Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 03.06.1902, Síða 3

XVI, 23.
Þ JÓÐYILJINN.
91
arsóknina, þar sem fundurinn er á miðvikudag,
i stað þess að hafa hann á mánudag eða laug-
ardag, svo að nota mætti sunnudaginn aðra
hvora leiðina, og „Ásgeiri Jitla“ hvergi ætlað
að koma við í Djúpinu, nema á Snæfjallaströnd-
jnni — þar, er sýslumaður væntir sér helzt at-
kvæða. En ólíkt er það Djúpmönnum, ef þeir
láta slíkar aðfarir halda sér heima, þott örðugt
sé þeim gjört fyrir“.
ísafirði 26. maí 1902. „í nótt hefir dyngt
hér niður miklum snjó, svo að útlitið er her nú
fremur vetrarlegt.
Þiljuháturinn „Fríða“, eign Alberts Brynjólfs-
sonar, húsmanns hér i kaupstaðnum, skipstjóri
Jón Þórarinsson, varð að höggva mastur á Að-
alvík í rokinu 24. þ. m., og kom annað fiski-
skip hingað inn með „Fríðu“ í dag.
--i. --
t Heimastjórn Finnsdóttir.
í aprílmánuði síðastl. andaðist i Kaupmanna-
'höfn, eptir all-langa uppdráttar-vesöld, ungfrú
Heimastjórn Finnsdóttir, prófessors Jónssonar.
Hún var hortugt, illmálugt, ósannort, grobbið
og heimskt rægitól, meðan hún lifði; hún níddi
alla sór betri menn, og kom jafn vel þvi óorði
á prófessor Finn, föður sinn, að eigi mun hann
þess bætur bíða, þótt bann næði aldrinum
hanns Metúsalems sáluga, og minntist aldrei
á politík framar.
Sönn og einlæg fyrirlitning allra betri
manna þjóðarinnar fylgir þvi þessu afhraki hans
til grafar.
Síldar-alli var ágætur á Eyjaíirði
ura miðjan fyrri mánuð. Fengust um
5000 tunnur af síld á tæpri viku.
Vikið írá embætti. Hinn
21. f. m. hefir landshöfðingi, eptir tillög-
um biskups, vikið síra Filippusi Magnús-
syni á Stað á Reykjanesi frá embætti
um stundarsakir, vegna megnrar grun-
semdar um legorðsbrot o. fl.
Heiðursmerki. Skáldið Beni-
dikt Gröndal er orðinn riddari af Dbr.
Sjálísmorð. Maður hengdi sig
í Bolungarvík 12. f. m. Hann hót (xuð-
mundur G-uðmundsson, aldraður maður.
Mannalát. Látinn er í Reykja-
vík 27. f. m. Þorkell Þorkellsson, vindla-
gerðarstjóri. Hann var sonur Þorkells
prests Bjarnasonar frá Reynivöllum, 28 ára
gamall.
11. f. m. andaðist að Olafsdal í Dala-
sýslu ungfrú Sigríður Torfadóttir, dóttir
Torfa skólastjóra, efnisstúlka um tvítugt.
Vesta kom til Reykjavikur norðan um land
29. mai. Hafði komizt á aliar hafnir eptir á-
ætlun. Þó er enn nokkur is á Húnaflóa og
norðlenzk þilskip sögðu hafþök af ís vestur
undan Horni. Er því mjög bætt við, að norð-
anstormarnir að undan förnu hafi aptur rekið
ísinn að norðurlandinu.
Kuldaveðrátta var hér síðustu vikuna,
hvassir norðan stormar með talsverðu frosti.
Um helgina brá aptur til sunnanáttar með
hvassviðri og rigningu.
---■«#«-----—
Stórvirki. Það hefur komið til orða að byrja
innan skamms á því verki að grafa neðanjarð-
argang með tvöföldu járnbrautarspori milli Skot-
lands og írlands. Skotlandsmegin á gangurinn
að byrja við Stranraer, á nesinu milli Clyde- og
Solway-fjarðanna, en á írlandi á hann að koma
upp rétt fyrir utan Belfast. Fjarlægðin milli
Stranraer og Belfast er c. 4300 faðrnar og er
helmingur þeirrar vegalengdar undir hafsbotni.
Frá hafsbotni og niður að ganginum eiga að
| verða 24 faðmar. Báðgjört er, að verki þessu
megi ljúka á 10—12 árum og að kostnaðurinn
verði um 180 milljónir króna.
Santos Dumont, loptfarinn nafnkunni frá
Brasilíu hefir verið sæmdur 87000 kr. heiðurs-
gjöf af þinginu þar í landi fyrir afrek sin í
þarfir vísindanna. Hann er maður stórauðugur
og er honum hJotnuðust há verðlaun fyrir það
að sigla loptbát sínum umhverfis Eiffelturninn
í París, þá gat' hann aðstoðarmönnum sínum
helminginn, en fátæklingum í París hinn hlut-
ann. — En landar hans þóttust eigi betur geta
sýnt honum viðurkenningu sína á annan hátt.
— Nýlega hefir Dumont lýst því yfir, að hann
geti fyrir tvær milljónir dollara gjört loptskip,
er flytja megi á 1000 manns i senn yfir Atlanz-
hafið. Forstöðunefnd sýningar, er haldin verð-
ur næsta ár i st. Louis i Ameríku, hefur lofað
750000 kr. verðlaunum fyrir bezt og auðstýrðast
loptskip, er þangað verði sent og búast menn
við, að Dumont verði þar hlutskarpastur.
Oldrykkjan í heiminum nemur árlega um
23000 milljónum potta. 1 Bayern er öldrykkj-
an 235 pt. árlega á hvert mannsbarn, þar með
taldar konur og börn; í Belgíu 170 pt., í Bret-
landi 150 pt., í Þýzkaiandi öllu 116 pt., í Dan-
mörku 88 pt., í Sviss 55 pt., i Bandaríkjunum
47 pt., Frakklandi 24 pt., Noregi 16 pt., Svíþjóð
12 pt., en í Rússlandi að eins 5 pottar.
Dýrt rit. Bóksali einn í New York er að
gefa út rit enska skáldsins Dickens. Eiga þau
að korna út í 130 bindum og hvert bindi að
kosta 1000 dollara, eða ritin öll 485000 kr. Upp-
lagið er að eins 15 eintök.
Á næstliðnu hausti var mér undir-
skrifuðum dregið hvítt hrútlamb með
mínu marki: sneitt fr. hægra, sýlt vinstra.
Þetta lamb á jeg ekki. Rcttur eigandi
vitji andvirðisins, semji við mig um
markið og borgi auglýsingu þessa.
Tröllatungu 17. mai 1902.
G u ðj ó n J ó n s s o n.
104
Hr. Heiwald hlaut og að geta sagt sjálfum sér
það, að hann myndi missa virðingu stéttarbræðra sinna,
er það kvisaðist, að hann hefði neitað. að heyja einvígi
við hr. Scharnau, og þvi var honum ánðandi, að sja
fyrir honum til fulls.
Steinert hefði gjarna viljað spyrja ungu stúlkuna
um ýmislegt, en gat omögulega fengið sig til þess, að
ginna dótturina, til að segja frá ýmsu, er gæti orðið
iföður hennar að skaða.
Hann gekk þvi þegjandi og hugsandi við hlið
'hennar, og gengu þau nú um stig einn, er lá gegnum
fagran blómgarð, unz þau komu til aðal-byggingarinnar
á Grombergi.
Hr. Heiwald var á gangi í sandgötu einni, er gekk
yfir garðinn þveran.
Hann var að reykja vindil. og horfa á þá blómreit-
ina, er honum þóttu fegurstir.
Hann heyrði garðhliðið opnast og lokast, og leit
,þá upp-
En er hann kom auga á hr. Steinert, sá hann, að
það var ókunnugi maðurinn, sem hann hafði séð i
„Stjörnunni“, og gekk því á móti honum, og hneigði sig.
Hr. Steinert þekkti og þegar hr. Heiwald, enda
var andlit hans eitt af þeim andlitum, sem menn eigi
gleyma, er menn hafa einu sinni seð það.
En honum kom einnig strax til hugar, að þetta
væri morðingi hr. Scharnau’s!
Og þegar hann leit á föt hans, og sá, hve hann var
hirðuleysislega klæddur, þótti honum þessi grunur sinn svo
sennilegur, að það var naumast, að hann gæti setið svo á
,sór, sem þurfti.
101
gjörð“, svaraði Ida „sýnist mér óviðkunnanleg, og heið-
virðum manni osamboðin. En hvað gerir yður það til,
þótt jeg hafi andstyggð á lögregluliðinu?
Þér eruð kaupmaður, segið þér, og ekkert við þá
illræmdu stétt riðinn.
En nú erum við ekki langt frá Gromberg, svo að
það er vist kominn tími til ]æ s, að eg segi yður, hvað
föður mínum og hr. Scharnau lór á milli, ef úr því á
að verða“.
„Enn þá einusinni, ungfrú, skoðið mig, sem einn
þessara lögreglumanna, sem yður er svo ilia við“, mælti
Steinert, „og segið mér ekki annað, en þér mynduð
segja þeim“.
„Þér eruð slæmur við mig, hr. Steinert, og það á
jeg ekki skilið“, svaraði Ida hálf-mæðulega, „en af því
að eg þarf hjálpar yðar, ætla eg þó að segja yður það,
sem eg veit um hr. Scharnau og hvarf hans“.
Ida hóf nú frásögu sína.
Hr. Steinert fékk nú staðfestingu á því, sem Brun,
og aðrir, höfðu sagt honum.
Hr. Scharnau hafði komið næstum daglega á heim-
ili hr. Heiwalds, og hafði svo byrjað á vinsamlegum
samningum um kaup á jörðinni Gromberg.
Idu hafði frá byrjun verið lítið um mann þenna
gefið, sem var all-ómenntaður í háttum, svo að hann
gætti sín opt svo lítt, að hann kom með miður sæmandi
spaugsyrði.
En þegar hann hóf bónorð sitt til hennar, óx þó
andstyggð hennar á manni þessum um allan helming,
því að enda þótt hún gæfi honum skýlaust afsvar, þá