Lögberg - 04.07.1895, Blaðsíða 3

LÖGBERG FIMMTl/DAGINN 4. JÚL í 1895
3
Forsetinn gat f>ess, að enginn
erindsreki hefði komið frá söfnuðunum
1 Brandon, Selkirk Þingvalla (Eyford)
Þingvallan/lendu og Nfja-íslands
söfnuðunum.
Sjera Fr. J. Bergmann lagði til
að sú skylda væri brýnd fyrir prest-
um og söfnuðum að mæta sjálfir og
senda fulltrúa á kirkjupingin. Eptir
nokkrar umræður var málinu frestað
til óákveðins tíma.
Brjef og blessunar-ósk til f>ings
ins frá missions presti Gen. Councils.
Runólfi Runólfssyni, var lesin upp
Samp. var tillaga frá sjera N. Stgr.
Thorl. um, að afsökunum frá f>eim
8öfnuðum, sem enga fnlltrúa hefðu
sent, sje vísað til kjörbrjefanefndar
innar.
Sjera Fr. J. Bergm. lagði til, að
stjórn kirkjufjelagsins sje falið
hendur að semja um bókun og prent
un pingtíðindanna við ritstj. „Lög
bergs“. Sampykkt.
Fundarreglur lesnar. Fundur á
kveðinn kl. 8 um kveldið.
Fundi slitið.
3. FUNDUR
settur kl. 8 e. m. Allir pingmenn
voru viðstaddir neina Þojsteinn Jó-
hannnsson.
Sjera F. J. Bergmann áleit
rjettast að ræða nú nokkuð um ástand
kirkjufjelagsins, og var forseti ocr
aðrir honum samdóma um pað.
Hann bað pá um orðið og sagði,
að hið raunalegasta atriði í árssky rslu
forseta kirkjufjelagsins væri pað, að
fjelagið virtist standa í stað. Hann
legði að yísu ekki mikið upp úr pví
pó að safnaða talan og höfðatalan
hefði ekki vaxið; pað væri eins mikið
varið í framför og vöxt inn á við.
Hann sagðí, að hjer í Dakota hefði
framför átt sjer stað, pví fleiri hluti
íslcndinga væri nú gengiun í hinn
kirkjulega fjelagsskap, að áhugi
manna fyrir málefnum kirkjunnar
hefði vaxið og hugsunarhátturinn í
heild sinni breyzt til batnaðar; hann
væri allt annar nú en í byrjun.
Hann sagði, að hið raunalegasta, sem
komið hefðu fyrir kirkjufjelagið frá
byrjun, væri pað, pegar sjera Magnús
Sknptason gekk úr pví með fjölda
fólks 1 N/ja-íslandi og gekk i sam-
band við fjelag, sem ekki er hægt að
telja kristið. Það væri gleðilegt að
par væri nú aptur farið að skína
lúterskt Ijós, sem hann vonaði að yxi
ár frá ári. — E>að hefði verið apturför
pegar Argylebúar liefðu orðið prest
lausir; menn hefðn vonað, að úr pvi
bættist petta ár, en nú væri sá maður
veiknr, sem hefði ætlað að takast
prestípjónustu á hendurpar; drottinn
gæti samt gefið honum heilsuna apt-
ur, svo úr pessu bættist. — Það hefði
verið apturför og hnekkir fyrir kirkju-
fjelagið pegar forseti pess veiktist,
cn pað hefði verið framför og styrkur
fyrir pað pegar hann fjekk svo heils-
una aptur, að hann gat aptur farið að
starfa í parfir pess. Hann sagði að
eitt af pví allraraunalegasta, sem fyr-
ir fjelagið hefði komið petta ár, væri
pað, að sjera Hafsteinn Pjetursson,
sem fjelagið hefði byggt tniklar vonir
á, dró sig út úr fjelaginu með söfnuð
pann, sem annar söfnuður í fjelaginu
fól honura á liendur að mynda og
styrkti hann til að mynda. Að hon-
um (ræðum.) væri ómögulegt að sjá
livaða ástæðu hann (sjera Hafst.) gat
hafahafttil að leggja fæð á kirkju-
fjelagið. Hann gæti ekki skilið að
honum hefði verið örðugt að vinna
satnan við aðra menn i fjelaginu, sízt
formaun pess, pví hann (ræðum.) hefð'
|>á reyuzlu, að samvinna við hann
væri bæði skemmtileg og pægileg.
Hann sagði, að bæði prestar og leik-
menn yrðu að vera einlægir við mál-
efni kristindómsins og kirkjunnar,
pví annars ynni hinn andlegi óvinur
bil bug á peim, sem veikir væru fyrir.
Þrátt fyrir allt hið erfiða, sem fyrir
hafi komið, hafi fjelagið miklar fram-
tíðarvonir. E>ó peir menn falli frá,
sem nú eru leiðandi menn I fjelaginu,
pá komi í peirra stað hinir ungu og
efnilegu mcnn, sem hafi menntast og
íjeu a ð menntabt hjer í landi í pví
skyni að ganga í pjónustu kiíkju-
fjelagsins. Ræðumaður sagðist að
eins hafa átt við eitt atriði í ársskj'rsl-
unni, og óskaði að aðrir tækju til
máls um önnur atriði skyrslunnar t. d.
skólamálið.
Fr. Friðriksson óskaði að peir,
sem hefðu meðferðis tillög í skóla-
sjóð, gerðu grein fyrir peim, svo
nefudin gæti samið skyrslu yfir pau.
Nefndin, sem sett var til að íhuga
ársskyrslu forseta og raða niður mál
um, lagði fram eptirfylgjandi dags-
skrá um málin, sem fyrir lægju:
1. Samband kirkjufjelagsins við
General Council.
2. Skólamálið.
3. Trúmennska gagnvart trúarjátn-
ingum kirkju vorrar.
4. Hvað á að gera fyrir ungmennin?
5. Minnisvarðamálið.
6. Löggilding kirkjufjelagsins.
7. Sameiningin.
8. Aldurstakmark fermingarbarnp.
Sjera J. Bjarnason sagði, að hin
standandi nefnd (liann og sjera F. J.
Bergm.), sem sett var í fyrra til að í-
huga pað, hvort heppilegt væri að
kirkjufjelagið gangi í samband við
eitthvert af hinum stóru lút. kirkju-
fjelögum í Ameríku, einkum General
Council, hefði enga skriflega skýrslu
fram að leggja; en hún væri hug-
myndinni hlynnt og áliti slíkt sam-
band hag; að sjera B. B. Jónsson
hefði ritað góða grein um petta efni
í „Sameininguna“. Aðal spursmálið
væri, hvort tími væri enn kominn til
ssa, enda væri vafasamt hvort fje
lagið gæti gengið í samband við nokk-
urt af hinum stærri fjelögum sem
stæði, vegna pess, að grundvallarlög
^ess væru ekki í samræmi við löj;
og
reglur proskaðri fjelaga, t. d. Gener-
al Councils. Ákvæðin í grundvallar-
lögum kirkjufjelagsins viðvíkjandi
kirkjuaga myndu t. d. ekki álítast
nógu ákveðin eða ströng. Svo vant
aði ákvæði um, hvernig söfnuðir gætu
rekið presta frá ef peir færu með villu-
kenningar. t>að væri ekki furða pó
hngmyndir íslendinga hjer vestra
hefðu verið óljósar í pessu efni, pvj
skoðanir manna á íslandi, jafavel prest-
anna, væru tnjög á reiki viðvíkjandi
ivi, livað væru villukenningar. Menn
rækju sig best á petta pegar menn
færu að hugsa um samband viðfjelög,
sem hefðu ákveðið „prógram“
heimtuðu trúmennsku við trúarjátn-
ingar kirkju sinnnar. Aður en hugs-
andi sje til, að kirkjufjolagið geti
gengið í samband við annað lút. fje-
lag, myndi pví purfa að breyta grund-
vallarlögum fjelags vors. Þettasýndi,
að fjelag vort hefði verið pað sem
kallað er frjálslyndara cn önnur lút.
fjelög hjer í landinu. Yildi ekki fara
að berja fram breytingar á grundvall-
arlögum fjelagsins, en málið pyrfti að
ræðast almennt í söfnuðunum; pað
hefði veríð rætt sumstaðar, en engin
ákvörðun tekin í livoruga áttina.
Sjera B. B. Jónsson sagði, að lög
kirkjufjelagsins kæmu eiginlega ekki
bága við lög annara lút. kirkjufje-
laga, en pað vantaði í pau ýms ákvæði,
sem mætti koma að í aukalögum, og
sem ekki væri eius erfitt og að breyta
grundvallarlögunum. Aleit heppi-
legt að nefnd væri kosin til að íhuga
málið og gefa álit um, hvað nauðsyn-
legt væri að gera til pess að geta
gengið í samband við General Council.
Sjera F. J. Bergmann sagðist
hafa pýtt grundvallarlög kirkjufje-
lagsins og sent einum helzta prófessor
Gen. Council, og að hann hefði bent
sjer á, að hin önnur lút. kirkjufjelög
hafi fleiri játningarrit en kirkjufjelag-
ið ísl. t. d. Concordía formúluna. Það
°- pessu máli, nema ef
ganga í sambaud við
pað, sam stcndur í lögum kirkjufje-
lagsins um játningarrit. Hann áleit
nauðsynlegt að fá skýlausa yfirlýsing
frá Gen. Council um pað, hvað út-
heimtist til að geta komist í samband-
ið. Sagðist vita að norsk kirkjufje-
lög, sem gðngið hefðu í samband við
ýzk-Iút. kirkjufjelög, hefðu orðið að
ampykkja Concordia fortnúluna.
Hann hefði ekki borið sainbandsspurs-
málið upp í söfnuðuin sínum.
Sjera B. B. Jónsson sagði, að
skrifari Gen. Councils hefði látið sig
vita brjeflega, að Augustana synódan
hefði gengið í samband við General
Counoil án pess að sampykkja Con-
cordia formúlana. £>að, að sampykkja
ekki pessa formúlu, væri allt annað
en að neita einhverjum ákveðnum at-
riðum í játningum Geueral Councils.
Ef kirkjufjelagið gerði pað, mundi
pví neitað um samband. Ilvað sem
Concordia formúlunni liði, yrði kirkju-
fjelagið að sampykkja trúarjátning-
arnar (articles of faith) og kirkju
stjórnar reglur (church polity)
General Councils til að komast í sam-
bandið.
Sjera N. Steingr. Thorlaksson áleit
nauðsynlegt að pað kæmu hjer fratn
allar upplýsingar, sem til væru, um
petta mál. Stakk upp á priggja
manna nefnd til að athuga málið og
gefa álit sitt um pað, og var sú upp-
ást. studd og sampykkt
Forseti skipaði í pessa nefnd:
sjera B. B. Jónsson, sjera F. J. Berg-
mann ogsjera Jónas A. Sigurðsson.
Forseti sagði, að hann áliti rjett
að ræða fleira um hag kirkjufjelagsins
framför pess eða apturför í öllum
efnum.
Sjera N. Steingr. Thorlaksson áleit
best að nota afgangs tíma frá öðrum
málum til að ræða petta efni.
F. R. Johnson áleit rjett að sam-
pykkja dagsskrá pá, sein fram hcfði
verið lögð. Stakk upp á að hún væri
lesin upp og sampykkt, og hafði sú
uppástunga framgang.
E>á var tekið fyrir 3. málið á dags-
skránni, nefnil. „trúmennska gagnvart
trúarjátningum kirkju vorrar“.
trj i E>orvaldsson áleit að
æskilegt væri að skýra pað, hvað eig-
inlega væri meint með orðunum „trú-
mennska við trúarjátningarnar“.
Sjera Jón Bjarnason útskýrði
petta atriði og tók fram, að pað væri
i stuttu máli að víkja ekki frá peirri
játning, sein fjelagið eða meðlimir
pess hefðu undirgengist og sem að-
greindi pað og pá frá öðrum kirkju-
deildum.
Sjera B. B Jónsson áleit að pað
væri kominn tími til, að bæði prestar
og söfnuðir tækju petta atriði til ná-
HLADPID EKKI A TKKDR!
IIELDUR FARID STRAX TIL UPPSPRETTULINDARIXNAR,
fflikla fjelagsijDílarinnar i Milton N. D.
sem er af álnavöru, fatnaði,
kvæmrar íhugunar.
W. II. Paulson áleit, að pað væri
ekki hægt að gera neitt endilegt í
vera skyldi að
eitthvert stórt
lúterskt fjelag. Menn myndu pá, ef
til vill, verða trúrri játningum sínum.
Sumum mundi pykja fínna að vera í
sambandi við stórt og öflugt amerík-
auskt kirkjufjelag en að tilheyra að
eins litlu íslenzku fjelagi. Sjera
Hafst. Pjetursson hefði gefið í skyn,
að hann gæti ef til vill gengið inn í
General Council með Tjaldbúðarsöfn-
uð, og hefði sjer virst að ý.nsum hefði
fundist pað mikið æskilegra og göf-
ugra, en að ganga inn í islenzka
kirkjufjelagið.
Sjera Fr. J. Berginanu áleit
rjettast að setja nefnd í rnálið. Hann
Stakk upp á priggj a manna nefnd, og
var pað stutt.
Sjera N. Steingr. Thorláksson áleit
nauðsynlegt að allt væri gert sem
hægt væri til að gera mönnum ljóst,
hvað mikla pýðingu trúmennska við
trúarjátningarnar hefði, og sagði að
leikmenn ættu að ræða petta atriði
opt og rækilega sín á milli og við
prestana í kirkjufjelaginu.
E>á var uppástunga sjera Fr. J.
Bergmanns úm að setjapriggja manna
nefnd í milið, borin upp og sam-
pykkt.
I "pessa nefnd skipaði forseti
pessa menn: sjera N. Stgr. Thorláks-
gæti pó veriðað samband fengist upp s0"> W- H- l’aulson ogsjera OddV.
-....... Gíslason.
Fundi slitið kl. 10 e. rn.
Framh. á 4. bls.
Arinbjorn S. Bardal
Selur líkkistur og annast um
farir. Allur útbúnaður sá bezti.
Opið dag og nótt.
629 ElQin /\ve,
út-

Þegar pið purfið að káupa hvað helzt
höttum, skótaui, leirtaui, glastaui, matvöru o. s. frv.
Með pví að kaup.a bsint frá verkstæðunum og stæðstu stórsöluhúsum
fyrir peninga út í hönd, getum við boðið viðskiptaviuum okkar óvanalcga
?óð kaup Verið viss uin að sjá vörur okkar og verðlag áður er pið kaupið
annarsstaðar, pví við bæði getum og ætlnm okkur líka að spara ykkur
peninga.
KELLY MEROHANTILE CO,
.......................... 1 DAKOTA
P. S. Við borgum hæsta verð fyrir ull.
ftliial R«rw Frnil ■ life
ASSESSMEJJT SYSTEM. KjUTUAL PRINCIPLE.
efuráfyrra helmingi yflrstandandi árs tekið lífsábyrgð upp á nærr
ÁTTA MILLIÓNIlt, Nærri NÍU MILLJONUM
ÞRJÁTÍU OG
nieira en á sama tímabili í fyrra,
Viðlagasjóður fjelagsins er nú meira en hálf fjórda mUHón dollars.
Aldrei hefur (iað fjelag gert eins mikið og nú. Hagur þess aldrei staðið eins vel
Ekkcrt lífsábyrgðarfjelag er nú í eins miklu áliti. Ekkcrt slíkt fjelag hefnr
komið sjer eins vel á meðal hinna skarpskvgnustu íslendinga. Yflr }>á und af
þeim hefur nú tekið ábyrgð í því, Marjíar j>ásu:i(!ir hefur |-að nú allareiðugreitt
ísiending m, Allar rjettar dánarkrðfur greiðir (>að fljótt og skiivíslega.
Upplýsingar um þetta fjelag geta menn fengið hjá
W. II. PAULSON Winnipog, P. S ISAROAL, Akra,
Gen. Agent Man. & N. W. T. Gen. Agent N. & 8. Dak. & Minn.
A. li. McNICHOL,
McIntyhk Bi.’k, Win.mpkg,
Gkn. Manageii fyrir Manitoba. N. W'. Terr., B. C., &c.
BaTNAÐI I.ANGVAKANDl KVKF, TAUGAVEIKLA N, MATTLEYSl, BAKVEEKUB
MÆNU VEIKI, HÖKUÐVKKICUH, HÁl.SVEIKI, SVEFNLEVSI, SLÆSI MELTING,
LIFEAKVEIIÍI OG KEAMPI.
Boston, Mass. 1. sept. 1893.
Dr. A. Owen.
Jeg finn að jeg er nú eins fjörugur
og jeg var barn.
Viðvíkjandi belti pví sem jeg
fjekk frá yður í fyrra í Febrúar, sendi
jeg yður enu á ný innilegt pakklæti
mitt. E>að er undariegt bæði sem hjálp
ar og heilbrigðis meðal fyrir alla. Eins
og pjer munið pá keypti jeg belti No. 4
með rafmagns axlaböndtim. E>að hefur
gert sitt verk ágætlega á alla líkams
pjöyggingu inína. Já mjer er batnað af
öllum míuum kvölum. Jeg pjiðist af
(anjivarandi kvefi, taugaveiklan, veiki í
mænu :ni, máttleysi, bakverk, höfuð-
verk, háisveiki, svefnleysi, slæmri melt-
ingu, iifrarveiki, og rajög vondum
krampa. Jeg hef pjáðst óttalega af öll-
uin pessum veikindum, eu verstur
pó á nóttunni; pví jeg naut hvorki hvíidar nje svefns. Strax og jeg var
háttaður fjekk jeg krampann, og limirnir voru sein peir væru bundnir í huúta
en nú hef jeg fengið mína fullu heiisu aptur. Fyrst var jeg sem Tómas
trúlausi; jeg skoðaði beltið eins og önnur meðöl og lækna, sem húmbug,
en jeg komst á aðra skoðun pegar jeg fjekk beltið. Jeg er nú sannfæiður
um að Dr. Owens belti geta bætt sjúkdóma, par sem rafmagn er liægt að
brúka, já, pví nær livað vondir sem peir kunna að vera. Jeg er sem nýr
maður í ölllum skrokknum, já, sterkari og hraustari heldur en jeg hef verið
síðan jeg var ungur. Jeg get nú unnið bæði nótt og dag, án pess að
(inna til sársauka eða preytast. Enn á ný pakka jeg Dr. Owen fyrir liið ágæta
belti, sem er til mikillar blessunar fyrir mannfjelagið. Látið prcnta línur
pessar, pví pað sem jeg hjer het skrifað er jeg reiðubúinn að staðfesta með
eiði, og jcg er oinnig viljugur til að svara peim er skrifa til mín um uppj
lýsingar. Virðingarfyllst
J o h n M. B. S t e n b e r g,
151 W. 4th St., So. Boston, Mass.
J. lí. i«. sienoerg.
Eu
Dr.
NÚ 85 ÁKA GAMALL OG VAR KOMINN í KÖR AF ELLI, EN liELTIÐ
FJEKIC HANN Al'TUB Á FÆTUKNA.
A. Owen. Aastað, Otter Tail Co., Minn., 11. sept. 1893.
Meðtakið initt hjartans pakklæti fyrir beltið, sera hefur gert mjer ósegj-
anlega mikið gott. Jeg var I rúininu og var veikur, auðvitað var pað
elli, par jeg nú er 85 ára gamall, en Dr. Owens belti hefur fengið mig á
fæturna enn pá einu sinni. Jeg get ekki fullpakkað yður, kæri Dr. Owen.
Dakkir og aptur pakkir fyrir yðar ráðvendni, einuig ageut yðar, Miss Caro-
line Peterson, í Fergus Ealis, sem frjetti að jeg væri veikur og kom heim til
míu og útvegaði mjer beltið.
Yðar pakklátur
P e d e r O. B a k k e.
Beltið iiefuh gekt jijeb meika gott en allt annað samanlagt sem jeg
iief BRÚKAÐ f 10 ÁK.
Dr. A. Owen. Holmon, Wis., 11. sept. 1893.
Belti nr. 3. seiu mjer var sent í oct. ’92, hofur gert mjer mikið gott; jeg
hof pjáðst af gigt mjög lengi, svo jeg hef verið ófær til vinnu. Þagar jeg
hafði brúkað beltið í tvo mánuði var jeg mikið betri, og nú er jog frítkari en
jeg hef verið i 10 ár. Jeg er yður pakklátur.
Með virðingu,
Edward E. Sangestað.
upplýsingum
Allir peir sem kynnu að óska eptir nánari
bót á langvarandi sjúkdómum, bráðasótt og taugaveiklun
skrifa optir vorum nýja mjög svo fallega danska eða enska
viðvíkjandi
eru beðnir að
príslista, til B.
T. Björnson Aðal Agent meðal íslendinga, P. O. Box 308 Winnipeg Man
The Owen Electrie Belt and Appliance Co.
/
/