Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi


Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 30.06.1909, Blaðsíða 3

Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 30.06.1909, Blaðsíða 3
JÞjóbviljiní; 119 XXIIL, 80. .I 'eríeokt silviiicLa.ii, (Patent Knudeen) gengur nú um öll lönd heimeine og ber alls staðar sigurinn úr býtum. Fyrstu verðlaun á sýningunum. Hún skilur mjólkina betur en nokkur önnur skilvinda, er sterkust, einbrotnust og ódýrust. Því verður ekki leynt að „Perfect“ er bezta skil- vinda nútímans. Útsölumenn kaupmennirnir: Gunnar öunnarsson i Reykjavík, Magnús Stefánsson Blönduósi, Kristján GLislason Sauðárkrók, Sigvaldi Þorsteinsson Akureyri, Asgeirssons verzlanir, V. T. Thostrups Eftf. Seyðis- firði,Fr. Hallgrímsson Eskifirði, verzlumn Hekla á Eyrar- bakka og Halldór Jónsson í Vík. Einkasali fyrir ísland og Færeyjar: Jakob Gunnlögsson, Kaupmannahöfn. tiutafeiagiö De öanslífi íín- & KönsfirTfis Falinlfir. |jj|. giasmuseii Kgl. Hof-Leverandör ||. |j). Ipeauvais Leverandör til Hs. Maj. Kongen af Sverige. Gaupmannahöín. Faaborg. selur: Niðursoðnar vörur. — Syltuð ber og ávexti. — Ávaxtavökva og vaxtavín. a- REYKJAVÍK 30. júní 1909. sín hafði hann einkennilega gott iag á því að vekja hlátur og glaðværð, þar sera hann var í samkvæmum. A yngri árum hafði hann verið frammúrskarandi dugnaðar og kappsmaður til allrar vinnu, enda varð hann og varjum alllang- an tíma vel efnaður maður, þó mjög væru efni hans að þrotum komin, er hann féll frá. Hrepps- ’nefndarstörfum gegndi hann i 6 ár með stakri skyldurækni. Orlyndur og óvæginn í orðum var hann þeg- ar því var að skipta, en jafnframt manna sátt- fúsastur. Yfir höfuð var hinn framliðni um lang- an aldur einn meðal nýtustu bænda í Vatns- leysustrandarhreppi. Á. Þ. í Vesturheimi hafa nýlega látizt þessir ís- lendingar: 1. marz þ. á. andaðist í Selkirk ekkjan Anna | JÞorláksdóttir. — Hún var gipt Stefáni Bjarna- syni, og fluttu hjón þessi til Vesturheims árið 1888, frá Sjávarborg í Húnavatnssýslu. — Anna sáluga var 96 ára að aldri, er hún andaðist. — 7. marz síðastl. andaðist í Winnipeg Olafur Indriðason, fæddur á Hjalla á Látraströnd 15. nóv. 1880. -— Foreldrar hans voru Indriði Ó'afs- son og Hólmfríður Jðnasardóttir, og var Ólafur kvæntur Margréti Jómasardóttur. Fluttu þau hjón frá Húsavíkurverzlunarstað árið 1887, og bjuggu jafnan í Winnipeg, unz Margrót andaðist 15. des. 1902. Börn þeirra hjóna, sem á lífi eru, heita: Ol- Vilhjálmur, Siqtryggnr Frimann, Nanna Vilfnður og Sigríður Una, öll til heimilis í Vesturheimi. 8. marz þ. á. andaðist í Pembina i Norður- Dacota Jón Benjamínsson, frá Ytra-Lóni á Langa- >nesi, 91 árs að aldri. — Hann hafði numið smíð- ar hjá Ólafi Briem á Grund í Eyjafirði, en íór til Vesturheims 1897. Síðustu ár æfinnar var hann blindur, og far- inn að heilsu. — — 5. maí síðastl, andaðist i Minneota i Minne- sota Gunnlaugur Pétursson, fyr bóndi að Hákon- arstöðum i Jökuldal. Hann var fyrsti islezki landneminn í Minne- sota. — 13. s. m. andaðist i Winnipeg ungfrú Guð- •björg Jóhannesdóttir, systir dr. Sig Júl. Jóhann- -essonar. — Tíðin einatt mjög hagstæð. „Cs>res“ kona frá útlöndum 21. þ. m. — Meðal farþegja voru: Ólafur H. Johnsen, fyrrum yfir- kennari i Odense, kaupmennirnir Lefolii og O. Olavsen, Guðjón úrsmiður Sigurðsson, cand. theol. Þorsteinn Briem, stúdontarnir: Alexander Jó- hannesson, Ingvar Sigurðsson og Tryggvi Þór- hallsson, verzlunarmaður Gruðm. Oddgeirsson, ungfrú Sigríður Bogadóttir frá Búðardal, frú Kristín Benediktsdóttir, kona Árna cand. Páls- sonar í Kaupmannahöfn, og nokkrirEnglendingar. Afli þilskipa við Faxafióa hefir á siðastl. vor- vertíð orðið í dágóðu meðallagi. Þýzki fræðimaðurinn Karl Kúchler er vænt- anlegur bingað í miðjum næsta mánuði. Hann hefir tvivegis komið áður til íslands, og ritað bækur um þær ferðir sínar. I sumar ætlar hann að ferðast um Snæfellsnes. Ráðherra sigldi á fund konungs með „Ster- ling“ 22. þ. m., til þess að fá staðfestingu laga þeirra, er siðasta alþingi samþykkti. 8 Jeg var rnjög þreyttur, eptir ferðalagið, og sofnaði 'þvi skjótt, þrátt fyrir kviðrið í froskunum niður við tjörnina. Jeg blýt að hafa verið búinn að sofa lengi, er eg í svefn-rofunum varð var við kynlegt hljóð, — barið látlaust, en þó hægt, unz eg var orðinn glaðvakandi. Af ljósbjarmanum, er skein frá eldinum á arinin- Mm, sá eg, að ruggnstóllinn, sem var tómur, hreifðist upp •og ofan, og furðaði mig mjög. Jeg starði, og^starði, og jhélt stóllinn áfram að rugga, þótt enginn sæti í honum. Jeg hafði heyrt um svo nefndan borðdans, og þetta var eitthvað svipað, — stóll, sem ruggaðist upp og ofan. Mér gramdist þetta, en heyrði nú marr í stólnum, og að honum var ýtt til. Það var auðsætt,"að sá, sem í stólnum hafði setið, var staðinn upp. Hann gekk hægt, og þunglamalega — einhver mað- Mr hlaut það að vera — að glugganum. En jeg settist upp í rúminu, og beið þess, erverða vildi. Gluggatjöldunum var ýtt til hliðar, glugganum lok- ið upp, og fann eg á mér, að þarna stóð einhver, og Korfði ofan eptir trjá-ganginum. Nú var lengi þögn, unz loks varið farið að hamra ogn í gluggakistuna, — engu líkara, en að sá, erút um gluggann horfði ætti von á einhverju, og væri orðinn óþolinmóður. Þótt kynlegt kunni að þykja, sló ótta að mér, er cg heyrði hamrið. 5 rankaði við mér, er eg heyrði málróm risavaxins svert- ingja, er kom hlaupandi niður trjá-göngin, syngjandi, með körfu á höfðinu. Loks sneri eg mér við, er eg heyrði einhvern skark- ala í herbergi mínu. Sá eg þá gamlan mann koma inn í herbergi mitt, með vatnskönnu í hendinni. Hann hrissti höfuðið, er hann sá mig, og mælti: „Mér þykir leitt, herra minn, að þér hafið valið þetta herbergi. „Hvers vegna?" 9purði jeg. Hann hrissti höfuðið, og varð eg einskis vísari af svari hans. En nú var kallað á mig ofan, þvi að maturinn var á borð borinn. Svertingja-konan, og fólk hennar, hafði búið til á- gætan málsverð, soðin hænsi, með hrísgrjónum, og steikta fugla, með grænmeti; en á eptir ágæta ávexti úr gamla garðinum, og að lokum óvanalega gott svart kaffi. Borðbúnaður var mjög fagur, bæði það, sem úr silfri var, glösin og postullinið. En er vér lótum í ljós undrun vora yfir slíkum í- burði, svaraði svertingja-konan brosandi, og sást í hvítar tonnurnar á henni: „Húsbóndi vor á heima i Norðurálfunni, og kemur hingað aldrei, en vér sjáum um, að allt sé, sem vera ber“. Að lokinni máltíð, sátum vér stundarkorn á úti-svöl- um hússins, og horfðum á tunglið, sem var að gægjast upp yfir hrísgrjóna-ekrurnar, og önduðum að oss blóm- anganinni í aptankyrrðinni, og hné á oss eins konar leti-værð.

x

Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi
https://timarit.is/publication/131

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.