Heimskringla - 24.12.1941, Blaðsíða 6

6. SÍÐA
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 24. DES. 1941
Sonur Öræfanna
“Vér neyðumst oft til að hirða um hvað
fólk segir.” Hillguard sat • lengi þegjandi.
“Þú hefir vakið hugsun í huga mér Sam,”
sagði hann loks í vingjarnlegum rómi. “Ef
til vill finn eg það inst í hugskoti mínu að þú
sért hvitur, alhvítur, þrátt fyrir ætt þína. En
eg vil ekki kannast við að þú sért sonur Sam
Morelands. Hvaða tilfinningar sem eg kann
að hafa í þá átt, þá hverfa þær sem hjóm
fyrir þeim sönnunum í gagnstæða átt er eg
hefi fengið. Eg játa að það er eitthvað sann-
færandi við þig — en Sam, það’ gerir samt
sem áður engan mun né breytir neinu.”
“Þér meinið með öðrum orðum að þér
viljið fremur trúa sönnununum er rödd yðar
eigins hjarta,” sagði Sam með beiskju.
“Maður getur ekki látið tilfinningarnar
ráða hér í heimi. Ef maður gerir það frem-
ur maður marga heimskuna. Eg neyðist til
að trúa sönnunargögnunum eins og hver
maður með viti gerir, án þess að hlýða mín-
um eigin tilfinningum. Frásögn Olgu hefir
lokið þessu máli.”
“Eg er þá fundinn sekur,” hvíslaði Sam.
Hillguard lét sem hann hefði ekki heyrt
síðustu orð Sams og hélt áfram:
“Eg vil gera alt sem eg get til að hjálpa
þér, en sambantí okkar verður að vera öðru-
vísi í framtíðinni. Allir geta séð að þú gerir
alt sem þú getur til að ná í dóttur mína. Þetta
má ekki halda áfram. Eftir þetta verður
framkoma þín gagnvart henni að vera eins
og, eins og----”
“Þjóns,” sagði Sam.
“Eins og manns af öðrum kynþætti. Öll
persónuleg kynning ykkar verður að breytast,
annars verð eg að taka í taumana. Það er
ekki ætlan mín að vera strangur við þig, Sam.
En eg neyðist til að hugsa um hamingju
dóttur minnar, og sjálfur munt þú einnig liða
við það að halda áfram á þennan hátt. Hún
fer til Seattle eftir einar tvær vikur og — og
eg vil ráða þér til að vera hér kyr í Alaska?
Það eru til staðir austur frá þar sem betra
er að lifa----”
Sam var orðinn náfölur.
“í þessu landi ert þú uppalinn og átt
heima hér. En sjálfur verður þú að ákveða
hvar í Alaska þú vilt búa. Væri eg í þínum
sporum mundi eg sleppa öllu félagslífi meðal
hvítra manna. Þú getur átt viðskifti við þá,
unnið þér inn vináttu þeirra og virðingu, en
á allan annan hátt vildi eg ráðleggja þér að
halda þér við þitt fólk, sem lífið hefir sett þig
á meðal.”
Sam leit upp með örvæntingarsvip.
“Þetta er þá loka úrskurður yðar með
tilliti til Júní?”
“Já, Sam, mér þykir það slæmt, en þetta
getur ekki verið öðruvísi.”
Augu Sams skutu eldingum.
“Eg ætla að vísa málinu til æðri dóm-
stóls. Eg ætla ekki góðviljuglega að lifa lífi
kynblendings. Eg ætla að berjast til að sanna
orð mín og sannleika þeirra. Eg skal gera
alt til að vinna Júní.”
Hillguard horfði á hánn með alvöru svip.
“Án þess að hugsa um hamingju henn-
ar?” sagði hann beiskjulega.
“Vinni eg ást hennar er eg óhræddur um
hamingju hennar. Ef hún elskar mig, mun
hún ekki hirða um dóm heimsins.”
“Þetta er þá þakklætið fyrir að eg rétti
þér hjálparhendi — og gaf þér tækifæri í
lífinu?”
“Þér hafði gefið mér tækifærið og það
getið þér ekki frá mér tekið. Mér þykir það
slæmt ef þetta lítur út sem vanþakklæti frá
minni hlið. En eg get þó að minsta kosti
endurgoldið yður það fé, sem þér hafið lagt
út fyrir mig. Og innan skamms ætla eg mér
að gera það.”
“Eg ætla mér ekki að fá þá peninga end-
urgoldna.”
“En eg vil borga yður. Þér sögðuð sjálf-
ur að það skyldi verða barátta með okkur, og
á vissan hátt verður ekki hjá því komist,
vegna þess að eg breyti þvert gegn boðum
yðar. Þessvegna vil eg ekki vera í skuld við
yður fjármunalega. Eg get auðvitað aldrei
endurgoldið yður velvild yðar og áhuga fyrir
mér, en alt sem eg get borgað það skal eg
borga yður.”
“Það er að minsta kosti hreinskilin bar-
átta--------og að vissu leyti get eg ekki á-
mælt þér fyrir þá afstöðu, sem þú tekur, en
eg mun berjast gegn henni alt sem eg get.”
Þeir hneigðu sig hvor fyrir öðrum og
höfðu virðingu hver fyrir öðrum.
“En samt ræð eg þér enn til að sætta þig
við forlög þín,” bætti Hillguard við. “Þú
getur ekki unnið, Sam. Allur heimurinn
verður á móti þér. Þú getur heldur ekki '
fengið Júni. Alt sem þú getur gert er þetta
að fá alla upp á móti þér.”
“Haldið þér að hún muni hlýða yður?”
“Auðvitað. Hún er ekkert nema barn, en
hún veit samt hvað fólk muni segja.”
“Eg trúi yður ekki.” Hillguard sá það
sér til mestu undrunar að Sam titraði allur.
“Hún er öðruvísi en aðrir. Nú fer eg til henn-
ar og spyr hana að því hvort hún vilji að eg
hætti að hugsa um hana nú og altaf síðar-
meir. Sé það ósk hennar að eg haldi því á-
fram mun hún segja það, án þess að hirða
um álit annara.”
“Hversvegna heldur þú að hún sé öðru-
vísi en eg?”
“Af því að hún er kristin.”
Hann fann stúlkuna í litla herbreginu,
sem sneri út að hafinu. Hún starði þung-
lyndislega út um gluggann. Hann settist við
hlið hennar og sagði henni hvað faðir hennar
hafði sagt.
“Má eg tala hreinskilnislega við þig
Júní?” spurði hann að síðustu. “I dag má
enginn misskilningur ríkja milli okkar. Má
eg segja þér alt?”
“Þú mátt segja hvað sem þú vilt, en eg
er hræddur um að það geri engan mun.”
Hún leit ekki á hann þegar hún talaði og
ljóminn var horfinn úr augum hennar.
“Ef þú gætir lært að elska mig þá gæti
ekkert gert nokkurn mun fyrir þér hvað aðrir
hugsuðu eða segðu,” sagði hann. “Eg sagði
föður þinum að þá gæti ekkert aðskilið okk-
ur. Að þú mundir fylgja rödd hjarta þins.
Eg sagði að eg væri óhræddur hvað þig
snerti.”
Hann þagði eins og hann væri að bíða
eftir að hún staðfesti orð hans. Hún þorði
ekki að líta framan í hann. Þögnin varð svo
löng að hún særði. Loks greip hann hendi
hennar.
“Svaraðu mér Júní,” sagði hann í biðj-
andi rómi. “Það hefir gengið mér svo margt
á móti í dag, að eg veit bráðum ekki hverju
eg á að trúa framar. Eg verð að heyra þig
segja að þú munir ekki bregðast mér. Hafði
eg ekki rétt fyrir mér, Júní? Ef þú elskaðir
. mig, gæti ekkert haft nein áhrif á þig? Þú
mundir þá ekki bregðast mér?”
Loks leit hún upp.
“Eg get ekki svarað þér,” hvíslaföi hún,
“eg — eg veit það ekki sjálf.”
“En þú sagðir sjálf ...” Hún fann hvern-
ig hendi hans kólnaði í hendi hennar. “Þú ert
ekki með sjálfri þér, Júní. Eg þekki þig bet-
ur en þú þekkir þig sjálfa. Eg hefi ekki
gleymt hvað þú sagðir daginn, sem við horfð-
um á sólarlagið. Eg veit hverju þú trúir.”
“Æ, gerðu mér þetta ekki svona þung-
bært.” Það var eins og hún hjaðnaði niður
undan orðum hans, en brátt réttist hún upp.
“Sam, eg sagði ekki sannleikann, eg laug að
þér um borð í skipinu — og eg laug líka áður.
Eg veit það. Eg get ekki-------eg get ekki.”
“Eg skil þig ekki.” ,
“Faðir minn sagði satt. Við gerum rétt-
ast í þvi að líta á málið eins og það er. Það er
þýðingarlaust að blekkja sjálfan sig.” Rómur
hennar var bitur. “Alt er úti milli okkar. Eg
vissi það á því augnabliki þegar Olga kom.”
“Er það vegna þess að þú hefir fundið út
að þú elskar mig ekki? Ef svo er þá ásaka
eg þig ekkert Júni. Eg get ekkert gert í
þessum atriðum ef þú ekki elskar mig,” bætti
hann við í auðmjúkum málrómi, “eg get
heldur ekki séð hversvegna þú ættir að elska
mig. Þetta var aðeins bæn min eða draum-
ur.”
“Eg gæti kannske lært að elska þig.”
Hún klappaði hendi hans. “Eg elska þig
kannske nú þegar . . . en eg þekki heiminn,
Sam. Eg er hrædd við hann. Hann er svo
miklu sterkari en eg. Eg hefi barist við sjálfa
mig, síðan Olga var hérna, og eg---------eg
get ekki gifst inn í annan kynflokk.”
“Trúir þú þá því, sem Olga sagði?”
“Nei* hún hristi höfuðið, “eg trúði þér
strax og eg trúi þér enn.”
“Og þrátt fyrir það ætlar þú að hrinda
mér frá þér?”
“Já, þrátt fyrir það og mikið meira,
Sam-----” Hún slepti hendi hans og horfði
út á hafið. “Eg trúi þér ekki eingöngu —
veit að það er satt, að þú ert af sama kyn-
stofni og eg. En samt sem áður ætla eg að
hætta að hugsa um þig. Eg ætla að giftast
Leonard, til að losna við allan óhróðurinn
sem heimurinn bæri á mig annars. En það er
ekki það versta, Sam. Þú ættir að missa
trúna á mig, eins og eg sjálf hefi gert — þeg-
ar eg segi þér það sem eftir er.”
“Missa trúna á þig? Eg mundi deyja ef
eg misti trúna á þig.” Hann leitaði eftir orð-
um, en hann var svo ungur að hann átti enn
ekki fult vald á þeim. “Þú ert alt líf mitt, alt
af síðan við lékum okkur saman á strönd-
inni,” sagði hann hryggur. “Manstu eftir
því?”
ISH

+■
New Term
Starting ....
Monday, January 5
and
Monday, January 12
BESTOW KNOWLEDGE
As You Go Into
1942
We are proud of our students
and of their attainments.
In a recent Civil Service Exam-
ination for Stenographers one of our
graduates secured 1007o in both
Shorthand and Typewriting. Results
like these are hard to equal; in fact
we have never known of a similar case. But then . . . results are
uniformly good at the “Dominion.”
We believe that we have the finest group of young men and
women in our classes today that we have ever had. They are
serious-minded, industrious, and dependable.
They realize that world conditions present them with a
challenge, and they are willing to work in order to meet that
challenge.
If you come here, and we hope you will, in the NEW TERM
starting JANUARY, we can assure you that we shall do every-
thing possible to make your studies pleasant and profitable.
For over thirty years we have been proud to be known as a
school of achievement, and we can promise you that you will be
in the company of other forward-looking students.
It is always easier to work in an atmosphere where every-
one else is working, so won’t you tell us how we may assist YOU
during the coming year?
DAY
CLASSES
For full information
Write,
. Telephone, or
Call
EVENING
CLASSES
DOMINION
BUSINESp®LLEGE
MEMORIAL BOULEVARD
WINNIPEG, MANITOBA
37 181
St. James
61 767
Elmwood
501 923
66
A Better Sehool Sor Thirty Years”