Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 23.01.1894, Side 3

Þjódviljinn ungi.
39
III, 10.
komm) á lierðar, var kann og vakinn og
sofinn í því, að vinna að málefnum liirkj-
unnar á ýmsan annan kátt, eins og salina-
bókin nýja, — þar sem síra Helgi á yfir
200 sálma —, og barnalærdómsbök lians
bezt bera vitni um; enn fremur liggja
og eptir hann ýms önnur ritstórf, svo
sem tvö liepti prentuð af alinennri kirkju-
sögu og fl.
Þegar Pótur biskup Pétursson lét af
biskupstigninni árið 1889, þótti flestum
kirkjunnar mónnum síra Helgi vera sjálf-
kjörinn til eptirmanns lians; en með því
að hann var ekki mikið fyrir það gefinn,
að trana sér fram sjálfur, — og Magnús
þurfti þá að koma þar að öðrum — þá
fórst það fyrir, að hann yrði æðsti yfir-
maður islenzku kirkjunnar, svo sem kunn-
ugt er orðið.
Á alþingi sat sira Helgi nokkrum
sinnum á milli 1860 og ’70, fyrst sem
þingmaður fyrir Gulibringu- og Kjósar-
sýslu, og síðan sem þingmaður Yestmann-
eyinga; en ekki þótti kann að því skapi
atkvæðamaður á þingi, sem hann var
ötull starfsmaður kirkjunnar.
Ör ýmsuin áttum.
--tx..-
Síldur-afli hefir verið all-mikill
í vetur á Austfjörðum, og liafa þeir
kaupmennirnir 0. 'Watline og Tullinius
í vetur flutt til útlanda mórg kundruð
tunnur af síld.
>5:10111- varð ixti 21. des. f. á.,
(runnar G-unnarsson að nafni; liaun var
frá bænum Kraga í Pangárvallasyslu.
wGarðar« lieitir nýtt blað, sem
farið var að gefa iit i Keykjavík um
áramótin; það er manaðarblað, og ræðir
bæjar-málefni Beykvíkinga;: ritstjórinn er
■Tónas Jónssón, sem fyrruM var ritstjóri
„Mána“.
Hei<Viiisojöí'. Skömmu fyrir
jólin færðu ýmsir sóknannenn síra JÞór-
arins prófasts Böðrarssonar honum að
gjöf gull-úr og gull-festi í minningu
þess, að liðin voru 25 ár, siðan liann
varð prestur að Görðum á Álptanesi; á-
varp og kvæði var prófastinum einnig
flutt við þetta tækifæri.
Hólma-prestakall í Reiðar-
firði var 4. nóv. f. á. veitt af konungi
aðstoðarpresti Jólianni Lídlier Sreinbjarn-
arsyni, Magnússonar, sem nú er á Hvylft
í Önundarfirði.
I )önsku skyklu-messuun-
ar i Reykjavíkur dómkirkju eru nú
loks á fórum, með því að á safnaðar-fundi,
sem haldinn var í hófuðstaðnuin 17. des.
f. á., var samþykkt sú tillaga sóknar-
nefndarinnar, að messur þessar skyldu
leggjast niður.
Sigurði Hjörleifssyni, kand.
i læknisfræði, liefir landshðfðingi 30. des.
f. á. veitt styrk sem auka-lækni í Grýtu-
bakka- Háls- og Ljósavatns-kreppum,
1000 kr á ári.
8ex auka-Iækna-héruð eru
nú óveitt:
1. Hóraðið milli Straumfjarðar í Hnappa-
dals-sýslu og Langár á Mýrum.
2. Héraðið í Eyjahrepp og Múla- og
Gufudals-hreppum í Barðastrandar-
sýslu.
3. Héraðið í Breiðdals-Beruness- og Geit-
hellna-hreppum í Suður-Múla-sýslu.
4. Héraðið i Grunnavíkur- og Sléttu-
hreppum í ísafjarðarsýslu.
5. Héraðið i Strandasýslu
6. Héraðið á Skipaskaga á Akranesi með
4 syðstu hreppum Börgarfjarðarsýslu,
og eiga umsóknarbréf að sendast lands-
köfðingja fyrir apríl-lok næstk.
Míumalút,. 6. nóv. f. á. andað-
ist i Stykkiskólmi ekkjan Karen SiyríJur
Olafsdóitir Schiött, sem inörgum hér vestra
var að góðu kunn, með því að heimili
hennar var orðlagt fyrir einstaka gest-
ristni.
Hún var fædd 8. apríl 1806, og liafði
áður verið gipt verzlunarmanni Knuc.
Schiött, og bjuggu þau lijón þá að Mun-
aðarhóli; en nokkru eptir það, er hún
missti mann sinn, varð hún bústýra lijá
Jakobsen lyfsala í Stykkisliólmi (f 1863),
og arfleiddi hann hana að eigum sínum.
Bjo hun síðan í Stykkishólmi til dauða-
dags, og lét fleira gott af sér leiða, en
margur vissi um.
24. des. f. á.. andaðist i Reykjavík
Tómas læknaskólakennari Hallgrímsson,
og verður helztu æfi-atriða hans minnzt
í næsta blaði.
l^rétta-pistill íWi Hiíiiii-
FRÁ FRÉTTA-RITARA .I'.IÓÐV. unga‘ í bangkok.
Það er sannast að segja, að hér í
Bangkok gerist ekki margt sögulegt.
Að eins í eitt skipti hefi jeg séð
verulegt lífs-mark með bæjarbúum, og
það var hérna um daginn, þegar kjósa
átti borgar-mandaríninn nýja. Tveir voru
í vali, og höfðu kjósendur skipzt í tvo
flokka, er fylgdu sinn livoru mandarín-
efni. Allir mandarínar bæjarins, bæði
æðri og lægri, höfðu um nokkra daga ver-
ið berfættir á sífelldnm hlaupum um bæ-
inn; og cr jeg spurði þá, hví þeir gerðu
það, kváðust þeir vera að „smala atkvæð-
um“. Leið svo fram að kosningar-degi.
Vinur minri, „uppeldis-stofnunar“-manda-
ríninn, bauð mér að vera við atkvæða-
greiðsluna, og með því að jeg, sem
fréttaritari, þarf að vera alstaðar nálæg-
ur, þáði jeg það, enda þótt jeg byggist
ekki við, að hafa mikla ánægju af því.
Þegar við komum inn í salinn, sá jeg,
að kjósendunum liafði verið skipað í
raðir til beggja liliða, og liin vanalega
kyrlætis-hægð var nú aptur komin yfir
þá flesta, Mandarín sá, ér fundi stýrði,
sat á bekk fyrir gafli, en mér var feng-
inn hægindastóll andspænis honum í
liinum enda salsins. Svo byrjaði atkvæða-
greiðslan. Tveir aðstoðar-mandarínar tóku
einn og einn kjósanda í einu, og leiddu
hann á milli sín fram fyrir mandarín
þann, er fundi stýrði. Kjósandinn var
spurður, hvorn hann kysi, og er hann
hafði sagt til þess, vár hann leiddur
aptur á sinn stað. Að öðru leyti mátti
enginri hreifa sig úr sporunum, eða mæla
orð frá munni. Jeg tók eptir því, að
margir af kjósendum annars flokksins
stóðu alveg eins og þeir yæru höggdofa,
liéldu ávallt fram hægri hendinni, með
saman brotnum miða í; og er þeir vom
leiddir fram, tók kjör-mandaríninn við
miðanum hjá hverjum þeirsa, og las á
honum atkvæði þess, er á liafði haldið.
Jeg spurði vin minn, hvort það væru
virkilega svona margir mál-leysingjar i
Bangkok, eða hvernig á þvi stæði, að
allir greiddu ekki eins atkvæði. Hann
svaraði:
„Þér megið ekki segja frá því, en