Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 21.04.1890, Blaðsíða 1

Yorð árg. (rainnst 30
arka) 3 kr.$ í Araor
1 (ioll. Borgist fyrir
miðjan juiu'mánuð.
Uppsðgn skriflog, ð-
grilcí nema komin se
til útgefanda fyrir 1.
dag júlímánaðar.
Xr. 14.
máiiudagiiui 21. apríl.
HUGVEKJA TTL ÍSLENDINGA.
Gúðir lundar!
Vður niá nú vora ijost orðið, hvar sjálf-
s'tjnrnarraáli lands vors er komið, þessu
inikilsvarðandi nuili, soiu íslen/.ka þjóðin
sór til sóma hafði fylgt frnm í blíðu og
stríðu um rúraan mannsaldur.
Yður iná vora orðið það ljóst. að sumir
pingmanna vorra vilja lykta hina islenzku
stjórnarbaráttu — oigi moð sigri nó sóma-
samlogum leikslokum, lioldur með uppgjöf
á landsréttindum vorum, núlifandi kvnslóð
til vanvirðu og skaða, og niðjum vorum til
óínotanlegs tjóns.
Yður mun loks eigi fá pað duli/.t, að
aldrei liofði possi óhappastefna náð jafn-
mikilli fótíostu á alpingi, of hlutaðoigandi
þingmenn hofðu oigi trcyst þvi, að mikill
hluti yðar, kjósondanna, viori hugsunarlaus
um framtið lands vors, og þreyttir i bar-
áttunni fvrir sjálfstjórn þess, svo að enda-
lok baráttunnar væru yður fyrir öllu.
En þáreynir fyrst á kappann, er á hólm-
inn er komið, enda sæmra að láta ýrns
fyrirtækin óbyrjuð, en að örmagnást þegar
í fyrstn sporurmm.
þ>að er eðlilegt, að þingmenn séu þjóðar
sínnar börn, og vér getum þvi að eiils
vænzt þoss, að þeir fylgi málum vorum
„hiklaust og röksamlega“, að þeir hati lif-
andi áhuga og öftugan ulmonningsvilja að
bakjarli.
Sé nú svo, að of lítill úhugi kjósenda
hufi í einhverju kjördæmi gefið þingmönn-
Unum átyllu til að ætla, að kjósendurnir
væru þreyttir orðnir í baráttunni fyrir sjálf-
stjórn lands vors, þá cr það fyrst og fremst
skylda þeirra, að taka nú í strenginn stilli-
lega en alvarlega, svo að séð vorði, að Is-
lendingar vilji enn eigi knékrjúpa nóvern-
berauglýsingunni sælu, og að uppgjafar-
stefna „miðlunnrmanna“ síðasta alþingis á
sér engar rætur hjá þjóðiuni.
Sérstakloga er það og skylda kjóscndapna
í Eyjafjarðar og Suður-Múla sýslum, sem
innan skamms eiga að kjósa alþingismenn.
að láta enga hálfvelgju lýsa sór i kjörinu;
atkvæði þeirra á að lýsa því skýrt og
skilmerkilega, hvort þeirvilja vinna
að sjálfstjórn landsins, sér og sínum niðj-
um í hag, eða efla hina svo nefndu „miðl-
nnarmenn“, og þannigbevgja sigíauðmýkt
og undirgofni fyrir anglýsingu 2. nóv. 1885,
játa ísland undirtyllu Dana í öllurn greinum.
En ábyrgðarhluti or það, að halda fram
í hvtgsunar- og afskipta-leysi, að kjósa oin-
hvern þann, sem hvorki or hrár né soðinn,
on hyggst að haga seglum eptir vindi;
slikir raenn eru eitur á þingi.
í stjórnarskrárm ili íslands oru alvarlogri
tírnaraót, en nokkru sinni fvr, og höfum
því allir hugföst þessi orð skaldsins:
„Nú or tírnons nauðsyn kallar,
nota. verður hver sitt rnagn“.
HVAÐ KALLAR AI)?
Já, það sýnist sannarlega svo, sem eitt-
hvað kalli að, þar sera landshöfðingi hefir
þegar fyrirskipað, að kosningar í Eyjafirði
og Suður-Múlasýslu skuli fram fara í næst-
komandi júuímánuði, enda þótt alþingi
verði fyrst háð að ári, og flestir hofðu fyrst
vænzt kosninga að hausti.
En hvað kallar að?
Nærgætnislegra hefði það vcrið af lands-
stjórninni, að leyfa kjósendunum að kynna
sér fyrst ofurlítið alþingistiðiudin, áður til
1H90.
kosninga kæmi; en nii hefir landshöfðingi?
að sögn útsendingamannsins Jóns Ólafs-
sonar, b a n n a ð flutning þeirra með vetr-
aipóstum.
En hvað kallar að?
„Barometer“ „miðlunarmanna“ fellurdag
frá degi. svo sem sjá má af blaðagreinun-
um, stefnubreytingu „Norðurljóssins", fund-
arályktun Suæfellinga og fl. — og það
hlýtur auðvitað að falla því meir, sem
„málamiðlunin11 er lengur rædd.
En að láta „miðlunarmennina“ gangatil
kosniuga með „barometrið“ á lægsta stigi,
— til þoss hefir hinn hjartagóði landshöfð-
ingi eigi haft brjóst.
J>að var þetta, sem kallaði a.ð.
HÓLMSTEFNA N.
—:o:—
Eins og sézt af siðasta blaði „|>jóðvilj-
ans“ hafa Isfirðingar, eða réttara sagt póli-
tiskt félag eitt í Isafjarðarsýslu, stefnt
helztu forvigismönnum „nóvember-11 eðá
„miðlunar“fmanna til i'undar á Isafjörð í
ágústmánuði uæstkomandi; .lóni Ólafssyrii
má segja, að þeir hafi stefrit dauðnm, með
því að áskorunin nær honum fyrst í hin-
um „nýja heimi‘“, eptir að hann hefir af-
klæðzt sinum póíifiska raoldarhjnp, og er
j orðinn „friðarins og einingarinnar“ boðberi
I i ánnari heimsálfu.
Tilgangurinn raeð þessari hólrastefnu er
eingöngu sá, að menn af báðum flokkum,
sjálfstjörnar- og miðlunar-mönnum, tali sig
saman í bróðerni um helztu ágreiningsatr-
iðin, svo að séð verði, hvort nokkur sani-
| einitig er raöguleg, eða skilnaðtuinn skal
j vera fyrir fullt og fast; en það hlýtur
hann að verðn, nema miðlunarnienn viki
stórum frá óhappastefnu þeirri, er þeir
fram fylgdu á síðasta alþingi, en setji apt-
ur s j á 1 f s t j ó r n íslands cfst á merki
sitt.