Lögberg - 22.07.1893, Blaðsíða 1

LóunKkt; cr gerið út hvern miðvikudag og
laugarilag af
T iik L'k;bki«; PRisTiNr, & publishinc. co.
- i rif.stofa: AfgrcitVs! usiofa: (’rentsmiðia
14-3 Princess Str., Winnipsg Rlan,
Telci»l»«H« 075.
Kostar $^,oo um ari<V (á isiandi t) kr.
borgist fyrirfram. — Einslök númer 5 cent.
LcGBEKG is puHlished every VVednesday and
Saturday by
Tme Lögbkkg PRINTING & PUBLISHING cn
n 148 Princass Str., Winnipeg Man.
Telcpkonc «7 5.
> ubscription price: $2,00 a ycar payable
i-i advance.
Single copies 5 c.
6. Ar.
M INNIPEC, MAN.. LAUGARUAGINN
■JULl 1893.
Nr. 56.
ROm
ÖRO WN
SOAP
Kóiii/s-Kóróau-Sápau er ósvikin
liún skaðar livorki liöiulurnar,
andlitið eða fínuatu dúka,
ullardúkar lilaujia ekki
cf húu er brúkuð.
Eessi er til-
búiu af
The Royal Soap Co., Winijipeg.
A Frföriksson, mælir með lieuni við
landa sína.
Sápati er í punds stykk jturi.
tlmfram allt reynið hana.
FRJETTIR
CANAIIA.
í prem countyum í Quebecfylki,
líitnouski, Gaspc og Bonaventura,
hefur orðið liræðileo-t tjón af purkum.
Korn og ifras hefur skrælnað, og á
peim stöðum, par sem purkurinn hef-
ur ekki gert út af við jarðargróðanm
hafa engisprettur jetið hann upp. Er
sagt, að aldrei muni slíkt hallæri liafa
kotnið nokkurs staðar í Canada. Bænd-
ur, sem síðasta ár liöfðu nóg fóður fyr-
ir 15 nautgripi pg 2 hesta, hafa ekki
nóg fóður handa einum hesti fyrir
naosta vetur. Sumt fólk hefur ekkert
á að lifia, nema súpu af jurtum. Ofan
á uppskeru- og grashrestinn liaetist,
að fiskiveiðarnar liafa brugðist með
öllu.
Hagl liefur gert allmikið tjón á
uppskeru sumstaðar I Nova Scotia, og
[>ví liefur f)'lgt stormur,sem hefur rifið
upp trje með rótum, feykt giröingum
og mi'ilvað glugga.
UAXUAIMUIX
Saet er að til vandræða liorfi með
h
drykkjuskap hinna villtu og lítt sið-
uðu mannflokka, sem á syningunni
eru. E>egar hafa sumir af villimöun-
unutn verið sendir heim til sín vegna
óspekta, sem þeir liafa gert í fylliríi.
Einkuin eru Jfahomeymenn viðsjár-
gripir, enda er menningunni ekki að
fyrir fara hjá peim piltum, pótt þeir
sjeu vaskir bardagamenn. Þeir liöfðu
aldrei smakkað öl, fyrr en peir komu
á syninguna,og ge/.t peirn I meira lagi
vel að peim drykk. E>cir skemmta
tnönnum með dönsum og öðrum leikj-
um, en eru nú orðnir svo stórir upji á
sig, að peir fást ekki til að byrja á
leikjum sínurn, nema ölflöskum sje
raðað fyrir framan leiksviðið peim til
uppörvunar. Að leiknum enduðum,
lilaupa peir að ílöskunuin, setja stút-
ana á munn sjer og taka pá ekki pað-
an, fyrr cn [>ær eru orðnar tómar.
I>ossa hressinfru fá [>eir opt á dag, og
á kveldin eru peir svo orðnir svo glað-
ir, að sterkár gætur liefur purft að
liafa á pví, að peir brjótist%kki út úr
peim parti syningarinnar, sem j)eim
cr ætlaður, og geri óskunda nokkurn.
Sumir ósiðuðu og hálfsiðuðu flokkarn-
ir hafa líka komizt á wliiskv og aðra
sterka drykki, og cr sagt, að pví
verra sem áfengið sje, pví bragðbetra
[>yki peim pað og pví rneira af pví
geti peir í sig liellt.
Nefnd sú sein rannsakaði brennu-
slysið iiörmulega á sýningarstaðnum í
Chicago liefur komizt að pcirri niður-
stöðu, að fjórir menn eigi að bera á-
byrgðina af pvf: forseti og fjehirðir
fjelagsins, sem átti hús pað er brann,
einn af stjórnendum syningarinnar og
yfirmaður slökkviliðsins á sjfningar-
staðnum. öllum peirn er borin á
brýn glæpsamleg vanræksla, og sagt
er að slökkviliðs-foringinn hafi skipað
mönnum sínum upp í turninn, epti-
að hann hefði fengið vitneskju um, að
eldur var kominn í húsið niðri.
Sem stendur eru einna mest hrögð
að bankahruninu í Coloradq. Fjöldi
banka liefur orðið gjaldprota par, og
pcir sein eiga jieninga inni á peini
bönkuin, sern enn standa, eru óðir og
uppvægir cptir að ná öllu sínu út úr
peim, og hræðslati vex meiraog meira.
Ujipskeran af vetrarhveiti í Banda-
ríkjunum nam í fyrra 230 milliónum
bushela. í ár er ekki búizt við meiru
en 150 inilliónum. Af vetrarhveitiríkj-
unum eru horfurnar beztar í Oliio,
eins góðar par eins og í fyrra; í Indí-
ana og Michigan meðalujipskera, eða
allt að pví, en í lllinois, Missouri og
einkum í Kansas verður upjiskera
langtum verri en í meðalári. Suinstað-
ar í Kansas liorfir jafnvel til vandræða.
Albert nokkur Baumberger, sem
nú cr í fangclsi i Grand Forks, hefur
meðgengið, að hafa myrt 7 manns ná-
lægt Cando, N. 1)., p 7. júlí síðastl.,
í pví skyni að geta nauðgað stúlku
par og leynt pví, drap foreldra liennar
og 5 systkini. Svo komst hann norð-
nr til Deloraine og var tekinn par
fastur og framseldur. Lögreglu-
ménnirnir, sem fóru með hann suður
aptur, töldu ekki óliætt að fara með
hann til Cando, með pví að fólk par
var reiðubúið til að drejia liaun tafar-
last, heldur fóru peir á sig 150 rnílna
krók til Devils Lake, og settu hann
par í fangelsi, sem er ramgert mjög.
En svo fóru menn að láta svo ófrið-
le^ra, par, að liðsmenn varð að fá til
að verja hann, og varð hontm svo
með naumindum komið á járnbrautar-
lest til Grand Forks. Svo kom sú
fregn pangað, að fjöldi vopnaðra
manna væri á leiöinni frá Cando, og
ætlaði að gera áhlaup á Grand Forks
fangelsið til pess að ná lífi fantsins.
Hann var pá í snatri fluttur til Winni-
pegJunctioní Minnesota, og paðan
100 mílur suður til Fargo. Svo hættu
monn við að drepa morðingjann í
lagaleysi, með pvi að víst pótti, að
yfirvöldin mundu ekki láta liann sleppa
lifandi, og var liann pá af nyju fluttur
til Grand Forks. Alls ferðaðist hann
700 mílur næstu 6 dagana eptir glæp-
inn, sunipart til pess að slejipa undan
lögreglunni, og sumpart undir vernd
lögreglunnar til pess að verða ekki
drepinn án dóms og laga. En eptir
að hann kornst í hendur lögreglunnar
stóð honum alveg á sama, ]>6tt hann
yrði drepinn tafarlaust, og liann hefur
sótt um að sjerstakur rjottur yrði
settur til að dæma sig innan [>riggja
vikna.
E>orjiið Ewen í Michigan, sem
hafði eitthvað 2000 Sbúa, brann að
mestu nú í vikunni. Maður nokkur
var grunaður um að liafa kveykt í
bænum, og var hann tekinn og
hengdur.
cð
ítlOxik
Ekki eiga Gyðingar sældarkjör-
um að fagr.a á Krítnskaganum frcmur
en annars staðar á Rússlandi. í síð-
ustu viku fengu skrílhójiar yfirráðin
yfir bænum Yalta, og reyndu að reka
alla Gyðinga burt úr bænum með of-
beldi, en Gyðingar vörðust. Margir
voru drepnir. Grísk-kapólsku klerk-
arnir æsa skrílinn allt livað peir gota,
og liús Gyðinga hafa verið rænt og
brotin niður.
Hið iiykosna pvzka ríkisping er
farið að halda fundi sína, og keisarinn
og stjórn hans heíur haft sitt mál fram
að pví er herlögin snertir, með 201 at-
kv. gegn 185.
Melítanýlendunni, 10. júní 1893.
Síðan pessi langi og harði vetur
loksins leið undir lok, sem ekki var
fyrri eu seint í ajiríl, bieyttist tíðin al-
gerlega til batnaðar og má lieita, að
liver dagurinn hafi verið öðrum betri
og luigstæðari fyrir jarðargróðurinn
mcð pví að stöðugt að kalla hafa
skipzt á liitar og vætur. Gras er orð-
ið hjer svo liátt á engjuin, að nálega
hylur stórgripi; víða er samt of blautt
til að byrja hoyskap ennpá, enda ekki
fullsprottið.
B v.eitisáning byrjaði almennt
ekki fyrri en í maí og má heita að
verið væri að sá allan panu mánuð oða
til 27., pá vissi jeg seinast til að sáð
væri liveiti. E>að hefur og sprottið
undra fijótt og er útlitið sem stendur
með pað m jög Alitlegt.
Skepnuhöld lijá löndum voru góð
eptir veturinn, pví allir höfðu nóg
hey og hjálpuðu dálítið ensku ná-
grönnunum í kringum sig. Kyr gera
hjer ágættgagn. Geldneyti eru peg-
ar með markaðsholdum.
Yflr höfuð má heita að löndum
líði lijtr heldur vel; pótt margir er-
viðleikar sjeu samfara nybyggjalífinu
pi eru menn ánægðir með að vera
komnir hingað, og seztir hjer að og
treysta pví; að sú fyrirhöfn niuni með
tímanum vel borga sig.
E>að virðist vel við cio-a að <reta
pess í frjetta skyni, að rjett nylega
fórn tveir menn, Kristján Abrahams-
son og Jllugi Friðriksson, vestur í
land og skoðuðti lijer vestur af nV-
lendunni landflæmi pað, sem enn má
lieita alveg óbyggt á 20 mílna
svæði austur og vestur, 18 mflur suð-
ur og norðui. Svæði petta liggur
beint í vestur af nylendunni, rjett
vestan við Manitoba, einmitt par sem
allir búast við, að brautin muni ieggj-
ast vestur. Leizt peim víða vel á
landið. E>ar er tækifæri fyrir fjölda
landnema, bæði pá sem stunda vilja
akuryrkju vnostmegnis, og hina, sem
griparækt stunda jafnframt. Ágætir
sumarhagar og nóg vatn í 4 lækjum,
sem renr.a frá norðri til suðurs yfir allt
petta svæði. Svo er vfða vatn að fá í
djúpum lægðum hingað og pangað.
Skógarrunnar hjer og par til mikillar
pryði og með framtíðinni til talsverðra
nota, ef menn að eins verja pá eyði-
legging eldsins, sem er peirra skæð-
asti óvinur hjer á sljettunum.
Ekki virðÍ3t ástæða til að setja
nákvæma lysing af landinu í petta
sinn. Þeir sem kynnu að viljanásjer
par bólfestu komi að eins og skoði
sjálfir; bozta tækifærið hverfur áður
en langt líður, ejitir pví sem nú eru
horfurnar á hjer.
DÓTTIIÍ SFILAMANNSINS.
E>yzk saga.
Framh.
Ilún fór með migfram hjá húsinu
í apturenda garðsins. Fyrir utan lauf-
skála dyr einar sat unga stúlkan. Hún
var ein, sat á bekk og lijelt á bók í
hendinni. Hún var í óbreyttum morg-
unkjól og virtist vera enn fallðgri í
honum en nokkru sinni áður. Óbreytti
kjóllinn átti svo vel við fíngerða, föla,
rólega og sorgbitna andlitið. E>að bar
vott um innilegar, kveljandi pjáning-
ar. N ú fyrst sá jeg pað, eins og pað
átt.i að sjer að vera, og jeg sá einnig,
að svipurinn var engin uppgerð. Ilún
AYER’S
Sarsaparilla
tekur öllum öðrum blóðhreinsandi meðul-
um fram. Pyrst vegna þess að hún er luí-
in til mestmegnis úr IIonduiias sursapa-
rilla rótinni, þeirii ágætu meðalu rót.
I reknar Itvof EinnlK vegna þess að
L(BKnar VeT guia rótin eryrkt beinlín
is fyrir fjelagið og er |>ví altjend fersk og af
beztu tegund. Með jafu mikdli aðgætni
og varúð eru hin önnur ei'ni í þetta agæta
meðal valin. Það er
BESTA MEDALID
vegna þess að bragð þess og verkun er al-
tjend fiað sama, og vegna þess að það er
svo sterkt að inntókurnar mega vera svo
litlar. Það er því sá biilegasti blóðhreins-
ari sem til er. Gerir það að verkum að
Lmknar kirflavpiki treðan nærir> vinn
LiBKntir Kirildveifýl an verður skemmti-
leg, svefninn endurnærir og lífið verður
ánægjusamt. Það eins og leytar eptir öilu
óhreinu í líkamabyggingunni og rekur það
kvnialaust og á eðlilegan hátt, á liótta.
AYER’S Sarsaparilla gefut kröftugt fóta-
tak og gömlum og veikluðum endurnýj-
aða heilsu og styrkleika.
AYER’S
S a p s a p a r i 11 a
Búin til af Dr. .1. C. Ayer & Co, Lowell,
Mass. Seld i öllum iyfjabúðum. Kostar
|l.oo ílaskuu, sex fyrir $5,oo.
LÆKNAR AÐRA, MUN LÆKNA ÞIG.
virti mig fyrir sjer, eins og hún væri
að rannasaka hjarta mitt og var mjög
alvarleg og kvíðafull á svipinn;hún
var víst að reyna að komast að, hver
jeg væri og hvað jeg vildi.
Já, liún hafði hjarta, og pað fullt
af sorg. Var sorg hennar glæpur, og
ef til vill sá glæpur, sern jeg var að
rannsaka?
Jeg gekk til liennar og pjónninn
fór burt.
Hún lagði bókina á bekkinn og
stóð upp.
Jeg gekk fast að lienni. Jeg
varð að taka til n áls. Aform mitt
var einbeitt. Og samt, pegar jeg
stóð pannig beint á móti henni og sá
fallega andlitið, sem mótlætið hafði
svo augsynilega merkt, pá var jeg
eins og á báðum áttum. Væri nú
sorg hennar glæpurinn sem jeg var
að reyna að uppgötva, pá hlant jeg
bráðlega, eptir fáein orð, að komast að
pví og hvað svo? Ja, pá varð jeg að
taka hana fasta, pví lögreglupjónarn-
ir mundu koma strax og jeg kallaði
til peirra. Eri jeg porði ekki að vera
á báðum áttum. Að eins í einij at-
riði gat jeg farið eptir minni eigin
vild; jeg ætlaði ekki að kvelja hana
lengi, og tók til máls.
„Náðuga greifadóttir, pað eru
forlög eins vinar míns, sem eru orsök
komu minnar til yðar.“
„Hvað lieitið pjer, herra minn?“
spurði liún, og rödd hennar var skyr
og róleg.
„Nafn mitt,“ svaraði jeg, „kem-
ur ekki málinu við, pvi pjer pekkið
nafn vinar míns, Wilfrieds Emmer-
manns.“
Hún varð náföl í framan og átti
örðugt með að halda sjer upprjettri.
„Náðuga greifadóttir“, sagði jeg,
„við skulum setja okkur niður. E>að
getur verið að samræða okkar verð;
nokkuð löng“.
Hún settist næstum pví ósjálfrátt
niður á bekkinn, sem hún hafði áður
setið á; jeg tók garðstól einn og sett-
ist beint á móti henni.
CARSLEY
Mestu kjörkaup í júlí.
Allar vörur með afslætti.
Klæðisjakkar fyrir dömur $2.00 liver-
Dönui Ijerepts treyjur 25 c*nt hver.
Ljerejit sem ekki lætur litiun
5 c. Hvítir bómullatdúkar
5 c., einnig gráir á 5 c.
Fbinnelelte á 5 c.
Heiinsækjendur á Wmnijieg
iðn;iðarsyninguna ættu að
kaujia dúkvöru og kjóladúka
af oss og nota sjer pannig
vora júlí kji'irk.iujiasölu.
CARSLEY & CO., 344 Main St.
Hún reyndi að jafna sig, ætlaði
að sogja eitthvað, en kom ekki upji
neinu orði. Jeg varð að halda áfram:
„E>jer hafið pekkt hann, náðuga greifa-
dóttir?“
„Já“, svaraði hún lágt.
,,E>jer pakktuð hann vel?“
„Já“, sagði liún aptur.
„Hann hafði beðið yðar?*‘
„Já“, sagði hún enn, en pað var
naumast að pað heyrðist.
„Elskaði hann yður?“
,.Já“, sagði hún hátt og pað var
auðheyrt, að hún póttist af pvf, eins
og hún vildi segja, að hún hefði átt
ást lians skilið.
Var petta leikur og yfirdrepskapur?
Var hún búin að jafna sig? Var
hún aptur dóttir spilamannsins, sem
gat gert allt eins og hún hafði verið
tainin til að gera }>að?
„Hann er dáinn“, hjelt jeg áfram.
„Já,“ sagði hún aptur stillilega.
„Enginn getur ráðið pá gátu,
hvernig dauða hans hefur 'oorið að
höndum,“ hjelt jeg áfram.
Hún svaraði engu, en horfði nið-
ur fyrir sig.
„Enginn veit, hvernig liann hef-
ur atvikazt, nema píltrjen við járn-
brautina,“ sagði jeg, og lagði áherzlu
á orðin.
Hún hjelt áfram að horfa í gaupn-
ir sjer, en mjer syndist augnaráð
hennar verða órólegt.
„Þjer voruð ekki hjer við baðið,
pegar liann ljez.t?"
„Hún svaraði ekki, og leit ekki
heldur upp.
„Faðiryðar var ekki heldur hjer?*‘
Hún sat enn hreyfingarlaus.
.,Má jeg spyrja, livar pjer og fað-
ir yðar voruð pá?“
„Hvers vegna spyrjið pjer nð
pví?*‘ sagði hún með lágri, titrandi
rödd, og mjer fannst jeg sjá, að hroll-
ur færi um liana.
„Hvers vegna? Wilfried Em-
mermann hafði á sjer 200,000 dali, t*g
heir eru horfnir.“
Meira.
í tilefni af pví að sumir af mínu n
heiðruðu skiptavinum hafakvartað yiir
pví, að brauð frá mjer hafi ekki verið
eins góð í seinni tíð eins og pau hafa
átt vanda til, pá vil jeg lijcr með geta
pess, að nú lief jeg nýlega fengið einn
bezta bakara bæjarins, innlendan
mann til pess að baka, og stjórna
bakaríi mínu og get pess vegna full-
vissað rnína gömlu skiptavini og eins
hina er vildu byrja að vcrzla við mig,
að betri brauð, bverju nafni sem
nefnist, geta peir ekki fengið í allri
Winnipeg-borg.
G. F. Thokdaiíson.