Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 14.02.1894, Blaðsíða 3

m, 13.
Þjódviljinn ungi.
51
BÚDDHA-PRESTARNIR í Japan bera sig
hörmulega yfir því, bve átrúriaðinum á Búddha
fari hnignandi þar i landi ár fra ári, og eigna
það vaxandi trúleysi manna, hvílíkar hörmung-
ar hafi dunið yfir landið á síðustu 10—15 árum,
svo sem eldgosið úr Bandai-fjalli, flóðin í stór-
ánum Tetsu og Kíso, og jarðskjálptarnir í fyrra.
EPTIR SÍÐUSTU MANNTAES-SKÝRSL-
UM hjuggu í Frakklandi 465,855 Belgir, um
230 þús. ítalir, 83,330 Þjóðverjar, 39,687 Bretar,
um 12 þús. Amerikumenn, og þaðan af minna
af ýmsum öðrum útlendum þjóðflokkum.
í NÁMUNDA við borgina Mecca á Araba-
landi er helga lindin Z e m - Z e m, sem allir
rétt-trúaðir Múhametsmenn leggja mikinn trún-
að á, og þykir því ekki hlýða, að pílagrímar
þeir, sem árlega sækja til Mecca, þúsundum
saman, neyti annars vatns, en úr hinni helgu
lind, meðan þeir dvelja i Mecca.
En það er nú komið upp úr dúrnum, að
vatnið í þessari helgu lind, Zem-Zem, muni ekki
sem heilnæmast, nieð þvi að tyrkneskir læknar,
er rannsökuðu það í fyrra sumar, fundu í því
mestu kynstur af alls konar rotnunarefnum,
og segja það engu betra, en versta skolavatn i
stór-borgunum; og af þessu ætla menn með-
fram að það stafi, að Mecca er, og hefir verið,
mesta kóleru-bæli, svo að síðast liðið sumar
dóu margar þúsundir pílagrima, er þangað sóttu.
920 CARATA ÞUNGUR DEMANT fannst
í fyrra sumar í Jagersfontein-námunum, og er
það lang-stærsti demantinn, sem til þessa hefir
fundizt í Suður-Afríku.
60 ÞÚSUND EINTÖK AF BIBLÍUNNI
seldust á fáum vikum, þegar hún fyrir nokkru
var gefin út i Englandi með myndum eptir
Gustave Doré, enda var útgáfunni svo hagað,
að biblian var gefin út í viku-heftum, og kost-
aði að eins 7« penny (tæpa 4 aura) heptið.
hefir verið róttar-ástandið
á landi hér, þegar ,J(m sýslumaður Sig-
urðsson i Dölum kvað „Tímarímu“ sína,
á dógum Odds lógmauns Sigurðssonar,
svo sem nokkuð má ráða af þessari al-
þekktu stóku lir „Tímarímu“ iians-
„Eigi’ er rétti öllum hjá
uppi lialdið á gilda vog,
gjarna mega garpar sjá
ganga lóg sem hafa togu
En ósagt látum vér samt, að réttar-
ástandið hafi þá verið öllu svartara, en
nú gefast dæmi til.
En ekki skai þó það mál í þessari
grein ræða.
Að eins dettur oss i hug eitt dæmi,
sem benda virðist á það, að betra rauni
vera, að vera vel, en illa, kynntur hjá
valdamönnum, ef vel á að togast úr
laga-lopanum þeirra. —
Sem umboðsmaður bændanna þriggja
í Eyrarhreppi (Guðm. Sveinssonar og
Páls Halldórssonar í Hnífsdal og Guðm.
Odítesonar á Hafrafelli) í máli því, sem
hr. Lárus Bjarnason höfðaði gegn þeim
i vetur, út af „ísfirzku kærunumu, leit-
aði ritstjóri blaðs þessa 8. nóv. f. á. úr-
skurðar Amtsins um það, hvort hann
ætti eigi — geg11 fyrir fram boðinni
borgun — fulla heimtingu á þvi, að fá
eptirrit af framburði einstakra manna i
réttar-rannsóknum þeim, er Lárus hafði
haldið í vetur, er var, í málinu góða
gegn Skúla, þar sem sér væri þetta eink-
ar áríðandi, til þess að geta komið fram
vörn fyrir hina kærðu, enda væri og eitt
af kæru-atriðunum til Amtsins, sem um-
bjóðendum hans væri stefnt til ábyrgðar
fyrir, einmitt í þv? fólgið, að Lárus hefði
bókað rangt vitna-framburð í nefndri
rannsókn.
Fyrirspurn þessari svaraði svo Amt-
maðurinn aptur um hæl með bréfi dags.
27. nóv. f. á., í þá átt, að eptirrit þessi
yrðu, að hans áliti, alls eigi heimtuð,
enda þótt borgun væri i boði.
Og á sama máli var Lárus „dómariu
einnig, meðan kærumálaþrefið stóð sem
hæðst nokkru fyrir ný-árið.
En þegar vér nú ihugum þetta, — með
Amts-bréfið fyrir framan oss —, kemur oss
það dálitið kynlega fyrir, að það er eins
og hr. L. Bj. só þeirrar skoðunar, að
þessar ofan nefndu leynilegu lögreglu-
rannsóknir hans missi þó allan leyndar-
krapt sinn, og eigi að liggja sem opin
bók, hvenær sem Grimi barnakennara
Jónssyni þóknist að athuga þar eitt-
livað, til þess að geta þjónað sinni lundu.
En eiga þó ekki ein lóg fyrir alla
að ganga?
Fýsa myndi marga, að fá þeirri spurn-
ingu svarað við tima og tækifæri.
Um nýja l>l«<5ic5 „Garðar“, sem
getið var um í 10. tólubl., er oss ritað
svo úr Rvík 4. þ. m.: „Blað-krili þetta
á að rífa „Reykvíkingu úr augna-kórl-
unum, og liirta útgefanda hans, sem
sumum þykir orðinn nokkuð uppivóðslu-
samur a siðari tímum.
Haldið er, að ritstjóri „ísafoldaru eigi
mestan þátt í stofnun blaðs þessa, enda
veitir honum ekki af því, sér til styrkt-
ar, þar sem „ísafoldu sjálf er farin svo
mjög að mjókka og rýrnau.
Nýársvísur 1894.
__. •._
• • •
Ris frá austur öldum
enn þá sólin skær.
Andblæ andar kóldum
enn þá norðan blær.
Leikur dátt á legi
logageisla rós.
Nýjum ný-árs degi
nýfætt heilsar ljós.
Burt með deyfð og drunga!
dagur heilsar þór,
ættlands kynslóð unga,
er í skauti ber
von um langa, ljósa,
lífsins betri tíð,
skreytta reflum rósa,
rauna fyrir stríð.
Burt með ófgar allar,
öll þin vonar tál!
Heyr þú, hátt þig kallar
hjartans innsta mál:
Áfram! „Aldrei víkjau,
áfram, litla þjóð!
Áfram! „Aldrei svikjau,
er þitt sigur-ljóð.
Bindumst traustum böndum
bræðralags í dag.
Tengjumst hraustum hóndum,
hefjum gleði-lag:
Lifi foldin fanna,
frjáls í lengd og bráð,
kóngs, né konungs-manna,
kúgun aldrei liáð.
H. S. Bl
----»-«s«ss3s=- «*-—
Hitt og þetta úr sveitinni
Eptir
Hávarð karl.
(Framhald.)
Síðan mála-þrasið byrjaði, eru menn
farnir að taka eptir því, að laga-skiim-
um er að fjólga óðum í plássinu. Hing-
að til hafa að visu verið stöku laga-snáp-
ar, sem einkum hafa verið sóttir til
ráða, þegar koma hefir þurft af sér ó-
mögum á aðrar sveitir, eða svikja kaup-
menn um skuldir; og hefir að öðru leyti
ekki farið mikið fyrir lógvizku þessara
pilta; en nú eru þeir farnir að láta bera
meira á sór. Þeir hafa notað sér það,