína sömu hnútum og sam-
Sold by all good lumber dealers"
Western Distributors:
THET.R.DUNN LUMBER CO., LTD.
Winnipeg, Man.
SAFNIÐ
POKER HANDS
Sem eru í TURRET Fine Cut Tóbaki.
SKEGGBURSTI
Fjögur
setti af
Poker
Hands
VEKJARA KLUKKA
Hands
BLYSLJÓS
Atta setti
af Poker
Hands
Fyrir þær getið þér fengið
dýrmæta muni
POKER HANDS
ERU EINNIG 1 EFTIRFARANDI ALÞEKTUM
TÓBAKSTEGUNDUM
MiIllsarkR §i||af9ett^2J.ír,
WiircHester Sigrfarett^mr
lex Si^arettusr
Old Chmm tofeaM.
O^dens plötm. reyRtoball
DSxie piötuii reylktoIbaE.
Bigg Ben m^amnitolball
Stoxtewall jadíson
Vinidlar
(í vasa pökkum fimm í hverjum)
AXLABÖND
Tvö setti
af Poker
Hands
KORKTREKKJARI
Hands
ItETILL
Hands
SPIL