Heimskringla - 14.10.1942, Side 5

WINNIPEG, 14. OKT. 1942
HEIMSKRINGLA
5. SÍÐA
sem hefir linað þjáningar fjölda
margra og bjargað lífi margra
annara, þó ekki væri það aug-
ljóst eða básúnað frá húsþök-
um, eða borgað með gulli eða
bankaávísun.
Eg þarf ekki að segja ykkur
söguna, því þið sem hér eruð
þekkið hana eins vel og eg.
Við erum hér samankomin
til að kveðja vin, félagsbróðir
og sannan leiðtoga. Við hefð-
um öll frekar kosið að vi5 vær-
um að bjóða hann velkominn
til vor, heldur en að kveðja
hann.
Samleið og sámvinna við
hann hefir verið okkur á-
nægja og ávinningur. Burt-
för hans er missir og tap. En
við vonum að við fáum að sjá
hann oft aftur, að ekki sé sam-
leiðinni slitið með öllu.
Við óskum honum farar-
heilla, starfþreks og langra líf-
daga.
Vinur og starfsbróðir Mag-
nús Halldórson, mér hefir ver-
ið úthlutað af safnaðarnefnd-
inni, er stóð fyrir þessu sam-
sæti, að afhenda þér þessa
ferðatösku til minningar um
sarpleiðina og samvinnuna. —
Þegar þú lítur yfir hópinn hér
sérð þú að það eru ekki allir
safnaðarmeðlimir sem hér eru,
en þeir mæltust til að fá að
vera með, engum var boðið,
engin beðin að koma. Taskan
er tóm af áþreifanlegum mun-
um, en barmafull af þakklæti
og heillaóskum. Guð blessi öll
þin óstígin æfispor.
Minningarrit
Þeir, sem eignast vilja 50
ára minningarrit Sambands-
safnaðar, geta eignast það með
því að senda 50tf til Davíðs
Björnssonar, 702 Sargent Ave.
Ritið er mjög eigulegt, með
myndum og ágripi af sögi’
kirkjunnar á íslenzku og ensku
★ ★ ★
Þann 26. okt. n. k. heldur st.
Skuld Tombólu til arðs fyrir
Sjúkrasjóðinn.
RÆÐ A
Dr. Halldórsonar
Frh. frá 1. bls.
eru að tapa tign sinni og því
haldi er þær áður höfðu, og
þær ná því aldrei aftur. Jafnvel
sunnudagaskólar þeirra eru
guðsleysis gróðrarstíur, því þar
er börnunum kent sem heilag-
ur sannleikur en ekki erfikenn-
ing. Sköpunarsagan, um
syndafall, Nóaflóð, og margt
annað, sem skólarnir síðar
kenna-þeim að eru ósannindi.
En mikill fjöldi manna er ekki
vitrari en það, að þegar þeir
fara að efast um eitthvað, sem
í ritningunni stendur, þó ekki
sé annað en sagan af Jónasi í
hvelnum, kasta þeir allri trú,
jafnvel á sjálfan góðdóminn.
Þeir kalla sig þá rationalista
og þykjast ákaflega vitrir, en
annað eins er ekki rationalismi
heldur grunnhyggni. Rational-
ism er að finna guð rökvíslega
gegnum vísindin og náttúruna,
eins og skáldið sem kvað:
Guð, allur heimur eins í lágu
og háu
Er opin bók um þig er fræðir
mig.
Og sérhvert blað á blómi jarðar
smáu,
Er blað sem margt er skrifað á
um þig.
Sá sem þetta ritaði var ration-
alisti, en allur fjöldinn er það
ekki.
Það er því engin furða þó
þessi söfnuður sá ekki stór.
Fáir rata meðalveginn, þeir
annaðhvort kasta öllu eða
gleypa alt, því er svo mikil
hætta á algerðu guðleysi í
framtíðinni, og því er unitar-
isminn svo nauðsynlegur til að
viðhalda trúnni á guð.
Því aðeins eingyðistrú er var-
anleg. Hún ein er sannleikan-
um samkvæm. Það hefir aldrei
liðist til lengdar* að hefja
nokkurn mann upp í hásæti
sjálfs guðdómsins, hvað mikill
og góður sem hann kann að
hafa verið og Jivort heldur
hann hét Herakles, Óðinn eða
Jesús. Að það líðst ekki enn
sétz bezt á því hvernig kristinn
rétttrúnaður er nú að liðast í
sundur en eingyðis trúarbrögð-
in, Gyðingar, Múhameðstrúar-
menn og Únítarar standa ó-
högguð.** Þeim er aldrei út
kastað í nokkru landi þó með
limir þeirra séu ofsóttir.t
Látið því ekki hugfallast
hvað sem móti kann að blása.
Þér starfið í fullu umboði Guðs
og eruð vernduð af honum
sjálfum. Og þreytist ekki. —
Maðurinn hefir engan meiri
rétt til að gleyma guði sínum
en foreldrum sínum. En
kirkjusókn á að vera sprottin
af guðs elsku en ekki guðs ótta.
Svo þakka eg ykkur af öllu
hjarta fyrir þetta kvöld og ó-
talmargt annað og bið ykkur
alls góðs, allrar blessunar.
SUNDURLAUSIR
ÞANKAR
Eftir Rannveigu Schmidt
* Þó 2000 ár sé töluvert
langur tími er hann aðeins lítill
partur af aldri mannkynsins.
Hvað hefst þú að
í þágu frelsisins ?
I þessu hatramna alheimsstríði, þegar menn—
Jó, og konur og börn einnig—leggja líf sitt I sölur
frelsisins, er eðlilegt að spurt sé, hvað hefst ÞÚ að
til verndar frelsinu.
Orðin ein gagna lítið. Það verður hver og einn
að leggja hönd á plóginn. Ef þú getur ekki neina
vinnu unnið, geturðu samt látið dalina þína vinna.
Hver dalur sem lánaður er, styttir striðið.
Ef frelsi vort er þess vert að lifa því, er það
einnig þess vert að deyja fyrir það. Það er virði
alls sem við eigum.
Kaupið nýju sigurláns verðbréfin
Þú þarft ekki að gefa fé þitt burtu, alt sem þú
ert beðinn um, er að lána Canada það. Það er ekki
hœgt að tapa á því, að styðja sigurvegarann.
CITY HYDR0
*NO ER MEST UM SIGUR AÐ RÆÐA'
Það er skritið,
að þegar þú spyr sumt fólk
hvaða bók það sé að lesa sem
stendur, eða hvaða filmu það
hafi séð nýlega, þá rausar það
upp sögunni eða filmunni frá
upphafi til enda. . .
Að í Kaupmannahöfn þykja
það svo miklar fréttir ef kona
lærir að stýra bifreið, að blöð-
in venjulega birta mynd af
henni, en í Bandaríkjunum
virðist hver kona vera fædd
með stýrishjólið milli hand-
anna. . .
| Að á flestum málum segja
þeir “gefðu mér vatn”, en á ís-
.lenzku segjum við “gefðu mér
vatn að drekka”. . .
I Að sumar konur halda, að
þær séu ákáflega kurteisar er
þær taka af sér hanskann, þeg-
ar þær heilsa eða kveðja með
handabandi, en þær vita ekki,
að samkvæmt alþjóða-kurteis-
isreglum þá tekur karlmaður-
inn af sér hanskann, en konan
ekki. . .
Margt er minnisstœtt . . .
Sagan um taugaveikluðu
konuna, sem var á ferð á skipi
! við Alaska-strendur og spurði í
skipstjórann: “vitið þér hvar
grynningarnar eru?” . . . “nei” j
... “hvernig farið þér þá að
þvi að varast þær?” . . . “Eg
j veit hvar þær eru ekki”, svar-
j aði skipstjórinn. . .
Þegar eg kyntist dóttur rúss-
neska skáldsins Turgenjew i
Höfn á árunu^p og sá hana
dansa “eurythmic” dansa og
| hvað hún var óvenjulega að-
laðandi kona, en dansarnr leið-
inlegir. . .
Það var hann Oscar Wilde
sem sagði: “Karlmanninn lang-
ar til að vera fyrsta ást kon-
unnar, en konuna langar til að
vera síðasta ástaræfintýri
mannsins”. . .
Þegar við vorum í bifreiðar-
slysi í Californíu á árunum, en
áreksturinn var svo mikill, að 1
okkur var fleygt út úr vagnin-
um og við lágum hjálparlaus á
þjóðveginum; á svipstundu
söfnuðust saman fjöldi manns, I
sem ræddu slysið sín á milli og j
horfðu á okkur, eins og við.
værum leikarar á leiksviði, og i
engum datt í hug að bjóðast til
að hjálpa okkur; en þá bar
þarna að mann með túrban
vafinn um höfuð — þetta var
nálægt Stockton, þar sem
margir Indverjar eiga heima —
og hann tók okkur upp í vagn-
inn sinn og ók okkur á sjúkra-
hús. . . (Minnir þetta ekki á
eitthvað?). . . |
I bænum Polson í Montana
er gistihús, sem heitir “Húsið
hans Salish” og auglýsir það
meðfram þjóðvegunum: “Húsið
hans Salish, þar sem hver
gluggi er rammi um fagra |
mynd” — og það er töluvert til
í því. . .
Einhver sagði, að það sem er
að gerast í heiminum sem
stendur hafi þau áhrif á hvern
mann, að honum finnist hann
hafa fjarska litinn tíma. . .
Allir Bandaríkjamenn dást
að Abraham Lincoln, en stúd-
ent einn á Wisconsin-háskólan-
um lét kanske aðdáun sína fara
með sig. í gönur, þegar hann
skrifaði í ritgerð sína: “Abra-
ham Lincoln var fæddur í
bjálkakofa, sem hann bjó til
sjálfur”. . .
Snurfusið í kvenfólkinu . . .
filmsleikkonan Joan Bennett
kvað hafa lýst því yfir, að það
væri ómögulegt að mála var-
irnar á sér, svo viðunanlegt
væri, á styttri tima en 40 mín-
útum. ..
Þegar við ökum um landið
og ungir menn standa meðfram
þjóðveginum og biðja um far,
en það kalla Amerikumenn að
“þumlunga sig áfram” og er
það algengur siður sér, þá dett-
ur mér stundum í hug danski
silfursmiðurinn hann Erik Mag
núsen. Magnúsen þessi er svo
frægur fyrir silfursmíðar sínar,
að nafnið hans er skráð i En-
cyclopedia Brittanica. Hann
var einu sinni á ferð frá Chi-
cago til Los Angeles og þuml-
ungaði sig áfram, því hann var
peningalítill, eins og títt er um
listamenn. Fyrsti karlinn, sem
aumkaði sig yfir hann og gaf
honum far í bílnum sínum, var
forvitinn náungi og spurði
Magnusen spjörunum úr, en
Magnusen fanst henn ekki geta
sagt betri deili á sjálfum sér
en að nafnið sitt væri í Ency-
clopedia' Brittanica. Þetta
fanst karli svo skringilegt, að
hann veltist um af hlátri, að
maður, sem væri svo þektur,
að nafnið hans væri í þeirri
frægu alfræðibók, stæði með-
fram þjóðvegunum og snikti
sér far með bílum . . . “eg er
trúgjarn, lagsi,” sagði karlinn,
“en það trúgjarn er eg nú ekki”
. . . og svo fékk hann annað
rokna hláturskastið. En Mag-
nusen sagðist svo frá að þetta
hafi verið í fyrsta og síðasta
skiftið á þeirri ferð, að hann
mintist á Encyclopedia Brit-
tanica. . .
Sagan um rússneska greif-
ann, sem var svo músikalskur,
að þjónustufólkinu hans var
bannð að ávarpa hann nema
syngjandi. . .
“Eru karlmennirnir ekki
undarlegir”, spyr hún Lauga,
“ef þú rífst við þá verða þeir
vondir, en ef þú játar öllu sem
þeir segja, þá geispa þeir”. . .
FJÆR OG NÆR
Hin árlega tombóla Sam-
bandssafnaðar, verður haldin
mánudagskvöldið 19. október
næstkomandi, í samkomusal
kirkjunnar.
★ ★ ★
Gefin saman í hjónaband
laugardaginn 3. okt. í Lútersku
kirkjunni í Selkirk að við-
stöddu mörgu fólki: Colin Al-
bert Glanfield frá Selsdon, Sur-
rey, England, flugm. í R. A. F.
í Estevan, Sask., og Violet
August Thorvaldson, Selkirk,
Man. Að giftingunni afstað-
inni sátu vandamenn og vinir
Þér sem notið—
TIMBUR
KAUPIÐ AF
THE
Empire Sash & Dooi-
CO.. LTD.
Birgðir: Henry Ave. East
Simi 95 551—95 552
Skrifstof a:
Henry og Argyle
VERÐ - GÆÐI - ÁNÆGJA
rikulega veizlu á heimili Mr. og
Mrs. Einar Thorvaldson, for-
eldra brúðarinnar, að 537 Eve-
line St., Selkirk. Séra Sigurð-
ur ólafsson gifti.
★ ★ ★
Matreiðslubók
Kvenfélags Fyrsta lúterska
safnaðar í Winnipeg. Pantanir
sendist til: Mrs. E. W. Perry,
723 Warsaw Ave.; Mrs. E. S.
Feldsted, 525 Dominion Street.
Verð $1.00. Burðargjald 5<t.
★ ★ ★
Lúterska kirkjan í Selkirk
Sunnud. 18. okt.: Sunnudaga-
skóli kl. 11 f. h. Ensk messa,
kl. 7 e. h. Allir beðnir velkomn-
ir. S. Ólafsson
★ ★ ★
Lút. messur í Nýja-íslandi
Sunnud. 18. okt.: Riverton,
isl. messa og ársfundur kl. 2 e.
h. Árborg, ensk messa kl. 8
e. hv B. A. Bjarnason
★ ★ ★
Messur í Vatnabygðum á sd.
kemur, 18. okt.: Westside, kl.
11 f. h., ísl. messa. Foam Lake,
kl. 2.30 e.h., ensk messa. Leslie,
kl. 8 e. h., ensk messa.
B. T. Sigurðsson
★ ★ ★
Messur í Gimli prestakalli
sd. 18. okt.: Betel, kl. 9.30 f. h.
Gimli, kl. 2 e. h. Allir boðnir
velkomnir. S. Ólafsson
KAUPIÐ HEIMSKRINGLU—
útbreiddasta og fjölbreyttasta
islenzka vikublaðið
** Það er ekki til neins að
segja að kristinn rétttrúnaður
sé eingyðistrú. Ein persóna er
ekki sama sem þrjár persónur,
því einn og þrír eru ekki það
sama. Þar fyrir utan koma all-
ir dýrðlingar kaþólskunnar,
sem gera hana mestu f jölgyðis-
trú allrar veraldar.
t Guðirnir (þeir er menn
hafa upphafið!, reka sinn brot-
hætta bát á blindsker í haf-
djúpi alda, en guð varir að
eilífu.
EXPORT WILTSHIRES SHOULD BE OF TOP GRADE
REMEMBER:-
IThe most desirable Ví'*iltshires are made
only £rom hogs of bacon type and
breeding.
3Wise selection is based on knowledge
of the stock and its performance at the
trough and on the rail.
5Gilts for replacement or addition to the
herd should be carefully selected from
good parent stock.
2Breeding stock of suitable conforma-
tion is essential in improving carcass
quality and grade.
4Sows and boars of satisfactory perform-
ance are difficult to replace and should
be kept as long as they are useful.
ÓEarly selection of animals for breeding
is advisable.
7Early breeding should be practised if
farrowing facilities permit.
Plan this Fall’s breeding operation to improve quality as well as to increase quantity!
Forfurther information consult your Provincial Department of Agriculture,
Agricultural College, nearest Dominion Experimental Farm or Live Stock
Office of the Dominion Department of Agriculture.
AGRICULTURAL SUPPLIES BOARD
Dominion Department of Agriculture, Ottawa
Honourable James G. Gardiner, M inister