Heimskringla - 31.01.1945, Page 4

4 SIÐA
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 31. JANÚAR 1945
Íftctmskrinííla
(StofnuB 1SS6)
Kemur út á hverjum miðvikudegi.
Eigendur: THE VIKING PRESS LTD.
853 og 855 Sargent Avenue, Winnipeg — Talsími 24 185
Verð blaðsins er $3.00 árgangurinn, borgist fyrirfram.
Allar borganir sendist: THE VIKING PRESS LTD.
öll viðskiftabréf blaðinu aðlútandi sendist:
Manager J. B. SKAPTASON, 853 Sargent Ave., Winnipeg
Ritstjóri STEFAN EINARSSON
Utanáskrift til ritstjórans:
EDITOR HEIMSKRINGLA, 853 Sargent Ave., Wmnipeg
Advertising Manager: P. S. PALSSON
"Heimskringla" is published by and printed by
THE VIKING PRESS LIMITED
853-855 Sargent Avenue, Winnipeg, Man. — Telephone 24 185
WINNIPEG, 31. JANÚAR 1945
Þjóðabandalagið bráðum úr sögunni
. Þjóðaibanóalagið hefir verið léttvægt fundið af Bandaþjóð-
unum. Á Dumbarton Oaks fundinum, var víst hiklaust samlþykt,
að kveða það niður. En þar með var ekki öllu lokið. Félagið á
ítök í hugum manna út um allan heim. Á velgengisárunum naut
það virðingar sem ekki má misbjóða, né stjórnmálaviti mannanna,
sem það stofnuðu. Það er vandamálið, sem forkólfar Bandáþjóð-
anna horfðust í augu við á Dumbarton Ooks-fundinum, hvernig
félagið yrði grafið sársaukalaust. Ef eirthver sá galdrakarl væri
til sem kveðið gæti það niður hægt og hljóðalaust, yrði þjónusta
hans fegins hendi þegin af Bandaþjóðunum. Sá hinn sami þyrfti
ekki að kvíða framtíð sinni.
Viðhald Þjóðabandalagsints hefir kostað að jafnaði $400,000
á ári. Það á undurfagra höll á iðjagrænum bökkum Leman’s
vatnsins í Sviss. En það er ekki hún sem mest eftirsjá er í, heldur
hitt að þarna hafa friðarpostular allra þjóða komið saman, gengið
um, setið á bölunum, horft út á vatnið og hrifnir af náttúrunni
rætt vandamál mannanna. Hugfangnir af bræðralags og friðar
hugsjóninni hafa þessir fulltrúar allra þjóða oft hiotið að vera er
þeir umgengust hvorir aðra sem bræður og með fullkomnum
skilningi á skoðunum hvers annars. Og svo koma til sogunnar
öll friðarfélögin sem í hverju landi hafa verið stofnuð og oft í
fleiri deildum. Við þetta alt er erfitt að eiga. Hitt segir sig þó
sjálfrt, að Þjóðabandalagið verði að víkja og vera gleymt, þegar
stóru þjóðirnar fimm —, Bretar, Rússar, Bandaríkjamenn, Frakk-
ar og Kínverjar — taka við verkefni þess, eins og Dumbarton
Oaks-fundurinn hefir gert ráð fyrir. Þjóðabandalagið hefir runnið
á enda tilveruskeið sitt, og svo rækilega, að húsnæði þess er ekki
hægt að nota yfir nýja friðarverndarfélagið. Því jafnframt því að
brýna bræðralagShugsjónina, var þar einnig deilt, hversu óskiljan-
legt, sem mörgum getur nú fundist það, þar sem allir meintu hið
bezta. En veggirnir þar tala um þá horfnu tíma alla.
Af hinum fimm nýju verndurum friðarins, hafa sumir alt
aðra sögu að segja af Þjóðabandalaginu, en ætla hefði mátt.
Rússar voru reknir úr því, Bandaríkin tilheyrðu því aldrei og
Kiína varð þar aldrei áhrifamiikið. Frakkar notuðu fólagið ein-
ungis til þess að efla pólitískt vald sitt. Eina þjóðin, sem eitt-
hvað vildi gera og gerði í að halda félaginu að verkefni sínu, voru
Bretar, fram að þeim degi, að því var stjakað algerlega til hliðar.
■Það voru margar deildir innan Þjóðabandalagsins, er mjög
áríðndi störf höfðu með höndum. Nýja friðar-félagið kysi vissu-
lega að halda áfram sumu af því. Eitt er deild, er manntals-
skýrslum út um allan heim safnaði. Sú deild er starfandi enn í
kyrþey í einu horni friðanhallarinnar. Aðrar þarfar deildir voru
sú er eftirlit ópíum sölunnar hafði og heilbrigðismáladeildin; þær
hafa niú báðar verið fluttar til Washington. Þá er peningamá'la-
deildin, sem nú er í Princeton. Alþjóðadeild verkamála á og
Þjóðabandalagið og er hún í Montreal. Alt þetta vildi nýja
friðarfélagið taka yfir og starfrækja, en hvernig það er hægt, eftir
að Þjóðabandalagið hefir verið jarðsungið, er ráðgátan. Banda-
þjóðirnar virðast ekki eiga þann Njál, er í því efni viti hvað lög
eru.
Svo er auðrvitað ekki að neita hinu, að Bandaþjóðirnar eru
ekki allar vissar um að þessar stóru fimm þjóðir, með óskoruðu
valdi, skapi nú um aldur og æfi friðvænlegan heim. En á þeim
mun hvort sem er hvíla, að gæta Þjóðverja og Japa — og svo
auðvitað sjálfra sín, því það verða þær, en ekki smáþjóðirnar, sem
heiminum geta út í stórstríð steypt aftur. Það verður því líklega
að vera sem komið er, hvort sem bezt er eða ekki.—Úr. Sat. Night.
FRIÐARSKILMÁLAR
UNGVERJA
Friðarskilmálarnir sem Rúss-
ar settu Ungverjum, verða ekki
taldir órýmilegir. Bandaþjóð-
irnar eiga fátt að virða við Ung-
verja. Þeir gáfust ekki upp fyr
en í fulla henfana 20. janúar, þó
fyr væri fulll ástæða tiil fyrir þá.
Af hálfu Bandaþjóðanna undir-
skrifaði Voroshilov friðarsamn-
inginn. Segir sig sjálft að Rúss-
ar fari því með mál þessarar
sigruðu þjóðar.
Fjárskaðabætur mat Rússinr.
$400,000,000. Bandarikin er
ætlað að andæft hafi því — og
fært niður um $100,000,000. —
Stóð ekki á, að það væri gert. í
þeim þrjú hundruð miljónum,
sem þá eru eftir, verða að minsta
kosti $100,000,000 eyrnamankað-
ar Júgóslövum og Tékkum. —
Bandaríkjamenn er ætlað, að
hafi verið á móti að meta skaða-
bætur óvinaþjóðanna fyr en all-
ar í einu, eða að stríði loknu;
töldu að í bága gæti komið við
viðreisnarstörf síðar. En Rússar
töldu ekki hjá þesáu komist í
friðar samningi. Gjaldfrestur
var ætlaður 4 ár af Rússum, en
Bandamenn vildu hafa hann 6
ár og nentu Rússar ekki að rífast
um það.
Bráðabirgðarstjórn verður á
laggir sett. En eftirlit með henni
hefir nefnd frá Bandaþjóðunum.
Aðallega eru það þó Rússar sem
sjá eiga um framkvæmdir frið-
arskilmálanna.
Alla þýzka hermenn á að taka
fanga og afhenda Bandaþjóðun-
um. Ungverskir hermenn eiga
einnig að hverfa úr nágranna-
I löndunum, Rúmaníu og Júgó-
slavíu, heim til sín. Allir fang-
ar Bandaþjóðanna verða og
leystir úr prísundinni.
Stærð Ungverjalands verður
hin sama og fyrir stríð. Land-
eignum sem þeir tóku af Rúmen-
ingum, Júgóslovum og Rúlþen-
ingum, eiga Ungverjar að skila
aftur.
Umráð blaða, síma og hreyfi-
mynda, háfa Rússar.
Að sovét skipulag verði ofan
á í landinu er varla að efa. En
um það hrvaða stjómskipulag ! formanninn, Hjört T. Hjaltalín,
verður tekið upp, hafa Ungverj-! í broddi fylkingar. Síðan dreifð-
ar þó frjálsari hendur en Rú-j ust komumenn á heimili þau,
meningar. Ungverjaland er, þar sem þeim hafði verið búinn
þrátt fyrir þó Rússinn sé þar | næturstaður, en það var í gest-
yfir, njeira undir áhrifum frá öll-1 vináttu eftirfarandi hjóna: Mr.
um Bandaþjóðunum en Balkan- (og Mrs. Stefán Indriðason, Mr.
ríkin eru. Það er nú raunar og Mrs. Haraldur Ólafson, Mr.
sagt, að banaarískir fulltrúar j og Mrs. W. M. Guðmundsson og
hafi ekki verið fúsir til að skifta j Mr. og Mrs. W. G. Hillman.
sér af þessu ungverska ráði og
hafi borið við ráðríki Rússa í
Þegar komið var á samkomu-
_, , _ , , _ , . staðinn á tilsettum tíma um
Rumamu og Bulgariu. En þeir j kvöldið>
var þar fyrir fjöldi
munu að lokum hafa freistað
þessa og að því. gengið.
ÓDÝRAR FLUGFERÐIR
Mörg flugfélög er sagt að kom-
manna, þrátt fyrir það, að svaita-
vegir voru á mörgum stöðum ó-
greiðfærir mjög vegna snjó-
þyngsla. Gat þar að lít^ fólk
víðsvegar úr bygðinni, og suma
komna alllangt að, svo sem frá
ið hafi sér nýlega samart um að Cavalier.
lækka farþega-gjald með filug-
Að tiimælum forseta þjóð-
brautum eða jafnvel lægra en i
það. Þetta er góð frétt. Það
skipum svo að jafnt yrði gjáltíi ræknisdeildarinnar, hafði dr.
afyrsta flokks farrými með járn- BeCk samkomustjórn með hond.
i um. Bauð hann söngvarann
ihjartanlega velkominn í nafni
hafa eflaust margir spáð, að svo bygðarmanna) deiidarinnar og
mundi með tímanum fara. Þeg-1 sóknarprestsins dr. Sigmar, er
ar að öllu er gáð, er ekki gott að jeigi gat sótt samkomuna vegna
gera sér grein fyrir, hversvegna | lasleika (hafði legið rumfastur
ferðalog í lofti skuli vera dýrari j daginn á6ur)> og sem vara_rœðis.
en mieð járnbrautum. Flugákip- maður fslands { Norður-Dakota.
in eru ekki Þeim mun dýrari en Síðan lýsti samkomnstjóri löng-
járnbrautarkatlar og vagnar. Og um Qg merkum iistamannsferli
að leggja og halda við jámbraut-
um, dregst með öllu frá kostnaði
við ffugferðareksturinn.
Eggerts Stefánssonar, landkynn-
ingarstarfi hans í þágu íslands
! erlendis, brautryðjendastarfi
Það er nú þegar sagt, að filug- hans í tónment heima á Islandi
félag í Bandaríkjunum sé að
sækja um að annast farþega
flutning um Carribean sjóinn
fyrir 3x/> cent á míluna. Það er
Lítill vafi á, að farþegar mundu
kjósa sér slíkt ferðalag með
flugskipum fremur en með sjó-
skipunum, þó aldrei nema aö
þeir séu bundnari og hafi minna
ráðrúm til að hreyfa sig í flug-
skipinu. Að ferðast á 9 klukku-
stundum með flugfari sömu leið
og 2Y> sólarhring þyrfti til með
járnlbrautarlest og helmingi
lengri tíma á skipi, er vissulega
svo mikill kostur samfara, að
engum mun dyljist það. Og hvað
gera járnbrautirnar þá? Lækka
þær fargjöld sín? Það yrði gam-
an að sjá þama öfiluga samkepni
skapast, og félögin berjast hart
og lengi um það að lækka far-
gjöld.
EGGERTSTEFÁNSSON
SÖNGVARI HEIMSÆKIR
N ORÐUR-D AKOTA
I.
Laust eftir hádegi mánudag-
inn þ. 22. janúar, daginn eftir að
honum hafði verið haldið hið
virðulega og fjölsótta/ kveðju-
samsæti í Winnipeg, lagði Eggert
Stefánsson söngvari af stað það-
an suður og austur á bóginn. Var
ferðinni fyrst heitið til Moun-
tain, Norður-Dakota, en þar
hafiði Þjóðræknisdeildin “Bár-
an” efnt til almennrar söngsam-
komu fyrir hann þá um kvöldið
í samkomuhúsi bæjarins.
1 för með söngvaranum voru
Guðmundur Stefánsson, bróðir
hans, Miss Snjólaug Sigurðsson,
píanóleikari, Arinbjörn S. Bar-
dal og dr. Richard Beck. Gekk
ferðin suður yfir landamærin
ágætlega, því að bæði var veður
hið bezta og þjóðvegir greiðfær-
ir, og Arinbjörn hinn öruggasti
keyrslumaður, þó kominn sé hátt
á áttræðisaldur. Liðið var á dag,
þá er ekið var inn í hina sögu-
ríku bygð Islendinga í Pembina-
héraði, og fagnaði hún hinum
góða gesti frá Islandi með einu
hinu fegursta og litbrigðarík-
asta sólarlagi, sem augað fær
litið á víðfeðmum sléttusænum
á þessum tíma árs. Þótti söngv-
aranum þetta mjög hrífandi sýn
og fögur. Honum varð einnig
starsýnt á ýms íslenzk menning-
armerki, svo sem kirkjur og
skóla, er farið var fram hjá á
leiðinni tiil Mountain.
Þegar þangað kom var haldið
rakleiðis heim á prestssetrið til
þeirra dr. Haraldur Sigmar og
frú Margrétar, en bráðlega komu
stjórnarnefndarmenn þjóðrækn-
isdeildarinnar á vettvang, með
og áhuga hans á íslenzkum sjálf-
stæðismáium. Þvínæst kom
söngvarinn fram á söngpallinn
og var honmu tekið með mikl-
um fögnuði.
Söng hann fyrst nokkur þjóð-
lög, en síðan hvert lagið af öðru,
meðal annars stórbrotin lög og
áhrifamikil eins og “Sverrrir
konungur” eftir Sveinbjörn
Sveinbjörnsson, “Leiðsla” eftir
Sigvalda Kaldalóns og “Gígjan”
eftir Sigfús Einarsson, að fáein
séu talin. En um söngskrána í
heild sinni má með sanni segja,
að hún var bæði löng og hin
merkasta. Mun fleirum en þeim,
sem þetta ritar, hafa þótt “Sverr-
ir konungur” sunginn á mjög
sérstæðan en jafnframt tilkomu-
mikinn hátt, og fundist sem
stoltur hreystiandi hins dáð-
rakka konungs og Birkibeina-
höfðingja lifði þar í tónurn. Þá
höfðu margir orð á því, hversu
fallsga þeim hafði þótt “Drauma-
landið” sungið, að annað dæmi
sé nefnt. Síðasta lagið á söng-
skránni var hið dáða og vinsæla
lag Sigvalda Kaldalóns, bróður
söngvarans, “Island ögrum skor-
ið”, sem einnig tókst hið bezta.
enda höfðu menn hlakkað mikið
til að heyra hann syngja það. En
þó hann hefði mjög örlátur verið
á sönginn þetta kvöld, komst
hann eigi hjá því að syngja enn
eitt lag, og valdi þá fagurt og
merkilegt lag eftir Sigvalda
Kaldalóns, lag hans við “Þótt þú
langförull legðir” eftir Stephan
G. Stephanssonar, og féll það
sýnilega í góða jörð hjá hinum
gömlu sveitungum skáldsins.
Miss Snjólaug Sigurðsson ann-
aðist undirleikinn á píanó af
mikilli leikni og smekkvísi, og
fór það ekki fram hjá mönnum
hver snillingur hún er.
En Eggert Stefánsson lét eigi.
við það sitja að bjóða tilheyr-
endum sínum þetta kvöld upp á
tilþrifamikinn söng, sem hlaut
verðugar og ágætar undirtéktir
af þeirra hálifu. Hann var einn-
ig góðfúslega við tilmælum um
það að lesa upp hinn fagra og til-
finningaríka ástaróð sinn til Is-
lands, “Óðinn til ársins 1944”.
Sló óðurinn augsýnilega á næma
strengi í brjóstum áheyrenda,
ekki sízt hinna eldri, sem fædd-
ir voru og uppaldir á íslandi, og
þektu því af eigin reynd nokkuð
til sjálfistæðisbaráttu hinnar ís-
lenzku þjóðar, og allir hlýddu á
upplesturinn með mikiilli at-
hygli, enda höfðu margir orð á
því, að höfundur hefði lesið óð-
inn af mikilli sniid. Eftir sam-
komuna féllu einnig einum af
hinum greindustu og fróðustu
mönnum bygðarinnar þannig orð
Til minnis og fróðleiks
Eldri Isilendingum þykir það
ávalt ruglingslegt, að hiti og
kuldi skuli vera mældur hér eft-
ir öðrum mæli, en þeir áttu að
venjast heima. Þegar talað er
hér til dæmis um 23 gráður eða
35 fyrir ofan núLl mark’á Fahr-
enheit, eiga menn bágt með að
átta sig á hvort átt er við hita
eða kulda. Til þess að gera
mönnum léttara fyrir að rifja
þetta upp, skal hér sýndur sam-
anburður á þremur aðal hita-
mælunum: Reamur, Celcius og
Fahrenheit. — Mælarnir heita
eftir uppgötrvurum þeirra og var
hinn fyrstnefndi franskur, annar
sænskur og hinn þriðji þýzkur,
allir prófessorar og vísindamenn.
Hér á eftir fer samanburðar-
tafla:
Rea- Cels-
mur ius Fahr.
Vatn sýður 80 100 212
Vínandi sýður 60 75 167
Tólg bráðnar 42.2 52.8 127
um óðinn við þann, er þetta rit-
ar, að hann væri, að sínum dómi.
meistaralega saminn.
Söngsamkoma þessi var því
mikill viðburður í félagslifi
bygðarinnar, og voru menn mjög
þakklátir söngvaranum fyrir þa
velvild og þann sóma, sem hann
hafði sýnt þeim með komu sinni,
enda hyltu þeir hann þakklát-
lega í samkomulok, en sam-
komustjóri þakkaði honum i
þeirra nafni og óskaði honum
fararheilla. Jafnframt voru
menn þakklátir Miss Snjólaugu
Sigurðsson fyrir að hafa komið
og aðstoðað söngvarann jafn á-
gætlega og raun bar vitni.
Að samkomunni lokinni sett-
ust menn að ríkulegum veiting-
um, sem Kvenfélagskonurnar á
staðnum veittu öllum ókeypis af
mikilli rausn, og skemtu menn
sér þar um stund við samræður.
en þvínæst sneru menn heim á
leið eftir kvöldstund og skemt-
un, sem þeim mun áreiðanlega
lengi í minni lifa.
Fyrri hluta þriðjudagsins
skoðaði söngvarinn sig um í
bygðinni, og kom að sjálfsögðu
í elztu kirkju Islendinga í Vest-
urheimi, Víkurkirkju að Moun-
tain. Síðan sat hann og föru-
neyti hans miðdegisverð hjá
prestshjónunum, dr. H. Sigmar
og frú, en að því búnu skildu
leiðir, Winnipeg-fóikið hélt
heimleiðis, en Eggert söngvari
og undirritaður, í fylgi með S.
Indriðason, fóru til Garðar, en á
leiðinni þangað var numið stað-
ar við minniisvarða K. N. Júlíus-
ar skálds. Á Garðar var sezt að
kaffidrykkju heima hjá Kristj-
áni Kristjánsson kaupmanni, er
síðan ók með okkur ferðaLangana
til Edinburg, en þaðan lá Leiðin
með járnbrautarlestinni til
Grand Forks seint um daginn.
Sendir Eggert söngvari Lönd-
um sínum í íslenzku bygðinni í
Pembina-héraði kærar kveðjur
og þakkir fyrir gestrisni þeirra
og ágætar viðtökur, og tekur
greinarhöfundur undir þær
kveðjur og þakkir af heilum
huga.
II.
Miðvikudagskvöldið þ. 24.
janúar var Eggert Stefánsson
heiðursgestur á samkomu íslend-
inga í Grand Forks, fjölmenn-
ustu Islendingasamkomu, sem
þar hefir haldin verið árum sam-
an, því að hana sóttu á annað
hundrað manns, en sumt í þeim
stóra hóp var eðlilega fólk af
erlerfdum stofni, sem tengt er ís-
lendingum. Fór samkoman
fram í hinum rúmgóða efri sal
Odd Fellow hússins þar í borg.
Hófst mót þetta með því, að
samkomugestir sungu “Hvað er
svo glatt sem góðra vina fund-
ur”, undir stjórn Mrs. Alf Hul-
teng fdóttur séra Hans B. Thor-
grimsen), en Miss Dora Aust-
fjörð frá Hensel, nú kenslukona
Hiti 40 50 122
Blóðhiti 29.3 36.7 98
Hiti 24 30 86
Hiti 20 25 77
Tempr. hiti—- 12.4 15.3 60
Hiti 8 10 50
Hiti . 4 5 41
Vatn frýs 0 0 32
Kuldi 0.9 1.1 30
Kuldi 4 5 23
Kuldi 8 10 14
Kuldi 12 15 5
Kuldi 14.2 17.8 0
Kuldi 16 20 4
Kuldi 20 25 13
Kuldi .... 24 30 22
Kuldi 28 35 31
Kuldi 32 40 40
Celsius var algengastur heima
Að það valdi ruglingi fyrir þá
sem honum voru vanir þegar
talað er hér um 23 gráður fyrir
ofan núllmark á Fahr., sem er 5
gráða fros á Celsius, er ofur eðli-
legt.
í Grand Forks, var við hljóðfær-
ið. *
Síðan tók dr. Richard Beck, er
stjórnaði samkomunni, til máls,
kynti heiðursgestinn og sagði frá
margþættri starfsemi hans á
sviði söngmentar og menningar.
Var hinum kærkomna gesti á-
gætlega fagnað.
Ræðumaður skýrði þessu næst
firá för sinni til Islands s. 1. sum-
ar, hinum mikilfenglegu lýðveld-
ishátíðarhöldum 17. og 18. júní,
að Þingvöllum og í Reykjavík,
ferðum sínum um landið, hinum
mörgu og miklu framförum síð-
ari ára, og kvaðst eigi fá nógsam-
lega þakkað hinar ágætu viðtök -
ur, 'sem hann átti alstaðar að
fagna.
Þá var sýnd lýðveldishátíðar-
kvikmynd Lofts Guðmundsson-
ar ljósmyndara, sem er í litum og
hin prýðilegasta. Er þar eigi að-
eins um að ræða ágætar myndir
af sjálfum hátfðahöldunum,
heldur einnig ljómandi góðar
myndir af Þingvöllum og
Reykjavík, enda vöktu þær ó-
blandna ánægju allra áhorfenda.
Létu ýmsir úr hópi yngra fólks-
ins, sem aldrei höfðu ísland séð,
þá skððun í ljósi, að nú fyrst
hefði það fengið verulega hug-
mynd um sérkennilega náttúru-
fegurð íslands og litaauðlegð
þess. Tjái eg hérrneð Lofti ljós-
myndara innilegar þakkir okk-
ar íslendinga í Grand Forks fyr-
ir þá góðvild og þann mikla
greiða, sem hann gerði okkur
með því að lána o<kkur myndina
til sýningar á samkomu okkar.
Kom nú að því atriði skemti-
skráarinnar, sem menn höfðu
sérstaklega hlakkað til, en það
var að fá að heyra heiðursgest-
inn syngja. Varð hann vel við
beiðni manna um það, enda þótt
lítið hefði verið um hvíld fyrir
hann undanfarna daga og han:i
yrði sjálfur að leika undir á
hljóðfærið. Söng hann lögin
“Leiðsla”, “Draumalandið” og
“Island ögrum skorið” við mikla
hrifning tilheyrenda, sém þökk-
uðu honu mmeð dynjandi lófa-
taki. Þeir létu einnig óspart í
ljósi síðar á samkomunni og að
henni lokinni, hversu mikil á-
nægja þeim hafði verið að komu
hans og þátttöku í skemti-
skránni, enda voru allir á einu
máli um það, að þeim myndi
samkoman lengi í minni geym-
ast.
Lauk henni með því, að allir
sungu þjóðsöngva Islands og
Bandaríkjanna. Eftir það gafist
samkomugestum tækifæri til að
kynnast heiðursgestinum per-
sónuilega og ræða við hann.
Síðan var sezt að veglegri
veizlu í neðri sal samkomuhúss-
ins, er íslenzku konurnar * 1
Grand Forks höfðu undirbúið, og
voru borð öll prýdd litum ís-
lenzka fánans. Yfir borðuirn
tóku til máls dr. G. G. Thor-
grimsen, Jón K. Ólafsson, frá