Heimskringla - 14.10.1942, Side 3

WINNIPEG, 14. OKT. 1942
HEIMSKRINGLA
3. SÍÐA

um og til hvers við getum not-
að hann; eftir að hafa athugað
málið fram og til baka, þá ann-
aðhvort skipuleggja þeir ein-
hverja herferð eða hætta við
alt saman. Meðan á þessum
bollaleggingum stendur, aug-
lýsum við alt um þessar til-
rauna hugmyndir, með þeim
eina árangri að hefja innan
skamms annan áróður, til að
skýra fyrir okkur sjálfum og
umheiminum, að alt hafi
reynst skakkur útreikningur
og fnistök.
Innrásin í Dieppe — þar sem
við mistum 67% af notuðum
liðsafla — er nú auglýst og
notuð til að réttlæta þá van-
rækslu okkar að opna nýjan
vígvöll; en sá áróður af okkar
hendi, er ekki gegn óvinum
okkar, Þjóðverjunum, heldur
tvimælalaust gegn banda-
mönnum okkar Rússum.
Áhrif alls þessa á hugarfar
þjóðanna er eyðileggjandi. Við
trúum því ekki að England og
Ameríka séu hernaðarlega
þreklaus, en sé svo, þá eru öll
þessi ófriðarmál illa meðhöndl-
uð frá upphafi og til þessa
dags. Þetta veldur hættulegu
afturkasti i hugum manna og
hjörtum.
Frá sjónarmiði athugulla
manna, virðist tíminn kominn
til að byrja þetta stríð og
byrja á upphafinu; byrja með
ákveðið markmið á ákveðnum
tíma; byrja með sameiginlegri
yfirstjórn til að ná þessum
settu markmiðum; byrja að af-
nema meðhöndlun tveggja og
þriggja nefnda á hverju máli;
byrja að staðbinda stjórnfræði-
legt ekki síður en hernaðarlegt
markmið og halda þar fast við,
i stað þess að neyðast til að
útskýra hversvegna við höfum
enga stefnu.
Þýzkalandi og Japan mun
aldrei takast að sigra hinn
enska og ameríska heim, en
það er þrátt fyrir það ekki úti-
lokað að England og Ameríka
taki það ómak af óvinunum —
fari sömu leiðina og önnur lýð-
veldisrikin og sigri sig sjálf.
—(Lauslega úr Wpg. Tribune.
Jónbjörn Gíslason
SPURNINGAR
(Svör eru birt á öðrum stað)
1. Er klukkan fljótari eða
seinni í Winnipeg en á Islandi,
og hvað er munurinn mikill?
2. Eru fleiri rif í hægri síðu
karlmannsins en hinni vinstri?
3. Hvenær er uppskerutími
í Ástralíu og Nýja-Sjálandi?
4. Heimastjórnar tímabil-
inu á íslandi er segja má að
byrjaði 1874, er skift í þrent:
Landshöfðingja-, ráðherra- og
ríkisstjóra-tímabil. Hver var:
a. fyrsti landshöfðingi; b.
fyrsti ráðherra; c. fyrsti ríkis-
stjóri?
5. Hvaða íslenzkur iæknir
hefir getið sér þann frama, að
BANDALAGIÐ VIÐ
RÚSSLAND
Eftir Dorothy Thompson
Eitt atriði er vakin var at-
hygli á fyrir tveim vikum síð-
an, i dálkum þessa blaðs, hafa
nú komið svo berleg fram í
dagsijósið, að hreinn óþarfi er
að tala um þau tvírætt og hik-
andi.
Á þessu augnabliki eru
Bandamenn á hættulegustu
stundu og stað, þessa yfir-
standandi ófriðar; stundu og
stað er mun skera úr hvort
þeir sigra eða tapa á hinum
tveim vígvöllum. Þar sem
þetta stríð er háð af sambands-
aðilum, er mjög mikilsvert að
vita hvort eining þeirra og
samkomulag er eins og bezt
má verða. Þetta atriði er svo
fullkomlega viðurkent af óvin-
inum, að þeir leggja allan sinn
áróðursþunga á rógburðar-
starfsemi meðal andstæðinga
sinna.
Það er ekkert leyndarmál
lengur, að alvarlegir árekstrar
eiga sér stað milli Englands og
Amei’íku annarsvegar og Rúss-
ands hinumegin. 1 öllum deilu-
málum milli samherja, vaknar
spurningin: hver er óánægður
og gerir kröfur á hendur
bandamanni sínum? Krefjumst
við i þessu tilfelli nokkurs af
hendi Rússa? Nei, en af þeirri
einföldu ástæðu að þeir af-
kasta freklega sínum hlut og
afreka meira en nokkurn her-
fróðann mann hafði nokkurn-
tíma dreymt um. Á þessu
augnabliki berjast þeir og verj-
ast þumlung eftir þumlung og
verður alt að vopni og verjum.
Biður Rússland bandamenn
sina nokkurs á þessum voða-
legu timamótum? Já, þeir
óska að Bretar og Ameríku-
menn geri sitt til að draga 30—
40 herfylki frá austurvígstöðv-
unum með landgöngu hers að
vestan.
Hefir þeim á undanförnum
mánuðum verið gefin von um
að slíku yrði komið í fram-
kvæmd? Já, vissulega hefir
það verið gert. Hér var á sín-
um tima bent á tvídrægnina í
þeim orðaleik, er faldi í sér
aðalinntak úr samræðum for-
setans og Mr. Molotoff, sem hér
fylgir: “Mjög bráða nauðsyn
ber til að skapa nýjan vígvöll
á yfirstandandi ári.” Á slíkum
loforðum sem þessum er ekki
auðvelt að festa hendur. Að
vísu var alheims áróðursstyrj-
öld hafin á þeim grundvelli og
nothæfð til hins ítrasta. En
samtímis því er þessi aðferð jók
trú og traust Rússa og annara
í bili, þá formlagði hún afhjúp-
un tálmyndarinnar ef efndirn-
ar kynni að daga uppi.
Eitt verður að segja hér með
öllum mögulegum alvöru-
þunga: Við verðum að hœtta
að hafa trúnaðartraust og líf
þjóðanna að leikfangi. Hér er
ekki að ræða um ágreining
milli óskyldra stjórnmála-
flokka er nota kænskufullar
krókaleiðir og óhreinan áróð-
ur; nei, hér er um að ræða líf
og dauða þjóða, ríkja og ein-
staklinga. Meðferð allra þess-
ara mála útheimtir skilmála-
lausa einlægni, hreinskilni og
ráðvendni í hvítvetna. Guð
hjálpi okkur ef við höfum
pretti við og drögum alþjóð á
tálar. ,
Eru Rússar í raun og sann-
leika of kröfuharðir í okkar
garð? Er til of mikils mælst
að við sjáum fyrir 30—40 her-
deildum? Látum okkur í bili
ganga framhjá aukaatriðum,
þó þau séu þýðingarmikil, eins
og t. d. flutningar og skipakost-
Ur. Alþýða allra landa er ekki
herfróð, það skal játað, en hún
bara spyr: Eru Bretar og
Ameríkumenn ekki nægilega
sterkir til að draga þennan
umrædda herdeildar fjölda frá
rússnesku vígstöðvunum? Ef
svo er ekki, hafa þeir þá yfir-
ráð á hafinu, eða hafa þeir þau
ekki? Þessar spurningar eru á
hvers manns vörum í Moskva,
Stalingrad, París, Rotterdam
og Belgrade, einnig í Berlín,
Tokyo og Rómaborg. Hér er
lífsnauðsyn að átta sig á þeim
mismun er á sér stað í með-
höndlun og framkvæmd hern-
aðaraðferða okkar og óvin-
anna; þeir virðast hafa fastá-
kveðinn tilgang í huga, er þeir
setja sér að ná, hvað sem það
kostar í hvert skifti; niðurröð-
un og útreikningur er hér ann-
að mest áríðandi atriði; aðal-
atriðið er: hvað er mögulegt að
framkvæma á vissri og ákveð-
inni tímalengd.
Bretar og Ameríkumenn
höndla þessi mál á alt annan
veg; stjórnmála forsprakkarnir
spyrja sína herfræðilegu ráð-
gjafa, hvaða liðstyrk við höf-
borgið heimskringlu—
því gleymd er goldin skuld
finna upp nýja og áður óþekta
aðferð til að lækna með lungna-
bólgu?
6. Að hverju leyti er árið
1812 merkilegt í sögu Mani-
toba-fylkis?
7. Hvaða verð var á fyrsta
hveitinu, sem frá Manitoba var
sent til Toronto árið 1876,
tveim árum áður en járnbraut
kom til Winnipeg?
“Segið okkur hvað þið viljið við gerum. Við vitum að þetta stríð
verður að vinnast. Hvers virði eru peningar þegar um lífið er að
tefla? Hvað er að afneita sér eitthvað hjá sjálfsfórn vorra manna í
Dieppe? Við erum albúin til sjálfsafneitunar. Við skulum herða
að okkur beltin. Við skulum lána peninga. Við skulum gera alt
sem við getum til að vinna sigurinn. Bara segið okkur hvað til
þarf og látum oss gera gangskör að því.”
Gott og vel, þið verðið að SPARA og kaupa Sigurláns Veðbréf fyrir spariféð.
Hvað getur þú aðhafst til að spara og safna? Þar til er að svara að hver íbúi Can-
ada verður að lána landsjóði $1 af hverjum $5 sem-honum áskotnaat, í viðbót við
skatta og lögskipað sparifé.
•
Þetta er miðað við meðallag, en vel má vera að meðaltal eigi ekki við þig.
Hver er sínum hnútum kunnugastur. Þú kant að geta lagt fram meir en meðallag,
bæði af tekjum þínum og sparifé á banka—eða orkar kanske ekki að ná meðallagi.
Þitt er að halda í hvern dollar sem þú með nokkru móti getur sparað.
Fæst af okkur sem halda sig heima, hafa liðið mjög mikið hingað til. Við höfum
ekki orðið að leggja mikið að okkur. Hitt er heldur, að flest af okkur höfum meiri
tekjur og brákum meiri peninga. Samt er svo, að það sem við eyðum er borgað
með blóði og sjálfsfórn annara.
Við sem heima sitjum, megum til að beita sjálfsafneitun, annars getum við ekki
gert tilkall til að taka þátt í stríðinu. Við megum til að spara og kaup Sigurláns
Veðbréf, þangað til við kennum til undan kröfum stríðsins. Við megum til með
að læra, að það verður að horga fyrir frelsi ekki síður en berjast fyrir því.
VINNIÐ - SPARIÐ - LANIÐ
FYRIR FRELSI
National War Finance Committee

IT LIKES YOU