Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 09.04.1889, Síða 1

Verð árg. (minnst 30
arka) 3 kr.; í Amer.
1 doll. Borgist fyrir
miðjan jimimánuð,
Uppsögn skrifleg. ð-
gild nema komin sé
til útgefanda fyrir 1.
september.
Nr. 16.
ísafirði,
l>riðjutlaginu i). april.
1889.
SÝSLUF UND URINN
í
ísafjarðarsýslu.
Sýslunefnd ísafjarðarsýslu hélt aðalfund
4.—6. p. m. í Good-Templarhúsinu á Isa-
firði, og skal hér getið hinna helztu mála.
er fundurinn hafði til meðferðar.
I. Gufubátsmálið. Mál petta
liefir lengi verið á prjónunum, en nú er
vonin, að orðin taki að fækka, en fram-
kvæmdirnar að verða meiri, enda er mönn-
um í nyrðri liluta Isafjarðarsýslu engan
veginn láandi, pó að petta mál sé orðið
peim allmikið kappsmál, par sem engir
sýsluvegir eru i öllum nyrðri partinum.
Gegnir pað stórri furðu, að sumir afskekkt-
ustu hreppar sýslunnar, eins og Stéttu- og
Suðureyrar-hreppar, seni auðsælega hefðu |
stór-mikinn haguað af gufubátsferðunum. |
skuli ár eptir ár berjast með hnúum og i
linefum gegn sínu eigin velferðarmáli. ;
Sýslunefndin heíir áður fengið leyfi til að
taka 6000 króna lán til gufubátskaupa,
nú sókti nefndin á ný um leyfi til að mega
taka 4000 króna lán, svo að sýslan, með
fé pví sem fyrirliggjandi verður í sumar,
væntanlega hefir rúm 12 000 krónur til
umráða í pessu skyni. Gert var ráð fyrir,
að landssjóður myndi leggja fram allt að
20 000 króna í sama augnamiði, með pví
að báturinn tæki að sér að flytja póstinn
nm aðalpóstleiðina yfir Isafjarðardjúp, og
loíuðu báðir pingmenn sýslunnar að styrkja
mál pað af alefli. í umræðunum kom pað
meðal annars fram, að báturinn einnig
myndi ef til vill geta tekið að sér að
•skreppa með póst til Reykjavikur við og
Ýð, eins og bka kaupfélag ísfirðinga myndi
geta veitt honum talsvert að starfa. Til
af borgana á hinu fyrirhugaða láni gengur
sýsluvegagjald nyrðri hlutans, sem ekkert
er annað við að gera.
II. DÖnskukennslan í Ö 1 a f s-
d a 1. Samkvæmt tillögu sýslunefndar-
mannsins í J>ingeyrarhreppi, Matthíasar 01-
afssonar, sampykkti sýslunefndin með sam-
hljóða atkvæðum gegn 1, að skora á
amtsráðið í Vesturanitnni að lilutast
til um, að danska eigi sé skyldunáms-
grcin rið búnaðarkennslustofnnnina í
Ólafsdal. í umræðunum um petta mál
var pað meðal annars tekið fram, hve hið
verklega nám virðist haft á hakanum í Ól-
afsdal, að dæma eptir bágborinni reynslu
ýmsra Ólafsdalsnemenda í peim efnum, og
pað upplýstist, að ýmsir búfræðingar kvört-
uðu sáran undan pví, hve mjög danskar
kennslubækur og dönskulestur torveldaði
peim búfræðisnámið. Undirtektir amtsráðs-
ins undir samskonar ályktun sýslunefndar-
innar frá í fyrra, sem póttu bera keim af
eigi allskoatar ópekktri stjórnspeki, mættu
allhörðum dómi, og eigi liafði oddvitinn enn
öðlast hina „leðri og betri pekking", sem
amtsráðið retlar honum að luma á.
III. S ý s 1 u s k i p t i n g a r m á 1 i ð .
J>að lá við, að nefnd sú, er sett var í mál
en j petta á síðasta fundi, hefði sofnað út af.
Öýslunefndarmaður þingeyvarhrepps varð
rækiíega að ýta við henni, áður húnrumsk-
aði; en svo kom ncfndarálitið stuttort en
gagnort; og sýsluskiptingamálið söfnaði út
afíannað sinn, eptir að einn vestanmanna,
séra forsteinn Benediktsson, hafði tekið
pað til bæna. Arangurslaust reyndi hinn
ötuli forvígismaður sýsluskiptingarinnar,
Matthias Ólafsson, öll upphugsanleg upp-
lífgunarmeðul, en málið bar á sér bana-
mein frá fyrstu, og verður eigi feigum
forðað.
IV. Blautfisksverzlun. All-
flestir búendur í Grunnavikurhreppi höfðu
snúið sér til sýslunefndarinnar, og beðið
hana að boða til almenns fundar, til að
koma á samtökum gegn hinni sívaxandi
blautfisksverzlun. Sýslunefndin var sam-
huga á pví, að blautfisksverzlunin væri
sannkallaður skrælingjaháttur, en sá sér
eigi fært að sinna pessu máli öðruvísi, en
að beina pví til kaupfélags ísfirðinga, sem
samkvæmt félagslögunum hefir heimild til
að banna félagsmönnum alla blautfisksverzl-
un og koma fram lagaábvrgð á hendur
peim, ef pcir prjóskast við.
V. Hvalaveiðar. Sýslunefndinni
barst áskorun með 100 undirskriptum gegn
hvalaveiðum, og lýsti nefndin yfir með 9
atkvæðum gegn 4, að hún væri pví með-
mælt, að hvalaveiðar séu óheimilaðar inn-
fjarða á öllum tímum árs, og í einu hljóði
mœlti nefndin með pví, að engum leyfist
að reka hvalaveiðar, nema liann hafi lög-
heimili hér á landi, og livergi annarstaðar.
J>að vakti nokkra eptirtekt, að sýslunefnd-
armennirnir úr vestari partinum voru yfir
höfuð hvalaveiðunum hlynntari, en sýslu-
nefndannenn frá Djúpi.
VI. Aukalæknishérað. Eins
og drepið var á í siðusta blaði höfðu tveir
Norðurhrepparnir beiðzt meðmæla sýslu-
nefndarinnar með pví, að fá aukalækni i
Grunnavíkur- og Sléttuhreppa, en sýslu-
nefndin neitaði með 12 atkvæðuin gegn 2
að mæla með pví, enda upplýstist, að pað
væri ranghermi í bónarskjali Sléttuhrepps-
búa, að læknir eigi fengist nema á sexrénu
skipi, pví að hann lief'ði stundum fengizt í
Grunnavík á fjögramannafari.
VII. S a m n i n g v e r ð 1 a g s s k r á n n a.
Að undirbúningsfundi á Núpi hafði verið
skorað á sýslunefndina að mæla með pví,
að breyting væri ger á samningu verðlags-
skráa, og var sýsluncfndin eindregið á pví
máli, að fela oddvita að skora á pingmenn
sýslunnar að fara pví fram á alpingi, að
verðlagsskrár verði eptirleiðis samdar af
hreppstjóra, presti og einum hreppsnefnd-
armanna í sameiningu, og gat nefndin eigi
áttað sig á, hvaðan landshöfðingja kæmi sú
„reynsla“, að engu væri áfátt við undir-
búning verðlagsskránna, eins og nú tíðkast,
par sem rnargir prestar teygja verðlagið
upp, en hreppstjórar niður.
VIII. V e r ð 1 a u n f y r i r v a n d-