Heimskringla - 20.01.1937, Qupperneq 7

WINNIPEG, 20. JANÚAR 1937
HEIMSKRINGLA
7. SlÐA
ÚR DAGBÓK
BÚÐARSTÚLKUNNAR
Smásaga eftir
Elinborg Lárusdóttir
(eftir Eimreiðinni)
Það hefir komið í minn hlut að
standa við búðarborðið og af-
greiða vörur.
Frá Jþví eg var lítil telpa og
seldi blöð á götum bæjarins, hefi
eg alt af haft sterkan hug á
þessari atvinnu. — Frá því út-
sýni, sem skygndi í þá daga, var
einna bjartast yfir þessu starfi.
Og af því að mig langaði til þess
að eiga falleg föt og vera vel
klædd, hugði eg þá, að öll ham-
ingja væri fengin, og allar óskir
mínar næðu uppfyllingu, ef eg
aðeins ætti völ á því að dveljast
daglega meðal þessara stranga
af gljáandi silkiefnum og glæsi-
legum dúkum.
Eg var líka mjög ánægð í
fyrstu. Því að nú rættist sá
æskudraumurinn, sem oftast
hafði ónáðað mig og jafnvel
stundum tafið svefn minn.
Það bar oft við, og því oftar
sem árunum fjölgaði og eg varð
þreyttari á blaðasölunni, að þess-
ar hugsanir ásóttu mig á kvöld-
in, þegar eg var lögst á koddann.
— ímyndunaraflið flaug þá með
mig á viltum vængjum sínum.
Eg var orðin búðarstúlka. Eg
strauk gljáandi silkiefnin, rakti
ofan af þeim og mældi af með
löngum kvarða. Reiknaði verð
á hverju fyrir sig. Skifti pen-
ingum, sem mér voru greiddir.
Sjálf klæddist eg kjól úr dýru
efni. Klæðnaðurinn hæfði stöðu
minni. Eg var orðin búðarstúlka
í stórri vörubúð.
Ef hún móðir mín, sem er
strang-heiðarleg og siðavönd,
hefði vitað í hverja átt kvöld-
bænir mínar snérust, því að
venjulega sofnaði eg út frá þess-
um hugleiðingum, þá hefði hún
áreiðanlega beðið guð að hjálpa
mér, og henni hefði fundist þetta
of veraldlegar hugsanir.
En hugurinn segir ekki eftir,
ef tungan heldur-sér í skefjum,
— og eg þagði og átti þennan
vökudraum minn ein.
. Það þótti því engum neitt at-
hugavert, þegar eg 17—18 ára
fór að litast um eftir atvinnu. —
Eg var nú orðin of stór til þess
að selja blöð á götunum. Það
var leiðinlegt starf, gaf lítið af
sér.
— Það sýnir sig nú, eins og
oftar — sagði mamma — hvað
mikið manntak er í henni Rögnu
litlu, að hafa sjálf útvegað sér
atvinnu, sem sennilega verður
framtíðarstarf hennar.
Og nú varð eg uppáhald allra
á heimilinu.
— Þú ert ekki ein af þeim, hélt
mamma áfram, sem vilt liggja
upp á foreldrum þínum og láta
þau þræla, til þess að þú getir
sjálf átt náðuga daga — og það
er nú eitthvað heiltyigðara —
og manneskjulegra — að vilja
bjarga sér sjálfur. Og mamma
leit þýðingarmiklu augnaráði til
systki'na minna, sem öll eru
yngri en eg, eins og hún vildi
segja:
— Þarna hafið þið fyrirmynd-
ina.
Jú — eg fann geinilega, að eg
var að stíga upp tröppuna —
færast fjær — jörðinni — og
hækka. Og sú tilfinning verk-
aði mjög notalega.
Sjálf réð eg mér ekki fyrir
gleði yfir þessari óvæntu heppni,
því að óhætt var að telja það
alveg einstæða heppni í öllu at-
vinnuleysinu — og allri fólks-
mergðinni, að hafa verið valin úr
fjölda umsækjenda. — Eg, sem
engin meðmæli hafði, önnur en
sjálfa mig.
Spor mín urðu léttari. Gang-
Urinn eins og líðandi létt lag, sem
stigið er eftir hljóðfalli. Hjól-
Hðug, með tösku undir hendinni,
gekk eg á hverjum morgni til
starfs míns.
Áður hafði eg verið morgun-
svæf — og ilt að vekja mig. Nú
Vaknaði eg sjálf, og á kvöldin
fann eg ekki til þreytu. Eg
hlakkaði til næsta dags. Hann
var eins og óráðin gáta mann-
legra viðfangsefna. Yfir hverj-
um degi hvíldi æfintýrablær. —
Etithvað leyndardómsfult og
dulið fanst mér gægjast fram
hvarvetna.
Jafnvel þessir glæsilegu dúk-
ar geymdu leyndarmál. Þeir
voru unnir í verksmiðjum, þar
sem fjöldi fólks starfar og
verksmiðju fólkið á sín leynd-
armál — eins og allar aðrar
manneskjur. Og dúkarnir sáu og
heyrðu margt og höfðu gengið í
gegn um hendur magra manna
og ferðast víðsvegar, bæði á sjó
og landi. Þeir voru því verald-
arvanir, þegar þeir loks voru
kliptir niður í falleg föt. En þá
fyrst byrjaði þátttaka þeirra í
daglegum æfintýrum, sem þeim
var trúað fyrir . Það var líka
alveg óhætt, þeir þögðu. En
einmitt þessvegna urðu þeir enn
þá dularfyllri.
Mér fanst því engin furða, þó
að þeir biðu ef til vill með ó-
þreyju eftir því, hvert hlutskifti
þeirra yrði. Var ekki fegurð
þeirra og ending undir því kom-
in, hvort eigandinn færi vel eða
illa með þá? En að síðustu
myndu þeir eins og alt annað,
verða ónothæfir vegna slits og
elli, og þá væri líka tilvera þeirra
á enda, og nýir kæmu í þeirra
stað.
Eg sveif í fyrstu í nökkurs-
ingar. Og þarna gafst mér á-
gætt færi á því að sjá og heyra
og afla mér allskonar þekkingar
á mönnunum, sem mér fóru að
virðast eftirtektarverðari því
nánar sem eg athugaði þá og
því fleirum sem eg kyntist.
Fólk er sér þess ekki meðvit-
andi, hvað það skilur eftir í vit-
und þeirra, sem það umgengst
og talar við, stundum jafnvel að-
eins augnablik. Það eru ein-
hver áhrif, er verka á hugann
og verða að endurminningum,
sem geymast árum saman. Þær
eru ef til vill grafnar lengst nið-
ur og hálfgleymdar, þegar rótað
er alt í einu við þeim. önnur
áhrif alveg hliðstæð þessum
verða til þess að vekja þær til
lífsins og draga þær aftur upp á
yfirborðið, og nú standa þær aft -
ur, minningarnar og mennirnir,
sem þær eru tengdar við, ljós-
lifandi fyrir manni, eins og
gamlir uppvakningar. Og minn-
ingarnar eru, eins og mennirnir,
margbreytilegar — og flytja
með sér misjöfn áhrif. Sumar
þessar minningar þykir okkur
vænt um, og við fögnum þeim
eins og gömlum vinum, sem við
mætum aftur eftir margra ára
aðskilnað. Sumar eru svo furðu-
legar, að þær fara fram hjá eins ]
og óráðin gáta.
Þegar eg lít í dagbókina mína
og fer að rifja upp það, sem á
daga mína hefir drifið, þá dvelst
eg lengst við eitt atvik, sem
PELISSIERS
Country
Club
Beer
PELISSIER S BREWERY
LIMITED
MULVEY and OSBORNE STS.
WINNIPEG
Phone 96 361
konar draummóki innan um öll! gerðist fyrir rúmum tíu árum,
þessi verðmæti og alt skrautið.! rétt fyrir jólin. Mér verður alt
Þarna voru líka dýrar perlufest-1 af hlýtt í huga, þegar eg minn-
ar, ólíkar að gerð og f jölbreyttar ist þess. Það var mannmargt í
að lit. Nýtízku-töskur og dýr búðinni þann dag, og við höfðum
ilmvötn, sem önguðu eins og ekki við að afgreiða. Jólaann-
blóm jarðarinnar.
En smámsaman fór
mín á þessum dauða varningi að hvað, sem geta keypt, og sumir
réna. Hann hafði nú minni tök miklu fleira en þeir hafa þörf unnar.
ríkið vár byrjað. f tilefni af
aðdáun jólahátíðinni kaupa allir eitt-
um.
— Hvernig lit? spyr eg.
Hún lítur ráðaleysislega til
mannsins, sem stendur við hlið
hennar. Hann er sýnilega ver-
aldarvanari og alveg ófeiminn,
því að hann skimar um alla búð-
ina. Látbragð hans er ákveðið
og hiklaust. Hann er heldur
ekki seinn á sér að svara. — Við
ætlum að skoða þau efni, sem til
eru, það er ekki fyrirfram hægt
að ákveða neinn sérstakan lit.
Við förum líka eftir gæðum.
Það var rétt eins og hann væri
enginn viðvaningur að gera slík
innkaup og þessi. Engin furða,
þó að stúlkan treysti honum bet-
ur en sér, — hugsaði eg.
Eg veitti því eftirtekt, að
hann sagði alt af “við”.
Nú tók eg ofan úr hillunum
marga stranga — gljáandi silki-
efni — og lagði á borðið. Þau
skoðuðu það mjög nákvæmlega.
— Hvernig lízt þér á þetta?
segir maðurinn og lítur til stúlk-
á hug mínum. Mér hafði líka fyrir eða getu til.
— Mér þykir þetta lang-fall-
yfirsést í því, að hægara væri
Aldrei er fólkið eins óákveð- egast, svarar hún og bendir á
fyrir búðarstúlkur að veita sér ið og þá um innkaup. Þá eru grænt silki — dýrasta efnið.
falleg föt en aðra. Eg komst það gjafirnar til vina og vanda- — Taktu það þá, segir maður-
fljótlega að því, að þær urðu að manna, — og það er erfitt að : inn ákveðinn.
kaupa alt úr búðinni og borga ! grynna í því, hvað þennan eða!
Má eg? segir hún og lítur
með peningum út í hönd, alveg hinn vanhagar um eða hvað á hann.
eins og allir aðrir, nema hvað þeir myndu sjálfir kjósa sér. —
Hvort þú mátt! Ef þér lík-
þær fengu smávegis afslátt. ' jFóIkið margskoðar vöruna, geng- ar efnið, þá kaupum við það, og
Hugur minn fór að f jarlægast ur frá einu til annars, upp aftur hann lítur á mig eins og hann
það, sem búðin hafði að bjóða og' og aftur, og fer svo ef til vill að sé að gefa mér til kynna, að
athygli mín að beinast að við-1 síðustu án þess að kaupa nokkuð, þetta sé ákveðið.
skiftavinunum, sem komu og þrátt fyrir ítrekaðar tilraunir og ] — Hvað þurfið þér marga
liðu burtu aftur, eins og mínút- mikla fyrirhöfn frá okkar hendi. metra? spyr eg, og sökum þess
urnar á klukkunni. Þarna sá eg sem afgreiðum, til þess að fá það ] að kjóllinn átti að vera á hana,
fólk úr öllum stéttum, líkt og til þess að kaupa eitthvað. Eg beindi eg spurningunni til henn-
ólíkt eins og haf og himin. Sumt hefi stundum orðið eins þreytt á ar, en ekki hans — þó að það
af þessu fólki kom aðeins einu því að afgreiða eina manneskju væri sýnilega hann, sem alt á-
sinni, því brá fyrir eins og og tíu manns, og það er stund- kvað.
skuggamynd. Eg fékk aldrei um erfitt að vera búðarstúlka1
tækifæri til þess að kynnast því og verða að hlaupa eftir dutlung-
eða mynda mér neina ákveðna um fólksins. Sumir þrefa um það sé ekki nægilegt ? Eg er nú
skoðun—á lífi þess eða hátterni. verðið. Við vitum strax, hvers- annars óvön því að kaupa í svona
Um fasta viðskiftavini var alt konar fólk það er. Það eru þeir. kjól. Þetta á að vera — sam-
öðru máli að gegna. Þeir voru sem ekki vilja, að buddan þeirra kvæmiskjóll.
skráðir í innlánsbækurnar. Eg léttist að neinum mun. j Nú grípur hann fram í. — Við
þekti nöfn þeirra og heimilis- Mitt í öllu þessu annríki fékk tökum fjóra metra. Það er alt
fang, og þeir komu mörgum eg heimsókn, sem mér hefir ekki j annað snið á svona kjólum.
Eg rek ofan af stranganum
að af- og byrja að mæla. Eg er að
Aftur lítur hún til mannsins
og segir: — Þrjá metra. Ætli
sinnum á ári. Eg var aldrei í liðið úr minni síðan.
neinum vafa um það, hverskonar Eg var að ljúka við
vörum hverjum og einum geðj- greiða einn af þessum erfiðu við- bíða eftir því, að þau spyrji
aðist bezt að. • 1 skiftavinum, og ekkert getur mig um verðið. Þau vita senni-
Sumir völdu æfinlega dýrustu komið manni í eins drungalegt lega ekki, hvað efnið er dýrt. En
og beztu vörurnar. Aðrir keyptu skap og sífelt nöldur um verð og þau eru sýnilega hvorugt að
miðlungstegund og enn aðrir þær vörugæði. Eg var að óska þess, hugsa um það.
ódýrustu. að dagurinn tæki einhverntíma ]
Þegar um val á litum var að enda, og velta því fyrir mér. lætur sér hvergi bregða, telur
ræða, þá var smekkur fólksins hvort eg ætti eftir í dag að af- peningana fram á borðið, þrífur
mjög breytilegur. Sumir völdu greiða marga af þessari tegund, strangann undir hönd sér og er
eingöngu skæra, áberandi liti, þegar sagt er í
aðrir mjúka, þægilega liti, sem mannsrómi:
Eg nefni upphæðina, en hann
dimmum karl-! þess albúinn að fara.
En hún stendur kyr.
— Við ætlum að líta á silki í I Mér dettur í hug, að stúlkan
j hafi ætlað að kaupa eitthvað
Fyrir framan fleira og spyr því: — Voruð þér
Eg lít upp.
létu lítið yfir sér, — og þá ekki
fáir þá liti, sem voru tízka það kjól.
og það árið, án tillits til gæða
eða vöruverðs. Smekkur fólks- j borðið stendur karlmaður bg að hugsa um eitthvað fleira ?
ins var álíka breytilegur og dag-' kvenmaður, og eg álykta eld- Hún roðnar og verður 'mjög
ur og nótt. Ný tízka myndað- snart: Hjón eða kærustupör. feimnisleg —, og nú tekur af
ist með hverjum ársfjórðungi; Hann er meðalmaður á hæð og allan efa hjá mér, hverskonar
og af öllum þessum fjölda við-1 nokkuð rauður í andliti, helzt kvenmaður þetta sé. Því að
skiftavini voru það æðimargir, til rauður til þess að geta verið j svona roðna þeir, sem lifa hinu
sem eltu tízkuna og litu ekki við landmaður, nema því aðeins, að1 heilnæma sveitalífi og anda að
öðru en allra nýjustu vörum og hann fái sér staup við og við. Eg sér tæru fjallaloftinu. Einhver
nýjustu tízku. Þegar eg fór að get mér því til, að hann sé* sjó-1 ilmur af mjúku, votu grasinu,
virða fyrir mér þennan fólks- j maður,
straum, sem kom og fór, og það,
] sem angar svo sterkt eftir gróðr-
-------,-----------«, Hún er há og grönn, þrifleg í arskúr, finst mér anda frá henni.
sem gerðist í sambandi við hann, andliti, rjóð í kinnum og skiftir! Fas hennar er hæglátt, eins og
þá komst eg að þeirri niður- j vel litum. Eg sé strax, að þetta líðandi lækur.
er sveitastúlka, annað hvort á
ferð hér eða nýkomin til bæjar-
stöðu, að eg væri eiginlega alt af
í bíó. En þetta voru engar
hvikular kvikmyndir. Það voru ins. Hún er feimnisleg og ó- hana.
Maðurinn staðnæmdist við hlið
hennar og horfir spyrjandi á
áþreifanlegar verur gæddar holdi j framfærin. Laus við alla tilgerð I Loks segir hún hikandi: Mig
og blóði, — lifandi myndasýn-jog þetta “skapaða” í hreyfing- langaði til þess að fá barnasokka
- NAFNSPJÖLD -
Dr. M. B. Halldorson
401 Boyd Bldg.
Skriístofusíml: 23 674
Stundar sérstaklega lungnasjúk-
dóma.
Er að finnl á skrlfstofu kl. 10—12
I f. h. og 2—6 e. h.
Heimili: 46 Alloway Ave.
Talsími: 33 158
Jacob F. Bjamason
—TRANSFER—
Baggage and Furniture Moving
591 SHERBURN ST.
Phone 35 909
Annast allskonar ílutninga fram
og aftur um bœinn.
MARGARET DALMAN
TBACHER OF PIANO
854 BANNINO ST.
Phone: 26 420
Dr. O. BJORNSSON
764 Victor St.
OFFICE & RESIDENCE
Phone 27 586
Gunnar Erlendsson
Pian okennari
Kenslustofa: 701 Victor St.
Stmi 89 535
RAGNAR H. RAGNAR
Pianisti oa kennari
Kenslustofa: 518 Domlnion St.
Sími 36 312
— á lítið nýfætt barn.
Eg hefi ekkert við þetta að
athuga. En þegar eg lít til
mannsins, þá sé eg einhvern
vandræðasvip á andliti hans. —
Hann starir á stúlkuna. Ha?
Hvað ætlarðu að gera við barna-
sokka? spyr hann í lágum rómi,
og sú undrun, sem er inni fyrir,
talar í hljóm orðanna.
Hún svarar án þess að líta
upp: — Þó að eg eigi ekkert
barn, þá langar mig til þess að
kaupa þá og eiga.
Áhuginn fyrir þessum kaup-
um lýsir sér í því, hvað hún
leggur hart að sér til þess að
gera okkur þetta skiljanlegt. —
Hún stendur þarna litverp og
niðurlút.
Maðurinn verður ennþá vand-
ræðalegri, en svo er eins og hann
sæki í sig veðrið, því að hann
segir í rómi, sem tekur af allan
efa: — Uss! Þú getur alt af
keypt þetta. Og eins og til þess
að binda enda á samtalið, því að
nú er margt fólk komið inn að
borðinu, sem bíður eftir af-
greíðslu, og honum er auðsjá-
anlega ekki um það gefið að
hafa marga áheyrendur, snýr
hann sér að mér og segir: — Við
hugsum ekki um þetta nú. Ver-
ið þér sælar, og hann lyfti hatt-
inum hæversklega.
Hún kinkar vingjarnlega kolli
til mín. En á andliti hennar eru
auðsæ vonbrigði.
Eg stend hugsi og horfi á eft-
ir þeim fram gólfið. En fólkið.
sem bíður, vekur mig af þessum
dvala.
Þau eru líka horfin. En hvað-
an þau komu og hvert þau fóru
— eða hver þau eru, er mér ráð ■
gáta.
Síðan eru nú liðin tíu ár. Það
rignir og snjóar, — það er vet-
ur, sumar, vor og haust upp aft-
ur og aftur.
Framh.
G. S. THORVALDSON
B.A., LL.B.
Lögfrœðingur
702 Confederation Llfe Bldg.
Talsími 97 024

w. J. LINDAL, K.C. BJÖRN STEFÁNSSON ISLENZKIR LÖGFRÆÐINOAM á öðru gólíi 325 Main Street Talsími: 97 621 aSjjí
M. HJALTASON, M.D. ALMENNAR LÆKNINOAR Sérgrein: Taugasjúkdómar Lætur úti meðöl X viðlögum VitStalstímar kl. 2 4 » h 7—8 aS kveldinu Sími 80 857 665 Vlctor 8t.

A. S. BARDAL selur likkistur og annaat um útfar- ir. Allur útbúnaður sá besti Ennfremur selur hann aUskonar minntsvarða og legsteina. 843 SHERBROOKE ST. Phone: 86 607 WINNIPEO

Dr. S. J. Johannesion 218 Sberburn Street Talsiml 80 877 Vlðtalstími kl. 3—5 e. h.

,mR?yatZ0S FIoraI Shop 206 Notre Dame Ave. Phone 94 954 Fresh Cut Flowers Daiiy Plants in Season We specialize in Weddine & Concert Bouquets & Funeral Designs Icelandic spoken
thl watch shop Thorlakson Baldwin Dlamonds and Wedding Rings Agents for Bulova Watches Marriage Licenses Issued 699 Sargent Ave.
Dr. A. V. JOHNSON ÍSLENZKUR TANNLÆKNIR 212 Curry Bldg., Wlnnlpeg Gegnt pósthúslnu Simi: 96 210 Heimilia: 33 328
J. J. Swanson & Co. Ltd. REALTORS Rental, Insurance and Financial Agents Slml: 94 221 800 PARIB BLDG,—Winnipeg

DR. J. A. BILDFELL Wynyard —Sask.

Orric* Phoni Res. Phons 87 293 72 40» Dr. L. A. Sigurdson 109 MEDIOAL ARTS BUILDING OmcK Hotnts: 13-1 4 r.i*. - 6 r.u. *nd kt appointmknt

J. WALTER JOHANNSON
U mboðsmaður
New York Life Insurance
Company