Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 06.12.1908, Síða 4

220
Þjóðyiljinn.
XXIJ., 55.
Otto Monsted8
danska sirijöidíIvi
er bezt.
Den
leiðir athygli
nótum.
Umboðsmaður fyrir Island og Færeyjar:
Hr. Lauirtz Jensen.
Enghaveplads Nr. 11.
Kjöbenhavn V.
norske FiskegarnsíalDrlk
Ghristianía,
manna að hinum nafnkunnu netum sínum, síldarnótum og hring-
Ennfremur eru þessum börnum veittur styrk-
»r, 50 kr.'hvoru:
1. Ágústu Sigurjónsdóttur, Njarðvikum
2. Þórarni Brynjólfssyni, Keflavik.
Til að nema sjómannafræði er og G-uðjóni
Waage veittar 50 kr.
g)4F* Auglýsingum, sem birtast eiga í
„Þjóðv.“, má daglega skila á skrifstofu
blaðsins í Vonarstræti nr. 12, Reykjavík.
Lífsafl,
og á þann hátt lenging lifsins — sem
er allt of stutt, að því er til flestra
manna kemur — fá menn, ef þeir neyta
daglega hins heimsfræga nieltingar-heilsu-
bitters, Kína-lifs-elexirsins.
Krampi og taugaveíklun.
Jeg undirrituð, sem árum saman hefi
þjáðzt af krampa, taugaveiklun, og sjúk-
dómum, sem þessu hafa verið samfara, og
leitað margra lækna, án þess árangur hafi
borið, votta með gleði, að hinn frægi
Kína-lífs-elexír frá Valdemar Petersen, hef-
ir veitt mér ómetanlegaD bata, og finn
eg, að eg get aldrei án hans verið.
Agnes Bjarnadóttir.
Hafnarfirði, Island.
Mööurveiki og hjartaveiklun.
Jeg undirrituð, hefi árum saman þjáözt
af móðurveiki, hjartaveiklun, og af tauga-
veiklun, sem af nefndum sjúkdómum hef-
ir ieitt. — Jeg reyndi þá Kína-lífs-elexír
VaXdemars Petersen’s og er eg hafði neytt
úr að eins tveim flöskum, fann eg, að
mér fór fljótt að batna.
Ólavía Guðmundsdóttir.
Þúfu í Ölfusi.
Island.
Steinsött.
Eg undirritaður, sem í 14 ár hefi þjáðzt
af steinsótt, og leitað ýmsra lækoa, án
árangurs, reyndi síðastl. sumar hinn heims-
fræga Kína-lífs-elexír VaXdemars Petersen’s
og með þvi að neyta daglega úr tveim
teskeiðum af honum, er eg nú orðinn svo
hraustur, og ánægður, að eg hefi ekki
notið svipaðrar líðunar árum saman, og
get eg nú gengið að vinnu minni, bæði
á heimilinu, og úti við.
Carl Maríager.
Skaane.
Gröetið þess vel, að á hverri
flösku sé mitt löghelgaða vörumerki: Kín-
verji, með glas í heDdi, og merkið
í grænu lakki á flösku stút.num.
Prentsmiðja Þjóðviljans.
38
liðsforingjanura, að tylla sér á annan stól. „Mér hefir
verið skýrt frá síðustu atburðunum, sem hér hafa gjörzt.“
mælti hann enn fremur,„og það er vegna þeirra, að stjórn-
in hefir sent mig hingað. — Það er áríðandi, að aptra
því, að slikir klækir verði framdir, og að aga þá dug-
lega, sem upptökin hafa átt“.
„Það verður ckki auðhlaupið að þvi“, svaraði Myers
ug yppti öxlum. „Þér getið eigi ímyndað yður, hvaða
fúlmenni það eru, sem hér eiga hlut að máli. — Sök sér
ef að eins væri við heimskuna að berjast, en það er öðru
nær, þar sem hér er um heipt, og íllvilja, að ræða, er ger-
ir það að verkum, að ókindurnar svífast eigi, að fremja
svívirðilegustu klæki“:
„Svo! En segið mér, undirliðsforingi, af bverju
heipt þessi stafar? Mér þykir vænt um, að heyra álit
yðar, því að jeg vil gjarna kynnast málinu sem fyrst“.
„Aðal-orsökin er sú, að stöðin hér gerir þorpsbúum
nær ómögulegt, að ræna strandmunum, að minnsta kosti
að deginum. — Þau tvö ár, sem jeg hefi verið hér, heí-
ir að eins strandað eitt skip, og af því að vór komum
þangað þá brátt, urðu fiskimennirnir að láta strandmenn-
ina afskipulausa, og jafnvel að hjálpa oss til að bjarga
skipshöfninni.
Þeir gerðu það að vísu að eins af því, að Konks
gamli sagði þeim, að gjöra það; en síðan hafa þeir verið
afar-gramir við oss“.
„Hver er þessi Konk9?“ spurði Roberf6on.
timi/ lt>$W?$ <#,8^aður; líklega einn af elztu nýbýlis-
* a~_ fe^eíjP& að vísu orðinn sjötug-
ur, en er þó enn sterkur, og hugrakkur,..^^ og hann
s^B^thnói(T nand JeÍJiee nJiœm ov0 CA
39
„Konks þessi er oss þó öllu vinveittari, en hinir“
„Hann? Nei, það er nú öðru nær“, mælti undir-
liðsforínginn. „Eg álit hann verstan allra þorparanna, en
hann er siægari, og reyndari, en hinir, og hefir mjög
mikil á hrif á fiskimennina, og það var eigi fyr en eg
hótaði honum, að skýra stjórninni í WashingtoD frá öllu
sem fram færi, og sagði, að hann yrði að bera ábyrgð á
öllurn lagabrotum, sem framin yrðu, að hann fékkst tii þess,
að liðsinna oss, og fá félaga sína til þess. — En augnaráð-
íqu, sem hann gaf mór þá, gleyrni eg ekki, meðan eg
lifi.
Til allra hamingju var hábjartur dagur, svo, að sá,
er vörð hafði í stöðvarhúsínu, sá, hvað oss leið, annars
hefði eg naumast komist lífs af.
Zeke Konks er í raun rótti foringi óalda-flokksins,
og þvi hafa þeir kosið hann, sem lögreglustjóra, en síð-
an stöðvarhús var byggt, hafa þeir haft lítinn arð af því,
að næla sór í strandmuni, og nú hafa þeir því tollsvikin
sem aðal-atvinnn. — A kvöldin fara þeir út á bátum sín-
um, og hafa með sér net eín, og önnur veiðiáhöid, en eg
þori að sverja, að það gera þeir að eins, til þess að blekkja
oss, því að þetta gera þeir sjaldan, nema þegar sézt til
skips, sem vér höfum íllan grun á, því að það svarar aldr-
ei merkjum vorum, dregur fána á siglutró, né hefir ljós-
ker, eins og skipum er skylt að hafa.
Um DÓttina koma þeir aptur, raeð sökkhlaðna bátana,
og þá kemst alt 1 uppnám í þorpinu, og annríkið eins og
í mauraþúfu.
Á þessu gengur alla nóttina, en að morgni er allt
orðið kyrt, eins og ekkort hefði iskorist, og netin breidd
til þurks; en þau bera þess glöggar menjar, að þau hafa alls