Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 17.02.1906, Síða 4

í> J Ó » V IL J I N N .
32
XX., 8.
Einar á Þorgeirsstöðum sé nÝlátinn’(f 12.’fet>r.),
en Lafði'okki áður frétt/um veikindi hans.
Þessa sögu sagði Guðmundur oftar en einu
sinni, mér og fleirum. Hann var vandaður
maður og Iaus við hjátrú. Nú er hann kominn
til Vesturheims,£en margir kannast við, að'svona
sagöi hann söguna. Dagsetningarnar eru teknar
íir kirkjubók Stafafellssóknar.
Besstistaöir 17. febrúar 1906.
Tíðarfarið snerist loks til hláku, og rosa, 14.
J>. m., eptir óvanalegar frosthörkur, sem gengið
höfðu, allt að 12. stiga frost (feaumur) við sjó- |
inn.
Til útfarar Kristjám konungs IX. var sendur
gullsveigur með „Lauru“, sem ráðherrann hefir
smiða látið á kostnað landssjóðs, upp á vsentan-
lega fjárveitingu alþingis, og kvað bafa kostað ]
nm 2 þús. króna. — GulJsveig þenna smiðaði
Erlindur gullsmiður Magnússon, eptir uppdrætti
Stefáns tréskera Eiríkssonar, og skiptust þar á
eikarblöð og rjúpnalaufsblöð.
Kirkjumálanefndin er nú sezt á rökstóla i
ReyKjavík, til þess að jeta upp le’farnar af fé
því, sem henni var œtlað í fjárlögunum frá 1903.
.— í þessu skyni er sira krni Jónsson á Skútu-
stöðum nýlega kominn til Reykjavíkur, og sömu-
leiðis „dánumaðurinn11 í Stykkishólmi. — Á hinn
hóginn kvað Ouðjrm Guölangsson á Kleifum ekki
vera væntanlegur, fyr en í nœsta mánuði. —
Hann á, eins og kunnugt er, að skipa sæti Kr.
yfirdómara Jónssonar í nefndinm, og furðar marg-
an, að hann skyldi taka það í mál.
Ekki er það nernn virðingar-auki fyrir minn-
ingu Jónasar heitins S.aUgrímssonar, „listaskálds-
ins góða“, að vera að prenta upp hálfgerðan
leirburð, eins og „Óðinn“ gerir i síðasta nr.
sínu. — Það vita allir, að skáldin geta varpað
fram ýmsu óvönduðu, sem þau eigi œtlast til, I
að haldið sé á lopti. í
Hösknr keppinautur
ertu ungí „StabilM, <><y sigi’-
ar hæglega alla steinolíumótora
Kn við[hinn[ameríska]
WOLVERINE
bátamótor getur enginn heppt- Hann kostar:
31/2—4 heetaafls 950 kr. JS álíl
5 hestaafls 1085 kr. I
Oxull, blöð, og 8llnr ntbnnaður, úr kopar. JNýjut-lu rafkveikjufæri. Hann
eyðir að eins rúmu liéllvi pundi af Joliu é li< slíill um klukkuslundina
Og ö liestaafls vél er að eins 3U5 pcu IV1 Á T
Komdu aptur, og oeröu saman.
Einkasölu á ítslanái og Fœreyjum lieíix*
U J. Torfason, Flateyri.
Umboðsmenn vantar
I nærfellda 6 mónuði hefi eg öðru
hvoru, er mér hefir þótt það viðeigandi,
notað Kína-lífs-elexir hr. Valdimars Pet-
ersen’s handa sjúklingum mínum. — Hefi
jeg komizt að þeirri niðurstöðu, að það
er ágætt meltingar-meðal, og hefi eg orð-
ið var við gagnleg áhrif elexírsins, að
ýmsu leyti, svo sem er um slæma og
veika meltingu var að ræða, sem opt
hefir haft í för með sér flökurleika, og
uppköst, þrýsting og vindbelging
fyrir brjóstinu, veiklun taugakerfisins,
eins og líka gegn hreinni og beinni „car-
dialgia“. — Meðalið er gott, og jeg get
gefið því meðmæli mín.
Kristjania
Dr. 7. Rodían.
Biðjið beinum orðum um egta Kína-
lifs-elexír Valdimars Petersen’s.
Fæst alls staðar á 2 kr. flaskan.
Gcetið yðar gegn eptirlíkingum.
f rgygiö líf gðar og eignir!
Umboðsmaður fyrir „8taru, og „Union
Assuranoe Society“, sem bezt er að skipta
við, er á Isafirði
Guöm. Bergsson.
PRKNTSMIÐJA ÞJÓBILJANS.
26
aði eg með sjálfum mér, „að vernda konu hans gegn
auðvirðilegum daðurslátum þessa rússneska ofursta.11
Jeg fór nú einnig að láta fjarska mikið með hana
til þess að hamla upp á móti ofurstanum.
Jeg hélt því fram, að henni hlyti að vera kalt á
litlu fótunum, og vafði þvi ferða-ábreiðunni minni um
þá.
Sömuleiðis vildi eg eigi annað heyra, en að hún
sæti óþægilega, og var þvi stöðugt að hagræða svæflinum
kringum hana.
Sagði eg þá i hvert skipti: „Hvað skyldi nú Dick
Gaines sagja um þetta?u, og ætlaði hún þá jafnan að
veltast um af hlátri, svo að ofurstinn varð stein-hissa.
Með þvi að ofurstinn var einnigí bezta skapi, fanst
oss tímiun líða fljótt.
En er við komum til járnbrautarstöðvanna, mælti
ofurstirin.
„Nú verð eg að skilja við ykkur, en þið hafið nóg-
an tíma, tii að drekka the með mér í kvöld, og vil eg
ekki annað heyra, en þér, hr. Leriox, og frú yðar, séuð
•gestir mínir í kvöld.u
„Það er okkur sönn ánægjau, svaraði Helena, er
gekk á undan, og studdist við arm ofurstans.
Jeg tölti á eptir, og duldist eigi, hvaða eptirtekt
fegurð „konunnaru minnar vakti, þar sem menn stöldr-
uðu hvívetna við, til þess að horfa á hana.
Nokkru sið.ir vorum við sezt að bezta kvöldborði
hjá ofurstanum, og eptir að hafa snætt þar Ijúffengasta
kvöldverð, drakk ofurstinn skál hinnar náðugu frúar, og
mailti:
„ Rrú! Mér or ómögulegt að skiija við yður, nema
27
um stund. — Jeg drekk skál yðar með þeim ummælum,-
að við „sjáumst aptur“ því að þanD skilnað verð eg að
reyna að þola; en að „kveðja yður“, væri kröptum minum
of vaxið.
Nú komst eg aptur í Ijótu vendræðin, því að eg
gat eigi leynt hann bústað okkar í Pétursborg, nema eg
sýndi bonum ókurteisi.
En begar hann svo kæmi, til að heimsækja okkur
í Pétursborg, og frúin væri horfin, hvað átti eg þá að
segja honum?
I þessum vandræðum hjálpaði Helona mér laglega.
Hún leit brosandi framan í ofurstann, er hann beið
svarsins, og mælti.
„Gleimið eigi nöfnunum okkar: Lenox ofursti og
frú. — Skrifið þau í vasabók yðar, þvi að ella hafið þér
óefað gleymt okkur innan fárra augnablika!u
Augu ofurstans lýstu því mjög glögglega, að þetta
var eigi rétt til getið.
..Glryrna yðuf, frú;“ stundi ofurstin sýnilega, ást-
fangin, og stóð upp. „Þ»ð er alveg ómögulegt! þér þekkið
erin eigi lijörtu vór Rússa.“
„Ætli jeg þekki þau ekki?u gall Helena við, og jeg
sá reiðina leyptra í augum hennar, og skildi sizt i því.
En þetta stóð að eins augnarblik, því að svo sagði
hún, með mjög barnalegri röddu:
,.I Pétursborg ætlið þér að kenna mér, að þekkja
hreynt hjarta, eða er ekki svo? Við vonum, að okkur
takist þá að launa gestrisni þá, er þér kafið sýnt okkur
í kvöldj
„Það skal ekki líða á löngu!“ svaraði ofurstinri, og
fleygði dýrindis skykkju á herðar sér,