Heimskringla - 25.09.1940, Síða 2

2. Síí)A
HEIMSKRINCLA
WINNIPEG, 25. SEPT. 1940
ENDURMINNINGAR
um ferðalag til Los Angeles
fyrir tveim árum.
(Fluttar á Heklufundi)
Eftir S. Eydal
Við, eg og móðir mín, lögðum
af stað frá Winnipeg 19. júlí
1938, kl. 8.30 að morgni. Hvert
saeti í bílnum, en þau voru um
40, var tekið. Farþegar virtust
vera sitt af hverju landshorríi.
Var þar nokkurt taekifæri að
kynnast staðháttum og venjum
af fjarlægum slóðum.
Fyrsti áfangi okkar var í
Noyes, Minn., þar sem tollþjón-
ar Samuels frænda virða fyrir sér
hverja manneskju eigi síður
en ferðafönkurnar og þeir sem
hreinsunareldin geta ekki vaðið,
fá ei að fara inn í fyrirheitna
landið. En alt gekk að óskum í
þetta sinn. Næst var áð í Grand
Forks, N. D.; þar hafði maður
miðdagsverð, því þó útsýnið sé
fagurt, lifir enginn á því einu.
Til Fargo var komið kl. 4.30 e.
h.; var þá skift um bíl; því næst
haldið áfram til Minneapolis;
landið slétt og frjósamt á báðar
hendur, útlit mjög gott. Kom-
um til Minneapolis kl. 11 e. h.
Það sem mjög bar á er komið
var suður yfir landamærin voru
bjórauglýsingar. Hver gasolíu-
stöð hafði auglýsingu eitthvaðjí Salt Lake City til að sjá mig
Celebration“ Allur bærinn
prýddur flöggum og ljósum. Nú
tók landið að verða hæðóttara
þarna yfir suðurhluta Wyom-
ing, og er við komumst upp á
hæsta tindinn, vorum við 8,835
fet yfir sjávarmál; er þarna mjög
strjálbygt og gróðurlítið land,
sandsteinar virtust vera mest á-
berandi í hæðunum, en með mjög
fögrum litbrigðum. Einnig virt-
ust vera bæði ýmsar námur og
olíubrunnar. Þarna var gaman
að láta ímyndunaraflið leika
lausum hala, því að klettar virt-
ust taka á sig ýmsar myndir, svo
sem víggirta kastala, og fólk og
dýramyndir; gátu þarna hafa
dagað uppi tröll og forynjur.
Á einum stað sýndist vera
kona með barn í fanginu, að
horfa móti sólaruppkomu.
Til Salt Lake City komum
við 12.30 e. m. Vorum við svo
heppnar að fá seinasta herbergið
í Temple Square gistihúsinu.
Þar var einnig mikið um dýrð-
ir í sambandi við “Pioneer Cele-
bration” eins og víðar um þess-
ar mundir í suðurríkjunum.
Um morguninn er við vöknuð-
um og drógum upp gulggablæj-
una, þá blasti við okkur hin
fræga og undursamlega Mor-
móna kirkja. Er hún það feg-
ursta listasmíði er eg hefi séð,
einnig garðurinn í kring. Eg
hefði viljað geta stansað lengur
kl. 6.30 að morgni þess 23. júlí,
og var frændfólk okkar, Skúli
G. Barneson og fjölskylda hans
á stöðinni að taka á móti okkur.
Tóku þau okkur heim til sín þar
sem maður var eins og heima sjá
sér; alt gert til að láta manni
líða sem best og skemta sér sem
mest.
Er Los Angeles stórgerður
bær og stendur á landi þar sem
inn 1930. Og 1931 var hann
settur upp í þessari grafhvelf-
ingu. Er glugginn mynd af
kveldmáltíðinni, og er myndin í
fullkominni líkamsstærð; er
verkið sérstaklega fallegt og vel
af hendi leyst. Er það á við
hátíðlega guðsþjónustu að sjá
þetta listaverk og heyra fyrir-
lesturinn er fylgir því. Það eina
er lýsir þessa mynd, er dagsljós-
þessu líka: “Gas for your car—
Beer on tap”, þ. e. gasolía fyrir
bílinn en bjór fyrir sjálfan þig.
Þessa nótt hvíldum við í
Minneapolis. Lögðum á stað til
Sioux City kl. 8 næsta morgun,
vestur yfir dali og hóla, framhjá
bændabýlum og skóglendi og
smábæjum. Var þetta undur-
fagurt og frjósamt land. Af hól-
unum var sem maður sæi undur-
fögur aukin teppi úr marglitu
taui. í Sioux City, sem er mynd-
arlegur bær, biðum við í 154 tíma
þar til að við fengum flutninga-
bíl til Omaha, er átti að flytja
mann til Salt Lake City. Við
ferðuðumst alla þessa nótt og
um morguninn vorum við komn-
ar í Iowa ríki. Frekar var þar
tilbreytingarlítið. Þessi Bus er
við tókum í Omaha voru sérstak-
lega kæld með köldum loft-
straum, er dælt var inn á hverj-
um 15 mínútum, og var aldrei
opnaður gluggi.
Kl. 10 vorum við komnar til
Cheyenne, Wyoming; þar sáum
við fyrstu real Cowboys. Var
mikið um dýrðir, því það stóð
yfir um þessar mundir það sem
kallað var “Covered Wagon
um, því þar þótti mér fallegt,
fjöllin í fjarska og bærinn
smekklegur og fagur. Var þetta
land eina tíð að mestu eyðimörk,
en nú ræktað með áveitu; er
það vottur þess hvað hægt er að
gera með samtökum.
Landslagið suður frá Salt Lake
City er mjög einkennilegt, gróð-
urlítið, nema ræktuðu blettirnir,
og litbreytingin í fjöllunum
mjög fögur, alt frá gulrauðu í
purpura lit. Var mikið um kop-
ar með þessum skrautlegu lit-
brigðum, einnig furðulegum
trjám. Gat maður ímyndað sér
þar vera álfa bústaði.
Um kl. 10.30 að kveldi komum
við til Los Vegas. Sú eyðimerk-
ur borg er þekt frá fyrstu tíð er
þetta landflæmi fór að byggjast.
Var ætíð mikið um sukk og svall
þar og svo virðist enn. Þegar
við komum þar var hitinn yfir
90 stig, og var manni ekki kalt á
þessum tíma kvelds, en öll mat-
söluhús og veitingarstaðir eru
loftkæld, og voru því sterkt að-
dráttarafl í hitanum, enda var
það notað. Við biðum þar í
klukkutíma.
skiftast á hæðir og dalir, með og þegar fer að skyggja, þá
fjöllum í baksýn. Þvermál borg- smá deyfast og hverfa andlitin
arinnar kvað vera um 40 mílur, ! af myndinni, þar til að alt er
og svo eru smáborgir áfastar, svo horfið nema mynd frelsarans.
sem Hollywood, Beverley Hills, Hún sést hvað dimt sem verður
Glendale og Pasadena. Eitt af og er sem á verði standi yfir
því er við fyrst sáum í Los þeim látnu ástvinum, er hvíla á
Angeles var hinn einkennilega þessum fagra stað. Tveir ís-
fagri grafreitur (Forest Lawn). lendingar, sem eg gat séð nöfn á,
Má kalla hann reglulegan “garð hvíla þar. Það er Þ. Oddson og
guðanna”. Eru þar samankomin Mrs. Jón Sigurðsson..
hin fegurstu listaverk úr Ev-, Ánnar “stained glass” gluggi
rópu. í þessum garði eru tvær var það sem kallaður var bæna-
kirkjur, er notaður eru aðeins glugginn. Sýrídi hann smábörn
fyrir skírnir, giftingar og út- vera að hverfa irín á draumaland-
farir. Önnur kirkjan heitir “The ið, sum voru broshýr, önnur grát-
Little Church of the Flowers,” andi og enn önnur geyspandi,
og er hún eftirstæling af enskri en einhver ró hvíldi yfir öllu
sveitakirkju, þar sem skáldið þarna.
Grey orti hið fræga kvæði sitt, j>ag er sv0 óteljandi margt
The Elegy. Er hún látlaus en sem maður sá, að illmögulegt er
fögur og inn í kirkjunni með- ag greina alt í sundur, svo sem
fram gluggunum vaxa hin feg- listasöfn og sýningar. í stjörnu-
urstu blóm, og syngja þar sí- turninn komum við og var hann
glaðir fuglar. Hin kirkjan er Upp á hárri hæð í Beverley
kölluð “Wee Kirk of the Hea- Hills; var þar ákjósanlegt út-
ther”. Er hún bygð í eftirlík- sýni yfir borgina. Næst fórum
ingu kirkju þeirrar er Annie vig á “Concert” í Hollywood
Laurie gekk í á Skotlandi. Og bow1. Það er samkomustaður
á gluggum kirkjunnar eru mynd- undir beru lofti, umkringdur á
ir af hinni raunalegu ástasögu ailar hliðar af skógivöxnum
hennar og Douglas. Einnig er hæðum; sætaraðirnar eru upp
þar lítið herbergi er hefir til hlíðarnar og geta yfir 23,000
sýnis ýmsa menjagripi um Annie manns notið þeirrar skemtunar
Laurie. Er inn í þessa litlu
sem fram fer. Eina þakið er
kirkju kemur, fyllist maður ó- stjörnuprýddur himininn og
sjálfrátt lotningu. Er mikið bjart tunglsljós, jafnframt Cali-
blómskrúð þar inni, og út um forníu veðurblíðunni, er eitt með
Gluggann til vinstri, er inn 0gru gerir þetta kveld ógleym-
kemur, sést út í sérstakan bæna- anlegt.
garð. Þar stendur líkneski af Mikið ;r um falleg mynda_
Kristi gert af Thorvaldsen. Er sýningahús j Hollywood, eins og
tæplega hægt að lýsa með orð- bfiast má við> en það markverð_
um fegurð og friðsæld þessa agta er Graumans Chinese Thea-
staðar. Fyrir framan dyrnar á tre gr hyggingin { kínverskum
kirkjunni er lítið gerði um- stil> mj0g asjáleg bæði utan og
kringt trjám og blómum. Og innan> en það sem er mest aher_
þar stendur óskastóll (Wishing andi er það> að , steinsteyptu
Chair), er á að færa hammgju gangstéttina eru spor og fingra_
þeim brúðhjónum er í hann setj- föf allra frægustu stjarnanna á
ast, og hafa upp orð þau er graf- syiði kvikmyndanna.
in eru á steininn fyrir framan j
sætið. Einnig er stór grafhvelf-
Stórfeldar eru byggingarnar
þar sem myndirnar eru gerðar,
ingí garðinum. Er storsalura ^ ^ og ^
efsta gol ínu og þar a einm í kastaiar> en enginn fékk að koma
inni er gluggi, er samanstendur þaf inn fyrir> hvernig sem reynt
úr lituðu glasi, er búinn var til var.
af ungri stúlku á ítalíu. Þurfti j Sunnudagin 31. júlí lögðum
sex ár að búa hann til. Byrjað við með frændfólki okkar Mr.
Til Los Angeles komum við | var á glugganum 1924 og var bú- °% Mrs. S. G. Bjarnason og fjöl-
skyldu þeirra, af stað suður með
Áskorun til
Canadamanna
Þeð mesta sem við getum gefið,
jafnast aldrei á við gjöf þeirra til okkar
NEYÐARKALL
um $5,000,000
Menn vorir gefa alt . . . heimili, fjölskyldu, vini, at-
vinnu. Þeir ganga hugrakkir fram móti erfiðleikunum,
einstæðingsskap og hættu, þeir hætta lífi sínu í þarfir
stórs málefnis.
Það er þitt málefni, sem þeir berjast fyrir. Þú ert ekki
beðin að fórna þínu eigin lífi, en að hjálpa til að
frelsa líf.
CANADIAN RED CR0SS
Gefið alt sem ™ unt er-—NU!
ströndinni; fyrsti áfangastaður-
inn var Long Beach, og á leið-
inni þangað keyrðum við gegn-
um olíuhverfið; voru olíubrunn-
arnir eins þéttir eins og skógur
væri. En ekki var loftið mjög
gott í þessu umhverfi og urðum
við fegin að komast niður að
sjónum. Við keyrðum í kring
um “Regnboga bryggjuna” svo-
kölluðu; er hún sem regnbogi
j í laginu og svo prýdd marglitum
ljósum að kveldinu. Þar heim-
sóttum við Mr. og Mrs. Sumliða
Sveinsson er tóku okkur mjög
vel. Svo héldum við áfram suð-
ur og þegar við komum til La
Jolla, sáum við sjávar-
j hella, en ekki komst eg inn,
því að sjórinn flæddi inn í
! mynnin.
Til Pacific Beach komum við
j um kl. 5, þar tjölduðum við og
j héldum til í 2 nætur. Mánu-
daginn 1. ágúst, lögðum við á
stað til San Diego, og er þar
kom, datt okkur í hug, að við
mættum eins vel fara alla leið
til Tia Juana í Mexico og er
þangað kom var nú ekki mikið
um að vera í þessum marg um
talaða stað; er hann nú mikið
úr móð síðan að vínflóðinu var
veitt yfir Bandaríkin á ný. Eg
gekk í gegn um það sem kallað
var “the longest bar in the
world”, en ekki var þar margt
um manninn. Voru þar speglar
er sýndu mann í ýmsum mynd-
000,000
hefir verið varið af þessu félagi á síðastliðnum
fimm árum aðeins, til að bæta útgerð og áhöld, og
sem réttlætir þá yifrlýsingu
vora að
_ “Winnipeg Electric
þjónusta sé bezt,?
WINNIPEGELECTRIC
C O M P A N Y
um. Einnig keyrðum við til
Caliente, en ekki komustum við
heim að þeim skemtistað, því
það var verkfall þar á ferðinni.
Sáum við mikið af mexikönskum
hermönnum er voru bæði ljótir
og lubbalegir. Til baka til San
Diego komum við um 12 leytið,
höfðum máltíð þar; fórum við
svo að sjá okkur um í þeirri in-
dælu borg. Er mikið, um fagra
listi- og dýragarða þar. Einnig
fögur heimili og búðir.
Sunnudaginn 7. ágúst fórum
við til Redondo Beach, sem er
mjög fallegur skemtistaður. —
Voru landarnir að hafa picnic
þar; var mjög gaman að kynnast
þar löndunum. Þar sáum við
þau Mr. og Mrs. Pétur Fjelsted,
er voru um eitt skeið meðlimir
Skuldar og var mjög ánægjulegt
að eyða þar deginum.
Þann 10. ágúst lögðum við á
stað heim á leið, komum við
fyrst til Santa Monica sem er
sjávarbær skamt frá Los Angel-
es, fallegur bær, hefir mikið af
aðdfáttarfli af skemtana tæi. Er
þar undur fallegt Park sem er í
kínverksum stíl.
Svo var haldið norður með
ströndinni; þar er mjög fagurt
landslag. Næst var áð í Malibu
Beach, sem er mjög fallegur
smábær; er hann aðallega fræg-
ur fyrir það, að þar hefir kvik-
myndafólk sumarbústaði sína, og
er eg var að drekka Coca-Cola
þar við borð, varð mér litið upp
og var þá við borð hinumegin í
salnum Robert Young, leikarinn
frægi, á samt öðrum; var mér
svo starsýnt á hann að eg hér um
bil gleymdi Coca-Cola drykkn-
um. En ekki dugði að slóra
því vagninn beið ekki.
Til Santa Barbara komum
við um miðvikudagsleitið. Kvað
hún vera með auðugustu bæjum
þar. Var þar mikið um dýrðir,
því næsta dag átti að byrja hið
árlega Fiesta er hinir spönsku
búendur þar og í nágrenninu
halda. Voru margir, bæði menn
og konur þar, í hinum gamla
spanska þjóðbúningi, sem er
mjög glæsilegur.
Um kvöldið komum við til San
Francisco, gistum þar um nótt-
ina, en höfðum ekki aðra við-
stöðu. Næsti morgun rann upp
skír og bjartur og fengum við
fagurt útsýni yfir fjörðinn, er
við ókum yfir hina nýju stór-
feldu Golden Gate brú.
Við héldum áfram norður með
ströndinni, mestmegnis meðfram
sjónum og um nónbilið komum
við til Redwoods Park. Er það
mjög hátt yfir sjávarmál. Er
það þar, sem talið er að séu
hæstu tré í h'eiminum. Eru þau
rauðviður mest. Þessi staður er
mjög hátíðíegur. Þarna er sælu-
hús (cabins) sem að ferðafólk
getur leigt. Eitt sem var mjög
einkeninlegt, var að stór trébol-
ur var holaður innan og með
glugga á þakinu og í hurðinni.
Þarna inni var mjög lagleg stofa,
ekki mjög stór, en vægast sagt,
dálítið einkennileg.
Þessa nótt héldum við áfram,
var mjög svo fagurt útsýni, f jöll-
in og skógi vaxnar hæðir á aðra
hönd og hafið á hina, fögur sum-
arnótt með stjörnubirtu og mána
skini.
Rétt um sólaruppkomu, stans-
aði bíllinn til þess að lofa fólk-
inu að sjá hellana þar sem að
“Sea Lions” héldu til, og í þetta
mund voru þessar skepnur á
klettunum að baða sig í fyrstu
geislum morgunsólarinnar. Um
miðjan dag vorum við komin til
Portland, Ore., en höfðum mjög
stutta viðdvöl; virtist Portland
mjög fögur borg að því er við
gátum séð á okkar hröðu ferð.
Til Seattle náðum við um
kveldið, gistum þar um nótitina,
og héldum áfram til Vancouver
næsta dag.
Var þá dimt í lofti, svo að
ekki var neitt útsýni til fjall-
anna. Um kl. 4 á laugardaginn
komum við til Vancouver. Hafði
ringt dálítið, nóg til að þvo ryk
af grasi og trjám. Er Vancouv-
er mjög fögur borg. Myndar eins
og skeifu í kring um Barrett
fjöðinn, og skiftir Fraser áin
bænum í tvent. Á sunnudaginn
fórum við á mótórbát með Thor-
sons hjónunum um 30 mílur inn
fjörðinn, og er ströndin öll í
bugðum og fanst manni að maður
væri að komast inn í enda fjarð-
arins, er það aðeins var bugða
á ströndinni. f fjarðarbotni er
Indian River, og er þar bryggja
og sumarhótel, er kallast Wig-
wam, þarna eru sett borð og
önnur þægindi fyrir fólk. Und-
ur fagur útiskemtistaður, mosi
og ferns uxu þarna stall af stalli,
og mynduðu risavaxinn stiga
upp hlíðina.
Næsta dag tókum við Sight
Seeing Bus til Stanley Park, og
í kring um Shaughnessy Heights.
Er Stanley Park mjög svo falleg-
ur listigarður, um 5 mílur um-
máls. Eitt af undrum þeim er
þar er að sjá, er tré, sem er 300
ára gamalt, 65 fet í ummál við
rótina; sló eldingu í þetta tré
fyrir 30 árum og holaði það inn-
an, og samt stendur það eins og
ekkert hafi í skorist. Einnig
hafði annað stórt furutré fallið
um koll, en upp úr bolnum eru
tvö smá furutré að vaxa. Sýnir
þetta eitt með öðru, hvað náttúr-
an er örlát á gjafir sínar.
Þetta kvöld fórum við að hlusta
á alþingism. Jónas Jónsson,
höfðum mikla skemtun af því, og
jafnframt tækifæri um að hitta
marga gamla kunningja, er nú
eru búsettir þar vestra.
Þriðjudaginn 16. ágúst lögðum
við til Seattle, komum þangað
að kveldi. Það sama kvöld höfð-
um við tal af stúkubróður okkar,
Ólafi Bjarnasyni; var mjög gam-
an að tala við hann. Er hann
bæði hress og glaður í anda, lét
vel af sér og sínum. Þann tíma
sem við vorum í Seattle vorum
við mest í heimsókn hjá vinum
og kunningjum. Seattle er stór
og mikil borg en þar sem mest
af tíma var dimt yfir, nutum
við ekki útsýnisins þar.
Laugardaginn 20. ágúst, lögð-
um við upp heim á leið. Var
margt fallegt og einkennilegt
útsýni á þeirri leið, en mikið af
brautinni virtist liggja í gegn
um óbygt land, gróðurlítið, því
mest sýndist ræktað með áveit-
um.
Við vorum svo óheppnar að
fara að nóttu til í gegn um The
Bad Lands of North Dakota, en
þar kvað vera mjög sérstætt út-
sýni og tilbreytanlegir litir í
leirnum er mynda gil og hóla
þar.
Heim til Winnipeg komum
við mánudagskveldið 23. ágúst,