Heimskringla - 10.12.1941, Qupperneq 5

WINNIPEG, 10. DES. 1941
flEIMSKRINGLA
5. SÍÐA

had experienced down the seemed to vanish into thin air!
years.” It would be a rare treat for me
“So the first of what follows to read again the contents of
is my humble tribute to you, that dilapitated volume—
in which I shall unburden my especially now.”
mind of thoughts that are ever j “I have often wondered
welling to the surface, and about the qualities you posses-
striving for expression. And in1 sed which attracted me to you
so doing I shall chat with you, from the first. For the most
old friend, just as we used to! part they are not hard to de-
WILLIAM (BILL)
FRIDFINNSON
GENTLEMAN
F- 7. jan. 1890—D. 10. sept. 1941
By Dr. August Blondal
and Friends
“With your passing, old
friend, there has arisen within
me an irresistable urge that
must find expression in this
form. You would readily un-
^erstand why I have chosen
this form of address. It could
n°t be otherwise. For on the
humerous occasions that you
and I sat opposite each other,
°ur thoughts would reach back
^nto the past and we would live
again through adventures we
had experienced together. And
with what open franknqgs we
used to discuss our good for-
tunes, our disappointments and
°ur hopes and fears that we
chat so often in the past. And
the second part is a tribute
paid to your memory by a
group of sincere friends who
feel that they have profited
much for having known you.”
“And today, Bill, there are
times when I seem to feel your
presence. Especially am I
aware of this in moments of
indecision when I unconscious-
ly turn to you for counsel and
as in other days you have not
failed me.”
“Do you remember Bill, the
occasion of our first meeting.
It was back in 1906, somewhere
in the corridors of old Wesley
College. How vividly I recall
the events of this day! You
were fresh from the country
and I had taken my Common
School education in Winnipeg.
We were both somewhat fear-
ful and ill at ease, and very
much sobered and awed by the
fine. I respected you for your
honesty and loyalty in all
things. I respected your sim-
ple philosophy of Mfe and sound
religious convictions—a healthy
code of morals, a respect and a
helping hand for your fellow
men, and a firm belief that
there was an element of good-
ness in all men and in all
things. I admired your self-
control in defeat as well as in
victory. And I admired great-
ly your courteous and gentle-
manly behaviour under all cir-
cunjstances. And yet, Bill,
there was something else.
'Something that has eluded my
efforts to define it. Like a
powerful force emanating from
within you, as if from your
very soul, and reaching out to
embrace me.”
“And then, all to soon, came
your last adventure. It was an
unequal contest, pitted as you
öldur viðskiftagróðans lækkajá þessa leið: “Þetta sýnir
stundum fyr og fljótar en var-ihversu mikils álits Mr. Frið-
ir; og þegar eftirköstin létu til, finnsson naut, ekki einungis
við lifum í, gæti hafa ummynd-
ast í hið fyrirheitna himnaríki-
°g það í þessu lífi, með eftir-
farandi smábreytingum: Ef
allar dómkirkjur hefðu verið
háskólar, allar neðanjarðar-
hvelfingar rannsóknarréttar-
lns> rannsóknarstofur efna-
fræðinga; ef kristin kirkja
hafði lagt meiri áherslu á sið-
fræði en trúfræði, og valið alt
hið góða úr biblíunni, en kast-
að hinu illa og ótrúlega; ef
hvelfurnar og musteri hefðu
verið stjörnuturnar; ef prestar
hefðu verið heimspekingar, og
trúboðar kent nauðsynlegar
listir; ef galdrar hefðu verið
visindi, og trúarbrögð mannúð
°g manngæska.
Hauði gömlu pislarvottanna
sannar einlægni þeirra og stað-
festu við ákveðið málefni, en
alls ekki hitt að skoðun þeirra
°g stefna hafi nauðsynlega
verið rétt. Málefnin eru ann-
aðhvort sönn eða ósönn í insta
eðli sínu, hvað sem öllu öðru
hður. Sannleikanum verður
ehki umbreytt með neinum sér-
ftökum skoðunum eða kenn-
i^gurn — jafnvel ekki með písl-
arvaettisdauða.
Sannleikur og lýgi eru tvær
ólíkar höfuðandstæður, sem
aldrei geta þrifist í sama jarð-
vagi; en það ótrúlega, að lýgin
er óhult og blómgast prýðilega,
har sem sannleikurinn verður
að hafa um sig sterkann vörð
&egn árásum; gróðrarskilyrði
iýginnar eru slík, að hún bið-
úr byrginn öllum andmælum
°g ayðleggingar tilraunum.
Alt ranglæti hefir i sér falið
sjálfeyðandi afl að vissu leyti;
það er því hæpið að fullyrða
a® lýgin verði ekki afhjúpuð
a^ lokum, meðal annars af því
a^ hún verður aldrei sammála
ohagganlegum staðreyndum.
Hið eina er ekki kemur í
andstöðu við lýgina, er ný lýgi,
tramleidd í þeim sérstaka til-
^angi að sanna hina fyrri. —
Fkkert er óskeikult nema sann-
leikurinn.
Sannleikurinn er hvorki ung-
Ur né gamall, hvorki gamal-
hags eða nýmóðins; hann hefir
verið og verður ætíð hinn sami
óumbreytanlegi, og hans skyldi
æitað með uppihaldslausri bar-
áttu, og viðurkendur alstaðar,
elskaður meira en sjálft lífið og
aldrei afneitað. Framh.
stern, dignified professors in were against an insidious, re-
gowns and pasteboards. The lentless foe that has never
gloomy corridors and the known defeat. I had noted for
equally uninviting class rooms some time, Bill, the signs of
did not add to our peace of failing health and it was with
mind. The whole atmosphere j a sinking heart that I recog-
of the place reeked of some- nized the identity of this for-
thing wholly mysterious and midable foe. And for months'unni. Hinar ströngu reglur
alien. We felt at this time very you fought a losing battle, with póstþjónustunnar heimta tíð og
small and so very lonely. Gone (courage and fortitude that was erfið próf og strangar yfirheyr-
were the carefree, boisterous ) characteristic.” j slur; og hvert á eftir öðru verða
school days. Almost in a) “in this crisis my puny ef- menn að standast þessi próf
sín taka slepti Villi öllum á-
huga fyrir kaupsýslustöðunni,
en leitaði sér atvinnu, sem
hentugri væri og betur við
hans hæfi.
Hann vann um stund við
ýmislegt annað, en fann ekkert
það, sem fullnægði hugsjónum
hans, fyr en honum hug-
kvæmdist það að búa sig undir
próf til stjórnarstarfa, og sér-
staklega við póstmáladeildina.
Byrjaði hann á því og féll það
ágætlega. Þarna hafði hann
fundið verk, sem var í raun og
sannleika skemtilegt og leiddi
til alls konar tækifæra, fyrir
þá sem framgjarnir voru og
veigruðu sér ekki við því að
leggja hart að sér. Hann sótti
um stöðu við pósthúsið í Win-
nipeg og byrjaði að vinna þar
sem bráðabirgðar póstþjónn 6.
apríl 1909.
Þessi atvinnubreyting varð
áhrifamikill viðburður í lífi
hans, og sönnunin fyrir því að
hann var sérstaklega hæfur
fyrir þetta ákveðna starf er sú
hversu oft og fljótt hann hófst
til hærri stöðu stig af stigi.
Ennfremur sýndi þessi breyt-
ing þá dómgreind, sem snemma
lýsti sér í fari hans — þá dóm-
greind, sem ár frá ári ávann
honum meiri virðing og fyllra
raust hjá öllum þeim sem hann
kyntist.
Fyrsta kastið hækkaði hann
seint og hægt í póstþjónust-
twinkling we had been cata-; forts to help you were of little
pulted into another world—a or no avail. Gradually your
world of stern reality and we fighting heart weakened, and
were about to begin the diffi- then, suddenly came the end.”
cult ascent of the narrow, i “The profound sense of loss
thorny pathway to higher edu- that followed your passing,
cation.” Bill, was somewhat modified
“I remember, Bill, how we by a feeling of thankfulness, a
eyed each other during the thankfulness that I should have
first lecture period, and how been privileged to be at your
we were drawn to each other gjde jn yOUr last moments. I am
in the recess that followed. Do satisfied that it was by no mere
you recall how shyly and chance that I happened to be
hesitatingly we went about be- within easy call when the ur-
coming acquainted, how little gent summons came. No, Bill,
by little bewilderment and con- jf Was you that summoned me,
fusion vanished, muscles relax- an(j i arrived in time to see the
ed, stuttering tongues worked j00k 0f recognition, and a faint
more smoothly and almost im- smile upon your lips, as you
mediately we were perfectly at íapsed into unconsciousness
ease with each other.” that heralded the end.”
“This was our first meeting “Farewell, old pal, you have
Bill, and a memorable one for reached a safe haven and far
both of us. It meant more removed from the storms of
than two kindred spirits in a life. Your material body has
strange world being drawn to returned to earth but the real
each other for mutual protec- you will ever hover near your
tion and understanding. Yes, loved ones. And I know that
immeasurably more! It meant I shall commune with you
for us the birth of a friendship again and again in the days
that was to blossom and that lie ahead. And as of yore,
strengthen and endure for over in moments of relaxation, I see
35 years, a friendship that has
emerged virile and untarnished
myself drawing up my chair
and letting my thoughts dwell
after weathering numerous on memories and of you; and
storms of life that have threat-1 as so often before one of us
ened to engulf it.” will begin—Do you remem-
“During the many years that jber—.”
have passed since first we met,
Bill, our ways have at times | Vilhjálmur Friðfinnsson var
diverged, but distance had little fæddur í Argyle 7. janúar 1890;
or no effect on a friendship hann hlaut alþýðuskólamentun
such as ours, and many were í þeirri bygð. Árið 1906 ákvað
the adventures we had togeth- Friðfinnssons fólkið að bregða
er. The numerous hunting ex- búi, yfirgefa gamla heimilis-
peditions with some narrow es- réttarlandið og flytja til Winni-
capes from disaster. Do you1 peg. Vilhjálm fýsti að afla
remember that day in Novem- sér meiri ]mentunar og var
ber when our boat capsized and hann fremur hvattur til þess en
we were thrown into the freez-j jattur af fólki sínu; byrjaði
ing waters of the lake—miles hann bráðlega á því námi, sem
from the nearest habitation. ,j þá daga var kallað fyrri hluti
and how often have we not re- stúdentsprófs.
! called every detail of that I Að því loknu ákvað Vilhjálm-
j memorable trip to the Com- j Ur — eða Villi eins og við altaf
munity where you were born. j kölluðum hann — að freista
And the Diary, Bill, that we hamingjunnar á hinum glæsi-
kept of that trip. ’What an in-j]egu kaupsýslu sviðum. Win-
spired volume that proved to!nipeg var í þá tíð paradís fast-
be, and what keen pleasure we J eignaviðskiftanna og Villi fékk
took out of perusing the grimy brátt vinnu hjá fasteignafélagi
papers
lowed.
in the years that fol-
And say, Bill, what
nokkru; lagði hann sig allan
eftir því að læra hvert einasta
happened to that Diary? It atriði þeirrar verzlunar. En há-
áður en umsóknir um hærri
stöðu séu teknar til greina. Ó-
þarft er að taka það fram að
Villi Friðfinnsson stóðst þessar
yfirheyrslur og þessi próf með
heiðurs einkunnum. Hann var
skipaður stöðugur pósthúss-
þjónn 27. desember 1909. —
Fyrstu verulegu stöðuhækkun
fékk hann 1. apríl 1919 og var
þá skipaður í hina hærri deild
póstþjónustunnar. Þann 1.
júní 1923 komst hann loks í
hæstu stöðu þeirrar deildar;
var hann þá gerður að yfir-
manni allrar deildarinnar.
Þegar því takmarki er náð
er margfalt erfiðara að fá
stöðuhækkun, því þá er ein-
ungis um að gera hinar vanda-
mestu stöður í póstmáladeild-
inni; þeim fylgir hin mesta á-
byrgð og þær hljóta einungis
þeir, sem eftir margra ára
þjónustu hafa sýnt það og
sannað, svo að enginn efi geti á
leikið, bæði fyrir yfirmönnum
sínum og samverkabræðrum
að ógleymdum yfirvöldunum í
Ottawa að þeir séu í öllum at-
riðum sérstaklega hæfir fyrir
slíkar stöður.
Villi Friðfinnsson var hafinn
upp í stöðu fjármálaritara
deildarinnar 1. nóvember 1939;
þetta ábyrgðarmikla embætti
skipaði hann til dauðadags.
Villi Friðfinnsson var oft og
mörgum sinnum kallaður til
sérstakra vandastarfa meðan
hann skipaði þessa stöðu —
vandastarfa, sem útheimti sér-
staka hæfileika og ráðvendni
sem engum dytti í hug að efa.
Árið 1915 var hann útnefndur
af Mr. George Ross, yfirmanni
póstmálanna í Ottawa til þess
að vinna sérstakt trúnaðarstarf
í þrjá mánuði í pósthúsinu í
Prince Albert. 1 nóvember
1928, þegar verið var að undir-
búa höndlun á loftpósti, átti að
útnefna fremsta manninn í því
starfi næstan yfirmanninum
sjálfum í Ottawa, en hann heit-
ir Mr. Herring, valdi hann til
þess Villa Friðfinnsson frá
pósthúsinu í Winnipeg, en
vegna breytinga, sem á því
starfi urðu, varð ekkert af þeim
stöðuskiftum. 1 sambandi við
þetta atriði fórust Mr. H.
Lowry, sem er einn af yfirpóst-
meðal yfirmanna sinna og sam-
þjóna á pósthúsinu, heldur
einnig í póstmáladeildinni í Ot-
tawa.”
Eftir mörg ár við trúnaðar-
törf samvizkusamlega af hendi
leyst hafði Villi Friðfinnsson
hlotið verðuga viðurkenningu.
Hans dýrustu draumar höfðu
ráðist og á líkingamáli var
hann að stíga upp í hæstu
rimina í stiga framkvæmda
sinna.
Árið 1918, í fyrra heimsstríð-
inu, tók Villi þátt í vörnun
lands síns, sem meðlimir í
canadiska hernum. En Villi
átti fleiri áhugamál en þau,
sem bundin voru við hans dag-
legu störf. Frá æskuárum og
alla æfi tók hann starfandi þátt
í félagsmálum, þar á meðal í
leikfimi og aflraunum; hann
fylgdi þeim með hinum mesta
áhuga. Á yngri árum lék hann
“hockey” og hnattleik, en þeg-
ar hann eltist og fann til þess
að veruleg þátttaka í leikfimi
væri of erfið, vann hann fyrir
bað félagið sem honum var
kærast aðeins sem fram-
kvæmdarfrömuður.
Þess ber einnig að geta að
Villi Friðfinnsson áttl óefað
mikinn þátt í frægð íslenzku
Fálkanna þegar þeir unnu sig-
urinn í Antwerpen, urðu al-
heimskappar og áunnu sér ó-
dauðlegan heiður fyrir hönd
Winnipeg og Canada í heild
sinni — hann var skrifari
klúbbsins og var 4 nánu sam-
bandi við meðlimi hans á með-
an þeir æfðu sig og þjálfuðu
undir þessa miklu frægðarför.
Hann hafði stöðugt eftirlit með
þeim eins og smali með hjörð
sinni; hann jafnaði með þeim
sakir ef eitthvað bar á milli,
stilti skap þeirra þegar upp á
slettist, sá um það að öllum
reglum væri fylgt, og með kur-
teisi sinni, einlægni og prúð-
mensku vann hann virðing
þeirra og fullkomið traust.
í hinum afar erfiðu leikæf-
ingum, sem hófust í Winnipeg
og enduðu í Antwerpen var það
lífsspursmál að þeir væru full-
komlega hraustir og heilbrigð-
ir andlega jafnt sem líkamlega
og hugrekki flokksins eða ein-
staklinga hans varð að vera ó-
bilandi hvað sem á gekk. Sam-
vinnan, einhugur, kapp og
fullkominn áhugi — alt þetta
varð að vera á hæsta stigi til
þess að tryggja sigur að lokum
Og þótt ekki væri nema einn í
hópnum, sem veiktist eða yrði
fyrir slysi, þá gat auðveldlega
svo farið að sigurvissa snerist
upp í hið gagnstæða. Sá þátt-
ur, sem Villi Friðfinnsson átti í
því að afstýra hættum og sjá
um það að Fálkarnir væru altaf
við öllu búnir hefir ekki verið
eins fullkomlega viðurkent og
vera ætti.
En Villi var enginn auglýs-
ingamaður. Hann lét sér það
nægja að vinna fyrir áhugamál
sín í kyrþey, oft án þess að
nokkur vissi af.
Villi tók þátt í kappspili um
allmörg ár. Sumir okkar spil
uðu við hann og við lærðum að
virða hann fyrir hans aðdáan-
legu prúðmensku, fullkomnu
sjálfstjórn og heilbrigðu dóm-
greind í öllu, hvernig sem á
stóð. Villi var viðurkendur
sem reglulegur spilakappi og
var fær til þess að mæta hin-
um allra beztu spilamönnum,
sem hér eru til.
Villi Friðfinnsson heyrði til
íslenzku lútersku kirkjunni. —
Hann var í stjórnarnefnd henn-
ar árið 1938; var hann dugandi
þar sem annarsstaðar, og með-
stjórnendur hans fundu til þess
og kunnu að meta það hversu
skilningsgóður, einlægur og
heilráður hann var í öllu því,
sem snerti hag og heill kirkj-
unnar.
Heimilislíf Villa Friðfinns-
Þér sem notið—
TIMBUR
KAUPIÐ AF
THE
Empire Sash & Door
CO.. LTD.
Birgðir: Henry Ave. East
Sími 95 551—95 552
Skrifstofa:
Henry og Argyle
VERÐ - GÆÐI - ÁNÆGJA
samasta sem hugsað verður.
Þann 7. ágúst 1920 kvæntist
hann ungfrú Guðbjörgu Krist-
ínu Árnason frá Akra í N. Dak.,
þeim varð tveggja barna auðið:
Audrey 19 ára og Ronald 17
ára. Sem eiginmaður átti hann
alla þá kosti sem ástrík kona
getur kosið, og í augum barna
sinna var hann bezti pabbi í
öllum heimi.
Þegar vinir’ Villa Friðfinns-
sonar komu á heimili þeirra
hjóna sáu þeir hann njóta sín
allra bezt. Hið hlýja viðmót,
hinn uppgerðarlausa gestrisni,
hin hægláta og prúðmannlega
framkoma og hinn innilegi
fögnuður — alt þetta stafaði
frá allri tilveru hans eins og
geislar frá sól. Það var svo
auðfundið að engum gat dulist
að viðtökurnar stöfuðu frá full-
kominni einlægni. Gestirnir
fundu til þess að þarna gátu
þeir verið eins og heima hjá
sér og að þeir voru hjartanlega
velkomnir. Og þegar þeir
kvöddu fundu þeir enn þá sömu
andlegu hlýjuna fylgja sér alla
leið út fyrir dyr, og þeir vissu
það — fundu það á sér — að
þeir mundu koma oft og mörg-
um sinnum á þetta gestrisna
heimili.
Jafnvel allan þann langa'
tíma, sem hann barðist við
sjúkdóm og háði dauðastríð var
hánn jafn prúð- og hlýlyndur
og hann átti að sér, og einmitt
það veitti honum styrk og sér-
stakt hugrekki til þess að skilja
með jafnaðargeði við alt hið
jarðneska.
Fráfall Villa - Friðfinnsson
fyrir aldur fram var þungbært
reiðarslag ástvinum hans og
öllum hinum mörgu vinum;
hann lézt á bezta aldri og átti
margt og mikið óunnið, sem
honum lá þungt á hjarta.
Við vottum hinni syrgjandi
fjölskyldu okkar innilegustu
samúð og væntum þess jafn-
framt að ástvinir hins látna
megi hljóta nokkra huggun í
þeirri vissu að Villi átti fjöl-
mennan hóp trúrra og einlægra
vina, sem minnast hans með
virðingu og eru þakklátir fyrir
það að hafa fengið að kynnast
honum.
Villi Friðfinnsson hefir kvatt
þennan heim; hann hefir skilið
eftir autt sæti; það sæti heldur
áfram að vera autt, því enginn
er sá, sem það geti skipað í
hans stað.
En við munum stöðugt hafa
líf hans og fordæmi fyrir aug-
um og geyma minninguna um
hann eins og við munum eftir
honum.
Við óskum að þessi prentuðu
orð megi verða og vara sem
lítið en einlægt tillag til ást-
rikrar minningar um hinn
látna vin okkar, Villa Frið-
finnsson.'
Hann var sannur maður,
sjaldgæft prúðmenni.
Nokkrir vinir
þjónum í fjármáladeildinni, orð sonar var hið allra hamingju-
Góðar jólagjafir
Þjóðræknisfélagið hefir enn
dálítið upplag af “Baldursbrá”
í 2. bindum. Er það ágætis
jólagjöf handa börnum og
unglingum. Það eru 3 árgang-
ar í hverri bók og er verðið
$1.00 bókin, send póstfrítt.
Einnig eru til enn nokkrar
myndir af Jóni Sigurðssyni á
10^ hver.
Pantanir má senda til A. P.
Jóhannsson, 910 Palmerston
Ave., eða B..E. Johnson, 1016
Dominion St.