Lögberg - 22.03.1893, Blaðsíða 4

4
LÖGBERG MIÐVIKUDAGINN 22. MARZ 1893.
IR BÆNUM
o«
GKENDINNI.
Forseti Bókmenntafjelagsins í
Reykjavík hefnr beðið ritstjóra Lög-
bergs, að rita Ameríku-kaflann í
„Skírui“ fyrir síðastliðið £ir.
.\ir. Magnús Paulson hefur fengið
uuihoð fylkisstjórnarinnar til að gefa
út gijitinga-leyfisbrjef.
M •. Jóh. G. Thorgeirsson frá
Churchbrirlge var hjer í bænum í síð-
ustu viku í verzlunar-erindum, og fór
heim til sín aptur á laugardaginn.
f)ann 26. febr. p. á. andaðist á
heimili stjúpmóður sinnar að Eyford,
N. D., Jóhannes Magnús, 20' ára að
aldri, sonur Jóhanns Geirs heitins
Jóhannessonar.
Oss hafa borizt nafnlausar vísur
eptir konu, út af draum einum. Vís-
urnar verða teknar í blaðið, ef höf-
undurinn lætur ritstjórann vita um
nafn sitt. ' Það er skilyrði, sem öllum
er sett, til að koma nokkru inn í biaðið.
Mrs. Ingibjörg Ólafsdóttir í
Winuipeg á brjef á afgreiðslustofu
Lögbergs. — Svo væri oss og pökk á
pví, ef einhver gæti frætt oss um
heimili Mr. Fiímanns B. Andersons,
fyrverandi ritst. Heimskringlu. Hann
á hjá oss íslandsbrjef, sem endilega
parf til lians að komast.
Fylkisstjórnin hefur komizt að
peirri niðurstöðu, að hún geti ekki
veitt styrk pann sem beðið hefur verið
um af fjelagi pví sem hefur í hyggju
að leggja járnbraut frá Winnipeg til
Superiorvatnsins; henni pykir ekhi
hlunnindin, sem fjelagið byður fylk-
inu, nógu mikil til pess að fylkið geti
fyrir pau lagt fram $440.000. Búizt
er við, að nýtt tilboð muni koma frá
fjelaginu.
ÍSLANDS FRJETTIR.
(Niður). frá 1. bls.)
svo að hann gat enga björgsjer veitt,
en hinn, er ætlað hafði að hjálpa hon-
um, örendur með gat á höfðinu og
allur beinbrotinn. Drengurinn, sem
af komst, er á góðutn batavegi“ segir
merkur bóndi par í sveit, er sent hefur
blaði voru skjfrzlu um petta hörmu-
lega slys. Geturhann pess að lokum,
að öllum, sem sjái staðinn, par sem
drengirnir hröpuðu, muni pyk jaótrú-
legt, að nokkur maðurskyldi Jífi halda
fram af jafnháu bjargi, og sje pað tal-
ið par um slóðirhið mesta kraptaverk.
Unglingsstúlka frá Nunnuhóli í
Eyjafirði varð úti á Moldhaugnahálsi
28. nóv.
Unglingspiltur frá Orustustöðum
á Síðu, Þorgeir Runólfsson að nafni,
varð úti 28 nóv. síðastl,. Hafði hann
verið sendur á annan bæ alllangan
veg og sneri heimleiðis seint um dag,
en rigning var mikil og hvassviðri.
Fannsthann loks örendur eptir 3 daga
leit, alllangt frá rjettri leið.
Magnús Þorkelsson, bóndi í
Hraunkoti í Landbroti, varð bráð-
kvaddur anuan jóladag á heimleið frá
Prestbakkakirkju.
HVAT. prítugan rak í miðjum
nóvember á svonefnda Meleyri, eign
Eydalakirkju í Breiðdal. Yoru liver
100 pd. af spiki seld á 4 kr. 00 a., og
pótti gott verð, og kom fengur sá
mörgum í góðar parfir par nærlendis.
Húsbruni. Aðfaranótt sunnu-
dagsins 18. desbr. brunnu til kaldra
kola 3 hús á Vatneyri við Patreks-
fjörð: sölubúð Sigurðar kaupmanns
Bachmanns með ibúðarhúsi í öðrum
enda, geymsluhús með heyi o. fl. og
enn hús hið priðja. Varð mjög litlu
bjargað af munum, en menn allir kom-
ust lífs af, pó nauðuglega. Skaðinn
metinn 40,000 kr. Ilúsin voru vá-
tryggð, en lausafje ekki.
Afli hefur verið í bezta lagi á
Vestfjörðum í haust sem leið, en pó
einna beztur á Arnarfirði. Er ritað
úr D/raiirði, að hinn alkunni dugnað-
armaður Gísli bóndi Oddson á Lokin-
hömrimi bafi fengið svo mikinn afla,
að mestu leyti á eittskip, að hann haíi
saltað úr nál. 00 tunnum af salti, og
að mar<rir hafi á 7 vikum fengið 4 —
8000 á skip af vænum fiski.
Rvík 27. jan. 1893.
Sn.iób var svo mikill í Suður-
Þingeyjarsfslu um nyárið, að póstur
varð að hafa burðarmenn á skíðum ti!
að koma póstflutcringnum áfram.
Hreindýeaveiðar. Úr Fljóts-
dalshjeraði er oss ritað, að á Hrafn-
kelsdal hafi verið skotin prjátíu hrein-
d/r frá haustnóttum til nóvember-
mánaðarloka.
Dáinn 14. p. m. Sveinbjörn E>órð-
arsen í Sandgerði, einhver hinn mesti
dugnaðarbóndi á Suðurnesjum, rúm-
lega hálfáttræður (f. 1817.)
21. p. m. andaðist hjer í bænum
Torfi Þorgrímsson prentari 64 ára
gamall [f. 1828], elju- og starfsmaður
hinn mesti, ráðdeildarsamur og ráð
svinnur. Með konu sinni Sigríði Ás-
undsdóttnr átti hann 6 börn, sem upp
komust.
Veitt prestaicall. Staður í
Grunnavík 19. p. m. cand. theol.
Kjartani Kjartanssyni samkvæmt
kosningu safnaðarins.
Rvík 3. febr. 1893.
N/dáinn er Jón Eiríksson, bóndi
í Kampholti í Flóa, „merkur maður í
sinni stjett,vandaður og áreiðanlegur.“
Rvík 9. febr. 1893.
Hafís er sagður landfastur á
Húnaflóa vestanverðum nú fyrir
skömmu, eptir pvi sem vermenn að
norðan hafa skyrt frá.
Rvik 11. febr. 1893.
Eldiiós brann á KIöpp hjer í
bænum ígærmorgun.
Aflabrögð. í Garðsjó aflast enn
vel, pá er róa gefur. Ilafa sumir, «r
nykomnir eru hingað paðan að sunn-
an, íengið uin 150—200 af stútungi í
2 róðruin.
B R 0 ’$.
Sem keypt hafa allar viirubyrgðir W.
II. Paulson & Co. og verzla í sömu
búðinni, 575 Main Str., selja nú með
tölumverðum afslætti allar pær vöru-
tegundir er áður voru 1 búðinni, liarð-
vöru, cldavjelar og tinvöru o. s. frv,
Chr. Ólafsson, sem var hjá Paul-
son & Co., er aðal maður í búðinni,
og geta pví öll kaup gerzt á íslenzku,
hann mælist til að fá sem allra flesta
skiptavini og lofar góðu verði.
CAMPBELL BRO’S.
WINNIPEG, - - MAN.
Aukafund ætlar íslenzka Verka-
mannafjelagið að halda í húsi sínu á
Jemima str. á miðvikud.kv. p. 22. p.m.
Þar verða lesnir upp samningar við-
víkjandi kaupum á húsinu, kosinn
maður til að hafa umsjón á húsinu
framvegis og fleiri mjög áríðandi mál-
efni; allir fjelagsmenn vinsamlega
beðnir að sækja fundinn.
J. Gottskálksson.
Tendcrs for ji Perinit to cut Tim-
ber oii Doininion Larnls in tlic
Province oi'Manitoba.
SEALED Tenders addressed to the
undersigned and marked on the envelope
„Tender for a Permit to cut timber, tobe
opened on the lOth of April 1893.“ will be
received at this Department until noon on
Monday, the lOth day of April next, for a
permit to cut timber on the North half of
Township 34 Range 5, West of the Ist.
Meridian in the saiil Piovince.
The regulations under which permit
will he issued niay be olitained at this De-
partment or at the office o£ the Crown
Timber Agent at Winnipeg.
Each tender must be accompanied by an
accepted cheque on a chartered Bank in
favour of the Deputy of the Ministerof the
Interior, for the amount of the bonus
which the applicant is prepared to pay for
the permit.
It will be necessary for the person whose
tender is accepted 1o obtain a permit with-
in sixty days from the JOth of April
next, and to pay twenty per ceut of the
dues on the timber to be cut under
such permit, otherwise the berth will be
canceiled.
No tender by telegraph will be enter-
tained.
JOHN R. HALL.
Secretary.
Department of tlie Interior,
Ottawa, 0th Alarch, 1893.
Lesid Pettai
])annan mánuð selur SfcefánJónsson á Norðaustur horni Ross og Isabella,
allan karlmannafafcnað og yfirhafnir með 20 centa afslátt af dollarnum,
fyrir peninga út í hönd. Sömuleiðis aðrar vetrarvörur mikið niðursettar
Ennfremur óskar S. J. alla sína viðskiptamenn vclkomna til að
skoða allar þær byrgðir af hinum nýjum vörum, sem komnar eru inn, og
allt af eru að korra dags-daglega og þjer munuð sjá að vörur hans eru
eins góoar f r m l i tímann og nokkurs annars í borginni.
Komið eins íljótt og þjer getið. Missið ekki 20 cenfca atsláttinn
af hverju dollarsvirði í karlmannafatnaði og yfirhöfnum, og sömuleiðis
hinum öðrum vetrarvörum. þjer þekkið staðinn
NORDAUSTUB, HOUN EOSS OG ISABELL.
Pr. stefán jónsson.
Farid til á Baldnr
eptir timbri, lath, shingles, gluggu m, hurðum, veggjapappír, etc. Einn-
ig húsbúnaði, járn- og viðar-rúmum, fjaðra-stop-dínum, einnig ullpriía-
um, stólum og borðum etc. Hann er agent fyrir “Raymond” sauma-
vjelum og “Dominion“ orgelum. Komi einn komi allir og skoðið
vörurnar.
Ondiiiuiiton Itms. & Banson
hafa nú á boðstóluin miklar byrgðir af karlmanna fatnaði,
sem þeir selja með óvanalega lágu verði. Einnig allar aðrar
vörur sem almennt er verzlað með í búðnm
út um landið.
CANTON, — — — — — — — — — N. Dakota.
G-xriDJvrxTJsrnDsojsr beos. <ss tt^jntso
i^lioötabob
FYllIll N Ý J A K AU P E N D U F.
Hver sá sem sendir oss $2.00 fyrirfram fær
1. 5. árgang LÖGBERGS frá hyrjun sögunnar „í Örvænt-
ing“ (nr. 69—97).
2. Hverja sem hann vill af sögunum: „Myrtur í
vagni", 624 bls., „Hedri" 230 bls. og „Allan
Quatermain", 470 bls., heptar.
3. Allar/ 6. árgang LÖGBERGS.
allt fyrir tvo dollara.
LöghcrsPriiiting & Publisliing Co.
48
appoint, shall all my treasure be, ýor naught can I
communicateil .*
„Þarna sjáið pjer,“ sagði ída sigri hrósandi.
„Hvað haldið pijer um þetta? Jegheld, að biblían
bafi aldrei verið send til sonar hans; en hjer er hún,
og það er mín hjartans sannfæring, að í þessum lín-
urn,“ — og hún lagði hvíta fingurna á fölnuðu staf-
ina — „sje falinn lykillinn að því, hvar peningarnir
eru geymdir, en jeg er bara svo hrædd um, að mjer
takist aldrei að botna í þesnu. Arum saman hef jcg
verið að brjóta heilann um þetta; jeg hef lialdið, að
það kynni að vera einhvers konar griplur, en jeg
get ekkert út úr því fengið. Jeg hef rcynt það á
alla vegu. Jeg hef þýttt það á frönÆu, < g jejr hef
láíið snúa því á latínu, en samt sem áður hef jeg
einskis orðið vísari -— ekki liins minnsta. En ein-
hvern góðan veðurdag dettur einhver ofan á það —
að rninnsta kosti vona jeg það.“
Ilaraldur hristi höfuðið. „Jeg er liræddur um,“
sagði hann,„að menn verði aldrei neins vísari um þetta
*) Lesendurnir munu siðar sjá, hvernig á því stendur,
að vjer látum þessar línur halda sjer á írummáliau. Á ís-
lenzku verða þær á þessa leið: „Iíarma þú mig ekki, Ját-
varður, son minn, þó að jeg sje þannig skyndilega Jíflátinn
af uppreistar-movðingjum, því að ekkert, ber við öðruvísi
en samkvæmt guðs vilja.^ Og vertu nú sæll, Játvarður,
þangað til við hittumst á himnum. Peninga mína hef
jeg falið, og þes3 vegna skil jegvið þenrian heim með
þeirri vissu, að Cromwell skal ekki fásnortið nokkurnpen-
ing. Sá maður mun eignast alla fjársjóðu mina, sem guð
velur til þess, þvi að ekknrt get jeg látið uppskátt.“
49
til daganna enda, úr því að mönnum hefur ekki tek-
ízt betur allan þennan tíma. Hver veit líka, nema
Sir Jakob gamli haíi verið að gabba mótstöðumenn
sína!“
„Nei,“ sagði ída, „því að livað ætti að hafa orð-
ið af ölltim peningunum, ef svo væri? Það var al-
kunnugt,að hann var einn af hinum auðugustu mönn-
utn á sínurn tíma, og það er auðsjeð á brjefi hans til
konungs, að liann var ríkur. Ekkert kom fram eptir
dauða hans, nema jarðeignirnar, auðvitað. Ó pen-
ingarnir finnast einhvern tíma, líklega eptirsro sem
tuttugu aldir, allt of seint til þess að þeir geti komið
okkur að nokkru gagni,“ og hún stundi þungan og
þreytu-svipur kom á fallega andlitið á henni.
„Jæja“, sagði Haraldur nokkuð vandræðalega,
„þetta getur verið. Má jeg skrifa þessar línur upp?“
„Gerið þ;er svo ve],“ sagði ída hlæjandi, „og
ef þjer finnið fjársjóðinn, þá skulum við skipta hon-
um á milli okkar. Bíðið þjer við, jeg skal lesa yður
fyrir.“
Rjett í því bili, sem Haraldur hafði lokið við að
skrifa þetta upp og var að láta vasabók sína aptur —
hann hafði stungið inn í hana þar hálfri póstpappírs-
örk, sem hann hafði skrifað þetta á — þá kom góss-
eigandinn gamli aptui inn í herbergið. Gestinum
varð litið framan í hann, og sá hann að þetta samtal
hans við Georg hafði verið allt annað en ánæcrjulegt,
því að auðsjeð var á andliti’nu, að maðurinn var i
mjög góðu skapi.
52
andstyggð á þeim manni, og mjer þykir hann við-
bjóðslegt ungmenni, og mjer finnst, að þú hefðir
getað teklð mig svo mikið til gt-eina, að fara ekki að
bjóða honum hingað.“
i)Jeg gat ekki að því gert, pabbi,“ sagði hún
rólega. „Hann var hjá Mrs. Quest, þeg&r jeg bauð
henni, og svo varð jeg að bjóða honum líka. Auk
þess kann jeg fremur vel við Mr. Cossey, hann er
ævinnlega kurteis,og jeg sje ekki, hvernig á því get-
ur staðið, að þjer skuli falla hann svoafleitlaga ígeð.
En hvað sem því líður, þá kemur hann, og svo er
ekki meira um það að segja.“
„Cossey, Cossey,“ sagði Haraldur, og gaf sig
þar með fram í deiluna. „Jeg kannast við það nafn.“
ídu virtist honum bregða um leið og liann sagði
þetta. „Er hann einn af auðugu bankastjóra-ætt-
inni?“
„Já,“ sagði ída, „hann er einn sonurinn. Menn
segja, að hann fái hálfa millíón eða meira, þegar fað-
ir hans, sem er orðinn mesti aumingi til heilsunnar,
deyr. Flann hefur umsjón með greinum bankans 1
þessum parti veraldarinnar, að nafninu til að minnsta
kosti. í raun og veru lield jeg, að,það sje Mr. Quest,
sem veitir þeim forstöðu; víst er um það að hann
stendur fyrir þeirri grein bankans, sem er í Boising-
ham.“
„Jæja, jæja,“ sagði gósseigandinn, „ef þetta
fólk er væntanlegt, þá býst jeg ekki við, að neitt
verði við því gert. Og hvað sem því líður, þá ge^