Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 12.12.1898, Side 8

60
Þjóðviljinn ungi.
VIII, 14,- 15.
fíl IÍII6ÍIII.
rr “— --------------------—;-------------------—1 “
‘l.’að má mæla með þessu til jólagjafa: Manntafl. — Domínotafl.
— Kotrutafl. — Album (handa dótturinni). — Jersylíf úr alull
(handa konunni, eða unnustunni). — Postulíns-sykurkar og rjóma-
kanna — Postulíns bollapör. Kökudiskar úr postulíni. —
Smá postulínsdiskar. — Ullarslagklútar. — Peningabuddur. —
Plet-teskeiðar (finar). —- Plet-matskeiðar (mjög fallegar). — Natt-
lampar (grænir, rauðir eða gulir), ómissandi fyrir konur, sem
sýsla um ungbörn. — Jólakökuform. — Fallegir munir úr gleri,
svo sem sykurkar, rjómakanna, chocoladekanna, eða smádiskar.
— Kvennslipsi, falleg, koma sér einatt vel hjá stúlkunum. —
Snmir gefa líka konunni fallegt vetrarsjal, og þykir slíkt
góð gjöf. — Borðdúkar, hvítir eða mislitir. — Brunelskór. —
Barnastígvél.
Líttu inn í verzluninni í Læknisgötu, áður en þú
ferð annað; þar sérðu þetta, o. fl. o. fl., og mun þig ekki iðra,
að hafa skroppið þar inn.
■ViÆVr-O VTIQJ?
’.XŒrn
— Notið tœkifocrið. =
Hér með gjörist heiðruðum almenn-
ingi kunnugt, að jeg undirritaður sel nú
skófatnað, og aðgerðir á gömlum skófatn-
aði, með niðursettu verði til janúarmán-
aðarloka, með því móti, að borgað sé í
peningum við móttöku. AUt verður fljótt
og vel af hendi leyst, eins og áður.
Enn fremur hef eg til sölu mjög ó-
dýra skósvertu, stígvélaáburð o. fl.
ísafirði 9. desbr 1898.
Magnús Guðmundsson.
Barnanna Mííö.
Jólin eru sérstaklega kölluð hátíð
barnanna; öll böm hlakka til jólanna, og
vænta þess, að fá þá einhverja fallegu
gjöfina, svo þau fari ekki í jóla-köttinn,
sem þau eru svo hrædd við. — Vana-
legast er, að gefa þeim einhverja nýja,
og fallega flík; en sum vilja lika fá fall-
eg leikfóng, svo sem: Örkinahans Nóa,
með öllum dýrunum í. — LúSur. — Munn-
liörpu. — Ofurlítið úr. — Farvastokka. —
Brúður, fallega klædda. — Barnabyssu
og hvéllhettur. — Gufuvagn. — Hest, sem
dregur vagn. — Kassa með kubbum, til
að byggja úr hús. — Fiska eða fugla, sem
synda. --- Barna-vasa/mf/’. — Dálitlapen-
ingabuddu. — Sjnl. — Járnskauta, o. fl.
Hvar fæst nú þetta?
1 verzluninni í Læknisgötu
allra-ódýrast.
lörð iil ábúðar.
Strandsel í Ögurhreppi, 12 hndr. f.
m., fæst til ábúðar i næstu fardögum.
Jörð þessi liggur vel til sjóar, og er hæg
til allra afnota. Beitutekja fyrir landi
hennar, sem leiguliði getur notið góðs af.
Nákværnari upplýsingar hjá undir-
skrifuðum eiganda jarðarinnar.
Ögri 27. nóv. 1898.
Þuríður Ólafsdóttir.
Kærkomnasta jólagjöfin
er enn, sem fyr, nýja útgáfan af skáld-
sögunni „Piltur og stúlkau. — Lestrar-
fúsum unglingum verður eigi gefin kær-
komnarigjöf. — Pæst hjá ritstjóra „Þjóðv.
unga“.
Hvernig fá menn bragðbeztan kaffi-
bolla?
Með því að nota
Export Kaffe Snrrogat,
sem engir bria til, nenm
I ’. Iljor-tli & Co.
Kjebenhavn, K.
PEENTSMIÐJA ÞJÓÐVILJANS UNGA
56
klaustrinu, höfðum snætt kvöldverð í veitingahúsinu,
og — —“
„Ofurstinn hafði bjargað ungri og laglegri konu úr
faðmlögum Prússans“, greip Húsar aptur fram í.
„Hvað nú! Kemurðu þama ekki aptur með þvað-
ur, Húsar! En bíddu við, bráðum set eg þig í fangelsi
-— eg verð aldrei búinn með söguna, ef þessu fer fram“,
kallaði ofurstinn.
„En satt var það, að þegar við vorurn á heimleið,
heyrðum við neyðaróp, og jeg flýtti mér þangað. - Það
voru þá nokkrir prússneskir dónar, sem voru að áreita
hefðarmey eina, og þernu hennar, er bar stærðar-ljósker;
og eptir dálitlar skilmingar — —“
„Hafði ofurstinn sært þrjá af þessum kurnpánum,
og tekið i hönd fallegu stúlkunni“, sagði Húsar.
„Tröll taki þig! Tekur þú enn til! Þú ert mesti
málaskúmur, Húsar“.
„En ofurstinn sagði, að ef hann gleymdi einhverju,
þá ætti jeg að-------“
„Ef, já ef! Ef jeg gleymdi einhverju af s ögunn i.
— En biddu nú við! Bezt, að þú fáir þá að heyra á-
framhaldið, að eptir að Húsar hafði lúbarið hina tvo,
sem eptir voru, þá fýlgdum við stúlkunum heim; og
það segi jeg ýkjalaust, að þar beiddi Húsar litlu, laglegu
herbergisþernunnar, sem hét Greirþrúður“.
„Hm! en hr. ofurstinn — —“, greip Húsar fram í.
„Hægan vinur, hefndin er ínndæl, máttu vita“,
bætti gamli maðurinn við, og hló; en Húsar sat þar
dreyrrauður, og horfði í gaupnir sér.
„ Jæja þá, þegar við höfðum fylgt stúlkunum heim,
héldum við heim í klaustrið okkar; og með því að ekki
57
var þar mikið um húsrúm, þá svaf Húsar þar inni í her-
berginu hjá mér.
' Við sofnuðum brátt, og veit eg eigi gjörla, hve
lengi eg hefi sofið, en jeg vaknaði við það, að gripið var
um vinstri úlnliðinn á mér, svo sern ætti að draga mig
fram úr rúrninu.
Jeg hélt auðvitað, að það væri Húsar, og sagði:
„Hvað viltu, Húsar?“
„Hvað skipar lautenantinn“, heyrði jeg nú glöggt,
að svarað var hinumegin i herberginu, þar sem Húsar svaf.
„Hefurðu ekki farið frarn úr, og tekið í handlegg-
inn á mér?“ spurði eg.
„Nei, það er öðru nær; jeg vaknaði, þegar lauten-
antinn kallaði í mig“, anzaði Húsar.
„Það er skrítið“, sagði eg „því mér fannst fyrir
víst, að einhver gripi í handlegginn á mér, eins og til
að draga mig út úr rúminu; — en hvaðan kemur glamp-
inn, sem er yfir rúminu mínu? — Jú, nú sé jeg það,
það er bogagluggi yfir þínu rúmi, og ljós í næsta lier-
bergi. Plengdu kápu fyrir gluggann“.
Húsar stóð nú upp, og náði i kápuna, en mælti
síðan: „Það er að vísu skot hérna; en hafi fiér verið
gluggi, þá er að minnsta kosti löngu búið að klaða upp
í hann“.
„Má vera; en Ijósið skín þar þó gegnum. — Littu
hérna á þilið! Þar sést greinilega skugginn af mönnum,
sem eru á einkverju iði þar inni“.
„Já, það er hverju orði sannara, hr. lautenant;
komið hingað í öllum bænum, og litið á“, kallaði Húsar
allt í einu.
Jeg stökk fram úr, og sá þá ungan prússneskan