Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 10.03.1911, Síða 5

XXV., 11 —12.
Þjóðviljinn.
45
Varnarþing í skuldamálum
Víxilmál
Bankastjórarnir Björn Kristjánsson og
-H. Hafstein hafa í neðri deild borið fram
frumvarp þess efnis, að vixiimál, sem
xísa út af vixlum, sem samkvæmt ákvæði
á víxlinum sjálfum eiga að greiðast á
tilteknum stað, megi sækja í þeirri þing- j
há, þar sem vixiilinn á að greíðast, eins j
Og þar væri varnarþing varnaraðila.
Eyðing rotta með eitri. j
Sveitastjórn heimilað, að verja árlega j
úr sveitarejóði nægilegu fé, til að eyða j
rottum með eitri.
Eitrið á að bera fyrir rottur tvisvar ;
til þrisvar á ári, fyrri hluta vetrar, eða
þegar harðnar að fyrir frost og snjóa.
Það er vitaskuld, að hér er all-víð-
ast ura neyðarvörn að ræða, enda úrræðin j
sannkallað neyðarúrrœði, og leitt, að þurfa I
að grípa til sliks, ekki síður en þegar j
tóurnar eru ginntar með eitruðuketmetio.fi. j
Væri óskandí, að sem fyrst kæmi
sá timi, er mönnum hugkvæmdust önuur
ráð, til að útrýma rottunum — fljótt, og
alveg kvalalaust.
Sé til bráðdrepandi eiturtegund, sem
engar kvalir fylgja, verður að sjálfsögðu,
að hagnýca hana.
Flutnmgsmaður frumvarpsins er sira
Björn ÞorlákssoD.
Hjáleigur prestssetra.
Stefán frá Fagraskógi ber fram i neðri
deild frumvarp þess efnis, að heimild sú
sem ráðherra Islands er veitt í lögum 16.
nóv 1907, til þess að selja ábúendum
kirkjujarða ábýlisjarðir þema, skuli og
ná til hjáleigna prestssetra, ef þær eru
sérstíkt býli, og hafa sérstök ummerki
á engjum og túni.
Heyásetningseptirlit.
og heyforðabur.
Sig. Sigurðsson, þm. Árnesinga, hefur
í neðri deild borið fram frumvarp, er
heimilar sýslunefndum, að gera samþykkt-
ir um heyásetningseptirlit og heyforða-
búr.
I samþykktinni á einmitt að vera á-
kveðið:
a. að kosnir séu á hausthreppskilum ár
hvert tveir eptirlitsmenn, til þess að
hafa eptirlit með heyásetningi, og
meöferð og hvrðingu fénaðarí breppn-
um.
ferðir um hreppinn: Um veturnætur j
til að mæla öll hey, og áætla með j
bændum, hve mikinn fénað þeir megi !
setja á; — um miðjan vetur, til að
skoða ailan fénað, og um sumarmál,
til að líta eptir heyföngum, og hirð-
10^0 fénaðar og gefa einkunnir fyrir
útlit hans, hirðing og umgengni.
c. Að eptirlitsmönnum sé ákveðin þóknun
af hreppssjóði eptir samkomulagi, allt
að 1 kr. til hvors þeirra fyrir hvern
búanda i hreppnum.
d. Að eptirlitsmenn semji skýrslu um
hverja skoðun, og innfæri í bók, sem
hreppurinn leggur til, og til þess er
hæf. Senda skal hreppstjóra eptirrit
af skýrslu um síðustu skoðunarferð,
svo fljótt sem verður,
e. Að heyforðabúr só kon\ið á fótí hreppn-
urn, með því móti, að hreppsnefndin
semji um það við einn eða fleiri bæad-
ur að taka að sér að háfa til ákveðinn
heyforða af góðu heyi handa þeim bú-
fjáraigendum í hreppnum, er kynnu
að vera heyþurtar, eða á annan hátt
að tryggja það, að ávalt só til reiðu
heyforði í hreppnum, ef á þarf að
halda.
f. Að heyforðabúsbændum só ákveðin
hæfileg borgun úr sveitarsjóði fyrir
hver 100 kg. af heyi (töðu eða út-
heyi), er þeir hafa lofað. Heyið sé
ekki eldra en 2—8 vetra, og vel verkað.
g. Að heyið só selt heyþurfum með fyrir-
fram ákveðnu varði, sem hreppsuefnd-
in hefir samið um við heyforðabænd-
urna, og borgist með peniogum eða
öðru sem um semst. Só borgunin
greidd í skepnum og beri á milli um
verð þeirra, skulu hlutaðeigendur hlita
mati eptirlitsmanna.
h. Að forðabúrin sóu undir urnsjón hrepps-
nefndar, og að eigi sé látið hey út úr
þeirn, Dema eptir tilvísun hennar.
i. Að sá bóndi, er ekki hlítir ráðum
eptirlitsmanna um heyásetning, fyr-
irgeri rétti sínum til að fá keypt hey
úr forðabúrinu, nema eptirlitsmenn sjái
að öllum öðrum hreppsbúum séborg-
ið. Að öðru leyti hafi allir hrepps-
búar jafnan rétt til heykaupa íforða-
búrinu, á meðan það endist.
91
Kenwood skýrði nú frá samsæri Roachleys (hr.
Spicers) — en Defndi eigi nöfn samsærismannanna —,
og hvaða þátt hann átti í því.
Hann skýrði og frá þvi, er ráðist var á Katray í
vagninura, frá þvi, er hann hitti Roachley, og hversu
þeir urðu ósáttir.
„Það er nú Ijóta heimskan!“ mælti Mallabar. „Þér
áttuð eigi að slíta félagsskapnum!“
„Mér hefur“grarnist það! En svona fór það nú!
Hitt datt mér eigi í hug, fyr en orðið var um seinan!"
„Aðvöruðuð þér hann?“ mælti Mallabar. „Og hvers
eðlis voru upplýsingarnar, sem þér öfluðuð Ratray? Voru
þungar sakir honum”á hendur?“
„Engan voginn! Það var sitt af hverju um útlit
hans, klæðnað, vana, lifnaðarhátttu 0. s. frv:
„Og þér hafið engac grun um, hvað áformað var?“
„Alls engan!“ svaraði Kenwood.
„Áttuð þér eigi hlut í ágóðanum eptir á?“
„Ekki held eg það!“
„Imyndið þér yður ekki, að þeir hafi myrt hanD?“
„Jeg er hræddur um það, en hygg þó eigi, að það
hafi vakað fyrir þeim. — Jeg ímynda mér, að Ratray
hafi orðið einhvers áskynja, og þá . . “
„Hafi maðuriflD, sem stundaði hann — líklega",
greip Mallabar fram í. „En bíðið ögn við! Jeg þarf að
hug8a mig um!“
Fjórðungi stundar síðar, reis hann upp, tók hattinn
-og stafinn sinn,
„Datt yður nokkuð í hug?“ mælti Kenwood.
„Nei! Jeg er engu nær!“
Nú heyrðist, að barið var hart að dyrum.
84
„Þér megið það ekki!“ hvíslaði hún lágt. „Þér vit-
ið ekki, hvað þér gerið!“
Hann greip í höndina á henni, og mælti, af mikilli
ákcfð: „Veit jeg ekki! Kæra! Jeg veit að eins eitt, og
annað hirði eg eigi um að vita“.
Þau sátu nú stundarkorn, og héldust í höndur, og
var, sem ákefðin, og hitinn í honum bærist til hennar.
Varir þeirra mættust, og þau kysstust.
Hún vafði örmunum um hálsinn á honum.
„Hallur, æ Hallur!“
„Oonstance!“
Rétt á eptir sagði Hallur í ákveðnum róra: „Viljið
þér giptast mér?“
„Jeg get það ekki! Jeg get það ekki! Þór vitið
ekki . . .“
„Þykir yður þá ekki vænt um mig?“ spurði hann,
og var röddin all-óskýr. Hafið þér að eins haft mig að
háði og spotti?“
„Segið þetta ekki, Hallur, segið þetta ekki!“
„Þykir yður þá vænt um mig? Viljið þér verða
konan mín?“
/(Nei! Aldrei, Hallur! Aldrei! Aldrei!“, mælti hún,
leið og örvæntingafull. „Jeg get ekki —“
„Hvers vegna ekki?“
Hann leit á hana, og sá, að hún var náföl, og skelf-
ingin skein út úr augunum á henni.
„Ef til vill get eg sagt yður, hveroig á því stend-
or“, var sagt þægílega og þýðlega fyrir aptan hann.
Hallur sneri sór við, og korn auga á mann, sem var
tnokkrum árum eldri, en hann, og horfði á þau brosandi